Geef jezelf vrede, zachtheid en vergiffenis | Ajahn Brahm | 29 januari 2021

Ajahn Brahm herinnert er ons aan om onszelf regelmatig momenten te gunnen van vrede, zachtheid en vergiffenis omdat onszelf compassie geven ons en de mensen rondom ons goed doet.

Aub sponsor de BSWA om deze lessen beschikbaar te maken gratis online via Patreon: https://www.patreon.com/BuddhistSocietyWA

Recorded at Dhammaloka Buddhist Centre, Perth, Western Australia.

Buddhist Society of Western Australia’s pagina met alle lessen: https://bswa.org/teachings/

Om de playlist te vinden van https://www.youtube.com/buddhistsocietywa, klik op 'Playlists' in de top menu balk.

Natuurlijk, elke vrijdag avond...

De reden dat ik hier niet was
voor de laatste 3 vrijdagen

is omdat ik ofwel zelf op retraîte was

of er een aan het geven was -
wat altijd een grote bron van vreugde is,

om dat te doen, om tijd vrij te nemen

Omdat als ik anderen train,
dat is hoe ik ook zelf oefen.

Dus na Nieuwjaar, ik was best moe,
gewoon drukte - en ook, ik vertelde altijd,

in het speciaal aan de monniken -
Ik zei tegen hen:"Ik wordt oud"...

En het zijn zo lieve monniken, ze zeiden:
"Nee, je wordt niet oud, Ajahn Brahm".

Wat een mooi iets om te zeggen
tegen iemand, want ik ben bijna 70 nu.

Dus ze zegden:"Je wordt niet oud
Ajahn Brahm - Je bent al oud". [lachen]

Dank je wel.

Maar het is ook mooi, hoe dan ook,
om tijd voor jezelf te hebben

uit liefde voor jezelf
compassie voor jezelf.

Zelf ik moet dat doen, zodat ik kan
terug komen van retraîte en lesgeven

op retraîte aan jullie, en 100% te geven
aan iedereen, en nog steeds veel over hebben.

Dit is een van de problemen in het leven,
dat je mensen vindt die heel moe worden.

Het leven is niet gemakkelijk, zelf voor een monnik.

Maar een van de voordelen
monniken en nonnen hebben,

is dat we echt weten hoe we moeten
mediteren.

We hebben die faciliteiten,
onze kleine kloosters,

waar we naartoe kunnen gaan en
een stille plek vinden

en gewoon neerzitten of gewoon
een wandeling doen en vredevol zijn.

En soms,
kom je naar deze plekken zoals deze

en we praten veel,
een geven veel les,

er zijn boeken, er zijn video's om te lezen ...

'video's om te lezen' dat klopt niet;
het is video om te kijken, boeken om te lezen...

Maar veel van de tijd,
wat iemand echt nodig heeft

wanneer iemand naar een plek zoals deze komt,

Is gewoon om hier te zijn en
te acceptie te absorberen,

het niet beoordelen,
het plezier van gewoon hier te zijn.

En ik heb vele mensen
een specifiek verhaal verteld,

dat ik me herinner, dat
in Bodhinyana klooster,

in Serpentine, Ik zat daar gewoon
na de lunch, gasten aan het ontvangen,

en deze mijnheer
kwam naar mij die ik nog nooit gezien had

(maar ik herkende zijn
stem voor een vreemde reden),

en ik kwam te weten, nadat hij het mij vertelde
dat hij de lokale gebouw opzichter was

bij het graafschap van Serpentine-Jarradhale.

Dus elk gebouw waar
we toestemming voor vroegen

was hij degene die er naar kijkt

en kijkt dat het alle
reglementen volgt en goedkeurt

En ik vroeg hem: "Wat doe je hier"
en hij zei dat hij niet komt inspecteren

ofzo, maar omdat dit zijn
laatste werkdag was,

hij zou op pensioen gaan die namiddag -

maar hij zei dat hij naar hier kwam
voor me te bedanken voor de parking.

Ik voelde me echt raar, "me bedanken voor de
parking, waar heb je het over?

En hij zei tegen me dat hij geen Boeddhist was,
hij wist niet hoe hij moest mediteren

- maar - elke keer hij
gestresseerd was op het werk,

sprong hij in zijn wagen,
reed naar het klooster van Serpentine

en parkeerde zijn wagen op de parking,

en zat daar gewoon
15min of een half uur.

En dan, daarna, hij voelde zich
zoveel beter en ging terug naar het werk.

En ik zei : " Ja ik kan
dat begrijpen", omdat soms

al wat hij nodig had was een vredevolle plek

Dus die vrede waarvan ik hoop
dat velen van jullie die voelden in de meditatie,

vond hij moeilijk op het werk,
in een hele drukke job,

waar al deze grote bouwers
hem aan het lastig vallen waren

om die plannen op tijd
afgetekend te krijgen.

En hij deed zijn best
zoals velen,

we proberen allemaal ons best
te doen om het beste werk af te leveren,

maar desalniettemin,
het is zo vermoeiend soms.

En daarom,
gestresseerd geraken -

wat bedoel je met gestresseerd geraken -

is heel uitputtend,
en gewoon naar een stille plek komen

en gewoon stil zitten en niet
gestoord worden door iemand, alsof ...

ik herinner deze verhalen
wanneer ik een jonge monnik was,

mensen kwamen naar
de kloosters in Thailand

niet om wat advies te krijgen van iemand,

ze gingen daar gewoon zitten
op de terreinen,

vooral wanneer het een vredevol
klooster is; zitten daar op de terreinen,

ontspannen en gewoon de
energie van de plek opnemen.

Eens je de energie van
zo'n plek hebt,

je lichaam, je geest voelt zoveel beter.

Omdat soms - je komt soms
naar Bodhinyana klooster

eens per week of om de 14 dagen en
ik vertel je dezelfde dingen elke week.

Maar dat is niet waar je voor naar het
klooster komt, naar een tempel zoals dit.

Je komt hier, omdat er iets
anders is dat we hier aanbieden.

Acceptatie, vrede, vriendelijkheid, gewoon vreugde,

gewoon iemand die naar jou lacht
en jou accepteert voor wie je bent.

Omdat een van de meest essentiële
delen van ons Boeddhisme is vriendelijkheid,

de vriendelijkheid, de compassie die we
gewoon geven, niks ervoor terug verwachten.

Gewoon, geven, geven, geven, geven,
geven, dienen, dienen, dienen.

Omdat in dat dienen, als het
echt werkt, kan je het voelen.

Je voelt dat niemand helemaal
niets van jou vraagt.

Je wordt perfect geaccepteerd.

Hier, hebben we geen, zo'n,
weet je, wie kan in deze hal komen,

wie kan Boeddhist worden -
Ik zeg dat iedereen Boeddhist kan worden.

Dat is een teken van hoe wanhopig
we zijn voor leden. [lachen]

Natuurlijk is het geen wanhoop,
we hebben genoeg mensen die hier komen.

Maar soms, dat ...

Ik voel mee met mensen die er anders
uitzien of zich anders gedragen.

Of wie, vanbinnen, veel stress en
onrust hebben in hun leven.

Dus eigenlijk, hun hersenen zijn anders.

En voor degene die mijn
opvoeding kennen,

de reden waarom ik een
extra stuk empathie voel

om de plek toegankelijk te maken
voor zoveel mogelijk mensen als mogelijk,

dat was omdat die tijd
wanneer ik een aantal Christelijke vrienden had -

Ik was al Boeddhist
wanneer ik op de universiteit was -

en deze 2 Christelijke vrienden,
we hadden soms hele mooie discussies,

omdat we wouden gewoon echt
de waarheid vinden achter de dingen.

