Return to Video

Πώς να αλλάξετε τρόπο σκέψης και να επιλέξετε το μέλλον σας

  • 0:01 - 0:05
    Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έκανα
    ομιλία στο TED σε ένα τέτοιο μέρος.
  • 0:06 - 0:08
    Αλλά όπως η μισή ανθρωπότητα,
  • 0:08 - 0:11
    πέρασα τις τελευταίες
    τέσσερις εβδομάδες σε περιορισμό
  • 0:11 - 0:14
    λόγω της πανδημίας
    που δημιουργήθηκε από τον COVID-19.
  • 0:15 - 0:18
    Είμαι πολύ τυχερός που αυτόν τον καιρό,
  • 0:18 - 0:22
    μπορώ να έρθω εδώ, στο δάσος,
    κοντά στο σπίτι μου στη νότια Αγγλία.
  • 0:22 - 0:25
    Αυτό το δάσος πάντα με ενέπνεε,
  • 0:25 - 0:27
    και καθώς η ανθρωπότητα
    προσπαθεί τώρα να σκεφτεί
  • 0:27 - 0:32
    πώς θα βρούμε την έμπνευση για να
    έχουμε ξανά τον έλεγχο των πράξεων μας
  • 0:32 - 0:35
    ώστε να μη μας τύχουν άσχημες καταστάσεις
  • 0:35 - 0:37
    χωρίς να δράσουμε για να τις απωθήσουμε,
  • 0:37 - 0:40
    θεώρησα ότι αυτό είναι
    ένα καλό σημείο για να μιλήσουμε.
  • 0:41 - 0:44
    Θα ήθελα να ξεκινήσω έξι χρόνια πριν,
  • 0:44 - 0:47
    όταν πρωτομπήκα στα Ηνωμένα Έθνη.
  • 0:48 - 0:52
    Πιστεύω ακράδαντα στη σημασία του ΟΗΕ
  • 0:52 - 0:54
    στον κόσμο τώρα
  • 0:54 - 0:56
    στην προώθηση της συνεργασίας.
  • 0:57 - 0:59
    Αλλά αυτό που δε σας λένε όταν μπαίνετε
  • 0:59 - 1:02
    είναι ότι αυτή η σημαντική δουλειά γίνεται
  • 1:02 - 1:05
    κυρίως με τη μορφή
    εξαιρετικά βαρετών συναντήσεων.
  • 1:05 - 1:08
    Εξαιρετικά χρονοβόρων,
    βαρετών συναντήσεων.
  • 1:08 - 1:12
    Μπορεί να έχετε παραστεί μερικές
    χρονοβόρες, βαρετές συναντήσεις,
  • 1:12 - 1:14
    είμαι σίγουρος γι' αυτό.
  • 1:14 - 1:16
    Αλλά οι συναντήσεις στον ΟΗΕ
    είναι άλλου επιπέδου,
  • 1:16 - 1:19
    και όσοι δουλεύουν εκεί
    τις αντιμετωπίζει με μια ηρεμία
  • 1:19 - 1:22
    που συνήθως επιτυγχάνεται
    από ειδικούς του Ζεν.
  • 1:22 - 1:24
    Αλλά εγώ δεν ήμουν έτοιμος για αυτό.
  • 1:24 - 1:28
    Περίμενα δράμα, ένταση και επανάσταση.
  • 1:28 - 1:30
    Αυτό που δεν περίμενα
  • 1:30 - 1:33
    ήταν μια διαδικασία που κινούνταν αργά,
  • 1:33 - 1:36
    σαν την ταχύτητα που κινείται ο παγετώνας.
  • 1:37 - 1:39
    Στη μέση μιας τέτοιας συνάντησης,
  • 1:39 - 1:41
    μου έδωσαν ένα σημείωμα.
  • 1:41 - 1:44
    Μου το έδωσε μια φίλη,
    συνάδελφος και συν-συγγραφέας
  • 1:44 - 1:46
    η Κριστιάνα Φιγκέρες.
  • 1:46 - 1:49
    Η Κριστιάνα ήταν η Διοικητική Γραμματέας
  • 1:49 - 1:52
    της Σύμβασης του ΟΗΕ
    για τις Κλιματικές Μεταβολές
  • 1:52 - 1:55
    έτσι, είχε την ευθύνη
  • 1:55 - 1:58
    για αυτό που θα γινόταν
    η Συμφωνία των Παρισίων.
  • 1:58 - 2:01
    Διεύθυνα την πολιτική
    στρατηγική για εκείνη.
