Overwin je angst in zeven minuten | Mel Schwartz | TEDxBeaconStreet

Angst heeft epidemische vormen aangenomen in de westerse maatschappij. De meeste professionals proberen het simpelweg te behandelen, doorgaans met medicatie. Psychotherapeut en auteur Mel Schwartz deelt zijn visie op zowel de oorzaak als de oplossing voor deze massale onrust. Hij veronderstelt dat angst vaak te wijten is aan de relatie met onze gedachten. Dit zijn gedachten die voortdurend zekerheid zoeken. Hoe meer we trachten de toekomst te kennen - die natuurlijk onbekend is - hoe meer verontrusting en angst we ervaren. Mel demonstreert hoe we onze relatie met onzekerheid kunnen veranderen en het onbekende moeten omarmen, waardoor we bevrijd worden van die beklemmende angst.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx

Ieder jaar

lijden er gemiddeld 40 miljoen Amerikanen
aan ernstige angsten.

Gedurende jouw leven

heb je een kans van een op vier
om een angststoornis te ontwikkelen.

Dat is zo'n verbijsterend percentage.

Het suggereert dat we
een nieuwe wereld hebben betreden.

We zijn gewend geraakt
aan een nieuwe norm,

een van massale onrust.

Angst bestaat in onze cultuur
in epidemische proporties.

Als 40 miljoen mensen op mysterieuze wijze
fysiek ziek zouden worden,

zou het Center for Disease Control
zoeken naar de oorzaak

en proberen om een oplossing te vinden.

Als praktiserend psychotherapeut

heb ik nooit begrepen
dat we niets beter kunnen verzinnen

dan proberen deze ziekte
met medicatie onder controle te houden.

Dus ik heb geprobeerd te begrijpen
waarom we hier zo mee worstelen.

Nu heb ik het niet
over alledaagse stressniveaus.

Ik voel enige stress nu ik hier zo sta,

het is de stress van in de kijker staan,
van productief en creatief zijn.

Maar wanneer stress verandert in angst,
gaat het ons in de weg staan

en blokkeert het ons vermogen
om ons leven goed en met plezier te leven,

om betrokken te zijn binnen onze relaties.

Dus trachtte ik te begrijpen

waarom we zo verstokt zijn
in deze epidemie van angst.

Dit is wat ik heb geleerd:

Ik constateer dat meestal

de oorzaak van zulke angst te wijten is
aan onze relatie met onze gedachten.

Namelijk, als onze gedachten
constant zoeken naar zekerheid,

op voorhand de toekomst willen kennen,

dan worden we verontrust,
we worden angstig.

We kunnen de toekomst niet
op voorhand kennen; het is onbekend.

Maar toch blijven we ernaar zoeken.

Het is het begin van de worsteling om echt
mee te gaan in de stroom van het leven.

Liever dan dat we het leven ervaren,
proberen we het onbekende te weren.

Dit introduceert angst in onze levens.

Vraag jezelf af, bedenk voor jezelf:

wat veroorzaakt stress,
verontrusting en angst in mijn leven?

Heeft het iets te maken met mijn behoefte
om de toekomst te kennen?

Een aantal jaar terug
werkte ik met een vrouw

die bij me kwam voor haar relatie,
haar huwelijk en haar angststoornis.

Ze vertrouwde mij toe

dat ze ongelukkig getrouwd was
in een liefdeloos huwelijk.

Haar echtgenoot had
relatietherapie afgeslagen

en zij zei dat ze erg afstandelijk
en in tweestrijd met elkaar waren.

Ze waren allebei financieel onafhankelijk
en ze hadden geen kinderen.

Dus vroeg ik haar:
"Waarom ben je nog steeds getrouwd?"

Ze vertelde dat het ging
om haar onzekerheid:

"Wie zou ik zijn als ik ging scheiden?

Hoe zou mijn leven eruitzien
als ik niet getrouwd was?"

Ik was ongelovig in het begin,
want het bekende in haar leven

was de bron van zulke wanhoop,
zo'n beklemming,

zo'n depressie en zulke angsten.

Maar daar zag je dus

dat haar behoefte om te weten
wie ze in de toekomst zou zijn,

haar belemmerde verder te gaan
en zorgde voor stagnatie in het leven

en haar gevangen hield in hoe ze was.

De behoefte om te weten wie ze zou zijn,

hield haar verstrikt in een ongelukkige,
zo niet ellendige, relatie.

Ik zie dit fenomeen zich voordoen
op zoveel vlakken in ons leven.

Hoe zijn we zo geworden?

Hoe zijn we zo afhankelijk
van zekerheid geworden?

Immers, we zoeken onzekerheid

als we naar sportevenementen
of films gaan, boeken lezen,

maar in ons privéleven, proberen we
onzekerheid te dwarsbomen en te bespotten.

Het spoor leidde me terug naar de grootse
17e-eeuwse wetenschapper Isaac Newton.

Newton stelde dat als we
genoeg informatie hadden,

wat we tegenwoordig data
zouden kunnen noemen,

we vrij precies een toekomstige
gebeurtenis zouden kunnen voorspellen.

Dit werd bekend als determinisme,

maar wij voerden dit door
tot in het extreme.

Het bracht ons tot het wikken
en wegen van onze opties,

waardoor we vastlopen in onze levens.