En we waren niet bang
om vragen te stellen.

Maar ik realiseerde me dat
waarheid, religie, spiritualiteit,

is niet over gewoon vragen stellen

en antwoorden vinden over moeilijke problemen
in het leven, het is meer dan dat.

Het is vriendelijkheid en compassie.

Dus wat gebeurde er: deze 2 vrienden -
vermeldden gewoon in het passeren -

dat ze vrijwilligerswerk zouden doen voor een
sociaal werk in het lokaal hospitaal,

voor mensen met emotionele problemen.

En een van die afdelingen was voor
mensen met het syndroom van Down.

En dit was de afdeling voor bezigheidstherapie
voor de mensen met het syndroom van Down.

En mijn 2 Christelijke vrienden zouden
vrijwilligerswerk doen, 1 namiddag per week!

Wanneer ik dat hoorde,
Zei ik: "Oh jeetje

Ik kan niet mijn Christelijke
vrienden mij laten verslaan, de Boeddhist" -

En dat was wat het was, gewoon ego,
trots, de vlag hijsen voor Boeddhisme -

"Als jij het kan, ik kan het beter!"

Je weet hoe het is als je jong bent,
en je probeert je vrienden te overtroeven.

Er was iets dat ik opmerkte, dat ik nog altijd
niet graag zeg tot op de dag van vandaag.

Ik kijk altijd terug op de tijd
wanneer we examens hadden,

weet je, de examens
je moet ze doen op school.

Dat sloeg voor mij nooit nergens op:

mijn beste vriend zat naast mij,
hij wist het antwoord niet,

en ik was hem aan het helpen.

En voor mij, dat was compassie, dat is
wat ik verondersteld was te doen als Boeddhist;

de leraar zei dat dat valsspelen was.

"Het is niet valsspelen, het compassie, Meester!"

Omdat in het echte leven, dat is wat je doet.

Als het op kantoor is,
als het in het parlement is,

als het ergens is, we helpen elkaar.

Waarom is het dat we op school we niet
mogen helpen, wanneer het een examen is?

Er is iets heel fout daarmee.

Maar in elk geval, het was mooi, heel geweldig
om die opportuniteit te hebben om te helpen.

In dit geval, waren het Down syndroom mensen.

En natuurlijk, ik begon er mee,
denkend hoe superieur ik was,

hoe wijs ik was,
hoeveel slimmer ik was.

Maar dan natuurlijk
het was een geweldige opportuniteit,

omdat van zodra als ik die plek binnen ging,

opende het mijn ogen
dat deze mensen die -

om eerlijk te zijn - waren veel verder
emotioneel ontwikkeld dan ik.

En dat was - zoals ik zei in
die tijd - blies me van mijn sokken.

En het klassieke aan het verhaal was -

wanneer ik net het had uit gemaakt met
mijn vriendin de nacht ervoor

(nu ik was nog geen monnik in die tijd,
een student), en niemand wist dat,

deze dingen, hou persoonlijk.

Maar daar, een van deze
Down syndrome vrienden,

ze kwamen naar mijn gelopen
en ik zal dit nooit vergeten -

hij liep naar me toe en gaf me
een grote knuffel, echt, een dikke knuffel.

Nu weet dat ik Engels ben.

Dat is niet wat je doet in
Engeland, mensen knuffelen in publiek!

Maar het was met zoveel vriendelijkheid en
compassie, dat ik gewoon smolt.

En hij zei tegen me "Wat is er mis?"

Hoe in vredesnaam weet je dat?

En hij wist dat er een
emotioneel probleem was met mij,

hij was sensitief genoeg
op dat meteen op te pikken.

Nu hoeveel van jullie wanneer
je in emotionele nood bent -

verberg je het, natuurlijk doe je dat -

maar hoeveel mensen kunnen
door je verdedigingsmuren zien,

het meteen aanvoelen
en je een echte dikke knuffel geven?

Niet veel mensen kunnen dat.

Maar sommige mensen, ze zijn emotioneel
heel, heel, sensitief, geavanceerd.

Ze kunnen dat zo goed.

Dus, grote spijt dezer dagen
we zijn niet toegestaan om elkaar te knuffelen.

Zelfs gisteren, deze dame.

Ik deed een begrafenis gisteren
en ze vond echt leuk wat ik zei,

dus ze zei:"Kan ik je een knuffel geven?"

Ik ben niet verondersteld dat te doen, het mag niet,
dus we gaven een handdruk.

En zelfs dat was het lot tarten
als een Boeddhistische monnik [lachen]

Maar je kan zien hoe geweldig het was

om te kunnen dienen en iemand te helpen
en voorbij de verdedigingsmuren te gaan.

Dus, ik leerde zoveel die tijd
over emotionele kracht.

En natuurlijk, dat is iets wat heel
moeilijk onder woorden valt te brengen -

hoe voel je je wanneer je
in een plek zoals deze binnen komt?

En als je je geaccepteerd voelt,
als je voelt dat je kunt ontspannen,

dat er een plaats is in de wereld
waar mensen je niet beoordelen.

Op de laatste retraîte die ik gaf,
die - heel wat van jullie waren daar,

Ik kan jullie zien, weet je,
jullie komen opnieuw [lachen]

Maar soms, soms, ik vertelde je dat

we geven geen punten
op het einde van een retraîte.

Maar misschien moet ik dat veranderen
en punten geven op het einde van de retraîte -

aan de mensen die echt
goed mediteerden, echt goed.

Die mensen die hun nobele stilte
hielden, wat betekent niet praten.

Die mensen die veel mediteerden,
vroeg opstonden in de morgen.

Zou ik je punten moeten geven: A, B, C
D, E, F, zoals op school?

Maar dan natuurlijk weet je wat
die punten betekenen,

omdat ik ze heb hernoemd,
hen her-uitgelegd:

Als je je punten kreeg en je krijgt een "A",
dat staat voor "Arrogant". [lachen]

Als je een "F" krijgt dat
staat voor "Fantastic". [lachen]

"E" staat voor "excellent",
"B" staat voor - waar staat "B" voor,

niet "Briljant", dat is laag -
"B" is voor basic. [lachen]

Dus in andere woorden, het veranderd
voor mensen om het te kunnen accepteren -

je weet wat hoe het is
proberen te leven naar

andere hun punten en verwachtingen.

Dat maakt je echt meer gespannen.

Het is een van die dingen.

Je bent wie je bent, en
na een tijd, mensen zien wie je bent.

En er is zoveel verbazende schoonheid
en verwondering in al de mensen die je ziet.

Dat is een van de dingen die
moeilijk aan te leren zijn op een retraîte.

De mensen zijn ok.

Ze zijn mooi, ze zijn geweldig,
er is niks mis met hen.

Soms horen mensen dat en dan:

"Ajahn Brahm, je kent me niet -
zou je me kennen ..." [lachen]

Maar natuurlijk, als een monnik,
weet je echt veel meer

dan mensen denken.

En soms kijk je in een menselijk wezen

en vanbinnen zie je een ongelofelijke
schoonheid en verwondering, en verbazende dingen.

En waarom is het dat mensen
elkaar gewoon beoordelen

[klok valt van het podium] (oeps, boem, ok,
het is leuk hier beneden, nee het kan daar beneden blijven)

Je weet dat ik niet van klokken houd [lachen]

Ik vermoed dat klokken een
andere gevangenis is waar we in zitten

We moeten stoppen op een bepaald moment,

we moeten beginnen op een bepaald moment,
we moeten mediteren voor een bepaalde tijd...

Ik weet het nu niet over jou, maar als diegene
onder jullie die mediteerden daarjuist,

soms is de meditatie zo vredevol
en zo mooi,

je wil niet uit de meditatie komen

Dat is waarom ik mijn ogen soms
open af en toe -

is het al voorbij tijd? -
zodat ik op tijd zou kunnen eindigen...

