Medytacja Pisma Świętego - Moja siła [#Mt 3, 13-17] 12.01.2020

Witajcie serdecznie.
Daniel Wojda z tej strony,

a to jest medytacja online
na Pogłębiarce.

Na żywo startujemy zawsze
o 21:15 w niedziele.

Jeśli nie jesteście na żywo, a słuchacie
na Spotify albo oglądacie na Youtube,

możecie przewinąć ten wstęp,
ale jeśli jesteście pierwszy raz

to zachęcam, żebyście wysłuchali.

Będzie trochę informacji,
jak medytuje się razem z Pogłębiarką.

Dzisiaj medytacja o tym, skąd brać siłę
do prawdziwych, życiowych wyzwań.

Zapraszam na wprowadzenie.

Witaj na medytacji on-line,
cieszymy się, że jesteś z nami.

Jeśli to twój pierwszy raz,
teraz będziesz mógł usłyszeć

krótkie wyjaśnienie jak możesz modlić się
razem z naszą medytacyjną wspólnotą.

Jeśli jesteś tutaj systematycznie,
na pewno już wiesz jak to wygląda.

Medytację Pisma Świętego
rozpoczynamy zawsze o 21:30,

wcześniej trwa krótkie
wprowadzenie do medytacji.

W tym czasie przygotuj sobie miejsce,
w którym chcesz medytować.

Medytowanie przy komputerze
jest bardzo trudne,

najlepszym miejscem jest
wygodny fotel lub krzesło.

Pamiętaj, żeby wyłączyć Facebook
i inne strony internetowe,

tak żeby nic ci nie przeszkadzało.

Streaming medytacji jest także
na You Tube,

są tam lepsze warunki
do medytowania.

Link znajdziesz w opisie postu.

Komentowanie filmiku zostaw na później,
będziemy to robić po zakończeniu medytacji

Przed medytacją możesz wyłączyć monitor,
do modlitwy wystarczy sam dźwięk.

Możesz również przygasić światło
lub zamknąć oczy.

W trakcie medytacji nie musisz nic robić,
usiądź, zrelaksuj się i słuchaj

delikatnej muzyki oraz słów prowadzącego.

Po prostu pozwól sobie na przeżywanie
tego, co rodzi się w twoich myślach,

wyobrażeniach i uczuciach.

Duch Święty sam poprowadzi
twoją modlitwę, możesz Mu zaufać.

Nasza medytacja potrwa ok. 40 minut

Archiwalne medytacje znajdziesz
na stronie www.medytacja.online.

A teraz rozpoczynamy
wprowadzenie do modlitwy.

Medytację prowadzą jezuici.

Moi drodzy, dzisiejsza medytacja
to medytacja z Ewangelii św. Mateusza,

Mt 3,13-17.

Rozpoczęcie publicznej działalności
Jezusa Chrystusa, chrzest, itd.

Zaraz przeczytam
ten fragment Pisma Świętego,

ale wcześniej kto z Was jest na Facebooku,
niech napisze, skąd medytuje z nami,

wszystko jedno, czy to jest w Polsce
czy za granicą.

Też możecie lajkować komentarze innych.

To znaczy, że na początku medytacji
trochę się za tą osobę pomodlicie,

żeby pomóc jej się modlić.

No więc posłuchajmy tego Mateusza 3, 13-17

Oczywiście jak ktoś chce,
może udostępnić tę medytację.

Moi drodzy, bardzo ciekawe
w tej Ewangelii jest to,

że wszystko, co Jan robi,
to było takie nawoływanie do pokuty.

Przy chrzcie wyznawano grzechy,
więc to, co Jezus zrobił,

można by porównać do takiego...

Gdyby On dzisiaj przyszedł,
to tak jakby

na rekolekcjach ustawił się
w kolejce do spowiedzi.

Jest jakiś ksiądz, który spowiada,
i Jezus przychodzi.

Jak się ma spowiedź do tego,
że Jezus był bez grzechu, był Synem Bożym?

Właśnie ma się tak samo jak do chrztu
- to jest taka niezrozumiała sytuacja.

Natomiast musi być w niej coś wyjątkowego
i ja bym widział tę wyjątkowość

trochę w innym miejscu niż ten punkt,
o który nie wiadomo jak się zaczepić.

Dlaczego On jest między osobami,
które wyznają grzechy?

To jest tak jakby Jezus
przyznawał się do grzechu.

Albo jakby nie wywyższał się
swoją idealnością.