Het creëerde angst, een angst
om de verkeerde stap te zetten.

Het is bijna alsof we onze levens leven

zoals we een schaakwedstrijd spelen:

achterover leunen en beraadslagen,
maar bang voor een verkeerde zet.

Als je moeite hebt
met het maken van keuzes,

als je vast komt te zitten
bij het vooruitgaan in je leven,

heb je waarschijnlijk een probleem
omtrent je angst voor het onbekende.

Hier is het goede nieuws:

Het blijkt dat we hebben geleefd
vanuit de verkeerde tactiek.

In de afgelopen honderd jaar

hebben enorme ontdekkingen
op het gebied van kwantumfysica

onthult dat het universum, realiteit,
totaal anders is dan we ons voorstelden.

Het is niet Newton zijn realiteit.

Realiteit is niet bepaald,
deterministisch of voorspelbaar.

Niets is inert.

Het is een stromende en bruisende zee
aan mogelijkheden, oneindige potenties.

En ook wij kunnen besluiten
om op die manier te gaan leven,

zodra we onze relatie met onzekerheid
opnieuw kunnen kaderen.

Denk er eens over.

Het accepteren van onzekerheid

maakt het mogelijk zelf te navigeren
en je eigen levensbeslissingen te maken.

Ik gebruikte dit concept bij die vrouw
die vastzat in dat moeilijke huwelijk.

Ik vroeg haar de ogen te sluiten

en zich voor te stellen dat ze
aan de oever van een rivier stond.

Ik legde haar uit dat de rivier,
metaforisch gezien,

zou gaan lijken op de loop van haar leven,
de stroom van het leven,

vooral het midden van de rivier
waar de stroming sterk zou worden.

Ze sloot haar ogen,
ik liet een paar seconden passeren

en toen vroeg ik haar wat ze zag.

Ze zij tegen mij dat ze zichzelf ziet

in het midden van de rivier
waar de stroming sterk is,

maar er is een grote steen -
noem het een rots -

en zij heeft zich
aan die rots vastgegrepen

en ik vraag haar waarom:

"Waarom houd je je vast aan die rots?"

Ze zei: "Nou, de rivier
buigt naar rechts verderop

en ik moet weten
waar hij me heen gaat voeren."

Laten we aannemen
dat dat haar leven gaat worden

als een gescheiden of alleenstaande vrouw.

Ze moest het weten.

I legde haar uit

dat ze die rots los moest laten
en zich mee moest laten voeren.

Nadat ze dat gedaan had, zou ze vrij zijn
om onderweg bij te sturen,

maar ze moest die rots loslaten.

Hoe bereiken we dit?

Hoe bereiken we
deze mentaliteitsverandering

om ons toe te staan deze wijzigingen
in ons leven door te voeren?

Eerst moeten we onze relatie
met onzekerheid veranderen.

Meestal verzetten we ons
tegen wat we vrezen.

We doen dit, we duwen het weg.

En als we dat doen, moedigt dat het aan,
het maakt het groter.

Het maakt ons angstiger.

Paradoxaal genoeg moeten we
toelaten waar we bang voor zijn.

Wanneer je het toelaat -
in dit geval onzekerheid -

begint de angst te verdwijnen;
hij begint zich terug te trekken.

Bekijk het op deze manier:
als de realiteit onzeker is

en we klampen ons vast
aan het zoeken naar zekerheid,

dan gaan we disfunctioneren.

We moeten de strategie veranderen
waarmee we het leven aangrijpen.

Nu, denk eens over jouw relatie
met je gedachten.

Als je nog steeds ziet
dat je gedachten zekerheid zoeken,

moet je deze gedachten opmerken
en proberen ze los te laten.

In essentie, zie de gedachte,
maar identificeer jezelf er niet mee.

Als je jezelf er niet mee identificeert,
kun je hem loslaten.

Het moment waarop je de gedachte hebt,

roept de gedachte
de bijbehorende emotie op.

Ze werken in tweetallen.

Dus als je een gedachte hebt
die zekerheid zoekt, zul je bang worden,

je zult je angstig gaan voelen.

In de nanoseconde tussen je gedachten,
leef je in een staat van puur potentieel.

Dat is de universele realiteit.

Maar als je gedachten blijft houden
die zekerheid zoeken -

wat angst oogst -

zul je nooit de angst te boven komen.

De allerbelangrijkste relatie
die je ooit zult hebben in je leven

is niet die met je ouders.

Het is niet die met je kinderen.

Het is niet die met je partner.

De relatie die je nog
veel meer gaat beïnvloeden

dan elke andere relatie
die je ooit hebt gehad,

is die met je gedachten.

Je moet leren om ze
met zorgvuldigheid te kiezen.

Verander je gedachten in je bondgenoot.

Als je dat doet,

kun je beginnen met het schrijven
van het script van jouw leven.

Bekijk het zo:

Onzekerheid kan de wind zijn
in de zeilen van jouw leven

die het je mogelijk maakt
om vooruit te gaan

en je leven te ervaren
zonder angst of vrees,

maar met plezier en de mogelijkheid
om bewust aanwezig te zijn.

Omarm onzekerheid;
het kan je beste vriend zijn.

(Applaus)

Dank jullie wel.

(Applaus)