Çfarë duhet për të krijuar ndryshime shoqërore përkundrejt të gjitha mosmarrëveshjeve

Gjatë karrierës së tij dekada të gjatë si aktivist politik, Ralph Nader ka ndihmuar në zbulimin e disa prej veprimeve më të mëdha të korporatave të mëdha. Ju mund të njiheni me ndryshimet në botën reale që nxiti puna e tij: Akti i Ajrit të Pastër, ligjet e sigurisë së automobilave, rregullimi i industrisë së duhanit dhe më shumë. Duke gjurmuar harkun e kohës së tij duke përkrahur ndryshimin, Nader tregon se si ai ndihmoi në katalizimin e përparimit shoqëror kundër shanseve të mëdha - dhe tregon se si mund të merrni pjesë në avancimin e së mirës së përbashkët për brezat që do të vijnë.

Me dekada

kolegët e mi dhe unë kemi ekspozuar
keqbërje dhe krime të tmerrshme

nga korporatat e mëdha,

të cilat kanë marrë shumë jetë

dhe shkaktuar lëndime dhe sëmundje,

përveç kostove të dëmshme ekonomike,

duke ndikuar në shumë incidente.

Por ekspozimi nuk ishte i mjaftueshëm.

Na u desh të siguronim
mandatet e kongresit

për të parandaluar shkatërrime të tilla.

Si rezultat, shumë jetë u shpëtuan
dhe shumë trauma u parandaluan,

veçanërisht në fushat e automobilave,
farmaceutikës, mjedisit

dhe shëndetit
dhe sigurisë në vendin e punës.

Gjatë rrugës, ne vazhduam
të merrnim një pyetje përsëri dhe përsëri:

"Ralph, si i bën të gjitha këto?

Grupet tuaja janë të vogla,

fondet tuaja janë modeste

dhe ju nuk jepni
kontribute fushate për politikanët."

Përgjigja ime tregon për një neglizhim,

të një modeli të mhanitshëm
të historisë amerikane.

Pothuajse çdo përparim në drejtësi,

çdo bekim i demokracisë,

erdhi nga përpjekjet e një numri të vogël
të qytetarëve individualë.

Ata e dinin se për çfarë po flisnin.

Ata zgjeruan opinionin publik,

ose atë që Abraham Lincoln e quajti
"ndjenja publike më e rëndësishmja".

Pak qytetarë që filluan këto lëvizje

morën një numër më të madh gjatë rrugës

për të arritur këto reforma
dhe ridrejtime.

Sidoqoftë, edhe në kulmin e tyre,

të angazhuarit në mënyrë aktive nuk e
kaluan kurrë një përqind të qytetarisë,

shpesh shumë më pak.

Këta ndërtues të demokracisë
dhe drejtësisë

dolën nga nxitësit
kundër skllavërisë

presionet për të drejtën e grave
për të votuar.

Ata u ngritën nga fermerët dhe punëtorët
në sektorët industrialë

duke kërkuar rregullimin e bankave,
hekurudhave dhe prodhuesve

dhe standardeve të drejta të punës.

Në shekullin e 20-të,

përmirësimet e jetës erdhën me palë
të treta të vogla dhe aleatët e tyre

që shtyjnë partitë e mëdha
në arenën zgjedhore

të miratojnë masa të tilla,

si e drejta për të formuar
sindikata të punës,

java 40-orëshe,

taksimi progresiv, paga minimale,

kompensimi i papunësisë

dhe sigurimet shoqërore.

Kohët e fundit erdhën Medicare

dhe të drejtat civile, liritë civile,

traktatet e armëve bërthamore,

konsumatorët dhe triumfet mjedisore-

të gjitha të shkaktuara
nga avokatët e qytetarëve

dhe palët e vogla të treta

të cilët kurrë nuk fituan
një zgjedhje kombëtare.

Nëse jeni të gatshëm
të humbni me këmbëngulje,

shkaqet tuaja
mund të bëhen fituese me kohë.