  • 2:02 - 2:03
    Όταν μου έδωσε το σημείωμα,
  • 2:03 - 2:07
    νόμιζα ότι θα περιείχε
    λεπτομερείς πολιτικές οδηγίες
  • 2:07 - 2:10
    για το πώς θα βγαίναμε από αυτό το τέλμα
  • 2:10 - 2:11
    στο οποίο είχαμε παγιδευτεί.
  • 2:12 - 2:14
    Πήρα το σημείωμα και το κοίταξα.
  • 2:14 - 2:15
    Έλεγε, «Επίπονο.
  • 2:15 - 2:17
    Αλλά ας το προσεγγίσουμε με αγάπη!»
  • 2:17 - 2:20
    Αγαπώ αυτό το σημείωμα για πολλούς λόγους.
  • 2:20 - 2:24
    Για τον τρόπο που βγαίνουν
    τα βλαστάρια από τη λέξη επίπονος.
  • 2:24 - 2:27
    Ήταν μια καλή απεικόνιση
    του πώς αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή.
  • 2:27 - 2:30
    Το αγαπώ, όμως, γιατί ενώ το κοιτούσα,
  • 2:30 - 2:33
    κατάλαβα ότι ήταν μια πολιτική οδηγία,
  • 2:33 - 2:36
    και ότι αν επιτυγχάναμε,
  • 2:36 - 2:37
    έτσι θα το κάναμε.
  • 2:38 - 2:40
    Ας το εξηγήσω αυτό.
  • 2:41 - 2:45
    Αυτό που αισθανόμουν σε αυτές
    τις συναντήσεις αφορούσε τον έλεγχο.
  • 2:45 - 2:50
    Έφυγα από το Μπρούκλιν
    για τη Βόννη στη Γερμανία
  • 2:50 - 2:53
    με τη μέτρια υποστήριξη της γυναίκας μου.
  • 2:53 - 2:56
    Τα παιδιά μου ήταν σε ένα σχολείο
    όπου δεν μιλούσαν τη γλώσσα,
  • 2:56 - 2:59
    και νόμιζα ότι αυτό που θα κέρδιζα
    για όλη την αναστάτωση στη ζωή μου
  • 2:59 - 3:02
    ήταν ότι θα είχα κάποιον έλεγχο
    για αυτό που θα γινόταν.
  • 3:02 - 3:06
    Για χρόνια νόμιζα ότι η κλιματική κρίση
    ήταν η απόλυτη πρόκληση
  • 3:06 - 3:07
    της γενιάς μας,
  • 3:07 - 3:12
    και να 'μαι, έτοιμος να κάνω
    κάτι για την ανθρωπότητα.
  • 3:12 - 3:15
    Αλλά έβαλα τα χέρια μου
    στα όρια του ελέγχου που μου δώσανε
  • 3:15 - 3:16
    τα τράβηξα,
  • 3:16 - 3:17
    και δεν έγινε τίποτα.
  • 3:17 - 3:21
    Κατάλαβα ότι μπορούσα
    να ελέγξω ταπεινά πράγματα.
  • 3:21 - 3:24
    «Θα πάω με το ποδήλατο στη δουλειά;»
    «Πού θα φάω;»,
  • 3:24 - 3:26
    ενώ εκείνα που θα καθόριζαν
  • 3:26 - 3:28
    το αν θα επιτυγχάναμε
  • 3:28 - 3:31
    ήταν θέματα όπως, «Θα διαλύσει
    η Ρωσία τις διαπραγματεύσεις;»
  • 3:31 - 3:34
    «Θα πάρει ευθύνες η Κίνα
    για τις εκπομπές;»
  • 3:34 - 3:36
    «Θα βοηθήσουν οι ΗΠΑ φτωχές χώρες
  • 3:36 - 3:38
    να αντιμετωπίσουν το βάρος
    της κλιματικής αλλαγής»
  • 3:38 - 3:40
    Η διαφορά ήταν τόσο μεγάλη,
  • 3:40 - 3:42
    δεν ήξερα πώς να τη γεφυρώσω.
  • 3:42 - 3:44
    Φαινόταν μάταιο.
  • 3:44 - 3:46
    Άρχισα να σκέφτομαι ότι είχα κάνει λάθος.
  • 3:46 - 3:48
    Άρχισα να απελπίζομαι.
