Afrika'nın gelişmek ve iklim değişikliğiyle mücadele etmek için ihtiyaç duyduğu enerji

Bu bakış açısı değiştiren konuşmada enerji araştırmacısı Rose M. Mutiso, büyümeye teşvik etmek ve adil bir şekilde daha küçük küresel bir karbon ayak izine ulaşmak için dünyanın karbon bütçesinden geriye kalanlarla Afrika'nın ihtiyaçlarına öncelik verilmesini ortaya koyuyor.

Şunu bir düşünün:

Kaliforniyalılar, bilgisayar oyunları
oynarken Senegal'in bütün ülke için

harcadığı toplam elektrikten
daha fazla elektrik harcıyorlar.

Aynı zamanda Kovid'den dolayı
spor salonları kapatılmadan önce

New Yorklular sıcaklığın 10 derece olduğu
spor salonlarında spor yapıyorlardı,

çünkü anlaşılan soğuk
daha fazla kalori yaktırıyor.

Durum böyleyken Nijeryalıların
sadece %3'ünün kliması var.

Gördüğünüz gibi enerjiye sahip olan
ve olmayanlar arasında

akıllara durgunluk veren bir açıklık var.

Dünya çapında inanılmaz
derecede enerji eşitsizliği var.

Milyarlarca insan daha
iyi bir hayat kurmak için,

günlük kesintiler olmadan
işlerini yürütebilmek için,

ekinlerini çürümekten korumak için,

hayat kurtaran tıbbi
malzemeleri çalıştırmak için,

evden çalışmak ve iş arkadaşlarıyla
Zoom görüşmeleri yapmak için,

trenleri ve fabrikaları çalıştırmak için,

esas olarak büyümek ve gelişmek için

ve hem itibara hem de fırsatlara
ulaşabilmek için gerekli olan

ekonomik, verimli
ve güvenilir enerjiden yoksun.

Zengin ülkelerin böyle
enerjileri olmasına karşın

Afrika'daki ve diğer birçok
yerdeki ülkelerin enerjileri yok.

Bu milyarlarca insan giderek
dünyanın daha da gerisinde kalıyor.

Sahip oldukları enerji bolluğunun
değerini bilmemenin yanı sıra

varlıklılar başka bir şeyin
daha değerini bilmiyor:

Herkesin iklim değişikliğiyle
aynı şekilde savaşması gerektiğinin.

İklim değişikliğiyle mücadele etmek

düşük karbonlu enerji kaynaklarına
hızlı bir geçiş yapmayı gerektirecek.

Durum böyleyken emisyonlar, düşük karbon
bütçemizi harcamakla tehdit ederek

her geçen yıl artmaya devam ediyor.

Bugün bunun hakkında
konuşmak istiyorum.

Karbon bütçesi, gezegenimizin
atmosferinin güvenli bir şekilde

emebileceği salınımların
toplamının bir tahmini.

Bu karbon bütçesini bozmama mecburiyetiyle
karşı karşıya kaldıkları için

dünya Afrika'ya tamamen
çelişkili bir şekilde bakıyor.

Bir yandan büyümemizi,

son derece berbat olan
bu yoksulluktan çıkmamızı,

bir orta sınıf oluşturmamızı,

araba, klima ve diğer modern
imkânlara sahip olmamızı istiyor.

Çünkü nihayetinde Afrika
geleceğin küresel piyasası.

Diğer yandan iklim değişikliği için

harekete geçtiklerini göstermekte
çok endişeli oldukları için

Batı'daki zengin ülkeler

fonlarını sadece yenilenebilir enerji
kaynaklarına yatırmakla sınırlayıp

Afrika'ya ve diğer yoksul
ülkelere etkili bir şekilde

ya karbon kullanmadan gelişmelerini

ya da gelişme heveslerini
tamamen sınırlamalarını söylüyorlar.

Açıkça görülüyor ki
Afrika'nın gelişmesi gerek,

bu konu tartışmaya kapalı.

Bugün karbon bütçesinde geriye
kalan şeyler söz konusu olduğunda

Afrika'ya öncelik tanınması
gerektiğini ortaya koyuyorum.

Başka bir deyişle,

Afrika'nın kısa vadede daha çok
karbon üretmesine olanak sağlanmalı

böylece büyüyebiliriz.

Ama zengin dünyanın emisyonlarını
şiddetle azaltması gerekiyor.

Afrikalıların herkesin keyfini çıkardığı
refahı istemeye hakkı var.

İş yerinde, eğitimde,
itibarda ve fırsatlarda

aynı olanaklara sahip olmayı hak ediyoruz.

Aynı zamanda bütün dünyanın
karbonsuz bir geleceğe

sahip olması gerektiğini de
çok iyi anlıyoruz.

Bu kulağa tutarsız gelebilir
ama bu üç konuyu bir düşünün:

İlk olarak, Afrika iklim değişikliğinin
bir suçlusu değil, bir kurbanı.

