Que sabemos e que non sabemos sobre o coronavirus

Que ocorre se te infectas co coronavirus? Que persoas corren maior risco? Como se pode protexer un? O experto en saúde pública David Heymann, que liderou a resposta mundial ante o brote de SARS en 2003, informa dos últimos descubrimentos sobre o COVID-19 e do que nos pode deparar o futuro.

[A día 27 de febreiro de 2020

confirmáronse polo menos 82 000 casos
de coronavirus en todo o mundo

e 2 810 mortes por este.

TED convidou o Dr. David Heymann para
informar dos últimos descubrimentos.]

[Que ocorre se te infectas
co coronavirus?]

Para a maioría da xente

trátase dunha enfermidade leve,
como un arrefriado común.

Pero existe certa xente que se contaxia
e pode padecer unha enfermidade moi grave,

entre eles, o persoal sanitario.

Neles, o contaxio é moi perigoso

xa que reciben unha dose maior
que calquera persoa

e á vez non teñen inmunidade.

Polo tanto, é probable
que a poboación xeral

reciba unha dose de virus moito máis baixa
cando se contaxia

que calquera traballador sanitario,

polo que estes padecerán
infeccións máis graves.

Así que, con sorte,
o teu contaxio non será tan perigoso.

Así que debemos asegurarnos
de que as persoas maiores

e aquelas con comorbididades

sexan atendidas nos hospitais.

[Quen debería
estar máis preocupado por este tema?]

Os máis intranquilos

son os que se atopan en países
en vías de desenvolvemento

e non teñen acceso
a uns bos coidados médicos

ou nin sequera a un hospital,

no caso de que se produza
unha epidemia no seu país.

Esas persoas estarían en perigo,

especialmente os maiores.

Todas as persoas maiores están en perigo,

pero sobre todo aqueles
que non teñen acceso ao osíxeno.

Nos países desenvolvidos

son os máis anciáns
que padecen comorbididades,

diabetes ou outras enfermidades,

os que están en perigo.

A poboación xeral non parece
estar en grave perigo.

[Que enfermidades xa existentes
poñen as persoas en maior risco?]

En primeiro lugar

son importantes as enfermidades
pulmonares preexistentes.

En xeral, os anciáns
están en maior perigo,

sobre todo os maiores de 70,

xa que o seu sistema inmune
non é tan efectivo

como puido ser no seu pasado,

e son máis propensos
a coller infeccións.

Ademais, nalgúns casos en China

existiu unha infección simultánea
coa gripe

e ao mesmo tempo,

déronse algunhas
superinfeccións bacterianas

en casos existentes de pneumonías.

[Onde podemos atopar
información actualizada?]

O Centro para o Control de Enfermidades
de Atlanta mantén ao tanto

e actualiza a súa páxina web
con regularidade.

A Organización Mundial da Saúde
en Xenebra,

que coordina moitas das actividades

levadas a cabo a nivel internacional,

tamén actualiza diariamente
a súa páxina web.

É a nosa responsabilidade individual
informarnos

para entender

e asegurarnos de que podemos
contribuír ao noso xeito

para previr que se propague aínda máis.

[Vostede liderou a resposta mundial
ante o SARS en 2003

Como é isto en comparación?]

Ocorre o mesmo
con todas as novas infeccións.

Esta é unha infección
que afecta aos humanos,

os cales non estiveron expostos
ao virus nunca antes.

Non posúen anticorpos

e non está moi claro
se o seu sistema inmunolóxico

pode lidar co virus ou non.

Este é un virus que se atopa normalmente
en morcegos ou noutros animais

e de repente, aparece nos humanos.

E estes simplemente non teñen
experiencia con este virus.

Pero pouco a pouco

estamos aprendendo moito,
como o fixemos co SARS.

E si, é certo que
o número de mortes é maior

do que o foi co SARS.

Pero se o divides entre
o número de persoas infectadas,

hai moitas máis persoas infectadas
das que houbo co SARS.

A taxa de letalidade,

que é o número de mortes
comparado co número de casos,

no SARS foi dun 10%.

No coronavirus actual, COVID-19,

é dun 2% ou incluso menos.

Trátase entón dun virus
moito menos virulento,

pero que aínda así causa mortes

e é por iso que non o queremos
entre a poboación humana.

