Kendinizi yarın yolda,
Craiglist'den aldığınız bir şeyi
almaya giderken hayal edin.
Belki 3 bin dolarlık
güzel bir dağ bisikleti.
O fiyata muhtemelen şu küçük
elektrik motorlu bisikletlerdendir,
(Kahkahalar)
belki gidonlarında birkaç flama.
(Kahkahalar)
Satıcı nakit ödeme istemiştir, bu yüzden
arabanızın konsolunda 3 bin dolar vardır.
Birden kenara çekildiniz.
Durdurulduğunuz sırada polis sorar:
''Arabanızda uyuşturucu, silah veya
büyük miktarda para var mı?''
Dürüst bir şekilde ''Evet,'' dersiniz.
Uyuşturucu veya silah için değil,
para için.
Göz açıp kapayıncaya kadar,
arabanızdan çıkmanız istenir.
Polis arabayı arar ve paranızı bulur.
Durur, parayı alır ve size bunun
bir uyuşturucu suçu olduğundan
şüphelendiğini söyler.
Birkaç gün sonra,
yerel bölgenin avukatı paranıza
kalıcı olarak el koymak için
evrakları dosyalar.
Bunların hepsi siz herhangi
bir suçla suçlanmadan
veya mahkûm edilmeden gerçekleşir.
Şunu diyebilirsiniz:
"Bu Amerika'da hiç bir zaman yaşanmaz."
(Kahkahalar)
Bu tip olaylar ülkemizde
her gün gerçekleşiyor.
Mülkiyet hakkınıza karşı yapılan
ve birçok insanın duymadığı
en büyük tehlikelerden biri.
Buna "sivil varlık kaybı" denir.
Terimin kendisi biraz yabancı da olsa
cezai hak kaybı çoğumuzun
fark ettiği bir durum.
Öyleyse 'kayıp' ile başlayalım.
Bir şeyi kaybettiğimizde o şeyi bırakır
ya da bırakmaya zorlanırız.
Cezai hak kaybında
birileri bir suçtan
yargılanıp mahkûm edilir.
O suçla bağlantılı mülklerinden
vazgeçmek zorunda kalırlar.
Diyelim ki, uyuşturucu taşımak ve
dağıtmak için arabanızı kullanıyorsunuz.
Yakalandınız ve suçlu bulundunuz.
Cezanın bir parçası olarak
arabanızı bırakmak
veya kaybetmek zorundasınız.
Bu cezai hak kaybıdır.
Ancak sivil kaybetmede
hiç kimse yargılanmaz,
ama mülkleri yargılanır ve mahkûm edilir.
(Kahkahalar)
Doğru duydunuz.
Hükûmet aslında cansız bir nesneyi
bir suçla mahkûm ediyor.
Sanki o nesnenin
kendisi suç işlemiş gibi.
Bu yüzden sivil varlık kaybı davalarının
gerçekten tuhaf isimleri vardır:
"ABD, 1990 Ford Thunderbird'e karşı"
(Kahkahalar)
Veya ''ABD, 53.234 Nakit Dolar'a karşı"
(Kahkahalar)
Veya favorilerimden biri:
"ABD, Horoz Şeklinde
Katı Altın Nesne''ye karşı"
(Kahkahalar)
Nasıl böyle bir şey olabilir
diye düşünüyorsunuz.
Eşimle çıktığım bir yolculukta
sivil varlık kaybını ilk öğrendiğimde
ben de aynen böyle dedim.
Biz kenara çekilmedik.
(Kahkahalar)
Hukuk bürosunda araştırma direktörü
olarak görevimin bir parçası olan,
sivil varlık kaybının tarihini okuyordum.
Bu bahsettiğim davalardan
birkaç tanesine rastladım,
"ABD, 1990 Ford Thunderbird'e karşı"
O davada Carol Thomas
arabasını oğluna ödünç vermişti.
Arabadayken oğlu küçük bir
uyuşturucu suçu işledi.
Carol hiçbir suç işlemediğinden
yetkililer onu suçlayıp arabasını alamadı,
ama yapabilirlerdi -- ki yaptılar --
sivil varlık kaybını kullanıp
''arabayı suçladılar'' ve onu aldılar.
Carol tamamen masumdu, ama
her şeye rağmen arabasını kaybetti.
Başka deyişle,
işlemediği bir suçtan
dolayı cezalandırıldı.
Bunu okuduğumda şok olmuştum.
Bu nasıl olabilir?
