This is Kirk.
He suffered from depression
for five years.
He tried antidepressants, talking therapy,
and nothing helped.
In May 2015, in Imperial College,
he was given psilocybin,
also known as magic mushrooms.
And since that time
he's been depression free.
This is Ben.
He suffered from depression for 30 years.
And in that time he tried everything:
CBT, group therapy,
a list of medications
prescribed to him by his doctor,
and nothing helped.
In June 2015, he was given psilocybin,
and since that time
he has been depression free.
Not only had the symptoms
of his depression gone,
but in the last year,
he has done an acting course,
a printing course,
he's flown on a plane
for the first time in a decade,
and his career and social life
are flourishing.
I can't show you his face
because magic mushrooms
are an illegal psychedelic drug,
and he's asked to remain anonymous.
Magic mushrooms -
you might think of the '60s, dropping out,
jumping out of windows
thinking you can fly.
You might think of going crazy,
quite the opposite of what magic
mushrooms did to Ben and to Kirk.
And despite its bad reputation,
we need to ask the question:
What does this mushroom
know that we don't?
What does it do that we can't?
I'm a clinical psychologist
at the psychedelic research group
at Imperial.
It's a vibrant group
of scientists and clinicians
asking these very unconventional questions
in a most conventional way.
It is led by Robin Carhart-Harris -
he's a pioneering neuroscientist,
and also overseen by David Nutt,
who is a world-renowned
psychopharmacologist.
And together they cut through
ribbons and ribbons of red tape
so that we could do the first
psilocybin for depression study last year.
And in this study, 20 individuals
with treatment-resistant depression,
were given a high dose of psilocybin
in a therapeutic setting.
Now, the numbers of may seem small,
but the results were remarkable.
We kept seeing these drops
in their depression scores
after the psilocybin treatment
over and over again.
Their symptoms of depression
were going right down,
much bigger reductions
in depression scores
than you would expect to see
in trials of conventional treatments
like antidepressants and talking therapy.
The depression scores
were going right down,
and they were staying down.
Six months after the dose,
six of them were still in remission,
no symptoms of depression.
Three of them didn't really
respond to the drug,
so there were small
reductions in their depression
but only for about a week.
But for 11, their depression
was greatly reduced for about two months,
and then the symptoms of depression
started to creep back again.
Now, that might sound very disappointing,
but with antidepressants,
you have to take them every day.
They have some unpleasant side effects;
it takes weeks for them to work.
And they are a palliative
treatment, not a cure.
But with psilocybin treatment,
we were seeing immediate reductions
in depression symptoms,
immediate relief that last for months,
without side effects,
and it seemed to be working
on the root causes
rather than just suppressing symptoms.
Depression is a relentless,
haunting affliction.
Winston Churchill called it the black dog.
Patients in our study called it
a concrete coat, a sack over the head,
a locked box, a prison.
They had tried between
three and 11 types of antidepressants
and six types of talking therapy,
but nothing had released them.
They were stuck in their individual
prisons of depression.
And they're not the odd ones out.
We are entering an epidemic of depression.
It's the number one cause
of disability globally,
and it will affect everyone in this room -
either someone you care about
or you directly.
And we don't understand depression.
We don't really know what causes it.
And despite enormous scientific endeavor,
we have not yet found a conclusive cure.
We don't really understand it.
It's a complex mixture
of so many different factors.
And when it hits, it can be
a wave of sadness shame and grief,
or it can be just a shroud
that kills all feelings.
And it's not an illness
that we can just test for and treat.
It's different for every person.
So how to unlock depression?
The key is never simple,
and it will be different for each person.
So, in our study,
we were originally looking at the effect
of psilocybin on the patients' brains.
So it makes the brain
go from rigid to flexible,
hyper-connected.
You could say that it unlocks the brain.
So in our study, we did these brain scans,
and we could see
this increased flexibility.
And we also included
a symptom measure,
so we could see that depression
symptoms were going right down.
But that doesn't tell the full story.
We wanted to know from patients
in their own words.
What was happening?
What was the psilocybin doing?
So we interviewed them all
six months after the dose,
and we analysed the interview transcripts
and came up with two themes
about what psilocybin was doing.
But before I get onto those themes,
I think maybe I should clarify
what a psychedelic experience is.
So psychedelics allow the unconscious
mind to become conscious.
Important material that has
been built up over the course of life
but that has been pushed out of sight
where you can't see it,
emerges, like -
it's kind of crumpled clothes
that you push to the back
of your wardrobe,
and it emerges, it comes out;
you don't just see it, you embody it.
Memories, emotions, pain, love, grief -
whatever has been hidden
emerges and demands you feel it.
It can be incredibly painful
and incredibly beautiful.
Patients in our study described overall
having three main types of experience.
So firstly, visiting past traumas;
secondly, having insights
about your life -
negative patterns and how to change them;
and thirdly, these experiences
of harmony and connection and unity.
And sometimes they would have
all three experiences
in the course of one dosing session.
So here's our treatment room.
And you would have the two therapists
either side of the patient.
They'd be given eye shades and asked
to sit back and listen to the music,
and just surrender to whatever comes up.
And they would have had sessions
with the therapists beforehand
so that they trusted them
and they felt safe.
But the therapist doesn't structure
the sessions at all
or direct the content in any way.
But there was a structure to sessions.
There was a beginning,
a middle, and an end,
and a flow of ideas and symbols
that built on each other
in the most sophisticated way,
as if it had been planned
by a most excellent therapist.
Now, in my previous work
as a non-psychedelic psychologist,
providing talking therapies in the NHS,
I would plan my sessions for my patients
and think, how can I help them
talk about traumatic experiences
or how could I help them
get a different perspective
or develop some self-compassion
or some motivation for change.
And I'd try and instill all these things.
But it's all coming from the therapist;
the patient experiences it
as somehow outside of themselves,
and it sometimes just misses the mark.
But with the psilocybin sessions,
I was witnessing patients
go on their own journeys of healing,
the ideas all came from inside themselves,
and they were powerful and transformative.
Because the lessons were planned
by the most accurate therapist there is:
themselves.
So, the themes:
What did the patients say
the psilocybin did?
The clicker is broken.
Can I have another clicker?
(Laughter)
Okay.
The next slide isn't coming up,
but I'll tell you what it says.
It says that the first theme
was of an inner unlocking.
So patients described going
from being emotionally locked up inside
to being emotionally liberated.
They described going
from being avoidant of emotion
to accepting emotion.
So, they talked about how in depression,
when stressful or painful things happened,
emotions were distanced or suppressed.
They - our society
doesn't really value suffering.
It's seen as a weakness.
So they'd learned to put
their feelings in boxes.
Sam remembered growing up
and being told 'Boys don't cry',
so he learnt to suffer in silence.
And many of the patients just -
they couldn't deal with their feelings
because so much
had happened in their lives,
they had so many years of hurt,
they just didn't have
the resources to face it all.
And they had many different
ways of avoiding their pain,
self-medicating through food,
through television, through painkillers
and then often through antidepressants,
which didn't really work
on the root causes of their suffering,
just numb the worst of the pain.
But they also numbed other emotions too.
And so many of the patients described
feeling numb and unable to feel.
Many of them had described
experiencing trauma in their life,
often in early childhood.
And they've never been able to process it
or think about what had happened.
And in their psilocybin experiences,
they were able to process these things.
John -
Where's John?
John here -
He had suffered from abuse in childhood,
and in his psilocybin dose,
he saw a great big cask,
and he knew that in that cask
with all of his pain and shame
that he'd never been
able to think or talk about.
And he grappled with it.
It was extremely painful.
But in the course of the session,
he was able to unlock that box
and accept his past.
And it was so powerful.
Many of them cried
for the first time in years.
This cathartic experience
of accepting emotion
and just being able to live it.
We saw in six hours what you would
often see in six years of therapy.
And now the second theme
is of an outer unlocking.
So, they described going
from disconnection to connection.
So, they talked about depression
as a gradual turning inward,
slowly becoming disconnected
from the people you love,
from your identity
and becoming just kind of
trapped in their minds,
trapped in a small corner of their minds,
locked there with constant negative
thinking attacking them all the time,
and the psilocybin
started a process of reconnection.
So Ben described it this way.
He said, 'It was like when you defrag
the hard drive on your computer.
I experienced things
being rearranged in my mind,
I witnessed it
as it was all put into order,
and I thought my brain is being defragged!
