Jak charakter kształtuje poglądy polityczne

Psycholożka społeczna Dannagal Young wyjaśnia związek między psychologią a polityką oraz pokazuje, jak ludzie dzielą się na tych, którzy cenią otwartość i elastyczność (liberałowie) oraz tych, którzy wolą porządek i stabilność (konserwatyści). Dowiedz się, dlaczego oba zestawy tych cech są niezbędne w każdym społeczeństwie i jak nadużywa się odmienności do dzielenia ludzi. A gdyby tak było inaczej?

Jestem psycholożką polityczno-społeczną.

Badam ludzkie zrozumienie świata

i jego znaczenie
dla społeczeństwa i demokracji...

które, jak się okazuje, jest całkiem duże.

Niektórzy widzą świat
jako bezpieczny i dobry,

co pozwala im zaakceptować niepewność

i dać sobie czas na zabawę i odkrycia.

Pozostali są szczególnie świadomi
zagrożeń w środowisku,

więc stawiają porządek i przewidywalność

ponad otwartością i eksperymentami.

Badam, jak te dwa sposoby postępowania
kształtują nasze myśli i uczucia

o wszystkim, od polityki do sztuki.

Analizuję też, jak elity polityczne

i media partyjne wykorzystują te różnice

do wzbudzania nienawiści i strachu

oraz jak je wykorzystuje
ekonomia naszego systemu mediów.

Po przestudiowaniu doszłam do wniosku,

że nie jesteśmy skazani na podziały,

ale sami musimy uznać oba zestawy cech

za potrzebne i wartościowe.

Podam za przykład dwóch mężczyzn,
którzy mocno wpłynęli na moje życie.

Pierwszy to mój zmarły mąż, Mike.

Był artystą postrzegającym świat
jako bezpieczny i dobry.

Akceptował nieprzewidywalność i zabawę.

Poznaliśmy się na komedii improwizowanej,

kiedy uczył improwizatorów słuchania,

otwartości i akceptacji tego,
że nigdy nie wiemy, co nas czeka.

Byliśmy po ślubie i mieliśmy synka

gdy u Mike'a zdiagnozowano guza mózgu.

Przez miesiące hospitalizacji i operacji

śladem Mike'a starałam się być otwarta,

akceptować to, że nie znam jutra.

Dzięki jego tolerancji niepewności

udało mi się przetrwać
te miesiące nieprzewidywalności

i odbudować życie po jego śmierci.

Około półtora roku po jego odejściu

poznałam mojego obecnego męża, PJ-a.

PJ jest prokuratorem

i uważa, że świat może być dobry,

jeśli odpowiednio zarządzać zagrożeniami.

Jest kimś, kto na co dzień
ceni porządek i przewidywalność.

Czy to w diecie,

czy w doborze ubrania.

Ma czarny humor,

ale też wielką powagę moralną

i silne poczucie obowiązku i celowości.

Docenia tradycję, lojalność i rodzinę,

dlatego w wieku 28 lat

nie zawahał się poślubić wdowy,

zaadoptować jej synka

i wychować jak własnego.

Jego twarde stąpanie po ziemi

nas ustabilizowało.

Dzielę się tymi historiami o Mike'u i PJ-u

nie tylko dlatego, że są osobiste,

ale ponieważ ilustrują moje dwa odkrycia.

Po pierwsze, cechy psychologiczne
kształtują nasze podejście do świata,

po drugie,

oba te podejścia umożliwiają nam życie.

Niestety, media są zachęcane
politycznie i ekonomicznie

do wykorzystywania tych różnic

do wzniecania złości,

przyciągania uwagi,

zwiększania liczby odsłon

i wzajemnego szczucia.

I to działa.

Po części dlatego, że te same zestawy cech

wiążą się z podstawowymi poglądami
politycznymi i kulturowymi.

Psychologowie polityczni od lat studiują,

jak cechy psychiczne
kształtują poglądy polityczne.

Prowadzono eksperymenty, żeby zrozumieć,

jak psychika i poglądy polityczne
kształtują reakcje na apolityczne bodźce.

Badania pokazują,

że ci, którzy mniej boją się zagrożenia

i akceptują niepewność,

są zazwyczaj bardziej liberalni społecznie

w kwestiach takich jak imigracja,
przestępczość czy seksualność.