On jest skupiony raczej na takim:
„Oddaję Ci się Panie Boże,

nie jestem pewien sam siebie,
dlatego idę w pokorę, w uniżenie,

idę w niepewność siebie
- dobrze rozumianą niepewność siebie.

Nie bucowatość, nie wyniosłość,
nie arogancję,

Daję się ochrzcić,
uznaję, że jest coś wyższe ode mnie".

Nawet Jezus to zrobił w tym geście.

I co się dzieje, kiedy Jezus to robi?

Otwierają się niebiosa i słyszy:
„Tyś jest mój Syn umiłowany”.

Wydaje mi się, że to nie przypadkiem
po tym momencie się stało.

Jak podbijam swoje ego,
jak się tak cały czas wybielam,

cały czas staram się wmówić sobie,
że jestem dobry,

a nie kontaktuję się z tym,
że jest coś dobrego we mnie i coś złego,

to to wmawianie sobie
nie ma takiej siły, że mi jest lepiej.

Czuję, że się napompowuję
i trzeba mieć dużo siły,

żeby się cały czas napompowywać.

A u Jezusa dzieje się inaczej
- On uznaje, że nie wiadomo, jak jest,

ma niepewność i oddaje to Bogu.

I wtedy z zewnątrz słyszy, ktoś Mu mówi,
„Tyś jest mój Syn umiłowany”,

„Ty jesteś ktoś bardzo wyjątkowy dla Boga"

Nie ja sobie wmawiam, tylko ktoś mi mówi.

No i teraz pomyślcie, jaka jest różnica
między tym, że ja sobie coś staram wmówić

- jakie to silne jest -
a kiedy ktoś z boku mi powie,

albo mam doświadczenie, że Bóg z boku
powiedział mi, że coś jest faktycznego.

To pierwsze może męczyć.

I właściwie na dłuższą metę
może chyba tylko męczyć, zabierać energię.

A to drugie to jest coś, co daje siłę,
i wydaje mi się, że to, że Jezus usłyszał:

„Tyś jest mój Syn umiłowany",
spowodowało, że On miał potem siłę,

żeby publiczną działalność prowadzić,

żeby w momentach pokusy,
które potem na Niego przyszły,

nie ulec tym pokusom,
żeby robić cuda,

żeby mieć odwagę
konfrontować się z faryzeuszami,

żeby mieć odwagę mówić o Bogu.

Ma to, bo usłyszał „Tyś jest mój Syn
umiłowany, jesteś moim Synem"

I teraz gdybyśmy w kontemplacji
zrobili to samo co Jezus.

Czyli poszli do obmycia,
przyznając się trochę,

że są takie rzeczy,
które mi idą, nie idą.

Są takie, z których
potrzebuję rozgrzeszenia.

Są takie, które położyłem na łopatki
w moim życiu

albo cały czas trwam
w czymś złym po prostu.

Albo w jakiejś szarzyźnie życia.

Daję się obmyć i po tym,
jak nie udaję, że jest super idealnie,

to słyszę „Tyś jest mój Syn umiłowany,
Ty jesteś moja Córka idealna".

Jak ja wtedy reaguję?

Wydaje mi się, że to jest
dużo skuteczniejsze

niż czarowanie, wybielanie rzeczywistości.

Po prostu pokazanie, jak jest.

Tak bym chciał, żeby dziś wyglądała
nasza medytacja.

Zaczynamy powoli już medytowanie.

Kto z was jest na Facebooku,
niech napisze, skąd jest.

Udostępnijcie jeśli chcecie.

Pamiętajcie, że początek
naszej medytacji...

Przepraszam bardzo... Ojej...
Chyba gardło mi się kończy.

Pamiętajcie, że przed rozpoczęciem
warto wybrać takie miejsce,

które będzie sprzyjało medytowaniu,

żeby dobrze mi było w tym czasie,
żeby mi nikt nie przeszkadzał.

Można wyłączyć wszystkie powiadomienia,

zamknąć drzwi od pokoju,
jeśli macie takie warunki,

i myśleć o tym, że po prostu
z Panem Bogiem się spotykam.

Posłuchajcie jeszcze raz tekstu,
który będziemy medytować.

I usiądźcie wygodnie.

[muzyka]

Przed rozpoczęciem medytacji postaraj się
zwrócić uwagę na swój wdech i wydech.

Na początku popatrz,
jak głębokie są to wdechy i wydechy,

jak płytkie.

