Zaprawa - Ogień! [Łk 12, 49-53]

Wiem, że Zaprawy raz są,
a raz ich nie ma, ale dzisiaj będzie!

Daniel Wojda, 21:00 w sobotę,
wprowadzenie do medytacji,

która na „Pogłębiarce
jest w niedzielę o 21:15.

Posłuchajcie tekstu Ewangelii.

[Łk 12, 49-53].

Wojująca Ewangelia jutro.

Aby przy takim społecznym napięciu,
jakie jest teraz,

nie wpaść w jakąś ideologiczną stronę A
albo ideologiczną stronę B,

to do tego tekstu niezbędna jest
ogromna intelektualna uczciwość.

Popatrzmy, co tutaj jest.

Warto w ogóle popatrzeć czasami,
co jest przed danym tekstem Ewangelii

i co jest po danym tekście,
aby dobrze zrozumieć,

o czym tekst Ewangelii mówi.

Wcześniej Jezus mówi o takiej gotowości
na przyjście Boga, na przyjście Pana.

Mówi o tym, aby wyznawcy Chrystusa
zachowywali się jak sługi

oczekujący przyjścia Pana
albo przyjścia złodzieja,

czyli duża czujność na to,
co się dzieje wokół mnie,

i na to, co się dzieje z moją wiarą.

Dalej mamy znaki czasu,
ostatecznego przyjścia,

Jezus mówi o tym,
aby żyć już teraz tak,

jakby przyjście Jezusa
miało być już teraz,

czyli ja juz teraz żyję
tak na maksa swoją wiarą.

To jest jedna rzecz,
która pozwala zrozumieć przesłanie

tego fragmentu Ewangelii,
który mamy medytować.

Drugi zabieg, który można zrobić,
aby nie wpadać w jakieś złe interpretacje,

to zadać sobie pytanie: Do czego
chce mnie przekonać autor tego tekstu?

Ewangelia była pisana dla Katechumenów,
którzy słuchali Ewangelii,

czyli wiary wspólnoty,
wspólnota próbowała im przekazać wiarę.

Co oni próbowali im przekazać?

Z tego, co było przed naszą Ewangelią
i tego, co będzie później,

można wyciągnąć wniosek,
że Jezusowi chodzi o trwałość wiary,

trwałość wiary i niebanie się konfliktów.

Zaraz to wyjaśnię.

Dwa symbole są użyte w tej Ewangelii:
pierwszy to ogień, drugi to chrzest.

Jezus mówi: Ogień mam rzucić na ziemię
i jakże pragnę aby ten ogień już zapłonął.

Ogień w Starym Testamencie jest zazwyczaj
symbolem oczyszczenia i próby.

Oczyszczenia, czyli odrzucenia tego,
co jest niewłaściwe, niepotrzebne,

aby pozostała sama istota,
to, co najważniejsze.

Złoto sprawdza się w ogniu,
pali się, podgrzewa,

aby cała reszta wyparowała,
odeszła i zostało samo złoto.

Próba, moment weryfikacyjny,
sprawdzający,

czy moja wiara jest taka jak być powinna,
czy trzeba nad nią głębiej popracować?

Jezus przyszedł ogień rzucić, aby wiara
ludzi była czysta i odpowiednio trwała.

To jest pragnienie Jezusa:
„Jakże pragnę, aby ten ogień zapłonął".

Jezus mówi: „Jak ja pragnę, aby w tobie
była taka twarda, czysta, prawdziwa wiara.

Jak ja pragnę, bo jestem Jezusem,
to będę Tobie też w tym pomagał".

To jest jedno przekonanie Jezusa.

Drugie - Jezus mówi:„Chrzest mam przyjąć".

Chrzest, baptisma, czyli zanurzenie.

Jestem zanurzony, cała rzeczywistość
wokół mnie jest tą wodą,

przestrzenią, w którą jestem zanurzony,
zanurzam się w wiarę.

