Zaprawa - Nie walcz z życiem! [Łk, 19, 29-40]

Dobry wieczór, dobry wieczór.

Sobota, 21:00, robimy wprowadzenie
do niedzielnej medytacji,

która jest o 21:15 w niedzielę.

Zaprawa jest o 21:00 w sobotę.

Moi drodzy,
jutro jest Niedziela Palmowa,

więc są dwie Ewangelie:
wjazd Jezusa do Jerozolimy,

i druga, męka Jezusa Chrystusa.

Chciałbym, żebyśmy w medytacji
zrobili tę pierwszą,

z wjazdu Jezusa do Jerozolimy,
w trochę specyficzny sposób.

Posłuchajmy tego fragmentu,
a potem wam powiem, jak to zrobimy.

Z Ewangelii według św. Łukasza.

„Gdy przybliżył się do Betfage i Betanii,
ku górze zwanej Oliwną,

wysłał dwóch spośród swoich uczniów,
mówiąc:

«Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko,
a wchodząc do niej,

znajdziecie uwiązane oślę,
którego nie dosiadał żaden człowiek.

Odwiążcie je i przyprowadźcie.

A gdyby was kto pytał:
„Dlaczego odwiązujecie?”,

tak powiecie: „Pan go potrzebuje”».

Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak,
jak im powiedział.

A gdy odwiązywali oślę,
zapytali ich jego właściciele:

«Czemu odwiązujecie oślę?»

Odpowiedzieli:
«Pan go potrzebuje».

I przyprowadzili je do Jezusa,
a zarzuciwszy na nie swe płaszcze,

wsadzili na nie Jezusa.

Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze.

Zbliżał się już do zbocza Góry Oliwnej,

kiedy całe mnóstwo uczniów
zaczęło wielbić radośnie Boga

za wszystkie cuda, które widzieli.

I mówili głosem donośnym:

«Błogosławiony Król,
który przychodzi w imię Pańskie.

Pokój w niebie
i chwała na wysokościach».

Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu
rzekli do Niego:

«Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!»

Odrzekł: «Powiadam wam:
Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą»”.

Moi drodzy, ta Ewangelia często
jest interpretowana przez pryzmat tłumu.

Ten tłum, który kładzie płaszcze
przed Jezusem i Go wita radośnie,

to będzie ten sam tłum, który będzie
krzyczał u Piłata: „Ukrzyżuj!”

Skupiając się na tłumie,
widzimy tłum i jago porażki.

Widzimy też siebie i nasze porażki.

To, co chciałbym wam zaproponować,
to skupienie się na Jezusie.

Trochę w taki sposób,
jak sobie wyobrażam to,

co się mocno przebija
z tej Ewangelii u Jezusa.

Żeby to wytłumaczyć,
to chciałbym wam opowiedzieć

o innej mojej modlitwie,
jak sobie wyobrażałem,

jak Jezus przechodził chrzest w Jordanie.

Wyobraziłem sobie to,
że to wszystko było bardzo spokojne.

Jezus wchodzi,
jest chrzczony bez aplauzu ludzi.

Jest głos z nieba:
„To jest mój Syn umiłowany”,

ale on się rozchodzi w ludziach bez echa.

Nie ma wielkiego pobudzenia.

Nie ma wow.
Nie ma wynoszenia Jezusa na rękach.

Tak sobie wyobrażałem Jezusa
w czasie tej modlitwy.

Postanowiłem,
że w wyobraźni podejdę do Niego

i tak po prostu zagadam.

Pamiętam, że Jezus jakby odpowiedział:

„Wiesz Daniel, myślisz sobie,
że Ja tak to robię dla funu, przyjemności.

To jest coś, co mi zlecił Ojciec.
Ja to biorę”.

Pamiętam, że w tym momencie
moja rozmowa z Jezusem się skończyła.

To było takie bardzo charakterystyczne,

taki spokój wracania
od tej rzeki do swoich spraw.

Spokój i nastawienie na to,
czego Bóg ode Mnie chce.

Do czego Mnie zaprasza Ojciec?
Jaka jest moja misja?

Ten fragment ze względu na tę misję
jest podobny do tego.

Dlatego, że tam się zaczynała
publiczna działalność Jezusa,

to był początek Jego misji,
a tu jest prawie koniec.

Dochodzi do Jerozolimy,
gdzie Go zabiją.

Jezus jest tego świadomy,
że jest blisko kulminacji misji.

Tam był początek misji, tu koniec.
Taka klamra.

To, co jest charakterystyczne
w tej modlitwie,

o której wam powiedziałem,
i w Ewangelii św. Jana,

to postawa Jezusa, która mówi:
„Nic wam nie mówię od siebie.

Mówię wam tylko to,
co Ojciec mi powiedział.

Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.

Jezus nie ma takiego nastawienia,
że On jest kreatorem rzeczywistości,

że jest reżyserem swojego życia,

że jest kontrolerem tego,
co się ma wydarzyć.

On nie ma tak:
„Zbawiam świat swoimi pomysłami.

Przyjmuję wolę Ojca.
Daję wam to, co pochodzi od mojego Ojca".

On jest takim przekaźnikiem.

Na tym jest skupiona uwaga Jezusa.

Moi drodzy, wydaje mi się,

że jakbyśmy tak przeczytali
ten fragment Ewangelii -

że Jezus jest skupiony na woli Ojca
i bierze wszystko:

i przyjemne, i nieprzyjemne rzeczy,
trudne i złe,

bierze krzyż, trud,
bo to jest wola Ojca...

