1
00:00:06,823 --> 00:00:09,326
ไม่เข้าใจอะไรเลยใช่ไหม?

2
00:00:09,326 --> 00:00:10,725
(เสียงหัวเราะ)

3
00:00:10,725 --> 00:00:13,318
คนจำนวน 63 ล้านคนในประเทศอินเดีย

4
00:00:13,318 --> 00:00:17,001
เจอกับสิ่งนี้ปีเเล้วปีเล่า วันเเล้ววันเล่า

5
00:00:17,001 --> 00:00:19,896
พยายามตีความหมายของโลกที่เค้าไม่ได้ยิน

6
00:00:20,436 --> 00:00:23,207
ขาดการตระหนักอย่างมากเละการตีกรอบของสังคม

7
00:00:23,207 --> 00:00:25,643
เกี่ยวกับการที่เด็กมีความสามารถที่เเตกต่าง

8
00:00:26,000 --> 00:00:27,919
พ่อแม่วิ่งจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง

9
00:00:27,919 --> 00:00:30,953
พยายามที่จะเข้าใจวืธีกาเลี้ยงดูลูกของพวกเขา

10
00:00:30,953 --> 00:00:33,892
เเล้วก็โดนบอกว่า 
"ถึงเเม้เด็กจะไม่ได้ยิน

11
00:00:33,892 --> 00:00:36,280
เเต่ไม่มีความผิดปกติกับกล่องเสียงนะ

12
00:00:36,280 --> 00:00:38,396
ไม่มีความผิดปกติของเส้นเสียง

13
00:00:38,396 --> 00:00:41,239
เเละวันนึงเขาก็จะสามารถ
เรียนรู้วิธีการพูดได้

14
00:00:41,239 --> 00:00:45,893
นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเดินทางหลายต่อหลายปี
ที่พยายามสอน..

15
00:00:45,893 --> 00:00:50,163
เด็กน้อยให้ออกเสียงคำต่างๆ
ที่เค้าไม่ได้ยิน

16
00:00:50,893 --> 00:00:54,283
ถึงเเม้ว่าในครอบครัว
เด็กน้อยจะอยาก...

17
00:00:54,283 --> 00:00:56,309
สื่อสารกับพ่อเเม่

18
00:00:56,309 --> 00:00:59,930
จะอยากเป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนาเพียงใด

19
00:00:59,930 --> 00:01:03,920
เเต่เขาก็ทำไม่ได้ เเละเขาก็ไม่เข้าใจ
ว่าทำไมไม่มีใครฟังเค้าเลย

20
00:01:04,620 --> 00:01:06,732
ดังนั้นเขาเลยรู้สึกโดดเดี่ยวเเละ คิดถึง...

21
00:01:06,732 --> 00:01:09,923
ความสามารถที่สำคัญที่จำเป็นต้องใช้
เมื่อเขาโตขึ้น

22
00:01:09,923 --> 00:01:14,464
เขาไปโรงเรียน โดยคิดว่า "โอเค 
หวังว่าอะไรๆ จะเปลี่ยนไป

23
00:01:14,464 --> 00:01:17,371
เเต่เเล้วเขาก็เห็นปากคุณครูที่เปิดเเละปิด

24
00:01:17,371 --> 00:01:19,827
พร้อมกับเขียนอะไรแปลกๆ บนกระดาน

25
00:01:19,827 --> 00:01:22,880
โดยไม่เข้าใจอะไรเลย เพราะว่าเขาไม่ได้ยิน

26
00:01:22,880 --> 00:01:26,997
เขาลอกทั้งหมดนี้ลงสมุด และ เขียนลงข้อสอบ

27
00:01:26,997 --> 00:01:31,474
และด้วยการท่องจำ และได้คะแนนออกมาดี
เขาเรียนจบชั้น ม.4

28
00:01:31,474 --> 00:01:34,704
โอกาสในการทำงานของเขาหล่ะ ?

29
00:01:34,704 --> 00:01:38,230
นี่คือเด็กที่ไม่ได้รับการศึกษาที่เเท้จริง

30
00:01:38,230 --> 00:01:41,483
คำพูดที่มาจากการมองเห็น
คำศัพท์ 30-40 คำ

31
00:01:41,483 --> 00:01:46,162
เขามีอารมณืที่ไม่มั่นคง 
เขาอาจจะรู้สึกโกรธโลกทั้งใบด้วยก็ได้

32
00:01:46,162 --> 00:01:49,117
ซึ่งทำให้เขาปิดกั้นตัวเอง

33
00:01:49,117 --> 00:01:53,283
เขาทำงานที่ไหนหล่ะ ? 
แรงงานท้ายแถว, งานที่ไม่ต้องใช้ทักษะอะไร

