(música)
"Alma de ochentas, quiero estar junto a ti
Necesito que regreses hoy aquí"
La historia de un país no solo es
la lista de sus presidentes,
ni el registro de sus eventos históricos
más importantes.
La historia de un país también sucede
dentro de las casas
de cada uno de nosotros.
Pasa, y queda dentro de los recuerdos
de toda la familia.
Y esos recuerdos van tejiendo la tela.
De cada uno de esos viene
el hilo de algo inmenso que forma la
identidad de una nación,
compuesta de millones de vidas.
Por eso de vez en cuando es importante
detenerse, mirar atrás y entender.
Entender cómo llegamos aquí. Cómo todos
somos producto de lo que sucedió en
nuestros tiempos. Y de nuestras
decisiones.
Tengo cincuenta y tres años.
Me llamo Francisco Robles, igual
que mi padre.
Paco, para quienes me conocen
desde siempre.
Y hoy siento la necesidad de recordar mis
dieciséis años, en 1978,
cuando dejé de ser un niño, para
convertirme en el hombre
que día a día construye su historia.
Nuestra historia.
(el sonido del claxón)
¡Buenos días!
Buenos días.
Diez panes tolete por favor.
Buenos días.
Buenas.
Buenos días, Paquito.
H-hola Rosita, ¿qué tal?
Dieciocho soles, joven.
¿Cómo, diez toletes no son quince soles?
Ayer la Unidad subió solo ochenta,
Paquito.
Siempre algo sube de precio.
¿Lo de siempre?
Um-hm.
Paco, ¡qué tal pinta!
(risas)
La próxima vez que salgas a comprar
pan, ven bien bañadito y bien tiso
para que la Verónica te vea churro.
¿Qué me importa cómo me ve ella? Si total,
nos conocemos desde los cuatro años.
Chao.
Chao.
¿Qué va a llevar, joven?
¿El chancay también ha subido?
¿Y los cachitos?
(retumbo de moto)
(música rock)
¿Salió mi papá?
Se fue tempranito a la comisaría.
Tu mamá te va a rezongar. ¿Por qué no
avisas que no vas a llegar a dormir
si en la casa hay teléfono.
¡Bruno! Mi mamá se va a morir. Si vas a
estar fuera toda la noche,
por lo menos avisa. Hay toque de queda,
venga.
¡Nancy!
¿Amor?
¿Has visto mi máquina de afeitar?
No, mi vida.
Gracias, papi.
Milagros, ya no seas fresca. Sal del baño.
Ya tienes media hora allí. Sal.
No puedo, estoy calata.
Qué fresco eres tú, porque tú
también te demoras en el baño.
Los chicos tienen que bañarse, ya.
Bueno, que se bañen más temprano,
pues.
Solo hay un baño y somos cuatro.
Hace tiempo te lo digo:
Tenemos que mudarnos, la casa ya
nos quedó chica.
Y en San Borja, los terrenos no están
tan caros.
Nancy, por favor. San Borja queda por
donde el diablo perdió el poncho.
Exagerado. Ya lo tengo todo planificado.
Podemos construir una casa linda,
preciosa, a nuestro gusto.
El pan subió, no es mi culpa.
¿Ya ves, ya ves? Todo sube. Y tú quieres
que nos metamos en una deuda
que tal vez no podamos pagar.
¿Y qué van a comprar?
Un terreno en San Borja. Sí.
Pacho, por favor no seas miedoso.
Yo ya hice los cálculos. Y si nos
ajustamos, podemos sacar un hipoteca.
Los intereses no están tan altos.
Milagros, hija, apúrate,
falta tu hermano.
Yo no pienso a mudarme, ah.
¡Ni hablar!
Ay, ¿por qué chillan tanto, eh? Ya salí.
¡Mi mamá quiere mudarse al fin del mundo,
a la derecha!
Por San Borja no pasa ni un solo micro.
¡Qué mentiroso! Pasa la doce.
Y tampoco es que nos vayamos
a mudar mañana.
Cielo, míralo como un negocio.
Tu madre se cree ministro de economía,
mismo Silva Ruete.
Ríanse, no más. Pero acuérdense que
si compramos esta casa
fue porque yo insistí. Fue lo mejor que
nos pudo pasar.
Amor, por favor.
Piénsalo bien.
¡Dile que no!
¡Cállate y anda a bañarte!
¿Leche?
Yo.
(Paco grita.)
(risa)
Lo dejé sin agua caliente.
¡Anabel, apúrate o me voy sin ti!
Tanto te demoras.
No seas pesada, ay, pareces bebita.
Es que la otra vez por esperarte las dos
llegamos tarde. Uy.
¡Mili!
Hola.
Mili, préstame tu tarea de química.
La mía está del queso, pero si quieres.
Hola.
Vero, ¿y si tu me das tu tarea de química?
No te pongas esos ojos. No seas así.
Hola Paquito. Oye, ¿estás juntando el
album del mundial?
Ya que nunca me sale ni la del Kemi ni
del Plati ni Cuñao.
Tato, que pavo eres. ¿Qué haces juntando
albumes? Tenemos dieciséis años, no siete.
Oye, ¿has visto la revista de calatas
peruanas?
Sí, sí, se llama Zeta. Te la presto pero
si me prestas las figuritas, ah.
¿Pero me la prestas?
Sí, vamos.
Este dieciocho de junio será un día
histórico para el país.
Lu última vez que se votó fue las
presidenciales de 1963,
hace exactamente quince años. Por eso la
importancia de estas eleciones para
la asamblea constituyente, de la cual
saldrá una nueva constitución,
que reemplazará la vigente que data
de 1933.
¿Profe, y si justo ese día pone un
partido con Perú, que hacemos?
Bueno, igual los mayores de dieciocho años
tendrán que ir a votar. Esa fecha fue
elegida antes que supieramos que el Perú
pasaría a la segunda ronda.
Profe Profe, tenemos que pasar, menos hay
eta, pues Profe.
Obviamente, yo también quiero que pasemos.
Tenemos muy buen equipo. Cubillas es una
de nuestros mejores jugadores.
(burbullo)
Ay, ay, ay, ay, tranquilo. Tranquilo,
recuerden que estamos en clase
de historia, no en clase de fútbol.
Papi, pero, tú crees que puedes
seguir hablando del mundial, no,
eso es lo que a la gente le encanta.
Y tú quieres pochar el peleo así.
Okay, tarea. Tarea. Anoten. Averiguar qué
partidos y qué candidatos postularon a
las elecciones presidenciales de 1963.
El que va no fue Belaunde, no, el que
derrocaron.
El arquitecto Fernando Belaunde.
Profe, y según la historia, ¿usted nos
puede decir porque
todos los argentinos son tan churros, tan
guapos y tan blancos?
(oooo)
En Argentina hay una gran inmigración
europea,
por eso hay muchos apellidos italianos.
Y aunque tu pregunta va por otro sentido,
nos sirve para aprender algo útil.
A ver, ¿quién me puede decir quién es
el actual presidente de
la República de Argentina.?
General Rafel Videla. Y llegó a poder
por un golpe militar.
A no pues profe, no vale responde
su hijo. Pues, es trampa.
Okay, ¿notaron toda la tarea?
Sí. (en coro)
No quiero que después me vengan con
"no escuché,"
"estaba mirando por otro lado,"
"no sabía."
Yo los conozco bien a todos ustedes.
Profe, pero no sea maldito, pues, que nos
mande averiguar unos datos que ya
pasaron hace mucho. ¿De dónde vamos
a sacar eso?
(risa)
Fue hace poco, Ánabel. Siempre se puede
encontrar algo.
Pucha, profesor, sería bien bacán tener
una de esas computadores como, como
en las películas, dónde apretas un botón,
y "pah."
Te parecen todas las respuestas.
Me imagino que algún día será así, cuando
todos de ustedes tengan mi edad.
"Uuuh"
Por el momento, a buscar el número "deca"
del colegio
¿Una mero- qué, Profe?