How brilliant is that?
And since that time my thoughts
make sense, and I ruminate less.'
And other patients
described the same process
but in a different way.
Some described it as the fog lifting
or being able to see clearly.
John said it was like turning
on the lights in a dark house.
And after that mental reboot,
they were able to connect to their senses,
they would connect
to their self, their identity.
Kirk said he felt like
he was gliding through life,
and they could connect to other people.
John went for dinner with his wife
for the first time in seven years,
said that they were like teenagers again.
Many of them felt a connection to nature.
They didn't just see nature
as a thing like a television or a picture,
but they felt part of it.
And they connected to a spiritual
principle for the first time -
some of them.
Overall, they went from being trapped
to being unlocked, expanded and free.
So, altered states of consciousness
have been held in high esteem
for thousands of years around the world.
But the scientific research
is in its infancy,
and we're excited to be doing
a bigger study this year.
But we're still treading carefully.
We don't know so much about it yet.
And it won't be right for everyone.
So, we're treading carefully,
and we're going to learn
so much over next five years
about how and when
psilocybin can help us.
But I believe that it could
revolutionize mental healthcare.
Patience in our study described
all these superficial treatments,
short-term therapies,
sticking plasters that didn't help.
Nothing had ever helped
because nothing had ever
got to the heart of their pain.
And in this epidemic of depression,
there are so many people in need,
so many people need help,
and the NHS can't afford
to provide long-term treatments,
years and years
of psychotherapy for everyone.
But I believe that
if we incorporate psilocybin
into existing short-term therapies
like the therapies I used to work in,
that we can make them so much
more effective, so much more powerful.
It's supplementing therapy with a medicine
that lets you find a way
out of your suffering
rather than just padding the cage.
So, can magic mushrooms
unlock depression?
The answer is 'no'.
It's not the mushroom
that unlocks depression,
it's the patient.
The mushroom just shows them the key.
Thank you.
(Applause)
Este es Kirk.
Sufrió depresión durante cinco años.
Probó con antidepresivos, terapia verbal,
y nada lo ayudaba.
En mayo de 2015, en el Imperial College,
le administraron psilocibina,
también conocido como hongo alucinógeno.
Y desde entonces, no sufrió más depresión.
Este es Ben.
Sufrió depresión durante 30 años.
En aquel entonces, probó de todo:
TCC, terapia de grupo,
varios medicamentos con prescripción,
y nada lo ayudaba.
En junio de 2015,
le administraron psilocibina;
y desde entonces, no sufrió más depresión.
No solo desaparecieron
los síntomas de la depresión,
sino que, el año pasado,
tomó clases de actuación,
un curso de tampografía,
viajó en avión
por primera vez en diez años,
y su vida profesional y personal
mejoró notablemente.
No puedo mostrar su cara
porque estos hongos
son drogas psicodélicas ilegales,
y él pidió mantenerse anónimo.
Hongos alucinógenos...
Tal vez, piensan en los años 60,
el abandono de la escuela,
saltando de una ventana
creyendo que iban a volar.
Tal vez, piensan que los vuelve locos,
todo lo contrario de lo que estos hongos
hicieron a Ben y a Kirk.
Y a pesar de su mala fama,
debemos preguntarnos:
¿Qué sabe este hongo
que nosotros no sabemos?
¿Qué hace este hongo
que nosotros no hacemos?
Soy psicóloga clínica
e investigadora en psicodelia
del Imperial College.
Somos un grupo dinámico
de científicos y clínicos
que hacen preguntas poco convencionales
en la forma más convencional.
Lo encabeza Robin Carhart-Harris,
un neurocientífico muy innovador
y lo supervisa David Nutt,
un psicofarmacólogo
reconocido en todo el mundo.
Juntos enfrentaron una densa burocracia
para que hiciéramos el primer estudio
de la psilocibina contra la depresión.
En el estudio, 20 pacientes
con depresión resistente al tratamiento
recibieron una fuerte dosis de psilocibina
en un ámbito terapéutico.
El número parece pequeño,
pero los resultados fueron sorprendentes.
Presenciamos descensos
en sus puntajes de depresión,
una y otra vez,
tras el tratamiento con psilocibina.
Los síntomas de depresión
bajaban drásticamente
y la depresión se reducía mucho más
de lo esperado en estudios
con tratamientos tradicionales,
como los antidrepesivos
y la terapia verbal.
Los puntajes de depresión descendían
y se mantenían bajos.
Tras seis meses de tratamiento,
seis pacientes seguían en remisión,
sin síntomas de depresión.
Tres casi no respondieron al tratamiento,
tuvieron pequeñas
reducciones de la depresión,
pero solo por unos días.
Y en 11 pacientes, la depresión
se redujo mucho durante casi dos meses,
y luego, los síntomas de depresión
empezaron a avanzar de nuevo.
Puede sonar desalentador,
pero los antidepresivos
deben tomarse todos los días.
Tienen efectos secundarios indeseables,
tardan semanas en hacer efecto.
Y son un tratamiento paliativo,
no una cura.
En cambio, con la psilocibina,
había una reducción inmediata
de los síntomas de depresión,
un alivio inmediato que duraba meses,
sin efectos secundarios,
y parecía atacar las causas subyacentes
en vez de solo suprimir los síntomas.
La depresión es una afección
implacable, agobiante.
Winston Churchill la llamaba perro negro.
Nuestros pacientes la comparaban con un
abrigo de cemento, un bulto en la cabeza,
una caja con llave, una prisión.
Habían probado
entre 3 y 11 formas de terapia verbal
y 6 tipos de terapias verbales,
pero nada los podía liberar.
Estaban atrapados
en su celda individual depresiva.
Y sus casos no son las excepciones.
Se nos avecina una epidemia de depresión.
Es la primera causa de incapacidad
a escala mundial
y afectará a todos en esta sala,
ya sea a alguien cercano o a Uds. mismos.
Y aún no entendemos la depresión.
No conocemos a ciencia cierta sus causas.
Y a pesar de grandes logros científicos,
aún no encontramos una cura definitiva.
No llegamos a comprenderla.
Es una compleja combinación
de muchos factores distintos.
Cuando ataca, puede ser
una ola de tristeza, vergüenza y dolor,
o una mortaja que mata todo sentimiento.
No es una enfermedad que solo
diagnosticamos y tratamos.
Es distinta en cada persona.
Y, ¿cómo desbloqueamos la depresión?
La clave nunca es simple,
y no será la misma para cada uno.
Por eso, en nuestro estudio,
primero observábamos
el efecto de la psilocibina en el cerebro:
Hace que el cerebro rígido
se vuelva flexible,
hiperconectado.
Se diría que desbloquea el cerebro.
Asi que, en el estudio,
hicimos escaneos del cerebro
y vimos cómo aumentaba la flexibilidad.
También medimos los síntomas
y notamos que se reducían drásticamente.
Pero esa no es la historia completa.
Queríamos oirlo de nuestros pacientes.
¿Qué pasaba?
¿Qué hacía la psilocibina?
Entrevistamos a todos
seis meses tras administrar la dosis,
analizamos las transcripciones
y surgieron dos temas
de lo que hacía la psilocibina.
Pero antes de ir a esos temas,
creo que debo aclarar qué es
una experiencia psicodélica.
La psicodelia permite que
la mente inconciente se haga conciente.
Un gran material acumulado
a lo largo de la vida
pero que se escondió
donde no podemos verlo,
sale a la luz...
es como la ropa arrugada
que tiras al fondo del armario
y emerge, queda a la vista.
No solo la ves, la incorporas.
Recuerdos, emociones,
dolor, amor, tristeza...
lo que sea que estuvo oculto
emerge y exige que lo sientas.
Puede ser terriblemente
doloroso o muy hermoso.
En general, los pacientes del estudio
describieron tres tipos de experiencias.
Primero, recordando traumas del pasado;
segundo, haciendo
una introspección de sus vidas,
los patrones negativos y cómo cambiarlos;
y tercero, experimentando
armonía, conexión y unidad.
Y a veces, vivían las tres experiencias
en el curso de una misma dosis.
Esta es nuestra sala de tratamiento.
Había dos terapeutas,
uno a cada lado del paciente.
Les cubrían los ojos
y los hacían relajarse, oír la música
y entregarse a lo que pudiera surgir.
Tenían sesiones previas con los terapeutas
para entrar en confianza
y sentirse cómodos.