Als ik alleen was...

Je bent je aan het amuseren,
je blijft gewoon mediteren...

Dat is een van de redenen waarom ook,
wanneer Ajahn Chah mijn leraar was

(Ik ga even op een zijspoor hier, maar...)

wanneer Ajahn Chah mijn leraar was
en soms zaten we samen,

soms zat je daar -
ik ben zeker het is langer dan een uur,

het moet zeker langer dan een uur geweest zijn,
we hadden geen klok in die tijd.

En dan zo, mijn benen waren echt aan het pijn doen.

Dus weet waar ik aan dacht om te doen?

Ik vertelde de monniken dit, en
het is waar, dit is wat ik dacht,

maar had nooit het lef om het te doen -
om een katapult te gaan halen.

En eerst in het bos te oefenen,
tot ik echt goed kon mikken.

En dan, wanneer
de meditatie bezig was

Dan zou ik gewoon mijn openen en
op de bellen schieten en raken - 'GONG'

[lachen]
Oh het is tijd om uit de meditatie te komen.

Je weet hoe het is, soms
je hebt het heel moeilijk.

En je bent juist zo "het kan niet goed zijn,

het is al veel langer dan een half
uur, sla de gong!" [lachen]

En andere keren, oh
je hebt zo een mooi tijd,

vredevolle meditatie, alles is
juist zo mooi en vredevol en zalig,

en deze grote inzichten komen,
alles, en dan, - "GONG" [lachen]

Stel je voor dat het de Boeddha
was onder de Bodhi boom

en juist terwijl hij de verlichting zou bereiken,
en ik doe - "GONG". [lachen]

Zwijg. [lachen]

Dank je. [lachen]

Dus, soms, hebben
graag dat we gecontroleerd worden -

Of het nu door tijd is of door gongs.

Ik denk niet dat ik jullie dit al uitlegde:

Ik heb wel vernoemd dat vele mensen op
deze retraîte gingen en hun nobele stilte hielden

Maar ik vertelde je nooit
wat nobele stilte was.

Je weet wat nobele stilte betekent?

Soms mensen,
mensen die mediteren (tradities),

ze denken dat nobele stilte
betekent niet spreken -

dat is niet de betekenis van nobele stilte.

Nobele stilte betekent "No-Bell (=geen bel)"

"NO-BEL" stilte
[lachen]

Oh komaan, doe me een lol [lachen]

En de mensen die echt de ware nobele
stilte begrijpen en ze houden,

dan sommige van hen, winnen werkelijk de
Nobelprijs [lachen]

Ok, laat maar. [lachen]

Maar het is waar, wanneer je echt
bang bent van "hoeveel minuten over zijn",

of "het kan niet de juiste uur zijn",

natuurlijk, is dat meer dingen die je
in de gevangenis steken, meer stress.

Dus dat is een van de redenen
waarom in kloosters

zoals Bodhinyana monastery
hier - retraîtes: geen bellen.

Op zijn minst minimum bel.

De enige bel die we echt hebben,
moet ik toegeven, in Bodhinyana -

op de retraîtes - er zijn maar 2 bellen
die mensen volgen, ze moeten volgen

dat is ontbijt en lunch. [lachen]

Dat is waar.

Omdat wanneer je ontspant
en je hebt emotionele wijsheid,

zoals die wezens die Down Syndrome
hadden - je leert zoveel van hen.

Ze leerden hoe te ontspannen en te zijn.

Zo goed als ze konden.

En ze konden ontspannen en gewoon zijn.

Er zijn tijden wanneer je moe bent,

er zijn tijden wanneer je energie voelt,
er zijn tijden wanneer je vredevol bent,

er zijn tijden wanneer je helemaal
op en top bent,

en dat zijn de momenten wanneer je presteert.

Zelfs vandaag vertelde ik tegen
Ajahn Brahmali die hier eerder was,

dat ik een moeilijke brief
moest schrijven

(het is over een boek
dat gepubliceerd was).

En deze morgen
ik was een beetje moe,

en dus, wanneer ik de brief
probeerde te schrijven -

heb je ooit die ervaring al gehad,

je bent aan je computer, je probeert een
brief te schrijven, en het komt er gewoon niet uit.

Je bent aan het schrijven, "dat lijkt niet goed,
dat lijkt niet goed,

dat lijkt niet goed".

Je verspilt zoveel tijd.

En opnieuw, juist zoals ik velen van jullie
leerde, als je op kantoor, op het werk,

je moet een of ander rapport,
schrijven, een brief schrijven,

een hele sensitieve brief om te schrijven,
en het komt er niet uit, stop dan.

En ga mediteren.

Dat is exact wat ik deed.

Ik ging mediteren, nam
een douche, kwam terug aan de pc

en een hele mooie brief kwam eruit.

En ik merk altijd op dat dit is hoe het
leven werkt in innovatie en creativiteit.

Je forceren en een gevangene zijn maakt je
juist nog meer gespannen en gestresseerd.

Natuurlijk dat je niet kan presteren.

En zelfs - Dennis vermeldde, arme oude...

niet arme oude, want hij was een geweldig
man - Hugh Sykes, die ...

ik deed een begrafenis voor hem deze namiddag,
zelfs hij...

Hij was de eigenaar van deze
eerste versie van mijn eerste boek.

"Open de deur van je hart"
die ik schreef.

En ik hou ervan dit verhaal te
vertellen, van hoe het gebeurde.

Het toont je helemaal hoe emotionele
wijsheid zo krachtig wordt

in tegenstelling tot denken en ideeën.

En het verhaal van dat boek is:
Ik geef al jaren les,

en had al die verhalen die ik vertelde,
dat sommige van die verhalen zijn zo krachtig.

En een van de vrouwen,
die een vreselijke scheiding had gehad,

en ze zei:"Je moet echt die
verhalen publiceren

om hen een wijder, breder publiek te geven,

niet gewoon alleen maar in
de Armadale group -

maar in het hele gebied van Perth,
de Oostkust en andere landen in de wereld.

Je moet dit doen Ajahn Brahm,

het is niet eerlijk dat je die geweldige
wijsheid houdt voor maar enkele mensen".

Weet je mijn antwoord?

"Ik heb het te druk".

Wat waar was, ik had vele
dingen te doen, ik kan dat niet doen.

Maar dan deze dame, ze was zo slim,
ze was me helemaal te slim af.

Ik geef de nederlaag toe, omdat
ze zei: "Ik zal ze schrijven".

En wanneer ze de eerste 3 van 4
concept verhalen schreef, ze waren slecht.

Ze waren zo slecht - welke
ik denk dat ze het express deed [lachen]

Dus ik dacht, ik schrijf ze beter zelf.

En het was niet zo moeilijk als ik dacht.

Om dat wat ik deed - Ik had
een van die hele stille retraîtes

op mijn eentje voor 2 weken -
en dus besliste ik

om gewoon een uur elke namiddag,
om gewoon enkele van die verhalen neer te schrijven.

Gewoon 1 uur, 15 dagen.

Wanneer ik klaar was die 15-daagse retraîte,

Ik had de helft van de verhalen neergeschreven
met de hand, en ik had het manuscript -

het hoort toe aan Hugh,
omdat hij het kocht op een veiling

om geld op te halen voor
het nonnen klooster in die tijd.

En ik keek er naar en
dit is... het is prachtig,

dat handschrift is bijna zonder fouten.

En het is gewoon gedaan met pen en papier.

Het is niet zo maar wat op de computer -
en je gelooft het gewoon niet,

soms kijk ik er naar - heb ik dat gedaan?