(Të qeshura)

Historia se si kam ardhur
në këto aktivitete qytetare

mund të jetë udhëzuese

për njerëzit që shkojnë së bashku
me besimin e senatorit Daniel Webster,

"Drejtësia, zotëri,
është interesi i madh i njeriut në tokë".

Unë u rrita në një qytet të vogël,
shumë të industrializuar në Connecticut

me tre vëllezër e motra dhe prindër

që kishin një restorant të njohur,
furrë dhe ushqime të shijshme.

Dy lumenj të lundrueshëm,

Lumi Mad dhe Lumi Still,

kalonin përgjatë rrugës sonë kryesore.

Si fëmijë, pyeta pse nuk mund
të lundronim e të peshkonim në to,

si lumenjtë për të cilët lexojmë
në librat tanë shkollorë.

Përgjigja: fabrikat i përdorin
lirishëm këta lumenj

për të hedhur kimikate të dëmshme toksike
dhe ndotës të tjerë.

Në fakt, kompanitë morën kontrollin
e lumenjve që na përkisnin të gjithëve

për ndjekjet e tyre fitimprurëse.

Më vonë, kuptova që lumenjtë
s'ishin aspak pjesë e jetës sonë normale,

përveç kur ata vërshuan në rrugët tona.

Atëherë nuk kishte
rregullore për ndotjen e ujit.

Kuptova që vetëm ligje të forta
mund të pastronin rrugët tona ujore.

Vëzhgimi im rinor i dy kanalizimeve
të lumenjve të qytetit tonë

filloi në fjalimin tim
të diplomimit në klasën e tetë

në lidhje me ruajtjen e madhe,
avokatin e parkut kombëtar John Muir,

pastaj në studimet e mia në Princeton
mbi origjinën e kanalizimeve publike,

dhe më pas në Rachel Carson
"Pranvera e Heshtur".

Këto angazhime më përgatitën

për të kapur orën e artë
të hartimit të ligjeve mjedisore

në fillimin e viteve 1970.

Kam luajtur një rol kryesor qytetari

në lobimin përmes
Kongresit Akti i Ajrit të Pastër;

ligjet e ujit të pastër, EPA;

standardet e sigurisë
në vendin e punës, OSHA;

dhe Akti i Ujit të Pijshëm të Sigurt.

Nëse ka më pak plumb në trupin tuaj,

nuk ka më asbest në mushkëritë tuaja

dhe ajër dhe ujë më të pastër,

kjo për shkak të këtyre ligjeve
gjatë viteve.

Sot, zbatimi i këtyre
ligjeve shpëtuese nën Trump

po shkatërrohet me shumicë.

Rrokullisja mbrapa këtyre rreziqeve
është sfida e menjëhershme

për një lëvizje të ringjallur mjedisore

për brezin e ri.

Sa i përket avokatëve të konsumatorëve,
nuk ka fitore të përhershme.

Miratimi i një ligji është
vetëm hapi i parë.

Hapi tjetër, dhe hapi tjetër,
është mbrojtja e ligjit.

Për mua, disa nga këto beteja
ishin shumë personale.

Kam humbur miqtë në shkollën e mesme
e kolegj si shkak i përplasjeve në rrugë,

shkaku i parë kryesor
i vdekjeve në atë grupmoshë.

Pastaj, faji u vu mbi shoferin,

i quajtur me tallje "budallai në timon".

Vërtetë, shoferët e dehur
kishin përgjegjësi,

por automjetet e autostradat me dizajn më
të sigurt mund të parandalonin përplasjet

dhe të zvogëlonin
ashpërsinë e tyre kur ato ndodhën.

Nuk kishte rripa sigurimi,
panele të mbushura,

pa airbag ose
mbrojtje të tjera të denja

për të zvogëluar ashpërsinë e përplasjeve.

