Πώς να μεγαλώσετε παιδιά που ξεπερνούν το άγχος
-
0:01 - 0:04Όταν ήμουν παιδί είχα πολλές φοβίες.
-
0:05 - 0:07Φοβόμουν τις αστραπές, τα έντομα,
-
0:07 - 0:10τους δυνατούς θορύβους
και μεταμφιεσμένους χαρακτήρες. -
0:10 - 0:14Επίσης, είχα δύο πολύ έντονες φοβίες
-
0:14 - 0:16των γιατρών και ενέσεων.
-
0:17 - 0:20Καθώς προσπαθούσα να ξεφύγω
από τον οικογενειακό μας γιατρό, -
0:20 - 0:23γινόμουν τόσο μαχητική
-
0:23 - 0:26που μια φορά με χαστούκισε
για να με ζαλίσει. -
0:26 - 0:27Ήμουν έξι ετών.
-
0:28 - 0:31Τότε ήταν είτε πάλη είτε φυγή
-
0:31 - 0:35και η ακινητοποίησή μου για ένα απλό
εμβόλιο απαιτούσε 3 ή 4 ενήλικες, -
0:35 - 0:36μαζί με τους γονείς μου.
-
0:38 - 0:42Αργότερα, η οικογένειά μας μετακόμισε
απ' τη Νέα Υόρκη στη Φλόριντα -
0:42 - 0:44μόλις ξεκινούσα το γυμνάσιο
-
0:44 - 0:46και ενώ ήμουν η καινούρια
στο επαρχιώτικο σχολείο, -
0:46 - 0:48δίχως να γνωρίζω κανέναν
-
0:48 - 0:50και ανησυχώντας για το αν θα ταιριάξω,
-
0:50 - 0:52την πρώτη κιόλας μέρα του σχολείου,
-
0:52 - 0:56μια καθηγήτρια παίρνει παρουσίες
και φωνάζει «Αν Μαρί Αλμπάνο», -
0:56 - 0:58κι απαντώ [με προφορά από
το Στέιτεν Άιλαντ] «Παρούσα!» -
0:58 - 1:02Γελάει και λέει «Ω, τι γλυκιά, σήκω.
-
1:02 - 1:05Πες Σ-Κ-Υ-Λ-Ο-Σ».
-
1:05 - 1:07Κι απαντώ [με προφορά
από το Στέιτεν Άιλαντ] «Σκύλος;» -
1:07 - 1:11Η τάξη ξέσπασε σε γέλια
μαζί με την καθηγήτρια. -
1:11 - 1:13Και έτσι συνεχίστηκε,
-
1:13 - 1:16γιατί είχε κι άλλες λέξεις
για να με εξευτελίσει. -
1:17 - 1:19Γύρισα σπίτι κλαίγοντας με αναφιλητά,
-
1:19 - 1:21απελπισμένη
-
1:21 - 1:23και ικετεύοντας να γυρίσω στη Νέα Υόρκη
-
1:23 - 1:25ή σε κάποιο μοναστήρι.
-
1:25 - 1:29Δεν ήθελα να επιστρέψω
σ' αυτό το σχολείο. Με τίποτα. -
1:29 - 1:31Οι γονείς μου με άκουσαν
-
1:31 - 1:36και μου είπαν πως θα το ερευνούσαν
με τον μονσινιόρ πίσω στη Νέα Υόρκη -
1:36 - 1:40αλλά πως έπρεπε να συνεχίσω να πηγαίνω
για να συγκεντρώνω παρουσίες -
1:40 - 1:43ώστε να μεταφερθώ στην τρίτη γυμνασίου
στο Στέιτεν Άιλαντ. -
1:44 - 1:48Αυτό ήταν πριν τα email και τα κινητά,
-
1:48 - 1:51οπότε τις επόμενες εβδομάδες
-
1:51 - 1:57υποτίθεται πως αποστέλλονταν γράμματα
ανάμεσα στην Αρχιεπισκοπή του Μανχάταν -
1:57 - 1:58και του Μαϊάμι
-
1:58 - 2:00και το Βατικανό,
-
2:00 - 2:04και κάθε μέρα, πήγαινα στο σχολείο
κλαίγοντας - το ίδιο κι όταν γύριζα -
2:04 - 2:08ενώ η μητέρα μου με ενημέρωνε
πως κάποιος καρδινάλιος ή επίσκοπος -
2:08 - 2:12ήθελε να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο
μέχρι να μου βρουν μια θέση. -
2:13 - 2:15Ήμουν αφελής, έτσι;
-
2:15 - 2:16(Γέλια)
-
2:16 - 2:20Λοιπόν, λίγες εβδομάδες μετά,
κάποια μέρα ενώ περίμενα το σχολικό, -
2:20 - 2:22γνώρισα ένα κορίτσι, την Ντέμπι,
-
2:22 - 2:24και με σύστησε στους φίλους της.
