Als ik de klok kon terugdraaien en Shalon kon terugbrengen, zou ik er letterlijk alles voor doen. Ik zou met plezier alles geven als ik haar lachende gezicht nog een keer kon zien. Maar jammer genoeg, zelfs als Shalon hier was, het zou niet veranderen dat in Amerika jaarlijks 700 tot 800 vrouwen sterven van complicaties gelinkt aan de zwangerschap en bevalling. De keuze om een kind te krijgen zou nooit een doodstraf mogen zijn. De moedersterfte in Amerika is ronduit verontrustend. In 2017 rapporteerden NPR en ProPublica dat de Verenigde Staten de hoogste moedersterfte hebben van alle ontwikkelde landen in de wereld. De Verenigde Staten zijn het enige land waar dat aantal alsmaar stijgt. Zwarte moeders zoals Shalon blijven de voornaamste groep van moedersterfte. Het is werkelijk berispelijk dat zwarte vrouwen drie of vier keer meer kans op overlijden hebben dan blanke vrouwen. Het is absoluut beschaamtelijk dat 60 procent van die sterfgevallen helemaal te voorkomen zijn, net zoals die van mijn dochter. En hier is een schokkend weetje: volgens een verslag van de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, is het verschil in risico niet veranderd in de laatste zes decennia. Zes decennia. Het is duidelijk dat de huidige inzet om het aantal moedersterftes aan te pakken en de bijhorende raciale en gezondheidsverschillen jammerlijk ontoereikend blijven. Pas wanneer ras niet langer de voorbode is van hoe zwarte vrouwen behandeld of niet behandeld worden in de gezondheidszorg, zal het resultaat drastisch anders zijn. Ik wil overduidelijk zijn nu. De medische gemeenschap stelt zwarte moeders in Amerika teleur. Decennialang zijn zwarte vrouwen afgewimpeld, genegeerd, geminacht, of op zijn minst zijn ze niet serieus genomen in hun interacties met de gezondheidszorg. Het is niet ongewoon voor zwarte vrouwen om racisme en discriminatie te ervaren door medische hulpverleners. Dat racisme kan schaamteloos openlijk zijn of heimelijk subtiel -- maar vergis u niet: het is er. Het maakte niet uit dat Shalon een tweevoudig doctoraat had in Sociologie en Gerontologie; het maakte zelfs niet uit dat Shalon twee masterdiploma's had, waarvan één een master in Volksgezondheid van John Hopkins was. Het maakte geen verschil dat Shalon een luitenant commandant was in de Amerikaanse Volksgezondheidszorg, een alumna van de wereldbekende Epidemic Intelligence Service een hoog aangeschreven epidemioloog bij het Centrum voor Ziektecontrole en Preventie en voorzitter van haar eigen diversiteitsbedrijf. Ze was nog steeds een zwarte vrouw. Een zwarte vrouw die een systeem betrad dat haar als een stereotype zag en dus ook zo reageerde op haar. Gedurende de drie weken nadat haar kind geboren was, klampte Shalon haar verzorgend personeel meermaals aan om hulp. Met haar onderwijs en opleiding kon ze uiteraard haar bezorgdheden duidelijk uiten, wat ze ook deed. En toch werden haar hulpkreten geminimaliseerd en afgewimpeld door de subtiele vooroordelen van haar medische verzorger. Die vooroordelen, gevoed door structureel racisme, zijn de kernoorzaken van de verschillen in de gezondheidszorg. Die vooroordelen beïnvloedden de afloop voor Shalon. Die vooroordelen zorgden ervoor dat mijn dochter in de statistieken van 2017 staat. Als resultaat verloor ik mijn prachtige kleine meid. Mijn kindje. Ik verloor mijn vertrouwenspersoon, ik verloor mijn beste vriend, ik verloor mijn hele wereld. Shalons dochter verloor haar moeder en alle mogelijke relatiemogelijkheden die tussen hen hadden kunnen bestaan. De maatschappij heeft misschien wel een groter verlies geleden. Wie weet welke medische vooruitgang of bijdragen aan de sociale rechthvaardigheid Shalon had kunnen maken als haar medische verzorger gewoon naar haar had geluisterd en aandacht had besteed aan haar hulpkreten. We zullen het nooit weten. Maar dit weten we wel. Achter elke van die 700 tot 800 vrouwen die sterven, staat een gezin en heel sociaal netwerk van geliefden, waaronder ook de kinderen die achter blijven, zoals Soleil. Shalons dochter Soleil is drie jaar oud nu. Ze heeft een snelle glimlach, even geweldig als die van haar moeder. Soleil kent geen angst. Ze is vastberaden en heeft over alles een mening. (Gelach) Ze is zo slim. Soleil verbaast me steeds opnieuw in hoe zelfverzekerd ze door de wereld gaat. Maar Soleil kent haar moeder enkel vanop foto's en de gekoesterde herinneringen die ik heb en elke dag met haar deel. Toch houdt Soleil van haar mama, die slechts drie korte weken bij haar was. Ze zegt het me elke dag. Mijn hart doet pijn elke keer als Soleil om haar mama roept. Het is op die momenten dat Soleil tegen mij zegt: "Oma, ik wil naar de hemel zodat ik bij mijn mama kan zijn." Het zou zo niet moeten zijn. Het moet zo niet zijn. Het kan zo echt niet verder gaan. Toen ik eerder zei dat de medische wereld zwarte vrouwen teleurstelt, hebben sommige zich misschien afgevraagd of ik te hard veralgemeen. Uiteindelijk moeten we individuen de schuld geven, toch? Of misschien moeten we zeggen dat een handvol ziekenhuizen die toevallig gebruikt worden door een grote groep zwarte vrouwen en andere minderheidsgroepen het epicentrum van moedersterfte in Amerika zijn. Maar