1
00:00:07,000 --> 00:00:10,340
"สรรพสิ่งมีความน่าพิศวงของมัน แม้แต่ความมืดและความเงียบ"

2
00:00:10,340 --> 00:00:14,040
"สรรพสิ่งมีความน่าพิศวงของมัน แม้แต่ความมืดและความเงียบ"
เฮเลน เคลเลอร์

3
00:00:15,300 --> 00:00:18,360
อนาคตจะเป็นแบบไหน

4
00:00:19,300 --> 00:00:22,200
จักรวาลจะมีจุดจบอย่างไร

5
00:00:23,260 --> 00:00:25,740
เราอาจจะไม่มีวันเข้าใจเลยก็ได้

6
00:00:26,820 --> 00:00:30,560
แต่วิทยาศาสตร์ได้เริ่มวาดภาพที่สุดแสนจะบรรยายในอนาคต ว่าจะออกเป็นเช่นไร

7
00:00:31,900 --> 00:00:34,620
เราจะออกเดินทางไปถึงจุดจบของเวลา

8
00:00:35,400 --> 00:00:38,680
เราจะเดินทางผ่านเวลาแบบทวีคูณ
เพิ่มความเร็วเป็นสองเท่าทุก ๆ 5 วินาที

9
00:00:39,400 --> 00:00:44,580
ภาพในอนาคตจะพัฒนาไปตามหลักฐานและทฤษฎีที่เรามี 
และก็มีสิ่งหนึ่งที่ชัดเจนแล้ว

10
00:00:44,800 --> 00:00:46,520
จักรวาลแค่เพิ่งเริ่มต้น..

11
00:00:46,520 --> 00:00:48,740
ยุคแอนโทรโพซีน

12
00:00:48,740 --> 00:01:00,820
ยุคของโฮโลซีนก็จบลงแล้ว สิ่งที่เราทำตอนนี้และอีกหลายปีข้างหน้า จะส่งผลอย่างรุนแรงในไม่กี่พันปีข้างหน้า

13
00:01:04,180 --> 00:01:12,020
สภาพความเป็นอยู่ของมนุษย์ในปัจจุบันและรู้จัก
กำลังเปลี่ยนไป และเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

14
00:01:13,260 --> 00:01:17,380
ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ตลอดไปบนโลกใบนี้
ทุก ๆ อย่าง เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ

15
00:01:18,180 --> 00:01:20,720
โลกกำลังเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงกับบางสิ่งเหล่านี้

16
00:01:20,720 --> 00:01:23,360
และคุณไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อโลกเข้าสู่การเปลี่ยนแปลง

17
00:01:24,360 --> 00:01:26,200
โลกกำลังเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

18
00:01:32,880 --> 00:01:37,300
สิ่งต่าง ๆ บนโลกใบนี้เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
ไม่มีสิ่งใดคงเดิม

19
00:01:37,300 --> 00:01:39,460
ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป

20
00:02:58,880 --> 00:03:04,000
เมื่อเชื้อเพลิงเริ่มหมดลง
ดวงอาทิตย์ไม่เพียงแค่หายไปเฉย ๆ

21
00:03:06,080 --> 00:03:12,340
แกนกลางจะยุบตัวลง และความร้อนที่เพิ่มขึ้นนี้ 
ทำให้พื้นผิวชั้นนอกเกิดการขยายตัว

22
00:03:22,380 --> 00:03:24,745
และดวงอาทิตย์… ก็ดับลง…

23
00:03:24,745 --> 00:03:30,115
และค่อย ๆ เย็นตัวลงอย่างช้า ๆ
ในอุณหภูมิเยือกเย็นของห้วงอวกาศ

24
00:03:40,021 --> 00:03:44,541
ชะตากรรมของดวงอาทิตย์ก็เหมือนกับดาวดวงอื่น ๆ

25
00:03:44,541 --> 00:03:51,460
วันหนึ่ง สุดท้ายพวกมันก็ต้องดับลง
และจักรวาลก็จะตกอยู่ในความมืดมิดตลอดกาล…

26
00:03:54,280 --> 00:03:58,340
ในที่สุดเชื้อเพลิงของดาวทุกดวงก็จะหมดลง

27
00:03:58,347 --> 00:04:06,077
อุณหภูมิของจักรวาลลดลง
ดาวบนฟ้าจะค่อย ๆ หายไป . . ทีละดวง . . .

28
00:04:08,160 --> 00:04:11,680
และจะไม่มีดาวฤกษ์เกิดใหม่อีก

29
00:04:13,280 --> 00:04:18,019
และจักรวาลจะไม่จบลงด้วยการระเบิด
แต่ด้วย… ความเงียบสงัด

30
00:04:21,279 --> 00:04:24,800
และไม่ใช่ในไฟ... แต่ในความเยือกเย็น...

