Otuz bir yıldır sakatlığım var.

1987 yılde kaza yaptım, ben Bobbness,
video yapımcısı ve editörüm.

Her zaman prödüksiyonun bir parçası olmak
isterdim,

ama videolarımı çekmek için,

hep birini tutmak zorundaydım.

Canonun yeni bir uygulama yaptığını
oğrendiğimde, çok heycanlıydım,

çünkü sonunda prodüksiyonun bir parçası
olabileceğım.

çünkü videoları nasıl çekmek istediğimi
artık insanlara anlatmak zorunda kalmayacağım,

Şimdi kendi kendimi çekebilirim, ve bu
benim için çok önemliydi,

çünkü hep insanlardan yardım almak
zorundaydım,

şimdi istediğimi çekip düzeltebiliyorum ve

bunu benim için büyük bir değişiklik oldu.

Bir iletişim uzmanıydım, ama hep

televizyon, vedio, radoyayla uğraşmak istedim,

bu konuda çok ısrarlıydım, ama

biliyorsunuz teknolojinin dijitale

geçmesi biraz zaman aldı, ama sonunda

başardım, yapımcı ve editör olarak
çalışmayı başladım,

sonra sektörü da çalışmayı devamettim .

bir gün dijital şeyleri düzenlenirken,

doğrusal olamayan bir düzenleme çıktı ve
ben onu çekmek istedim ama bir türlü

yapamadım çünkü kameralar o zamanlar ağır
ve büyüktü

ama şimdi kameralar daha küçük ve kolay
kullanılıyor.

şimdi istediğimi çekebiliyorum, uzun bir
yoldu ama şimdi kendi şirketim var

adı Sliding Board Productions.

Adını böyle koydum çünkü Sliding Board,
odun parçası demek, sandaliye den

sandaleye'ye geçmek için kullanılan bir
odun parçası

aslında hikayeler bize yaptığı gibi nasıl
yerden yere'ye götürebilir

tıpkı bu odun parçası gibi.
Pazarlama da çalışıyorum, video pazarlama,

yeni ürünler ve hizmetler için hakkında
hikayeler anlatmayı, kar amacı gütmeyen

kuruluşlar la da çalıştım,

bağışlar toplamak ta yardım ettim.

Bu benim için çok eğlenceli bir şey,
sonsuza kadar bunu yapmayı umuyorum.

Ben Chicago da yaşıyorum, yermi yıl
boyunca prodüksiyon da çalıştım,

beş yıldır kendi şirketim var.

Biliyorsunuz insan bazen çok meşgül oluyor

[gülüyor]

ama her gün eğleniyorum.