-
Dette her er beina frå ein gris.
-
Lårbein, leggbein og kne midt imellom.
-
Og det er ganske så lett.
Lettare enn ein skulle tru.
-
Men samtidig, så toler det mykje.
-
[Beinet bankar i bordet]
Og det at det toler mykje, -
-
- er fordi beinvevet i seg sjølv er sterkt, -
-
- men også fordi beinet er
bygt opp på ein utruleg smart måte.
-
For å vise deg det
må eg skjere beinet i to.
-
Beinet er bygt opp av tre hovuddelar.
-
Beinceller, tøyelege fibrar
og molekylar med masse kalsium.
-
Det er kalsiumet
som gjer beinet hardt, -
-
- medan dei tøyelege fibrane
gjer at beina også kan bøyast.
-
Og alt dette her er vevd saman -
-
- slik at det dannar masse, masse
små holrom med tynne, tynne veggar.
-
Og disse holromma
gjer beina endå meir robuste.
-
Det kan vi vise med eit knekkebrød.
-
Du høyrer det knekker, men ser det ikkje.
-
Når du trynar og er like heil, -
-
- så har truleg dei bittesmå
holromma inni beinet ditt breste -
-
- for å unngå at
det blir eit skikkeleg brot.
-
Men kor mykje toler eigentleg eit bein?
-
Eg skal teste det
tynnaste leggbeinet til ein gris.
-
Her skjedde det jo ingen verdas ting!
-
No har eg putta på 54 kilo!
No må jo beinet ryke.
-
Eg fattar ikkje at
den her vesle beinbiten her -
-
- klarer å halde alle dei vektene.
Eg klarer jo ikkje å bere dei eingong!
-
Men det gjer den, altså.
Og no har vi ikkje fleire vekter
-
Men eg har ein idé!
-
Om eg gjev den
10-kilovekta her litt ekstra fart, -
-
- så håper eg
at beinbiten vil knekke.
-
Éin, to, tre!
-
Wooh! Yes!
-
Så liten og stusseleg, ...
-
... men samstundes så vanvittig sterkt!