Ay, Paquito, dictame las respuestas a las
preguntas que ha dejado tu papi,
todo lo que falta no más.
En un segundito rapidito no más.
En el sesenta y tres tenía un año, ni que
fuera mandara para recordarme.
En mi casa solo hay enciclopedia de aquí.
Allí yo creó que está.
Si quieres, te ayudo hacer la tarea. Es
bien papaya.
Ay, bien papaya. No claro, pero si la
Verito te lo pidiera sí se la darías todo,
¿No? Eh nos dimos cuenta.
Ella quiere que la ayude, no que la
haga toda la tarea. Es diferente.
Ay, es diferente. No te pongas rojo.
Anacruel, ¿vamos al kiosko? Acuérdate que
a mi mamá no le alcanzó el tiempo ni para
hacer el arroz, así que no tenemos
almuerzo.
¿Te dio plata?
Algo....No. No no no no no. No me mires
con esa cara porque le prometí que le
iba a llevar su vuelto.
Mi mamá te dijo que no tenía sencillo,
tenía en billetes de cincuenta así que lo
que sobra es para mí porque soy la mayor.
Dame la mitad porque....
No. NO.
Hola.
Está decidido. Este fin, le caigo a Vero.
Vas a perder. Te va a tirar arroz.
Na' que ver, oye. Me ha pedido ayuda. Es
una señal.
(música)
Escuché una salsa bien bacán, pero, en
una baja, de un pata panameño, Rubén Bláez
Qué lumpen. Es la música de delincuentes,
pués, ande.
A mi, en cambio, Las Ocho me parece
pajasa y me encanta Hectór Lavoe.
Y esa canción, la que dice todopoderoso
es el señor.
Yo quiero ver por la segunda vez Fiebre
de Sábado por la noche,
porque me encantan los labios de John
Travolta. Sé si imaginen que sería
chapar esa boca. Quiero escuchar por
cuarta vez su Loveplay.
Anacruel baila moviendo sus brazos así...
Ay no seas gracioso chocolate.
(risas)
¿Ay, Mila, te acuerdas de la coreografía
que hicimos el año pasado por mis quince?
Sí sí sí.
La Betina Sharp.
¿Cómo era?
I love to love, but my baby just
love to dance, ooh oh
¡Sandra, Anabél, llegó su papá!
(gritos)
Papi.
Hola, preciosa (besan).
Hola muchachos. Adivinen que este
pichito traiga de la selva
para ver el mundial.
No. ¡Una telecolores!
A todo color. Y este es importado de, eh a
mi no me importa.
Adiós al triste blanco y negro,
bienvenida a la modernidad.
Primera casa con televisor a colores en
todo el barrio.
¡Es nuestra!
Y Señor Hualdo, nos va a dejar ver los
partidos del mundial en su televisor.
Porsupuestamente que sí, muchacho. Mi
casa es su casa. ¡Al fin!
Desde mañana, desde mañana vamos a ver
la victoria de
la gloriosa selección peruana que llegue
al mundial '78.
Y se lo trajo de Brazil, ¿cuánto verde
le costó?
Ya pues Brunito, tranquilo, ¿qué pasa?
Después su papa me acusa de contrabandista
También dile que le consiga uno.
No, mi papa no cuenta. Cierto, no
habla mucho.
Ay ay, oye.
Mi jefe estudió bien tus papeles.
Califican para un hipoteca, hasta
900,000 soles.
Ay Pati, no. El terreno que me gusta
puesta un millón doscientos mil.
Nancy, yo no puedo hacer nada más.
Búscanse un lote más chico.
No, en San Borja no hay. Pero igual me
mando. Estuve haciendo cálculos
antes de venir, y jalando de todas
partes, creo que puedo llegar a dar
una inicial de ciento cincuenta
mil soles.
¿Ciento cincuenta mil soles?
Pero que esa es una fortuna.
No sabes del esfuerzo que me ha costado
montar esa platita, pero de verdad, tengo
casi lo completo y lo resto, ya veo cómo
me consigo.
Ay Pati, gracias, amiga.
De nada.
Ahora solamente me queda covencer a mi
marido. Tiene que firmar.
Ay, pero Francisco te adora. Él va a
firmar todo lo que tú le pides.
Se ve que no y cómo. Es más cerco que una
mula. Ay. Es un sueño.
Mi chalecito con jardín. Mira. Solo sé que
ajustándonos al máximo, vamos a lograr
juntar todo el dinero para pagar el
hipoteca del terreno y la construcción.
Sí que sí.
Ay no, pues, Prudencia. La Rosa me ha
dicho que no quisiste apuntar unas
cositas que te quiso llevar el otro día.
Cositas, no, Charo. Rosa llegó con una
lista de diez tazos de leche, dos kilos
de azúcar, aceite, frijol canario, todo
tu menú de una semana.
Y discúlpame pero tu cuenta ya suma
mil cien soles y hay varias cosas
que ahorita ya subieron de precio.
¿Ay no, pues, Prudencia, cómo vas a subir
el precio si acaba de haber paquetazo?
Charo, Charo, comprende, por favor. Todo
sube cada semana. Ya no podemos
fiarle a nadie. Nunca. Pues. A ustedes,
en fin,
por la amistad que tenemos con Ramiro.
Bueno, me parece muy bien que tengan esa
consideración con nosotros.
Ustedes saben que Ramiro es muy respetado
por esta zona, y es por eso que a usted
nunca le han robado nada, y...
Prudencia, tengo que llamar a mi mamá.
Sí.
¿Qué, qué pasa, mataron a alguien? ¿Se
murió alguien, qué pasó?
Mi papá llegó de Quito y trajo un televisor
a colores a lo máximo.
Televisor a color, hm. Debe ser
recontrabando. Están prohibidos.
Acá no transmiten a color, hijita.
El mundial, sí. Todo el mundo se va a
morir de envidia, ya veo.
¿A quíén habrá estafado el Hualdo, hm?
Bueno, me voy con mis cositas. Permiso.
Me apuntas, ya.
Tu no eres una osiosa como Charo.
¿Por qué no trabajas?
Con el sueldo de Francisco más el tuyo,
todo sería más fácil, ¿no?
Claro que lo he pensado. Mis hijos ya
están grandes.
Pero, ahorita, si le digo a Francisco que
quiero trabajar en las calles,
será para él un impacto. El pobre no sabe
ni freír un huevo.
Perdón. Halo. Ay, mamá, por fin. Tienes
que llegar a la casa
más rápido que inmediatamente. Mi papá
ha venido de Quito y si no sabes lo que
ha traído, te vas a caer de espaldas.
¿Qué tu papá ha llegado con qué?
"Tengo ganas de reír, disfrutar del
nuevo día, y al mundo entero
contar que hay en mi canción.
Chi. Chi.
Qué linda Regina Alcobar, me encanta.
No sabía que los comerciales también
lleguen a colores.
Casi todo es a color. Y ahora yo puedo
ver de ahí en mi casa gracias a mi papito.
Don Hualdo, me invites una cerveza para
celebrar la compra de su nuevo televisor.
Bruno, no seas tan fresco. Mejor no,
Brunito.
Tu papá se vaya a molestar conmigo. Él es
muy recto.
Y ¿porque se va a molestar mi papá? Yo
soy mayor de edad, incluso voy a votar.
Oye, no pueden cambiar el canal, puro regla,
no más pasan.
Ya ya ya. Mucha televisión atrófia el
cerebro. Yo mejor me voy.
Pero vas a volver para ver el partido con
Escocia, ¿no?
Tal vez.
Hola, chicos.
Señora.
Mami, hola.
Hualdo, ¿y eso?
Eh, por lo menos saluda a tu marido, ¿no?
Hace más de tres semanas que no nos vemos.
Es un televisor, pues. No vamos a ver una
radiola, ¿no?
¿De dónde salió? ¿Quién se lo compraste?
Sabía que no iba a alegrarte, te vas a
molestarte y toda la vina grita.
A todo el mundo le gusta. ¿A ti no?
Hablamos después.