Frenat, gomat dhe trajtimi i qëndrueshëm
të US automjeteve lanë për të dëshiruar,

madje edhe në krahasim
me prodhuesit e huaj.

Më pëlqente të bëja autostop,

përfshirë para e mbrapa nga Princeton
dhe Shkolla e Drejtësisë në Harvard.

Ndonjëherë, një shofer dhe unë
kemi pa skena të kobshme të përplasjes.

Tmerret më bënë një përshtypje të thellë.

Ata më nxitën të shkruaj një artikull
në shkollën e drejtësisë

mbi modelin e pasigurt të makinës dhe
nevojën për ligjet e sigurisë automatike.

Një nga miqtë e mi më të ngushtë
në shkollën e drejtësisë, Fred Condon,

po vinte me makinë në shtëpi një ditë
nga puna te familja e tij në New Hampshire

dhe për moment u mbyt
pas timonit të kamionçinës së tij.

Automjeti hyri në hendek dhe u përmbys.

Në vitin 1961, nuk kishte
asnjë rrip sigurimi.

Fredi u bë paraplegjik.

Kjo dhunë e parandalueshme më tërboi.

Industria e automjeteve refuzoi
mizorisht të instalonte

pajisje sigurie dhe kontrolli të ndotjes.

Në vend të kësaj, industria u përqendrua
në reklamimin e ndryshimeve vjetore

të stilit dhe kuaj-fuqive.

U indinjova.

Sa më shumë që kam hetuar shtypjen
e pajisjeve të sigurisë automatike

kam publikuar prova nga çështjet gjyqësore
në lidhje me kompanitë e automjeteve

që dëmtojnë nga pakujdesia
e pasagjerëve e automjeteve -

veçanërisht paqëndrueshmërinë
e një automjeti GM të quajtur Corvair -

aq më shumë General Motors ishte i prirur
të zhvlerësonte shkrimet e dëshmitë e mia.

Ata punësuan detektivë privatë që
t'më ndiqnin që të nxirrnin të palara.

Pas botimit të librit tim,
"Të pasigurt me çdo shpejtësi",

GM donte të minonte
dëshminë time të ardhshme

para një nënkomiteti të Senatit në 1966.

Policia e Kapitolit i kapi.

Media ishte
në të gjithë betejën në Kongres

midis meje dhe gjigandit General Motors.

Me një shpejtësi të jashtëzakonshme
krahasuar me sot,

në 1966, Kongresi dhe Presidenti Johnson
sollën industrinë më të madhe në Amerikë

nën rregulloren federale

për sigurinë, kontrollin e ndotjes
dhe efikasitetin e karburantit.

Deri në vitin 2015,

tre milion e gjysmë vdekje
u shmangën në SH.B.A.,

miliona lëndime të tjera u parandaluan,

miliarda dollarë të kursyera.

Çfarë u desh për një fitore
kundër shanseve të tilla dërrmuese?

Epo, kishte:

një, disa avokatë
që dinin të komunikonin provat kudo;

dy, disa kryesues kryesorë
të komitetit kongresiv

të udhëhequr nga tre senatorë;

tre, rreth shtatë reporterë
nga gazetat kryesore

që raportuan rregullisht
për historinë e shpalosur;

katër, Presidenti Lyndon Johnson,
me asistencën e tij,

i aftë për krijimin e një agjencie
rregullatore të sigurisë, NHTSA;

dhe pesë, një duzinë inxhinierësh
makinash, inspektorësh dhe fizikantësh

që zbuluan informacione thelbësore

dhe që duhet të njihen më mirë.

Një faktor tjetër ishte kritik:
opinioni i informuar publik.

Shumica mësuan se sa më të sigurta
mund të ishin makinat e tyre.

Ata donin që automjetet e tyre
të ishin me efikasitet të karburantit.

Ata donin të merrnin ajër më të pastër.