El terapeuta no daba
estructura a las sesiones
ni dirigía su contenido de ninguna forma,
pero las sesiones tenían una estructura.
Había un principio,
un desarrollo y un final,
y un flujo de ideas y símbolos
que se refuerzan unos a otros
de manera ingeniosa,
como si los hubieran planificado
los mejores terapeutas.
Ahora bien, en mi trabajo anterior
como terapeuta no psicodélica,
haciendo terapia verbal en el
Servicio Nacional de Salud (NHS),
preparaba mis sesiones para los pacientes
y pensaba en cómo ayudarlos a hablar
de sus experiencias traumáticas
o a tener una nueva perspectiva,
a desarrollar autocompasión
o motivación para el cambio.
Trataba de inculcarles todo eso.
Pero todo partía del terapeuta;
el paciente lo experimentaba
como algo ajeno a él,
y a veces nos equivocábamos.
Pero con las sesiones de psilocibina,
observaba a los pacientes recorrer
su propio camino hacia la sanación,
todas las ideas surgían de ellos mismos,
era poderoso y transformador.
Y fue porque las sesiones las planificó
el mejor terapeuta que existe:
el paciente mismo.
Entonces, vamos a los temas:
Según los pacientes,
¿qué hacía la psilocibina?
El botón no funciona.
¿Hay otro?
(Risas)
Bien.
No tenemos la siguiente diapositiva,
pero yo les cuento.
El primer tema fue el desbloqueo interno.
Los pacientes explicaron cómo pasaron
de estar emocionalmente bloqueados
a estar emocionalmente liberados.
Explicaron cómo pasaron
de evitar las emociones
a aceptar las emociones.
Contaron que, cuando estaban deprimidos
y en situaciones estresantes o dolorosas,
apartaban o suprimían las emociones.
Ellos... más bien, nuestra sociedad
no respeta el sufrimiento.
Lo ve como una debilidad.
Así que aprendieron
a guardar sus sentimientos.
Sam recuerda que le decían
que "los chicos no lloran",
así que aprendió a sufrir en silencio.
Y muchos pacientes, simplemente,
no podían manejar sus sentimientos
por todo lo que habían pasado en la vida,
llevaban muchos años de dolor
y no tenían los recursos para enfrentarlo.
Evadían su dolor de muchas formas:
se automedicaban
con comida, TV, analgésicos y
luego recurrían a los atidepresivos,
que, de hecho, no actuaban
sobre la raíz del problema,
sino que apagaban el dolor más fuerte.
Pero además, apagaban otras emociones.
Muchos pacientes decían sentirse
aletargados e incapaces de sentir.
Muchos contaron que
vivieron grandes traumas en la vida,
sobre todo en la infancia.
Y nunca pudieron procesarlos
o reflexionar sobre lo que pasó.
En su experiencia con la psilocibina,
lograron procesar estos traumas.
John...
¿Dónde está John?
Aquí está.
Fue abusado cuando era niño
y, con su dosis de psilocibina,
vio un gran tonel
y descubrió que contenía
todo el dolor y la vergüenza
de los que nunca podía hablar.
Y los enfrentó. Fue demasiado doloroso.
Pero a lo largo de la sesión,
logró desbloquearse y aceptar su pasado.
Fue un momento muy fuerte.
Muchos lloraron por primera vez en años.
Esa catarsis de aceptar las emociones
y poder vivirlas.
En seis horas, presenciamos lo que
solemos ver en seis años de terapia.
El segundo tema es el desbloqueo exterior.
Los pacientes contaron que
pasaron de la desconexión a la conexión.
Describieron la depresión como
estar encerrados en sí mismos,
desconectarse lentamente
de las personas que aman,
de su identidad,
y ser presos de su propia mente,
atrapados en un rincón,
encerrados y constantemente atraídos
por los pensamientos negativos,
y que, con la psilocibina,
iniciaron un proceso de reconexión.
Así lo describió Ben.
"Fue como desfragmentar
el disco duro de la PC.
Sentí que las cosas
se reordenaban en mi cabeza,
observé cómo todo se ponía en orden
y pensé:
'¡Mi cabeza se está desfragmentando!'
¡Es extraordinario!
Y desde entonces, mis pensamientos
tienen sentido, rumiaba menos".
Otros pacientes describieron
el mismo proceso
pero de forma diferente.
Unos lo compararon con la niebla
que se disipa y les permite ver.
John dijo que fue como
encender las luces en una casa oscura.
Y luego del reinicio mental,
se conectaron con sus sentidos,
se conectaron consigo mismos,
con su identidad.
Kirk dijo que sintió como
si se deslizara por la vida,
y pudieron conectarse con otras personas.
John salió a cenar con su esposa
por primera vez en siete años,
que volvieron a ser adolescentes.
Muchos se conectaron con la naturaleza.
No la veían como objeto,
como en la TV o una foto,
se sintieron parte de ella.
Y, por primera vez, se conectaron
a un principio espriritual...
algunos de ellos.
En general, pasaron de sentirse encerrados
a sentirse liberados y expandidos.
Los estados alterados de conciencia
fueron muy valorados
durante miles de años en todo el mundo.
Pero la investigación científica
es muy joven,
y nos entusiasma hacer
un estudio más amplio este año.
No obstante,
seguimos avanzando con cautela.
No sabemos mucho todavía.
Y no será lo indicado para todos.
Así que seremos cautelosos
y vamos a aprender mucho
en los próximos cinco años
sobre cómo y cuándo
puede ayudarnos la psilocibina.
Yo creo que va a revolucionar
la salud mental.
Con paciencia, nuestro estudio
describió los tratamientos superficiales,
terapias breves y parches que no ayudaron.
Nada había tenido éxito
porque nada había llegado
al origen del dolor.
Con esta epidemia de depresión,
hay demasiada gente necesitada,
demasiados que necesitan ayuda,
y el NHS no puede costear
tratamientos prolongados,
años de psicoterapia para todos.
Por eso creo que,
si incorporamos la psilocibina
a las actuales terapias breves
como las que practicaba yo,
podemos hacerlas mucho más eficaces,
mucho más decisivas.
Se trata de suplementar la terapia
con una medicación
que permite salir del sufrimiento
en vez de solo acolchar la jaula.
En definitiva, los hongos alicinógenos,
¿cura la depresión?
La respuesta es "no".
No es el hongo lo que cura la depresión,
es el paciente.
El hongo solo le da las claves.
Gracias.
(Aplausos)
こちらは カークは
5年間うつ症状に苦しみました
抗うつ剤や カンセリングを試しましたが
ダメでした
2015年5月に インペリアルカレッジで
シロサイビンを処方されました
マジックマッシュルームに
含まれる幻覚剤です
それ以来 彼のうつ症状はなくなりました
これは ベンです
彼は 30年間うつ症状に苦しみました
その間 あらゆる治療を試しました
認知行動療法、グループ療法
あらゆる薬剤が医師から処方されました
でも効果はありませんでした
2015年7月 シロサイビンが投与され
それ以降 うつ症状が消えました
彼のうつ症状が消えただけでなく
去年
演劇コースと版画コースの受講を終え
10年ぶりに飛行機に乗り
今の彼は キャリアも社会生活も
順風満帆です
彼の顔はお見せできません
なぜなら マジックマッシュルームは
違法な幻覚剤なので
匿名にするよう 頼まれたからです
マジックマッシュルームと聞いて
思い浮かぶのは
60年代の落伍者が
飛べると思って 窓から飛び降りたり
発狂することかもしれませんが
マジックマッシュルームは ベンとカークに
正反対の効果を及ぼしました
マッシュルームの評判は悪いですが
次の疑問を投げざるを得ません
私たちの知らないことで
マッシュルームが知っているのは何か?
マッシュルームが起こす
私たちにできない作用とは?