Domingo, trae de tu tienda unas chiclas
y unos cigarros y unas gaseosas para
ustedes, yo invito. Dile a tu papá que me
anote en la cuenta.
No le ponga mala cara a mi papá. Porque
está feliz.
Oye, paja la tele a colores, ¿no?
Paco. Paco. ...¡Temblor!
Madura, oye, bebona.
(risa) Ay, no te hagas bien que antes
morías del susto.
Además no me digas bebona porque
tenemos la misma edad.
Te llevo un día. Soy el mayor. Lo siento
por ti.
Eres mayor que yo por veintidos minutos.
Eso no es un día.
A ver. (cantando) Mi mariposa que muere
agitando sus alas, yo te aaamooo.
Qué mal gusto tienes, oye.
Es tu cassette. Tiene tu nombre. Mira.
Ay, pero lo divulges. Qué me va a restar
puntos.
Con qué, ¿con Bruno?
¿Quien que te mueves por bailar excelente
con la Verónica?
La comida está servida. Ya las he hecho
hasta alcanzar, si no,
pueden dejar todo arreglado.
Dile a Milagros, la desorden es de ella.
Mamá no le hagas caso. Todo esto
cochinazas son de él.
No me deja ni un milimetro para poner
mis cosas.
Hasta tu mismo se le dejes castigada.
Ay, qué quieres que hago, si no me dejas
espacio para nada.
Mira, ah, qué asco. Mira esta mesca,
pese a qué nadie no puede respirar.
Mamá, ¿cuándo nos vamos a mudar, eh?
Estúpido.
(música)
Mami, si Paco no nos ayuda, tiene corona.
Ahora no es momento de pelear. Necesito
conversar con tu padre.
Llevate a tu cuarto, ya.
He conseguido que me aprueben el hipoteca
del terreno. Pero, shh, calladita.
Paco, dice mi mama que te toca barrer el
tendal y recoger toda la ropa.
¿A esta hora? En el sótano no hay luz. Se
quemó el foco.
Hijo, por favor, no hay que argumentar.
Anda con tu hermana. Ella te ayuda, ya.
Ya sé lo que vienes a pedirme. Y la
respuesta sigue siendo la misma. No.
Cielo, necesitamos una casa más grande.
Los chicos ya crecieron y
no pueden seguir durmiendo en el
mismo cuarto.
Compremos el terreno.
Nancy, tenemos esta casa y un
pequeño carrito.
¿Qué es lo que quieres, una mansión?
Panco. Comprar propiedades es lo mejor
que podemos hacer. Son una respalda.
No sabemos qué puede pasar en el país.
Justamente porque no sabemos qué puede
pasar con el país,
no podemos endeudarnos más.
Cielo. Me quieres. Me amas. Me adoras.
Nancy, no es justo que me obliges a tomar
decisiones importantes
chantajes sentimentales.
¿Y qué quieres? No me haces caso. Eres
un terco.
Ya. ¿Cuánto cuesta el dichoso terreno?
Un millión doscientos soles.
¿Qué?
Pero, no te pongas así. Ya averigué. Y en
el banco hipotecario,
calificamos para un préstamo. Acá están
los papeles.
Y por la cuota inicial no te preocupes.
Ya lo tenemos.
¿Y de dónde sacaste el tamaño de fortuna?
Son mis ahorros. (risa) mi amor. Mira. No
queda ningún problema.
Solamente todos los meses me tienes que
dar tu cheque y listo, yo me los haré.
Nunca te he fallado. Hazlo por tus hijos.
Nancy, hay más de sesenta porciento de
inflación anual. ¿Qué pasa si un día
me quedo sin trabajo y todo se va al
demonio?
Cuando te conocí, no tenías ni medio, y
mira. Salimos adelante.
Confíe en mi. Firma no más.
Mi amor, eres el mejor esposo del mundo.
Te adoro, te adoro. Ay, qué lindo.
Me imagino nuestra casa preciosa con
un jardincito. Podemos tener un árbol,
y que de fruta, porque eso sí, me
gustaría tener un jardín lleno de frutas
de árboles, de plantitas.
[música rock]
[inaudible] hermano. Estoy de vacaciones.
¿Cómo te llamas?
¿Cómo te llamas?
[música disco]
Si me quieres tanto, ¿por qué no me
lo demuestras?
¿En qué forma quieres que lo haga, hm?
Hace más de cuatro meses que somos
novios. Desde que empezamos a hacer...
Por eso te prometí que nos casaríamos
bien pronto.
Señora, sirvo la comida, ya llegó el
capitán.
Este hombre es tarado, se hace, eh.
No se da cuenta la polilla de
la Gloria le puso una. Qué regia, es
una maldita.
Te va a ir la razón, linda mujer.
Oye, el bonillo, qué papazote. Mire sus
brazos.
Mamá. Papá ya llegó.
Ay, cualquier avisa, pues hijita. Ramiro,
he preparado un pollo. Está para
chuparse los dedos. Rosa, trae el
estofago.
Señora, el estofago ya está servido ya.
A ver. Aquí está. Ya. Oye, tu papá
primero. ¿Qué te pasa, oye? Malcriado.
Ya, ¿cómo te fue en la comisaría?
Tranquilo. Con esto del estado de
emergencia y la suspensión de
las garantías, por el momento no hay
manifestaciones en las calles.
Ah, deberían deportar a todos esos
manifestantes. Así se acaban los problemas
Si deportan a todos los manifestantes
el Perú se quedaría sin gente.
Señora, no soy perra para comer pura papa.
Bueno, ya no hay presa, lo siento, no
alcanza. Come eso.
Mamá, creo que te tienes que poner en
el tenedor, porque hay otra presa.
Charo, no seas injusta. Rosa trabaja todo
el día y tiene hambre.
Por favor, sirvele.
Gracias, capitán. Usted sí es un
caballero. Me voy a mi cuarto.
Ya trabajé más de diez horas. Buenas
noches.
Oye Rosa, no te puedes ir sin lavar
el servicio. Rosa. ¡Rosa!
Esta chica está cada vez más lisa, a la
culpa de ustedes.
Porque le dan confianza. Así son las
muchachas, pues.
Uno agarra la mano y se suben
hasta el codo.
Mamá, pareces a la madrasta de la
Cinicienta. Déjale que descanse.
Claro. Una es recta y le dicen que
es mala. Por eso estamos rodeados
de gente de malvivir. Oye, te cuento que
el Hualdo trajo un televisor a color
de contrabando. Mañana mismo. Se lo da
permiso.
Mamá, pero mañana juega Perú.
¿Contra quién? Contra Escocia.
Tenemos que ir a ver el partido. No, de ninguna manera tú no vas a ir
hasta que tu padre consigue un televisor mejor que la de Fisio que compró el marido,
tú no verás en color. Papi, ¿puedo ir? No.
Para que nosotros tengamos un televisor a colores aquí en la casa,
primero tienen que permitir las importaciones y yo tengo
que ganar por lo menos diez meses más. Hija,
si quieres, anda.
(música)
Vero, ¿siempre vamos a ver el partido en la casa Gálvez?
Bueno, no es que me muera por el fútbol pero
la tele color es otra cosa. Le voy a decir a ver qué me
deja ver los especiales de la National Geographic.
Sí, son bien volcanes. Tus sueños con viajar yo sé.
Sí, la única vez que viajé en avión fue puro para
ver a mis abuelitos. Me encantó... si no fuera tan caro.
¿Mañana en la tarde quieres ir al cineclub? Hay películas
bien pajas y siempre dejan entrar no hay
censura. Podemos ir al del ministerio de trabajo,
al Don Bosco, a la cooperativa Santa Elisa...
No sé Paco, yo te confirmo ya.
Oye, el otro día estaba viendo el canal siete, un...
un especial sobre la mitad del mundo.
Y la mitad del mundo, pues, que de las
afueras de Quito en Ecuador. Ahhh, verdad.
Es dónde se divide el hemisferio norte del
hemisferio sur. ¿No te parece increíble? Puedes
poner un pie en el hemisferio norte y el otro
en el hemisferio sur. No es sentirse como que lo
abarcas todo, ¿no? Algún día voy a ir, te lo juro.