U Mateusza jest taki jasny fragment,
że wjazd Jezusa jest konieczny,

żeby spełniły się słowa Pisma,
proroctwa.

Tam jest powiedziane:

„Powiedzcie Córze Syjońskiej:

Oto Król twój
przychodzi do Ciebie łagodny,

siedzący na osiołku,
źrebięciu oślicy.”

Jezus miał świadomość tego,

że takie Jego wyniesienie
też jest częścią Jego misji.

To też przyjmuje.

Czego możemy się od Jezusa nauczyć?

Wczytania w wolę Ojca,
ale to się tyczy dwóch rzeczy,

jeśli chcemy Go naśladować.

Jedno to to, że jest cierpienie,
które przychodzi do życia.

Często my się z tym cierpieniem kopiemy,
nie chcemy go przyjąć.

Richard Rohr mówi,
że ludzie najwięcej cierpią dlatego,

że nie przyjmują takiego cierpienia,
które jest konieczne.

Walczą i rozrywają rany,
które nie mogą się zabliźnić.

Ciągle się buntują, zamiast przyjąć

i przeżyć to cierpienie,
które jest konieczne.

Sami sobie powiększamy to cierpienie,
które mamy.

Czasami tak jest, nie godząc się.

Też jest inna postawa takich osób,
które też się nie godzą,

ale nie godzą się
na błogosławieństwo i dobro.

Nie godzą się na ten uroczysty wjazd.

Bóg nie chce dawać nam tylko krzyży.

Bóg daje i jedno, i drugie.

Są takie osoby, które mają taką wizję
cierpiętniczą, niewolniczą:

„Do mnie Pan Jezus
w radości nie przyjdzie.

Do mnie Pan Jezus
w błogosławieństwie nie przychodzi.

Muszę tylko brać cierpienie".

Tkwią w niewoli trudu, cierpienia i bólu.

Trwanie w tym, jeśli Bóg wzywa mnie,
żeby wyjść i opuścić to,

nie jest postawą Jezusa.

Postawa Jezusa,
której możemy się od Niego nauczyć,

to biorę jedno i drugie.

To co mi Ojciec daje, biorę teraz.

Trzeba się wczuć, moi drodzy,

czy się teraz przypadkiem
nie kopię z życiem,

czyli z tym, co mi Bóg daje.

Wszystko jedno,
czy to jest błogosławieństwo,

czy to jest zapowiedź męki i cierpienia.

Jeśli chcę być podobnym do Jezusa,
Mistrza życia,

to muszę powiedzieć: „Biorę”.

Nie kopię się z życiem, tylko biorę.

O Jezusie często się mówi,
że zbawił nas przez swój krzyż.

I to jest prawda.

Ale można też powiedzieć,
że Jezus zbawił nas nie tyle przez krzyż,

co przez to, że był posłuszny Ojcu,
który akurat wybrał krzyż.

Nie chodzi o to,
że to był krzyż dla krzyża,

tylko najważniejsze było,
że Jezus był tak wpatrzony w Ojca.

Nasze zbawienie polega na tym,
że Jezus był posłuszny Ojcu.

Chciałbym, żebyśmy wzięli na warsztat to,

czy kopiemy się z życiem,
czy przyjmujemy wolę Ojca tak jak Jezus.

Jeśli mam trud do przyjęcia,
to biorę trud.

Jeśli mam błogosławieństwo do przyjęcia,
to biorę błogosławieństwo,

co dla niektórych osób
jest dużo trudniejszą rzeczą.

Inną rzeczą, która może się tu pojawiać,

to jest kwestia, jak rozeznać,
co jest do wzięcia od Pana Boga,

a co jest w moich myślach.

O to często pytacie.

Postaram się na ten temat zrobić odcinek.

Kluczem tego wszystkiego jest droga,
to znaczy

jeśli nie wybieram między złym a dobrym,

bo to wybór,
którego nie powinienem podejmować.

Mogę wybierać
tylko między dobrym i dobrym.

Jak coś nie jest jasnym złem,
przekroczeniem Dekalogu,

to tam jest tak zwany proces rozeznawania.

Wybieram,
w którą stronę Panie mnie prowadzisz.

Jest wiele ścieżek.
Na niektóre ścieżki jestem oporny.

Niektórych nie chcę przyjąć,
ale w którą stronę Ty mnie prowadzisz,

chcę to przyjąć.

Pójście tą drogą to ma być efekt
mojego osobistego rozeznania,

czyli modlę się.

Trochę intuicyjnie trzeba pójść za tym.

Jak widzę, że długie trzymanie się
jakiegoś kursu

nie przynosi dobrego efektu,
to ryzykuję, że trzeba obrać inny kurs.

Tyle.

Z takim niedopowiedzeniem
chciałbym zakończyć,

żeby to Pan Bóg dopowiadał,
a nie Zaprawa.

Zaprawa służy temu, żeby nas zainspirować,
a Bóg ma odpowiedzieć.

A żeby Bóg mógł w moim życiu odpowiadać,
to muszę medytacje systematycznie robić.

Nieważne, czy mi wychodzą
czy nie wychodzą.

Jak robię, to w końcu rozumiem.

Dziękuję wam
za ten sobotni wspólny wieczór.

Do zobaczenia jutro, w niedzielny wieczór,
który spędzimy razem.

Z Bogiem.

Oczywiście
możecie subskrybować Pogłębiarkę.

Możecie też ją polecić znajomym.

Papa.