En dat waren de eerste 50,
eerst bijna 60% van het boek.

Het was zo makkelijk, wanneer je geest
ontspannen is en vredevol en lief.

Je laat het gewoon vloeien en je
laat er alle woorden gewoon uitkomen,

gewoon zonder tussen te komen.

En ik nam een pauze en, op een paar
dagen daarna, werkte ik het hele boek af.

Helemaal handgeschreven.

En het manuscript daar hebben, gewoon
de eerste versie van het manuscript...

niet een eerste versie, dan een tweede
of een derde, gewoon 1 versie.

Iemand typte het uit voor
mij op de computer,

ze hadden een computer en
konden het gebruiken ...

Weet je, ik kan een computer niet zo goed
gebruiken, ik probeer, maar ik ben niet zo goed

Maar desalniettemin, zelfs al ben
ik niet zo goed met computers -

(dit is een van onze IT gasten -
hoe goed ben ik met computers?

'Ben je ok?"

Ah, het is omdat hij lief is
[lachen]

Ik ben niet zo goed.

Maar in elk geval, desalniettemin, zelf
al ben je niet good met de computer -

Ik kan nog steeds een keynote presentatie
geven op de wereld computer conferentie

in Daejeon South Korea in 2019
[lachen]

Domme dingen in deze wereld. [lachen]

Dit was de wereld computer
conferentie in Zuid Korea.

En herinner me dit, een
van de mannen waar ik tegen praatte,

hij was bij de Europese Unie
het hoofd van Cybersecurity

En een van deze ministers, ik denk
van Sydney - we waren ook aan het praten.

En al deze andere -
en dit was echt, soort van,

hoog geplaatste computer experten.

Behalve ik. [lachen]

Eerlijk, ik ben eerlijk.

Maar je kan daar naartoe, en nog steeds presteren.

Eenvoudigweg omdat je gewoon weet
hoe die emotionele draai er aan te geven

over waar je over spreekt
en wat je onderricht.

Juist zoals een boek schrijven.

Zo makkelijk, wanneer je weet hoe je
vredevol kan zijn en de emotionele kwaliteit hebt.

Je laat het gewoon gebeuren.

Wie weet?
Goed, slecht, wie weet.

Maar natuurlijk, het einde van het
verhaal was - kerel Ron Storey -

feitelijk zijn as ligt net hierachter
in de tuin

Maar hij typte het uit
voor mij terwijl ik naar Melbourne ging.

Hij gaf me de kleine CD,
herinner je die oude CDs

of computer schijven
denk ik dat ze genoemd werden;

hij gaf het mijn een uur of twee
voor ik op het vliegtuig stapte.

Omdat ik dacht "Ik ga naar Melbourne,

er zijn veel uitgevers in Melbourne."

Hoe krijg je een boek gepubliceerd
eigenlijk?

Ik had nog nooit een boek
gepubliceerd voorheen

Dus ik dacht: "wel, ik vind
wel iemand in Melbourne."

En dit is absoluut
waar verhaal, geen overdrijving.

Van het vliegtuig, recht naar de universiteit
van Melbourne om mijn eerste toespraak -

en nadat de toespraak gedaan was,
kwam deze vrouw naar mij en zei:

"Oh, dat was een prachtige toespraak, Ajahn Brahm.

Ik werk in de uitgeverij.

Als je ooit eens iets hebt dat je
willen publiceren, aub laat het me zien."

Ik zei: "Voila". [lachen]

Ze kon het niet geloven,
ik kon het niet geloven,

het was zo makkelijk

Niet zoals, weet je, die - uhm -
wat is haar naam? "Harry Potter" auteur

Wat is haar naam ook al weer?

Oh J.K. Rowling -

blijkbaar, zij moest haar boek naar
heel wat uitgevers sturen

voor ze het gepubliceerd kreeg.

Ik, ik publiceerde
direct. [lachen]

En dit is een ander verhaal,
dat over hetzelfde onderwerp gaat.

Het was een heel succesvol boek,
gepubliceerd in vele landen.

Ik herinner me die ene editie
die gepubliceerd was in Indonesisch,

in Bahasa Indonesië - zijn
er Indonesiërs hier deze avond?

"Namo Buddhay"
"Namo Buddhay"

Dat is een heel mooi iets in
Indonesië, ze zeggen "Namo Buddhaya",

"hulde aan de Boeddha en dat is
een kleine groet dat ze zeggen aan elkaar.

En het startte in Indonesië
het is een mooi iets.

Maar in elk geval.

Dus in Indonesië - en in de
Gramedia bookshop in Jakarta,

Ik herinner me dat ik daar ging, en zei:
"Oh, is dit jouw boek hier te koop".

Oh, laten we zien hoe het gaat.

En ze hadden - weet je
hoe ze in boeken winkels,

10 bestsellers,
nummer 2 was Harry Potter.

Nummer 1 was - [beweegt het hoofd]
[lachen] het is waar!

Mijn eerste boek.

Ik heb er een foto mee hier ergens.

Ze veranderden niet de volgorde
om de de foto te nemen,

om het dan terug te zetten - het is waar
[lachen]

En zelfs - ik weet het niet of je dat
zag, Indonesiërs hier, in die boekenwinkel,

hadden ze een kartonnen afbeelding
van mij gemaakt, voor reclame.

Ik kon het niet geloven,
omdat je gaat in een boekenwinkel binnen,

je bent gewoon aan het kijken voor
boeken, en daar sta ik dan.

"Wat doe ik hier?"

Het is een kartonnen replica van mij.

Oh, het leven is raar.

Maar in elk geval dat kwam allemaal, gewoon
omdat je weet hoe je moet ontspannen.

Maak vrede en zie wat er gebeurt.

Zonder enig succes te willen,
zonder iets te willen.

Zonder te beoordelen.

Kijk wat er gebeurt.

En het leven is heel verrassend.

Dus natuurlijk -en dat is
wat we proberen op te zetten hier.

Dus elke keer je die
momenten van vrede krijgt

en respect geeft en liefheid geeft -
hoe beïnvloed je dat?

Hoe beïnvloedde dat die gebouwen
opzichter van Serpentine-Jarrahdale Shire?

Hij zei gewoon 'je parking
was alles wat ik nodig had'.

Gewoon om die energie te voelen.

En dit zeggend in Thailand,
toen ik daar woonde -

het is een van deze prachtige verhalen,
iemand van daar vertelde me ze.

Ze gingen naar een van die
grote temples in Bangkok -

Ik weet niet wat ze aan het doen waren,
wat meditatie of zingen of zo -

dan zagen ze werkelijk deze
vrouw, jonge vrouw,

ze zat op een bankje buiten
de tempel, weende tranen met tuiten, snotteren.

En dit was een Australische man
en hij wist niet

wat de juiste culturele gepaste
reactie was om te doen.

Dus hij voelde veel compassie
voor dit meisje die tranen met tuitten weende.

Maar hij ging toch de tempel in,

omdat hij haar niet wou ambetant maken
of een verkeerde culturele actie maken.

Maar dan, wanneer hij uit de tempel kwam

een half uur later,
ze zat daar nog steeds,

maar ze was niet meer zo hard aan het wenen,
ze was eigenlijk gewoon haar ogen aan het drogen.

Ze was over het ergste heen.

Maar hij dacht dat hij nog
steeds van dienst kon zijn

en hij ging naar haar toe en vroeg haar:

"Is er iets dat ik kan doen, is er iets
mis? Wat kan ik doen om je te helpen?

Ze zei:"Oh het is ok nu".

Hij zei:"Als je het niet erg vindt
dat ik het vraag - waarom zit je hier,

zo te wenen?

En ze zij: "Oh het is
omdat, het is omdat...

Ik verloor mijn autosleutels...