Sí, están bien volcanes.
(música)
Oye, tú quieres que todo el mundo se entere
que ahora llegas, ¿no? ¿Él salió?
Sí, él salió. Pero un día te atrapará.
¡Hola Milagros!
(música)
...partido entre las selecciones de Escocia y
Perú. Perú - Escocia de Mundial de Argentina,
1978.
[inaudible]
Oye, ¿no hay una forma de fabricar un lente como
para que todo se vea más grande? ¿En serio
tanto no ves? Ponte lentes la próxima vez.
Encima que nos invitó criticas. Oye, silencio.
Va a empezar.
...lado derecho el equipo escocés y lado
izquierdo el equipo peruano. Comenzó el
partido, atención.
[gritos entusiastas]
¡No!
[gritos]
Shhh.
Toribio Díaz.
Lateral para el equipo peruano.
[gritos entusiastas]
Díaz.
[gritos entusiastas]
Pase a Escocia.
(music)
[Our story]
"Soul of the eighties, I want to be with
you. I need you to come back."
The history of a country is not only
a list of its presidents,
nor the record of their most important
historical events.
The story of a country also takes place
in the houses of it's citizens.
It passes, immortalized in the memories of each family.
And that memory is weaving the fabric.
Out of each of those memories comes
the thread of something immense that
forms the identity of a nation,
made up of millions of lives.
So, from time to time it is important
to stop, look back, and understand.
To understand how we got here. How we are
all a product of what happened
in our times. And of our decisions.
I am fifty-three years old.
My name is Francisco Robles, just like
my dad.
"Paco", for those who have
known me forever.
And today I feel the need to remember my
sixteenth year, in 1978.
When I stopped being a child, and became a man
that day by day made his story.
Our story.
(sound of a horn)
(background chatter)
Good morning!
Good morning.
Ten tolete breads, please.
Good morning.
Morning.
Good morning Fransisco.
Hello Rose. How are you?
Eighteen soles, young man.
What, ten pieces of bread aren't
fifteen soles?
Yesterday the unit only rose eighty,
Fransico.
There's always a price raise.
The usual?
Yes.
(giggles)
Fransico, what's up half-pint?
(laughs)
The next time you go out to buy bread,
come bathed and look nice
so Veronica will think you're handsome.
Why does it matter what I look like? We've
known each other since we were four.
Bye!
Bye.
What are you going to buy, young man?
Has the price of a roll also risen?
And the croissants?
(motorcyle rumbles)
(rock music)
Has my dad left?
He left early to go to the store.
Your mom will worry about you. Why don’t you tell her that you’re not going to be there to sleep?
since there’s a telephone at home.
Bruno! It would kill my mom if I was out all night,
at least let her know.
Nancy!
Yes, love?
Have you seen my electric shaver?
No my pet.
Thanks Dad.
A miracle you’re not clean yet. Come out already, you’ve been in there a half an hour. Come out.
I can’t, I’m naked.
You're so cool, because you take so long
The boys need to shower too, enough.
Well, they need to shower earlier.
Four of us to one bathroom. Listen:
We have to move. This house is too small.
the land in San Borja is a good price.
Nancy, please. San Borja is too far away.
Come on, we could build a beautiful house
just the way we want it
Prices went up. It's not my fault
You see? And you want to go into debt?
What if we can't pay.
And what are you going to buy?
Land in San Borja. Pacho, don't be scared
We can take out a mortgage if we're smart.
The interest isn't too high.
Milagros hurry! Your brother needs a turn
Don't talk to me about moving!
Why are you screaming, I'm already out.
Mom wants to move to the end of the world.
Not even buses pass by San Borja
Liar! One passes at 12. and it's not like
we are moving tomorrow.
Cielo, look at it like a business.
Your mom talks like economist Silva Ruete,
You can laugh, but if we buy this house
I take credit for doing what's best for us
Please Dear, think about it.
I told you no!
Shut up and get in the bath!
Milk?
Me.
(Paco screams)
(Laugh) I ran out of hot water.
Anabel, hurry or I'm leaving!
So many delays!
Don't be so annoying, baby!
It's just like the last time
I waited for you;
we ended up being late
Mili!
Hello
Mili, give me
your chemistry homework
Haha, mine is trash, but if you want
Hi
Listen, could you give me
your chemistry homework?
Hey Paquito. Are you collecting
the world cup album?
No I never got them from
Kemi or Plati or Cuñao
Tato, you're funny. What are you doing
putting albums together? We are 16, not 7
Hey, have you seen the magazine
with nude women?
Yes, I'll lend it to you
if you give me the figurines
But you'll lend it to me?
Yes, let's go
June 18th will be a historic day
for the country
The last time that people voted
was the 1963 presidential election
It has been exactly 15 years,
that's why these elections are important
for the constitute assembly,
which will make a new constitution
which will replace the current one
dating back to 1933
Professor, what do we do
if there is a game on that day?
Well, the citizens over 18
have to go and vote. This date was
chosen before we knew that
Peru would advance to the second round.
We have to pass, cmon, professor
Obviously I want to pass too
We have a good team.
Cubillas is one of our best players.
(gibberish)
Ok, ok, ok, calm down,
remember that we are in history class
Not in soccer class
But, you think we can keep talking
about the world cup, don't you?
That's what the people want
oh, that's what you want?
okay, homework. Homework. Note.
Find out which candidates ran
for the presidential election of 1963.
The one going there isn't Belaunde,
no, he's the one they overthrew
The architect Fernando Belaunde.
Professor, and according to history
can you tell us why all Argentines are
so cool, so attractive, and so white?
(ooooo)
In Argentina there are a lot
of European immigrants
That's why there are many
Italian last names
And while your question
goes in a different direction
It can help us learn something useful
Let's see, who can tell me the current
president of the Republic of Argentina?
General Rafel Videla, and he
gained office due to a military coup
Hey Professor, it isn't fair for
your son to respond. That's a trap.
(oooo)
Ok, did everyone write down the homework
("yes")
I don't want you to tell me
"I didn't hear"
"I was looking the other way"
"I didn't know"
I know you all well.
Professor, don't be evil,
you're telling us to find facts
that happened a long time ago.
Where will we find that?
(laughter)
Put in a little work, Anabel.
You can always find something.
Listen Professor, it'd be super cool
to have one of those computers
Like from the movies, where you
press a button and "bam"
All the answers show up.
I imagine it'll be that way someday
when you're all my age
("oooo", giggling)
For now, look it up in the
school news archive.
The news what, Professor?
Ah, Paquito, tell me the answers
to the questions your dad wrote
only what I'm missing.
It's just for a second
I was one year old in '63
It's not like I'm a genius
My house only has a grammar book,
I doubt it'll be there
If you want, I can help you do it
it's super easy
Right, "super easy", but if Verito
asked, you'd give her all of them, right?
We've already realized that
She wants me to help her, not do all
the homework. It's different
Right... it's different.
Don't get all red.
Should we go to the kiosk?
Remember that my mom didn't even have time
to make rice, so we don't have lunch.
Did she give you cash?
Some...
No. no, no, no, no, no.
Don't look at me like that, because
I promised I'd bring her the change.
My mom told you that she didn't
have change, and gave you a 50
so whatever is left is for me
because I'm the oldest
Give it to me because...
No, no, no!
(Bickering)
It's been decided. This weekend, I'm
telling Vero I like her
You're going to lose.
She's going to throw rice at you.
Now way! She's asked me for help.
It's a sign!
I heard some super cool salsa, by this
dude from Panama, Rubén Bláez
That's so trashy. Come on,
that's music for delinquents.
On the other hand, I think salsa is
so great, and I love Hector Lavoe.
(muzyka)
"Duszo lat 80, chcę z Tobą być,
Mam nadzieję, że powrócisz tu dziś"
Historia danego kraju, to nie tylko
lista jego prezydentów,
ani najważniejsze wydarzenia historyczne.
To również to, co dzieje się w domach
każdego z nas.
