WEBVTT

00:00:01.333 --> 00:00:02.809
บริการส่งอาหาร

00:00:02.833 --> 00:00:05.809
ถือว่าเป็นสิ่งที่ช่วยคนรุ่นใหม่จากความหิว

00:00:06.770 --> 00:00:08.188
จากที่ผมได้คำนวณ

00:00:08.212 --> 00:00:11.950
คนอเมริกาสั่งอาหารมากกว่า 20 ล้านครั้ง

00:00:11.974 --> 00:00:13.640
ในแต่ละวัน

00:00:14.022 --> 00:00:17.458
โดยที่ร้านเกินครึ่งสามารถเดินไปซื้อได้

00:00:17.482 --> 00:00:21.233
ถึงอย่างนั้น 9 ใน 10
ก็ให้รถไปส่งอาหารอยู่ดี

00:00:21.607 --> 00:00:23.933
พูดง่าย ๆ ก็คือ

00:00:23.957 --> 00:00:25.861
เราส่งบูร์ริโตที่หนักเพียง 2 ปอนด์

00:00:25.885 --> 00:00:27.655
ด้วยรถยนต์ที่หนักมากกว่า 2 ตัน

00:00:27.679 --> 00:00:29.914
20 ล้านครั้งต่อวัน

00:00:29.938 --> 00:00:32.072
เเรงงานที่มาส่งเเค่บูร์ริโตนั้น

00:00:32.096 --> 00:00:34.850
ก็คือโครงเหล็กหนักกว่า 2 ตัน

00:00:34.874 --> 00:00:36.263
พร้อมที่นั่งอุ่น ๆ

NOTE Paragraph

00:00:36.287 --> 00:00:37.609
พูดตรง ๆ ก็คือ

00:00:37.633 --> 00:00:39.633
เราติดการใช้รถยนต์

00:00:40.085 --> 00:00:41.935
รู้หรือไม่ว่าที่สหรัฐฯ

00:00:41.959 --> 00:00:45.434
รถทุกคันมีที่จอดถึง 4 ที่

00:00:45.458 --> 00:00:46.831
ในบางเมืองใหญ่ ๆ

00:00:46.855 --> 00:00:49.942
ที่เกินครึ่งในเมืองมีไว้เพื่อจอดรถโดยเฉพาะ

00:00:50.427 --> 00:00:53.401
เราออกแบบเมืองตามการขับรถ

00:00:53.425 --> 00:00:56.290
เพราะเราเลือกที่จะขับรถ ไม่ว่าจะ 2 ไมล์

00:00:56.314 --> 00:00:57.861
หรือ 200 ไมล์

00:00:57.885 --> 00:01:00.290
ไปคนเดียว หรือไปกันทั้งครอบครัว

00:01:00.688 --> 00:01:05.600
เรานั่งรถ SUV ไปซื้อทั้งกาแฟและโต๊ะกาแฟ

00:01:06.019 --> 00:01:08.796
ถ้าเราขับและใช้ที่จอดรถน้อยลง

00:01:08.820 --> 00:01:10.201
เราก็จะมีพื้นที่สำหรับบ้าน

00:01:10.225 --> 00:01:12.328
พื้นที่สังคมและสวนสาธารณะมากขึ้น

00:01:12.661 --> 00:01:14.014
ถ้าอยากได้แบบนั้น

00:01:14.038 --> 00:01:17.942
ก่อนอื่น เราต้องทบทวนการใช้รถยนต์ทุกวันนี้

NOTE Paragraph

00:01:17.966 --> 00:01:19.395
เพื่อในอนาคต

00:01:19.419 --> 00:01:23.065
ถ้าไปแค่ 5 ช่วงตึก
ก็ใช้จักรยานหรือสกูตเตอร์

00:01:23.089 --> 00:01:26.376
ถ้ารีบก็เรียกโดรนโดยสารมารับ

00:01:26.400 --> 00:01:29.661
ถ้าต้องการอาหารก็ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาส่ง