-
2:25 - 2:28Έγιναν και δικοί μου φίλοι
-
2:28 - 2:30κι έτσι ο Πάπας τη γλίτωσε.
-
2:30 - 2:31(Γέλια)
-
2:31 - 2:34Άρχισα να ηρεμώ και να συνηθίζω.
-
2:35 - 2:40Οι προηγούμενες τρεις δεκαετίες
έρευνας πάνω στο άγχος των παιδιών -
2:40 - 2:44πηγάζουν εν μέρει από προσωπική έρευνα
για την κατανόηση του εαυτού. -
2:44 - 2:45Και έχω μάθει πολλά.
-
2:46 - 2:53Για τους νέους, το άγχος είναι
η πιο συχνή παιδοψυχολογική πάθηση. -
2:54 - 2:58Αυτές οι διαταραχές ξεκινούν
νωρίς, στα τέσσερα έτη, -
2:58 - 3:04και μέχρι την εφηβεία, ένας στους 12 νέους
αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα -
3:04 - 3:08στη λειτουργικότητά του στο σπίτι,
στο σχολείο και με τους φίλους. -
3:09 - 3:12Αυτά τα παιδιά φοβούνται,
-
3:12 - 3:13ανησυχούν τόσο πολύ,
-
3:13 - 3:16νιώθουν κυριολεκτικά σωματικά άβολα
εξαιτίας του άγχους τους. -
3:17 - 3:20Είναι δύσκολο για εκείνα
να προσέχουν στο σχολείο, -
3:20 - 3:22να χαλαρώσουν και να διασκεδάσουν,
-
3:22 - 3:23να κάνουν φίλους
-
3:23 - 3:25και ό,τι άλλο θα έπρεπε
να κάνουν ως παιδιά. -
3:26 - 3:29Το άγχος μπορεί να κάνει
το παιδί δυστυχισμένο -
3:29 - 3:34και οι γονείς βιώνουν τη δυσφορία
των παιδιών τους από πρώτο χέρι. -
3:36 - 3:40Καθώς γνώριζα όλο και περισσότερα παιδιά
με άγχος εξαιτίας της δουλειάς μου, -
3:40 - 3:44έπρεπε να πάω πίσω στους γονείς μου
και να τους ρωτήσω μερικά πράγματα. -
3:44 - 3:46Γιατί με κρατούσατε ακίνητη
-
3:46 - 3:49όταν φοβόμουν τόσο πολύ τις ενέσεις
-
3:49 - 3:51και με αναγκάζατε να τις κάνω;
-
3:51 - 3:55Και γιατί μου λέγατε τόσα ψέματα
για να πάω στο σχολείο -
3:55 - 3:58όταν ανησυχούσα πως
θα γινόμουν πάλι ρεζίλι; -
3:59 - 4:04Μου είπαν «Η καρδιά μας
ράγιζε για σένα κάθε φορά, -
4:04 - 4:07αλλά γνωρίζαμε ότι ήταν όλα
πράγματα που έπρεπε να κάνεις. -
4:08 - 4:11Έπρεπε να ρισκάρουμε ότι θα εκνευριζόσουν
-
4:11 - 4:15ενώ περιμέναμε να συνηθίσεις την κατάσταση
-
4:15 - 4:17με τον καιρό και με παραπάνω εμπειρία.