私は インペリアルカレッジ
幻覚剤研究グループの
臨床心理学者です
この科学者と臨床医からなる
活気あふれる研究グループは
非常に型破りな疑問を
最も型通りの方法で投げかけています
リーダーは神経科学のパイオニアである
ロビン・カーハート=ハリス博士で
統括を行うデイビッド・ナット博士は
世界的に有名な神経精神薬理学者です
両者は 幾多ものお役所仕事をクリアして
私たちは 去年初めて シロサイビンを使った
うつ病治療研究ができるようになりました
この研究では 治療抵抗性の
20人のうつ病患者に
治療環境で シロサイビンの
大量投与を1回行いました
さて 患者数は少ないように見えますが
見事な成果が出ました
シロサイビン投与後 何度も
患者のうつ評価点に低下が見られました
患者たちのうつ症状は減り続け
うつ評価点には
抗うつ剤や カウンセリングなど
従来の治療法に期待されるよりも
ずっと大きな低下が見られました
うつ評価点は すぐに低下し
下がった状態が持続しました
投与後 半年が経ってなお
6人が うつの症状のない
寛解状態でした
3人はあまり投薬に反応せず
うつ症状の緩和はわずかで
効果も1週間程でした
しかし 11人については 2ヶ月間
うつ症状が大幅に低下し
その後 次第に
うつの症状が戻り始めました
とてもがっかりするかもしれませんが
抗うつ剤ですと 毎日服用しなければならず
不快な副作用があり
効き目が出るまで数週間かかります
これは 一時的緩和ケアであり
完治には至りません
でも シロサイビン療法なら
うつの症状が即座に軽減し
すぐに心の安定が戻り
効果は数ヶ月持続します
副作用はなく
症状を抑えるというよりは
根本原因に作用しているようでした
うつは 容赦なく執拗につきまとう病気です
チャーチルは「黒い犬」と呼びました
私たちの患者たちは「コンクリートの上着」
「頭に被った頭陀袋」
「鍵のかかった箱」「監獄」と呼びます
患者たちは 3〜11種類の抗うつ剤と
6タイプの対話療法を試しましたが
症状から解放されませんでした
彼らは うつという
自らの監獄から抜け出せないでいました
例外なしにです
現代は うつ病の蔓延期に
入りつつあります
うつ病は 世界的に
障害の原因の第一位であり
ここにいる誰もが影響を受けるでしょう
あなたの大切な誰かにせよ
あなた自身にせよ です
でも 私たちはうつ病をわかっていません
うつ病の原因はよく分かっていません
科学者たちの膨大な努力にも関わらず
未だ 決定的な治療法は見つかっていません
うつ病をよく理解できていないのです
うつ病は 様々な要因が
複雑に合わさって起こります
うつ病に冒されると
悲しみ、恥、苦悩が押し寄せることもあります
時には あらゆる感情を押し殺すだけの
暗幕にもなり得ます
うつは 検査をして
治療できる病気ではありません
一人ひとり 症状が異なります
では うつ病という監獄の扉を開けるには?
その鍵は 決して簡単なものではなく
一人ひとり違ったものになるでしょう
したがって 私たちの研究では
最初は シロサイビンが患者の脳に
及ぼす影響を調べていました
シロサイビンは 脳を 硬直した状態から
柔軟に 高度連携した状態にします
シロサイビンが 脳の鍵を開けると言えます
研究では 脳をスキャンしました
そして 柔軟性が増すのを
確認できました
また 症状を数値化し
うつ病の症状が 激減するのを確認できました
でも それでめでたしではありません
患者本人の言葉で 確認したかったのです
何が起きているのか?
シロサイビンがどう作用しているのか?
そこで 投薬の6ヶ月後
全ての患者にインタビューを行い
インタビューの記録を分析し
シロサイビンの作用について
次の2つのテーマにたどり着きました
しかし これらのテーマに触れる前に
幻覚体験がどんなものかを
明確にしておかねばならないと思います
幻覚剤は 無意識の精神状態を
意識下の状態にします
人生の中で築き上げられ
本人の見えない所に
押しやられた重要な事柄が
さしずめ 箪笥の後ろに押しやられ
しわくちゃになった
衣類のようになって
出現し 出てきて
目には見えないけれども
具体化します
記憶、感情、痛み、愛情、苦悩など
何であれ 隠れていたものが 出現し
あなたにそれを感じろと訴えかけます
信じられないくらい痛ましく
信じられないくらい甘美かもしれません
研究対象の患者たちは
概して3タイプの経験をしたと言いました
第1に 過去のトラウマの体験です
第2は 自分の人生に対する洞察 —
ネガティブなパターンと
それを変える方法です
そして第3に 調和と絆と結合の体験です
中には 一度の服用で 3つの体験を
全て体験した患者もいます
さて これが私たちの治療室です
患者の両側に2人のセラピストがいます
患者は 目隠しをされ
椅子に深く腰掛けて 音楽を聞き
心に何が浮かんでも
身を任せるように言われています
また彼らは 前もって セラピストの
カウンセリングを受けて
セラピストを信頼し
安心できるようにしています
でも セラピストは
カウンセリングの枠組みを決めたり
その内容を指示したりはしません
でも カウンセリングには
1つの枠組みがあります
始まりと中盤と終わりがあり
それらの間には
ごく洗練された方法で築かれた
アイデアとシンボルの流れがあります
まるで 非常に優れたセラピストが
計画したかのようにです
さて 私は前職の
幻覚とは関係のない精神療法医の時
NHSで 会話療法を行なっていました
患者用のためのカウンセリング計画を立てたり
トラウマを起こした経験について
患者が話す手伝いをするには?
患者が 違った視点を持つ
手助けをするには?
自分への思いやりを持ったり
変化のための動機を作るには?と考えました
そして私はこれら全てを
試し定着させようと努めました
でも セラピストから出たものは
患者は それを何やら
彼らの外部のこととして体験し
時として 的外れでした
でも シロサイビン療法で
患者が自力で 治癒をしていく様を
私はこの目で見ました
アイデアは全て
彼らの内面から出たものであり
それらは 力強く自己変革的なものでした
なぜなら レッスンを計画したのが
もっとも間違いのないセラピスだったから —
すなわち患者本人です
さてテーマですが
シロサイビンの効果について
患者がどう言ったか?です
クリッカーが壊れてしまいました
別のを頂けますか?
(笑)
わかりました
次のスライドが出てきませんが
その内容を言います
第1のテーマは
内面の鍵を開けることです
患者たちの描写によると
内面の感情が閉じ込められた状態から
解放された状態になったそうです
彼らの描写によれば
感情から逃げる状態から
それを受け入れる状態になったそうです
患者さんたちは
うつの状態において
ストレスのかかる
痛ましいことが起こった時に
いかに感情が遠ざけられ
抑制されるかを語りました
彼らは — 私たちの社会は
苦しむことの価値を認めません
苦しみは弱さだとみなされます
そこで 彼らは 感情を
箱の中に入れるようになります
サムは「男の子は泣かない」と言われて育ち
苦しみを黙ってしのぐように
なったことを思い出しました
患者の多くは
自分の気持を処理できません
理由は 人生の中で
多くのことが起き過ぎて
痛みを抱えていた年月が長過ぎたので
それに少しでも向き合うための
能力を欠いていました
彼らは 自分の痛みを避けるために
様々なことをしていました
食べ物、テレビ、鎮痛剤などでの自己治療から
しばしば 抗うつ剤の服用に到りますが
それは彼らの苦しみの根本原因に
作用するものではなく
最もひどい時の痛みを
鈍らせるためだけでした
しかし 他の感情も鈍らせてしまっていました
また非常に多くの患者たちが
感情が鈍り ものを感じられないと言いました
多くの患者が
人生で 子供の時に
トラウマを経験したと言っていました
そして トラウマを処理したり
起こったことについて考慮できませんでした
しかし シロサイビン服用の体験中に
彼らはこれらの気持ちを処理できたのです
ジョンは —
ジョンはどこでしょうか?
ここですね
彼は 子供時代に虐待を受けました
シロサイビンを服用した時
ジョンは巨大な樽を見ました
そしてその樽の中では
考えることも 話すこともできない
自分の痛みや恥の全てが入っています
彼はそれに取り組みました
ものすごく辛い経験でした
でも カウンセリングの間に
彼は その箱の鍵を開けて
過去を受け入れることができました
非常に強烈な体験だったので
彼らの多くは 数年ぶりに泣きました
感情を受容し その感情の中で
生きられるという
カタルシスを生む体験です
6時間で認められた効果は
通常の治療で6年かかる効果です
さて2つ目のテーマは
外側の鍵を開けることです
患者たちは 絶たれたつながりを
取り戻す体験だと言いました
彼らは うつは 次第に起こる
内面への引きこもりだと言いました
自分の愛する人から徐々に離れ
自分のアイデンティティから遠ざかり
自分自身の思考の罠に捕まり
自分の思考の片隅に捕まるようなもので
絶えず 自分を攻撃する否定的な思考に
閉じ込められるようなものだと表現し
そして シロサイビンを服用すると
つながりが回復し始めたそうです
ベンは次のように言いました
「自分の脳内コンピュータが
断絶を解消(デフラグ)したような気分だ
頭の中が模様替えされたような
感覚を経験しました
頭の中が 全部
整理されていくのを体験して
断片化された脳が
整理されたように思いました
なんて素晴らしいことか?
