Η Ανατολή με τα μάτια ενός μοτοσυκλετιστή.

Ο μηχανόβιος οδηγός, μας περιγράφει την ανατολή σαν ένα γιγάντιο αγγούρι γεμάτο φωτιά. Παρομοιάζει δηλαδή την ανατολή και τον ήλιο σαν κάτι εκτός πραγματικότητας σύμφωνα με τη δική του «ποιητική» ματιά. Στην ουσία αυτό που περιγράφει είναι απλά η απόλαυση της φύσης και της ζωής την ώρα που οδηγά την μηχανή του σε μία απέραντη ευθεία λεωφόρο. Είναι το θαύμα της φύσης που γίνεται μια καθημερινότητα, την οποία λίγοι από εμάς την θεωρούμε θείο δώρο. Την ανατολή του φωτοδότη ήλιου και την ζωή που δίνει σε όλον τον πλανήτη και τα πλάσματά του, κάθε μέρα. Μην θεωρείτε καμία ανατολή δεδομένη... Αυτή είναι η ουσία.

Βλέπετε την ανατολή;

Σε πραγματικό χρόνο.

Απλά την βλέπετε να βγαίνει
πάνω από τα σύννεφα

Και μεγαλώνει, μεγαλώνει...

Σαν ένα γιγάντιο...γιγάντιο φρούτο, ή...

Στον ουρανό, σαν μία...
σαν μία ντομάτα ή ένα αγγούρι.

Ξέρω, θα έπρεπε να
είμαι ποιητής, σωστά;

Βλέπω την ανατολή σαν ένα
γιγάντιο αγγούρι στον ουρανό.

Εντάξει.

Δεν κοιμήθηκα αρκετά εχθές το βράδυ

Να την.

Ξέρετε, υπάρχει κάτι στην ανατολή

που σε κάνει να νιώθεις σα
να είναι μία καινούρια μέρα.

Ω, ωραίο, οι αχτίδες ξεπροβάλλουν
από την κορυφή. Σαν να έχει πάρει φωτιά!

Ο ήλιος έχει πάρει φωτιά!

Ω Θεέ μου, ο ήλιος πήρε φωτιά!

Ω, ναι! Νά τος. Νάτην.

Μην κοιτάξετε απευθείας στο βίντεο
γιατί μπορεί να τυφλωθείτε.

Αλλά υπάρχει μία πηγή
ζέστης για τον κόσμο μας.

Να την.