Kendinizi yarın yolda, Craiglist'den aldığınız bir şeyi almaya giderken hayal edin. Belki 3 bin dolarlık güzel bir dağ bisikleti. O fiyata muhtemelen şu küçük elektrik motorlu bisikletlerdendir, (Kahkahalar) belki gidonlarında birkaç flama. (Kahkahalar) Satıcı nakit ödeme istemiştir, bu yüzden arabanızın konsolunda 3 bin dolar vardır. Birden kenara çekildiniz. Durdurulduğunuz sırada polis sorar: ''Arabanızda uyuşturucu, silah veya büyük miktarda para var mı?'' Dürüst bir şekilde ''Evet,'' dersiniz. Uyuşturucu veya silah için değil, para için. Göz açıp kapayıncaya kadar, arabanızdan çıkmanız istenir. Polis arabayı arar ve paranızı bulur. Durur, parayı alır ve size bunun bir uyuşturucu suçu olduğundan şüphelendiğini söyler. Birkaç gün sonra, yerel bölgenin avukatı paranıza kalıcı olarak el koymak için evrakları dosyalar. Bunların hepsi siz herhangi bir suçla suçlanmadan veya mahkûm edilmeden gerçekleşir. Şunu diyebilirsiniz: "Bu Amerika'da hiç bir zaman yaşanmaz." (Kahkahalar) Bu tip olaylar ülkemizde her gün gerçekleşiyor. Mülkiyet hakkınıza karşı yapılan ve birçok insanın duymadığı en büyük tehlikelerden biri. Buna "sivil varlık kaybı" denir. Terimin kendisi biraz yabancı da olsa cezai hak kaybı çoğumuzun fark ettiği bir durum. Öyleyse 'kayıp' ile başlayalım. Bir şeyi kaybettiğimizde o şeyi bırakır ya da bırakmaya zorlanırız. Cezai hak kaybında birileri bir suçtan yargılanıp mahkûm edilir. O suçla bağlantılı mülklerinden vazgeçmek zorunda kalırlar. Diyelim ki, uyuşturucu taşımak ve dağıtmak için arabanızı kullanıyorsunuz. Yakalandınız ve suçlu bulundunuz. Cezanın bir parçası olarak arabanızı bırakmak veya kaybetmek zorundasınız. Bu cezai hak kaybıdır. Ancak sivil kaybetmede hiç kimse yargılanmaz, ama mülkleri yargılanır ve mahkûm edilir. (Kahkahalar) Doğru duydunuz. Hükûmet aslında cansız bir nesneyi bir suçla mahkûm ediyor. Sanki o nesnenin kendisi suç işlemiş gibi. Bu yüzden sivil varlık kaybı davalarının gerçekten tuhaf isimleri vardır: "ABD, 1990 Ford Thunderbird'e karşı" (Kahkahalar) Veya ''ABD, 53.234 Nakit Dolar'a karşı" (Kahkahalar) Veya favorilerimden biri: "ABD, Horoz Şeklinde Katı Altın Nesne''ye karşı" (Kahkahalar) Nasıl böyle bir şey olabilir diye düşünüyorsunuz. Eşimle çıktığım bir yolculukta sivil varlık kaybını ilk öğrendiğimde ben de aynen böyle dedim. Biz kenara çekilmedik. (Kahkahalar) Hukuk bürosunda araştırma direktörü olarak görevimin bir parçası olan, sivil varlık kaybının tarihini okuyordum. Bu bahsettiğim davalardan birkaç tanesine rastladım, "ABD, 1990 Ford Thunderbird'e karşı" O davada Carol Thomas arabasını oğluna ödünç vermişti. Arabadayken oğlu küçük bir uyuşturucu suçu işledi. Carol hiçbir suç işlemediğinden yetkililer onu suçlayıp arabasını alamadı, ama yapabilirlerdi -- ki yaptılar -- sivil varlık kaybını kullanıp ''arabayı suçladılar'' ve onu aldılar. Carol tamamen masumdu, ama her şeye rağmen arabasını kaybetti. Başka deyişle, işlemediği bir suçtan dolayı cezalandırıldı. Bunu okuduğumda şok olmuştum. Bu nasıl olabilir? Bu nasıl yasal olabilir? Anlaşılan, ülkemizde bu durum deniz hukuku