Evet... Ben Michelle Nario Redmond. Sosyal psikoloji uzmanıyım. Hiram Koleji'nde öğretmenlik yapıyorum. Psikoloji ve biyomedikal beşeri bilimler alanında. Engellilere yönelik ön yargı ve ayrımcılığın neden ve sonuçları üzerine yeni bir kitap yazdım. Bu konuda hatırladığım ilk şey 1990 yılına dayanmakta. Engelli Amerikalılar Yasası (ADA) yürürlüğe geçtiğinde Kansas'ta bir lisansüstü programındaydım. Bu yasa, engellilere yönelik önyargı ya da engelliliğe dair herhangi bir şey benim için tamamen uzak bir konuydu. Engellilere yönelik çalışmaların öncülerinden biri olan Beatrice Wright'ın da çalıştığı bir yerde çalışıyordum ve henüz onunla tek bir dersim bile olmamıştı. 1995 yılına yani beş yıl sonrasına kadar ayrık omurga hastalığı olan kızım Sierra doğana kadar engelliğin farkına hiç varmamıştım. Carol Gill ve Simi Linton'ın çalışmalarını henüz bulmamış ve engelli çalışmaları ve kapsamı konusunda eğitimli değildim. Erişim zorluğuna dair ilk anım birkaç yıl sonrasına, kızım Sierra'yı yolun aşağısında bulunan bir Katolik anaokuluna yazdırdığımız zamana dayanıyor. Bir okul öncesi öğrencisi olduğundan bu kadar çok uğraşmamız gerekeceği aklımın ucundan bile geçmemişti. Bunun bir sebebi ise binanın gerçekten çok eski olmasıydı. Ortamın öğrenci erişimine uygun olması ve onların vatandaşlık hakları konusunda bilinçli değillerdi ya da yasal olarak bilmeleri gerekmiyordu. Çünkü özel bir kurumdu ve ADA'nın kurallarına tabi değildi. Haliyle yeni bir okul bulmamız gerektiğinin farkına varmıştım. Şansımız yaver gitti ve yeni bir özel kurum bulduk. Devlet okulu değildi ama bir müzik okuluydu. kaynakları vardı ve çeşitliliğin değerinin çoktan farkında, geniş perspektife sahip ve çeşitli ihtimallerin farkındalardı. Bu yüzden bizim de çok uğraşmamız gerekmemişti. Bu yüzden gelip tam daire yapsa mükemmel olur. Onu aynı zamanda Cleveland, Ohio bölgesine geldiğimizde de yaptık. Fakat hala ADA'in mümkün kıldığı kurallara uymayan bir sürü küçük iş ve eğitimsel kurum var. Bildiğiniz gibi ADA Temmuzda 30 yaşında olacak. Ülke etrafında kutlamalar yapıyoruz ve işlerin 30 yıl önce yapmaları gereken şey için mücadele ediyoruz. Örnek olarak benim kızım Hiram Koleji kampüsünde farklı kulüp buluşmalarına tekerlekli sandalyesiyle taşınmak zorunda kaldı. Elimizde vanlar olmasına rağmen kendisine kar fırtınası geldiğinde Ohio Engelli Hakları Komisyonu ile görüşmemiz Çözüm, kendisinin yeni bir odaya taşınmasıydı. Bunu bir gecede yapamazsınız. Ve eğitim kurumunuza veya bir işe bir sorunla geldiğinizde genellikle resmi şikayette bulunmakta zorunlu kalmıyorlar. Bu bir problem. Bu yüzden Mail ile oy vermek bunlar hakkında düşünürseniz çok fazla gruba yardımcı olabilir.