-
Mi estas fenestro vualita per vaporo
-
En tiu ĉi nokto frosta dezerta kaj senkolora
-
Respegulas la fenestro la karnon kaj la emociojn
-
De mi kiu estas spegulo de la kontraŭdiroj
-
Malfacilas vidi ĉu la vaporo ne foriĝas
-
La algluiĝema eraro de tiu kiu ne komprenas
-
Kaj tamen reflektiĝas ombro kiu estas la mia
-
Ombro da ruĵo kontraŭ la hipokriteco
-
Mi neniam scias kiu mi scias tamen estas mi
-
Eĉ se trans la vitro por mi
-
Neniam estas Dio
-
Sed tiu ĉi estas mia korpo kvankam ŝanĝa kaj stranga
-
De virino en viro kaj tamen… homo
-
Foliumante la vortojn de tiu ĉi aĝo facilanima
-
Mi iĝas moralismo kaj fantazio lasciva
-
Krizalido ĉiama devigita en la vadejo
-
Mi speguliĝas ĉe la fenestro kaj mi estas malgraŭ mi
-
Mi neniam scias kiu mi estas laŭ la homoj
-
Konscienco ikonoklasta vulgara kaj senrespekta
-
Sed tiu ĉi estas nur korpo la reflektaĵo kruda
-
De virino aŭ eble viro ĉiel ajn homo
-
Mi neniam scias kiu mi estas kaj tamen mi estas kaj vivas
-
Pli ol la antaŭjuĝo kiu skrapvundas fie
-
Sed kiam mi spionas mian korpon kiu reflektiĝas lante
-
Ne estas virino aŭ viro, nur homo
-
Mi neniam scias kiu mi estas kaj tamen mi estas kaj vivas
-
Pli ol la antaŭjuĝo kiu skrapvundas fie
-
Sed kiam mi spionas mian korpon kiu reflektiĝas lante
-
Ne estas virino aŭ viro, nur homo
-
Mi estas fenestro kiu atendas ke la vaporo
-
Forvanuu kiel sonĝo.