Przemija i pozostaje jednym
z rodzinnych wspomnień.
Wspomnienia te tworzą sieć.
Każde z nich to
ogromna nić, która tworzy
tożsamość narodową,
złożoną z milionów istnień.
Dlatego czasem warto zatrzymać się,
spojrzeć wstecz i zrozumieć.
Zrozumieć jak znaleźliśmy się tutaj.
Wszyscy jesteśmy wynikiem
decyzji i zdarzeń z naszych czasów.
Mam 53 lata.
Nazywam się Francisco Robles,
jak mój ojciec.
Przyjaciele i rodzina
nazywają mnie Paco.
Czuję potrzebę powrotu do roku 1978,
kiedy miałem 18 lat
i przestałem być dzieckiem,
aby stać się mężczyzną,
który dzień w dzień pisze swoją historię.
Naszą historię.
(dźwięk klaksonu)
Dzień dobry!
Dzień dobry.
Poproszę 10 bułek.
Dzień dobry.
Dobry.
Dzień dobry, Paquito.
Cz-cześć Rosita, jak tam?
18 soli młody.
Ale jak to 10 bułek za 15 soli?
Wczoraj władze podniosły ceny,
Paquito.
Zawsze coś drożeje.
To co zawsze?
Yhm
Paco, jak ty wyglądasz!
(śmiech)
Następnym razem przyjdź po bułki
czysty i uczesany,
żeby Weronika zobaczyła
jaki jesteś ładny.
Co mnie to obchodzi?
Skoro znamy się od 4 lat.
Pa.
Pa.
Co bierzesz młody?
Chleb też podrożał?
A rogaliki?
(dźwięk motoru)
(rokowa muzyka)
Tata poszedł?
Z samego rana, na komisariat.
Mama będzie Ci truła. Czemu nie
uprzedzisz, że nie nocujesz?
Mamy w domu telefon.
Bruno! Mama zejdzie na zawał.
Jak nocujesz poza domem,
to chociaż uprzedzaj.
Mamy godzinę policyjną.
Nancy!
Kochanie?
Widziałaś moją maszynkę?
Nie, skarbie.
Dziękuję, tatusiu.
Milagros, nie bądź bezczelna. Wyłaź
z wanny. Jesteś już pół godziny.
Nie mogę, jestem naga.
Bezczelny, Tobie też zawsze długo schodzi.
Dzieci też się muszą kąpać.
Dobrze, niech się kąpią wcześniej.
Łazienka jest jedna, nas jest czworo.
Mówiłam Ci już.
Musimy się przeprowadzić,
ten dom jest za mały.
A w San Borja działki są teraz tanie.
Nancy, błagam.
W San Borja diabeł mówi dobranoc.
Przesadzasz. Mam już plan.
Możemy wybudować piękny dom,
taki jaki nam się podoba.
Bułki podrożały,
to nie moja wina.
Widzisz? Wszystko drożeje.
I ty chcesz żebyśmy mieli długi?
I nie byli w stanie ich spłacić?
Co kupujecie?
Działkę w San Borja.
Pacho, nie tchórz.
Już to obliczyłam.
Jesteśmy w stanie dostać hipotekę.
Odsetki nie są zbyt wysokie.
Milagros, pospiesz się,
brakuje Twojego brata.
Przeprowadzka?
Nie ma mowy.
Czemu tak narzekacie? Już wyszłam.
Mama chce się przeprowadzić
na koniec świata.
Tam nie jedzie żaden bus.
Kłamca. Jedzie o 12.
Przecież i tak się nie przenosimy
tam jutro.
Słońce, spójrz na to jak na inwestycję.
Twoja mama myśli,
że jest ministrem ekonomii.
Śmiejcie się teraz,
ale kiedy kupimy ten dom
to będzie najlepsza rzecz jaka nam się
przytrafiła i to wyłącznie dzięki mnie.
Kochanie, proszę.
Przemyśl to dobrze.
Powiedziałem, że nie!
Cicho, myj się!
Mleka?
Proszę.
(Paco krzyczy)
(śmiech)
Nie zostawiałam mu ciepłej wody.
Anabel, pospiesz się bo wyjdę bez Ciebie.
Tyle Ci schodzi.
Nie zachowuj się jak dziecko.
Znowu przez Ciebie się spóźnimy, eh!
Mili!
Cześć!
Mili, daj mi zadanie z chemii.
Moje jest słabe, ale jeśli chcesz.
Cześć.
Vero, a ty mi dasz zadanie?
Nie rób takich oczu, no nie bądź taka.
Cześć Paquito. Zbierasz karty do albumu
z Mundialu?
Nigdy nie mam Kemiego,
Platiniego czy Cuñao.
Tato, ale jesteś dziecinny. Albumy?
Mamy 16 lat, nie 7.
Widziałeś magazyn z nagimi Peruwiankami?
Tak, nazywa się Zeta.
Pożyczę Ci, za pożyczenie figurek.
Ale pożyczysz?
Tak, dawaj.
18 czerwca będzie historycznym dniem
dla naszego kraju.
Ostatnie wybory prezydenckie
odbyły się w 1963 roku.
Dokładnie 15 lat temu.
Dlatego tak ważne są te wybory dla
zgromadzenia konstytucyjnego i uchwalenia
nowej konstytucji,
która zastąpi tę obowiązującą
od 1933 roku.
A jeżeli tego dnia będzie grało Peru?
Co zrobimy?
Osoby mające powyżej 18 lat
i tak będą musiały głosować.
Wybrano tę datę zanim wiedzieliśmy,
że awansujemy do drugiej rundy.
Ale przecież musimy przejść dalej.
Ja oczywiście też chcę żebyśmy awansowali.
Mamy świetną drużynę. Cubillas jest
jednym z naszych najlepszych zawodników.
(zamieszanie)
Ej, ej, ej, ej
Spokojnie. Jesteśmy na zajęciach
z historii, nie piłki nożnej.
Tatusiu, mógłbyś dalej mówić o mundialu
to się ludziom podoba.
A ty chcesz tylko wzniecić kłótnię.
Zadanie. Zapiszcie.
Jakie partie i jacy kandydaci
brali udział w wyborach w 1963?
To nie był Belaunde? Ten, co go obalil.
Architekt Fernando Belaunde.
I zgodnie z historią,
może nam Pan powiedzieć
dlaczego Argentyńczycy są tak atrakcyjni,
przystojni i tak biali?
(oooo)
Do Argentyny emigrowało
wiele osób z Europy,
dlatego jest dużo włoskich nazwisk.
I chociaż zadałaś pytanie w innym celu,
to czegoś się nauczyliśmy.
Kto mi powie, kto jest obecnym prezydentem
Republiki Argentyńskiej?
Generał Rafael Videla. I uzyskał władzę
dzięki przewrocie wojskowemu.
Profesorze, niech nie odpowiada Pana syn.
To niesprawiedliwe.
Zanotowaliście zadanie?
Tak. (chórem)
Żeby później nie było "nie słyszałem",
"patrzyłem gdzie indziej",
"nie wiedziałem".
Znam was wystarczająco.
Ale niech Pan nie będzie
okropny i nie każe nam szukać rzeczy,
które wydarzyły się dawno temu.
Skąd mamy to wiedzieć?
(śmiech)
To było niedawno Anabel.
Zawsze można się czegoś dowiedzieć.
Fajnie byłoby mieć jeden
z takich komputerów,
co w filmach naciskają przycisk i bam.
Pojawiają się wszystkie odpowiedzi.
Myślę, że pewnego dnia to nastąpi,
jak będziecie w moim wieku.
Uuuu
A na razie poszukajcie
w szkolnej czytelni.
W szkolnej- co?
Paquito, podyktuj mi odpowiedzi,
na pytania od Twojego ojca,
to czego nie mam.
Zajmie Ci to sekundę, nie dłużej.
W 63 nie miałem nawet roku,
nic nie pamiętam.
Ja mam w domu encyklopedię,
myślę że tam będzie odpowiedź.