Ik herinnerde mij waar ik
ze legde, dus 't is ok."

Daardoor, voor mij dat
was een mooi verhaal.

Als je autosleutels verliest en er
is geen wagenhulp in Thailand of zo,

kom naar een tempel, zit neer,
ween eens goed en dan achteraf,

herinner je je misschien
waar je ze gelegd hebt. [lachen]

Al wat mensen nodig hebben is
een beetje vrede en stilte en acceptatie,

in plaats van mensen die je van alles vragen
en je nog meer in verlegenheid brengen.

Dus dat geven van een beetje
liefheid, compassie aan anderen,

dat motiveert je om diezelfde
compassie en liefheid aan jezelf te geven.

Geen van jullie zijn perfect.

Je maakt allemaal fouten.

Grote fouten, kleine fouten,
we doen allemaal foute dingen soms.

En het merendeel van de tijd,
het is niet dat we slechte mensen zijn,

we maken gewoon soms
onnozele fouten in het leven.

En wanneer je, zo als-
Ik zeg dit, omdat...

Ik vind het niet erg om dit te zeggen -
een vrouw kwam naar me toe vandaag,

en ik denk veel vrouwen
hier kunnen zich hier in vinden -

dat een lange tijd geleden,
een paar jaar geleden,

ze had een abortus en ze had
het zich nog altijd niet vergeven.

En ik weet niet waarom, vrouwen die
een abortus hadden voor gelijk welke reden,

worden geen compassie en liefheid gegeven.

Ik deed een kleine vergiffenis ceremonie
met haar, gewoon dat ze het zich kon vergeven.

De reden was, gewoon,
ze had al een familie

en ze kon gewoon niet voor nog
een kind zorgen, gewoon teveel ...

Ik denk dat velen van jullie - Ik kan
zien dat jullie stil geworden zijn nu,

je lacht of glimlacht niet meer.

Veel vrouwen hier hebben dit
soort ervaringen gehad.

En wat kan ik doen, het is tussen,
wat ze zeggen, tussen 2 stenen.

En welke beslissing ook
is gemaakt, eerst en vooral,

Ik ben een man, een monnik, wat
weet ik, hoe het voelt?

Maar heel vaak is de mannen
zoals mij, de religieuze leiders

die zich uitspreken over
wat goed of slecht is.

Ik heb geen recht om dat te doen
en ik zal dat ook niet doen.

In plaats daarvan, onze job is om
liefheid en compassie te geven.

Wat je ook deed, als het een
fout was, dat is waar we leren.

We leren om volgende keer
voorzichtiger te zijn

of misschien om dezelfde fout
niet opnieuw te maken.

Maar in veel gevallen kan
je geen oordeel vellen.

Voor deze onder jullie die
bezorgd zijn hierover,

een van de punten
die ik bij de vrouw achterliet,

was het verhaal van het Thaise koppel
dat hier kwam - ik kijk even of ze hier niet zijn,

ze zouden misschien verlegen zijn als
ik dit vertel; maar nee, ze zijn hier niet.

Wanneer deze vrouw, jaren geleden
nu - wanneer ze zwanger werd

(dit was een normale zwangerschap)

en maar 5 dagen voor de geboorte
ze had een echografie.

En de geboorte kwam - dood geboren.

Een tragedie

Omdat ze hadden alles
klaar voor de baby

en ze waren zo blij,
hun eerste kindje dat ze zouden hebben.

En blijkbaar, de dokters vonden
dat het was gedraaid in de baarmoeder

het bloed afgeklemd
uit de navelstreng

En ze wist het niet dat,
vijf dagen ervoor -

echografie - alles was
perfect aan het gaan, en doodgeboren.

Dus ik deed de begrafenis voor
hen, juist hier wat verder op de weg.

En ik zal met altijd die begrafenis herinneren,
omdat de baby was volledig gevormd.

Ze gaven het een naam, Charlie.

Ik zeg beter niet te veel.

Charlie was zijn naam,
en ze hadden hem opgekleed,

en ze maakten een familie foto.

En ik was in de familie foto alsook Charlie,

Ik voelde me bijna geëerd om in die familie
foto te mogen staan.

en tijdens de geboorte van Charlie die gestorven
was tijdens de geboorte.

Maar dan, wat ik hen niet zag doen -

Ik weet dat dit gebruikelijk is in Thailand
om dit te doen, maar wat ik niet zag -

ze namen een pen, een biro pen,
en wanneer niemand het zag,

en op de hiel van
Charlie, trokken ze een lijn.

Met een balpen.

Gewoon een lijn.

En dan natuurlijk,
de baby werd gecremeerd

Ze was een gezonde vrouw.

Een paar maanden later,
was ze opnieuw zwanger.

Wanneer ze opnieuw zwanger werd,

deze keer gaven de dokters
haar echt de VIP behandeling,

omdat ze wou niet dat
deze tragedie zich opnieuw zou afspelen.

Ze is een gezonde vrouw, ze
beviel van - deze keer - een meisje

En dat meisje had een geboorteplek
op haar hiel, een lijn

precies waar ze de
lijn hadden getrokken.

En ze wisten allemaal dat Charlie
terug was gekomen.

Hij haalde het niet de eerste keer,
hij had een tweede poging nodig.

Volgende keer, geraakte er door.

En ze vertelden me dit verhaal.

En natuurlijk, je bent waarschijnlijk
geïnteresseerd, hoe dat kind bleek te zijn.

Eerst en vooral, het was een meisje,
en ze heette Annie.

En ik was het aan het bekijken -
zoals vele andere kinderen,

ze speelden hier, rond aan het lopen,

de kinderen offerden eten
aan de monniken of de nonnen,

en de kinderen lopen
in het rond.

Maar die Annie liep altijd met de jongens
en sloeg de meisjes.

Het was echt een jongensmeisje, kleine Annie.

En natuurlijk, begrijp je waarom.

Ze was een jongen daarvoor.

Maar in geval.

Dat was een prachtig verhaal, dat wanneer
mensen deze emotionele problemen hebben -

zie gewoon het bredere plaatje.

Het kind geraakte er niet de
eerste keer, wel probeer nog eens.

En - vele keren heb ik dit gezien -
ze halen het niet de eerste keer,

ze nemen een upgrade. [lachen]

En worden een meisje.

Is dat een upgrade?
[grinnikt]

Maar in elk geval.
Dat was het verhaal van Charlie en Annie.

Maar soms, waarom is het dat
mensen niet lief zijn voor elkaar,

lief voor zichzelf en
vergeven ze zich die dingen.

Dus het nam heel wat, maar uiteindelijk
Ik denk dat ik doordrong om vergiffenis te geven.

Aan jezelf.

Het is een moeilijk beslissing om te maken
en ik zal nooit weten hoe het is.

Wat ik wel weet, het is een prachtig iets,

dat je gewoon kan vergeven, leren,
en loslaten en vooruit gaan.

En in hemelsnaam,
voel je niet triestig over iets

dat gebeurd is zo lang geleden.

Dus beetje bij beetje, we leren
hoe we zacht zijn voor onszelf,

behandelen onszelf met
compassie, met vergiffenis.

Nu als je de dingen zo doet,
wordt je heel snel heel gezond.

Dus veel ziekte is door
een gebrek aan zelfcompassie,

een gebrek aan liefheid voor onszelf.

Iets dat dat ik zie opnieuw
opnieuw en opnieuw,

wat soms is
"ah, waarom doe je dat!?" -

het is gewoon... we denken altijd
dat we geen geluk verdienen.

En prachtige dingen
overkomen je in het leven.

We hebben de neiging om
ze te vernietigen. Waarom?

