Zaprawa - Mój dom [J 14, 15-16. 23b-26]

Witajcie w ten piękny sobotni wieczór,
ja jestem Przemo

i dzisiaj poprowadzę Zaprawę
w zastępstwie za Daniela

i jutro poprowadzę
też dla was medytację.

Jutro mamy uroczystość
Zesłania Ducha Świętego

i modlić się będziemy
fragmentem Ewangelii z tej uroczystości.

Medytację chciałbym zatytułować:
Mój dom.

Dlaczego - to się zaraz okaże,
najpierw posłuchajmy Ewangelii.

Ewangelia świętego Jana,
rozdział 14, wersy od 15 dalej.

[J 14, 15-16. 23b-26]

Tym fragmentem będziemy się jutro modlić.

Chciałbym się podzielić z wami czymś,
co pozwoliło mi zrozumieć ten fragment,

co sprawiło, że on dla mnie tak ożył.

Był to wyjazd do Wrocławia,
byłem tam tydzień temu wraz z Moniką,

z mojej grupy dzieleniowej,
pogłębiarkowej, którą pozdrawiam.

Byliśmy razem na koncercie
zespołu The Unrest,

chrześcijańskiego hardrockowego zespołu.

I tam w jednej piosence
wokalista, Luke Greenwood, śpiewał:

This is not my home
- to nie jest mój dom.

Tłumaczył, że śpiewa o świecie,
w którym żyjemy,

o kulturze, w której jesteśmy zanurzeni,
gdzie jest tak dużo kłamstwa.

że on przez to kłamstwo,
które jest wokół nas,

nie może się poczuć jak u siebie w domu,
żyjąc tutaj gdzie żyje.

I nie chodzi tylko o kłamstwo,
że ludzie mówią nieprawdę,

mijają się z faktami
albo że świadomie oszukują innych,

tylko chodzi o kłamstwo
w postawie życiowej.

My przez to, jak żyjemy, nie wyrażamy
najgłębszej prawdy o tym, kim jesteśmy,

żyjemy jakby w świecie nie było miłości,
jakby Boża miłość była gdzieś daleko,

jakbyśmy byli od niej zupełnie oddzieleni.

Żyjemy tak, jakby Bóg
się o nas nie troszczył,

jakby nas zostawił zupełnie samych sobie,
żyjemy jak takie sieroty, sieroty boże,

o które nikt się nie troszczy,
które muszą to życie przeżyć, przemęczyć,

umrzeć i na tym się wszystko kończy.

A on mówi, że głęboko w sercu
ma takie przekonanie, że jest coś więcej,

że jest ktoś, kto nas stworzył,
i jest ktoś, kto nas kocha.

Samo jego serce mu to podpowiada,
że musi być coś więcej.

Potem śpiewał piosenkę, gdzie były słowa:

You have eternity inside you
- Masz w sobie wieczność.

Jak usłyszałem te słowa, to odpłynąłem,
dawno nie byłem na koncercie,

na którym przeżywałbym tak głęboko
to, co słyszę,

i na którym modliłbym się tak głęboko.

Na pewno na żadnym koncercie
hard rockowym,

a tutaj modliłem się, bo czułem,
że w swoim sercu odkrywam przestrzeń,

która może być
wypełniona Duchem Świętym,

w której mogę się spotkać z Bogiem.

Wierzę, że na tym polega posiadanie domu,
o tym właśnie mówi Jezus,

w tym fragmencie: „Kto Mnie miłuje
będzie zachowywał moja naukę,

a Ojciec mój umiłuje go,
i przyjdziemy do niego,

i mieszkanie u Niego uczynimy".

To mieszkanie to nie jest konkretne
miejsce na Ziemi, to nie jest budynek,

to nie są zewnętrzne okoliczności,
to, co mnie otacza, tylko to są relacje,

to jest bycie w takich relacjach,
w których mogę się poczuć bezpiecznie,

w których mogę poczuć, że jestem kochany,
jestem akceptowany,

w których mogę poczuć się
wolny i szczęśliwy.

Chociaż w tym świecie, jaki mnie otacza,
który jest niedoskonały,

w którym jest dużo zła, często czuję,
że nie jestem u siebie w domu,

to będąc w relacji
z Jezusem, z Ojcem, z Duchem Świętym,

uczestnicząc w Ich relacjach między Nimi,
między Osobami boskimi,

ja mogę być w domu,
mogę doświadczać tego domu.

Dalej Jezus mówi: „To wam powiedziałem,
przebywając wśród was.

A Paraklet, Duch Święty,
którego Ojciec pośle w moim imieniu,

On was wszystkiego nauczy i przypomni
wam wszystko, co Ja wam powiedziałem."

Jezus posyła nam swojego Ducha,
aby przypomniał nam o tym,

że nie jesteśmy tutaj sami,
że nie jesteśmy sierotami,

że jesteśmy Jego dziećmi.

Przypomina nie w ten sposób,
że nam to jakoś mówi,

uświadamia, abyśmy pamiętali,

tylko wchodzi w nasze życie
i jest razem z nami,

przypomina, dając nam doświadczyć
tego głęboko w sobie,

że my jesteśmy kochani,
że jesteśmy Bożymi dziećmi.

Chcę, abyśmy w jutrzejszej medytacji
modlili się o takie doświadczenie

bycia Bożym dzieckiem, o doświadczenie
bycia w bliskiej, głębokiej relacji

z Bogiem Ojcem, z Jezusem,
z Duchem Świętym.

Na jeszcze jedno chciałem
zwrócić uwagę.

Jezus mówi: „Jeśli Mnie kto miłuje,
będzie zachowywał moją naukę,

a Ojciec mój umiłuje go
i przyjdziemy do niego".

Chciałem tu zwrócić uwagę na kolejność,
że pierwsza jest miłość, potem są uczynki.

Jezus zaprasza nas najpierw do relacji,

do tego, abyśmy odpowiedzieli miłością
na Jego miłość, abyśmy się z Nim spotkali

- i z tej relacji z Nim wypływają uczynki,
wypływa zachowywanie nauki,

wypływa dobre, chrześcijańskie życie.

Nie musimy sobie zasłużyć na to,
aby Jezus wszedł w nasze życie,

wszedł w relacje z nami przez to,
że żyjemy dobrze i po chrześcijańsku.

Chrześcijańskie życie
wypływa z tej relacji,

a nie jest warunkiem tej relacji,
mam nadzieję, że czujecie, o co chodzi.

Gdziekolwiek jesteście,
w jakiejkolwiek sytuacji swojego życia,

może macie życie bardzo niepoukładane,
może jest w nim bardzo dużo grzechu,

ale nie zaczynajcie od walki z grzechem,
najpierw zacznijcie od tego,

aby stanąć przed Jezusem i powiedzieć:
Panie Jezu, ja chcę Cię kochać,

ja nie umiem, ja upadam,
ja błądzę, jestem słaby,

nie umiem Cię kochać tak, jak bym chciał,
ale ja chcę Ciebie kochać,

chcę być z Tobą w relacji -
i to zmienia wszystko.

Tak będziemy się modlili jutro,
a dzisiaj dziękuję wam za uwagę.

Życzę wam dobrej nocy,
śpijcie dobrze i do zobaczenia. Cześć.