-
4:18 - 4:20Έπρεπε να εμβολιαστείς.
-
4:20 - 4:22Έπρεπε να πας στο σχολείο».
-
4:23 - 4:25Οι γονείς μου δεν ήξεραν
-
4:25 - 4:29ότι με εμβολίαζαν για κάτι
παραπάνω από ιλαρά. -
4:30 - 4:35Με εμβολίαζαν επίσης
για διαταραχές άγχους μιας ζωής. -
4:37 - 4:41Το υπερβολικό άγχος σε νέο παιδί
είναι σαν υπερβακτήριο - -
4:41 - 4:45και μεταδοτικό και πολλαπλασιάζεται,
-
4:45 - 4:47τόσο που οι νέοι που βλέπω
-
4:47 - 4:52έρχονται με παραπάνω από μία
διαταραχή άγχους ταυτόχρονα. -
4:52 - 4:54Για παράδειγμα, έχουν συγκεκριμένη φοβία
-
4:54 - 4:58μαζί με άγχος αποχωρισμού
αλλά και κοινωνικό άγχος. -
4:59 - 5:01Αν δεν θεραπευτεί,
-
5:01 - 5:05το άγχος στην παιδική ηλικία
μπορεί να οδηγήσει σε εφηβική κατάθλιψη. -
5:06 - 5:11Μπορεί επίσης να συντελέσει
σε χρήση ουσιών και αυτοκτονικές τάσεις. -
5:12 - 5:14Οι γονείς μου δεν ήταν ψυχοθεραπευτές.
-
5:14 - 5:16Δε γνώριζαν κανέναν ψυχολόγο.
-
5:17 - 5:23Το μόνο που γνώριζαν ήταν πως αυτές
οι καταστάσεις ήταν μεν άβολες για μένα -
5:23 - 5:24αλλά δεν ήταν επιβλαβείς.
-
5:25 - 5:30Το υπερβολικό άγχος θα με έβλαπτε
περισσότερο μακροχρόνια, -
5:30 - 5:34αν μου επέτρεπαν να αποφεύγω
αυτές τις καταστάσεις -
5:34 - 5:37και να μη μάθω πώς να αντέχω
την περιστασιακή δυσφορία. -
5:38 - 5:42Οπότε στην ουσία, οι γονείς μου έκαναν
τη δική τους, σπιτική εκδοχή -
5:42 - 5:43θεραπείας έκθεσης,
-
5:44 - 5:48που αποτελεί δομικό στοιχείο
-
5:48 - 5:50της γνωσιακής συμπεριφορικής
θεραπείας για το άγχος. -
5:51 - 5:56Διενεργήσαμε τη μεγαλύτερη
τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη -
5:56 - 6:00των θεραπειών του άγχους
σε παιδιά επτά έως 17 ετών. -
6:01 - 6:07Διαπιστώσαμε πως η παιδοκεντρική γνωσιακή
συμπεριφορική θεραπεία έκθεσης -
6:07 - 6:11ή η φαρμακευτική αγωγή με εκλεκτικούς
αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης, -
6:11 - 6:14είναι αποτελεσματικές για το 60%
όσων νέων λαμβάνουν θεραπεία -
6:15 - 6:20και ο συνδυασμός τους θεραπεύει
το 80% των παιδιών εντός τριών μηνών. -
6:21 - 6:23Πρόκειται για καλά νέα.
-
6:23 - 6:25Αν συνεχίσουν τη φαρμακευτική αγωγή
-
6:25 - 6:29ή κάνουν μηνιαίες θεραπείες έκθεσης
όπως κάναμε κατά τη διάρκεια της μελέτης, -
6:29 - 6:31θα παραμείνουν καλά
για παραπάνω από χρόνο. -
6:33 - 6:36Παρόλ' αυτά, μόλις τελείωσε αυτή η μελέτη,
-
6:36 - 6:41επιστρέψαμε με μια επαναληπτική εξέταση
ενός απ' των συμμετεχόντων -
6:41 - 6:45και εντοπίσαμε ότι, με τον καιρό,
πολλά παιδιά υποτροπίασαν. -
6:45 - 6:49Και παρά τις καλύτερες θεραπείες
βασισμένες σε μελέτες, -
6:49 - 6:53διαπιστώσαμε ακόμα ότι περίπου
το 40% των παιδιών με άγχος, -
6:53 - 6:56παρέμεινε σε άσχημη κατάσταση
καθ' όλη τη διάρκεια. -
6:57 - 7:01Έχουμε αναλογιστεί αρκετά τα αποτελέσματα.