以来 私は筋の通った思考ができ
あれこれ考えることが減りました」と
また 他の患者も
同じプロセスを
それぞれの方法で語りました
霧が晴れたようだと言う者や
視界が開けたと言う者もいます
ジョンは 暗い家に明かりをつけたような
感覚だったと言いました
このように心の再起動が起こったあと
彼らは 自分の感覚とつながり
自己や自己のアイデンティティと
つながりました
カークは 人生をスムーズに
進んでいるような心地がしたと言い
患者たちは他者と
つながることができたのです
ジョンは 7年ぶりに
妻とディナーに出かけ
10代に戻ったようだったと言いました
患者の多くが自然とつながりを感じました
自然は テレビや絵画で
見るようなものではなく
一体感を感じたそうです
また 初めて精神的な原理に
触れたという人もいました
何人かは です
全体としては 捕らわれた状態から
解き放され のびのびと 自由になりました
「変性意識状態」は
何千年もの間世界中で
重視されてきました
でも 科学的な研究は
始まったばかりで
私たちは今年大きな研究を
前に興奮しています
今も慎重に物事を進めています
それについて まだ多くは分かっていません
それが 誰にでも使えるとは限りません
だから慎重に進めて
シロサイビンが いかに
どのタイミングで役立つか
今後5年間で 多くのことを学ぶつもりです
でも 私はシロサイビンが
心のケアに革命をもたらすと考えます
私たちの研究の被験者たちは
短期治療や絆創膏のような
表面的な治療は役に立たなかったと言います
役立たなかったのは
痛みの本質に到達するものが
何もなかったからです
そして うつ病の流行において
助けを必要とする人が多くいます
たくさんの人が助けを必要としています
そして NHSには
長期治療を施す予算がありません
何年もにわたる精神療法を
全員には施せないのです
でも 私が思うに
もしシロサイビンを
私が行なっていた治療のような
既存の短期療法に組み込めば
既存の療法をずっと効果的で
力強い治療にできるでしょう
薬剤を使った補完療法こそが
ただ檻を歩き回るのではなく
苦しみから抜け出す道を開きます
さて マジックマッシュルームは
うつ病という檻を開けるか?
答えは否です
うつ病の檻を開けるのは
マッシュルームではありません
患者本人なのです
マッシュルームは その鍵を示すだけです
ありがとうございました
(拍手)
Este é o Kirk.
Ele sofreu de depressão por cinco anos.
Ele tentou antidepressivos, psicoterapia
,
e nada funcionou.
Em maio de 2015, no "Imperial College",
ele recebeu psilocibina,
também conhecida como cogumelos mágicos.
E, desde então, está livre da depressão.
Este é Ben.
Ele sofreu de depressão por 30 anos.
Nesse período, ele tentou de tudo:
terapia cognitiva comportamental,
terapia em grupo,
uma lista de remédios
prescritos pelo médico,
e nada funcionou.
Em junho de 2015, ele recebeu psilocibina
e, desde então, está livre da depressão.
Não só sumiram os sintomas de depressão,
mas, no último passado,
ele fez um curso de teatro,
um curso de edição,
viajou de avião pela primeira
vez em dez anos,
e sua vida social e profissional
está prosperando.
Não posso mostrar seu rosto
porque cogumelos mágicos são
uma droga alucinógena ilegal,
e ele pediu para permanecer anônimo.
Cogumelos mágicos...
Vocês podem lembrar dos anos 60:
abandonando os estudos,
pulando janelas achando que podiam voar.
Vocês podem pensar em perder a cabeça,
totalmente o oposto do que os cogumelos
mágicos fizeram ao Ben e ao Kirk.
E, apesar da sua má reputação,
precisamos nos perguntar:
o que este cogumelo sabe
que nós não sabemos?
O que ele faz que não podemos fazer?
Sou psicóloga clínica no grupo
de pesquisa de alucinógenos
no Imperial College.
É um grupo vibrante
de cientistas e clínicos
fazendo perguntas pouco convencionais
da maneira mais convencional.
É liderado por Robin Carhart-Harris,
um neurocientista pioneiro,
supervisionado por David Nutt,
um psicofarmacologista
mundialmente renomado.
Juntos eles superaram
inúmeras barreiras burocráticas
para realizarmos o primeiro estudo
com a psilocibina no ano passado.
Nesse estudo, 20 pessoas
com depressão refratária
receberam uma alta dose de psilocibina
em ambiente terapêutico.
Os números podem parecer pequenos,
mas os resultados foram excepcionais.
Víamos a diminuição da depressão deles,
constantemente, após
o tratamento com psilocibina.
Os sintomas de depressão
estavam diminuindo,
reduções bem maiores
na escala de depressão
do que se espera ver
em tratamentos convencionais
como antidepressivos e terapia.
As escalas de depressão estavam baixando,
e permaneceram baixas.
Seis meses após a dose,
seis deles permaneciam bem,
sem sintomas de depressão.
Três deles não responderam à droga,
houve uma pequena
melhora da depressão deles,
mas apenas por uma semana.
Mas para 11 deles, a depressão melhorou
bastante por cerca de dois meses,
e então os sintomas da depressão
voltaram a atormentá-los.
Isso pode parecer bastante desanimador,
mas, com antidepressivos,
você precisa tomá-los todos os dias.
Eles têm alguns efeitos colaterais;
levam semanas para fazer efeito.
E o tratamento é paliativo, não cura.
Mas no tratamento com psilocibina,
vimos redução imediata
nos sintomas de depressão,
alívio imediato que perdurou por meses,
sem efeitos colaterais,
e parecia agir nas causas
em vez de só reprimir os sintomas.
A depressão é uma aflição
obsessiva incessante.
Winston Churchill a chamava de cão preto.
Os pacientes do estudo chamavam
de peso na mente, saco na cabeça,
caixa fechada, uma prisão.
Eles tentaram entre 3 e 11 tipos
de antidepressivos
e 6 tipos de terapia,
mas sem resultados.
Estavam presos em suas celas
individuais da depressão.
E eles não são os únicos.
Temos uma epidemia de depressão.
É a causa número um de uma doença global,
que afetará cada um de vocês na plateia:
alguém com quem você se importa
ou você diretamente.
E não entendemos a depressão.
Não sabemos realmente o que causa isso.
E mesmo com o enorme esforço científico,
ainda não achamos a cura.
Realmente, não a compreendemos.
É uma mistura complexa de tantos fatores.
E, quando ataca, pode ser uma onda
de tristeza, vergonha e aflição,
ou pode ser somente uma mortalha
que mata todo o sentimento.
E não é uma doença para a qual
possamos fazer exames e tratar.
É diferente para cada um.
Como curar a depressão?
A resposta nunca é simples
e será diferente para cada pessoa.
Então, em nosso estudo,
analisávamos os efeitos da psilocibina
no cérebro dos pacientes.
Então, a droga faz com que o cérebro
vá do rígido ao flexível,
hiperconectado.
Diríamos que isso destrava o cérebro.
Então, em nosso estudo, fizemos
ressonâncias magnéticas do cérebro,
e pudemos ver o aumento da flexibilidade.
E incluímos também
a mensuração de sintomas,
Então, pudemos ver que os sintomas
da depressão diminuíram.
Mas isso não conta a história toda.
Queríamos ouvir dos próprios pacientes.
O que estava acontecendo?
O que a psilocibina fazia?
Então, entrevistamos todos eles
seis meses depois da dose,
analisamos as transcrições
das entrevistas e surgiram dois temas
sobre o que a psilocibina estava fazendo.
Mas, antes de falar desses temas,
talvez eu devesse esclarecer
o que é uma experiência alucinógena.
Os alucinógenos permitem
que o inconsciente torne-se consciente.
Um material importante
que foi produzido ao longo do tempo,
mas foi colocado em um lugar
onde vocês não podem vê-lo,
surge como uma roupa amassada
empurrada para o fundo do armário,
e surge, sai para fora;
você não só vê isso, você materializa.
