Zaprawa - Zdziwienie [Mt 11, 25-30]

Witam was wszystkich
bardzo serdecznie,

z tej strony Tomasz Lipa.

Jestem współbratem Daniela
i dzisiaj zastępuję go w Zaprawie.

Zapraszam do wysłuchania fragmentu
Ewangelii z tej niedzieli,

która, mam nadzieję,
na nowo was zadziwi.

Ewangelia według Świętego Mateusza,
rozdział 11 wersety 25-30.

[Mt 11, 25-30]

Na pewno słyszeliście
ten fragment wielokrotnie.

Według mnie traktuje on o mądrości,
której każdy z nas potrzebuje.

Ale niekoniecznie o mądrości
w powszechnym rozumieniu - wiedzy.

Aby to zrozumieć, trzeba wrócić
do wcześniejszego fragmentu Ewangelii,

gdy Jezus mówi o obecnym pokoleniu,

porównuje je do dzieci,
które są nieustannie niezadowolone:

cokolwiek by się wydarzyło, narzekają.

Najpierw daje przykład Jana Chrzciciela,
który według nich był zbyt radykalny,

przesadzał, przeginał.

Natomiast Jezus też jest zbyt radykalny
w byciu żarłokiem, pijakiem.

Porównują Go do imprezowicza.

Ciekawe jest, że Jezus
w ich rozumieniu był imprezowiczem,

ale to temat na inną medytację.

Obraz pokolenia, które narzeka
na cokolwiek by się nie wydarzało,

jest bardzo istotnym
w zrozumieniu tego fragmentu,

bo jako alternatywę Jezus przedstawia
prostaczka, osobę mniej wykształconą.

Sprawdzałem to słowo w słowniku greckim
- oznacza także niemowlę, dziecko.

Wydaje mi się, że jest to dobry kierunek,
bo zarówno osoba prosta, jak i dziecko

mają taką bardzo ważną postawę,
która jest drogą do mądrości,

jest kluczem do mądrości

- i twierdzi to nie tylko Jezus,
lecz także Arystoteles,

filozof, żyjący
wiele lat przed Chrystusem,

który powiedział,
że drogą do filozofii jest zdziwienie.

Zdziwienie jest tą postawą.

Punkt wspólny: zdziwienie.

Umiejętność przyjęcia
rzeczywistości taką, jaka jest.

Przychodzi Jezus i okazuje się
inny, niż nam się wydawał,

bardziej imprezowy - i ja to przyjmuję.

Jestem w stanie zakwestionować
dotychczasowy obraz, laurkę z aureolą.

Powiem OK, myliłem się,
jednak Jezus jest inny.

Wtedy według Niego
jestem mądry.

Wtedy mogą wydarzać się
momenty wow, momenty eureki,

kiedy odkrywamy
coś bardzo ważnego.

Jeśli jesteśmy do tego gotowi,
bo one nie wydarzają się

gdy nie ma w nas otwartości.

Na pewno macie w życiu pełno osób,
które nie mają energii,

gdy dzwonimy do nich i pytamy co u nich,
odpowiadają: „nic nowego, to co zawsze".

Taka jest każda rozmowa.

Pomimo tego, że jak dopytam, to:
„Aa, dziecko mi się urodziło”.

To w ogóle nie wpływa na nie.

Umiejętność bycia zaskoczonym przez życie
jest niesłychanie ważna,

sprawia, że mądrze żyjemy.

Gdy znajdziemy w sobie taką otwartość,
to mogą się wydarzyć rzeczy

niespodziewane, niespotykane
i niesłychanie ważne.

Przykładem tego jest Ignacy,
nasz założyciel,

który w pewnym momencie swojego życia
miał wizję nad rzeką Cardoner w Hiszpanii.

Stwierdził w swojej autobiografii,
którą pisał pod koniec życia,

że to był najważniejszy moment w życiu,

gdzie zrozumiał o wiele więcej
niż podczas swojego życia,

zrozumiał tajemnicę Boga.

Nie wiem, na ile jest to możliwe,
ale miał wtedy taki moment wow, eureki.

Do tego momentu prowadziło
wiele różnych wydarzeń,

kiedy musiał zostawić swoje wyobrażenia,
kiedy Bóg „uczył" go,

że nie jest tak, jak sobie wyobrażał,

że decyzje które podejmuje
niekoniecznie są właściwe,

- prowadził go innymi ścieżkami,
niż on na początku miał.

Trwało to wiele, wiele lat
- tę umiejętność jakby nabywał.

Nie jest to coś, co mamy.

