20 Συμβουλές προς Καθηγητές για την Προσβασιμότητα των Διαδικτυακών Μαθημάτων

Η Σέριλ Μπεργκστάλερ, Διδάκτωρ, Διευθύντρια του Accessible Technology Services και ιδρύτρια του DO-IT, παρέχει μία πανεπιστημιακή διάλεξη στην οποία δίνει 20 συμβουλές, τόσο στις εκπαιδευτικές όσο και στις τεχνικές μεθόδους, για το πώς τα Πανεπιστήμια μπορούν να κάνουν τα μαθήματά τους περισσότερο προσβάσιμα προς τους φοιτητές με αναπηρία.

[Μουσική]

Η Σέριλ Μπέργκσταλερ
μοιράζεται βασικά ιστορικά γεγονότα

και συμβουλές για τη δημιουργία
προσβάσιμων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.

[Μουσική]

Συμβουλές προς εκπαιδευτικούς σχεδιαστές
και Πανεπιστήμια

ως προς την προσβασιμότητα
των Διαδικτυακών Μαθημάτων.

Θα μοιραστώ μαζί σας

μερικά πράγματα

σχετικά με τη διαδικτυακή εκπαίδευση.

Συμβουλές για εκπαιδευτικούς σχεδιαστές
και πανεπιστημιακούς.

Συχνά, όταν μιλώ
για αυτό το θέμα,

οι πανεπιστημιακοί λένε,
"Δεν έχω

αρκετό χρόνο"

ή, αν δεν πουν αυτό,
λένε: "Δεν έχω

αρκετή χρηματοδότηση,

υποστήριξη",

και "δεν έχω αρκετή
τεχνική υποστήριξη".

Η ευγενική μου απάντηση σε αυτό

είναι πως υπάρχουν πράγματα
που όλοι μπορούμε να τα κάνουμε.

Δεν χρειάζεται
να τα κάνουμε όλα μαζί,

αλλά σταδιακά,

αλλά να κάνουμε
προσβάσιμα τα μαθήματά μας.

Αυτό οδήγησε
σε μία δημοσίευση που λέγεται

"20 Συμβουλές για τη διδασκαλία
διαδικτυακών μαθημάτων".

Και θα σας το εξηγήσω εν συντομία.

Είναι μέρος του πρότζεκτ
"AccessCyberlearning",

μία από τις πηγές μας
για άλλα πρότζεκτ.

Και, για λίγο,
θα γυρίσω στο 1995.

Τότε, παρέδωσα
το πρώτο διαδικτυακό μάθημα,

εδώ
στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.

Κάτι που δεν είναι
πολύ γνωστό για μένα.

Ήταν το 1995,

και ακόμη και σήμερα σοκάρομαι

που προσέλαβαν μία 18χρονη

για να παραδώσει
αυτά τα μαθήματα.

[ΓΕΛΙΑ ΚΟΙΝΟΥ]

Αλλά ήμουν πολύ προσεκτική,

έτσι παρέδωσα το μάθημα

με τον δρα Νορμ Κουμπς

στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Ρότσεστερ.

Μαζί κάναμε ομιλίες
για τις προσβάσιμες τεχνολογίες

ανά τη χώρα,

και το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον
είχε ένα εκτενές

πρόγραμμα εξ αποστάσεως,
που ήταν βασιζόταν εξ ολοκλήρου

στο σύστημα διά αλληλογραφίας.

Ταχυδρομούσαν υλικό στους φοιτητές,
συμπεριλαμβανομένων βίντεο,

και επιτηρούσαν τις εξετάσεις τους
σε κέντρα διδασκαλίας

ανά τη χώρα,
οπότε γίνεται σαφές

αυτό που είχαμε.

Και ήθελα να βεβαιωθώ,
το κρυφό μου σχέδιο ήταν

πως ήθελα να σιγουρευτώ
ότι αυτά τα διαδικτυακά μαθήματα

θα ήταν προσβάσιμα προς ΑμεΑ,

αλλά, επίσης, ήμουν περίεργη αν
γινόταν παράδοση διαδικτυακών μαθημάτων

παρόμοιων με τα διά ζώσης.

Ιδιαίτερα ως προς στοιχεία
όπως η βοηθητικές τεχνολογίες,

όπου συνήθως οι άνθρωποι
αγγίζουν και χειρίζονται διάφορα.

Οπότε επέλεξα τον Νορμ Κουμπς,
για να διδάξουμε μαζί αυτό το μάθημα:

"Προσαρμοσμένες Τεχνολογίες για ΑμεΑ".

Τότε, για όσους από εσάς
είστε σε ηλικία να θυμάστε,

ο κόσμος επικοινωνούσε με email,

είχαμε λίστες συζητήσεων,
μέσω email,

και έναν διακομιστή Gopher,

φυσικά,
από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.

Ήταν ένα σύστημα
διαδικτυακού καταλόγου, σε μορφή κειμένου.

Μπαίναμε
σε μία περιγραφή των πηγών σας,

και αυτός τις σύνδεε
με πηγές ανά τη χώρα.

Και, μάλιστα, βραβευτήκαμε

για τον πιο ολοκληρωμένο
διακομιστή Gopher

για ΑμεΑ, παγκοσμίως.

Δεν ξέρω
αν είχαμε ανταγωνισμό.

Αλλά, εν πάσει περιπτώσει,
αυτή ήταν η βιβλιοθήκη του μαθήματος.

Ύστερα,
χρησιμοποιήσαμε Telnet,

που μας επέτρεπε
να συνδεθούμε με τη NASA

και άλλα
μεγάλα συστήματα πληροφορικής.

Οι φοιτητές έπρεπε να μάθουν
μία άλλη γλώσσα

για να τα χειρίζονται,
το καθένα από αυτά,

γιατί δημιουργούσαν
το δικό τους περιβάλλον εργασίας.

Και μετά χρησιμοποιήσαμε FSP
για τη μεταφορά αρχείων,

εικόνες, ή οτιδήποτε
θέλαμε να μεταφέρουμε.

Βασική τεχνολογία.

Όλο το υλικό που είχαμε
το βάζαμε σε μορφή αρχείου.

Αναγκαστικά.
Ήταν στο Gopher.

Οπότε το κάναμε έτσι.

Χρησιμοποιούσαμε το ταχυδρομείο,

με το οποίο στέλναμε δημοσιέσυεις,

βίντεο,

υπήρχε το DO-IT.

Ήδη είχαμε μετατρέψει
κάποια βίντεο του DO-IT σε βιντεοκασέτες,

με υπότιτλους και περιγραφή ήχου,
αν μπορείτε να το πιστέψετε.

Και τα ταχυδρομούσαμε
στους συμμετέχοντες του μαθήματος.

Κι έτσι μας επέτρεψαν να προχωρήσουμε