არაფერი გესმით?

(სიცილი)

რთულია არა გაგება?

არსებობს ხალხი, რომლებიც

გადიან დღეებს,წლებს იმის გარჩევაში,რაც 
მათ არ ესმით.

აღმოჩნდა რომ,ძალიან დიდ
სირთულეს წარმოადგენს

გყავდეს განსხვავებული უნარების მქონე 
ბავშვი.

მშობლები წვალობენ იმის გაგებაში

თუ როგორ აღზარდონ ბავშვი.

მათ კი ეუბნებიან,"მიუხედავად იმისა,
რომ თკვენ შვილს არ ესმის

მის ხმის იოგებს არაფერი სჭირს.

მისი ორგანოები არ არის დაზიანებული და

შესაძლებელია მან ისწავლოს ლაპარაკი.

და აი აქ იწყება ის წლები 
რომლებიც მიდის

იმაში,თუ როგორ გაარჩევინონ ბავშვს
ის სიტყვები,რომლებიც მას აე ესმის.

ასეთ ბავშვს სურს ოჯახში

მშობლებთან კონტაქტი.

სურს ჩაერთოს ოჯახურ ლაპარაკში,
მაგრამ არ შეუძლია.

და ვერ ხვდება თუ რატომ არ უსმენს არავინ.

ამიტომ თავს იზოლირებულად
და გარიყულად თვლის.

ტოვებს იმ გამოცდილებებს რომლებიც
ზრდასრლობისას საჭიროა.

მიდის სკოლაში იმ იმედით რომ
ყველაფერი შეიცვლება უკეთესობისაკენ.

და აღმოაჩენს,რომ მასწავლებლები
აღებენ და ხურავენ პირს,

და უცნაურობებს წერენ დაფაზე,
რასაც ვერ იგებენ,

რადგან არ ესმის,შემდეგ ამ ყველაფერს იწერს

იზეპირებს საგამოცდოდ და 
დაზეპირებული ინფორმაციითა

და ორიოდე მადლიერი ნიშბის წყალობით
ამთავრებს ათ კლასს.

მაგრამ რა შანსი აქ სამსახურის?

არის ბავშვი ,რომელსაც არ გააჩნია
რელური განათლება,აქვს მხოლოდ

ვიზუალური სიტყვები და ლექსიკონის
ოცდაათამდე სიტყვა.ის ემოციურად

დაუცველია,და შესაძლებელია ბრაზობს 
კიდეც მთელს მსოფლიოზე

რომელმაც,მისი აზრით,იგი
უნარების გარეშე დატოვა.

სად იმუშავებს?მონურ ან უუნარო
შრომას დაჯერდება

ხშირად კი ძალიან გაუსაძლის პირობებში.

სწორედ ქ იწყება ჩემი მოგზაურობა.

ჩემს ოჯახსა და ახლოლებში
არავინაა ყრუ,

უბრალოდ ყოველნაირი მიზეზის
გარეშე ჩავხტი

ამ სამყაროში და ვისწავლე
ეს ენა.

იმ დროითვის ეს ნამდვილი გამოწვევა
იყო.არავის სურდა..არავის უნდოდა სცოდნოდა..

"რისი სწავლა გინდა რუმა?ეგ საერთოდ
ენაც თუა?"

ამ ენამ კარი გამიღო გარემოსი

რომელიც ძლიან ჩუმი მაგრამ
ამვდროულად ბრწყინავს

მღელვარე და დაინტერესებული
ვიზუალური სწავლულებით.

და მესმის მათი ისტორიები,

თუ რისი გაკეთება სურთ.

სულ რაღაც 5000 დოლარით,6 მოსწავლითა და

პატარა ორ ოთახიანი ბინით დავიწყე მათი 
მომზადება ინგლისურში

ხელის ჟესტების დახმარებით.

მაშინ მთავარ პრობლემასა და დაბრკოლებას 
წარმოადგენდა კითხვა:

"როგორ შმიძლია ათკლას დამთავრებულ
ბავშვს,ვაშოვნინო სამსახური

ნამდვილ კომპანიებში,ღირსეული სამსახური

რომლებიც დაამტკიცებდა რომ,
ყრუები სულელები არ არიან?"

დაბრკოლებები ნადვილად დიდი იყო.
ყრუები წლები იჯდნენ

სიბნელესა და გაურკვევლობაში.

მათ სჭირდებოდათ თავდაჯერებულობა.
მათი მშობლები უნდა დარწმუნებულყვნენ

იმაში რომ ბავშვი ყრუა-და არა სულელი.

და მას შეუძლია თავისით იდგეს ორივე ფეხზე.

ხოლო ყველაზე დამაფიქრებელი

იყო ის,სამსახურში აყივანდნენ თუ არა ისეთ 
ადამიანს ვისაც არ

შეეძლო ლაპარაკი,მოსმენა და წერა?