31
00:04:30,800 --> 00:04:37,560
เมื่อดาวฤกษ์ดวงสุดท้ายดับลง
ยุคของแสงสว่างจากดวงดาว ก็มาถึงจุดจบ

32
00:04:40,760 --> 00:04:47,840
จักรวาลกลายเป็นสุสาน
ที่เต็มไปด้วยซากของดาวที่ตายแล้ว

33
00:04:51,040 --> 00:04:56,740
ดวงอาทิตย์ของเรากลายเป็นดาวแคระขาว
ที่ร้อนและหนาแน่น เป็นซากที่หดตัวของดาวฤกษ์

34
00:05:01,760 --> 00:05:05,920
เมื่อไม่มีเชื้อเพลิงเหลือให้เผาไหม้แล้ว
ดาวแคระขาวจะเปล่งแค่แสงสลัว ๆ

35
00:05:05,920 --> 00:05:11,200
นั้นมาจากแหล่งความร้อนที่ยังเหลืออยู่ในที่เตาที่มอดแล้ว

36
00:05:15,700 --> 00:05:18,080
ถ้ามองมันจากบนโลกในตอนนี้แล้ว

37
00:05:18,080 --> 00:05:23,860
แสงที่เปล่งออกมา นั้นเทียบเท่ากับแสง
ของพระจันทร์เต็มดวง ในคืนที่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง

38
00:05:29,180 --> 00:05:36,940
แสงที่ริบหรี่จากดาวแคระขาว 
จะเป็นเพียงแสงเดียวที่ส่องสว่างในความมืดมิดและว่างเปล่า

39
00:05:36,940 --> 00:05:40,960
ท่ามกลางซากของดาวฤกษ์ และหลุมดำ

40
00:05:50,720 --> 00:05:56,400
ในบางมุม มันราวกับกับ จักรวาลผี ที่มีแต่ซากดาวฤกษ์ 
ดาวซอมบี้ และพวกนี้จะพาเราไปสู่อนาคตต่อไป

41
00:06:07,620 --> 00:06:11,200
พอเวลาผ่านไป แรงโน้มถ่วงก็ผลักดาวที่ตายแล้วออกไปจากดาราจักรที่เคยอยู่

42
00:06:11,200 --> 00:06:13,220
ไปสู่ห้วงอวกาศ . . ที่ว่างเปล่าและเยือกเย็น . . .

43
00:06:18,880 --> 00:06:22,960
มีโอกาส ที่ดาวแคระน้ำตาลสองดวงชนกัน
และสร้างดาวฤกษ์ดวงใหม่โดยบังเอิญ

44
00:06:28,320 --> 00:06:32,980
การชนกันของดาวนิวตรอน จะขจัดความมืด
ด้วยแสงซูเปอร์โนวาที่สว่างจ้า

45
00:06:52,240 --> 00:06:58,020
รูปแบบชีวิตใด ๆ ก็ตามที่ยังอยู่รอด
อาจใช้ดาวแคระขาวเป็นที่อยู่อาศัย

46
00:07:06,880 --> 00:07:11,620
พอนานไป แม้แต่ดาวแคระห์ขาวเองก็ค่อย ๆ
สลัวลงและดับไปในที่สุด…

47
00:07:13,540 --> 00:07:17,620
ดาวแคระดำจะเป็นชะตากรรมสุดท้าย
ของดาวกลุ่มสุดท้าย

48
00:07:17,620 --> 00:07:23,500
เป็นดาวแคระขาวที่มีอุณหภูมิต่ำมาก
จนแทบจะไม่แผ่ความร้อนหรือเปล่งแสงออกมาเลย

49
00:07:27,580 --> 00:07:33,440
ดาวแคระดำนั้นมืดมิด หนาแน่น 
เหมือนลูกบอลของสสารที่กำลังเสื่อม

50
00:07:34,560 --> 00:07:37,280
เป็นเพียงแค่เศษซากของดวงดาว

51
00:07:38,400 --> 00:07:42,080
อะตอมถูกบีบอัดอย่างรุนแรง

52
00:07:42,080 --> 00:07:46,080
ทำให้ดาวแคระดำหนาแน่นกว่า
ดวงอาทิตย์เป็นล้านเท่า

53
00:07:54,440 --> 00:07:57,600
ดาวฤกษ์ใช้เวลานานมาก กว่าจะมาถึงจุดนี้

54
00:07:57,600 --> 00:08:02,240
เราเชื่อว่า ยังไม่มีดาวแคระดำในจักรวาลตอนนี้

55
00:08:11,760 --> 00:08:17,040
วัตถุใดที่ไม่สามารถหนีออกจากดาราจักรได้
จะถูกดูดเข้าไปสู่หลุมดำที่ใจกลาง