00:01:29.685 --> 00:01:32.271
อาหารจะมาเสิร์ฟถึงที่

NOTE Paragraph

00:01:32.295 --> 00:01:35.959
กลับไปที่เลข 20 ล้าน
ที่คนอเมริกันสั่งอาหาร

00:01:36.341 --> 00:01:39.150
ถ้าเราทำให้การสั่งซื้ออยู่นอกพื้นที่ถนนได้

00:01:39.174 --> 00:01:40.609
เราจะช่วยลดความจำเป็น

00:01:40.633 --> 00:01:45.363
ในการใช้รถมากถึง 1.5 ล้านคัน
นี่แค่ในสหรัฐฯ

00:01:45.387 --> 00:01:47.833
ซึ่งนับเป็นสองเท่าของขนาดซานฟรานซิสโก

00:01:48.171 --> 00:01:52.091
ทีนี้ลองมาดูผลกระทบต่อเมืองอย่างเดลี

00:01:52.115 --> 00:01:54.545
หรือเตหะรานบ้านเกิดของผม

00:01:54.569 --> 00:01:58.053
ซึ่งมลพิษอากาศได้คร่าชีวิตคนหลายพันต่อปี

NOTE Paragraph

00:01:58.546 --> 00:02:03.455
เราจะลดปริมาณการขนส่งบนท้องถนนได้อย่างไร

00:02:04.661 --> 00:02:06.391
นั่นคือสิ่งที่น่าคิด

00:02:06.415 --> 00:02:09.913
ซึ่งผมและทีมงานได้พยามหาคำตอบมาตลอด 3 ปี

00:02:10.380 --> 00:02:13.475
และคำตอบก็อยู่ที่ช่วงตึกใดช่วงตึกหนึ่ง

00:02:13.499 --> 00:02:15.341
ของเมืองในอนาคต

00:02:15.944 --> 00:02:20.155
เราได้พยามสร้างหุ่นยนต์ไร้คนขับขนาดเล็ก

00:02:20.179 --> 00:02:22.806
ที่ขับเคลื่อนตามตรอกและทางเท้าไม่พลุกพล่าน

00:02:22.830 --> 00:02:24.512
บนทางเดิน

00:02:24.536 --> 00:02:28.106
พร้อมที่บรรจุสินค้าแน่นหนาก่อนนำส่ง

NOTE Paragraph

00:02:28.130 --> 00:02:31.304
ที่นี้ก่อนที่จะเล่าเกี่ยวกับหุ่นยนต์ต่อ

00:02:31.328 --> 00:02:33.328
มาทำการทดลองทางความคิดสั้น ๆ กัน

00:02:33.947 --> 00:02:38.372
ลองนึกภาพเมืองที่มีหุ่นยนต์หลายพันตัว

00:02:39.007 --> 00:02:40.341
ใช่แบบนี้รึเปล่า

00:02:40.761 --> 00:02:44.601
คนจำนวนมากอาจนึกถึง
ภาพยนตร์ฮอลลิวู้ดแนวสังคมสิ้นหวัง

00:02:44.625 --> 00:02:50.307
แต่งานของเราคือออกแบบอนาคตที่เป็นมิตรกับคน

00:02:50.331 --> 00:02:53.298
แทนที่จะสร้างมนุษย์ต่างดาว

00:02:53.322 --> 00:02:57.004
เราเริ่มสร้างหุ่นยนต์ที่เข้าถึงได้มากขึ้น

00:02:57.361 --> 00:03:00.100
หุ่นยนต์ที่จะเข้ากับชุมชน

00:03:00.665 --> 00:03:02.720
แต่เราก็ต้องการความประหลาดใจ
เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย

