Kimse size Harry Potter hakkında soru sormayacak | Elizabeth Sagan |TEDxZorilorWomen

Elizabeth Sagan, onu etkileyen kitaplar sayesinde bize nasıl bir fenomen olduğunu anlatıyor. Elizabeth Sagan ilk olarak okuyucu, ikinci olarak yazar ve üçüncü olarak fotoğrafçı. Sanat çalışması kitaplara olan sevgisinden doğar - onları okuyabilir miyiz, yazabilir miyiz, paylaşabilir miyiz - ve onu harekete geçiren metinlere hürmet ederken hayal gücünün gücünü sergilemektedir. Amacı başkalarına da hikâyelere olan sevgiyi aşılamaktır çünkü o, herkeste var olan hikâye anlatma ihtiyacına güveniyor.

Bu konuşma, TED konferans formatı kullanılarak bir TEDx etkinliğinde verildi ancak yerel bir topluluk tarafından bağımsız olarak düzenlendi. https://www.ted.com/tedx adresinden daha fazla bilgi edinin.

"Kimse size Harry Potter
hakkında soru sormayacak."

Kitaplara derinden aşık olan
biri için zor sözler.

On dört yaşındaydım
ve on dört yaşında olduğum için

dünyadaki tüm kitapları okumanın
mümkün olduğunu düşündüm.

Fakat kafama dank etti.

Gerçek şu ki

şüphesiz tutkularını kariyere
dönüştürebilecek insanlar var

ama ya kitaplara?

Ciddi anlamda soruyorum.

Artık kim okuyor ki?

Neyse ki o insanlardan biri değildim.

Çünkü başarı öyküleri sayılıdır.

Aslında, yaşlanma şeklim oldukça garip

ama okuduğum kitap türleri
aşağı yukarı aynı.

Hayat böyle yürümez

ve gerçeği ne kadar hızlı kabul
edersem o kadar kolay olacak.

Peki gerçek neydi?

Gerçek şu ki ben yeterli değildim.

Kurguya olan aşkım yeterli değildi.

Alt raf kalitesinde edebiyat,

hukuk, felsefe gibi daha
ciddi kitaplara ve konulara geçip

çocukluğu geride bırakmam
gereken bir şeydi.

Bu yüzden ejderha ve büyü ile
sevdiğim tür kitapları okumayı bırakmaya

ve bunun yerine ciddi kitaplara
odaklanmaya karar verdim.

"Kolay olmalı" diye düşündüm.

"Okumayı çok severim.

Sadece hoşlanmadığımı beğenmek için
zihnimi eğitmem gerekiyor."

İtiraf etmeliyim ki bazen işe yarıyor.

"Yapana kadar yapıyormuş gibi göster."
sözünün büyük bir savunucusuyum.

Ama kim olduğunuz ve kim olmaya
çalıştığınız kutuplaşmış ise

ne yaparsınız?

Aslında o kişi olmak bile istemezsiniz

ama o kişi, kendinizi toplumun
çalışan bir üyesi olmak için

olmak zorunda olduğunuza
ikna ettiğiniz kişidir.

Sevmediğiniz birini sevmeye

ya da sevdiğiniz birini
sevmemeye çalışsaydınız

gerçeğin ışığında yürümenin
ne kadar zor olduğunu bilirdiniz.

Fakat başlangıçta o kadar da kötü değildi.

Lise sınavlarıma odaklandım,

hukuk fakültesine kabul edilmek için

lise sınavlarıma odaklandım

ve kendime iyiyim diye yalan söyledim.

Beni ben yapan şeyi
öldürmekten zevk aldım.

Fakat depresyona girdim

ve hatırlayabildiğimden beri ilk kez

kafamı yastığa koyduğumda ve uyuduğumda
düşünebileceğim bir hikâye yoktu.

Bu büyük bir olay gibi gelmeyebilir

ama okumaya aşık olduğumdan beri
her gece yaptığım bir şeydi

ve şimdi ortadan kaybolmuştu.

Üniversitenin ikinci yılında
okumaya tekrar başladım.

Kendimi suçlu ve mahcup hissettim.

çünkü gelecekteki bir
avukat veya yargıç için

faydalı sayılan kitapları okumuyordum.

Üstelik başka bir şey
okuyorum gibi de değildi.

Deneyimim tamamen başarısız olmuştu.

Neredeyse olduğum kişiyi
öldürmeyi başarmıştım

ama o kişiyi daha iyi
biriyle değiştiremedim.

Eski benliğime geri döndüm,
yani okumaya ve yazmaya.

Ancak üç yıllık bir
okuma çöküşünden sonra,

artık neyin yayınlandığına
dair hiçbir fikrim yoktu,

o halde yayıncılık dünyasıyla temasta
olmak için bir platforma ihtiyacım vardı.

Böylece "Bookstagram"ı keşfettim.

Kitaplara adanmış Instagram sayfasıydı.

Bu, 2016 yılında yayınladığım

içinde bir kitap olan ilk fotoğraf.

Bu da, bir yıl sonra 2017'de.

Daha sonra 2017 ortasında
ve dönüm noktasındaki fotoğraflar.

Fotoğraflarım gitgide karmaşıklaştıkça

sanat sayfaları ve uluslararası yayınlar
onları paylaşmaya başladı

ve hesabım katlanarak büyüdü.

Şans eseri, bir sanat hesabı ile
bookstagram arasındaki

ince çizgide yürümeyi başardım.

Böylece hesabım, basit bir
bookstagram hesabına nazaran

daha çok kişi tarafından tıklandı.

Bu olduğunda hukuk fakültesi mezunuydum.

Kitaplar dışında hukukla ilgili
bir şeyler yapmak istemediğimi biliyordum.