56
00:08:26,900 --> 00:08:31,280
หลุมดำเงียบ ๆ ก็จะลุกเป็นไฟโชติช่วง
(จากการดูดกลืนสสาร)

57
00:08:52,360 --> 00:08:59,560
พลังงานการหมุนของหลุมดำจะกลายเป็นแหล่งพลังงาน
สุดท้ายที่ใช้ได้สำหรับอารยธรรมใด ๆ ที่ไม่ธรรมดาในอนาคต

58
00:09:05,300 --> 00:09:09,300
เรามีวิถีชีวิตที่ขึ้นอยู่กับพลังงานที่มีให้ใช้ในตอนนี้

59
00:09:10,560 --> 00:09:15,680
คุณสามารถจินตนาการถึงการมีชีวิต บนระบบความมีสติ ที่ทำให้เราก้าวไปอย่างแตกต่าง และนั่น

60
00:09:15,680 --> 00:09:19,740
ทำให้สามารถยืดอายุออกไปได้
อย่างน้อยก็มากกว่าที่คุณจะจินตนาการได้

61
00:09:21,600 --> 00:09:23,320
คุณอาจจะมีระบบของสิ่งมีชีวิต

62
00:09:23,320 --> 00:09:27,680
ที่มีความคิดทุก ๆ 10 ล้านล้านปี
ก็จะดูเป็นเรื่องปกติไปเลย

63
00:09:30,880 --> 00:09:34,660
แม้ชีวิตของเราจะตายไปหมดแล้ว ก็ลองจินตนาการดูว่า

64
00:09:35,360 --> 00:09:37,920
ช่วงเวลาหนึ่งในอนาคตอันไกลโพ้น

65
00:09:37,920 --> 00:09:43,000
มีความผันผวนเกิดขึ้น
และทำให้เกิดสิ่งมีชีวิตทรงภูมิปัญญาขึ้นอีกครั้งสักช่วงเวลาหนึ่ง

66
00:09:44,480 --> 00:09:48,480
ดังนั้นคุณอาจจะมีช่วงเวลาของสิ่งมีชีวิตทรงภูมิปัญญา

67
00:09:56,900 --> 00:10:04,640
เมื่อการขยายตัวของเอกภพเร็วขึ้น
วัตถุก็เริ่มแยกสสารออกจากกันเร็วยิ่งกว่าแสง

68
00:10:06,880 --> 00:10:13,440
พอถึงจุดนี้ ดาราจักรและดวงดาวกำลังถ่อยห่างกันอย่างรวดเร็วจนแสงเองยังส่องกันไม่ถึง

69
00:10:15,200 --> 00:10:22,000
และความลับของจักรวาลก็ได้ถูกปิดตายไปตลอดกาล

70
00:10:25,280 --> 00:10:33,320
ในทฤษฎีปัจจุบันคาดว่า อะตอมมันเองจะเริ่มสลายไป และทำลายสสารที่เหลืออยู่ในจักรวาลทั้งหมด

71
00:10:34,740 --> 00:10:40,020
โปรตอน หนึ่งในโครงสร้างพื้นฐานของอะตอม
สิ่งที่สร้างตัวเราขึ้นมา

72
00:10:40,080 --> 00:10:42,080
นั้นสามารถที่จะแตกสลายไปเฉย ๆ

73
00:10:44,320 --> 00:10:47,600
วัตถุใด ๆ ที่ไม่ได้ถูกหลุมดำดูดเข้าไป

74
00:10:47,600 --> 00:10:51,600
ก็จะสลายไปเองจาการแตกสลายของโปรตอน

75
00:10:58,560 --> 00:11:06,660
ทฤษฎีการสลายตัวของโปรตอน ยังไม่ได้รับการพิสูจน์
และดังนั้นถ้าเกิดการค้นพบใหม่ขึ้นมาในบทอนาคตนี้อาจจะดูแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

76
00:11:18,240 --> 00:11:20,520
สสารที่เหลืออยู่ในดาวแคระดำนี้ เป็นสสารสุดท้ายในเอกภพ

77
00:11:20,520 --> 00:11:22,920
และสสารสุดท้ายที่อยู่ในเอกภพนี้

78
00:11:23,360 --> 00:11:29,840
ในที่สุดก็จะระเหยไป และแผ่ออกไปในความว่างเปล่าด้วยการแผ่รังสี

79
00:11:29,840 --> 00:11:33,600
ไม่หลงเหลืออะไรไว้อีกเลย

80
00:11:42,320 --> 00:11:47,360
ในเมื่อดาวแคระดำก็หายไปหมดแล้ว ก็คงไม่มีอะตอมสักอันหรือสสารหลงเหลืออีกแล้ว

