Biaz Modern sanatlar Müzesindeyiz (N.Y) 4. katta

soyut ekspresyonizma ayrilmiş odalardayiz ve Mark Rothkonun

No.3/ No.13 adli eserin önündeyiz,1949 da yapilmiş

soyut ekspresyonister ,resimlerini isimlerndirmemeği çok severlerdi :)

sanki bi modernist problem gibiydi ,evet öle

kompozisiyon numara filan ,anliyorum ama

bu belirsizlik 20.yüz yildaki sanatçilar için onemliydi

3/13üncu kismi aceba küratörlerin bu resmin ismi ne vede emin olmamlari gibi bi şey

bu ola bilir, bende emin değilim

evet bu entersan, Rothko ölebir sanatci ki ben

ben soyut resimlerden soğoduğumda bile , Rothko lari severdim

onlarin bi karamsal ağrliği var

o mühteşem melenkoli, evet

ben de neden öle hissetiriyorlardi, bencede

gerçekten Rothko bu söylediklerinden çok mutlu olurdu

"insanlar, resimlerimi anlarlarsa karşisinda gözyaşlarini tutamazdi"demiş

evet, galiba bende de öle bi etki brakti

sanki,katedralda vitray camlara bakarken hissetiğin duygular gibi

nedir ki bu hisleri bizde uyandırıyor?

bu suru şey, yatayliği..

formlarim arkada ve önde her hangi bi formlarin olmamasi mi

enteresan, kenarlarin olmamasi ve de sanki havada yüzüyormüşluğu

sanki Mondrianiden baysediyordun , evet

ve sanki altindakini de görebiliyorsun

boyanin bazen öne

sanki bitmemişlik mevcut, evet bir süreç gibi

Rothkonu kendi çalişmasinin içindeyken bi yol arayişinin eforu

göstermekte,ve , sanki şimdi de Cezanne den bahsediyorsun

Cezanne ve Mondriandan bazi unsurlar mevcut ama,ilk olarak akla gelmiyecek şekilde

evet daha önce dediğin gibi, elerini olyanatirken resimlerin önünde,

seninle ayni fikirdeyim şimdi ,biraz sürdü nihayet

bu resimler alan hakindadirlar , renk değil

renk önemli , ve de çok mühteşemler

bunlar şekillerdir, ve bu mevcut şekiller kendi inşa etikleri alanlarda var olmakta

bu mantıklı,soylediğin yataylik çok ilginç,çunku bunlar yataylar

ama resme bakarsan dikey olaral gözukur

ve çok önemli ve güçlu bir şekilde alanı dolduruyor, ve o ağir

siyah şekil,o siyah dik dörtgen bulutu

çok meşum, ve yüksekte olduğundan , yerçekim merkezi,daha da güçlu

oliyor ve sanki seni resmin içine çekiyor,evet çekiyor değilmi

evet ole düşünüyorum ,ayrietten ,dikey olarak da aşağa doğru

krem beyazın üstüne baskı uygulıyor

ve de ince siya ve yeşil renklerde bundan nasibini aliyorlar

zalimce, bu biraz inanılmaz

parlaklik mevcut , ama

bazı konservatör,Rothkonun renkleri biraz solmuş

bende merak ediyorum

solmasaydi nasil işildak olurdu , evet çok canlilar

bu kavran ki, bitmiş bi şeyin peşinde değilde, sürecin olüşturdunu ....

meşhur bi değim " aksiyon resim çizmek" Rosenberg demişti,biz tabi bunu kastetmiyoruz

Rothkoyu düşünurken, burda yoğunlaşma ve

bi denge mevcut çalişmalarinda,düşündüğünde

aksiyon düşündüğünde akla Pollock ,boya

larin üstünden eğilmiş

,bence de arayış içinde ve bulmakla üraşiliyor,bence

haklisin,bu da sanatcini kendisine ve tecrübesinin dayalı ,bu esri oluşturmasinda

ve bu çalişmanin samimiyeti

arayişin içindeliği,içerir

bulmak ve hisetmek ,esas budur

yani resamin birnevi ruhsal

ve içinde olan bitenle ilgili

komik olanda, sonraki ressam kuşağı,bu düşünceyi komple reddederler

bunu bir tur psikanaliz kahramanlik olarak görulur

,Avrupa sürrealist hareketinden doğan ,Freud ve Yundan oluşan bi hareket

ama tabiki American düşünce ve açiklik(alan) olçek içinde

ve Warhole reaksiyonu , bu çorba kutusuyla

evet ,Jasper (johns),Rauschenberger,evet boyle ifaderler var

sanat yanlız bir içsel ruh durumundan oluşmiyor

ama bu ayni zaman çok güzel ve

etkileyici duygusallık bi ölçüde,değil mi ,evet bence de :)))) e.a.s.