34
00:01:53,283 --> 00:01:56,172
ซึ่งส่วนใหญ่โดนดูถูกเหยียดหยาม

35
00:01:56,179 --> 00:02:02,037
นี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางของฉัน
ในปี 2004 ฉันไม่มี..., อย่างที่เคลลี่พูด

36
00:02:02,037 --> 00:02:04,440
ฉันไม่มีใครในครอบครัวที่หูหนวก

37
00:02:04,440 --> 00:02:07,546
เเค่เป็นอะไรที่น่าดึงดูด
บวกกับความคิดที่ไม่มีเหตุผล

38
00:02:07,546 --> 00:02:09,992
ฉันกระโดดเข้ามาในโลกใบนี้
เเละได้เรียนภาษามือ

39
00:02:09,992 --> 00:02:13,750
ในตอนนั้น มันเป็นความท้าทาย
ไม่มีใครต้องการ... ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้...

40
00:02:13,750 --> 00:02:17,145
"สิ่งที่เธออยากเรียนคืออะไรนะ รูม่า ?
มันเป็นภาษาหรอ?"

41
00:02:17,145 --> 00:02:22,285
อย่างไรก็ตาม การเรียนภาษามือ
ได้เปิดโลกของฉันสู่คนกลุ่มนี้

42
00:02:22,285 --> 00:02:24,905
ซึ่งภายนอกอาจจะดูเงียบ
เเต่เต็มไปด้วย

43
00:02:24,905 --> 00:02:28,477
ความน่าหลงไหลเเละน่าเเสวงหา
ในฐานะผู้เรียนที่มองเห็น

44
00:02:28,477 --> 00:02:31,141
และฉันได้เรื่องราวต่างๆ ของพวกเขา
ในสิ่งที่พวกเขาอยากจะทำ

45
00:02:31,141 --> 00:02:38,612
เเละในปีต่อมา ปี2005
ด้วยเงินเก็บอันน้อยนิดประมาณ 5,000 เหรียญ

46
00:02:38,612 --> 00:02:42,440
จากเบี้ยประกัน
ฉันก่อตั้งศูนย์ขึ้นมา

47
00:02:42,440 --> 00:02:46,120
ในเเฟลตสองห้องนอน
เเละนักเรียนเพียงหกคน

48
00:02:46,120 --> 00:02:48,844
เเละฉันก็เริ่มสอนภาษาอังกฤษพวกเขา
ด้วยภาษามือ

49
00:02:49,597 --> 00:02:53,000
ความท้าทายคือ, ด้วยเวลาที่จำกัด ณ จุดๆนั้น

50
00:02:53,000 --> 00:02:56,116
ฉันจะทำยังไงให้เด็กเหล่านี้ ที่เพิ่งจะจบม.ปลาย..

51
00:02:56,116 --> 00:02:58,360
ได้เข้าสู่งานจริงๆในบริษัทต่างๆ ได้ ?

52
00:02:58,360 --> 00:03:03,119
งานที่มีเกียรติ, งานที่พิสูจน์ได้ว่า คนหูหนวกไม่ใช่คนโง่นะ

53
00:03:03,916 --> 00:03:08,393
ฉะนั้น ความท้าทายมันยิ่งใหญ่มาก
คนหูหนวกที่นั่งอยู่แบบนี้หลายปี

54
00:03:08,393 --> 00:03:10,629
ด้วยความน่าเบื่อและความมืดมิด

55
00:03:10,629 --> 00:03:14,094
พวกเขาจะต้องเชื่อมั่นในตัวเอง
พ่อแม่ก็ต้องเชื่อมั่น...

56
00:03:14,094 --> 00:03:16,689
ว่าเด็กคนนี้ไม่ได้หูหนวกและไม่ได้โง่

57
00:03:16,689 --> 00:03:19,366
และเขาสามารถยืนด้วยเท้าทั้งสองข้างของตัวเองได้

58
00:03:19,366 --> 00:03:20,643
แต่ที่สำคัญที่สุดนั้น,

59
00:03:20,643 --> 00:03:23,519
นายจ้างจะจ้างคนที่พูดไม่ได้

60
00:03:23,519 --> 00:03:26,987
หูก็ไม่ได้ยิน,
และอ่านหรือเขียนหนังสือไม่ได้อีกด้วยไหมละ

61
00:03:26,987 --> 00:03:30,735
ฉันนั่งอยู่กับเพื่อนบางคนที่มาจากโรงงาน

62
00:03:30,735 --> 00:03:34,513
และฉันก็ได้แบ่งปันเรื่องราวต่างๆ 
เกี่ยวกับว่า อะไรคือความหมายของการเป็นคนหูหนวก

63
00:03:34,513 --> 00:03:39,189
และฉันก็ได้เข้าใจว่า มันมีที่ว่างในบริษัทต่างๆ

64
00:03:39,189 --> 00:03:43,077
ที่คนหูหนวกสามารถทำงานได้, 
คนหูหนวกก็สามารถทำงานได้อย่างมีคุณค่า