81
00:11:52,080 --> 00:11:58,880
ทั้งหมดที่จะยังคงอยู่ในจักรวาลที่เคยเต็มไปด้วยสสาร
จะเป็นอนุภาคของแสงและหลุมดำ

82
00:12:06,880 --> 00:12:10,800
ยุคของหลุมดำได้เริ่มขึ้น

83
00:12:12,200 --> 00:12:18,160
ไม่มีดาวเคราะห์ ไม่มีดวงดาว ไม่มีสถานที่สำหรับสิ่งมีชีวิต

84
00:12:20,760 --> 00:12:26,560
ถึงกระนั้น เวลาก็แค่เพิ่งจะเริ่มเดิน

85
00:12:29,300 --> 00:12:32,660
ในช่วงเวลาที่เป็นอยู่ของมนุษย์ จักรวาลแค่กำลังกำเนิดขึ้น

86
00:12:36,780 --> 00:12:42,780
เย็น มืด และว่างเปล่า
นี่คือสิ่งที่จักวาลใช้เวลาเกือบทั้งหมดอยู่ช่วงนี้

87
00:12:47,940 --> 00:12:56,240
จักรวาลให้ชีวิตเราแค่เพียงช่วงหนึ่ง
ช่วงที่พักของเวลา เกิดขึ้นอย่างรุนแรงและจบลงอย่างเยือกเย็น

88
00:12:57,200 --> 00:13:02,080
เส้นทางของเวลา ได้สร้างหน้าต่างที่สดใส
ในช่วงวัยรุ่นของจักรวาล

89
00:13:02,084 --> 00:13:04,364
ในช่วงของสิ่งมีชีวิตที่มีความเป็นไปได้

90
00:13:08,340 --> 00:13:12,340
แต่หน้าต่างเวลานั้นไม่ได้เปิดไว้นานนัก

91
00:13:15,340 --> 00:13:23,600
เป็นแค่เศษส่วนหนึ่งของช่วงอายุจักรวาล
ที่วัดจากจุดเริ่มต้นไปยัง
การระเหยของหลุมดำสุดท้าย

92
00:13:23,610 --> 00:13:27,560
ชีวิต ที่เรารับรู้ได้ มีความเป็นไปได้เพียงแค่

93
00:13:27,560 --> 00:13:29,263
หนึ่งในพันส่วน

94
00:13:29,263 --> 00:13:29,733
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้าน

95
00:13:29,733 --> 00:13:30,133
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้าน

96
00:13:30,133 --> 00:13:30,943
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้านพันล้าน

97
00:13:30,943 --> 00:13:31,393
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้านพันล้านพันล้าน

98
00:13:31,393 --> 00:13:31,833
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้าน

99
00:13:31,833 --> 00:13:32,523
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้าน

100
00:13:32,523 --> 00:13:32,893
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้าน

101
00:13:32,893 --> 00:13:33,623
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้าน

102
00:13:33,623 --> 00:13:35,103
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้าน

103
00:13:35,103 --> 00:13:38,133
หนึ่งในพันส่วน ของพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้านพันล้าน
ของเปอร์เซ็นต์

104
00:13:45,023 --> 00:13:48,183
หลุมดำกลายเป็นโครงสร้างหลักของจักรวาลจักรวาล

105
00:13:52,817 --> 00:13:57,597
ดาราจักรกลายเป็นหลุมดำมวลยิ่งยวดอยู่ตรงกลาง กับมีหลุมดำขนาดเล็กกว่าโคจรอยู่รอบ ๆ

106
00:14:01,843 --> 00:14:06,353
ดาราจักรซอมบี้ที่เต็มไปด้วยหลุมดำ ขยายขนาดขึ้นเรื่อย ๆ

107
00:14:10,351 --> 00:14:14,921
เหล่าหลุมดำกลืนกินกันเอง และมีขนาดใหญ่ขึ้น และอาจจะถูกหลุมดำมวลยิ่งยวดกลืนกินอีกที ทำให้มีขนาดใหญ่ขึ้นไปอีก

108
00:14:14,921 --> 00:14:18,380
จักรวาลจะยังตื่นเต้น เคลื่อนที่ต่อไป

109
00:14:18,380 --> 00:14:24,360
มันแบบว่า ช่วงเวลาที่กำลังพูดถึงอยู่ตอนนี้อยู่ในระดับหลายล้านล้านปี
แทนที่จะแค่หลักพันหรือสิบล้านปี

110
00:14:30,460 --> 00:14:35,960
ในช่วงเวลาระดับนี้
การรวมกันหลุมดำคือเหตุการณ์หลัก

111
00:14:38,920 --> 00:14:45,440
บางหลุมมีขนาดมโหฬาร
มวลหลักล้านล้านเท่าของดวงอาทิตย์ก็เป็นไปได้เช่นกัน