Bu nasıl yasal olabilir?
Anlaşılan, ülkemizde bu durum
deniz hukuku ile başladı.
Cumhuriyet'in başlarında, hükûmet
korsanlıkla savaşmaya çalıştı --
evet, bildiğimiz korsanlar.
Sorun hükûmetin bu korsanları
çoğunlukla yakalayamayışıydı.
Bu yüzden, sivil varlık kaybı kullanılarak
korsanların mülkleri yargılandı ve alındı.
Böylece korsanların
yasadışı kârları inkar edildi.
Tabii ki, hükûmet sivil varlık
kaybını kullanmadan da
mülklere kolayca el koyabilirdi.
Ancak bunu yapmak en
temel yasal süreçlerimizi
ve mülkiyet haklarımızı ihlal ederdi.
Hükûmet 1980'lere ve
uyuşturucuyla savaşa kadar
sivil varlık kaybını nadiren kullandı.
Sivil varlık kaybı yasasını
uyuşturucu suçlarını
ve daha sonra diğer suç türlerini
kapsayacak şekilde genişlettik.
Kanada ve Avrupa Birliği
benzer hükümler benimsedi,
böylece Russ Caswell gibi her türden insan
el koyma ağında tuzağa düşürüldü.
Russ Caswell Massachusetts'de yer alan
küçük bütçeli bir otelin sahibiydi.
Babası 1955 yılında oteli inşa etti,
Russ 1980'lerde otelin başına geçti.
Russ'ın oteli işlettiği yıllarda,
zaman zaman insanlar oda kiralayıp
uyuşturucu suçu işlediler.
Russ bu olayları örtbas etmedi --
aslında ne zaman durumdan
haberdar olsa hemen polisi aradı.
Russ herhangi bir suçtan
tamamen masumdu ama bu
ABD Adalet Bakanlığı'nın oteline
el koymasına engel olmadı.
Çünkü diğer insanlar orada suç işlemişti.
Russ'ın durumu tek örnek değil.
1997 ve 2016 yılları arasında
ABD Adalet Bakanlığı
635 binden fazla mülke el koydu.
Bu demektir ki, her yıl
on binlerce insan hiç işlemedikleri
veya yargılanmadıkları suçlardan
mülklerini kaybettiler.
Burada sadece büyük
uyuşturucu patronlarından
veya davaları milyonlarca
olmasa da yüz binlerce dolar içeren
manşetlerdeki mali
dolandırıcılardan bahsetmiyoruz.
Bu el koymalar ve kaybetmeler
sıradan insanları da içeriyor.
Russ Caswell
veya siz
veya benim gibi insanlar.
Durum daha da kötüleşiyor.
Hiç bütün bu mülkler ve paralar
nereye gidiyor diye merak ettiniz mi?
Birçok yerde, yetkililer el koyuyor.
Yeni ekipmanlar almak
veya bina onarımı için kullanılıyor.
Hatta maaşlar ve fazla
mesailer bile ödenebiliyor.
Bu açıkça çıkar çatışması.
Polis teşkilatını bozabilecek
çarpık bir kâr teşviki yaratır.
Bu da teşkilatta kaybolmayan
bir sorun oluşturur.
Minnesota, Rochester eski
polis şefi Roger Peterson
polis memurlarının sık sık
karşılaştığı seçimi anlattı.
Anlattığı üzere:
Diyelim ki ben bir polisim
ve bir uyuşturucu satışı gördüm.
Şimdi bir seçim yapmam lazım.
Alıcının peşine düşüp sokağı yasadışı
uyuşturucudan arındırmalı mıyım,
yoksa satıcının peşine düşüp
ofisimin kullanması için
paraya el mi koymalı mıyım?
Bir polis memurunun neden
parayı seçtiğini görmek kolay.
Philadelphia'daki polis memurlarını
bütün bir evi ele geçirmeye
zorlayan durum da buydu.
2014'te, Chris ve Markela Sourovelis'in
oğlu evlerinin bir sokak aşağısında
40 dolar değerinde uyuşturucu sattı.
40 dolar.
Polis uyuşturucu satışının
gidişini izledi.
Satıcıyı tutuklayıp
uyuşturucuya el koyabilirdi,
ama yapmadı.
Sourovelise'lerin oğlunun
40 dolarını orada alıp
onu tutuklayabilirlerdi.
Ama yapmadılar.
Onu evde tutuklayabilmek için beklediler
ki bütün eve el koyabilsinler.