[muzyka]

Postaraj się wyobrazić sobie,

jak powietrze, które wdychasz,
rozchodzi się po płucach.

Wchodzi przez twój nos,
przechodzi przez gardło, oskrzela

i rozchodzi się po całych płucach.

[muzyka]

Wyobraź sobie teraz, że każdy twój wdech
dochodzi aż do brzucha, bioder, nóg.

Wyobrażaj sobie, jak powietrze,
które wdychasz,

rozchodzi się po całym ciele.

[muzyka]

Popatrz, jaki kolor ma powietrze,
które wdychasz.

[muzyka]

Każdy twój wdech, to wdech
tchnienia Bożego, które Bóg ci dał.

W każdym twoim wdechu
jest On w tobie obecny.

[muzyka]

W imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego. Amen.

Panie Jezu, proszę Cię, aby wszystkie
moje zamiary, decyzje i czyny

były skierowane jedynie do służby
i chwały Twojego Boskiego Majestatu.

Proszę Cię Panie, aby moja modlitwa
doprowadziła mnie do Ciebie.

Aby ta medytacja sprawiła,
abym był bardziej do Ciebie podobny.

Powierz się teraz Bogu
na początku tej modlitwy.

[muzyka]

Proszę Cię teraz Panie za wszystkich nas,
którzy się do Ciebie zwracamy.

Proszę Cię za te wszystkie osoby
w różnych częściach świata i Polski.

Proszę Cię za te osoby,
które przeżywają kryzysy,

które wątpią w swoją wiarę,

nie mogą sobie poradzić z sytuacjami,
w których się teraz znajdują.

Wiem, że Ty ich nie opuszczasz,

że jesteś z nimi mimo trudu.

Proszę Cię, Panie: nam wszystkim
teraz daj Swojego Ducha.

Daj Swojego Ducha szczególnie tym,

którzy nie dowierzają,
że możesz im Go udzielić.

Przyjdź Duchu Święty.

[muzyka]

W czasie dzisiejszej modlitwy
proszę Cię, Panie, o to,

abym odczuł, że jestem
Twoim umiłowanym dzieckiem.

Chcę to zobaczyć i odczuć.

Dlatego proszę Cię, Panie,
pokaż mi to,

że jestem Twoim umiłowanym dzieckiem.

[muzyka]

Wyobraź sobie teraz rzekę,
wokół której jest wiele osób.

Rzekę, która jest obrośnięta zielenią.
Woda w niej jest płytka.

Panuje przyjemna, spokojna atmosfera.

[muzyka]

Zobacz, że dookoła rzeki
stoją bardzo prawdziwe osoby.

Autentyczne, które nikogo nie udają.

Są to osoby po przejściach,

które mają świadomość,
że popełniły w życiu błędy.

Zobacz, jak te osoby między sobą
przyznają się do tych błędów.

Nie próbują tego ukryć.

[muzyka]

Niektórzy z nich są smutni,
ale bardzo wielu z nich przeżywa ulgę,

że mogą o swoich błędach
opowiedzieć komuś z boku.

Opowiedzieć i nie być wykluczonym.

Opowiedzieć i być zrozumianym.

[muzyka]

Zobacz, jak te wszystkie osoby
ustawiają się w kolejkę

i powoli wchodzą do rzeki,
w której jest Jan Chrzciciel.

[muzyka]

Popatrz na twarz Jana Chrzciciela,
która jest rozumiejąca.

Podchodzące do niego osoby spotykają się
ze zrozumieniem z jego strony.

[muzyka]

Te osoby osoby wypowiadają przed nim
swoje błędy, grzechy,

to, kogo w życiu udawali,
i wszelkie fałsze,

a on zanurza ich w wodzie.

[muzyka]

Posłuchaj, co ci ludzie wypowiadają,
stając naprzeciwko Jana w Jordanie.

[muzyka]

Postaraj się i ty stanąć w tej kolejce.

Wejść do rzeki.

Poczuć wodę i jej temperaturę.

Poczuć piasek na dnie rzeki,
po którym stąpasz bosą stopą.

[muzyka]

Zobacz, jak teraz ty
podchodzisz do Jana.

Stajesz naprzeciwko niego.

Popatrz na tę twarz.

Na te oczy.

Zobacz ten pełen dobroci uśmiech.

Łagodny, życzliwy.

Patrz na tę rozumiejącą twarz.

Ona mówi: nie musisz niczego
przede mną udawać.

Nie musisz.

[muzyka]