Zaprawa - Nowa jakość [J 1,29-34]

Szanowni Państwo, wracamy z Wrocławia

i tutaj jest ta Pani, która nie lubi
pokazywać się w internecie, to ona.

Bardzo mi miło, nie lubię
pokazywać się w internecie, ale Was lubię.

A najbardziej ten pan nie lubi
pokazywać się w internecie

- Ja lubię się pokazywać w internecie.
- Mówię o sobie. Siema.

To jest szefowa tego wydarzenia,
które się własnie odbyło.

Robię miny, bo nie lubię być nagrywana,
ale pozdrawiam Was wszystkich.

Jakby ktoś chciał dołączyć
do wrocławskiej Pogłębiarki,

to z tymi fajnymi dziewczynami
sie tam zobaczycie.

Wbrew pozorom jestem miła.

Pożegnaliśmy dziewczyny i wracamy
w nasze mazowieckie strony.

To mój największy przyjaciel z czasów
podstawówki, gimnazjum, liceum,

z nim największe odstawialiśmy numery:
uciekaliśmy ze szkoły,

paliliśmy grilla nad rzeką,
kąpaliśmy się przy 7 °C w rzece.

No jaja były przednie.

I tak się udało, że pojechał na spotkanie
Pogłębiarki we Wrocławiu,

zrobił szaleństwo między dziewczynami,
to może go do Warszawy też zabiorę.

Po nocnej podróży dotarłem
do pokoju mojej siostry Justy,

która akurat w górach
na nartach sobie jeździ.

Wiele osób, które spotykam, mówi,
że żałują, że Zaprawy są niesystematyczne.

Muszę Was przeprosić,
ale czasami nie mam czasu nagrać,

zwłaszcza teraz,
kiedy mam trochę więcej obowiązków.

A czasami mam wrażenie,
że nic wielkiego do powiedzenia nie mam,

i to mi jeszcze bardziej utrudnia
zmobilizowanie się do tego, aby nagrać.

Ale dzisiaj specjalnie dla tych osób,
które cierpią z powodu braku Zapraw,

będzie Zaprawa, mimo że mam poczucie,
że nie mam zbyt wiele do powiedzenia.

Posłuchajcie!

Z Ewangelii Św. Jana:
[J 1,29-34]

Moi drodzy, w tej Ewangelii
możemy bardzo jasno zauważyć,

że z jednej strony jest Jan,
który jest postacią bardzo ascetyczną,

postacią, która mówi o mocnym
zaangażowaniu w wiarę,

mocnym wkładaniu siły
i wysiłku religijnego.

Jan ma różne rzeczy do zrobienia,
aby mógł przyjść Duch Święty,

ma przygotować Izraela.

On chrzci i mówi, że potem przyjdzie
chrzest z Ducha Świętego.

Mamy dwa chrzty i one się różnią
jakościowo między sobą.

To, co jest bardzo łatwe
do zobaczenia w tej Ewangelii,

to zauważenie, że może być
taka aktywność religijna w życiu,

która jest takim chrzczeniem z wody.

Ona polega na tym, że moje podążanie
za Panem Bogiem jest wysiłkowe.

Ja coś robię ze swojego wysiłku,
aby Pan Bóg do mnie przyszedł,

Akcent jest położony mocno na mnie,
na oczyszczaniu się,

Nawet jeśli myślę o swoich grzechach,
to akcent jest na mnie.

Jest to ważny etap rozwoju
duchowego i życia,

ale Jan ma świadomość, że musi ustąpić,
że przygotowuje wszystkich do Tego,

który ochrzci Duchem Świętym,
czyli wprowadzi zupełnie nową jakość.

Duch Święty przychodzi
w Piśmie Świętym w chwili,

kiedy Apostołowie bali się bardzo,
byli zastraszeni za ścianą.

W pewnym momencie,
kiedy przychodzi Duch Święty,

wychodzą z Wieczernika i wszyscy
dziwią się , że mają nagle tyle odwagi.

Duch wprowadza coś,
czego nie można się spodziewać,

wprowadza mocne efekty.

Jezus idzie po wodzie
i jest to coś nadzwyczajnego.

Dzieje się coś co w normalnym myśleniu
paradygmatem chrztu z wody,

mojego wysiłku, ascezy,
nie może się pojawić.

Jeśli jesteśmy na takim etapie skupienia
na sobie, na mojej historii życiowej,

na moich grzechach itd., to dobrze,
ten etap trzeba przejść,

ale sam Jan miał taką świadomość,
że to nie wystarczy.

I teraz: co jeśli jestem w takim momencie,
że to mi nie wystarczy?

Jan szukał jakiegoś znaku, który powie,
że Ten będzie chrzcił Duchem Świętym.

I dostał taki znak, Bóg mu powiedział:

„Ten na którym zobaczysz Ducha
zstępującego i spoczywającego na Nim

to jest Ten, który będzie chrzcił Duchem"
- czyli przyniesie nową jakość Izraelowi.