Mieliśmy to jako dzieci,
później straciliśmy

i na nowo musimy się tego nauczyć.

Trudne jest to dlatego,
że cena za taką postawę jest duża.

Nie ma co ukrywać, jest duża.

Jest to nieustanna gotowość
do zostawienia swoich wyobrażeń, systemu,

bycie trochę poza
swoim bezpiecznym światem.

Coś się wydarza, ktoś mi coś mówi,
coś się wydarza na modlitwie

i ja jestem w stanie zakwestionować
to, co dotychczas wiedziałem,

jestem w stanie zakwestionować
dotychczasowe wydarzenia,

bo to nowe sprawia,
że muszę coś w sobie zmienić.

To jest trudne.

Świat nie dopasowuje się do nas,

tylko my musimy
trochę dopasować się do świata,

być bardziej czujni,
zrobić więcej wysiłku,

żeby na nowo się odnaleźć
w nowej rzeczywistości.

Tym bardziej to może być trudne,

jeśli dotyka
ważnych aspektów naszego życia,

które były fundamentem naszego życia,
naszych decyzji.

Jeśli odkryjemy, że one
niekoniecznie były najlepsze,

albo wtedy były dobre,
ale teraz nie są najlepsze

to zakwestionowanie tego
może po prostu boleć.

Okaże się, że wiele podjętych decyzji
nie było najlepszymi decyzjami,

że jest wiele naszych wyobrażeń
czasem relacji, które trzeba zostawić.

Jest to trudne doświadczenie,
ale nagroda jest wielka,

bo jak mówi Jezus na końcu,
wtedy życie staje się słodkie, lekkie,

wtedy możemy czerpać z niego w pełni
bez tych zbędnych obciążeń.

Jezus daje nam ten przykład.

Gdy popatrzymy na Jego życie,
możemy znaleźć wiele momentów,

kiedy On przyjmował tę rzeczywistość,

W tym fragmencie nawet zadziwiał się,
że ci mądrzy Go nie rozumieją,

ci uczeni w prawie Go nie rozumieją,
faryzeusze nie chcą Go przyjąć,

a ci prości Go przyjmują.

Jego działania
nie były walką z rzeczywistością.

Mówił prawdę, ale przyjmował to,
jak to wszystko wyglądało.

Judasza też nie zmienił.

Warto przyjrzeć się Jemu,
jak trwał w takim napięciu,

To jest nieustanne napięcie bycia gotowym
na to, co przyniesie los, życie.

O tym też mówił Papież Franciszek
w jednym ze swoich przemówień,

że Bóg jest Bogiem niespodzianek.

Bogiem, który nieustannie
przychodzi na nowo,

i naszym kluczowym zadaniem
jest przyjęcie tego,

trwanie w tej gotowości i otwartości,
w zdziwieniu, zaskoczeniu.

Jezus mówi, aby nie ulegać pokusie,
że kiedyś wszystko zrozumiemy,

że będziemy mieli niesłychanie
dużą wiedzę, która sprawi,

że będziemy podejmowali najlepsze decyzje
- bo raczej tak nigdy nie będzie.

W danym momencie możemy tylko
przyjąć to, co jest w naszym zasięgu,

te informacje - i żyć z tym, co mamy.

Podsumowując: Jezus mówi:
Zadziw się tym światem!

Zadziw się jego złożonością,
nieprzewidywalnością a nie z nim walcz.

Bo nie wszystko musi być tak,
jak zaplanowałeś.

Życie mądre jest życiem zgodnym
z tym, co ono przynosi.

Zadziw się drugą osobą,
nie staraj się jej na siłę zmieniać,

tylko staraj się ją zrozumieć
i przyjąć ją taką, jaka jest.

Zadziw się wreszcie Bogiem,
który jest inny, niż ci się wydaje,

Bóg jest totalnie inny
niż nasze wyobrażenia

i najlepiej to zrozumiemy
dopiero po śmierci.

Wreszcie, zadziw się samym sobą,
bo jest w nas wiele takich obszarów,

które nie zostały odkryte,
tych obszarów trudniejszych,

ale jeszcze więcej tych obszarów dobra
i potężnego potencjału.

Bóg mówi: Bądź na to otwarty,
zadziw się samym sobą,

bo jeśli to zrobisz, twoje życie
będzie może nie lekkie ale lżejsze,

będzie słodsze, jak pięknie mówi
w tym fragmencie.

To jest ta Dobra Nowina,
którą chce nam przekazać w tym fragmencie.

Jeśli chcecie pogłębić ten temat,
to zapraszam na medytację.

Trzymajcie się
i do zobaczenia niebawem. Cześć.