  • 3:49 - 3:50
    Αλλά ακόμη και τότε,
  • 3:50 - 3:54
    κατάλαβα ότι αυτό που αισθανόμουν έμοιαζε
  • 3:54 - 3:58
    με αυτό που αισθάνθηκα όταν πρωτοέμαθα
    για την κλιματική κρίση πριν από χρόνια.
  • 3:58 - 4:03
    Πέρασα πολλά χρόνια ως βουδιστής μοναχός
  • 4:03 - 4:05
    στα 20 μου χρόνια,
  • 4:05 - 4:09
    αλλά άφησα τη μοναστική ζωή,
    γιατί ακόμα και πριν από 20 χρόνια,
  • 4:09 - 4:13
    ένοιωθα ότι η κλιματική κρίση
    ήταν μια έκτακτη ανάγκη
  • 4:13 - 4:15
    και ήθελα να παίξω το ρόλο μου.
  • 4:16 - 4:18
    Όταν ξαναμπήκα στον κόσμο,
  • 4:18 - 4:20
    είδα τι μπορώ να ελέγξω.
  • 4:20 - 4:23
    Ήταν οι δικοί μου τόνοι εκπομπών
    και της οικογένειάς μου,
  • 4:23 - 4:26
    ποιο κόμμα ψήφιζα,
  • 4:26 - 4:28
    το αν πήγα σε καμιά πορεία.
  • 4:28 - 4:31
    Είδα τα ζητήματα
    που θα καθόριζαν το αποτέλεσμα,
  • 4:31 - 4:33
    ήταν γεωπολιτικές διαπραγματεύσεις,
  • 4:33 - 4:36
    τεράστια σχέδια εξόδων υποδομών,
  • 4:36 - 4:37
    που έκαναν όλοι οι άλλοι.
  • 4:37 - 4:39
    Η διαφορά ήταν πάλι τόσο μεγάλη,
  • 4:39 - 4:42
    που δεν έβρισκα κάποιον τρόπο
    να τη γεφυρώσω.
  • 4:42 - 4:43
    Προσπαθούσα να δράσω,
  • 4:43 - 4:45
    αλλά δεν γινόταν.
  • 4:45 - 4:46
    Ήταν άσκοπο.
  • 4:47 - 4:51
    Αυτή μπορεί να είναι συνηθισμένη εμπειρία,
  • 4:51 - 4:53
    και μπορεί να την είχατε κι εσείς.
  • 4:53 - 4:55
    Όταν έρθουμε αντιμέτωποι με μια πρόκληση
  • 4:55 - 4:59
    που νοιώθουμε ότι
    δεν μπορούμε να ελέγξουμε,
  • 4:59 - 5:01
    το μυαλό μας προσπαθεί
    να μας προστατέψει.
  • 5:01 - 5:03
    Δεν θέλουμε να μην έχουμε τον έλεγχο
  • 5:03 - 5:05
    στην αντιμετώπιση μεγάλων δυνάμεων,
  • 5:05 - 5:07
    έτσι το μυαλό μας θα πει
    «Ίσως δεν είναι τόσο σημαντικό.
  • 5:07 - 5:10
    Ίσως δεν συμβαίνει όπως λένε οι άλλοι».
  • 5:10 - 5:12
    Ή υποτιμά τον ρόλο μας.
  • 5:12 - 5:15
    «Δεν μπορείς να κάνεις κάτι,
    γιατί προσπαθείς;»
  • 5:16 - 5:19
    Υπάρχει κάτι περίεργο εδώ.
  • 5:20 - 5:26
    Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι
    θα αναλάβουν να δράσουν με αφοσίωση
  • 5:26 - 5:29
    για ένα σημαντικό θέμα
  • 5:29 - 5:32
    όταν αισθανθούν
    ότι έχουν υψηλά επίπεδα ελέγχου;
  • 5:33 - 5:35
    Κοιτάξτε αυτές τις εικόνες.
  • 5:35 - 5:39
    Αυτοί οι άνθρωποι είναι νοσοκόμοι
  • 5:39 - 5:43
    που βοηθούν την ανθρωπότητα
    ενάντια στον κορονοϊό
  • 5:43 - 5:47
    που έχει κατακλύσει τον κόσμο ως πανδημία.
  • 5:48 - 5:52
    Μπορούν αυτοί να αποτρέψουν
    την εξάπλωση του ιού;
  • 5:52 - 5:53
    Όχι.
  • 5:54 - 5:57
    Μπορούν να αποτρέψουν
    τον θάνατο των γονιών τους;
  • 5:58 - 6:01
    Μερικοί, θα μπορούν
  • 6:01 - 6:04
    αλλά για άλλους,
    θα ήταν πέραν του ελέγχου τους.