En het klassieke verhaal is
van deze prachtige non.

vele jaren geleden, die verbleef
in Bodhinyana klooster.

Het was tijdens de Regen retraîte,
ik kan het me niet meer exact herinneren,

omdat het zo lang geleden is.

En ze was een briljante non,
een heel goed in meditatie.

En daarom, ik nam
dikwijls interviews af -

en wanneer haar meditatie heel
diep werd (wat bijna elke dag was)

ze kwam naar mij toe
ze zag deze ongelofelijke nimittas,

deze prachtige lichten die je
ziet in je geest, het is echt heel mooi.

En je bent zo dicht bij
de diepste meditaties.

Ze was zo dicht, maar
ze geraakte er niet door

naar het volgende prachtige niveau,
de Jhānas. Echt er gewoon voor gaan.

En ik gaf elk stukje advies
dat ik kon geven,

en het kwam hier op neer - "Wel, ik
weet niet waarom, ik kan het niet begrijpen

waarom het is dat je niet gewoon naar
die mooie, zalige

bevrijdende geestestoestanden gaat".

En dan, op een interview, ze vertelde me.

En het is bijna of - ik voelde
gelijk dat ik zou uitbarsten in tranen.

Ze zei dat haar grootste
probleem was dat ze dacht

dat ze zo'n een geluk niet verdiende.

En dat - ik voelde me zo triest,
zo teleurgesteld

Waarom is het dat we deze mooie
opportuniteiten hebben,

en we pakken ze niet.

Ze zijn er voor jou, en het
is zo een prachtig iets om te doen.

Op een of andere manier denken we dat
we het niet kunnen, dat we het niet verdienen,

dat we het niet mogen hebben, het is
niet juist, we zijn niet goed genoeg.

Dat was een van de redenen waarom -
ik ga in de problemen komen voor dit opnieuw

(Ik zal het delegeren aan een van
de secretarissen) -

dat soms, wanneer
mensen niet voelen dat ze succes verdienen,

dan geef ik ze een certificaat -
het gelukscertificaat.

Als je respecteert, je komt hier veel,

je neemt me als jouw leraar
van iemand waar je naar opkijkt

op zijn minst je kijkt
op naar mijn wijsheid,

misschien kijk je niet op naar
mijn gevoel voor humor,

omdat sommige van mijn moppen
zijn echt slecht.

Zal ik deze mop proberen?

Ik beloofde dat ik deze mop zou proberen
vanavond, ik vertelde er al een paar eerder.

Waarom stak het stukje
kauwgom de weg over?

[lachen]

Hier gaan we.
ik ga in de problemen komen nu.

Waarom stak het stukje
kauwgom...

Mensen zijn nu al met hun hoofd aan het
schudden uit ongeloof wanneer ik dit zeg.

Waarom stak het stukje kauwgom
de weg over?

Omdat het vast zat aan
de voet van een kip.

[lachen]

Omdat er werd gevraagd waarom stak
de kip de weg over, dus ...

Okay.
Sorry hiervoor.

Eigenlijk ik ben niet sorry.

Ik vergeef mezelf elke keer ik een grap vertel.

In elk geval.

Zodat wanneer we onszelf vergeven,

dat opent een grote ruimte
waar we kunnen gelukkig zijn

en gezond en succesvol.

Soms, dat is hoe simpel het is.

Er is iets in jou
"ik ben niet goed genoeg,

ik heb dit gedaan, ik had dat niet mogen doen,"
en je voelt je zo schuldig...

Hoe lang voel je hiervoor al schuldig?

Zelf in het gevang wordt je slechts opgesloten
voor 5 of 6 jaar ofzo,

en soms blijven mensen
hun schuld vasthouden voor veel langer.

En natuurlijk, je moet zelfs
niet naar de gevangenis gaan.

In Boeddhisme - dit is
een ding dat we vaak zeggen

op een vrijdag avond -
we hebben geen schuld.

Dat bestaat niet in Boeddhisme,
zoals ik het ken.

Je doet iets verkeerd,
welkom bij de club.

Ok wat heb je verkeerd gedaan?

Dit zijn oude verhalen van dingen
die ik verkeerd heb gedaan

maar dit is een heel grappige.

En ik vertelde je de vorige dag,

mensen vergaten dat ik het vertelde
waarschijnlijk vorig jaar ergens.

Maar dit was het verhaal
wanneer ik werd gebeld

om naar het Royal Perth
Hospital, bij een familie

van een Chinese man
die aan het sterven was.

En ze zeiden "je moet snel
komen, hij is echt ziek,

hij is op de intensieve zorgen, heeft
misschien maar een uur of twee te gaan."

Dus ik spoedde me naar het
hospitaal, ging naar de intensieve,

zag zijn familie, zei gewoon "hallo,
ik kwam toe, ik zal zien wat ik kan doen."

Ik ging binnen op intensieve, stond
aan deze man zijn bed

die helemaal bewusteloos was,
duidelijk dicht bij de dood.

En ik deed een heel krachtig gezang.

Nu dit werkt niet altijd,
maar die dag zat ik helemaal op toon.

Weet je, dat is zoals mensen
die voetbal of tennis spelen,

soms doe je gewoon 'krak!' -
en de bal is binnen.

En dit was een van die dagen
Ik zat helemaal in mijn spel.

En ik zong en zong en zong ...

Hij kwam uit de coma.
Het was een mirakel.

En het gebeurt niet altijd,
heel uitzonderlijk eigenlijk,

maar deze keer werkte het echt.

Hij kwam uit de comma,
de dochters waren verbaasd,

hij zou overleven nu.

Dus ik ging naar buiten,
met een goed gevoel over mezelf,

en ging dan naar buiten
om de familie te zien,

en zei "oh wel, ik heb het
echt gedaan, hij kwam uit de coma,

hij zal waarschijnlijk leven nu".

En dat is wanneer de problemen echt begonnen.

Omdat dit was familie die
helemaal van Taiwan kwam,

Hong Kong, het vasteland China.

Ze stopten allen met werk,

namen deze dure vluchten,
op het laatste moment;

ze kwamen naar hier om bij hun patriarch
te zijn voor zijn laatste uren van zijn leven

ze hadden zijn begrafenis
al geregeld [lachen]

Nu moeten ze die stoppen
en annuleren

en ze zeiden "Je hebt ons veel
geld gekost, Ajahn Brahm".

Hij gaat misschien terug sterven, misschien
binnen zes maand ofzo, hij komt terug

en sterft voor goed, maar deze keer - nee
[lachen]

Dus ze waren helemaal niet zo gelukkig
met mij.

Al die afstand - stoppen...
[lachen]

Ik kreeg geen donaties voor het klooster

zelfs niet voor de benzine
in de wagen [lachen]

Ik hoorde nooit meer van hen.
[lachen]

Dus dat was mijn fout.

Wat zou jij doen, wanneer
je die fouten maakt, je leert.

Dus nu, wanneer ik naar ziekenhuis ga,
[lachen]

Eerst en vooral, "wat voor soort
gezang will je?"

"Wordt-terug-beter" gezang of
"Sterf vredevol" gezang - Er is een verschil!

Dus ik maak fouten en vertel die aan iedereen,
omdat het veel plezier levert, niet?

Soms maakt je dit soort fouten.

Je kan deze verhalen niet verzinnen,
ze zijn helemaal waar.

Omdat ze heel veel plezier leveren.

Misschien voor mij,
niet voor de Chinese familie

Maar je kan niet
iedereen plezieren.

Dus in elk geval, tegen de tijd
dat je lacht met je fouten, leer je van ze.

Je vreest jezelf nooit:
"Oh, ik ben een vreselijke monnik,

ik zou dat niet mogen gedaan hebben,

Ik zou iets beter moeten hebben gedaan."