Jak chcesz pomogę Ci z zadaniem.
Jest łatwe.
Ta, łatwe. Jakby Vero Cię poprosiła,
dałbyś jej wszystko, nie?
Wiadomo.
One chce żebym jej pomógł
a nie dał zadanie. To co innego.
Tak, co innego. Tylko się nie zarumień.
Anacruel, idziemy do kiosku?
Pamiętaj, że mama nie miała czasu nawet
ugotować ryżu, także nie mamy obiadu.
Dała Ci pieniądze?
Trochę. Nie, nie, nie, nie.
Nie patrz tak na mnie.
Obiecałam jej zwrócić resztę.
Mama powiedziała Ci, że nie ma drobnych,
tylko po 50 złotych.
To co zostało jest moje bo jestem starsza.
Daj mi połowę bo...
Nie, nie, nie
Cześć.
Postanowione, w ten weekend
widzę się z Vero.
Nie uda Ci się, oleje Cię.
Nic z tych rzeczy. Poprosiła o pomoc.
To znak.
(muzyka)
Świetnie salsę gra mój dobry kolega,
Ruben Blaez.
Weź, to muzyka przestępców,
tylko lumpy tego słuchają.
Ja dla odmiany kocham Las Ocho
i Hectora Lavoe.
I tę piosenkę "El todopoderoso".
Ja chcę zobaczyć kolejny raz
Gorączkę Sobotniej Nocy,
bo uwielbiam usta Johna Travolty.
Wyobrażacie sobie co by to było,
...
Chcę po raz kolejny posłuchać Loveplay.
Anacruel tańczy machając rękami, o tak...
Nie bądź taka do przodu.
(śmiech)
Mila, pamiętasz cheorografię
z moich urodzin?
Tak, tak, tak
Betiny Sharp
Jak to szło?
...
Sandra, Anabel , to wasz tata!
(krzyki)
Tatuś
Witaj ślicznotko.
Cześć dzieciaki. Zgadnijcie co tutaj mam
żeby obejrzeć mundial.
No nie. To telewizor!
Rejestruje kolor. Jest importowany z,
zresztą nie obchodzi mnie skąd.
Żegnajcie smutna biel i czerń,
witaj nowoczesności.
Pierwszy w całej dzielnicy dom
z telewizją w kolorze.
Jest nasz!
Panie Hualdo, pozwoli nam pan obejrzeć
mundial na tym telewizorze?
Oczywiście, mój dom jest dla was otwarty!
Jutro zobaczymy zwycięstwo
wspaniałej drużyny peruwiańskiej.
Przywiózł go pan z Brazylii,
ile kosztował?
Spokojnie Bruno, bo jeszcze twój tata
oskarży mnie o przemyt.
Powiedz mu, że jemu też taki załatwię.
Nie, mój tata taki nie jest.
Nic nie powie.
....
Mój szef przejrzał dobrze twoje dokumenty.
Kwalifikują cię do pożyczki na
900 tysięcy.
O nie, Pati. Działka, która mnie
interesuje kosztuje milion dwieście.
Nancy, nie mogę zrobić nic więcej.
Poszukaj czegoś mniejszego.
Nie, w San Borja nie ma nic mniejszego,
ale wszystko obliczyłam
i myślę, że mogę dać
na początek 150 tysięcy.
...
150 tysięcy?
Ale to przecież fortuna.
Nie wiesz ile wysiłku kosztowało mnie
zebranie tej kasy, ale naprawdę mam
prawie wszystko, zobaczę
jak pójdzie z resztą.
Dziękuję, Pati.
Nie ma za co.
Teraz tylko muszę przekonać męża.
Musi to podpisać.
Francisco cię uwielbia. Podpisze wszystko.
Zobaczymy. Jest uparty jak osioł.
To brzmi jak sen.
Mój domek z ogrodem.
Wiem, że jesteśmy w stanie
zebrać pieniądze na
opłacenie hipoteki i budowy.
Tak, tak.
Rosa powiedziała mi,
że nie chciałaś jej sprzedać
na zeszyt paru drobiazgów.
Drobiazgów? Nie, Charo.
Rosa chciała 10 butelek mleka, 2 kilo
cukru, oliwę, fasolę,
całe twoje tygodniowe menu.
Wybacz, ale twój rachunek
wynosi już tysiąc sto soli.
a teraz podnieśli ceny.
Prudencjo, jak możesz myśleć
o podwyższeniu cen?
Charo, zrozum proszę. Wszystko drożeje
co tydzień. Już nie możemy
sprzedawać na zeszyt. No dobrze, wam, tak,
z powodu przyjaźni z Ramiro.
To bardzo dobrze, że myślicie o nas.
Wiecie, że Ramiro jest szanowany
i nigdy go nie okradziono, i...
Prudencjo, muszę zadzwonić do mamy.
Ok.
Co się dzieje, zabili kogoś? Ktoś umarł?
Tata wrócił z Quito i przywiózł
telewizor w kolorze.
Telewizor w kolorze? Może być z przemytu.
To zakazane.
Tutaj nie rejestrują koloru kochana.
Mundial, tak. Wszyscy będą mi zazdrościć.
Kogo oszukał Hulado?
Dobrze, zabieram swoje rzeczy.
Zapiszcie mi je na rachunek.
Nie jesteś tak leniwa jak Charo.
Dlaczego nie pracujesz?
Z wypłatą Francisca i twoją
wszystko byłoby łatwiejsze, prawda?
Jasne, że o tym myślałam.
Dzieci są już duże.
Ale jeżeli teraz powiem Francisco,
że chcę pracować
odbije się to na nim. Biedak
nie umie gotować.
Przepraszam. Halo. Mama, w końcu.
Musisz wracać do domu.
Tata wrócił z Quito i nie wiesz co
przywiózł. Zaraz spadniesz z krzesła.
Że niby co przywiózł tata?
"Chcę śmiać się, cieszyć znów życiem
i całemu światu
opowiedzieć co jest w mojej piosence".
...
Jaka piękna Regina Alcobar.
Nie wiedziałem, że reklamy też mają kolor.
Prawie wszystko ma kolor.
Oglądam to dzięki tatusiowi.
Panie Hulado, proszę zaprosić mnie na
piwo z okazji zakupu nowego telewizora.
Bruno, nie bądź bezczelny. Lepiej nie.
Twój tata się pogniewa. Jest surowy.
Dlaczego przejmuje się pan moim tatą?
Jestem pełnoletni, mogę już głosować.
Nie możecie zmieniać kanału. To zasada.
Nadmiar telewizji ogłupia.
Lepiej już pójdę.
Ale wrócisz na mecz ze Szkocją, prawda?
Może.
Cześć dzieciaki
Proszę pani.
Cześć, mamo
Hulado, co to?
Przynajmniej przywitaj się z mężem.
Nie było mnie trzy tygodnie.
To telewizor...
Skąd się wziął? Gdzie go kupiłeś?
Wiedziałem, że ci się nie spodoba
i będziesz się denerwować.
Wszystkim się podoba, a tobie nie?
Porozmawiamy później
Domingo, przynieś ze sklepu gumy
do żucia, papierosy i napoje gazowane dla
was, ja stawiam. Powiedz tacie
żeby dopisał to do rachunku.
Nie bądź zła na tatę.
Jest szczęśliwy.
Kolorowa telewizja jest super, nie?
Paco. Paco.... Buuu!
Dorośnij dziecko.
(śmiech) Nie udawaj,
prawie umarłeś ze strachu.
Nie nazywaj mnie dzieckiem,
jesteśmy w tym samym wieku.
Jestem od ciebie starszy o dzień.
Przykro mi.
Jesteś starszy ode mnie o 22 minuty.
To nie jest dzień.
Daj to. (śpiewa) Mój motylu, umierasz
machając skrzydełkami, kocham cięęę.
Ale masz zły gust.
To twoja kaseta. Zobacz, ma twoje imię.
Ale to ty jej słuchasz.
Co odejmuje mi punkty.
U kogo? U Bruna?
Chcesz do tego tańczyć z Weroniką?