  • 6:04 - 6:08
    Αυτό κάνει τη συνεισφορά τους άσκοπη;
  • 6:08 - 6:12
    Είναι προσβλητικό
    ακόμα και να το υπονοήσουμε.
  • 6:12 - 6:15
    Φροντίζουν τους συνανθρώπους τους
  • 6:15 - 6:17
    όταν είναι περισσότερο ευάλωτοι.
  • 6:17 - 6:20
    Αυτή η δουλειά έχει τόσο μεγάλο νόημα,
  • 6:20 - 6:23
    που χρειάζεται να σας δείξω
    αυτές τις εικόνες
  • 6:23 - 6:24
    για να γίνει προφανές
  • 6:24 - 6:28
    ότι το κουράγιο και η ανθρωπιά
    που παρουσιάζουν
  • 6:28 - 6:31
    κάνει τη δουλειά τους
    ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα
  • 6:31 - 6:33
    που μπορούμε να κάνουμε ως ανθρώπινα όντα,
  • 6:33 - 6:36
    ακόμα κι αν δεν μπορούν
    να ελέγξουν το αποτέλεσμα.
  • 6:37 - 6:38
    Είναι ενδιαφέρον,
  • 6:38 - 6:41
    γιατί μας δείχνει ότι οι άνθρωποι μπορούν
  • 6:41 - 6:43
    να λάβουν βιώσιμη δράση,
  • 6:43 - 6:45
    χωρίς να μπορούν
    να ελέγξουν το αποτέλεσμα.
  • 6:46 - 6:48
    Αλλά μας αφήνει με μια άλλη πρόκληση.
  • 6:48 - 6:50
    Με την κλιματική κρίση,
  • 6:50 - 6:54
    η δράση αυτή αποκλίνει
    από το αποτέλεσμά της,
  • 6:54 - 6:57
    ενώ αυτό που συμβαίνει
    σε αυτές τις εικόνες
  • 6:57 - 7:02
    είναι ότι οι νοσοκόμοι κρατάνε γερά
    όχι από το στόχο να αλλάξουν τον κόσμο,
  • 7:02 - 7:06
    αλλά από την καθημερινή ικανοποίηση
    της φροντίδας των άλλων
  • 7:06 - 7:08
    στις στιγμές αδυναμίας τους.
  • 7:09 - 7:11
    Με την κλιματική αλλαγή
    έχουμε μεγάλη απόκλιση.
  • 7:11 - 7:14
    Ήμασταν διαχωρισμένοι από το χρόνο.
  • 7:14 - 7:18
    Οι επιπτώσεις της κρίσης
    έπρεπε να ήταν στο μέλλον.
  • 7:18 - 7:21
    Τώρα, το μέλλον ήρθε σε εμάς.
  • 7:21 - 7:22
    Ήπειροι καίγονται.
  • 7:22 - 7:24
    Πόλεις βυθίζονται.
  • 7:24 - 7:25
    Χώρες βυθίζονται.
  • 7:25 - 7:29
    Άνθρωποι μετακινούνται ως αποτέλεσμα.
  • 7:29 - 7:33
    Ακόμα κι αν αυτές οι επιπτώσεις
    δεν αποκλίνουν με το χρόνο,
  • 7:33 - 7:36
    αποκλίνουν από εμάς με έναν τρόπο
    που κάνει δύσκολο να νοιώσουμε
  • 7:36 - 7:37
    αυτήν την άμεση σύνδεση.
  • 7:37 - 7:39
    Συμβαίνουν κάπου αλλού σε κάποιον άλλο
  • 7:39 - 7:43
    ή σε εμάς με διαφορετικό τρόπο
    από ότι παλιά.
  • 7:44 - 7:47
    Ακόμα κι αν η ιστορία
    του νοσοκόμου λέει κάτι
  • 7:47 - 7:48
    για την ανθρώπινη φύση,
  • 7:48 - 7:51
    θα βρούμε διαφορετικό τρόπο
  • 7:51 - 7:53
    να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση
    με βιώσιμο τρόπο.
  • 7:54 - 7:57
    Υπάρχει τρόπος να το κάνουμε αυτό,
  • 7:57 - 8:01
    ένας δυνατός συνδυασμός
    μιας βαθιάς και υποστηρικτικής στάσης
  • 8:01 - 8:04
    που όταν συνδυαστεί με συνεχή δράση
  • 8:04 - 8:08
    θα κάνει κοινωνίες να λάβουν δράση
    με βιώσιμο τρόπο
  • 8:08 - 8:09
    προς ένα κοινό στόχο.