65
00:03:43,077 --> 00:03:45,862
และด้วยทรัพยากรเพียงเล็กน้อย
พวกเราได้สร้าง

66
00:03:45,862 --> 00:03:49,187
หลักสูตรการฝึกอาชีพสำหรับคนหูหนวก
ขึ้นมาในประเทศเป็นครั้งแรก

67
00:03:49,455 --> 00:03:54,240
การหาครูฝึกสอนก็เป็นปัญหาเหมือนกัน
ดังนั้นฉันเลยฝึกเด็กหูหนวกของฉัน

68
00:03:54,240 --> 00:03:56,800
นักเรียนของฉัน เพื่อให้เป็นครูสอนสำหรับคนหูหนวก

69
00:03:56,800 --> 00:04:00,759
และนี่คืองานที่พวกเขาได้ทำ
ด้วยความภาคภูมิใจและความรับผิดชอบ
ที่ยิ่งใหญ

70
00:04:00,759 --> 00:04:07,328
แต่ก็นะ...นายจ้างก็ยังขี้ระแวงอยู่ดี
การศึกษา, คุณสมบัติ จบม.4

71
00:04:07,328 --> 00:04:09,053
ไม่ ไม่ ไม่ รูม่า
เราจ้างพวกเขาไม่ได้หรอก

72
00:04:09,053 --> 00:04:10,387
นั่นเป็นปัญหาใหญ่

73
00:04:10,387 --> 00:04:12,492
และถึงแม้ว่าเราจ้างพวกเขา,

74
00:04:12,492 --> 00:04:14,822
เราจะสื่อสารกับพวกเขาได้ยังไงหล่ะ ?
เขาอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้

75
00:04:14,822 --> 00:04:16,352
ไม่ได้ยิน พูดก็ไม่ได้

76
00:04:16,352 --> 00:04:19,880
ฉันก็แค่บอกพวกเขาว่า "ได้โปรด พวกเราค่อยๆ
ก้าวกันไปทีละขั้นได้ไหม ?

77
00:04:20,592 --> 00:04:23,086
คุณรู้ไหม เราโฟกัสสิ่งที่เขาสามารถทำได้ ได้ไหม?

78
00:04:23,086 --> 00:04:26,231
เขาเป็นคนที่ทัศนคติกว้างไกล
เขาทำงานได้ และ...

79
00:04:26,231 --> 00:04:29,950
และถ้ามันได้ผลที่ดีเยี่ยมหรือ ไม่ได้ผลก็ตาม
เดี๋ยวเราก็จะได้รู้

80
00:04:29,950 --> 00:04:34,826
นี่คือสิ่งที่ฉันอยากจะแบ่งปัน
เรื่องราวของ วิชู คาปูร์

81
00:04:34,826 --> 00:04:39,132
เขามาหาเราเมื่อปี ค.ศ. 2009
โดยไม่รู้ภาษาอะไรเลยด้วยซ้ำ

82
00:04:39,132 --> 00:04:41,242
เขาไม่รู้จักแม้กระทั่งภาษามือ

83
00:04:41,242 --> 00:04:44,756
ทั้งหมดที่เขาเห็น ประมวณผลอยู่ในหัวของเขา
โดยผ่านทางตาของเขา

84
00:04:44,756 --> 00:04:46,799
แม่ของเขาสิ้นหวัง และเธอพูดว่า

85
00:04:46,799 --> 00:04:49,791
"รูม่า, ฉันฝากเขาไว้ที่ศูนย์ของคุณ
สักสองชั่วโมงได้ไหม ?"

86
00:04:49,791 --> 00:04:52,163
มันยากมากจริงๆสำหรับฉันที่จะดูแลเขา

87
00:04:52,163 --> 00:04:54,471
คุณรู้ไหม ดูแลเขา 24ชั่วโมงต่อวัน

88
00:04:54,471 --> 00:04:57,796
ดังนั้น ฉันเลยบอกไปว่า "ได้สิ โอเค"
มันกระทันหันมาก

89
00:04:57,796 --> 00:05:02,830
เราใช้ความพยายามอย่างมาก
เราใช้เวลาหนึ่งปีครึ่ง

90
00:05:02,830 --> 00:05:07,054
เพื่อสอนภาษา วิชู 
และเขาก็เริ่มที่จะสื่อสารและ...

91
00:05:07,054 --> 00:05:10,704
เขาก็ได้เป็นตัวของตัวเองและ
เขาก็ได้เข้าใจสิ่งที่...