Rezultati: në shtator 1966,

Presidenti Lyndon Johnson nënshkroi
legjislacionin e sigurisë
në Shtëpinë e Bardhë

me mua pranë tij,
duke marrë një stilolaps!

(Të qeshura)

Mes 1966 dhe 1976,

ata gjashtë faktorë të lidhur
në mënyrë kritike u përdorën vazhdimisht.

Ajo u bë epoka e artë e
legjislacionit dhe veprimit rregullator

për mbrojtjen e konsumatorit,
punëtorit dhe mjedisit.

Ata elementë të lidhur të fushatave tona
të së kaluarës

duhet të mbahen në mend nga njerëzit
që përpiqen të bëjnë të njëjtën gjë sot

për sigurinë e ujit të pijshëm,

vdekjet nga rezistenca ndaj antibiotikëve,

reformën në drejtësinë penale,

rreziqet nga përçarja e klimës,

ndikimet bio dhe nanoteknike,

garën e armëve bërthamore,

traktatet e paqes,

rreziqet për fëmijët,

rreziqet kimike dhe radioaktive

dhe të ngjashme.

Sipas një studimi të qëndrueshëm në vitin
2016 nga Shkolla e Mjeksisë Johns Hopkins

vdekjet e parandalueshme

në spital marrin 5.000 jetë marramendëse
në javë në Amerikë.

Kulmi i viteve 1980:

lufta jonë dramatike për të kufizuar
pirjen e duhanit në vende publike,

rregullimin e industrisë së duhanit

dhe krijimin e kushteve
për zvogëlimin e pirjes së duhanit.

Lufta e tyre filloi seriozisht në 1964,

me raportin e famshëm të Kirurgut
të Përgjithshëm të SH.B.A.-së

që lidhte pirjen e duhanit
me kancerin dhe sëmundjet e tjera.

Mbi 400,000 vdekje në vit
në Shtetet e Bashkuara

kanë të bëjnë me pirjen e duhanit.

Seancat dëgjimore publike, gjyqësore,
mediatike dhe sinjalizuesit e industrisë

u bashkuan me shkencëtarë vendimtarë mjek
të mernin një industri të fuqishme.

Unë pyeta Michael Pertschuk,
një personel kryesor i Senatit,

sa avokatë po punonin
me kohë të plotë për kontrollin
e industrisë së duhanit në atë kohë.

Z. Pertschuk vlerësoi jo më shumë
se 1.000 kampionë në SH.B.A.

duke bërë presion
për një shoqëri pa duhan.

Unë them që është një numër tejet
i vogël i atyre që mundësojnë të ndodhë.

Ata kishin një shumicë të opinionit publik
të sensibilizuar, jo-duhanpirës, ​​

pas tyre.

Shumë duhanpirës po hiqnin dorë
nga varësia ndaj nikotinës.

Veetëm mendoni:
nga 45 për qind e të rriturve

në 15 për qind deri në 2018.

Pika kryesore ishte kur
Kongresi miratoi legjislacionin

që fuqizon Administratën e Ushqimit
dhe Barnave

për të rregulluar kompanitë e duhanit.

Mbani në mend se përparimet
për konsumatorët dhe punëtorët

zakonisht ndiqen nga një shumëllojshmëri
e kundërsulmeve të korporatave.

Kur zbehet pas një reforme të tillë,

atëherë legjislaturat dhe
agjencitë rregullatore bëhen shumë
të prekshme ndaj kapjes së industrisë

që pengon zbatimin ekzistues ose më tej.

Cila është ajo thënie?

"Drejtësia kërkon
vigjilencë të vazhdueshme."

Ne e shohim ndryshimin midis
qëndrueshmërisë së drejtuar

nga kundërsulmi,
fuqisë së korporatave të drejtuar

nga fitimi dhe lodhjes
që kapërcen një qytetar vullnetar,

ndërgjegjësimi dhe aftësia e të cilit
kanë nevojë për rinovim.