  • 8:10 - 8:12
    Χρησιμοποιήθηκε
    με αποτελεσματικότητα ανά χρόνους.
  • 8:12 - 8:16
    Θα σας πω μια ιστορία για να το εξηγήσω.
  • 8:17 - 8:21
    Κάθομαι στο δάσος
    κοντά στο σπίτι μου στη νότια Αγγλία.
  • 8:21 - 8:24
    Αυτό το δάσος είναι κοντά στο Λονδίνο.
  • 8:24 - 8:27
    Πριν οχτώ χρόνια, έγινε επίθεση στην πόλη.
  • 8:27 - 8:29
    Στα τέλη του 1930,
  • 8:29 - 8:33
    οι Βρετανοί θα έκαναν τα πάντα
    για να μην αντικρίσουν την πραγματικότητα
  • 8:33 - 8:36
    ότι ο Χίτλερ δεν θα σταματούσε
    μέχρι να κατακτήσει την Ευρώπη.
  • 8:36 - 8:39
    Με τις νωπές αναμνήσεις
    του Α' Παγκοσμίου Πολέμου,
  • 8:39 - 8:42
    έτρεμαν την επιθετικότητα των Ναζί
  • 8:42 - 8:45
    και δεν ήθελαν να έρθουν αντιμέτωποι
    με την πραγματικότητα.
  • 8:45 - 8:47
    Στο τέλος, η πραγματικότητα πέτυχε.
  • 8:48 - 8:51
    Ο Τσόρτσιλ είναι γνωστός για πολλά,
    κι όχι όλα θετικά,
  • 8:51 - 8:54
    αλλά αυτό που έκανε στις αρχές του πολέμου
  • 8:54 - 8:58
    ήταν ότι άλλαξε την ιστορία
    που οι Βρετανοί είπαν στον εαυτό τους
  • 8:58 - 9:01
    για το τι έκαναν και τι θα γινόταν.
  • 9:01 - 9:05
    Όπου υπήρχε τρόμος, ανησυχία και φόβος,
  • 9:05 - 9:07
    ήρθε μια ήρεμη λύση,
  • 9:07 - 9:09
    ένα μόνο νησί,
  • 9:09 - 9:10
    η καλύτερη εποχή,
  • 9:10 - 9:13
    η καλύτερη γενιά,
  • 9:13 - 9:16
    μια χώρα που θα τους πολεμούσε
    σε παραλίες και πλαγιές
  • 9:16 - 9:17
    και στους δρόμους,
  • 9:17 - 9:20
    μια χώρα που δεν θα παραδινόταν ποτέ.
  • 9:20 - 9:23
    Η αλλαγή από το φόβο και τον τρόμο
  • 9:23 - 9:26
    προς την πραγματικότητα,
    όσο σκοτεινή κι αν ήταν,
  • 9:26 - 9:30
    δεν είχε να κάνει με την πιθανότητα
    να νικήσουν τον πόλεμο.
  • 9:30 - 9:33
    Δεν υπήρχαν νέα
    για το αν οι μάχες πάνε καλά
  • 9:33 - 9:36
    ή ακόμα και για τον δυνατό σύμμαχο
    που μπήκε στη μάχη
  • 9:36 - 9:38
    και άλλαξε τις πιθανότητες υπέρ τους.
  • 9:38 - 9:39
    Ήταν απλά μια επιλογή.
  • 9:39 - 9:43
    Ένα βαθύ, αποφασιστικό
    είδος αισιοδοξίας αναδύθηκε,
  • 9:43 - 9:46
    όχι αγνοώντας το σκοτάδι που πίεζε
  • 9:46 - 9:49
    αλλά με την άρνηση να φοβηθούν από αυτό.
  • 9:49 - 9:52
    Η πεισματάρικη αισιοδοξία είναι δυνατή.
  • 9:52 - 9:55
    Δεν εξαρτάται από την άποψη
    ότι το αποτέλεσμα θα είναι καλό
  • 9:55 - 9:58
    ή από το να έχεις ευσεβή πόθο
    για το μέλλον.
  • 9:58 - 10:01
    Αυτό που κάνει είναι να δώσει δράση
  • 10:01 - 10:03
    και να την εμφυσήσει με νόημα.