A ponieważ tolerują niepewność,

zwykle akceptują niuanse

i czerpią przyjemność z rozważań,

co wyjaśnia,

dlaczego lewica i prawica
mają różne preferencje estetyczne;

liberałowie częściej niż konserwatyści

doceniają abstrakcjonizm,

a nawet historie bez jasnego zakończenia.

W moim eksperymencie odkryłam też,

że te różnice wyjaśniają,

dlaczego ironiczne satyry polityczne
częściej znajdują uznanie

i zrozumienie u liberałów
niż u konserwatystów.

Z drugiej strony

ludzie, którzy monitorują zagrożenia

i twardo stąpają po ziemi

są zwykle politycznymi, kulturalnymi
i społecznymi konserwatystami.

Ponieważ zachowują czujność,

podejmują decyzje szybko i skutecznie,

podążając za intuicją i emocjami.

Zauważyliśmy, że te cechy
pomagają wyjaśnić,

dlaczego konserwatyści lubią
oglądać dyskusje polityczne,

które jasno i skutecznie
identyfikują zagrożenia i wrogów.

Trzeba podkreślić,

że te skłonności nie są
absolutne i niezmienne.

Istnieją liberałowie,
którzy monitorują zagrożenia,

podobnie jak istnieją konserwatyści,
którzy tolerują dwuznaczność.

Tak naprawdę poglądy polityczne PJ-a

nie różnią się radykalnie
od poglądów Mike'a.

Związek psychologii z polityką
zależy od kontekstu:

z kim jesteśmy i co się wokół dzieje.

Problem w tym,

że dominujący kontekst

polityczny i medialny

dąży do przedstawienia tych różnic
w kategoriach absolutu,

wzmocnienia ich,

a nawet używania ich jako broni.

Dla władzy i zysków

politycy i media chcą nam wmówić,

że ci, którzy podchodzą
do życia inaczej niż my,

tacy Mike'owie i Pj-owie,

są niebezpieczni.

Media społeczne używają
algorytmów i mikrotargetowania

do dostarczania informacji
wzmagających podziały

w estetyce dopasowanej do odbiorcy .

Informacji o polityce, kulturze i rasie.

Codziennie widać ich wyniszczające skutki.

W USA na oponentów patrzy się
z gniewem i lękiem,

oskarża się ich o niszczenie kraju.

Zatrzymajmy się na chwilę i pomyślmy.

Co by było, gdyby nie używano
tych różnic jako broni?

To liberalne skłonności
do otwartości i elastyczności

pomagają nam radzić sobie z niepewnością

i odkrywać nowe ścieżki
innowacji, kreatywności,

odkryć naukowych.

Pomyślcie o lotach w kosmos, lekarstwach,

czy o sztuce, która przedstawia
wizję lepszego świata.

Konserwatywne skłonności
do czujności, bezpieczeństwa

i tradycji

motywują nas do zrobienia
tego, co konieczne

dla bezpieczeństwa i stabilności.

Pomyślcie o ochronie
zapewnianej przez wojsko

czy zabezpieczeniu systemów bankowych.

O stabilności,

którą oferują demokratyczne
instytucje, jak sądy ławnicze,

czy tradycje kulturowe,
jak fajerwerki w Święto Niepodległości.

A jeśli rzeczywistym zagrożeniem
społeczeństwa i demokracji

nie jest druga strona?

Co, jeśli rzeczywiste zagrożenie
stwarzają elity polityczne i medialne,

które próbują wmówić nam,

że lepiej byłoby
bez tych po drugiej stronie

i które używają podziałów dla osobistych,

finansowych, politycznych korzyści?

Mike i PJ mieli bardzo odmienne
podejście do świata,

ale te odmienne perspektywy
codziennie wzbogacają moje życie.

Zamiast politycznego
i medialnego kontekstu

decydującego o tym,
że druga strona jest wrogiem,

usypiającego krytyczne myślenie,

może tak sami byśmy stworzyli kontekst?

Kontakt między realnymi ludźmi,

doceniającymi istotę tych dwóch postaw:

niezbędny dar, byśmy wszyscy
mogli przetrwać i wspólnie rozkwitać.

Dziękuję.