112
00:14:49,560 --> 00:14:55,300
เมื่อหลุมดำรวมกัน ก็จะส่งคลื่นแรงโน้มถ่วงสั่นสะเทือนไปทั่วจักรวาล

113
00:14:56,400 --> 00:15:00,580
หลุมดำสามารถสั่นสะเทือนปริภูมิ-เวลาคล้ายกับการตีกลอง

114
00:15:09,120 --> 00:15:12,160
และมีเอกลักษณ์ในเพลงเป็นของตัวเอง

115
00:15:18,110 --> 00:15:21,420
ลองนึกภาพสองหลุมดำสองหลุม
ได้ใช้ชีวิตร่วมกันมานาน

116
00:15:22,378 --> 00:15:28,148
ในช่วงท้ายชีวิตของหลุมดำทั้งสองหลุม โคจรรอบกัน
ด้วยความเร็วหลายพันกิโลเมตรในเสี้ยววินาที

117
00:15:32,381 --> 00:15:38,951
ขณะที่โคจรรอบกัน ก็ได้หลงเหลือเสียงเพลงในอวกาศไว้ นั่นก็คือคลื่นบนปริภูมิ-เวลา

118
00:15:53,400 --> 00:15:59,160
อวกาศถูกหดและยืดออกไปจากหลุมดำสองหลุมที่โคจรรอบกันในจักรวาล

119
00:16:03,080 --> 00:16:07,360
นั่นก็คือคลื่นแรงโน้มถ่วง
และนี่ก็คือเสียงจริง ๆ ของอวกาศกำลังสั่นไหว

120
00:16:07,680 --> 00:16:16,460
และคลื่นจากหลุมดำสองหลุมนี้จะเดินทางออกไปด้วยความเร็วแสง จนกระทั่งค่อย ๆ เบาลงและรวมตัวกันเป็นหนึ่ง หลุมดำที่หมุนอย่างเงียบ ๆ

121
00:16:21,381 --> 00:16:23,421
ถ้าคุณเข้าไปยืนใกล้มากพอแล้วละก็

122
00:16:23,421 --> 00:16:27,421
หูคุณคงจะดังก้องไปกับการยืดและหดตัวของอวกาศ

123
00:16:27,421 --> 00:16:29,681
คุณจะได้ยินเสียงจริง ๆ

124
00:16:39,396 --> 00:16:43,396
ลองนึกภาพหลุมดำที่มีมวลน้อย กำลังถูกดูดกลืน
โดยหลุมดำที่มีมวลมาก

125
00:16:43,396 --> 00:16:49,416
เสียงที่คุณได้ยินเป็นเสียงจากหลุมดำที่เบากว่า
และส่งเสียงในอวกาศทุกครั้งที่มันเข้าใกล้ขึ้น

126
00:16:58,392 --> 00:17:01,472
ยิ่งเข้าใกล้มากขึ้น ก็ยิ่งเร็วขึ้น และดังขึ้นเรื่อย ๆ

127
00:17:22,895 --> 00:17:25,935
นักวิทยาศาสตร์เคยคิดว่า
หลุมดำไม่มีวันตาย

128
00:17:25,935 --> 00:17:28,425
แต่แม้สุดท้ายหลุมดำก็ต้องตาย

129
00:17:29,402 --> 00:17:35,912
ตอนนี้เรากำลังพูดถึงสเกลเวลาที่มีความยาวจนไม่สามารถจินตนาการได้
ราวล้านล้านล้านล้านปีในอนาคต

130
00:17:35,912 --> 00:17:40,149
ในเวลานานขนาดนี้ แม้แต่หลุมดำก็ยังระเหยหายไป

131
00:17:52,385 --> 00:17:57,425
ตามทฤษฎีกลศาสตร์ควอนตัมแล้ว 
อวกาศนั้นเต็มไปด้วยอนุภาคเสมือน

132
00:17:57,425 --> 00:18:02,485
ทั้งอนุภาคและปฏิอนุภาค เกิดขึ้นเป็นคู่อยู่เรื่อย ๆ

133
00:18:02,485 --> 00:18:07,995
แยกจากกัน เข้าหากันอีก แล้วก็ทำลายล้างกัน

134
00:18:13,412 --> 00:18:15,572
พอมีหลุมดำเข้ามาด้วย

135
00:18:15,572 --> 00:18:20,672
หนึ่งในอนุภาคเสมือนคู่นี้อาจจะโดนหลุมดำดูดเข้าไป

136
00:18:20,672 --> 00:18:25,402
ปล่อยให้อีกอนุภาคนึงไม่มีคู่ให้ทำลายล้างกัน

137
00:18:27,409 --> 00:18:33,419
อนุภาคที่ถูกเข้าไปก็ถูกปล่อยออกมาเป็นรังสีจากหลุมดำ