92
00:05:10,704 --> 00:05:13,567
ฉันพูดแต่เขาไม่ได้ยิน แต่แม่เจ้า
เขาทำอะไรได้หลายอย่างมากๆเลย

93
00:05:13,567 --> 00:05:16,416
เขาก็พบว่าเขาชอบทำงานบนคอมพิวเตอร์

94
00:05:16,416 --> 00:05:18,383
เราให้กำลังใจเขา, ผลักดันเขา

95
00:05:18,383 --> 00:05:22,777
และดันให้เขาไปทำงานด้านโปรแกรมไอทีของเรา
เขาผ่านทุกการทดสอบ คุณรู้ไหม ?

96
00:05:22,777 --> 00:05:25,551
ด้วยความกังวลของฉันมากมาย 
วันนึง มีการเปิดรับสมัคร

97
00:05:25,571 --> 00:05:28,498
งานเบื้องหลังของบริษัทไอที
ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

98
00:05:28,498 --> 00:05:31,997
และมีเพียงแค่ความเสี่ยงและประสบการณ์
ฉันได้บอกว่า

99
00:05:31,997 --> 00:05:34,880
"ให้วิชู ไปสัมภาษณ์งานนี้สิ "

100
00:05:34,880 --> 00:05:38,102
วิชูได้ไปที่นั่นและ
ผ่านการทดสอบทางเทคนิคหมด

101
00:05:38,102 --> 00:05:42,284
ถึงอย่างนั้นฉันพูดว่า "เอ่อ ฉันหวังว่า
เขาจะได้อยู่ที่นั่นอย่างน้อยสัก 6 เดือนนะ"

102
00:05:42,284 --> 00:05:44,182
อย่างน้อยสัก 6 เดือนนะ"

103
00:05:44,182 --> 00:05:46,371
ตอนนี้ก็ผ่านมาหนึ่งปีครึ่งแล้ว

104
00:05:46,371 --> 00:05:49,579
วิชูก็ยังทำงานอยู่ที่นั่น
และเขาก็ไม่ใช่แค่...

105
00:05:49,579 --> 00:05:52,637
โอ้ ชายผู้น่าสงสารคนนี้ทำงานอยู่ใน
สภาพแวดล้อมที่คนเขาได้ยินกัน

106
00:05:52,637 --> 00:05:58,105
เขาได้รับรางวัลเป็นพนักงานดีเด่นประจำเดือน
ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่สองครั้งเลย

107
00:05:58,105 --> 00:06:00,785
(ปรบมือ)

108
00:06:00,785 --> 00:06:04,191
และฉันต้องการแบ่งปันสิ่งนั้นกับคุณในวันนี้
เราก็ผ่านมาประมาณ...

109
00:06:04,191 --> 00:06:07,600
หนึ่งปีครึ่งแล้วที่เราสอนคนหูหนวกให้พร้อม

110
00:06:07,600 --> 00:06:10,087
เผชิญหน้ากับโลกความเป็นจริง
ที่เรารู้จักกัน

111
00:06:10,087 --> 00:06:15,465
ในช่วงเวลาสั้นๆ 6ปี, วันนี้
นักเรียนที่น่าทึ่งของกว่า 500 คน

112
00:06:15,465 --> 00:06:20,198
กำลังทำงานให้แก่องค์กรอุตสาหกรรมชั้นนำ

113
00:06:20,198 --> 00:06:24,379
ในการทำออกแบบกราฟฟิก
อยู่เบื้องหลังขององค์รไอทีต่างๆ

114
00:06:24,379 --> 00:06:27,560
งานด้านบริการ
งานด้านการจ้างงาน

115
00:06:27,560 --> 00:06:30,531
อย่างเช่น งานด้านความปลอดภัยและงานธนาคาร

116
00:06:30,531 --> 00:06:33,894
และร้านค้าปลีกก็ด้วย และ
ทำงานด้านการบริการลูกค้าโดยตรง

117
00:06:33,894 --> 00:06:35,676
(เสียงปรบมือ)

118
00:06:35,676 --> 00:06:39,728
คือเจอหน้ากันตรงๆเหมือนคุณกับฉัน
ในร้าน KFC, หรือในร้านกาแฟ

119
00:06:39,728 --> 00:06:42,053
ฉันแค่ปล่อยให้คุณอยู่กับความคิดเล็กๆ นั่น

120
00:06:42,053 --> 00:06:43,768
ใช่ การเปลี่ยนแปลงเป็นไปได้

121
00:06:43,768 --> 00:06:48,174
เเละมันแค่เริ่มด้วยการค่อยๆ 
เปลี่ยนมุมมองของเรา

122
00:06:48,174 --> 00:06:49,444
ขอบคุณมากๆค่ะ

123
00:06:49,444 --> 00:06:56,138
(เสียงปรบมือ)

124
00:07:02,046 --> 00:07:06,374
เเละนี่คือการปรบมือ
นี่คือสัญลักษณ์สากลของเสียงปรบมือ

125
00:07:06,374 --> 00:07:08,144
ขอบคุณจริงๆค่ะ