  • 10:03 - 10:05
    Ξέρουμε ότι από τότε,
  • 10:05 - 10:07
    παρά τον κίνδυνο και την πρόκληση,
  • 10:07 - 10:10
    ήταν μια εποχή γεμάτη νόημα και σκοπό,
  • 10:10 - 10:12
    πολλές καταγραφές έχουν επιβεβαιώσει
  • 10:12 - 10:15
    ότι δράσεις από τους πιλότους
    στη Μάχη της Βρετανίας
  • 10:15 - 10:17
    μέχρι την απλή πράξη
    του να μαζεύουν πατάτες
  • 10:17 - 10:19
    έγιναν γεμάτες νόημα.
  • 10:19 - 10:23
    Έγιναν για ένα κοινό σκοπό.
  • 10:23 - 10:26
    Το έχουμε δει αυτό μέσα στην ιστορία.
  • 10:26 - 10:30
    Το ζευγάρωμα πεισματάρικης αισιοδοξίας
    με τη δράση,
  • 10:30 - 10:33
    όταν η αισιοδοξία οδηγεί
    σε μια αποφασιστική δράση,
  • 10:33 - 10:35
    τότε μπορούν να γίνουν αυτοσυντηρούμενες.
  • 10:35 - 10:38
    Χωρίς την αισιοδοξία,
    η δράση δεν συντηρεί τον εαυτό της
  • 10:38 - 10:41
    χωρίς τη δράση, η αισιοδοξία
    είναι απλά μια στάση.
  • 10:41 - 10:46
    Μαζί, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
  • 10:46 - 10:48
    Το είδαμε αυτό πολλές άλλες φορές.
  • 10:48 - 10:51
    Όταν η Ρόζα Παρκς αρνήθηκε
    να σηκωθεί στο λεωφορείο.
  • 10:51 - 10:54
    Στις πορείες του αλατιού
    του Γκάντι στην παραλία.
  • 10:54 - 10:59
    Όταν οι σουφραζέτες είπαν,
    «Το κουράγιο καλεί για κουράγιο παντού».
  • 10:59 - 11:02
    Όταν ο Κέννεντι είπε ότι σε δέκα χρόνια,
  • 11:02 - 11:03
    θα έβαζε κάποιον στο φεγγάρι.
  • 11:03 - 11:06
    Αυτό ηλέκτρισε μια γενιά
    προς ένα κοινό στόχο
  • 11:06 - 11:09
    ενάντια σε έναν τρομακτικό εχθρό,
  • 11:09 - 11:12
    ακόμα κι αν δεν ήξεραν πώς θα το κάνουν.
  • 11:12 - 11:13
    Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις,
  • 11:13 - 11:18
    μια ρεαλιστική και αποφασιστική αισιοδοξία
  • 11:18 - 11:20
    δεν ήταν το αποτέλεσμα της επιτυχίας.
  • 11:20 - 11:21
    Ήταν η αιτία της.
  • 11:21 - 11:24
    Έτσι έγινε, επίσης, η μεταμόρφωση
  • 11:24 - 11:26
    στο δρόμο προς τη Συμφωνία των Παρισίων.
  • 11:26 - 11:31
    Οι δύσκολες, απαισιόδοξες συνεδριάσεις
    μεταμορφώθηκαν
  • 11:31 - 11:35
    όταν όλο και περισσότεροι αποφάσισαν
    ότι έπρεπε να πεισμώσουμε,
  • 11:35 - 11:38
    να αποφασίσουμε ότι δεν θα τα παρατούσαμε,
  • 11:38 - 11:41
    και ότι θα φέρναμε το αποτέλεσμα
    που ξέραμε ότι μπορούσαμε.
  • 11:41 - 11:44
    Όλο και περισσότεροι μεταμορφώθηκαν
  • 11:44 - 11:45
    και άρχισαν να δουλεύουν,
  • 11:45 - 11:49
    κι αυτό οδήγησε σε ένα κύμα ορμής
  • 11:49 - 11:50
    που έσκασε πάνω μας
  • 11:50 - 11:53
    και έδωσε σε πολλά από αυτά τα ζητήματα
  • 11:53 - 11:55
    καλύτερη λύση από ότι θα μπορούσαμε
    να φανταστούμε.
  • 11:55 - 11:57
    Ακόμα και τώρα,
  • 11:57 - 12:00
    με κάποιον στο Λευκό Οίκο
    που αρνείται την κλιματική αλλαγή,
  • 12:00 - 12:03
    πολλά που τότε μπήκαν σε κίνηση,
    εκτυλίσσονται ακόμη,
  • 12:03 - 12:07
    και πρέπει να τα παίξουμε όλα για όλα
    στο προσεχές μέλλον,
  • 12:07 - 12:09
    με την αντιμετώπιση
    της κλιματικής κρίσης.