138
00:18:36,425 --> 00:18:41,415
และดังนั้น หลุมดำไม่ได้อยู่ตลอดไป

139
00:18:43,412 --> 00:18:50,692
หลุมดำระเหยด้วยอัตราเร่งขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งระเบิดออกอย่างรุนแรง

140
00:18:57,180 --> 00:19:06,432
ทฤษฎีควอนตัมอนญาตให้อนุภาคและรังสีหนีออกมาจากคุกขั้นสูงสุดนี้ได้ ก็คือหลุมดำ

141
00:19:07,980 --> 00:19:13,380
หลุมดำเริ่มระเหยหายไป
ลบล้างโครงสร้างขนาดใหญ่ของจักรวาล

142
00:19:15,740 --> 00:19:18,720
ขณะที่หลุมดำตายลง ก็จุดแสงจ้าในความมืดจุดหนึ่ง หนึ่งต่อหนึ่ง

143
00:20:01,120 --> 00:20:08,720
ขณะที่หลุมดำเริ่มตายลงอย่างช้า ๆ
จักรวาลก็ขยายตัวต่อไป ด้วยแรงที่เรายังไม่สามารถเข้าใจได้

144
00:20:12,660 --> 00:20:17,440
นี่คือขอบเขตความรู้ของมนุษย์ 
ขอบเขตแห่งการสำรวจและการค้นพบ

145
00:20:18,020 --> 00:20:22,560
นักปรัชญาและกวี เคยถามไว้ว่า
"โลกจะจบลงด้วยไฟหรือน้ำแข็ง"

146
00:20:23,415 --> 00:20:26,445
ในตอนนี้เราก็ให้คำตอบได้แล้ว

147
00:20:28,403 --> 00:20:34,443
หลักฐานล่าสุดบ่งชี้ว่าจักรวาลนั้นไม่ได้ขยายตัวช้าลง แต่ขยายตัวเร็วขึ้นจนควบคุมไม่ได้

148
00:20:35,411 --> 00:20:41,451
จักรวาลที่เราคิด จะตายลงด้วยความเยือกแข็ง ภายในเวลาหลายล้านล้านปีจากนี้

149
00:20:45,400 --> 00:20:47,900
ความว่างเปล่าของอวกาศนั้นมีพลังงานอยู่

150
00:20:47,900 --> 00:20:51,380
ในทุก ๆ ลูกบาศก์เซนติเมตรของอวกาศ จะมีหรือไม่ก็ตาม แต่จะมีสิ่งหนึ่งอยู่เสมอ

151
00:20:51,380 --> 00:20:54,193
จะมีหรือไม่ ก็จะมีอนุภาค สสาร รังสี อะไรก็เถอะ

152
00:20:54,200 --> 00:20:57,800
คือยังมีพลังงาน แม้ในอวกาศเองก็ตาม

153
00:21:00,420 --> 00:21:04,420
และพลังงานนี้ ตามที่ไอน์สไตน์บอก
สิ่งนี้ออกแรงผลักดันจักรวาลออกไป

154
00:21:07,400 --> 00:21:12,450
แล้วสิ่งแปลก ๆ ที่กำลังเร่งจักรวาลอยู่คืออะไร?
เราเรียกมันว่า "พลังงานมืด"

155
00:21:14,617 --> 00:21:18,407
และพลังงานมืดครอบงำจักรวาลส่วนใหญ่

156
00:21:18,407 --> 00:21:23,417
ราว 3/4 ส่วนของสสาร-พลังงานในจักรวาลนั้นประกอบไปด้วยพลังงานมืด

157
00:21:23,417 --> 00:21:25,477
และเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร

158
00:21:29,897 --> 00:21:35,187
ในขณะที่จักรวาลขยายตัว พลังงานมืด ไม่เหมือนสสารหรือรังสี ไม่หายไปไหนเลย

159
00:21:36,682 --> 00:21:41,462
นี่ทำให้เกิดผลกระทบกับจักรวาลว่าจะเป็นยังไงในอนาคต

160
00:21:43,384 --> 00:21:45,914
แล้ว อนาคตของจักรวาลคืออะไรล่ะ

161
00:21:47,654 --> 00:21:50,834
ก็ถ้าพลังงานมืดยังคงครอบงำอยู่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ

162
00:21:52,414 --> 00:21:54,350
จักรวาลจะขยายตัวไปตลอดกาล

163
00:22:00,411 --> 00:22:06,211
เร็วขึ้น เร็วขึ้น และรวดเร็วยิ่งขึ้นตามกาลเวลา 
มันคือจักรวาลที่ขยายหนีออกไป