-
7:02 - 7:04Τι μας ξέφευγε;
-
7:05 - 7:08Έχουμε υποθέσει πως,
επειδή επικεντρωνόμασταν -
7:08 - 7:12μόνο στην παιδοκεντρική επέμβαση,
-
7:12 - 7:16ίσως είναι σημαντικό
να απευθυνθούμε στους γονείς -
7:16 - 7:18και να τους συμπεριλάβουμε στη θεραπεία.
-
7:20 - 7:24Έρευνες από το εργαστήριό μου
και από συναδέλφους απ' όλον τον κόσμο -
7:24 - 7:26έδειξαν μια σύμφωνη τάση:
-
7:27 - 7:31οι καλοπροαίρετοι γονείς συχνά
εμπλέκονται ακούσια -
7:31 - 7:33στον κύκλο του άγχους.
-
7:33 - 7:37Υποχωρούν και διευκολύνουν πολύ το παιδί
-
7:37 - 7:41και επιτρέπουν στα παιδιά να ξεφεύγουν
από απαιτητικές καταστάσεις. -
7:42 - 7:44Θέλω να το σκεφτείτε ως εξής:
-
7:45 - 7:49το παιδί σας μπαίνει στο σπίτι κλαίγοντας.
-
7:49 - 7:51Είναι πέντε ή έξι ετών.
-
7:51 - 7:54«Κανείς στο σχολείο δε με συμπαθεί!
Τα παιδιά είναι κακά. -
7:54 - 7:56Κανείς δεν παίζει μαζί μου».
-
7:57 - 8:00Πώς νιώθετε βλέποντας
το παιδί σας τόσο ταραγμένο; -
8:01 - 8:02Τι κάνετε;
-
8:03 - 8:08Το φυσικό γονεϊκό ένστικτο
είναι να το παρηγορήσετε, -
8:08 - 8:11να το προστατέψετε
και να επιλύσετε την κατάσταση. -
8:12 - 8:14Καλείτε τον δάσκαλο για να παρέμβει
-
8:14 - 8:19ή τους γονείς για να συναντηθούν τα παιδιά
για παιχνίδι, που είναι καλό μέχρι 5 ετών. -
8:19 - 8:25Αλλά τι κάνετε αν το παιδί συνεχίζει
να έρχεται κλαίγοντας κάθε μέρα; -
8:25 - 8:30Συνεχίζετε να επιλύετε τα πάντα
για εκείνα στα 8, 10 ή 14; -
8:31 - 8:33Γιατί τα παιδιά, καθώς αναπτύσσονται,
-
8:33 - 8:37πάντα θα αντιμετωπίζουν
απαιτητικές καταστάσεις: -
8:37 - 8:41διανυκτερεύσεις σε σπίτι φίλου,
προφορικές εργασίες, -
8:41 - 8:43ένα δύσκολο ξαφνικό διαγώνισμα,
-
8:43 - 8:47δοκιμασία για μια αθλητική ομάδα
ή μια θέση στη σχολική παράσταση, -
8:47 - 8:49διενέξεις με συνομηλίκους...
-
8:50 - 8:53Όλες οι καταστάσεις εμπεριέχουν ρίσκο:
-
8:53 - 8:56το ρίσκο της αποτυχίας,
του να μην πάρουν αυτό που θέλουν, -
8:57 - 8:59ενδεχομένων λαθών
-
8:59 - 9:01ή του εξευτελισμού.