00:03:02.744 --> 00:03:05.505
สิ่งที่น่ารื่นรมย์แบบคาดไม่ถึง

NOTE Paragraph

00:03:05.815 --> 00:03:06.974
ลองคิดดูสิ

00:03:06.998 --> 00:03:08.481
คุณกำลังเดินอยู่บนถนน

00:03:08.505 --> 00:03:10.710
และคุณก็เห็นหุ่นยนต์ตัวแรก

00:03:10.734 --> 00:03:13.052
นั่นคือช่วงเวลาที่คุณจะตัดสินใจว่า

00:03:13.076 --> 00:03:15.861
นี่คืออนาคตที่คุณจะรักหรือจะกลัว

00:03:16.861 --> 00:03:20.137
และในเมื่อคนจำนวนมากมีความคิดด้านลบ

00:03:20.161 --> 00:03:22.383
เราต้องทำให้พวกเขาเปิดใจ

00:03:22.407 --> 00:03:24.772
เราต้องทำให้พวกเขาประหลาดใจและรื่นรมย์

00:03:24.796 --> 00:03:27.952
เพื่อชนะใจพวกเขาให้ประทับใจตั้งแต่แรก

00:03:27.976 --> 00:03:29.380
นี่คือสิ่งที่พวกเราคิดขึ้นได้

00:03:29.404 --> 00:03:32.174
เข้าถึงได้ แต่ก็เหนือความคาดหมาย

00:03:32.555 --> 00:03:34.483
เหมือนเป็นรถเข็น

00:03:34.507 --> 00:03:38.267
เหมือนเราเอาวอลล์- อี กับมินเนียนมารวมกัน

00:03:39.004 --> 00:03:41.853
ถ้าคุณอยู่ในซานฟรานซิสโกหรือลอสแอนเจลิส

00:03:41.877 --> 00:03:44.933
อาจมีหุ่นยนต์พวกนี้ไปส่งอาหารให้คุณแล้ว

NOTE Paragraph

00:03:45.482 --> 00:03:48.244
ทันทีที่พวกเรานำหุ่นยนต์ไปตั้งตามท้องถนน

00:03:48.268 --> 00:03:50.415
เราก็พบปัญหาที่น่าสนใจ

00:03:50.439 --> 00:03:53.400
เช่น หุ่นยนต์จะข้ามถนนยังไง

00:03:53.704 --> 00:03:59.330
หรือหุ่นยนต์จะปฏิสัมพันธ์กับผู้พิการยังไง

00:04:00.149 --> 00:04:03.805
แล้วเราก็ตระหนักได้ว่าเราต้องสอนหุ่นยนต์

00:04:03.829 --> 00:04:06.099
ให้รู้จักสื่อสารกับผู้คน

00:04:06.877 --> 00:04:09.718
คนที่อยู่บนทางเท้ามาจากหลากสาขาอาชีพ

00:04:09.742 --> 00:04:12.960
เราจึงต้องคิดภาษาใหม่

00:04:12.984 --> 00:04:14.729
ที่เป็นสากล

00:04:14.753 --> 00:04:17.864
เพื่อให้ผู้คนและหุ่นยนต์เข้าใจกันได้

00:04:17.888 --> 00:04:19.253
ในทันที

00:04:19.277 --> 00:04:22.345
เพราะไม่มีใครมานั่งอ่านคู่มือหรอก

NOTE Paragraph

00:04:23.719 --> 00:04:27.441
เราเริ่มจากดวงตา เพราะภาษาตาเป็นภาษาสากล

00:04:27.465 --> 00:04:29.403
ซึ่งแสดงให้เห็นว่าหุ่นยนต์จะไปทางไหน

00:04:29.427 --> 00:04:31.513
หรือว่ามันสับสน

00:04:31.537 --> 00:04:34.378
อีกอย่าง ตาทำให้หุ่นยนต์เป็นมนุษย์มากขึ้น

00:04:34.871 --> 00:04:37.045
เรายังต้องใช้เสียง

00:04:37.069 --> 00:04:39.534
อย่างเช่น การสร้างเสียงวิ่ง

00:04:39.558 --> 00:04:41.379
โดยเพิ่มความถี่บ่อยๆ

00:04:41.403 --> 00:04:45.268
ให้ผู้ที่พิการทางสายตารู้ตำแหน่งหุ่นยนต์

00:04:45.292 --> 00:04:47.244
โดยใช้ปรากฏการณ์ดอปเปลอร์

NOTE Paragraph