ik zou zeggen dat focussen op een handvol individuen of een handvol ziekenhuizen het probleem te nauw definieert. Het probleemgedrag gaat niet over de daden van specifieke individuen of ziekenhuizen; het is institutioneler dan dat. Bovendien is het wijdverspreide probleem diep verankerd, ingeworteld in de fundering van onze gezondheidszorg. Het is dit brede falen dat verschillen nog steeds toelaat in de gezondheid en dood van moeders, wat ervoor zorgt dat zwarte vrouwen -- net zoals Shalon -- drie keer zo vaak sterven als blanke vrouwen. Het wordt goed bijgehouden, jaar na jaar, decennium na decennium, generatie na generatie, en er werd nog geen enkele effectieve maatregel genomen. Hoe brengen we hier verandering in? Is er een sluitende oplossing voor het uitroeien van verschillen in moedersterfte? Wel, verbeteringen in de nauwkeurigheid van gegevens zijn essentieel, maar lang niet genoeg. Algoritmes, checklists, apps ... ze spelen allemaal een belangrijke rol, maar ze zijn ook geen wondermiddel. En ik kan niet genoeg benadrukken dat impliciete training tegen vooroordelen zonder expliciete, expliciete manieren van verantwoording absoluut geen verschil zal maken. Het is tijd; het is al lang tijd dat de leiders in de medische wereld stappen ondernemen om de gezondsheidszorg uit dat status quo te halen. De eerste stap moet de erkenning zijn dat het inherente probleem van de gezondheidszorg meer is dan een probleem; het is een mislukking. De volgende stap is verantwoordelijkheid te nemen en de mislukking toe te geven. Maar de belangrijkste stap is actief de noodzakelijke acties nemen en de fouten rechtzetten die gecreëerd zijn door die mislukking. Een wijze vrouw zei me ooit: "Als je iets anders wil, moet je iets anders doen." Mijn dochter was toegewijd om iets anders te doen. Shalon was gekend als een vrouw met grote integriteit en hoge morele waarden. Toen haar werd gevraagd naar haar drijvende krachten in het leven, antwoordde ze: "Ik zie onrechtvaardigheid overal waar het bestaat. Ik ben niet bang om die bij naam te noemen en ik werk hard om haar te verdrijven. Ik zweer een betere aarde te creëren." Shalon zette zich elke dag van haar leven in voor die waarden. Voormalig Algemeen Chirurg David Satcher zei ooit: "Leiders moeten genoeg erom geven, leiders moeten genoeg weten, leiders moeten genoeg willen doen en leiders moeten willen doorgaan tot het werk gedaan is." Shalon was zo'n leider. Ook al zal er nooit meer een leider zijn als Shalon, toch kunnen we volharden tot het werk gedaan is. Hier is wat ik doe om verder te gaan tot het werk om zwarte moeders te redden gedaan is. Om te beginnen heb ik de krachten gebundeld met enkele van Shalons vrienden en haar collega's van het Centrum voor Ziektecontrole en Preventie. We stichtten een non-profitorganisatie. We werken hard om vermijdbare doden bij zwarte moeders te voorkomen. En hier is hoe we dat doen: met actie, actie en meer actie. We zetten aandeelhouders in op elk punt van de publieke gezondheid en de gezondheidszorg. We werken actief samen met het wetgevende kader. We promoten maatregelen om verantwoordelijkheid te nemen en wetten voor na de bevalling en we willen ze vastleggen in de wet. We staan aan de start van een gemeenschapsgebaseerd onderzoeksproject dat de kwaliteit van medische zorg voor zwarte vrouwen zal herdefiniëren. Uiteindelijk zullen we zwarte vrouwen meer macht in handen geven. Hoe gaan we dat doen? Door zwarte vrouwen en hun bevallingspartners de kracht te geven om echt in te gaan tegen de vooroordelen en het racisme dat ze ervaren op eender welk moment voor, tijdens en na de bevalling. Kijk eens rond. Ieder van ons in deze kamer heeft een invloedscirkel. Ik nodig je uit om na te denken wat voor een krachtige impact we zouden kunnen hebben als we onze collectieve invloed zouden focussen op dit probleem, op het maken van een verschil. Wat als we, net zoals Shalon, onrechtvaardigheid erkennen waar ook ze bestaat in onze gemeenschap en we niet bang zouden zijn haar bij naam te noemen? Wat als we allemaal toegewijd en gepassioneerd waren over het gebruik van al onze mogelijkheden om die onrechtvaardigheid te verdrijven? Zouden we dingen kunnen veranderen? Zouden we echt die eeuwen van vooroordelen en decennia van slechte praktijken kunnen doen omslaan? Ik weet dat we het zouden kunnen. Ik weet dat we het zouden kunnen, als we gefocust waren op die kwestie, als we die collectieve energie focusten. Om Nelson Mandela te quoten: "Als mensen vastberaden zijn kunnen ze alles overwinnen. Maar actie zonder visie laat enkel de tijd voorbij gaan. Visie zonder actie is gewoon dagdromen. Maar visie gecombineerd met actie kan de wereld echt veranderen." Shalons leven was de perfecte belichaming van de visie. Shalons dood was onze roep tot actie. Dus laten we vandaag allemaal zweren om alles te doen dat we kunnen. Laten we zweren deze fout recht te zetten. Laten we zweren een deel te zijn van de oplossing tot zwarte vrouwen niet langer aan de kant geschoven worden en onnodig sterven in het gezondheidssysteem. En zoals mijn dochter, (Stem breekt) Dr. Shalon MauRene Irving, laat ons elk zweren een betere aarde te creëren. Dank u. (Applaus)