164
00:22:08,404 --> 00:22:15,974
70% ของพลังงานของจักรวาลพักอยู่ในอวกาศที่ว่างเปล่า 
และเรา… ไม่เข้าใจ… ว่าทำไม…

165
00:22:17,407 --> 00:22:19,447
แต่เราก็รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

166
00:22:21,178 --> 00:22:26,968
ถ้าพลังงานยังคงอยู่แบบนั้น จักรวาลจะเยือกเย็น มืดมิด และว่างเปล่า

167
00:22:30,104 --> 00:22:32,444
นั่นก็คืออนาคตที่มันอาจจะเป็น

168
00:22:33,391 --> 00:22:37,391
เราไม่เข้าใจ เพราะเรายังไม่เข้าใจธรรมชาติของพลังงานมืด

169
00:22:37,391 --> 00:22:41,491
จนวันหนึ่งเรารู้ เราก็คงจะไม่รู้อนาคต เราไม่เข้าใจแม้กระทั่งต้นกำเนิดของเราเอง

170
00:22:41,500 --> 00:22:45,400
และนั่นก็คือเหตุผลว่าทำไมเราถึงอยากรู้ และเรียนรู้เรื่องนี้

171
00:22:47,940 --> 00:22:54,040
การค้นพบพลังงานมืด สามารถเปลี่ยนมุมมองในอนาคตของเราได้อย่างน่าทึ่ง

172
00:22:56,340 --> 00:23:02,880
ถ้าพลังงานมืดอ่อนแรงลงตามเวลา
จักรวาลจะยุบตัวภายใต้แรงโน้มถ่วง เรียกว่า "บิ๊กครันช์"

173
00:23:05,220 --> 00:23:10,280
ถ้าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
จักรวาลจะแตกตัวออกจากกัน เรียกว่า "บิ๊กริป"

174
00:23:13,180 --> 00:23:21,980
นักฟิสิกส์เริ่มครุ่นคิดเอาแนวคิดที่ว่า จักรวาลนั้นยังมีอีกหลายจักรวาลนอกจากจักรวาลของเรา
ซึ่งแต่ละจักรวาลมีกฎฟิสิกส์ที่ไม่เหมือนกัน

175
00:23:25,780 --> 00:23:33,760
บางส่วนอาจจะเหมาะสมสำหรับสิ่งมีชีวิต
ที่เหลือจะยุบตัวลง หรือแยกออกจากกัน

176
00:23:36,120 --> 00:23:41,060
นอกจากนี้ยังสามารถแปลกประหลาดไปได้อีกเกินจินตนาการของเรา

177
00:23:47,000 --> 00:23:52,300
ปริศนาใหม่นี้อาจจะอยู่ที่ไหนสักที่
รอการค้นพบต่อไป

178
00:23:52,440 --> 00:23:57,980
การคาดเดาดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ 
ยิ่งว่าเย็น ยิ่งกว่าจักรวาลที่ว่างเปล่า

179
00:24:03,160 --> 00:24:07,980
แต่แล้ว ก็แน่นอนว่าเราจำเป็นต้องถามว่า
"จุดจบสามารถนำไปสู่จุดเริ่มต้นใหม่ได้ไหม?"

180
00:24:10,400 --> 00:24:17,420
ก็มีอยู่หลายไอเดีย ด้วยเหตุนั้น อะไรคือจุดจบของจักรวาล 
ในบางทีอาจจะสามารถทำให้เกิดจุดเริ่มต้นใหม่ขึ้นมาได้

181
00:24:24,100 --> 00:24:30,240
การคาดเดานี้อาจจะเป็นหนทางหนึ่งที่จะหลบหนีจากจักรวาลของเรา ก่อนที่เอนโทรปี จะลบทุกสิ่ง

182
00:24:32,540 --> 00:24:38,660
เราสามารถสร้าง การจำลองจักรวาล ด้วยพลังงานที่มากพอ และสร้างจักรวาลเหมือน ๆ กันกับเรา

183
00:24:43,420 --> 00:24:46,840
เราได้ศึกษากับตัวเลขคณิตศาสตร์ สูตรต่าง ๆ ตัวเลขนี้เหมือนจะบอกเราว่า

184
00:24:46,847 --> 00:24:53,187
ถ้าคุณมีเครื่องเร่งอนุภาคที่สามารถสร้างพลังงานมหาศาลได้จุด ๆ หนึ่ง

185
00:24:53,187 --> 00:24:57,187
บางทีคุณสามารถเปิดประตูไปสู่ "จักรวาลทารก" ได้

186
00:25:02,919 --> 00:25:10,209
เผชิญหน้ากับความตายของทุกสิ่ง บางที สิ่งนี้เท่านั้นที่เราสามารถหนีออกไปได้