Wiara nie jest czymś, co wyznaję
raz na jakiś czas w moim życiu,

- w kościele, w czasie modlitwy -
tylko jestem zanurzony w wierze.

Wszystkie moje relacje
są takie jak w wierze.

Ona jest tak czysta, że tam nie ma
nieprawdziwych informacji,

nie ma umniejszania tej wierze,

jest taka czysta, Jezusowa wiara,
którą ja cały żyję.

Według mnie
to jest istota tej Ewangelii.

Dalej Jezus mówi: „Myślicie, że pokój
przyszedłem dać na ziemię, nie - rozłam".

I jak ja to interpretuję.

Jezus mówi: „Nie myśl sobie,
że ja przyszedłem dać tobie wiarę,

aby sprowadzała się do tego,
że ci się dobrze ze wszystkimi żyje".

Ja wierzę sobie tak, ty wierzysz sobie tak
i wycofuję się ze swojej wiary,

kiedy ona mi przeszkadza
w relacjach z innymi osobami.

Tu słowa Jezusa są inne:
„Bądź czysty w swojej wierze,

nie przyjmuj głupoty
i bądź cały zanurzony w tym.

Cały bądź w tej wierze,
którą Ja ci przekazuję".

Druga istotna kwestia
w tym fragmencie to konflikt.

Jezus pokazuje, aby ze względu
na konflikt który się pojawia,

nie wycofywać się z wiary.

Jeśli moja wiara nie podoba się
innym osobom i jest źródłem konfliktu,

to ja powinienem teraz poluzować
i odpuścić moją wiarę?

Ten fragment jasno wskazuje,
że tak nie jest.

Ciekawe jest, że pojawienie się konfliktu
w grupie czy rodzinie

to jest coś bardzo naturalnego.

Jest wiele procesów
- rodzinnych, systemowych -

gdzie konflikt musi się pojawić,
bo ważna zmiana się dzieje.

Wtedy zawsze pojawi się konflikt.

Jeśli uciekniemy od konfliktu,
nie będzie wtedy rozwoju,

nic się w dynamice nie zmieni,
ktoś nie przyjmie wiary,

często jakiegoś problemu
nie rozwiążemy.

Konflikt jest, musi być
i nie należy się jego bać.

Znam bardzo dużo historii,
gdzie ktoś przyjmował wiarę

albo do zakonu chciał wstąpić
(ale zazwyczaj się nawracał)

i to powodowało konflikt
w jego środowisku.

Ważna zmiana się stała
i środowisko oporowało,

bo środowisko nie lubi zmian.

Potem zazwyczaj było tak, że jeśli ktoś
nie przestraszył się tego konfliktu

i wytrwał w tym wszystkim, można
powiedzieć w „małym prześladowaniu"...

Tak jest niestety, że z wiary
to wszyscy się publicznie śmieją.

ale nawet moje doświadczenie jest takie,
że ludzie potem przychodzili

i już tylko na osobności pytali:
„Co ty w tej wierze takiego widzisz?

Dlaczego ty tak w to wierzysz?
Co tam jest?"

W pewnym momencie ludziom
przychodzi taka refleksja,

że może ta osoba ma otwarte oczy
na coś, na co ja mam zamknięte oczy,

dlatego nie warto ze względu
na to, że coś nas różni,

że mamy różne zdania na jakiś temat,
wycofywać się dla świętego spokoju,

abyśmy tylko żyli bezkonfliktowo.

Może to doprowadzić do tego,

że nie będziemy się w ogóle
ze sobą rozwijali.

Kiedy pojawiają się jakieś istotne zmiany,
pojawia się napięcie, sytuacje konflktowe.

One potem wymagają przebudowania świata
czy systemu wartości, w jakim żyjemy.

Nie bój się, jeśli twoja wiara
budzi konflikt w innych osobach.