ile başladı. Cumhuriyet'in başlarında, hükûmet korsanlıkla savaşmaya çalıştı -- evet, bildiğimiz korsanlar. Sorun hükûmetin bu korsanları çoğunlukla yakalayamayışıydı. Bu yüzden, sivil varlık kaybı kullanılarak korsanların mülkleri yargılandı ve alındı. Böylece korsanların yasadışı kârları inkar edildi. Tabii ki, hükûmet sivil varlık kaybını kullanmadan da mülklere kolayca el koyabilirdi. Ancak bunu yapmak en temel yasal süreçlerimizi ve mülkiyet haklarımızı ihlal ederdi. Hükûmet 1980'lere ve uyuşturucuyla savaşa kadar sivil varlık kaybını nadiren kullandı. Sivil varlık kaybı yasasını uyuşturucu suçlarını ve daha sonra diğer suç türlerini kapsayacak şekilde genişlettik. Kanada ve Avrupa Birliği benzer hükümler benimsedi, böylece Russ Caswell gibi her türden insan el koyma ağında tuzağa düşürüldü. Russ Caswell Massachusetts'de yer alan küçük bütçeli bir otelin sahibiydi. Babası 1955 yılında oteli inşa etti, Russ 1980'lerde otelin başına geçti. Russ'ın oteli işlettiği yıllarda, zaman zaman insanlar oda kiralayıp uyuşturucu suçu işlediler. Russ bu olayları örtbas etmedi -- aslında ne zaman durumdan haberdar olsa hemen polisi aradı. Russ herhangi bir suçtan tamamen masumdu ama bu ABD Adalet Bakanlığı'nın oteline el koymasına engel olmadı. Çünkü diğer insanlar orada suç işlemişti. Russ'ın durumu tek örnek değil. 1997 ve 2016 yılları arasında ABD Adalet Bakanlığı 635 binden fazla mülke el koydu. Bu demektir ki, her yıl on binlerce insan hiç işlemedikleri veya yargılanmadıkları suçlardan mülklerini kaybettiler. Burada sadece büyük uyuşturucu patronlarından veya davaları milyonlarca olmasa da yüz binlerce dolar içeren manşetlerdeki mali dolandırıcılardan bahsetmiyoruz. Bu el koymalar ve kaybetmeler sıradan insanları da içeriyor. Russ Caswell veya siz veya benim gibi insanlar. Durum daha da kötüleşiyor. Hiç bütün bu mülkler ve paralar nereye gidiyor diye merak ettiniz mi? Birçok yerde, yetkililer el koyuyor. Yeni ekipmanlar almak veya bina onarımı için kullanılıyor. Hatta maaşlar ve fazla mesailer bile ödenebiliyor. Bu açıkça çıkar çatışması. Polis teşkilatını bozabilecek çarpık bir kâr teşviki yaratır. Bu da teşkilatta kaybolmayan bir sorun oluşturur. Minnesota, Rochester eski polis şefi Roger Peterson polis memurlarının sık sık karşılaştığı seçimi anlattı. Anlattığı üzere: Diyelim ki ben bir polisim ve bir uyuşturucu satışı gördüm. Şimdi bir seçim yapmam lazım. Alıcının peşine düşüp sokağı yasadışı uyuşturucudan arındırmalı mıyım, yoksa satıcının peşine düşüp ofisimin kullanması için paraya el mi koymalı mıyım? Bir polis memurunun neden parayı seçtiğini görmek kolay. Philadelphia'daki polis memurlarını bütün bir evi ele geçirmeye zorlayan durum da buydu. 2014'te, Chris ve Markela Sourovelis'in oğlu evlerinin bir sokak aşağısında 40 dolar değerinde uyuşturucu sattı. 