Jak powinny brzmieć samochody elektryczne?

Samochody elektryczne są niezwykle ciche i tym samym oferują wprowadzenie ciszy do naszych miast. Jednak mogą stanowić niebezpieczeństwo, skoro
z łatwością będą skradać się za nieświadomymi niczego przechodniami. Jaki dźwięk powinny wydawać te pojazdy, aby ludzie byli bezpieczni? Zobacz,
jak może wyglądać przyszłość, którą prezentuje Renzo Vitale. Inżynier akustyki
i muzyk pokaże, w jaki sposób komponuje dźwięki samochodów elektrycznych.

Zacznijmy od ciszy.

Cisza to jeden z najcenniejszych stanów,
jakich ludzie mogą doświadczyć,

ponieważ pozwala nam poczuć
głębię naszego istnienia.

Właśnie dlatego pojawienie się
samochodów elektrycznych

wywołało wśród ludzi spory entuzjazm.

Po raz pierwszy mogliśmy
połączyć ideę samochodu

z doświadczaniem ciszy.

Samochody w końcu mogą być ciche.

Spokój na ulicach,

bezdźwięczna rewolucja w miastach.

(Cichy dźwięk auta elektrycznego)

Ale ta cisza może być również problemem.

W przypadku samochodów fakt,
że nie wydają żadnego dźwięku,

może być dość niebezpieczny.

Pomyślcie o niewidomych,

którzy nie mogą zobaczyć,
że nadjeżdża auto.

Zatem samochodu elektrycznego
nie mogą nawet usłyszeć.

Albo pomyślmy o tym,
jak spacerując po mieście,

zatopieni we własnych myślach,
odcinamy się od otoczenia.

W takich chwilach dźwięk może zostać
naszym wartościowym towarzyszem.

Jest to jeden z najcenniejszych prezentów,
które podarował nam wszechświat.

Dźwięk to emocje,

to coś doskonałego,

a w przypadku samochodów,
to także źródło informacji.

Aby chronić pieszych

oraz zapewnić kierowcom
informację zwrotną dotyczącą dźwięku

władze na całym świecie
wprowadziły szereg przepisów,

które regulują głośność dźwięku
w pojazdach elektrycznych.

Zwykle wyznaczają minimalny poziom dźwięku

na określonych pasmach częstotliwości

przy prędkościach do 30 km/h.

Powyżej tej prędkości,

naturalny odgłos samochodu
uznawany jest za wystarczający.

Wspomniane przepisy wywołały
szereg różnych reakcji

między tymi, którzy lubią odgłosy miasta,
a tymi, którzy obawiają się,

że będzie zbyt głośno.

Jednak ja tego nie postrzegam
jako dźwięk samochodu.

Raczej uważam, że jest to jego głos.

Jest to równocześnie jedno z moich
największych wyzwań i zaszczytów.

Projektuję głosy samochodów elektrycznych.

Wszyscy świetnie znamy
dźwięk silnika spalinowego

i dobrze wiemy, jak brzmi
silnik elektryczny.

Pomyślcie o tramwaju.

W momencie poruszania się,

wydaje wznoszący się dźwięk
o wysokiej częstotliwości,

który określamy jako "gwizdanie".

Ale gdybyśmy wzmocnili ten dźwięk,

to nie bylibyśmy w stanie
spełnić wymagań prawnych.

To kolejny powód, dla którego
musimy stworzyć nowy dźwięk.

Jak tego dokonujemy?

W wielu miastach ruch uliczny
jest już bardzo chaotyczny,

a my nie chcemy większego chaosu.

Ulice XXI wieku
są świetnym studium przypadku.

Są wypełnione tymczasowością,
wewnętrzną sprzecznością i nieładem.

Taki krajobraz oferuje szereg możliwości

do znajdowania nowych rozwiązań
na zmniejszenie tego chaosu.

Wymyśliłem podejście,
które ma na celu redukcję chaosu

poprzez wprowadzenie harmonii.

Skoro większość osób nie wie,
jak może brzmieć samochód elektryczny,

to po pierwsze, muszę zdefiniować
świat nowego odgłosu,

coś, czego nie znamy z doświadczenia,

a tworzy punkt odniesienia do przyszłości.

Wraz z małym zespołem
tworzymy wiele faktur dźwięku,

które są w stanie transmitować emocje.

Tak samo jak malarz przez użycie kolorów

jesteśmy w stanie łączyć
uczucia i częstotliwości tak,

żeby w momencie, gdy nadjeżdża samochód

można było poczuć emocję,

która, oprócz spełniania wymagań prawnych,

podaje informacje o tym, jaka jest
specyfika oraz tożsamość pojazdu.

Nazywam ten paradygmat "genetyką dźwięku".

Pod tym pojęciem stoi głównie
estetyczna przestrzeń dźwięku.

Równocześnie poszukuję
nowych, innowacyjnych metod

generujących pejzaże dźwięku,
które nie są nam jeszcze znane,

i które pozwolą nam wyobrazić sobie
abstrakcyjne światy,

które będzie można dotknąć oraz usłyszeć.