Jedzenie jest gotowe.
Posprzątajcie wszystko.
To Milagros zostawiła bałagan.
Mamo, nie słuchaj go. To jego wina.
Nie zostawia mi miejsca
na moje rzeczy.
Robisz to samo.
Nie mam wyboru, nie dajesz mi miejsca.
Zobacz, to obrzydliwe.
Nie da się oddychać.
Mamo, kiedy się przeprowadzamy?
Głupek.
(muzyka)
Mamo, Paco nam nie pomaga.
To nie czas na kłótnie. Muszę
porozmawiać z ojcem.
Idź do swojego pokoju.
Udało mi się zdobyć pożyczkę na działkę.
Ale cicho.
Paco, mama mówi, że masz pozamiatać
i poskładać ubrania.
O tej godzinie? W piwnicy nie ma światła.
Żarówka się spaliła.
Synu, nie ma sensu się kłócić.
Idź z siostrą. Pomoże ci.
Wiem o co chcesz mnie prosić.
Odpowiedź jest ta sama. Nie.
Słońce, potrzebujemy większego domu.
Dzieci już dorosły
i nie mogą już spać w jednym pokoju.
Kupimy działkę.
Nancy, mamy ten dom i mały samochód.
Czego chcesz, rezydencji?
Pancho. Kupno nieruchomości jest dobrym
zabezpieczeniem na przyszłość.
Nie wiadomo co się wydarzy w kraju.
No właśnie.
Dlatego nie możemy się
jeszcze bardziej zadłużyć.
Słońce.
Kochasz mnie, wielbisz i uwielbiasz.
Nancy... Nie możesz mnie
szantażować emocjonalnie.
No to co mam zrobić?
Jesteś strasznie uparty...
Eh... To ile kosztuje ta działka?
Milion dwieście tysięcy soli.
Co?
Ale spokojnie. W banku powiedzieli,
że możemy wziąć kredyt.
Tutaj są papiery
O zaliczkę się nie martw, mamy ją.
I skąd wytrzasłaś tyle pieniędzy?
Oszczędności. Kochanie...
widzisz, że nie ma żadnego problemu.
Musisz mi tylko dać raz w miesiącu czek
i ja się tym zajmę.
Możesz mi zaufać.
Zrób to dla swoich dzieci.
Nancy... Inflacja wzrasta o 60% rocznie.
Co jak stracę pracę
i wszystko pójdzie w diabły.
Jak cię poznałam byłeś spłukany
i patrz teraz.
Idziemy do przodu.
Zaufaj mi i podpisz.
Kochanie, jesteś najlepszym mężem
na świecie.
Już widzę nasz dom z pięknym ogrodem,
z drzewem owocowym.
Będziemy mieć ogród pełen owoców.
[w telewizji] Germán, jestem na wakacjach,
jak masz na imię?
Jak masz na imię?
(Skoro tak mnie kochasz,
to dlaczego tego nie okazujesz?)
(Jak chcesz, żebym to robił?)
(Jesteśmy razem od czterech miesięcy.)
Proszę Pani, podaje jedzenie.
Kapitan przyszedł.
Ten facet jest głupi.
Nie widzi jak Gloria go wkręca.
Wielka królowa, przeklęta.
Piękna kobieta.
Patrzcie na jego ręce.
Mamo! Tata już przyjechał.
Mogliście powiedzieć córeczko.
Ramiro przygotowałam kurczaka,
który jest palce lizać.
Rosa, przynieś gulasz.
Proszę Pani, już go przyniosłam.
Daj mi twój talerz.
Ej! Tata jest pierwszy. Oszalałeś?
Jak było na komisariacie?
Spokojnie. Mimo tego co się dzieje,
na ten moment nie ma protestów.
Powinni deportować ich wszystkich.
Tak się załatwia problemy.
Jakby deportowali wszystkich protestantów,
to nikt by nie został w Peru.
Proszę Panią. Nie jestem psem, żeby jeść
samą paćkę.
Przykro mi, ale nie ma więcej.
Jedz co masz.
Mamo, spróbuj znowu,
bo widzę, że jeszcze jest.
Bądź sprawiedliwa. Rosa pracuje cały dzień
i jest głodna.
Dziękuję, kapitanie.
Jest Pan prawdziwym dżentelmenem.
Idę do swojego pokoju. Już przepracowałam
dziesięć godzin. Dobranoc.
Ej, Rosa! Najpierw zmyj naczynia. Rosa!
Przez was ona sobie
pozwala na coraz więcej.
Za bardzo jej ufacie.
Takie są dziewczyny.
Dasz palec, a weźmie ręke.
Mamo, odpuść trochę, daj jej odpocząć.
Oczywiście, ktoś chce dobrze
i jest tym złym.
Dlatego otaczają nas tacy ludzie.
Słuchaj, Hualdo przyniesie jutro
telewizor w kolorze.
Mamo, jutro gra Peru.
- Z kim?
- Z Szkocja.
Musimy zobaczyć ten mecz.
W żadnym wypadku, nigdzie nie idziesz.
Dopóki twój ojciec nie załatwi lepszego
telewizora od Fisio.
Tato, mogę iść?
Nie
Żeby mieć telewizor w kolorze muszą
zezwolić na import.
A ja muszę zarabiać
z dziesięć razy więcej.
Także jak chcesz to idź.
Oglądamy mecz w domu Galvesa?
Nie fascynuje mnie piłka nożna,
ale chcę zobaczyć telewizor w kolorze.
Poproszę go, żeby mi pozwolił obejrzeć
National Geographic.
Wulkany są fajne. Marzysz o podróżowaniu?
Tak, ale leciałam samolotem tylko raz,
żeby zobaczyć dziadków.
Gdyby tylko bilety nie były tak drogie.
Chcesz jutro pójść do kina?
Puszczają świetne filmy
i bez problemu można wejść.
Możemy pójść na "Ministerio de trabajo",
"Don Bosco" albo "Santa Elisa".
Nie wiem, dam ci jeszcze znać.
Ostatnio oglądałam specjalny odcinek
o środku świata.
No wiesz, obrzeża Quito.
Aaa, no tak. Tam się rozdziela
półkula północna od południowej.
Niesamowite, co nie?
Możesz dać jedną nogę na północnej,
a drugą na południowej.
To tak jakbyś zdobył wszystko.
Pewnego dnia tam pojadę.
To niesamowite.
Chcesz, żeby cały świat cię widział, co?
On już wyszedł?
Tak. Ale w końcu cię dopadnie.
Witaj, Milagros!
Mecz fazy grupowej miedzy Szkocją, a Peru.
Mistrzostwa świata 1978.
Nie dałoby się stworzyć obiektywu,
żeby wszystko było większe?
Serio nie widzisz?
Następnym razem zabierz lupę.
Zaprosił nas, a ty narzekasz.
Cisza! Zaczyna się!
Mecz się rozpoczął.
Nie! To był faul!
Piłka po stronie drużyny Peru.
Diaz.
Kieruje się w stronę bramki i gol!
Spalony.
- Ale spokojnie...
- Zamknij się!
Za każdym razem tylko gadasz, wynoś się!
Dlaczego nie idziesz do Gualda
obejrzeć meczu?
Tu nikt nie przyjdzie.
Na pewno chcesz zostać sama?
Wiesz, że sobie dam radę. No idź.
Ale nie chcę cię zostawić samej.
Dziękuje.
Segundo to dobry mąż i do tego pracowity.
Masz szczęście.
Wiem. Mam niesamowite szczęście, mamo.
Gdybyś go nie znalazła...
Po co myśleć pesymistycznie.
Na szczęście złe czasy już minęły.
Minęły, mamo.
Moje dziecko...
Oby Bóg pozwolił, żeby tak już zostało.
Uspokój się, proszę.
No to ci powtórzę:
Jeśli nie chcesz żeby wróciła przeszłość
(música)
"Espírito dos Oitenta, quero estar junto de ti
Necessito que regresses aqui!"
A história de um país não é apenas a
lista dos seus presidentes,
nem o registo dos seus eventos históricos
mais importantes.
