Kişiliğiniz siyasi görüşünüzü nasıl şekillendiriyor

Sosyal psikolog Dannagal Young, karakter tiplerinin büyük ölçüde açıklığa ve esnekliğe önem veren insanlar (özgürlükçüler) ve düzeni ve kesinliği tercih eden insanlar (muhafazakârlar) olarak nasıl ikiye bölündüğünü göstererek psikoloji ve siyaset arasındaki bağlantıyı açıklıyor. Neden bu iki kişilik özelliğinin her toplum için önemli olduğunu ve farklılıklarımızın bizi bölmek için nasıl tehlikeli bir şekilde kullanıldığını dinleyin. Ya işler bu şekilde olmasaydı?

Ben politik ve sosyal bir psikoloğum.

İnsanların dünyayı nasıl anladığı,

bunun toplum ve demokrasi için
ne ifade ettiği üzerine çalışıyorum.

Öyle görünüyor ki çok şey ifade ediyor.

Bazı insanlar dünyayı güvenli
ve iyi olarak görüyor

ve bu, belirsizliği sorun etmemelerine,

keşfetmek ve eğlenmek için
zaman ayırmalarına izin veriyor.

Diğerleri ise çevrelerindeki
tehditlerin son derece farkında,

bu yüzden düzeni ve öngörülebilirliği

açıklıktan ve tecrübeden
ön planda tutuyorlar.

Akademik araştırmamda,

bu iki yaklaşımın sanattan
politikaya kadar her şey hakkında

düşünme ve hissetme şeklimizi
nasıl şekillendirdiği üzerine çalışıyorum.

Aynı zamanda siyasi elitlerin

ve yandaş medyanın bu farklılıkları

düşmanlık ve korku yaratmak için
nasıl kullandığını inceliyorum

ve medya sistemi ekonomimizin
bu ayrımlardan nasıl faydalandığını da.

Ama bunun üzerine çalıştıktan sonra

aklıma sadece bölünmeye
mahkum edildiğimiz düşüncesi değil,

ama aynı zamanda kişisel özellikleri
gerekli ve belki de değerli görmenin

bize bağlı olduğu düşüncesi de geldi.

Kendi hayatımda oldukça etkili olan
iki adamı örnek olarak ele alalım.

İlk olarak, rahmetli eşim Mike.

Dünyayı güvenli ve iyi
olarak gören bir sanatçıydı.

Hayatındaki belirsizliği
ve oyunu iyi karşılıyordu.

Aslında doğaçlama yapan sanatçılara

dinlemeyi, açık olmayı ve sonrasında
ne olacağını bilmemek konusunda

rahat olmayı öğrettiği doğaçlama
komedi aracılığıyla buluştuk.

Evlendikten ve bir çocuğumuz
olduktan sonra

Mike'a beyin tümörü teşhisi kondu.

Hastanede tedaviyle
ve ameliyatlarla geçen aylarda

Mike'ın yolunu takip ettim;

açık olmaya çalışmayı

ve sonrasında ne olacağını
bilmemeyi sorun etmeyi denedim.

Belirsizlikle geçen o aylarda
ayakta kalmamı sağlayan şey

Mike'ın belirsizliğe karşı
gösterdiği toleranstı.

Bu, ölümünden sonra hayatımı inşa etmem
için yeni yollar keşfetmeme yardım etti.

Mike öldükten yaklaşık bir buçuk yıl sonra

şimdiki eşim PJ ile tanıştım.

PJ, eğer tehditler düzgünce yönetilirse

dünyayı potansiyel olarak iyi gören

bir ceza savcısı.

Aynı zamanda günlük hayattaki işlerinde,

yediği yemeklerde,

giysi seçiminde

düzeni ve öngörülebilirliği
kucaklayan birisi.

PJ'in korkunç bir ince zekası var

ama aynı zamanda çok güçlü
bir görev ve amaç bilinciyle

ahlaki açıdan çok ciddi birisi.

Geleneğe, sadakate
ve aileye değer veriyor,

dul bir kadınla 28 yaşında
evlenmekten çekinmemesinin

ve çocuğunu sahiplenip

kendi çocuğuymuş gibi büyütmesinin

sebebi de bu.

Hayatımızda istikrarı sağlayan şey

PJ'in kesinliğe ve kapalılığa
olan gereksinimiydi.

Mike ve PJ'in hikayelerini sadece
kişisel oldukları için değil

aynı zamanda kendi çalışmamda bulduğum

iki şeyi tanımladıkları
için paylaşıyorum.

Birincisi, ruhsal kişilik
özelliklerimizin dünyayla

nasıl ilişki kurduğumuzu şekillendirdiği,

ikincisi ise bu iki yaklaşımın da

hepimizin hayatını mümkün kıldığı.

Yine de trajik olarak medya çevremizin
siyasi ve ekonomik teşvikleri

bizi kızdırmak,

dikkatimizi çekmek,

internette tıklanma almak

ve bizi birbirimize düşürmek için

bu farklılıklardan
faydalanmaya başvuruyor.

Bu da işe yarıyor.

Kısmen işe yarıyor
çünkü aynı kişisel özellikler

politik ve kültürel
inançların temeliyle ilişkili.

Politik psikologlar yıllarca
ruhsal kişisel özelliklerimizin

siyasi inançlarımızı nasıl
şekillendirdiği üzerine çalıştı.

Psikolojimizin ve siyasi görüşlerimizin
apolitik uyarıcılara verdiğimiz yanıtı

nasıl şekillendirdiğini
anlamak için deneyler yaptık.