-
9:02 - 9:04Τα παιδιά με άγχος
-
9:04 - 9:07που δεν παίρνουν ρίσκο ούτε εμπλέκονται,
-
9:08 - 9:12δε μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται
τέτοιους τύπους καταστάσεων. -
9:12 - 9:13Σωστά;
-
9:13 - 9:17Γιατί οι δεξιότητες αναπτύσσονται
σταδιακά μέσω της έκθεσης -
9:17 - 9:22επαναλαμβανόμενης έκθεσης σε καθημερινές
καταστάσεις που αντιμετωπίζουν: -
9:23 - 9:25δεξιότητες αυτοανακούφισης
-
9:25 - 9:28ή η δυνατότητα να ηρεμήσουν
μόνα τους όταν είναι αναστατωμένα -
9:29 - 9:31δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων,
-
9:31 - 9:34συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας
να επιλύσουν διενέξεις με τρίτους, -
9:35 - 9:37καθυστέρηση της ευχαρίστησης,
-
9:37 - 9:39ή η δυνατότητα
να συνεχίσουν την προσπάθεια -
9:39 - 9:42παρά το γεγονός ότι πρέπει να περιμένουν
καιρό για να δουν τι θα συμβεί. -
9:43 - 9:46Αυτές και πολλές άλλες δεξιότητες
αναπτύσσονται στα παιδιά -
9:46 - 9:49που παίρνουν ρίσκα κι εμπλέκονται.
-
9:49 - 9:52Σχηματίζεται η αυτοαποτελεσματικότητα,
-
9:52 - 9:56που, με απλά λόγια, αποτελεί
την πίστη στον εαυτό σου -
9:56 - 9:59ότι μπορείς να υπερνικήσεις
απαιτητικές καταστάσεις. -
10:01 - 10:06Γιατί τα παιδιά με άγχος
που αποφεύγουν τέτοιες καταστάσεις -
10:06 - 10:09και βάζουν άλλους
να τις αντιμετωπίζουν γι' αυτά, -
10:09 - 10:12γίνονται ολοένα και πιο
αγχώδη με τον καιρό -
10:12 - 10:14ενώ ταυτόχρονα λιγότερο σίγουρα
για τον εαυτό τους. -
10:15 - 10:19Σε αντίθεση με τους συνομηλίκους τους
που δεν έχουν άγχος, -
10:19 - 10:24πιστεύουν πως είναι ανίκανα
να διαχειριστούν αυτές τις καταστάσεις. -
10:25 - 10:29Θεωρούν ότι χρειάζονται κάποιον,
παραδείγματος χάριν τους γονείς τους, -
10:29 - 10:30για να τις επιλύσουν για εκείνα.
-
10:32 - 10:37Ενώ το φυσικό γονεϊκό ένστικτο
είναι η προστασία, παρηγοριά -
10:38 - 10:39κι ο καθησυχασμός των παιδιών,
-
10:40 - 10:44το 1930, ο ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ
-
10:44 - 10:47είχε ήδη προειδοποιήσει τους γονείς
-
10:47 - 10:50ότι όσο και να αγαπάμε το παιδί
-
10:50 - 10:52δεν πρέπει να καταλήξει εξαρτώμενο.
-
10:53 - 10:57Συμβούλεψε τους γονείς να ξεκινήσουν
να εκπαιδεύουν τα παιδιά εξαρχής -
10:57 - 10:59να στέκονται στα πόδια τους.
-
11:00 - 11:04Επίσης, προειδοποίησε ότι, αν τα παιδιά
δημιουργήσουν την εντύπωση -
11:04 - 11:09ότι οι γονείς τους ζουν και αναπνέουν
για να είναι πάντα στη διάθεσή τους, -
11:09 - 11:12θα αποκτούσαν μια λανθασμένη
ιδέα της αγάπης. -
11:13 - 11:17Γιατί τα παιδιά με άγχος
στη σημερινή εποχή, -
11:17 - 11:20συνεχώς καλούν τους γονείς τους
-
11:20 - 11:24ή στέλνουν μηνύματα κινδύνου
όλη την ημέρα, οποιαδήποτε ώρα. -
11:24 - 11:30Αν τα μικρά παιδιά με άγχος δεν μάθουν
τους σωστούς μηχανισμούς αντιμετώπισης, -
11:30 - 11:32τι συμβαίνει όταν μεγαλώσουν;
-
11:33 - 11:38Δουλεύω με ομάδες γονιών
νέων ενηλίκων με αγχώδεις διαταραχές. -
11:39 - 11:43Αυτοί οι νέοι είναι από 18 έως 28 ετών.