187
00:25:11,922 --> 00:25:16,672
และนี่ก็ทำให้เกิดความเป็นไปได้ที่น่าสนใจเช่นกัน จากการคาดเดาล้วน ๆ นั่นล่ะนะ

188
00:25:16,672 --> 00:25:20,972
บางทีจักรวาลไหนก็ตามที่มีสิ่งชีวิตทรงภูมิปัญญาอาศัยอยู่

189
00:25:20,980 --> 00:25:25,960
ได้สร้างจักรวาลทารกขึ้นมา สร้างเรือช่วยชีวิต และขยายไปยังจักรวาลเด็ก ๆ พวกนี้

190
00:25:29,900 --> 00:25:34,680
ดังนั้นการวิวัฒนาการจึงเกิดขึ้นในหมู่
เอกภพอื่น ๆ ในพหุภพนั้น

191
00:25:34,680 --> 00:25:37,440
การเอาชีวิตรอดในที่ที่เหมาะสมจึงเกิดขึ้น

192
00:25:38,892 --> 00:25:44,012
ดังนั้นพวกจักรวาลที่ไม่มีสิ่งชีวิตทรงภูมิปัญญาก็คือจักรวาลที่ไม่สมบูรณ์
เป็นจักรวาลที่ไม่มีลูก

193
00:25:44,020 --> 00:25:47,962
แต่จักรวาลเหล่านั้นที่มีอุณหภูมิที่พอเหมาะ มีดาวเหมือนกับเรา ๆ

194
00:25:47,962 --> 00:25:52,760
อาจจะสร้างอาณาจักรที่สามารถเปิดจักรวาลทารกและพวกเขาอาจจะขยายตัวออกไป

195
00:26:00,040 --> 00:26:05,680
ถ้าไม่มีทางหนีจากจักรวาลแล้ว เอนโทรปีจะคืบคลานเข้ามาเรื่อย ๆ
ทำลายหลุมดำมวลยิ่งยวดหลุมสุดท้าย

196
00:26:09,620 --> 00:26:16,940
หลังจากหลุมสุดท้ายได้ระเบิดและตายลง
หลุมดำนี้จะส่องแสงออกไปยังจักรวาลเป็นครั้งสุดท้าย

197
00:27:24,400 --> 00:27:30,900
หลังจากเวลาที่ผ่านไปนานจนไม่รู้ว่านานขนาดไหน แม้แต่หลุมดำยังระเหยออกไปจนหมด

198
00:27:30,903 --> 00:27:36,251
สุดท้าย จักรวาลก็จะเหลือความว่างเปล่ากับทะเลที่เต็มไปด้วยโฟตอน

199
00:27:36,251 --> 00:27:43,291
ค่อย ๆ เข้าสู่อุณหภูมิเดียวกัน ไปกับการขยายตัวของจักรวาล
ที่กำลังเย็นตัวลงไปสู่ศูนย์องศาสมบูรณ์

200
00:27:57,380 --> 00:28:03,906
ครั้งสุดท้ายที่เหลืออยู่ของดาวดวงสุดท้าย
ในที่สุดก็สลายตัวไปจนไม่เหลืออะไร

201
00:28:03,906 --> 00:28:07,150
และทุกสิ่งได้เข้าสู่อุณหภูมิเดียวกันแล้ว

202
00:28:07,150 --> 00:28:11,450
เรื่องราวของจักรวาล . . . ก็ได้มาถึงจุดจบเสียที . . .

203
00:28:12,380 --> 00:28:14,920
"เวลากลายเป็นสิ่งที่ไร้ความหมาย"

204
00:28:14,920 --> 00:28:21,400
เป็นครั้งแรกที่ชีวิตของจักรวาลนั้น จะคงอยู่ไปตลอดกาล และไม่เปลี่ยนไปอีกแล้ว

205
00:28:21,440 --> 00:28:27,920
ความไร้ระเบียบก็ได้สิ้นสุดลง
เพราะจักรวาลไม่สามารถมีความไร้ระเบียบได้อีก

206
00:28:28,640 --> 00:28:30,440
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น . . .

207
00:28:30,440 --> 00:28:33,050
และจะคงอยู่แบบนั้น . . .

208
00:28:33,050 --> 00:28:35,340
. . . ตลอดไป . . .

209
00:28:38,730 --> 00:28:44,200
สรรพสิ่งมีความน่าพิศวงของมัน แม้แต่ความมืดและความเงียบ
และฉันเรียนรู้ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะใด ก็พึงพอใจในจุดนั้น

210
00:28:44,200 --> 00:28:45,590
เฮเลน เคลเลอร์

211
00:29:17,821 --> 00:29:20,941
คำบรรยายโดย
Lovkiy, Sharpnel Sharonel และอีกหลายคนบน Youtube ซึ่งไม่ได้เอ่ยชื่อ