A história de um país também acontece
dentro das casas
de cada um de nós.
Passa e permanece na recordação
de toda família.
As recordações vão tecendo a tela
de cada uma vem a
o cordão de algo imenso que forma a
identidade da nação,
composta de milhões de vidas.
Por isso de vez em quando é importante
deter-se, olhar para trás e compreender.
Compreender como chegámos aqui. Como todos
somos produto daquilo que aconteceu
durante os nossos tempos e
das nossas decisões.
Tenho cinquenta e três anos.
Chamo-me Francisco Robes, igual
ao meu pai.
Paco, para aqueles que me conhecem.
E sinto muita necessidade de recordar os meus
16 anos em 1978,
quando deixei de ser um menino, para
converter-me num homem
que dia a dia constrói a sua história.
A nossa história.
(som de uma trombeta)
Bom dia!
Bom dia!
Dez pães de leite por favor.
Bom dia.
Olá.
Bom dia Paquito.
Olá Rosita, como estás?
Dezoito carcaças, por favor jovem.
Como? Dez pães de leite não são dezoito
carcaças?
Ontem a Unidade subiu apenas oitenta,
Paquito.
Sempre relacionado com a subida do preço.
Como sempre?
Hum-m.
Paco, que bem!
(risos)
A próximas que saíres para comprar
pão, vem de banho tomado e arranjado
para que a Verónica te veja bem bonito.
Mas que me importa como é que ela me vê? Sim importa,
conhecemo-nos desde os quatro anos.
Adeus.
Adeus.
E a jovem, que vai ser?
O chancay também subiu?
e os cachitos?
(estrondo de mota)
(música rock)
[música]
♪ Alma de 80's - Pelo Madueño ♪
A história de um país não é somente
a lista de seus presidentes,
nem o registro de seus eventos históricos
mais importantes.
A história de um país também acontece
dentro de nossas casas.
Passa e permanece nas memórias
de toda a família.
E essas memórias vão entrelaçando os fios.
E cada um desses fios formam
algo imenso que representa
a identidade de uma nação,
composta de milhões de vidas.
Por isso, de vez em quando é importante
parar, olhar para trás e entender.
Entender como chegamos aqui. Como todos
somos produto do que aconteceu em
nossos tempos. E de nossas decisões.
Tenho cinquenta e três anos.
Me chamo Francisco Robles, como meu pai.
"Paco" para quem me conhece desde sempre.
E hoje sinto a necessidade de relembrar
meus dezesseis anos, em 1978,
quando deixei de ser um menino para
virar o homem
que dia a dia constrói sua história.
Nossa história.
[som da buzina]
Bom dia!
Bom dia.
Dez pães, por favor.
Bom dia.
Dia.
Bom dia, Paquito.
Oi, Rosita, como vai?
Dezoito soles, jovem.
Como? Dez pães não são quinze soles?
Ontem a unidade aumentou apenas oitenta,
Paquito.
Sempre algo sobe de preço.
O de sempre?
Aham.
Paco, como vai?
[risos]
Da próxima vez que sair para comprar pão,
tome banho e venha bem arrumado
para que Verónica te veja limpo.
Que me importa o modo como ela me vê? Nos
conhecemos desde os quatro anos.
Tchau.
Tchau.
Que vai levar, jovem?
O pão doce também subiu de preço?
E os croissants?
[barulho de motocicleta]
[música rock]
Meu pai saiu?
Foi cedinho à delegacia.
Sua mãe vai reclamar. Por que não avisa
que não vai dormir em casa
se tem telefone?
Bruno! Minha mãe vai morrer. Se vai
ficar fora a noite inteira,
pelo menos avise. Há toque de recolher,
venha.
Nancy!
Amor?
Viu minha máquina de barbear?
Não, minha vida.
Obrigada, papai.
Milagros, não exagere. Saia do banho.
Já está aí há meia hora. Saia.
Não posso, estou pelada.
Você não pode falar nada, porque
também demora no banho.
A crianças têm de tomar banho.
Que tomem banho mais cedo, então.
Há apenas um banheiro e somos quatro.
Faz tempo que digo:
Precisamos nos mudar, a casa
ficou pequena.
E em San Borja os terrenos não estão
tão caros.
Nancy, por favor. San Borja fica onde
Judas perdeu as botas.
Exagerado. Já tenho tudo planejado.
Podemos construir uma casa linda,
bem feita, a nosso gosto.
O preço do pão subiu, não é minha culpa.
Está vendo? Tudo sobe. E você quer
que entremos em uma dívida
que talvez não possamos pagar.
E o que vão comprar?
Um terreno em San Borja. Sim.
Pacho, por favor, não seja medroso.
Já fiz os cálculos. E se nos organizarmos
podemos fazer um empréstimo hipotecário.
Os interesses não estão tão altos.
Milagros, filha, se apresse,
falta seu irmão.
Eu não penso em me mudar.
Nem pensar!
Ai, por que gritam tanto, hein? Já saí.
Minha mãe quer se mudar para o fim do
mundo, à direita!
Por San Borja não passa um só ônibus.
Que mentira! Por lá passa o dois.
E não vamos nos
mudar amanhã.
Céus, vejam como um negócio.
Sua mãe pensa que é ministra da economia,
como Silva Ruete.
Riam como queiram. Mas lembrem-se de
que se compramos essa casa
foi porque eu insisti. Foi o melhor que
nos aconteceu.
Amor, por favor.
Pense bem.
Diga que não!
Cale-se e vá tomar banho!
Leite?
Eu.
[Paco grita]
[risos]
Deixei-o sem água quente.
Anabel, se apresse ou vou sem você!
Que demora.
Não seja chata, ai, parece um bebê.
É porque da outra vez nós duas chegamos
tarde por sua causa.
Mili!
Olá.
Mili, me empresta sua lição de química.
A minha está incompleta, mas se quiser...
Olá.
Vero, me empresta sua lição de química?
Não me dê esse olhar. Não seja assim.
Oi, Paquito. Está completando
o álbum do mundial?
Nunca consigo as do Kemi, do Plati
e nem do Cuñao.
Tato, que bobo você é. Que está fazendo
juntando álbuns? Temos 16 anos, não 7.
Ei, viu a revista de garotas peruanas?
Sim, sim, se chama Zeta. Te empresto se
me emprestar as figurinhas.
Mas me empresta?
Sim, vamos.
Dezoito de junho será um dia
histórico para o país.
As últimas eleições foram as
presidenciais de 1963,
há exatamente 15 anos. Por isso
a importância dessas eleições para a
assembleia constituinte, da qual sairá uma
nova constituição,
que substituirá a vigente, que data
de 1933.
Prof, e se justo nesse dia houver
uma partida com o Peru, que faremos?
Bom, igual aos maiores de dezoito anos
terão que votar. Essa data foi
marcada antes que soubéssemos que o Peru
passaria para a segunda fase.
Prof, prof, temos que passar, pelo menos
nessa, prof.
Obviamente, também quero que passemos.
Temos uma equipe muito boa. Cubillas é
um de nossos melhores jogadores.
[burburinho]
Ai, ai, ai, ai, tranquilo. Tranquilo,
lembrem que estamos na aula
de história, não de futebol.
Mas, prof, você sabe que pode
continuar falando do mundial, não?
É disso que o pessoal gosta.
E você quer se aproveitar da situação, né?
OK, tarefa. Tarefa. Anotem. Verificar que
partidos e que candidatos fizeram parte
das eleições presidenciais de 1963.
Foi Belaunde, não? Quem derrubaram?
O arquiteto Fernando Belaunde.
Prof, e segundo a história, o senhor pode
nos dizer por que
todos os argentinos são tão bonitos
e tão brancos?
[vaias]
Na Argentina há uma grande
imigração europeia,
por isso há muitos sobrenomes italianos.
E, mesmo que sua pergunta tenha outra
intenção, ela serve para aprendermos algo.
Vejamos. Quem pode me dizer quem é
o atual presidente da
República da Argentina?