40 dolar. Polis uyuşturucu satışının gidişini izledi. Satıcıyı tutuklayıp uyuşturucuya el koyabilirdi, ama yapmadı. Sourovelise'lerin oğlunun 40 dolarını orada alıp onu tutuklayabilirlerdi. Ama yapmadılar. Onu evde tutuklayabilmek için beklediler ki bütün eve el koyabilsinler. Evin değeri 350 bin dolar değerindeydi. Çarpık kâr teşviki derken işte bunu kastediyordum. Ama Sourovelis ailesinin örneği tek değildi. Philadelphia, "Kardeşçe Sevginin Şehri," "Amerika'nın Atinası," "Özgürlük Beşiği," Anayasa'nın doğduğu yer, Özgürlük Çanı ve Bağımsızlık Salonu'nun evi "Seni Geri Seven Şehir" -- (Kahkahalar) Philadelphia'da bir el koyma makinesi işletiliyordu. 2012 ve 2016 yılları arasında Philadelphia 77 milyondan fazla dolara ve 1.200 tane eve sivil varlık kaybı yoluyla el koydu. Arabalar, mücevheratlar, elektronikler -- sattıkları her şeyden gelir elde ettiler. Eğer bir toplu dava açılmamış olsaydı -- ekibimizin toplu davası -- yaptıklarını yapmaya devam ederlerdi. (Alkışlarlar ve tezahürat) Teşekkürler. Onları bu el koyma politikalarından vazgeçirmeye ve mağdurlara telafilerin yapılmasına zorladık. (Alkışlar ve tezahürat) Ekibimizle 2007'de kayıpları araştırmaya başladığımızda bundan ne kadar gelir elde edildiğine dair hiçbir fikrimiz yoktu. Aslında kimsenin yoktu. Çığır açan ''Kâr için Polislik'' çalışmamıza kadar; 2001 yılından beri, hukuk icra ajanslarının 40 milyara yakın doların evet milyar, M ile -- yüzde seksenini sivil kaybetme ile elde ettiği bilinmiyordu. Maalesef eyalet ve yerel ajansların ne kadar aldığını bilmiyoruz, çünkü birçok eyalette bunu raporlamak zorunda değiller. Dolayısıyla biz el koymayı yeniden düzenleyene kadar Amerika'da gerçekte ne kadar el koyma vakasının gerçekleştiğini bilemeyeceğiz. Gerçekten bir düzenlemeye ihtiyacımız var. Meclis sivil varlık kaybını tamamen kaldırmalı ve yerine cezai hak kaybını koymalı. Kaybetmeden elde edilen bütün gelir tarafsız bir fona, mesela genel fona gitmeli. El koymadan elde edilen gelir direkt hukuk icraların bütçesine gitmeyi bıraktığında kâr için polislik sona erecek. (Alkışlar) Şimdi, tahmin edebileceğiniz gibi, hukuk icra ajansları bu önermeden pek hoşlanmıyor. (Kahkahalar) Çok para kaybedeceklerine ve sivil varlık kaybının suçla savaş için etkili bir yol olduğuna inanıyorlar. Sıkıntı şu ki etkili bir yol değil. Haziran 2019'da, sivil varlık kaybının suçla savaşı geliştirmediğini açıklayan bir çalışma yayınladık. Rapor aynı zamanda hukuk icra ajanslarının ekonomik krizlerde sivil varlık kaybında daha fazla para kazanma arayışına girdiğini de açıklıyor. Şehir ve ilçe bütçeleri dar olduğunda, hukuk icra ajansları sivil varlık kaybını kullanarak para bulacaklar. Ajans yetkililerinin bir suç kıyametinin gerçekleşeceğini öngörmesi şaşırtıcı değil, (Kahkahalar) eğer bu düzenlemeler gerçekleşirse. Ancak bazı eyaletler bunları çoktan uyguladı. Ülke çapında düzenlemeleri yapmaya çalışıyoruz, çünkü biz sivil varlık kaybını yeniden düzenleyene dek bu hepimizin başına gelebilecek bir durum. Amerika'da, İngiltere'de, veya Avrupa Birliği'ndeki ülkelerde ve ötesinde gerçekleşebilir. Sizin, benim, Sourovelise ailesi ve Russ Caswell gibi insanlar, hayatın günlük işlerini yaparken, mümkün olduğunu asla düşünmediğimiz bir tuzağa düşebilir. Kâr için polisliği kesin olarak bitirmenin zamanı geldi. Teşekkürler. (Alkışlar ve tezahürat)