Ruma Roka: İsitme Engelliler için Eğitim ve İş

Hiçbir şey anlamadınız, değil mi?

Hindistan'da 63 Milyon sağır insan

Yıllardır her gün bu şekilde

duymadıkları şeylere
anlam kazandırmaya çalışıyorlar.

Diğerlerinden farklı olarak
böyle bir çocuğa sahip olmak,

büyük bir farkındalık esklikliği
ve sosyal damga

Ebeveynler çocukları için

ne yapmaları gerektiğini öğrenmek adına
dört dönüyorlar.

Ve deniliyor ki
"Çocuğunuz sizi duymamasına rağmen,

ses hattında ve,

ses tellerinde bir problem olmadığı için

sonunda konuşmayı öğrenebilir.

İşte tam bu sırada, küçük çocuğa

hiç duymadığı sesleri
telaffuz ettirme serüveni başlar.

Ailesiyle beraberken küçük çocuk da,

ebeveynleriyle iletişim kurmak ister.

O da aile içerisinde dönen bir konuşmanın
parçası olmak ister.

Fakat yapamaz.
Kimsenin neden onu dinlemediğini anlamaz.

Bu yüzden çocuk, büyürken ihtiyaç duyulan

önemli becerilerden
mahrum bırakılıyormuş gibi hisseder.

Okula gittiğinde
her şey değişecek diye düşünür.

Fakat okulda öğretmeni
ağzını açıp kapıyor ve

tahtaya garip şeyler yazıyordur.

Duymadığı için anlamıyor,

sınavlarda kopya çekiyor

ezbere bildikleriyle aldığı
birkaç puanla okulu bitiriyor.

Sizce bu çocuğun iş bulma şansı nedir?

Gerçek eğitim almayan
bir çocuktan bahsediyorum.

Görsel kelimeler ve otuz ile kırk arası
sözcük bilgisi.

Duygusal anlamda güvensiz ve
muhtemelen

tüm dünyaya engellendiği için
kızgın hisseden bir çocuk.

Nerede çalışabilir?
Hizmetçi olarak ya da

kötü şartlar altında
beceri gerektirmeyen işlerde?

İşte 2004'te
benim serüvenimin başladığı yer.

Benim sağır olan bir ailem yok.

Sadece yabancı birkaç kişi ve
mantıklı olmayan düşünceler.

Dünyanın ortasına düştüm ve
işaret dilini öğrendim.

Kimsenin istemediği, herkesin
görmezden geldiği bir meydan okumaydı.

"Neyi öğrenmek istiyorsun Ruma? Dil mi ? "

İşaret dilini öğrenmek bana
bu dünyanın kapılarını açtı.

Görünüşte sessiz fakat aslında

bütün hırs ve merakıyla görerek
öğrenenlerle dolu bir dünyaya.

Onların ne yapmak istediklerini öğrendim.

Bir yıl sonra, 2005'te
5.000 dolar gibi küçük bir bütçeyle

2 odalı küçük bir dairede

6 öğrenciye işaret dili öğreterek

bu işe başladım.

Öncelikli olarak cevap vermem
gerek soru şuydu,

Bu çocukların sadece
okulu bitirmelerini değil,

gerçek bir iş bulmalarını
nasıl sağlayabilirim?

sağır insanların işe yaramaz olmadıklarını
ispatlayacak itibar duyulan işler.

Yani, mücadele büyüktü.
Sağır insanlar bu şekilde oturuyor

bilinmezlik ve usanmışlık içinde.

Kendilerine inanmaları gerekliydi.
Ailelerin de çocuklarının

sağır ve işe yaramaz olmadıklarına
ikna olmaları.

Kendi ayaklarının üzerinde durabilirlerdi.

Fakat en önemlisi

İşverenin konuşamayan, duymayan

ve çok fazla okuyup yazamayan birine
iş vermesi gerekliydi.

Sektördeki birkaç arkadaşımla
bir araya geldim ve

onlara bütün hikayeyi anlattım.

ve öğrendim ki, sağır insanlar için de
çalışacak alanlar varmış,

bir işe katkı sağlayabilecekleri alanlar.

Daha sonra, küçük bir kaynakla
ülkede ilk defa

sağır insanlar için
mesleki eğitim müfredatı oluşturduk.

Eğitmen bulmak zordu, bu nedenle
kendi öğrencilerimi eğittim.

Onlar da birer eğitmen oldular.

Üstlendikleri görev büyük bir sorumluluktu
ve bir o kadar da gurur verici.

Fakat yine de, işverenler
şüpheci yaklaşıyorlardı.

"Hayır Ruma, onları işe alamayız."

Bu büyük bir problemdi.

"Eğer işe alırsak,

nasıl iletişim kurarız?
Okuma ve yazma bilmiyor.

Sağır ve konuşamıyor."

Onlara sadece şunu söyledim.
"Lütfen bir kez olsun

sadece neler yapabildiğine
odaklanabilir miyiz?

O çok iyi görebiliyor,
bir işte çalışabilir ve

eğer başarılı olamazsa da
en azından öğrenmiş oluruz.

Sizlere Vishu Kapoor'un
hikayesinden bahsedeyim.

Kendisi bize 2009 yılında geldi.

İşaret dilini hiç bilmiyordu.

Sadece gözleriyle algıladıkları şeyleri
beyninde işleyerek görüyordu.

Annesi çaresizdi ve

benden iki saat de olsa
merkezimizde tutmamızı istedi.

Onunla uğraşmak zor geliyordu.

Yirmi dört saat ona
bakmak zor diyordu.

Ben de tamam dedim.

Yarım yıl boyunca
ona bir dil öğretmek

bizi uğraştıran bir süreçti.
İletişim kurmaya başladığında

benlik bilinci gelişti ve
bir şeyleri anlamaya başladı.

Belki duyamıyordu ama
bir çok şeyi yapabiliyordu.

Bilgisayarla uğraşmayı
sevdiğini fark etti.