ამიტომაც დავჯექი მეგობრებთან
ერთად,გავუზიარე

მათ თუ რას ნიშნავდა იყო ყრუ.

და მესმოდა რომ არსებობდა კომპანიაში 
ადგილები რაზეც

ყრუები შეძლებდნენ მუშაობას დაფასებით და
დიდი მნიშვნელობით.

და მწირი რესურსებით,შევქმენით 
ქვეყანაში პირველი

პროფესიონალური სწავლებითი პროგრამა.

მასწავებლების პოვნა რთული აღმოჩნდა.
ამიტომ ჩემ ყრუ ბავშვებს,მოსწავლეებს

ვასწავლე გამხდარიყვნენ ყრუთა მასწავლებლები

რაზეც ისინი ამაყით დათანხმდნენ

მაგრამ მაიც, უფროსი
სკეპტიკურად იყო განწყობილი.

"არა,არა რუმა მას ვერ ავიყვანთ."

სწორედ ესი იყო პრობლემა.

"და რომც ავიყვანოთ,როგორ მოვახდენთ

მასთან კომუნიკაციას?მას ეს არ შეუძლია.

მოისმინოს/იკითხოს."

მე,კი ვუთხარი:'იქნებ ნელ ნელა
შევეცადოთ?და იმაზე

გავაკეთოთ ორიენტირება,რაც მას შეუძლია?

იიგი ერკვევა ვიზუალში.
და მას შეუძლია მუშაობა. და...

თუ გაამართლებს მშვენიერი,თუ არა და
გვეცოდინება მაინც."

აქვე მინდა გაგიზიაროთ
ვიშუ კაპორის ისტორია.

სრულიად არანაირი ენით,მან

ჟესტიკულაციის ენაც კი არ იცოდა.

რასაც ხედავდა,გადამუშავებული მის ტვინში,
გადმოცემდა თვალებით.

მისი დედა წუხდა შვილის გამო
და თქვა,

"რუმა,შეიძლება ის შენს ცენტრში
ორი საათით დავტოვო?

მასთან ურთიერთობა მიჭირს,
24 საათს განმავლობაში

შენ ეს იცი,იქნებ დამეხმარო."

მე კი ვუპასუხე:"კი,რატომაც არა."

ჩვენ დაგვჭირდა რთული წელიწადნახევარი
რომ ვიშუსათვის

ენა მიგვეწოდებინა,მან კი
დაიწყო კომუნიკაცია

უკეთ შეიგრძნო საკუთარი თავი
და მისი გარემო...

მას არ შეეძლო მოსმენა,მაგრამ
სხვა ბევრ რამეს აკეთბდა.

იგი მიხვდა რომ სიამოვნებდა
კომპიუტერთან მუშაობა.

ჩვენ კი მას მხარი დავუჭირეთ, და ჩავსვით

ჩვენს I.T. პროგრამაში,მან კი
ყველა ტესტი ჩააბარა

ერთ დღეს მოვიდა შემოთავაზება ერთი
ცმობილი I.T. კომპანიიდან

მე კი ვთქვი გამოცდილებისა და
გამოჩენის მიზნით ვთქვი

"მოდი ვიშუც გავუშვათ ინტერვიუზე."

ვიშუმ კი ყველა საგამოცდო ტესტი ჩააბარა.

მაშინაც კი ვთქვი:"იმედია 6 თვე

:"იმედია 6 თვე 
მაინც გაძლებს."

ეხლა კი უკვე წელიწად ნახევარი გაიდა.

ვიშუ კი კვლავ იქაა,
და არა მარტო საცოდავი

კაცია რომელიც ხმოვან
გარემოში მუშაობს,არამედ

თვის საუკეთესო მომუშავის
ტიტული მოიგო ორჯერ

(აპლოდისმენტი)

და მინდა გაგანდოთ რომ
დღეს გვჭირდება,

წელიწადნახევარი,რომ ყრუ ადაიანი
მოვამზადოთ

ამ რეალურ სამყაროში მოსახვედრად.

ჩვენი მოსწავლეები უკვე

მუშაობენ საუკეთესო ფირმებში

გრაფიკული დიზაინის განხრით,
I.T. ორგანიზაციებში

ისეთ ბარიერის დამანგრეველ 
სამსახურებშიც კი როგორიცაა

დაცვის სამსახური და ბანკი.

საცალო ვაჭრობაში და
კლიენტის მომსახურებაში.

(აპლოდისმენტი) ისინი პირდაპირ
კონტაქტობენ ჩვენნაირ

ხალხთან KFC-სა და ყავის ქსელებში

მე გტოვებთ იმ პატარა აზრით რომ,

დიახ,ცვლილება შესაძლებელია,

და იგი იწყება ჩვენს მხედველობაში

მცირედის შეცვლით
დიდი მადლობა

(აპლოდისმენტი)

და ეს აპლოდისმენტია,მისი 
საერთაშორისო ჟესტი.

ძალიან დიდი მადლობა.

(აპლოდისმენტი)