  • 12:09 - 12:14
    Τώρα, περνάμε μία
    από τις πιο δύσκολες περιόδους
  • 12:14 - 12:16
    στη ζωή μας.
  • 12:16 - 12:18
    Η πανδημία είναι τρομακτική,
  • 12:18 - 12:22
    είτε υπάρχει προσωπική τραγωδία είτε όχι.
  • 12:22 - 12:26
    Έχει όμως ταρακουνήσει
    την πίστη μας ότι είμαστε αδύναμοι
  • 12:26 - 12:27
    μπροστά στη μεγάλη αλλαγή.
  • 12:28 - 12:30
    Μέσα σε λίγες εβδομάδες,
  • 12:30 - 12:35
    η μισή ανθρωπότητα έλαβε δραστική δράση
  • 12:35 - 12:36
    για να προστατέψει τους ευάλωτους.
  • 12:37 - 12:39
    Αν είμαστε ικανοί για αυτό,
  • 12:39 - 12:43
    ίσως δεν έχουμε εξετάσει
    τι μπορεί να κάνει η ανθρωπότητα
  • 12:43 - 12:45
    όταν αντιμετωπίζει μια κοινή πρόκληση.
  • 12:46 - 12:50
    Πρέπει τώρα να ξεφύγουμε
    από τη ρητορική της αδυναμίας,
  • 12:50 - 12:52
    γιατί μην απατάστε,
  • 12:52 - 12:56
    η κλιματική κρίση θα αφορά διαταγές
    χειρότερες της πανδημίας
  • 12:56 - 13:00
    αν δεν δράσουμε τώρα που μπορούμε
  • 13:00 - 13:03
    για να αποτρέψουμε
    την τραγωδία που έρχεται.
  • 13:03 - 13:07
    Δεν έχουμε την πολυτέλεια
    να είμαστε αδύναμοι.
  • 13:08 - 13:10
    Η αλήθεια είναι ότι οι νέες γενιές
  • 13:10 - 13:12
    θα κοιτάξουν αυτήν τη στιγμή με θαυμασμό
  • 13:12 - 13:16
    καθώς στεκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι
    μεταξύ μιας μελλοντικής γενειάς
  • 13:16 - 13:18
    και μιας που τα έχουμε πετάξει όλα.
  • 13:18 - 13:22
    Τα πάμε καλά με αυτήν τη μετάβαση.
  • 13:22 - 13:24
    Τα έξοδα για καθαρή ενέργεια πέφτουν.
  • 13:24 - 13:27
    Πόλεις αλλάζουν, η γη αναζωογονείται.
  • 13:27 - 13:29
    Άνθρωποι είναι στους δρόμους
    και ζητούν αλλαγή
  • 13:29 - 13:31
    με μια ζωντάνια και επιμονή
  • 13:31 - 13:33
    που εδώ και μια γενιά δεν έχουμε ξαναδεί.
  • 13:33 - 13:36
    Η επιτυχία είναι δυνατή
    σε αυτήν τη μετάβαση,
  • 13:36 - 13:39
    το ίδιο και η αποτυχία,
  • 13:39 - 13:42
    κι αυτό είναι που κάνει αυτήν την εποχή
    την πιο ενδιαφέρουσα.
  • 13:42 - 13:46
    Μπορούμε να αποφασίσουμε
    να προσεγγίσουμε την πρόκληση
  • 13:46 - 13:50
    με ρεαλιστική και αποφασιστική αισιοδοξία
  • 13:50 - 13:54
    να κάνουμε ό,τι μπορούμε
    για να πλάσουμε το μονοπάτι
  • 13:54 - 13:58
    ενώ βγαίνουμε από την πανδημία
    προς την αναγέννηση.
  • 13:58 - 14:01
    Μπορούμε να αποφασίσουμε να είμαστε
    ο φάρος για την ανθωπότητα
  • 14:01 - 14:04
    ακόμα κι αν υπάρχουν
    σκοτεινές μέρες στο μέλλον,
  • 14:04 - 14:06
    μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι,
  • 14:06 - 14:09
    θα μειώσουμε τις εκπομπές
    κατά 50 τοις εκατό
  • 14:09 - 14:10
    μέσα στα επόμενα 10 χρόνια,
  • 14:10 - 14:15
    θα δράσουμε για να δεσμεύσουμε
    κυβερνήσεις και οργανισμούς
  • 14:15 - 14:18
    για να διαβεβαιώσουν ότι θα κάνουν
    ό,τι πρέπει μετά την πανδημία
  • 14:18 - 14:20
    για να ξαναχτίσουν τον κόσμο που θέλουμε.