-
11:44 - 11:46Οι περισσότεροι ζουν στο σπίτι
-
11:46 - 11:48και εξαρτώνται από τους γονείς τους.
-
11:49 - 11:53Πολλοί από αυτούς έχουν πάει
στο σχολείο και στο κολέγιο. -
11:53 - 11:54Κάποιοι έχουν αποφοιτήσει.
-
11:55 - 11:58Σχεδόν κανείς τους δε δουλεύει,
-
11:58 - 12:00απλώς κάθονται σπίτι χωρίς
να κάνουν και πολλά πράγματα. -
12:01 - 12:04Δεν έχουν ουσιώδεις σχέσεις με άλλους
-
12:04 - 12:07και περιμένουν από τους γονείς τους
-
12:07 - 12:09να κάνουν διάφορα πράγματα για εκείνους.
-
12:10 - 12:13Οι γονείς τους ακόμη κλείνουν
τα ραντεβού τους στον γιατρό. -
12:14 - 12:17Καλούν τους παλιούς φίλους τους
και τους ικετεύουν να τα επισκεφθούν. -
12:17 - 12:20Πλένουν για τα παιδιά
και τους μαγειρεύουν -
12:20 - 12:24και βρίσκονται σε σύγκρουση
με τον νέο ενήλικα, -
12:24 - 12:28γιατί το άγχος έχει ανθίσει
αλλά ο νεαρός όχι. -
12:29 - 12:32Αυτοί οι γονείς νιώθουν τεράστια ενοχή,
-
12:32 - 12:34αλλά έπειτα πικρία
-
12:34 - 12:36κι ύστερα, περισσότερη ενοχή.
-
12:37 - 12:39Εντάξει, τι θα λέγατε
για τα χαρμόσυνα νέα; -
12:40 - 12:45Αν οι γονείς και τα σημαντικά
άτομα στη ζωή του παιδιού -
12:45 - 12:49μπορούν να το βοηθήσουν να έρθει
αντιμέτωπο με τους φόβους του -
12:49 - 12:51και να μάθει πώς να επιλύει προβλήματα,
-
12:51 - 12:54τότε είναι πιθανότερο πως
τα παιδιά θα αναπτύξουν -
12:54 - 12:58τους δικούς τους εσωτερικούς μηχανισμούς
διαχείρισης του άγχους τους. -
13:00 - 13:04Διδάσκουμε τους γονείς
να έχουν επίγνωση στη στιγμή -
13:04 - 13:07και να σκέφτονται την αντίδρασή τους
στο άγχος του παιδιού τους. -
13:09 - 13:10Τους ζητάμε,
-
13:10 - 13:14«Κοιτάξτε την κατάσταση και αναρωτηθείτε:
"Ποια είναι η επικείμενη κατάσταση; -
13:15 - 13:17Πόσο απειλητική είναι για το παιδί μου;
-
13:17 - 13:20Και τι θέλω να μάθουν απ' αυτήν τελικά;"»
-
13:21 - 13:24Βέβαια, θέλουμε οι γονείς
να ακούνε προσεκτικά, -
13:24 - 13:28γιατί αν ένα παιδί υφίσταται εκφοβισμό
ή βρίσκεται σε κίνδυνο, -
13:28 - 13:29θέλουμε να επεμβαίνουν,
-
13:29 - 13:31σε κάθε περίπτωση.