Bu araştırmalar,

tehditlere karşı daha az
endişeli olan insanların,

belirsizliğe tolerans gösterenlerin,

göç, cinayet ya da cinsellik konusunda
kültürel ve sosyal olarak

daha özgür olmaya meyilli
olduğunu gösterdi.

Belirsizliğe karşı tolerans
gösterdikleri için

ince ayrıntıları da sorun
etmemeye meyilliler

ve sadece düşünmüş olmak için
düşünmenin keyfini çıkarıyorlar.

Bu da sol ve sağ kısımda

neden belirgin sanatsal
tercihler olduğunu,

özgürlükçülerin soyut sanatı

ya da net bir sonu olmayan hikâyeleri

neden muhafazakârlardan daha
çok takdir ettiklerini açıklıyor.

Deneme çalışmamda

bu farklılıkların, ironik ve politik
yerginin özgürlükçüler tarafından

muhafazakarlara göre neden
daha çok takdir edildiğini

ve anlaşıldığını açıklamaya
yardım ettiğini de buldum.

Diğer yandan,

tehditleri gözleyen insanlar,

kesinliği ve kapalılığı tercih edenler,

bizim politik, kültürel ve sosyal
muhafazakârlarımız olmaya meyilli.

Çünkü tetikte bekliyorlar,

hızlıca ve etkin bir şekilde,

sezgi ve duygu eşliğinde
karar veriyorlar.

Bu kişisel özelliklerin, muhafazakârların
açıkça ve etkin bir şekilde

tehditleri ve düşmanları tanımlayan
siyasi görüşlerin konuşulduğu programları

neden sevdiklerini de açıklamaya
yardım ettiğini bulduk.

Yine de esas olan şey

bu eğilimlerin mutlak olmadığı,

değişmeyen bir şey değiller.

Tehditleri gözleyen özgürlükçüler var,

tıpkı belirsizliğe tolerans gösteren
muhafazakârlar olduğu gibi.

Aslında PJ'in siyasi inançları

Mike'ın sahip olduğundan
tamamıyla farklı değil.

Psikoloji ve siyaset arasındaki
bağlantı bu bağlamda bir rastlantı:

Kiminle birlikteyiz
ve etrafımızda neler oluyor.

Şu anki problem

baskın olan çevremizin,

politik ve medya çevremizin

aslında bu farklılıkların mutlak olmasına,

desteklenmiş olmasına

ve bir silah haline getirilmesine
duyduğu ihtiyaç.

Güç ve kâr ile ilgili nedenlerden dolayı

siyaset ve medyadaki bazı insanlar,

dünyaya bizden daha
farklı yaklaşan insanların

-Mike'ların ya da PJ'lerin-

başlı başına bir tehlike
olduğuna inanmamızı istiyor.

Sosyal medya platformları,
almayı tercih ettiğimiz mesaj türünde

bize bölücü mesajlar atmak için

algoritmalar ve mikro
hedefleme kullanıyor.

Bunlar siyasetle, kültürle
ve ırkla alakalı mesajlar.

Bu mesajların yıkıcı etkilerini
her gün görüyoruz.

Karşı taraftan korkan ve onlara
kızgın olan Amerikalılar var.

Karşı tarafa yapılan suçlamalar
Amerika'yı yok ediyor.

Ama bir anlığına durun ve düşünün.

Eğer o farklılıklar hiç silah haline
getirilmemiş olsa ne olur?

Belirsizlikle başa çıkmamıza

ve yenilik, yaratıcılık, bilimsel
keşifler yönünde yeni yollar keşfetmemize

izin veren şey, açıklığa
ve esnekliğe yönelik olan

özgürlükçü eğilimlerimiz.

Uzay seyahati, hastalıkların
tedavisi ya da sanat gibi

iyi bir dünya düşleyen ve yeniden
hayal eden şeyleri düşünün.

Tetikte olmaya, güvenliğe
ve geleneğe yönelik olan

bu tutucu eğilimleri de bir düşünün.

Bunlar, korunmamız ve istikrarımız için

yapılması gerekeni yapmamızda

bizi motive eden şeyler.

Ordumuz tarafından sunulan emniyeti

ya da banka sistemi tarafından
sunulan güvenliği düşünün.

Ya da jüri görevi gibi

demokratik kurumlar
tarafından sunulan istikrarı,

4 Temmuz'da atılan havai fişekler gibi
kültürel gelenekleri düşünün.

Ya topluma ve demokrasiye
teşkil eden asıl tehdit

aslında karşı taraftan teşkil edilmiyorsa?

Ya asıl tehdit, karşı taraf
olmadan daha iyi olacağımızı

düşünmemizi sağlamaya çalışan

ve bu farklılıkları kendi kişisel,
mali ve politik çıkarı için kullanan

politik ve medya elitleri tarafından
teşkil ediliyorsa?

Mike ve PJ dünyaya farklı
olarak bağlanmışlardı

ama bu belirgin yaklaşımlar hayatıma
her gün değer katmaya devam ediyor.

Karşı tarafı düşman olarak belirleyen

ve bizi bunun doğru olduğuna
inanmaya teskin eden

politik ve medya çevremiz yerine,

çevreyi yaratmayı biz seçsek?

Diğer gerçek insanlarla
bağlanan gerçek insanlar

bu iki yaklaşımı oldukları
şey için takdir ediyor:

Birlikte hayatta kalmamıza ve başarmamıza
yardım eden gerekli armağanlar.

Teşekkür ederim.