Genetyka dźwiękowa opiera się
na trzech etapach.

Pierwszym z nich jest zdefiniowanie
organizmu dźwiękowego.

Drugi to opis wahań dźwięku,

a trzeci to skomponowanie genów dźwięku.

Organizm dźwiękowy opisuje się
w oparciu o grupę właściwości,

które powinien posiadać każdy
skomponowany przeze mnie dźwięk.

[Dźwięk się porusza.]

Do małej jednostki, jaką jest dźwięk auta,

przetaczam moc zawartą w muzyce,

i dzięki temu dźwięk
może się przemieszczać.

[Dźwięk gra.]

Tak jak tancerz na scenie,

dźwięk będzie pozostawiał
swoje ślady w powietrzu.

[Dźwięk to pamięć.]

Tu nie chodzi tylko o odgłos samochodu,

ale wspomnienie momentu,
gdy mój tata wracał do domu.

[Dźwięk jest hipnotyzujący.]

Dźwięk ma moc tworzenia
nieoczekiwanego poczucia zachwytu,

które wprawia w hipnozę.

I na koniec...

[Dźwięk to superczłowiek.]

Dźwięk wybiega poza człowieczeństwo,

ponieważ pozwala nam poza nie wykroczyć.

W drugim etapie
definiujemy wahania dźwięku.

[Pryzmat osobowości.]

W przypadku ludzi różne kształty ciała
wytwarzają różne głosy.

Tak samo różne kształty samochodów
mają inne zachowania akustyczne,

które zależą od geometrii i materiałów.

Musimy wiedzieć, jak auto
rozprzestrzenia dźwięk na zewnątrz.

W tym pomagają nam
pomiary akustyczne.

Tak jak jeden głos może produkować
różne tony oraz brzmienia,

tak samo my tworzymy różne wahania dźwięku

w obrębie ośmiu słów, które zdefiniowałem.

Niektóre z nich są dla mnie bardzo ważne.

Na przykład koncept "wizjonera",

"elegancji", "dynamiki" oraz "przyjęcia".

Gdy zdefiniujemy te dwa aspekty,

otrzymamy coś, co nazywam
pryzmatem osobowości.

Jest to jakby dźwiękowy
dowód tożsamości samochodu.

W ramach trzeciego kroku wstępujemy
w świat projektowania dźwięku,

w którym komponowane są geny dźwiękowe

i powstaje nowy archetyp.

Pozwólcie, że przytoczę kolejny przykład

zamiany pola akustycznego w melodię.

Pomyślcie, że jestem skrzypkiem
stojącym na scenie.

Gdy zacznę grać na skrzypcach,

to stworzę pole akustyczne,
które rozejdzie się po całej sali.

W pewnym momencie
dźwięk rozbije się o ścianę

i zostanie wszędzie rozproszony.

Tak to właśnie wyglądało.

Jakiś czas temu uchwyciłem kilka sposobów
w jakie dźwięk uderza o ściany boczne.

W zeszłym roku dostałem propozycję od
Orkiestry Symfonicznej Radia Bawarskiego,

abym skomponował dzwonki do telefonów,
które mieli wykonać.

Przy jednym z nich miałem pomysł,
aby rozpocząć od pola akustycznego.

Wziąłem fragment,

nałożyłem go nad muzykami
znajdującymi się na scenie.

Potem podążyłem za
rozchodzącym się polem akustycznym,

używając trzech parametrów:

czasu, natężenia i częstotliwości.

Następnie zapisałem wszystkie gradienty
występujące dla każdego instrumentu,

i jak widać,

utwór zaczyna się delikatnymi dźwiękami
granymi przez sekcję smyczkową.

Gdy włączają się drewniane i blaszane
instrumenty dęte, osiąga crescendo,

a melodia zakończy się
dźwiękami harfy i pianina

grającymi na najwyższej skali.

Posłuchajmy, jak to wyszło.

(Delikatna muzyka)

(Utwór się kończy)

Tak brzmi mój budzik, gdy dzwoni rano.

(Śmiech)

Wróćmy zatem do samochodów elektrycznych.

Posłuchajmy pierwszego przykładu,
który puściłem wam na początku.

(cichy dźwięk auta elektrycznego)

Chciałbym zaprezentować, jak może brzmieć
odgłos samochodów elektrycznych

stworzony na podstawie genetyki dźwięku.

(Delikatna muzyka)

(Ton wznosi się wraz z przyspieszeniem)

Samochód to metafora czasu,
odległości i podróży,

wyruszania i powrotów,

oczekiwania i przygody.

Ale równocześnie jest metaforą
inteligencji i zawiłości,

ludzkiej intuicji oraz osiągnięcia.

Dźwięk musi to wszystko wychwalać.

Postrzegam samochody jak żywe istoty

i bardzo złożone instalacje artystyczne.

Dźwięk, który otrzymujemy
dzięki genetyce dźwiękowej

nie tylko pozwala nam czcić tę zawiłość,

ale też sprawia, że świat będzie bardziej
eleganckim i bezpiecznym miejscem.

Dziękuję.

(Brawa)