Memórias, emoções, dor, amor, sofrimento
seja o que for que esteja escondido,
emerge e pede que você sinta.
Pode ser incrivelmente doloroso
e incrivelmente bonito.
Em nosso estudo, os pacientes descrevem
no geral, três tipos de experiência.
Em primeiro lugar, recordam
traumas passados;
em segundo lugar, há uma percepção
a respeito da própria vida -
padrões negativos e como mudá-los;
e em terceiro lugar, essas experiências
de harmonia, conexão e unidade.
Às vezes, acontecem as três experiências
ao longo de uma sessão.
Esta é a nossa sala de tratamento.
Dois terapeutas se posicionam
a cada lado do paciente.
Os pacientes recebem máscaras de dormir
e pedimos que sentem-se e ouçam a música,
e se entreguem ao que vier à tona.
Eles já conheciam os terapeutas,
confiavam neles e se sentiam protegidos.
Mas o terapeuta não organiza as sessões
ou conduz o conteúdo de nenhuma forma.
Mas havia uma organização para as sessões.
Havia começo, meio e fim,
e um fluxo de ideias e símbolos
construído em cada um deles
de uma maneira mais sofisticada,
como se tivesse sido planejado
por um dos mais excelentes terapeutas.
No meu trabalho anterior como
psicoterapeuta, sem o uso de alucinógenos,
oferecendo terapia
no serviço nacional de saúde,
eu planejava as sessões
para meus pacientes
pensando em como ajudá-los a falar
sobre suas experiências traumáticas
ou como poderia ajudá-los
a ter diferentes perspectivas
ou desenvolver alguma autoestima
ou alguma motivação para mudar.
E eu tentava incutir todas essas coisas.
Mas tudo isso vem dos terapeutas;
o paciente experimenta isso
como algo externo a eles,
que, às vezes, não atinge o objetivo.
Mas com as sessões de psilocibina,
testemunhei pacientes trilhando
sua própria jornada de cura,
todas as ideias vieram de dentro deles,
e elas eram poderosas e transformadoras.
Porque as lições foram planejadas
pelos melhores terapeutas:
eles mesmos.
Então, os temas:
O que os pacientes disseram
sobre a ação da psilocibina?
O passador de slides está quebrado.
Posso usar outro?
(Risos)
Certo.
O próximo slide não está vindo,
mas direi o que está escrito.
Diz que o primeiro tema era
sobre uma abertura interior.
Então os pacientes descreveram
como eram emocionalmente presos
e tornaram-se emocionalmente libertos.
Eles descreveram como deixaram
de evitar emoções
e passaram a aceitá-las.
Eles falaram que na depressão,
quando coisas estressantes
e dolorosas acontecem,
as emoções são distanciadas ou reprimidas.
Nossa sociedade não valoriza o sofrimento.
Ele é visto como fraqueza.
Então, eles aprenderam
a esconder seus sentimentos.
Sam lembra que diziam a ele
que: "Meninos não choram",
então, ele aprendeu a sofrer em silêncio.
E muitos pacientes não conseguiam
lidar com seus sentimentos
porque tantas coisas
aconteceram na vida deles,
foram tantos anos de dor,
que não tinham os recursos
para enfrentar tudo.
E eles evitavam a dor
de maneiras diferentes,
automedicavam-se comendo, assistindo à TV,
tomando remédios para dor
e, frequentemente, usavam antidepressivos
que não atuavam na causa
do sofrimento deles,
só adormeciam as piores dores.
Mas eles também enumeraram outras emoções.
E muitos pacientes descreveram sentirem-se
entorpecidos e incapazes de sentir.
Muitos deles descreveram
ter sofrido traumas em sua vida,
com frequência, na infância.
Eles nunca foram capazes de digerir
ou pensar no ocorrido.
E a experiência com psilocibina tornou-os
capazes de processar essas coisas.
John...
Onde está o John?
Este é o John...
Ele sofreu abuso na infância,
e na dose de psilocibina que tomou,
ele viu um grande barril,
e sabia que dentro do barril
estava toda sua dor e vergonha
sobre a qual ele nunca foi capaz
de pensar ou falar.
Ele lutou com isso
e foi extremamente doloroso,
mas, no andamento da sessão,
ele foi capaz de abrir a caixa
e aceitar seu passado.
E isso foi muito poderoso.
Muitos choraram pela primeira vez em anos.
Essa experiência catártica
de aceitar a emoção
e ser capaz de vivê-la.
Vimos em seis horas o que geralmente
vemos em seis anos de terapia.
E agora o segundo tema
é sobre uma abertura para o exterior.
Eles descreveram como passaram
da desconexão para conexão.
Falaram da depressão como um processo
gradual de voltar-se para dentro,
tornando-se, aos poucos, desconectado
de quem você ama, da sua identidade,
e tornando-se prisioneiros
na própria mente,
presos em um pequeno canto da mente,
fechados lá com pensamentos negativos
constantes atacando-os o tempo todo.
E a psilocibina iniciou
um processo de reconexão.
Então, Ben descreveu desta forma.
Ele disse: "É como quando você
desfragmenta o HD do seu computador.
Experimentei coisas sendo
reorganizadas na mente,
testemunhei tudo
sendo colocado em ordem,
e pensei: "Meu cérebro
está sendo desfragmentado!
Isso não é brilhante?
E, desde então, meus pensamentos
faziam sentido e eu remoía menos".
Outros pacientes descreviam
o mesmo, de maneira diferente.
Alguns descreveram como dispersão da névoa
ou a capacidade de ver claramente.
John disse que era como acender
as luzes numa casa escura.
E depois da reiniciação mental,
foram capazes de se conectar
com seus sentidos,
com seu eu interior, sua identidade.
Kirk disse que se sentiu
planando pela vida,
e eles puderam se conectar
com outras pessoas.
John saiu para jantar com a esposa
pela primeira vez em sete anos,
e disse que era como se fossem
adolescentes novamente.
Muitos sentiram conexão com a natureza.
Eles não viam a natureza
como viam uma televisão ou uma foto,
mas se sentiam parte dela.
E eles se conectaram com um princípio
espiritual pela primeira vez -
alguns deles.
No geral, de presos eles foram
soltos, ampliados e libertados.
Estados alterados da consciência
são tidos em profunda consideração
há milhares de anos em todo o mundo.
Mas a pesquisa científica
está engatinhando,
e estamos entusiasmados em fazer
uma pesquisa maior este ano.
E continuamos andando com cuidado.
Não sabemos muito sobre isso ainda.
E isso não dará certo para todos.
Então, caminhamos com cuidado,
e vamos aprender muito
nos próximos cinco anos
sobre como e quando a psilocibina
pode nos ajudar.
Mas eu acredito que isso poderia
revolucionar a saúde mental.
Os pacientes em nosso estudo descreveram
todos esses tratamentos superficiais,
terapias de curta duração,
band-aids que não ajudam.
Nada nunca ajudou
porque nada nunca chegou na causa da dor.
E nessa epidemia de depressão,
há tantas pessoas necessitadas,
tantos que precisam de ajuda,
e o serviço de saúde não consegue
cobrir tratamentos prolongados,
anos e anos de psicoterapia para todos.
Mas acredito que,
se introduzirmos a psilocibina
nas terapias de curto prazo,
como as que costumávamos trabalhar,
tornaríamos as terapias
muito mais efetivas e poderosas.
É uma terapia suplementar com um remédio
que ajuda o paciente a parar de sofrer
em vez de só forrar a jaula.
Então, cogumelos mágicos
podem curar a depressão?
A resposta é "não".
Não é o cogumelo que cura a depressão,
é o paciente.
O cogumelo só mostra a ele o caminho.
Obrigada!
(Aplausos)
Bu Kirk.
Beş yıl boyunca
depresyonla mücadele etti.
Antidepresan, psikoterapi gibi
tedavi yöntemlerini denedi.
Fakat hiçbiri işe yaramadı.
Mayıs 2015'te, Imperial College’da
kendisine psilosibin verildi.
Bu madde sihirli mantar
olarak da biliniyor.
O zamandan sonra depresyondan kurtulmuştu.
Bu Ben.
Otuz yıl boyunca
depresyonla mücadele etti.
O zamanlar her şeyi denemişti:
BDT, grup terapisi,
doktoru tarafından yazılan
birtakım ilaçlar.