Nuk është një garë e ndershme

midis kompanive të mëdha
si General Motors, Pfizer,

ExxonMobil, Wells Fargo, Monsanto,

plus kompani të tjera shumë
të pasura dhe lobistë,

krahasuar me grupet e mbrojtjes
së njerëzve me burime shumë të kufizuara.

Për më tepër, korporatat
kanë imunitete dhe privilegje

të padisponueshme
për qeniet njerëzore të vërteta.

Për shembull, Takata ishte fajtor për
një skandal të tmerrshëm të airbag-ve,

por kompania i shpëtoi ndjekjes penale.

Por, Takata u lejua të falimentonte dhe
udhëheqësit e saj mbajtën bonuse të mira.

Por njerëzit e organizuar nuk duhet
të kenë frikë nga fuqia e korporatave.

Ligjvënësit ende duan vota

më shumë sesa u duhet
financimi i fushatës nga korporatat.

Ne jemi shumë më të fortë se korporatat
për sa i përket ndikimit të mundshëm,

Por votuesit duhet të jenë të lidhur qartë

me atë që votuesit e organizuar
duan nga ligjvënësit.

Duke deleguar autoritetin
kushtetues të "ne njerëzve",

ne duam që ata të bëjnë punën e njerëzve.

Kongresi i një populli,

dega më e fuqishme
e kushtetutës e qeverisë,

mund të kapërcejë, bllokojë
ose rikalizojë korporatat më shkatërruese.

Ka vetëm 100 senatorë
dhe 435 përfaqësues

me vetëm dy milion aktivistë
të organizuar që kthehen në shtëpi,

një hobi mbikëqyrës i Kongresit.

Drejtësia në Kongres
mund të bëhet e besueshme dhe e shpejtë.

Ne e kemi provuar atë përsëri dhe përsëri
me shumë më pak njerëz.

Por sot, Kongresi,
i larë në para të fushatës,

ka hequr dorë nga përgjegjësitë e tij
ndaj një dege ekzekutive

që shpesh është bërë një shtet
i korporatave i kontrolluar
nga kompanitë e mëdha.

Presidenti Franklin D. Roosevelt,
në 1938, në një mesazh drejtuar Kongresit,

thirri pushtetin e përqendruar
të korporatave mbi kuotën

e qeverisë sonë - fashizmi-
kuotën e fundit.

Një angazhim modest
i një përqind të të rriturve

në secilën prej 435
rretheve të kongresit,

duke thirrur senatorë dhe përfaqësues
ose ligjvënës të shtetit

në takimet e tyre të qytetit,

ku qytetarët paraqesin axhendën e tyre,

të mbështetur nga shumica e votuesve,

mund ta kthejnë Kongresin.

Përfaqësuesit tanë mund të bëhen
burim i demokracisë dhe drejtësisë,

duke ngritur mundësitë njerëzore.

Unë ëndërroj që shkollat ​​tona,

ose klubet pas shkollës,

të mësojnë aftësitë e veprimit qytetar
të komunitetit, drejt në një jetë të mirë.

Klasat e arsimit për të rritur
duhet të bëjnë të njëjtën gjë.

Ne kemi nevojë për të krijuar biblioteka
të trajnimit dhe veprimit të qytetarëve.

Studentët dhe të rriturit e duan njohurinë
që lidhet me jetën e tyre të përditshme.

Shumica e madhe e amerikanëve,
pavarësisht nga etiketat politike,

favorizojnë një pagë jetese,

sigurim shëndetësor universal,

zbatim real kundër krimit
të korporatave, mashtrime dhe abuzime.

Ata duan një sistem
të drejtë, produktiv të taksave,

buxhete publike që i kthejnë
vlerën njerëzve në shtëpi

në infrastrukturën moderne

dhe një fund të subvencioneve
të korporatave.

Gjithnjë e më shumë, ata po kërkojnë
vëmendje serioze ndaj përçarjes së klimës

dhe rreziqeve e pandemive të tjera
të shëndetit mjedisor dhe global.