Omdat als je dat doet, op een of andere
manier verlies je je zelfvertrouwen,

je verliest je mogelijkheid om
er gewoon voor te gaan

en een toespraak te geven,
en te zingen, je verbinden met mensen

Wanneer ik niet bang ben van mij,
ben ik niet bang van jou.

Als je bang bent van jezelf,
iets van binnen in jou gewoon

"Ummm, ik wil niet dat ze
dit weten over mij."

En natuurlijk, dan ben
je veel te afschermend,

je bent niet open genoeg om echte zachtheid
en compassie te tonen aan anderen

Maar het belangrijkste, het is goed
om zachtheid en compassie aan jezelf te geven.

Er zijn veel momenten dat ik
me soms afvraag, gewoon -

je komt hier op een vrijdag avond,

velen van jullie stoppen vroeger met werken,
je hebt waarschijnlijk nog geen avond eten gehad,

je kan zoveel dingen doen in het leven -
waarom kom je hier?

Is het gewoon voor de toespraak?

Heel eerlijk, deze avond,
welke nieuwe dingen heb ik lesgegeven

Niet veel.
Maar dat is het punt, is het?

Het is iets anders dat aangeleerd
wordt: de zachtheid, de vreugde

en elkaar aanmoedigen elk van jullie
om ook kindness te hebben voor jullie zelf.

En om te realiseren dat het er niet toe
doet wat uw moeder en uw vader u vertelde,

het doet er niet toe wat uw leraars
op school u vertellen,

doet er niet toe wat uw partner
u vertelt, wat uw baas u vertelt.

Je weet hoe je bent.

En je bent een vrij goed mens.

Dus vier je goedheid.

Laat jezelf dat weten.

En nooit, ooit denk dat
je geen geluk verdient.

Je verdient alles.

Je weet dat.

En ik zei: voor vele mensen,

Ik startte met het maken van deze
Gelukscertificaten voor hen.

Gewoon om het idee te versterken -
dat dit certificaat van de BSWA...

nee, het is met een briefhoofd van
Bodhinyana klooster denk ik.

Dit certificaat geeft me de houder
het recht om gelukkig te zijn.

Om welke reden dan ook of helemaal geen reden.

Voor de rest van hun leven.

Als ook voor hun volgend leven.

Getekend "Ajahn Brahm".

Nee, ik tekende het niet, ik zei:
"In opdracht van Ajahn Brahm" [lachen]

Om het een beetje meer assertief te maken.

Sommige daarvan hebben echt gewerkt.

Je gaf het aan mensen en
ze zeiden "Yeah!".

Het probleem was, wanneer ik dat
eerste deed, het wat feitelijk op de

retraîte die ik gaf in ...
ik denk in Frankfurt.

Omdat soms, mensen denken dat
ze geen geluk verdienen,

ze geraken dicht, maar ...

Dus ik gaf een van deze certificaten weg.

En deze man, zette het op het internet.

En de volgende dag hij zei

"uhmm, kan je me er zo nog 50 geven"?
[lachen]

Er waren er zoveel nodig.

Dus kijk, je hebt geen certificaat nodig.

Je verdient geluk, al het geluk
in de wereld dat je maar wil.

En dat is het grote voordeel
voor jou, voor je ouders,

voor je leraars,
voor iedereen in deze wereld.

Wat een wonderbaarlijk ding het is.

Als iedereen van jullie constant gelukkig
zouden zijn zoals jullie nu naar mij lachen.

Waarom niet?

Dank je voor te luisteren.

Sadhu! Sadhu! Sadhu!

Deze 3 "Sadhus" zijn de manier
waarop we de Dhamma toespraak eindigen

of meditatie retraîtes waar ik ben.

Dus zullen we opnieuw proberen
met een beetje meer sjwoeng! [lachen]

Saaaadhu! Saaaaadhuuu!! Saaaaadhuuooo!!!

Waarom niet?
Ok, heel goed.

Excellent. Dus wat hebben we hier?
Ok, enkele vragen.

Van Duitsland, nee hou niet deze,
Duitsland nee,

hou niet van deze.
[lachen]

Nee, natuurlijk wel.

Ok, "Mijn docht is speciaal,
ze heeft Asperger / Autism.

Hoe kan ik haar ondersteunen
zonder er te veel aan te hechten?

Heb je advies?

Ah, onthou gewoon, altijd
wanneer je in een relatie bent,

gelijk welke soort interessante relatie,

dan natuurlijk, het is nooit over mij,

het is nooit over - in dit
geval - je dochter.

Ik weet zeker dat je nog andere kinderen
hebt, een man, andere mensen.

Het draait allemaal rond ONS.

Dus kijk er niet naar alsof het 1
persoon is, of 2, of 3.

Het is een hele familie.

Dus wanneer je het verandert
"het is over ONS".

Dus "hoe kunnen WIJ gelukkiger zijn,

we kunnen een beetje meer energie hebben,
we kunnen een prachtige tijd hebben."

En soms, het ding is met
een persoon die Asperger autisme heeft,

Down syndrome - omdat Down is
iets wat ik zag als ik heel jong was,

en zelfs als ik het nu zie - prachtig
gewoon hoe onze community zich opende

en mensen accepteerde
die een beetje anders zijn.

En natuurlijk, ook schizophrenia.

Opnieuw, er is iets daarmee -

Ik ga het geen ziekte noemen -
"een verschil"

Aub, zie gewoon de schoonheid daarin.

Soms moeilijk om te doen.

Maar er was 1 artikel dat ik las,
waar ik was ... well done.

Het was waar inplaats van ontkennen van
de realiteit van de ervaring van degene midden

in een hele moeilijke schizofrenie
ervaring, het werd erkend.

Dat is wat ze zien, wat ze ervaren.

Goed.
Want stel je voor

wat je denkt te zien
wat je denkt dat je gelooft,

wordt niet aanvaard door andere
mensen waar je van houdt.

Dat begint al helemaal niet goed.

Maar als je het kan erkennen,
dan kan je er mee overweg;

het gaat over ons, een andere
persoon zijn kijk op het bestaan.

Dat verandert dingen.

Dat is respect ipv ik ben
superieur, ik ben juist, en jij niet.

Dus wanneer het over ONS gaat, met
respect en zachtheid en liefde,

is het verbazend hoe anders
onze reacties zijn

op wat sommige mensen
onverdraagbaar vinden.

Ik kijk niet naar de TV,
maar nu en dan,

stuurt iemand me
iets van op het internet.

En er was deze video,
er was deze Amerikaanse man.

Hij had een zoon die autistisch was,
en deze man deed van die -

de Iron man enzo -
hij nam zijn zoon altijd mee met hem.

Hij liep gelijk 30 km door de regen
en de bergen op en af en zo;

en zijn zoon was op zijn rug.

Hij droeg hem overal mee.

En je kon de blik op zijn
zoon zijn gezicht zien.

Gewoon de vreugde van wanneer hij
de race eindigde, het was inspirerend!

Die zoon was zo verbonden met zijn vader.

Zijn vader deed dingen en je kon de
vreugde op zijn zoon zijn gezicht zien.

Hij was autist.

Briljant.

Dus wat we hier doen is
verbreden wat we kunnen

gelijk omvatten en
omarmen, en accepteren en er mee zijn.

Dus hoe ondersteun je haar?

Door ONS te ondersteunen.

De hele familie.

"Wanneer ik leerde mediteren, ik was" -
dit is nog eentje van Germany -

"Ik was voorgesteld om een Mala te gebruiken.

Nu voel ik me veel
beter met jouw lessen,

maar ik ben nieuwsgierig, waarom
Theravada geen Mala's gebruikt?"

Deze kleine kralen.

