Australiscy Aborygeni (1)

Dokument o rdzennych mieszkańcach Australii.

http://www.facebook.com/groups/266319796725385/

Przed Czasem Snu, kontynent australijski był tylko pustą i pozbawioną życia równiną.

Wtedy z nieba, morza i ziemi

przybyli olbrzymi.

Wraz z ich nadejściem rozpoczął się Czas Snu i powstało życie.

Na północy Australii siostry Junkawa zrodziły ludzkość.

W środkowej Australii Itakawara złamała przysięgę małżeńską.

Za karę na zawsze zmieniła się w kamień, pozostając obecną w dzisiejszym krajobrazie.

Krajobraz wschodniego wybrzeża uformował Baiame.

Kiedy skończył pracę,

wszedł na wzgórze i powrócił do nieba.

Podczas swoich wędrówek

Olbrzymi ukształtowali Ziemię.

Stworzyli rzeki i łańcuchy górskie.

Wszystkiemu nadali swoją duszę.

Dlatego ci, którzy wierzą w Czas Snu, czczą także krajobraz.

To pierwsi Australijczycy.

Starożytne cywilizacje wspominane przez Europejczyków,

jak na przykład egipskie dynastie faraonów,

okażą się bardzo młode, jeśli pomyślimy, kiedy pierwsi ludzie przybyli do Australii.

Pierwsi Australijczycy to było ponad 250 plemion.

Każde miało własny język, prawo i terytorium.

Ich cywilizacja pokrywała cały kontynent.

Wiemy, że Australia była ziemią niczyją,

kompletnym pustkowiem.

Nie było tu żadnych upraw.

Mimo to odkryliśmy, że żyło tu ok. 1,6 biliona ludzi.

To dowód na zaradność Aborygenów, którzy potrafili przeżyć w miejscu

o najbardziej nieregularnym i kapryśnym poziomie opadów

i najsuchszym klimacie na całej Ziemi.

Nie ma znaczenia, czy żyli tu 80 tys, 100 tys., czy 60 tys. lat.

To i tak niezwykle długo.

To najdłużej żyjąca cywilizacja na Ziemi.

Nie uczyć się od ludzi, którzy przetrwali tyle lat

byłoby wielką głupotą.

Zaledwie 200 lat temu bez ostrzeżenia przybyli tu obcy.

Zjawiają się w Warang na wschodnim wybrzeżu.

Nadają mu nazwę Sydney.

Niedługo staną twarzą w twarz z pierwszymi Australijczykami.

Za młodego Bennelonga

który całe dnie spędza na plaży, Anglicy będą wznosić toasty.

Pemulroy odmówi pertraktacji i wypowie pierwszą wojnę na australijskiej ziemi.

Równie poszukiwany będzie Windradyne,

przekonany, że broń palna nie może go zabić.

Jego rodzinę wymordowano przez kilka ziemniaków.

Oto historia pierwszych Australijczyków

oraz wydarzeń, które po przybyciu obcych kształtowały ich naród.

Trudno było nie wierzyć, że społeczeństwo rozwinie się kiedyś tak,

iż zacznie tolerować odmienność

i gwarantować przetrwanie wszystkim.

Letnia noc 25 stycznia 1788 roku.

Do portu wpływa 11 wielkich statków.

Na pokładach znajduje się ponad 1300 osób.

Ponad połowa to skazańcy; pozostali to żołnierze.

Mają rozkaz pozostać na pokładzie do świtu.

Podróż z Anglii do tej nieznanej krainy zajęła im prawie 8 miesięcy.

Pierwsi Australijczycy rozpalają wokół portu ogniska

i nawołują ze swych łodzi, aby przepędzić zjawy.

Z początku sądzili, że to diabeł.

Nie wiedzieli, co myśleć.

Gdy zobaczyli ludzi wchodzących po masztach,

uznali, że to oposy. Marut.

Gamadelpivo.

O świcie skazańcy mają nakaz opuścić statek.

Aborygeni zobaczyli nagle 11 statków,

dziwnych ludzi w dziwnych ubraniach.

W śmiesznych kapeluszach, z karabinami.

Czego oni chcą? Po co przybyli?

Jak długo tu zostaną?

Po co przybyli do mojego kraju? Czemu nie popłyną gdzieś indziej?

Czy to duchy? Dzieje się coś dziwnego.

Podjęli zadziwiającą i bardzo wzruszającą próbę, aby się nawzajem porozumieć.

Po 2-3 dniach można było spotkać Brytyjczyków tańczących razem z Aborygenami.

29 stycznia 1788

Wskazali kijami na przystań

i spotkali się z nami w bardzo przyjaznej atmosferze.

Krzyczeli i tańczyli. Nasze ludy zmieszały się ze sobą i wszyscy razem poszli w tan.

Poporucznik William Bradley.

Możemy opierać się tylko na malunkach

młodego podporucznika Bradleya.

Namalował piękne obrazki, na których

Aborygeni i żołnierze naprawdę tańczą razem.

Trzymają się za ręce. Wygląda to na taniec.

Coś na kształt zabawy integracyjnej,

na której obie strony chcą się wybadać.

Pierwsi Australijczycy nie mieli pojęcia, czy przybysze to mężczyźni, czy kobiety.

W całości okrywały ich ubrania - niczym jakaś druga skóra.

W końcu namawiają oficera, aby poddał się pierwszej w dziejach kraju procedurze imigracyjnej.

Ma na sobie perukę i mundur.

Proszą go, aby zdjął spodnie,

lecz on odmawia i nakazuje zrobić to marynarzowi.

Przbyszów sprowadził na brzeg admirał Arthur Philip.

Po 30 latach niezbyt ciekawej kariery w marynarce

wezwano go do powrotu z emerytury i wyznaczono do zarządzania obszarem prawie 6-krotnie większym od Anglii.

Przybywszy do Sydney gubernator Philip znalazł się w dość szczególnej sytuacji.

Brakowało mu jednego z przednich zębów -

- akurat tego, którego wybijano młodym chłopcom na znak osiągnięcia dojrzałości.

Kiedy pokazałem im, że nie mam z przodu zęba,

wybuchła wielka wrzawa. Uznałem, że właśnie zyskałem trochę w ich oczach.

Gubernator Arthur Philip.

Tubylcy uznali, że oto...