-
13:32 - 13:36Αλλά στις συνηθισμένες καταστάσεις
που προκαλούν άγχος, -
13:36 - 13:38οι γονείς βοηθούν το παιδί περισσότερο
-
13:38 - 13:42αν παραμείνουν ήρεμοι και θερμοί,
-
13:42 - 13:45εάν επιβεβαιώσουν τα συναισθήματά του
-
13:45 - 13:47αλλά έπειτα βοηθήσουν το παιδί,
-
13:47 - 13:51το βοηθήσουν στο πώς
θα διαχειριστεί την κατάσταση. -
13:52 - 13:54Κι έπειτα -- αυτό είναι σημαντικό --
-
13:54 - 13:57να βάζουν το παιδί να διαχειρίζεται
μόνο του την κατάσταση. -
13:59 - 14:04Φυσικά, είναι θλιβερό να βλέπεις
ένα παιδί να υποφέρει, -
14:04 - 14:07όπως μου είπαν οι γονείς μου
χρόνια αργότερα. -
14:07 - 14:09Όταν βλέπεις το παιδί σου να υποφέρει
-
14:09 - 14:14αλλά πιστεύεις πως μπορείς να επέμβεις
και να το σώσεις από τον πόνο, -
14:14 - 14:16είναι τα πάντα, σωστά;
-
14:16 - 14:18Αυτό θέλουμε να κάνουμε.
-
14:19 - 14:22Αλλά είτε είμαστε νέοι είτε γέροι,
-
14:22 - 14:27το υπερβολικό άγχος οδηγεί στην
υπερεκτίμηση του ρίσκου και της δυσφορίας -
14:27 - 14:30ενώ υποτιμάμε τη δυνατότητά μας
να ανταπεξέλθουμε. -
14:32 - 14:37Γνωρίζουμε ότι η επαναλαμβανόμενη έκθεση
σε αυτά που φοβόμαστε μειώνει το άγχος, -
14:37 - 14:40ενώ παράλληλα χτίζει
ικανότητες κι ανθεκτικότητα. -
14:41 - 14:43Κάτι ήξεραν οι γονείς μου.
-
14:43 - 14:47Αυτή την εποχή, οι υπεραγχωμένοι νέοι
δεν μπορούν να βοηθηθούν -
14:47 - 14:49από υπερπροστατευτικούς γονείς.
-
14:50 - 14:55Η χαλάρωση κι η αυτοπεποίθηση,
πέρα από συναισθήματα. -
14:55 - 14:59Είναι και δεξιότητες αντιμετώπισης
που γονείς και παιδιά μπορούν να μάθουν. -
15:00 - 15:01Σας ευχαριστώ.
-
15:01 - 15:04(Χειροκρότημα)
- Title:
- Πώς να μεγαλώσετε παιδιά που ξεπερνούν το άγχος
- Speaker:
- Αν Μαρί Αλμπάνο
- Description:
-
Το να μεγαλώνει κανείς συνοδεύεται από αντιμετώπιση νέων δυσκολιών· αλλά για κάποια παιδιά, οι αβέβαιες καταστάσεις οδηγούν στο άγχος που οι γονείς συχνά επιδιώκουν να κατευνάσουν. Η ψυχολόγος Αν Μαρί Αλμπάνο εξηγεί πώς η διαρκής βιασύνη των γονιών να διορθώσουν τα προβλήματα του παιδιού μπορεί να διαιωνίσει έναν ισόβιο κύκλο εξάρτησης και πικρίας και μοιράζεται πώς μία υγιής δόση ρίσκου βοηθάει τα παιδιά να καλλιεργήσουν μόνιμη αυτοπεποίθηση.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 15:19
Chryssa R. Takahashi approved Greek subtitles for How to raise kids who can overcome anxiety | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for How to raise kids who can overcome anxiety | ||
Apostolia Tsiatsiou accepted Greek subtitles for How to raise kids who can overcome anxiety | ||
Apostolia Tsiatsiou edited Greek subtitles for How to raise kids who can overcome anxiety | ||
Apostolia Tsiatsiou edited Greek subtitles for How to raise kids who can overcome anxiety | ||
Chryssa R. Takahashi rejected Greek subtitles for How to raise kids who can overcome anxiety | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for How to raise kids who can overcome anxiety | ||
Apostolia Tsiatsiou accepted Greek subtitles for How to raise kids who can overcome anxiety |