To nie znaczy, że twoja wiara jest zła
albo że robisz coś złego.

To znaczy tylko,
że jest wyzwanie do porozumienia się

przy różnych wartościach, które mamy.

Należy szukać nowych dróg
do porozumienia się

a nie porzucać wiarę
albo zgnębić kogoś innego.

To jest druga rzecz,
którą chciałem powiedzieć przy okazji.

Bywa tak, że ludzie,
widząc jak ktoś się nawrócił,

zadają pytania, dlatego że widzą,
że osoba poszła za prawdą

i że to jest trwałe w tej osobie.

Ale można wyznawać wiarę po to,

aby się odróżnić od innych
lub przeciwko innym.

Wtedy czyta się ten fragment Pisma
jako nawoływanie do wojny i do walki.

Na pewno nie jest tak,
że Jezus używał wiary przeciwko innym.

Ale na pewno nie jest też tak,
że ze względu na inne osoby

mam rezygnować z mojej wiary
czy tego, co ta wiara mówi dokładnie.

Dlatego chciałbym jutro zaproponować
taką medytację przy tym trudnym tekście,

abyśmy poszli po wyobrażeniach sytuacji,
gdzie moja wiara budzi konflikt,

w rodzinie albo w jakimś społeczeństwie,

i ja stoję w takim dylemacie,
co teraz zrobić, nie wiem co zrobić.

Być może naturalnie uciekam,
a być może naturalnie się konfrontuję.

Różnie mamy.

I zdać sobie sprawę,
czy ten konflikt wynika z tego,

że moja wiara jest nieakceptowana
albo boję się ją pokazać,

czy wynika z tego, że ja wiary używam,
aby stanąć przeciwko jakiejś osobie

- wygodnie mi jest użyć tej wiary
przeciwko komuś.

Jeśli tak jest, to trzeba się zastanowić,
czy to na pewno dobrze wierzę.

Natomiast jeśli mam lęk przeciwko temu

i rezygnuję z procesów
dotarcia się z innymi osobami

w imię tego, że będzie spokojniej...

Może będzie spokojniej, ale pod spodem
będą ukryte konflikty między nami

i to nie będzie schodzenie
do głębszej relacji z innymi osobami,

gdzie ja się nie wstydzę swojej wiary
i inni potrafią ją zaakceptować.

Kiedy rezygnuję z wyznawania wiary
to ten proces po prostu zatrzymuję.

Jezus mówi: „Nie rezygnuj,

nawet jeśli ma cię to
przeprowadzić przez konflikt

bo w ostateczności ten konflikt
do czegoś dobrego doprowadzi.

Może do tego, że będę głęboko i świadomie
okazywał innym osobom miłość.

W istocie o to chodzi w chrześcijaństwie,

że niezależnie,
czy ktoś mnie kocha czy nie,

to ja ze względu na samą wiarę w Jezusa
potrafię okazywać innym miłość.

Ale żeby tak było, trzeba krok po kroku
iść w głąb, rok, dwa, cztery, pięć

i powoli ten proces zachodzi,
jeśli się go nie zatrzyma,

na przykład ze względu na wstyd
albo strach przed konfliktem.

Dlatego tak w tej medytacji pójdziemy.

Tym razem proponowany przebieg
medytacji jest w linku.

Jeśli chcecie zrobić medytację bez lektora
to można się zainspirować przebiegiem.

Jeśli nie, to zapraszam na medytację
z lektorem.

Subskrybujcie ten kanał,
jeśli to lubicie.

Kończę, bo mam straszną pustkę
w głowie od jakichś dwóch miesięcy.

Jak cokolwiek robię na Pogłębiarce,
to mam straszną pustkę w głowie.

Nie wiem, czy to jest znak,
że powinienem coś zrobić, zmienić.

Masakra. Tak to uciążliwe jest.

No cóż, mamy co mamy.

Do zobaczenia jutro.
Z Bogiem.