Topluluğun beklediğimden
çok daha büyük olduğunu fark ettim

ve o tüm dünyaya ulaştı,

okuyucuları yazarlara ve yayınevlerine
bir şekilde bağlamanın

kitap kurdu olduğum ilk yıllarda bile
mümkün olacağını düşünmemiştim.

Ayrıca bu tutkuyu bir işe dönüştürmenin
bir yolu olduğunu fark ettim.

Hoşlanmadığım "fenomen"
kelimesinin farkına vardım

çünkü hepimiz çoğunlukla genç kadınların
kendileri için geçim sağlayan fenomenleri

sertçe eleştiren makaleleri

ve insanların, fenomenlerin hayallerinin
yıkılmasını görmek için

ne kadar beklediklerini içtenlikle
bildiren yorumları biliyoruz.

Fenomenlerin kullanmadığı
ürünleri tanıttıklarını

ve her şeyi para için
yapacaklarını söylüyorlar

ama bana gelince,

ben değerlerimle uyuşmayan
veya inanmadığım anlaşmaları reddettim.

İş birlikçilerimi doğru sınıflandırmak
için elimden geleni yapıyorum,

böylece takipçilerim,

ben ve çalıştığım şirket arasında
ne tür bir ilişki olduğunu biliyorlar.

Çoğunlukla kitap tanıtımı yapıyorum.

Kimsenin benim onları sevmediğimden
şüphelenebileceğini sanmıyorum.

Bunun gerçek bir iş olmadığını söylüyorlar

fakat 2019 yılındayız,

para kazanıyorsanız
ve vergilerinizi ödüyorsanız

bu gerçek bir iş.

Aynı zamanda kendileriyle çelişerek

dokuzdan beşe kadar olan bir işten
daha kolay olduğunu söylüyorlar.

Bunu kendileri de yapabilirlerdi.

Tıpkı bir kitap yazmak gibi,
bu kadar kolay.

Bunu da yapabilirlerdi

ve bu kadar iyi giden iş fikrini
böyle düşünebilirlerdi.

Akılsız tüketiciliği teşvik ettiğimizi

ve ciddi konulara
odaklanmadığımızı söylüyorlar.

Bu, 8 Mart 2018'den sonra

dünyanın dört bir yanında
bunu anlamaya çalışan kızlara

kişisel mesajım hakkında
konuştuğum zamandı.

Vücut algısı sorunları, vücut dismorfisi

ve yeme rahatsızlıklarını
çözdüğümü anlattım.

Değişimin kendi kendini sevdiği
bir yerden gelmesi gerektiğini düşündüm.

Hikâyemin başında,

size kim olduğumu değiştirmeye
çalıştığımı söylediğimde

Bunu kendimden nefret ettiğim
bir yerden yaptım.

Çünkü sadece kendimden nefret ederek

kendimden nefret ettiğim
şeyleri değiştirebilirdim

ve bu ne kadar üzücü?

Mutluluğun kiloya bağlı
olmadığını düşündüm.

Vücudumun beni getirdiği yerde
onu sevip beslemem gerekirdi

çünkü kötü seçimlerimi tersine
çevirmek için elinden geleni yapacak.

Hayatın iyileştirdiğini
ve affettiğini anladım.

Hayatımın koşulları beni tanımlamıyor.

Onları basamak taşı olarak kullanabilir
ve üzerinde yükselebilirim.

Belli bir yaştan sonra kendinizden başka
kimseyi suçlayamayacağınızı anladım.

Yani hepsi işe yarasın ya da yaramasın,

aynada bakacağınız şey yüzünüz olacak

ve kendinizle birlikte
yaşamak zorunda kalacaksınız.

Yani hepimizi eşit yapan
tünelin sonundaki ışıkta

neden gerçekten istediğimizi
yapmaktan çok korkuyoruz?

Ayrıca kimsenin gerçekten
umursamadığını da anladım.

Birkaç kişi umursuyor

ama hiç kimse kıyafetlerinin ne kadar
pahalı olduğunu umursamıyor

çünkü kimse size gerçekten bakmıyor,

tıpkı sizin kimseye bakmadığınız gibi.

Çünkü biz, hepimiz

bu dünyada kendi küçük
sorunlarımızla sıkışıp kaldık.

Bu yüzden birkaç hata bu kadar
büyük bir mesele değildir.

Çünkü yaptığım tüm hatalardan

gerçekten önemli olan
çok azını düşünebilirim.

Bu listenin başında yer alan hatam,

2013 yazında güneş kremi sürmemiş olmam.

İnsanların nefret ettiğini düşündüm

ama bu onları bağlar, sizi değil

çünkü kendisiyle yetinen
gerçekten mutlu bir insanın,

kalbinde nefrete yer yoktur.

Tüm bunları tekrar vurgulayarak

"fenomen" kelimesine
dayanamadığımı söylüyorum.

Tüm niyetler ve amaçlar için
sanırım ben tekim.

Fakat bana ne yaptığımı sorarsanız

gerçekten bilmediğimi söylerdim.

Ama bu işe yarıyor.

Bu, birlikte çalıştığım ve bu yolculuğa
başladığım en iyi arkadaşım

Birlikte yazıyoruz,

birlikte çalışıyoruz,

birlikte fotoğraf çekiyoruz

ve birbirimize yardım ediyoruz.

Burası Frankfurt kitap fuarına davet
edildikten sonra çekilmiş bir fotoğraf.

Dünyanın en büyük kitap fuarı.

Ortaya çıktı ki

aslında insanlar bana Harry Potter
hakkında soru soruyorlar.

Teşekkür ederim.

(Alkış)