W moim życiu też są znaki,
które mogą podprowadzać mnie pod to,

że nagle przyjdzie Duch
i zostanę ochrzczony Duchem,

czyli przyjdzie zupełnie nowa jakość,

której swoim wysiłkiem nie jestem w stanie
wprowadzić do mojego życia.

Kiedy mogą być takie znaki w nas?

Wiele osób mówi, że te znaki
często są związane z porzuceniem kontroli,

czyli że z jednej strony ja wiem,
jak ja bym zrobił, itd.,

ale jest we mnie intuicja, która mi każe
w pewnych sytuacjach mi odpuścić,

zrezygnować z czegoś,
zrobić inaczej niż do tej pory,

choć to - uwaga - przynosiło efekt.

Trudno jest to ponazywać,
nie wiem, czy macie takie doświadczenia:

wiecie, że tak trzeba by zrobić,
ale taka bardzo nieprecyzyjna myśl

każe wam zrobić w jakąś odwrotną stronę.

Jezus podprowadza nas
w ten sposób pod Ducha

- dając takie intuicje:
a może zrobię to inaczej,

może odpuszczę to,
co ego wypracowało,

co jest dobre,
ale ma efekt taki niewystarczający.

Spodziewam się wtedy
takiego głębokiego Ducha we mnie.

W takim procesie istotne jest,
aby Chrystus stał się moim Chrystusem,

- aby nie był tylko Jezusem,
który zbawił świat,

którego w Komunii można przyjąć
i na którego można popatrzeć na Adoracji.

To jest mój Pan Jezus,
mnie On w życiu chce nawrócić,

mnie coś w życiu chce poprawić
mnie coś w życiu chce uzdrowić.

Koncentruję się nie na religii,
nie na sobie starającym się poprawić,

tylko na Panu Bogu
- że On jest ważniejszy niż to moje:

dobrze robię, źle robię,
idealnie robię, nieidealnie robię,

mam dobre pomysły, mam niedobre pomysły,
wiem jak zrobić, nie wiem jak zrobić,

mam dylemat, jaką decyzję
powinienem podjąć...

Trzeba to zostawić, a efekt przełożyć na:

mój Chrystus, mój Jezus,
osobiście jestem z Nim związany.

To można wypracowywać
przez zwracanie się bezpośrednio do Boga.

Niedawno usłyszałem taką konferencję,
żeby modlić się o miłość do Boga.

Trochę zacząłem to praktykować
- chodząc na Adorację, mówię:

„Panie Boże, mam jakieś dylematy,
decyzje do podjęcia, ale zostawiam to.

Chciałbym Cię poprosić, żebyś nauczył mnie
trochę bardziej Ciebie kochać.

To naprawdę robi to coś takiego,
że dylematy przestają być takie ważne,

a skupiam się na moim związku
emocjonalnym z Chrystusem

i jest On wtedy trochę bliższy.

Potem następna Adoracja
- i jeszcze trochę bliższy.

Żeby nie być ciągle tylko
w tym chrzcie z wody, na mojej pracy,

tylko przejść na chrzest z Ducha,
na nową jakość, na energię,

na coś fascynującego i pociągającego,
trzeba przejść od skupienia na sobie,

na religijności, na poprawianiu,
do jedności z Jezusem.

Prosić Jezusa:
„Jezu bądź ze mną w jedności

i naucz mnie, jak mam Ciebie kochać".

To chciałbym Wam zaproponować
na medytacji jutro,

żeby Chrystus dał mi Swojego Ducha

- aby było przejście od mojej aktywności
do związania się z Chrystusem.

Paradoksalnie to powoduje coś takiego,
że potem przy tych różnych dylematach,

jakiś trzeci głos się pojawia w głowie
i one się robią bardziej przejrzyste,

coraz jaśniej wiadomo,
w którą stronę iść.

Oczywiście nie obiecuję nikomu,
że to się stanie w czasie jednej modlitwy.

Ja w życiu bardzo wiele takich doświadczeń
nie miałem, oczywiście kilka było,

ale zazwyczaj Pan Bóg działa spokojnie,
w procesie, pomaga krok po kroku stawiać.

Widzę, że przechodzenie
do bezpośredniego kontaktu z Jezusem,

nie z religijnością - że w ogóle czczę
Pana Boga, Maryję, choć to jest ważne -

ale precyzyjnie z konkretną Osobą.

powoduje, że potem jest
chrzest z Ducha, ta nowa jakość.

Bardzo dziękuję za wszystkie miłe słowa,
które mi wysyłacie na Pogłębiarkę

Jak ktoś z Was nie subskrybował,
to zapraszam - subskrybujcie!

Na medytacji spotykamy się
na Pogłębiarce o 21:15 na żywo.

Jak ktoś ma swoje
wyobrażenie na medytację,

zapraszam na medytację bez lektora.

Z Bogiem.