Evin değeri 350 bin dolar değerindeydi.
Çarpık kâr teşviki derken işte
bunu kastediyordum.
Ama Sourovelis ailesinin
örneği tek değildi.
Philadelphia, "Kardeşçe Sevginin Şehri,"
"Amerika'nın Atinası,"
"Özgürlük Beşiği,"
Anayasa'nın doğduğu yer,
Özgürlük Çanı
ve Bağımsızlık Salonu'nun evi
"Seni Geri Seven Şehir" --
(Kahkahalar)
Philadelphia'da bir el koyma
makinesi işletiliyordu.
2012 ve 2016 yılları arasında
Philadelphia 77 milyondan fazla
dolara ve 1.200 tane eve
sivil varlık kaybı yoluyla el koydu.
Arabalar, mücevheratlar, elektronikler --
sattıkları her şeyden gelir elde ettiler.
Eğer bir toplu dava açılmamış olsaydı --
ekibimizin toplu davası --
yaptıklarını yapmaya devam ederlerdi.
(Alkışlarlar ve tezahürat)
Teşekkürler.
Onları bu el koyma
politikalarından vazgeçirmeye
ve mağdurlara telafilerin
yapılmasına zorladık.
(Alkışlar ve tezahürat)
Ekibimizle 2007'de kayıpları
araştırmaya başladığımızda
bundan ne kadar gelir elde
edildiğine dair hiçbir fikrimiz yoktu.
Aslında kimsenin yoktu.
Çığır açan ''Kâr için Polislik''
çalışmamıza kadar;
2001 yılından beri,
hukuk icra ajanslarının
40 milyara yakın doların
evet milyar, M ile --
yüzde seksenini
sivil kaybetme ile elde
ettiği bilinmiyordu.
Maalesef eyalet ve yerel ajansların
ne kadar aldığını bilmiyoruz,
çünkü birçok eyalette
bunu raporlamak zorunda değiller.
Dolayısıyla biz el koymayı
yeniden düzenleyene kadar
Amerika'da gerçekte ne
kadar el koyma vakasının
gerçekleştiğini bilemeyeceğiz.
Gerçekten bir düzenlemeye
ihtiyacımız var.
Meclis sivil varlık kaybını
tamamen kaldırmalı
ve yerine cezai hak kaybını koymalı.
Kaybetmeden elde edilen
bütün gelir tarafsız bir fona,
mesela genel fona gitmeli.
El koymadan elde edilen gelir direkt hukuk
icraların bütçesine gitmeyi bıraktığında
kâr için polislik sona erecek.
(Alkışlar)
Şimdi, tahmin edebileceğiniz gibi,
hukuk icra ajansları bu
önermeden pek hoşlanmıyor.
(Kahkahalar)
Çok para kaybedeceklerine
ve sivil varlık kaybının suçla savaş için
etkili bir yol olduğuna inanıyorlar.
Sıkıntı şu ki
etkili bir yol değil.
Haziran 2019'da, sivil varlık kaybının
suçla savaşı geliştirmediğini açıklayan
bir çalışma yayınladık.
Rapor aynı zamanda hukuk icra ajanslarının
ekonomik krizlerde sivil varlık kaybında
daha fazla para kazanma
arayışına girdiğini de açıklıyor.
Şehir ve ilçe bütçeleri dar olduğunda,
hukuk icra ajansları sivil varlık kaybını
kullanarak para bulacaklar.
Ajans yetkililerinin
bir suç kıyametinin gerçekleşeceğini
öngörmesi şaşırtıcı değil,
(Kahkahalar)
eğer bu düzenlemeler gerçekleşirse.
Ancak bazı eyaletler
bunları çoktan uyguladı.
Ülke çapında düzenlemeleri
yapmaya çalışıyoruz,
çünkü biz sivil varlık kaybını
yeniden düzenleyene dek
bu hepimizin başına gelebilecek bir durum.
Amerika'da,
İngiltere'de,
veya Avrupa Birliği'ndeki ülkelerde
ve ötesinde gerçekleşebilir.
Sizin, benim, Sourovelise ailesi
ve Russ Caswell gibi insanlar,
hayatın günlük işlerini yaparken,
mümkün olduğunu asla
düşünmediğimiz bir tuzağa düşebilir.
Kâr için polisliği kesin olarak
bitirmenin zamanı geldi.
Teşekkürler.
(Alkışlar ve tezahürat)