00:04:47.268 --> 00:04:50.061
แต่เท่านี้ก็ยังไม่เพียงพอ

00:04:50.085 --> 00:04:51.299
ที่ทางแยก

00:04:51.323 --> 00:04:53.323
รถจะตัดหน้าหุ่นยนต์

00:04:53.347 --> 00:04:55.863
บางครั้งคนขับก็จะงุนงง

00:04:55.887 --> 00:04:59.931
เพราะหุ่นยนต์ต้องใช้เวลานานกว่าจะข้ามถนน

00:05:00.630 --> 00:05:03.467
แม้แต่คนเดินเท้าทั่วไปยังงง

00:05:03.796 --> 00:05:07.188
บางทีก็ไม่แน่ใจว่าจะให้หุ่นยนต์เดินฝั่งไหน

00:05:07.212 --> 00:05:10.640
เพราะหุ่นยนต์เปลี่ยนทิศทางบ่อย

00:05:10.664 --> 00:05:11.836
เวลาเคลื่อนที่

00:05:11.860 --> 00:05:14.312
แต่ก็ทำให้เกิดไอเดียใหม่ขึ้นมา

00:05:14.625 --> 00:05:18.669
ว่าหากเราคิดภาษาสากลจากท่าทาง

00:05:19.106 --> 00:05:20.772
อย่างที่สี่แยก

00:05:20.796 --> 00:05:24.201
หุ่นยนต์จะขยับไปข้างหน้านิดหน่อยก่อนจะข้าม

00:05:24.225 --> 00:05:26.820
เพื่อให้สัญญาณคนขับว่าถึงคิวพวกมันแล้ว

00:05:27.928 --> 00:05:29.864
ถ้ามันเห็นคนนั่งรถเข็น

00:05:29.888 --> 00:05:33.982
ก็จะให้ทางโดยการหันหน้าออกจากทางเท้า

00:05:34.006 --> 00:05:36.299
เพื่อสื่อว่าพวกมันจะไม่ขยับ

NOTE Paragraph

00:05:37.704 --> 00:05:39.371
พวกคุณบางคนอาจจำเรื่องนี้ได้

00:05:39.395 --> 00:05:44.833
ปี 2015 นักวิจัยแคนาดา
ได้ส่งหุ่นยนต์ไปโบกรถ

00:05:45.677 --> 00:05:47.304
ทั่วสหรัฐฯ แต่ก็ไปไม่ได้ไกล

00:05:47.328 --> 00:05:51.360
พบว่าหุ่นยนต์สามารถใช้ทักษะสังคมบางอย่าง

00:05:51.384 --> 00:05:53.498
เช่น ถ้ามันไปเจอคนที่ใช้งานไม่เป็น

00:05:53.522 --> 00:05:58.934
นักวิจัยคาร์เนกีเมลลอนให้หุ่นยนต์แกล้งตาย

00:05:58.958 --> 00:06:01.800
เพราะคนจะรู้สึกแย่ถ้าคิดว่าเป็นคนทำมันพัง

00:06:02.474 --> 00:06:04.490
แต่หุ่นยนต์ส่งของไม่ใช่ของเล่น

00:06:04.514 --> 00:06:07.069
ขนาดไม่ได้เล็ก แล้วก็อยู่ในที่สาธารณะ

00:06:07.394 --> 00:06:10.371
เราพบว่าถ้าจะไม่ให้คนที่ใช้งานไม่เป็น

00:06:10.395 --> 00:06:12.331
มายุ่งกับหุ่นยนต์

00:06:12.355 --> 00:06:14.355
หุ่นยนต์ต้องสร้างการตระหนักรู้

00:06:14.950 --> 00:06:17.410
ซึ่งเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับการแกล้งตาย

00:06:17.792 --> 00:06:18.991
ในกรณีนี้

00:06:19.015 --> 00:06:21.656
หุ่นยนต์ต้องยอมรับสถานการณ์

00:06:21.680 --> 00:06:23.680
เพื่อให้คนหลีกทางให้

00:06:24.546 --> 00:06:25.991
หรือให้คำแนะนำ

00:06:26.015 --> 00:06:28.910
ถ้าคุณเป็นหุ่นยนต์และเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ

00:06:28.934 --> 00:06:30.934
วิ่งตรงไปที่ผู้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุด

00:06:31.315 --> 00:06:35.066
กลายเป็นว่าเด็กบางคนชอบแกล้งหุ่นยนต์

NOTE Paragraph

00:06:35.455 --> 00:06:38.010
เพราะฉะนั้น นอกจากความคิด
แบบสังคมสิ้นหวังแล้ว

00:06:38.034 --> 00:06:41.098
ในหนังฮอลลีวู้ดยังมีหุ่นยนต์เจ๋งๆ

00:06:41.122 --> 00:06:43.983
ที่ช่วยเราทำธุระหรืออยู่เป็นเพื่อนเรา

00:06:44.007 --> 00:06:46.880
จนถึงตอนนี้ เรามุ่งความสนใจที่การส่งอาหาร

00:06:46.904 --> 00:06:48.555
แต่ในอนาคต

00:06:48.579 --> 00:06:50.537
หุ่นยนต์อาจทำได้มากกว่านี้ เช่น

00:06:50.561 --> 00:06:55.252
เก็บอาหารเหลือไปส่งตามศูนย์พักพิงทุกคืน

00:06:55.593 --> 00:06:59.593
เพราะในสหรัฐฯ เราทิ้งอาหารร้อยละ 30

00:06:59.617 --> 00:07:03.145
ขณะที่คนร้อยละ 10
เผชิญความไม่มั่นคงทางอาหาร

00:07:03.169 --> 00:07:05.169
หุ่นยนต์เหล่านี้อาจช่วยได้

NOTE Paragraph

00:07:06.003 --> 00:07:10.018
หรือเมื่อเรามีหุ่นยนต์หลายร้อยตัวให้เมือง

00:07:10.042 --> 00:07:14.285
เราอาจให้หุ่นยนต์ช่วยนำยามาให้ยามฉุกเฉิน

00:07:14.309 --> 00:07:17.539
อย่างในกรณีที่คนใกล้ตัว
มีอาการแพ้

00:07:17.563 --> 00:07:19.071
หรือเป็นหอบหืด

00:07:19.095 --> 00:07:22.291
หุ่นยนต์ก็จะมาถึงที่ได้ในหนึ่งหรือสองนาที

00:07:22.315 --> 00:07:23.838
เร็วกว่าที่ใครจะทำได้

00:07:23.862 --> 00:07:25.498
และในช่วงที่มีโรคระบาด

00:07:25.522 --> 00:07:28.005
หุ่นยนต์จะมีส่วนสำคัญในโครงสร้างพื้นฐาน

00:07:28.458 --> 00:07:29.807
โดยจะช่วยให้

00:07:29.831 --> 00:07:33.418
เราสามารถช่วยเหลือตามจำเป็นแก่ชุมชนได้

00:07:33.442 --> 00:07:35.069
แม้ในสถานการณ์ฉุกเฉิน

NOTE Paragraph

00:07:35.093 --> 00:07:37.616
ผมขอทิ้งท้ายไว้ว่า

00:07:38.331 --> 00:07:43.631
วันนี้สิ่งของไม่อาจเคลื่อนที่โดยไร้มนุษย์

00:07:43.655 --> 00:07:47.329
เพราะโลก 3 มิตินั้นค่อนข้างซับซ้อน

00:07:47.814 --> 00:07:51.532
แต่เซ็นเซอร์และปัญญาประดิษฐ์เปลี่ยนมันได้

00:07:52.120 --> 00:07:54.826
ในแง่หนึ่งเทคโนโลยีก็เหมือนทารก

00:07:54.850 --> 00:07:59.260
ที่เพิ่งเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ และเข้าใจคำพูด

00:07:59.284 --> 00:08:02.156
และอาจจะสนทนาขั้นพื้นฐานได้

00:08:02.180 --> 00:08:04.180
แต่ยังเดินไม่เป็น

00:08:04.934 --> 00:08:07.498
ตอนนี้พวกเรากำลังสอนเทคโนโลยี

00:08:07.522 --> 00:08:09.806
ให้ขับเคลื่อนไปในโลก 3 มิติ

00:08:09.830 --> 00:08:11.292
ด้วยตัวของมันเอง

00:08:12.585 --> 00:08:14.664
เรากำลังเข้าสู่ยุคใหม่

00:08:14.688 --> 00:08:19.315
ที่สิ่งของต่าง ๆ
จะลุกขึ้นมาเคลื่อนที่อิสระ

00:08:20.305 --> 00:08:21.791
และเมื่อเป็นเช่นนั้น

00:08:21.815 --> 00:08:24.473
เราต้องมั่นใจว่าพวกมัน
จะไม่เหมือนมนุษย์ต่างดาว

NOTE Paragraph

00:08:24.497 --> 00:08:29.236
ผมมองว่าในอนาคต
เมื่อสิ่งต่าง ๆ มีชีวิตขึ้น

00:08:29.260 --> 00:08:30.720
มันจะมีความสุข

00:08:31.053 --> 00:08:34.095
ก็นะ เอาแบบ "Terminator" ให้น้อยหน่อย

00:08:34.119 --> 00:08:35.786
และให้เป็นแบบ "Toy Story" มากกว่า

NOTE Paragraph

00:08:36.159 --> 00:08:37.373
ขอบคุณครับ