Afrika ve onun bir milyardan fazla insanı

sert havaların, kuraklık ve sıcaklığın
en kötü etkileriyle yüzleşerek

iklim değişikliğine karşı gezegendeki
en savunmasızlar arasında bulunuyor.

Durum böyleyken eğer bütün Afrika
kıtasının karbon ayak izine bakarsanız

48 Afrika ülkesinin tamamı
atmosferde birikmiş karbon dioksitin

%1'inin daha azından sorumlu.

Sahra altı Afrika'daki
bir milyar insanın her biri

elektrik tüketimlerini
bir gecede üçe katlasa

ve o yeni enerjinin tümü
doğal gazla çalışan tesislerden gelse bile

Afrika'nın yayacağı
fazladan karbon dioksitin

toplam küresel emisyonların sadece
%1'ine eşit olacağını tahmin ediyoruz.

İkinci olarak, iklim değişikliğiyle
mücadele etmek için

Afrika'nın daha çok enerjiye
ihtiyacı var, daha azına değil.

İkliminin korunmasız olması yüzünden

Afrika'nın iklim mücadelesi
uyum ve dirençle alakalı.

İklime uyum sağlamak da
enerji tüketen bir olay.

Sert hava koşullarıyla mücadele etmek için

Afrikalıların daha dirençli
bir altyapıya ihtiyacı olacak.

Deniz seddinden, otoyoldan,
sağlam binalardan

ve daha fazlasından bahsediyoruz.

Kuraklıkla başa çıkmak için
Afrikalıların tarım için pompaj sulamasına

ve birçoğunun temiz su için suyun
tuzdan arındırılmasına ihtiyacı olacak.

Yükselen sıcaklıklarda hayatta kalmak için
Afrikalıların yüz milyonlarca evde,

ofiste, depoda, fabrikada, veri merkezinde

ve buna benzer yerlerde
soğuk depolara ve klimaya ihtiyacı olacak.

Bunların hepsi enerji tüketen faaliyetler.

Eğer emisyonları
azaltmada başarısız olursak

zengin ülkelerin B planı basitçe
iklim değişikliğine uyum sağlamak.

Afrikalıların da uyum sağlamak için
aynı yeterliliğe ihtiyacı var

ve bunu hak ediyorlar.

Üçüncü olarak,

emisyonların azaltılmasını
fakir ülkelere empoze etmek

ekonomik eşitsizliği büyütüyor.

Bir enerji ayrımı yaratıyoruz.

Küresel enerji
ve gelişimi araya sıkıştırarak

insanların sıklıkla
şunu dediğini duyuyorum:

"İklim yüzünden herkesin bizim gibi
yaşamasına gücümüz yetmiyor."

Bu bakış açısı
küçümsemekten bile daha kötü.

Bu, ırkçılığın bir türü
ve zenginler için enerji bolluğu,

Afrikalılar için küçük
güneş lambaları sağlayarak

çifte standartlı bir küresel
enerji sistemi yaratıyor.

Doğal gazın küresel piyasası
buna güzel bir örnek teşkil ediyor.

Büyük Batılı şirketler,
Asya'da ve Avrupa'da

sanayiyi çalıştırmak
ve elektrik üretmek için

Afrika ülkelerinde aktif olarak
gaz alanları geliştiriyorlar.

Durum böyleyken aynı Afrika ülkeleri,
insanları için gaz kullanabilmek adına

evlerde enerji santrali
inşa etmek istiyor.

Batılı gelişim ve maliye toplulukları da

"Hayır, buna yatırım yapmayız." diyor.

İşte ironi de burada:

Birçok yoksul ülke, düşük karbonlu
enerji sistemine geçmek

söz konusu olduğunda
Batı ülkelerinin şimdiden önünde.

Doğduğum ülke Kenya'da, elektriğimizin
birçoğunu karbonsuz olarak üretiyoruz.

Jeotermal, hidro ve rüzgar gibi
yenilenebilir kaynaklar

elektriğimizin yaklaşık
%80'ini karşılıyor.

Amerika'da bu rakam sadece %17.

Değindiğim noktaları tekrar edeyim.

Herkes karbonsuz bir
geleceğe sahip olmalı.

Bu geleceğe geçişte ise

Afrika ve diğer yoksul milletler,
dünyanın karbon bütçesinde kalanların

dengeli tüketilmesini hak ediyor.

Ekonomik olarak rekabet edebilmek için,

iklime uyum sağlamak için,

küresel istikrar için
ve ekonomik adalet için

zengin ve fazla emisyon yayan ülkeler

kendi ekonomilerinden başlayarak
karbonsuzlaşmaya öncülük etme

sorumluluğunu yerine getirmeli.

Hepimizin iklim değişikliğinde
işleri yoluna koyma sorumluluğumuz var.

Eğer başarısız olursak

bu başarısızlığın nedeni, Senegal, Kenya,
Benin ya da Mali kendi insanları için

ekonomik fırsat sağlamak adına

bir miktar doğal gaz enerji santrali
inşa etmeye karar verdiği için olmayacak.

Teşekkür ederim.