  • 14:21 - 14:24
    Όλα αυτά είναι δυνατά τώρα.
  • 14:25 - 14:28
    Πάμε πίσω, στη βαρετή συνεδρίαση,
  • 14:28 - 14:31
    όπου κοιτάω το σημείωμα από την Κριστιάνα.
  • 14:32 - 14:34
    Ενώ το κοιτάζω με πάει πίσω
  • 14:34 - 14:37
    σε μια από τις πιο μεταβατικές εμπειρίες
    της ζωής μου.
  • 14:38 - 14:41
    Ένα από αυτά που έμαθα ως μοναχός
  • 14:41 - 14:47
    είναι ότι το μυαλό και η καλή καρδιά
    είναι ο στόχος στη ζωή.
  • 14:48 - 14:52
    Η πεισματάρικη αισιοδοξία
    είναι ένα είδος αγάπης.
  • 14:53 - 14:55
    Είναι ο κόσμος που θέλουμε να φτιάξουμε
  • 14:55 - 14:58
    και ο τρόπος που μπορούμε
    να τον φτιάξουμε.
  • 14:58 - 15:00
    Είναι επιλογή για όλους μας.
  • 15:00 - 15:04
    Επιλέγοντας να αντιμετωπίσουμε
    αυτήν τη στιγμή με αισιοδοξία
  • 15:04 - 15:07
    μπορεί να γεμίσει τη ζωή μας με νόημα,
  • 15:07 - 15:11
    έτσι, μπορούμε να βάλουμε ένα χέρι
    στην πορεία της ιστορίας
  • 15:11 - 15:13
    και να τη φέρουμε προς το μέλλον
    που επιλέγουμε εμείς.
  • 15:14 - 15:18
    Η ζωή τώρα είναι εκτός ελέγχου.
  • 15:18 - 15:21
    Είναι τρομακτική και καινούργια.
  • 15:22 - 15:25
    Ας μην κομπιάσουμε σε αυτήν τη μεταβίβαση
  • 15:25 - 15:27
    που έρχεται προς το μέρος μας.
  • 15:28 - 15:31
    Ας την αντιμετωπίσουμε
    με πεισματάρικη αισιοδοξία.
  • 15:32 - 15:35
    Βλέποντας τις αλλαγές
    στον κόσμο αυτόν τον καιρό
  • 15:35 - 15:36
    μπορεί να είναι επίπονο.
  • 15:37 - 15:38
    Αλλά ας το προσεγγίσουμε με αγάπη.
  • 15:39 - 15:40
    Ευχαριστώ.
Title:
Πώς να αλλάξετε τρόπο σκέψης και να επιλέξετε το μέλλον σας
Speaker:
Τομ Ρίβετ-Κάρνακ
Description:

Μπροστά στα μεγάλα προβλήματα της ζωής, βρισκόμαστε συχνά σε ένα σταυροδρόμι: είτε πιστεύουμε ότι είμαστε αδύναμοι απέναντι στη μεγάλη αλλαγή, είτε ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση. Σε μια επείγουσα έκκληση για δράση, ο πολιτικός σύμβουλος Τομ Ρίβετ-Κάρνακ επικεντρώνεται στην υιοθέτηση ενός τρόπου σκέψης «πεισματάρικης αισιοδοξίας» για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής - ή οποιασδήποτε κρίσης μπορεί να βρεθεί στο δρόμο μας - και να μείνουμε πιστοί στη δράση που χρειάζεται για να χτίσουμε ένα αναγεννημένο μέλλον. Όπως λέει ο ίδιος: «Η πεισματάρικη αισιοδοξία μπορεί να γεμίσει τη ζωή μας με νόημα και σκοπό».
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
15:54

  • Βασιλική Μάρκου

    Καλησπέρα σας,
    Ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις, θα διορθώσω τα λάθη μου. Ήθελα να σας ρωτήσω πώς μπορώ να διορθώσω τους υποτίτλους, διότι, αφού είναι στο στάδιο της αναθεώρησης, δε γνωρίζω πώς θα αποκτήσω πρόσβαση στο πρόγραμμα για να κάνω αλλαγές.

    Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων,
    Βασιλική Μάρκου

Greek subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.