Our Technology for Equal Access: Sensory Impairments

"Jestem Eric i mam wadę wzroku
zwaną chorobą Stargardta,

jest to zwyrodnienie plamki żółtej,
które wpływa na centrum widzenia

i sprawia, że czytanie jest bardzo trudne,
szczególnie małej czcionki i szczegółów.

Dlatego używam obrzeży oczu,
aby widzieć więcej w pobliżu.

[Przybliżanie tekstu włączone]

Główną technologią wspomagającą,
której używam na komputerze

jest "ZoomText".

Jest to powiększacz ekranu,
który pomaga mi

dostosować wielkość wszystkiego
na ekranie do moich potrzeb

w zależności od tego, co czytam.

ZoomText posiada też wbudowaną
funkcję czytnika ekranu,

której mogę użyć aby
odczytać dokumenty

ponieważ moje oczy
szybko się męczą.

Używam monitora TV,
którego trzymam na swoim biurku,

ponieważ pozwala mi
widzieć tablicę

i to, co jest na niej wyświetlane
przez nauczyciela.

Cześć, jestem Mike.

Moja choroba polega na
zaburzeniu wzroku.

Widzę wszystko, co bliskie,
ale z daleka wszystko jest zamazane.

Używam wiele różnych technologii

w moim codziennym życiu.

Mój smartfon genialnie
pomaga w tym, co muszę zrobić.

Ma wiele różnych aplikacji,

które pomogą mi w codziennym życiu.

Używam "Voice Dream Reader"
- apki wejściowej,

która pozwala na poruszanie się
po różnych typach mediów

i odczytanie ich dla mnie na głos.

[Liceum, Liceum wtorek, 19 czerwca 2016,
piąta-zero po południu.]

To właśnie mówi to oznaczenie.

Skanowanie jest niezwykle ważne
dla kogoś z zaburzeniem wzroku,

ponieważ ogólnie w świecie
istnieje wiele drukowanych materiałów,

które nie są przystosowane do
osób z zaburzeniem wzroku,

ani do osób ślepych.

Cześć.

Mam na imię Jessie

I jestem studentką czwartego roku
na Uniwersytecie Washington,

specjalizującą się w informatyce
oraz w odmienności.

Określam się jako głucha.

Jeśli chodzi o technologie wspomagające,
używam implantu ślimakowego,

który jest moim osobistym urządzeniem,
którego potrzebuję, aby słyszeć.

Często używam systemu FM,
który daję mojemu wykładowcy

żebym mogła słyszeć go lepiej
bezpośrednio przez mój implant ślimakowy.

Jest jak mikrofon.

Inne udogodnienie, które
używam niemal codziennie,

nazywa się CART, C-A-R-T,

co oznacza "Communication Access Realtime"

Jest to urządzenie, które zapewnia
wytworzenie napisów w czasie rzeczywistym,

które mogę czytać jako
transkrypcję na ekranie

podczas gdy wykładowca
mówi w tym samym czasie.

Nazywam się Takashi

i mam zaburzenie zwane
retinoschisis,

które wpływa na
moje siatkówki.

Głównie używam kamery
w moim telefonie,

żeby robić zdjęcia tablicy,
zadań i tak dalej

a potem powiększyć
na tyle, na ile się da.

Nie używam czytników ekranu
zbyt często, ale lubię je

tak jak ZooomText na moim laptopie.

Smartfony są niesamowitym narzędziem.

Jestem tak bardzo szczęśliwy, że
urodziłem się w dobie smartfonów,

ponieważ po prostu nie mogę
sobie wyobrazić chodzenia do szkoły

a nawet życia własnym życiem
bez smartfona.

Jestem całkowicie głucha.

Dorastałam z dwoma aparatami słuchowymi,
a w tamtym roku w wieku 17 lat

dostałam implant ślimakowy
w moim prawym uchu,

ponieważ nic przez nie nie słyszałam.

W szkole korzystam z usług tłumacza,
interpretora języka migowego

i mam też możliwość dostępu
do osoby robiącej notatki

na każdym kursie, jeśli o to poproszę.

Kiedy na lekcji jest puszczony
filmik albo film,

zwykle ma napisy,
a jeśli nie,

nauczyciel zapewni mi transkrypcję.

Mamy wiele prac w grupach
na moich zajęciach z inżynierii,

wtedy w sumie używam
tłumacza języka migowego.

Rozmawiam też
z innymi uczniami

i upewniam się, że wiedzą,
że jestem głucha.

Po prostu proszę ich,
aby zwolnili trochę

albo mówili głośniej i zwykle
łatwo przystosowują się do mnie.

Mam na imię Vincenr

i jestem obecnie
doktorantem w Georgia Tech

z informatyki skupionej na człowieku.

Tak jak w przypadku
wszystkich osób z różnymi zaburzeniami,

osoby z tym samym zaburzeniem często
inaczej uzyskują dostęp do informacji.

Przykładowo, jestem całkowicie ślepy
i głównie używam moich komputerów -

mówię tak, ponieważ mam
pięć czy sześć różnych komputerów

z różnymi systemami operacyjnymi -

i używam ich do innych rzeczy.

Znajduję dostęp do wielu rzeczy używając
różnych programów odczytujących ekran

z syntezatorami sprzętowymi
i opartymi na programowaniu.

Noszę coś, czego
nikt jeszcze nie zauważył.

Noszę teraz technologię prosto z półki.

Kiedyś była dostępna dla wojska,
potem niezwykle podrożała.

Są to słuchawki przewodnictwa kostnego
zaprojektowane dla biegaczy.

Noszę takie niemal cały czas.

Jest to technologia z półki,
której może używać każdy,

a mój zegarek jest do niej połączony tak,

że kiedy dźwięki docierają do niego
słyszę je w mojej głowie,

nawet ludzi naookoło,

no i słyszę powiadomienia i takie tam,

wiadomości SMS, newsy.

Więc teraz nie muszę nawet
sięgać po mój telefon.

Nazywam się Sheryl Burgstahler

i dowodzę
Dostępnymi Usługami Technologicznymi

na Uniwersyecie Washington
w Seattle.

Jak można zauważyć,
jest niezwykle ważnym,

aby osoby z zaburzeniami mieli dostęp
do technologii, której potrzebują,

wliczając w to technologię wpsomagającą,

ażeby odnosili sukcesy
w edukacji, karierze

i we wszystkich inicjatywach,
które zdecydują się prowadzić.

Istotnym jest także,
aby programiści IT,

którzy tworzą witryny internetowe,
dokumenty, oprogramowania i inne,

upewniali się, że ich produkty są przystępne
dla osób korzystających z technologii wspomagającej

jak i do wszystkich innych.