Oh, voor eerst omdat
ze veel teveel lawaai maken.

[A.B. making noise]
Het zou mooi zijn moesten we stille kralen hebben.

Maar soms gebruiken mensen
in Theravada kralen.

Maar ook, we willen
in diepe meditatie geraken,

dus we sluiten onze ogen,
we horen geen geluiden.

Je kan helemaal niks horen,
dus geluid valt gewoon weg.

Dat is echt cool.

Omdat dan, de geest
heeft meer kans om te groeien.

Maar in elk geval, we gebruiken
de Mala eigenlijk nooit.

Mala de kralen.

En van Melbourne.

"In vele culturen, Boeddhisten gaan
naar tempels om te bidden,

maken beloften of zweren aan de Boeddha,
maar soms kunnen ze die beloften niet houden.

Is dit fout?
Wat denk ik?

Ik hoorde dit wanneer ik geïnviteerd werd
op een toespraak op een van de Sai Baba groepen,

Hier in Perth.

En deze rijke man ging
in de tempel, dit was in India.

Wanneer hij buiten kwam,
er was een bedelaar.

En de bedelaar vroeg hem
voor een gift.

En de rijke man zei: "Waarom
vraag je voor een gift,

je zou een job moeten zoeken?

Je zou hier niet moeten bedelen aan de mensen.

En de bedelaar zei: "Wel,
waarom ging je juist de tempel in?

Zelfs al ben je een rijk man,
je ging naar binnen om te bedelen voor iets".

En de rijke zei: "feitelijk
je hebt gelijk, hier is een gift". [lachen]

Is dat niet het geval, als mensen naar de tempel
gaan om te bidden, noem het niet bidden,

ze komen om te bedelen.

Bedelen van een god of van
een tempel of bedelen van een monnik,

"monk please, please, please,
please, kan ik de loterij winnen morgen?"

Je bedelt van mij opnieuw;
noem je mij een bedelaar? [lachen]

Maar wat doen we dan wel, we
geven gewoon wat aanmoediging.

aan kinderen die een examen doen ...

Weet je, mensen gewoon:
"Oh aub Ajahn Brahm,

aub, aub, is dit het meisje
voor mij, is dit het meisje voor mij?

Aub, ik ben zeker dat ze het is, aub,
Ajahn Brahm, aub, aub, aub,

kan je een beetje zingen voor mij
zodat ze verliefd wordt op mij?"

Ik zeg: "Nee"
[lachen]

Breng geen lijden.

Ah nee, ik zeg dat niet,
natuurlijk geef ik wat. [lachen]

Ik kan geen lijden geven aan teveel mensen.

Nee, ok, misschien kan ik wel.
Als dat is wat je wil.

Soms, weet je wat de zegeningen doen

wanneer je in een tempel gaat -
het moedigt je aan.

Het geeft je zelfvertrouwen, dus je
kan binnen gaan en gewoon zien wat gebeurt.

Dus - ik denk dat ik dit aan
de monniken verteld Woensdag avond -

het is hetzelfde wanneer je
supportert voor je voetbal team.

"Komaan, "the Dockers, komaan,
de West Coast Eagles, komaan!".

Wanneer je eigenlijk supportert voor
je team en je bent met veel supporters,

natuurlijk, doet het team het veel beter.

Je moedigt hen aan.
Dus dat is wat ik met jullie doe.

Wanneer ik de gezangen doe en de
zegeningen, ik moedig jullie aan,

"komaan, je kan het,
ja, komaan, ja ja ja!".

Dat is wat ik deed voor de man in de ICU,

"come aan, je kan uit de coma komen, komaan,

ja, je kan het, ja, je deed het!"
[lachen]

Eigenlijk dat is wat we doen.

En van de United Arab Emirates Thirani.

"Hallo Ajahn Brahm, is alles in het
leven het lot,

of is er zoiets als vrije will?"

Waarom schreef je deze vraag?
[lachen]

Was dit het lot,
of was het je vrije wil?

Als het vrije wil is, hou het geheim,
omdat gelijk wat gratis is,

wat waarde heeft, zal
belast worden door de regering. [lachen]

Ik dacht hier altijd over na.

Ik heb een kort verhaal hierover,
over vrije meningsuiting.

Geloof jij in vrije meningsuiting?

Ik niet.

Ik denk dat alle spraak zou
moeten belast worden.

Dan zouden we een veel
stillere wereld hebben. [lachen]

Natuurlijk, mag je tot op een
bepaald niveau spreken.

Maar nadat je je spraak limiet
hebt overschreden voor de week,

al de rest wordt belast.

Het zou veel geld opbrengen.

en veel van de tijd van rijke mensen
die teveel praten.

En natuurlijk ik, maar van mij
wordt het verwacht, omdat ik de toespraak geef.

En het zou ook willen zeggen dat je een
veel vrede vollere wereld zal hebben.

Ok, nog vragen van hier? Nee?

Waar is Eddie?
[lachen]

Ja ok, we hebben nog een andere vraag.

Van Bill.

Bill: "Dennis vergat een paar
aankondigingen, dus hij zal ze nu maken.

Ok

Nobel Achtvoudig Pad
workshop serie in Dhammaloka

op de 20ste februari
tot de 27ste maart,

Zes Zaterdagen, 8:30 tot 17:00,

registratie is op voor
degene die willen in persoon komen.

Er is geen registratie
voor degene die online volgen.

Gelieve de website
en uithangbord voor details.

Volgende is de BSWA Zondag Dhamma school

heeft plaatsen voor studenten van 3 tot 17j

Gelieve de admin bij de bswa.org te contacteren.

De termijn zal beginnen op
Zondag, 7de Februari.

En van Anusha, "we zullen een
gratis concert houden hier

in Dhammaloka op
13de february om 18u00,

zie het uithangbord voor meer details."

Ajahn: Ok, dus dat is ons nieuws.

Anusha's doet het concert hier, ja?

Wie zal er spelen?

Ga jij spelen, Bill?

Sorry?

"The young Muscians"?

Ok, heel goed.

Zijn ze goed?
[lachen]

Dat is op de ... 13de Februari.

13de Februari?

Welke dag is dat?

En dat is de avond voor Valentijn.

Ok, dat herinnert me
aan een van die verhalen ...

Ik gaf een toespraak in Singapore.

En er zijn vele mensen in Singapore,

en er zijn veel
jonge mensen op mijn toespraken.

Velen waren alleenstaand.

En veel jongens en veel meisjes,
ze zouden graag een partner hebben,

maar ze zijn te bang
om mensen uit te nodigen.

Dus we beslisten om gewoon "laten we kijken
wie alleen is en wie getrouwd, wie is dat?

Dus de MC zei "aub, steek je hand op, uh,
als je beschikbaar bent" [lachen]

"Als je single bent".

En natuurlijk, ik ben een eerlijke monnik,
ik zei, wel ik ben single". [lachen]

En dan "doe je hand naar beneden
Ajahn Brahm, doe je hand naar beneden!"

... veel plezier in elk geval.

Heel goed, dus iedereen die meer
details wil over de aankondigingen,

ze zullen online zijn,
ze zullen ook opgehangen worden hier.

Ik kan echt Ajahn Bramali's
Achtvoudig Pad aanraden.

Dus dat is 6 of 7 Zaterdagen.

Heel mooi deze lessen
meest van de dag.

Ok, laat ons respect betuigen aan
de Boeddha, de Dhamma en de Sangha.

zodat ik niet beboet wordt
voor teveel te spreken. [lacht]

Araham samma-sambuddho bhagava.

Buddham bhagavantam abhivademi.

Svakkhato bhagavata dhammo.

Dhammam namassami.

Supatipanno bhagavato savakasangho
sangham namami.

Heel goed