[Estamos respondendo adecuadamente nos
pasos fronteirizos, como os aeroportos?]

É obvio que os aeroportos
ou calquera outra fronteira

non poden previr
que unha enfermidade entre.

A xente en período de incubación
pode cruzar unha fronteira,

entrar noutros países

e infectar a outros
cando se poñan enfermos.

Así que as fronteiras non serven para
previr que unha infección entre nun país

comprobando a temperatura da xente.

As fronteiras son importantes
porque podes axudar á xente

que vén de áreas en risco
de ter a infección

proporcionándolle información,

xa sexa de forma impresa ou verbalmente,

sobre cales son
os indicios e síntomas da infección

e sobre que deberían facer
se cren que poden estar infectados.

[En canto tempo
poderiamos ter unha vacina?]

As vacinas están
en fase de desenvolvemento,

estanse levando a cabo
moitas investigacións.

Estas requiren en primeiro lugar
que se desenvolva unha vacina,

despois que se estude a súa seguridade
e eficacia en animais,

que terán que desafiar ao virus
unha vez vacinados,

e finalmente probarse en humanos.

Os estudos con animais
aínda non comezaron,

pero axiña o farán con algunhas vacinas.

Crese que para finais de ano

ou comezos do seguinte,

pode haber algunhas vacinas candidatas

que poderán valorarse de cara a recibir
autorización dos organismos reguladores.

Así que terá que pasar polo menos un ano
ata que haxa unha vacina dispoñible

que as distintas poboacións poidan usar.

[Que preguntas sobre a epidemia
seguen sen resposta?]

Está claro que sabemos como se transmite,

pero non sabemos
con que facilidade o fai nos humanos,

en comunidades ou en áreas abertas.

Sabemos, por exemplo,

que nun espazo pechado, coma un cruceiro,
propágase facilmente.

Precisamos descubrir

como se propagará
unha vez alcance áreas máis abertas

nas que as persoas estean expostas
a outras que poidan estar enfermas.

[Como pode mellorar a resposta mundial?]

Un gran problema no mundo hoxe en día
é que entendemos os brotes

nos países subdesenvolvidos

como algo que é necesario atacar e frear.

Cando hai un brote de ébola,

pensamos: "como podemos frear
este brote no país?"

Non pensamos:
"como podemos axudar a este país

a que fortaleza a súa capacidade

para poder detectar infeccións
e responder ante elas?"

Aínda non investimos abondo en axudar

aos países a mellorar as súas
capacidades básicas en saúde pública.

Investimos en moitos mecanismos
a nivel mundial

que poden proporcionar axuda
a outros países

para que consigan frear os seus brotes.

Pero queremos un mundo
no que cada país

teña os mecanismos
para parar os seus propios brotes.

[Aparecerán máis brotes
de enfermidades no futuro?]

Hoxe hai máis de
sete mil millóns de persoas

e cando estas veñen ao mundo

demandan máis comida,

demandan toda unha serie de cousas

e viven preto uns dous outros.

De feito somos un mundo urbano
no que a xente vive en zonas urbanas.

Ao mesmo tempo criamos máis animais

e estes proporcionan comida
aos humanos tamén.

Podemos ver

que a relación dos humanos cos animais
é cada vez maior.

A agricultura intensiva de animais

e o aumento intensivo
das poboacións humanas,

todos vivindo no mesmo planeta,

é un crisol no que se poden dar
e se darán diferentes brotes.

Co tempo haberá
cada vez máis epidemias.

Así que unha infección emerxente hoxe
é tan só un aviso

do que poderá pasar no futuro.

Debemos asegurarnos

de que exista colaboración tecnolóxica

e traballemos xuntos

para ter a certeza de que entendemos
estes brotes cando teñan lugar

e así proporcionar a información necesaria
para controlalos rapidamente.

[Pasou o peor?]

Non o podo predicir con certeza.

Así que o que podo dicir
é que debemos estar preparados

para a peor das situacións.

E ao mesmo tempo

aprender a protexernos a nós mesmos,
pero tamén aos demais

en caso de sermos parte desa epidemia.

[Máis información en: Centros para
o Control e Prevención de Enfermidades

Organización Mundial da Saúde]