Ancak hiçbiri işe yaramadı.
Haziran 2015'te
kendisine psilosibin verildi.
O zamandan sonra depresyondan kurtulmuştu.
Depresyonla ilgili semptomları
yok olmuştu.
Fakat geçen yıl
bununla kalmayıp
oyunculuk ve baskı kursunu tamamladı.
On yıl içerisinde ilk kez uçağa bindi.
Kariyeri ve sosyal hayatı
gittikçe gelişiyor.
Size yüzünü gösteremem.
Sihirli mantar
yasa dışı psikedelik bir ilaç.
Bu yüzden kendisinin
anonim olarak kalması gerekiyor.
Sihirli mantarlar...
Aklınıza 60’lar, okulu bırakmalar,
uçabileceğini sanıp
pencereden atlayanlar gelebilir.
Size kafayı yiyenleri hatırlatabilir.
Fakat bu, sihirli mantarın
Ben ve Kirk'e yaptığı etkinin tam tersi.
Kötü ününe rağmen
şu soruyu sormamız gerekiyor:
Bu mantar bizim bilmediğimiz neyi biliyor?
Bizim yapamadığımız neyi yapıyor?
Imperial College’da
psikedelik araştırma ekibinde çalışan
bir klinik psikoloğum.
Bu alışılmadık soruları
en uygun şekilde soran
enerjik bir ekipten oluşmaktayız.
Ekibimize Robin Carhart-Harris
liderlik ediyor.
Kendisi nörobilim alanında bir öncü.
Dünyaca ünlü bir psikofarmakolog olan
David Nutt tarafından denetleniyor.
Birlikte bürokratik engellerin
üstesinden geldiler.
Bu sayede geçen yıl depresyon için ilk kez
psilosibin tedavisini uygulayabildik.
Bu araştırmada,
tedaviye direnç gösteren 20 bireye
terapötik ortam içerisinde
yüksek dozda psilosibin verildi.
Sayıları az görünüyor olabilir
fakat tedavinin sonuçları olağanüstüydü.
Defalarca uygulanan
psilosibin tedavilerinin sonrasında
hastaların depresyon düzeylerinde
düşüş gözlemledik.
Depresyon semptomları
ciddi bir oranda azalıyordu.
Antidepresan ve psikoterapi gibi
tedavi yöntemlerinin uygulandığı
araştırmalardan daha iyi sonuç veriyordu.
Depresyon semptomları
ciddi bir oranda azalıyordu
ve tekrar artışa geçmiyordu.
Verilen dozdan altı ay sonra,
altısı hala remisyon dönemindeydi
ve depresyon belirtileri yoktu.
Üç tanesi tedaviye pek cevap vermedi.
Bu yüzden depresyon seviyelerinde
çok azalma olmadı.
Ama bu sadece bir hafta sürdü.
Fakat 11 hastanın depresyonunda yaklaşık
iki ay sonra büyük bir azalma oldu.
Daha sonra ise depresyon semptomları
tekrar ortaya çıkmaya başladı.
Bu sizde hayal kırıklığı
yaratıyor olabilir.
Fakat antidepresan kullandığınızda
her gün almanız gerekir.
Üstelik bazı kötü yan etkileri bulunuyor
ve işe yaraması haftalar sürüyor.
Geçici bir tedavi yöntemidir
ve sizi tamamen iyileştirmez.
Psilosibin tedavisinde ise
depresyon semptomlarında
ani bir düşüş gözlemledik.
Yan etkisi olmadan aylarca
süren ani bir rahatlama sağlıyordu.
Semptomları bastırmak yerine
ortaya çıkmasındaki temel sebepler
üzerinde etkili oluyordu.
Depresyon amansız,
rahatsızlık veren bir hastalıktır.
Winston Churchill bunu
kara köpek olarak adlandırıyordu.
Araştırmamızdaki hastalar ise bunu
beton kaplama, kafaya geçirilmiş çuval,
kapalı kutu, hapishane
olarak adlandırıyordu.
üç ile on bir arasında antidepresan çeşidi
ve altı çeşit
psikoterapi tedavisi denediler.
Fakat hiçbiri işe yaramadı.
Kendi depresyon hapislerinde
tıkılı kalmışlardı.
Tek farklı olan onlar değiller.
Depresyon salgınına doğru yol alıyoruz.
Küresel olarak engelliliğin
bir numaralı sebebi.
Bu odadaki herkesi etkileyecek.
Sevdiklerinizi ya da doğrudan sizi...
Depresyonu kavrayamıyoruz.
Buna neyin sebep olduğunu bilmiyoruz.
Verilen büyük bilimsel çabalara rağmen
kesin bir tedavi yöntemi bulamadık.
Depresyonu tamamıyla kavrayamıyoruz.
Birçok farklı unsuru içinde barındıran
karmaşık bir bileşim.
Depresyon sizi bulduğunda üzüntü, utanç
ve keder gibi duygu dalgalarına sürükler
veya duygularınızı tümüyle yok eder.
Basit bir şekilde analiz edip
tedavi edebileceğimiz bir hastalık değil.
Her insan için farklı yöntemler gerekir.
O zaman depresyonu
nasıl tedavi edebiliriz?
Çözüm yolu hiç kolay değil.
Her insan için
farklı tedavi yöntemi gerekiyor.
Araştırmamızda,
ilk başta psilosibinin hastaların beyni
üzerindeki etkisini inceliyorduk.
Beyni sert bir yapıdan
esnek hâle dönüştürür
ve geniş bir bağ oluşturur.
Beynin kilidini açtığını söyleyebiliriz.
Araştırmamızda
beyin taraması gerçekleştirdik
ve beyindeki esnekliğin
arttığını fark ettik.
Aynı zamanda belirti ölçeği de kullandık.
Böylece depresyon semptomlarının
azaldığını görebiliyorduk.
Fakat bu bize tüm hikâyeyi sunmuyordu.
Hastaların kendi ağızlarından
duymak istedik.
Ne oluyordu?
Psilosibin ne yapıyordu?
Doz verildikten sonra altı ay boyunca
hastalarla görüşme yaptık.
Görüşmenin tam metnini inceledik
ve psilosibinin ne yaptığına dair
iki unsur ortaya çıktı.
Bu unsurlara değinmeden önce
psikedelik deneyimin ne olduğunu
açıklamam gerektiğini düşünüyorum.
Psikedelikler bilinçaltının
bilinçli hâle gelmesini sağlar.
Yaşamınız boyunca biriken
ama gözden uzak yerlere itilmiş
önemli bir madde ortaya çıkar.
Dolabınızın arkasına ittiğiniz buruşuk
kıyafetlerinizin ortaya çıkması gibi...
Tüm bunlar meydana çıkar.
Sadece görmekle kalmazsınız,
bir bütün hâline gelirsiniz.
Anılar, duygular, acı, sevgi, keder...
Gizli kalmış ne varsa ortaya çıkar
ve bu duyguları hissetmenizi ister.
İnanılmaz derecede acı verici
ama bir o kadar da güzel olabilir.
Araştırmamızdaki hastalar genel olarak
üç çeşit deneyim yaşadıklarını anlattılar.
İlk deneyim geçmiş travmalara
geri dönüştü.
İkincisi, kendi hayatları,
olumsuz düşünce şekilleri
ve bu düşünceleri değiştirme
konusunda bir anlayış kazanmaktı.
Üçüncüsü ise uyum, bağ ve birlikten
oluşan bir deneyimdi.
Bazen tek bir seansta
üç deneyimi birden yaşıyorlardı.
Burası bizim tedavi odamız.
Hastanın iki yanında
iki terapist bulunuyor.
Hastalara göz bandı verilip kendilerinden
arkalarına yaslanarak müziği dinlemeleri
ve kendilerini vermeleri istendi.
Aynı terapistlerle daha önceden de
seans gerçekleştirmişlerdi.
Böylece onlara güveniyorlar
ve güvende hissediyorlardı.
Fakat terapist seansı
önceden planlamıyordu
veya seansın içeriğini
hiçbir bir şekilde yönetmiyordu.
Ama yine de seansların
belli bir yapısı vardı.
Başlangıcı, ortası ve sonu vardı.
Birbiri üzerine kurulmuş düşünce akışı
ve sembollerden oluşuyordu.
En incelikli şekilde oluşturulmuştu.