Shumica e madhe e njerëzve
duan një qeveri efikase,

një fund të luftërave të pafundme,
agresive që kthehen.

Ata duan zgjedhje të pastra dhe rregulla
të drejta për votuesit dhe kandidatët.

Këto janë ndryshime
që i bashkojnë njerëzit,

ndryshime që Kongresi
mund të bëjë të ndodhin.

Njerëzit në të gjithë botën
favorizojnë demokracinë,

sepse ajo sjell më të mirën
nga banorët e saj dhe udhëheqësit e saj.

Por ky objektiv kërkon që qytetarët
të duan të kalojnë kohë

në këtë mundësi të madhe
të quajtur demokraci,

midis dhe në zgjedhje.

Historia jep shembuj
që na inkurajojnë të besojmë

se thyerja e pushtetit
është më e lehtë nga sa mendojmë.

Njerëzit më thonë:
"Unë nuk di çfarë të bëj!"

Filloni të mësoni duke bërë.

Sa më shumë që praktikojnë
veprimet e qytetarëve,

aq më të aftë dhe inovativë bëhen në të.

Ashtu si të mësosh një zanat, një punë,
një hobi, të mësosh si të notosh,

dyshimet, paragjykimet
dhe hezitimet e tyre

fillojnë të shkrihen
në thelbin e veprimit.

Argumentet e tyre për ndryshim
bëhen më të thella dhe më të mprehta.

Në vitin 1965 deri 1966,

kur po bëja çështjen
e automobilave më të sigurt,

kuptova se kishte shumë
industri që bënin shumë para

nga trajtimi i rezultateve
të tmerrshme të aksidenteve:

kujdesi mjekësor, shitja e sigurimeve,
riparimi i makinave ...

Atje ishte një stimul prevers për të
bërë asgjë përveç ruajtjes së status quos.

Në të kundërt, parandalimi
i këtyre tragjedive

çliron dollarë t'konsumatorëve për të
shpenzuar ose kursyer në [mënyra]

vullnetare për jetesë më të mirë.

Duhet vetëm një numër i vogël njerëzish
për të ushtruar muskujt e tyre qytetarë,

si individë dhe grupe të organizuara,

mbi vendimmarrësit tanë ligjorë.

Idealia, duhen vetëm disa njerëz të pasur
të shkolluar që kontribuojnë me fonde

për të shpejtuar përpjekjet e qytetarëve
kundër drejtesve të lakmisë e pushtetit.

Pse, në të kaluarën tonë, njerëzit e pasur
dhuruan para thelbësore

për antisllavërinë, të drejtën e grave
për të votuar
dhe lëvizjet e të drejtave civile.

Ne duhet ta kujtojmë atë.

Me fillimin e katastrofës klimatike,

secili nga ne duhet të ketë një vlerësim
më të lartë të domethënies së vet,

të përkushtimit tonë të qëndrueshëm
ndaj jetës qytetare,

si pjesë e një mënyre normale
të jetesës së përditshme,

së bashku me jetën tonë
personale familjare.

Shfaqja e menduar
është gjysma e demokracisë.

Kjo është ajo që përparon jetën,
lirinë dhe ndjekjen e lumturisë.

Mos harroni, vendi ynë është plot
me probleme që nuk i meritojmë

dhe zgjidhje të cilat nuk i zbatojmë.

Ky një hendek i demokracisë që asnjë
fuqi nuk mund të na ndalojë ta mbyllim.

Këtë ia kemi borxh pasardhësve tanë.

A nuk duam që pasardhësit tanë,

në vend që të na mallkojnë
për neglizhencën tonë dritëshkurtër,

nuk duam që ata të bekojnë largpamësinë

dhe horizontet tona të ndritshme
që mund të përmbushin jetën e tyre në paqe

dhe të përparojnë të mirën e përbashkët?

Ju faleminderit.

(Duartrokitje)