En iyi terapistlerin biri
tarafından planlanmış gibiydi.
Psikedelikle ilişkisi olmayan
geçmiş çalışmalarımda,
Ulusal Sağlık Hizmeti’nde
psikoterapi hizmeti veriyordum.
Hastalarım için seanslarımı planlardım.
Travmatik deneyimleri hakkında
konuşmalarını nasıl sağlayacağımı,
farklı bir bakış açısını
onlara nasıl sunacağımı,
nasıl öz anlayış ve motivasyon
sağlayacağımı düşünürdüm.
Tüm bu bilgileri aşılamaya çalışıyordum.
Ama bunlar terapist tarafından
yapılan konuşmalardı.
Hasta bunu nedense kendi dışında
gelişen bir deneyim olarak algılıyordu.
Bazen istediğim sonuca
ulaşamıyordum.
Fakat psilosibin seansında
hastaların kendi kendilerine
iyileşme sürecine girdiğine
ve tüm fikirlerin kendi içlerinden
geldiğine tanık olmuştum.
Hepsi etkili ve hayat değiştirecek
türden fikirlerdi.
Çünkü dersler en doğru terapist
tarafından hazırlanıyordu:
kendileri tarafından.
Bahsettiğim unsurlara gelelim.
Peki hastalar psilosibinin
ne yaptığını söylediler?
Sunum kumandası bozuldu.
Başka bir kumanda alabilir miyim?
(Kahkaha)
Tamam.
Bir sonraki slayt görünmüyor
ama yine de ne yazdığını söyleyeyim.
İlk unsurun kilidi
içten açmak olduğu yazıyor.
Hastalar ket vurulan duygularının
özgür bırakıldığını söylüyordu.
Daha önceleri duygularından kaçınırken
duygularını kabullenme
aşamasına geçtiklerini söylediler.
Depresyondayken sıkıntılı
ve üzüntülü zamanlarında
duygularını uzaklaştırıp
bastırdıklarını anlattılar.
Toplumumuz acı çekenlere önem göstermiyor.
Acı çekmek güçsüzlük olarak görülüyor.
Bu yüzden hastalarımız duygularını
saklamayı öğrenmişlerdi.
Sam büyürken kendisine
“Erkekler ağlamaz” dendiğini hatırlıyordu.
Bu yüzden sessizce acı çekmeyi öğrenmişti.
Hastaların birçoğu hisleriyle
başa çıkamıyordu.
Başlarından birçok şey geçmişti.
Yıllar boyunca acı çekmişlerdi.
Tüm bunlarla yüzleşecek güçleri yoktu.
Acılarından kaçınmanın birçok farklı
yolunu bulmuşlardı.
Yemek, televizyon, ağrı kesici
ve genellikle antidepresan yoluyla
kendi kendilerini
tedavi etmeye çalışıyorlardı.
Bu yöntemler acılarının
temel sebebine pek etki etmiyordu.
Sadece en kötü acıyı uyuşturuyordu.
Fakat diğer duyguları da uyuşturuyordu.
Birçok hasta hissizleştiklerini ve hiçbir
duyguyu hissedemediklerini söylüyordu.
Birçoğu yaşamlarının bir döneminde,
genellikle çocukluk döneminde
travma yaşadıklarını anlattı.
Yaşadıkları travmaları hakkında
düşünemiyorlardı bile.
Fakat psilosibin sayesinde olanları
etraflıca düşünebiliyorlardı.
John.
John nerede?
John işte burada.
Çocukken istismara uğramıştı.
Kendisine psilosibin verilmesinin
ardından büyük bir fıçı fark etti.
Bu fıçının içinde aklından savdığı
ve daha önce kimselere anlatamadığı
tüm utanç ve acılarının
yer aldığını biliyordu.
Tüm bunlarla mücadele etti.
Oldukça acı vericiydi.
Fakat bu seans sırasında,
kutuyu açıp geçmişini
kabullenmeyi başardı.
Çok etkileyiciydi.
Birçoğu yıllardır ilk kez ağlıyordu.
Bu hisleri kabullenip yaşayarak
duygusal boşalmayı sağlayan bir deneyimdi.
Altı yıllık bir terapide görebileceğimiz
sonuçları altı saat içinde elde etmiştik.
İkinci unsur ise dış kilidi açmak.
Dışarıyla kopan bağlarını
tekrar kurduklarını anlatmışlardı.
Depresyonun yavaşça içe doğru dönen
bir sarmal olduğundan bahsettiler.
Sevdiklerinden, kendi kimliklerinden
yavaşça kopuk hâle geldiklerini,
olumsuz düşüncelerinin
sürekli saldırdığı zihinlerinde
küçük bir kapana kısılmış gibi hissetmeye
başladıklarını belirtmişlerdi.
Psilosibin ise bu bağı
tekrar kurmayı sağlıyordu.
Ben bu durumu şu şekilde anlattı:
“Sabit diskteki parçalanmış dosyaların
birleştirilmesi gibi.
Düşüncelerin zihnimde
yeniden düzenlendiğini hissediyordum.
Her şeyin düzene sokulduğunu fark ettim.
Beynimdeki parçalar
birleştiriliyor diye düşünmüştüm.
Ne kadar da mükemmel.
O zamandan beri düşüncelerim daha anlamlı
hâle geldi ve daha az kafa yoruyorum."
Diğer hastalar farklı şekillerde
aynı süreçten bahsettiler.
Bazıları bu süreçte gözlerindeki
sis perdesinin kalktığından bahsediyordu.
John bunun karanlık bir evdeki ışıkları
açmak gibi olduğunu söylüyordu.
Zihinlerini yeniden başlattıktan sonra,
duyularına bağlanabiliyorlardı.
Kendi kimlikleriyle bağlantı
kurabiliyorlardı.
Kirk, tasasız bir yaşam sürüyormuş
gibi hissettiğini söylemişti.
Diğer insanlarla bağlantı
kurabiliyorlardı.
John yedi yıldır ilk kez
eşiyle birlikte yemeğe çıkmıştı.
Tekrar genç bir delikanlı gibi
hissettiğini söylemişti.
Birçoğu doğayla bir bağlantı hissediyordu.
Doğayı bir resim gibi görmek yerine
onun bir parçasıymış gibi hissediyorlardı.
İlk defa ruhsal bir ilkeye karşı
bağ hissediyorlardı.
Bazıları...
Kısılı kaldıkları kapandan özgür kalarak
dışarı çıkmışlardı.
Değişen bilinç durumlarına dünya çapında
yıllardır önem gösteriliyor.
Ama bilimsel araştırmalar
hâlâ emekleme döneminde.
Bu yıl yapacağımız daha büyük
araştırmamız için heyecan duyuyoruz.
Fakat hâlâ ihtiyatlı davranıyoruz.
Henüz hakkında çok şey bilmiyoruz.
Herkes için uygun olmayabilir.
Bu yüzden ihtiyatlı davranıyoruz.
Önümüzdeki beş yıl boyunca,
psilosibinin bize nasıl ve ne zaman
yardımcı olabileceğini öğreneceğiz.
Fakat bunun ruh sağlığı hizmetlerinde
devrim yaratabileceğine inanıyorum.
Hastalarımız tüm bu yüzeysel tedavilerin,
kısa dönemli terapilerin
işe yaramayan bir yara bandı gibi
olduklarını söylemişlerdi.
Hiçbir şey işe yaramıyordu.
Çünkü hiçbir tedavi acılarının
kaynağına ulaşamamıştı.
Bu depresyon salgınında
yardıma muhtaç çok insan var.
Birçok insan yardıma ihtiyaç duyuyor.
Ulusal Sağlık Hizmeti'nin
yıllar süren psikoterapi için
herkese yetecek kadar maddi kaynağı yok.
Eğer psilosibini daha önce çalıştığım
terapilere benzer
kısa dönemli terapilere dahil edersek
tedaviyi çok daha güçlü
ve etkili kılacağına inanıyorum.
Geçici bir çözüm sunmak yerine,
acınızdan kurtulmak için
bir çıkış yolu sağlayan,
ilaç takviyesinin uygulandığı bir terapi.
Sonuç olarak sihirli mantar depresyonu
ortadan kaldırabilir mi?
Cevap “hayır”.
Depresyonu tedavi eden şey mantar değil
hastanın ta kendisidir.
Mantar size sadece yol gösterir.
Teşekkür ederim.
(Alkışlar)