Ένα «ζωντανό φάρμακο» που θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που θεραπεύουμε τον καρκίνο

Ο Καρλ Τζουν είναι ο πρωτοπόρος πίσω από τη θεραπεία με CAR T κύτταρα: μια θεραπεία για τον καρκίνο που ενισχύει μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενή για να επιτεθεί και να σκοτώσει όγκους. Σε μια ομιλία σχετικά με την ανακάλυψη, εξηγεί πώς τρεις δεκαετίες μελέτης κατέληξαν σε μια θεραπεία που εξάλειψε μορφές λευχαιμίας που κάποτε πιστεύονταν πως ήταν ανίατες -- και εξηγεί πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πολεμήσει άλλους τύπους καρκίνου.

Αυτή είναι η πρώτη φορά
που λέω αυτή την ιστορία σε κοινό,

τις προσωπικές μου πτυχές.

Ο Γιόγκι Μπέρα ήταν ένας παγκοσμίου φήμης
παίκτης μπέιζμπολ ο οποίος είπε,

«Αν βρεις μια διχάλα στον δρόμο, παρ' τη».

Ερευνητές, για πάνω από έναν αιώνα,

μελετούσαν το ανοσοποιητικό σύστημα
ως τρόπο να πολεμήσουν τον καρκίνο,

και τα εμβόλια για τον καρκίνο υπήρξαν,
δυστυχώς, απογοητευτικά.

Είχαν αποτέλεσμα σε καρκίνους
που προέρχονταν από ιούς,

όπως ο καρκίνος του τραχήλου
της μήτρας ή του συκωτιού.

Έτσι, οι ερευνητές για τον καρκίνο
εγκατέλειψαν την ιδέα

της χρήσης του ανοσοποιητικού συστήματος
ενάντια στον καρκίνο.

Το ανοσοποιητικό σύστημα δεν εξελίχθηκε
για να πολεμήσει τον καρκίνο,

εξελίχθηκε για να πολεμήσει
τις παθογένειες που εισβάλουν από έξω.

Έτσι η δουλειά του είναι
να σκοτώνει βακτήρια και ιούς.

Το ανοσοποιητικό σύστημα έχει πρόβλημα
με τους περισσότερους καρκίνους

επειδή δεν εισβάλλουν από έξω,

αλλά αναπτύσσονται
από τα ίδια του τα κύτταρα.

Οπότε, είτε το ανοσοποιητικό σύστημα
δεν αναγνωρίζει τον καρκίνο ως πρόβλημα,

ή επιτίθεται στον καρκίνο
καθώς και στα υγιή μας κύτταρα,

με αποτέλεσμα αυτοάνοσες ασθένειες
όπως η κολίτιδα ή η πολλαπλή σκλήρυνση.

Λοιπόν, πώς το ξεπερνάτε αυτό;

Η απάντησή μας τελικά ήταν
συνθετικά ανοσοποιητικά συστήματα

που είναι σχεδιασμένα να αναγνωρίζουν
και να σκοτώνουν καρκινικά κύτταρα.

Ακριβώς αυτό -- είπα,
ένα «συνθετικό ανοσοποιητικό σύστημα».

Αυτό γίνεται με γενετική μηχανική
και συνθετική βιολογία.

Το κάναμε με τα ήδη υπάρχοντα
μέρη του ανοσοποιητικού συστήματος,

τα Β-λεμφοκύτταρα και Τ-λεμφοκύτταρα.

Αυτά ήταν τα βασικά μας
δημιουργικά θεμέλια.

Τα Τ-λεμφοκύτταρα εξελίχθηκαν

για να σκοτώνουν κύτταρα
που έχουν μολυνθεί με ιούς,

και τα Β-λεμφοκύτταρα κάνουν
αντισώματα τα οποία εκκρίνονται

και μετά συνδέονται
για να σκοτώσουν τα βακτήρια.

Αν συνδυάζατε αυτές τις δύο λειτουργίες

με τέτοιον τρόπο ώστε
να πολεμήσουν τον καρκίνο;

Καταλάβαμε πως θα μπορούσαμε
να εισάγουμε τα γονίδια για τα αντισώματα

από τα Β-λεμφοκύτταρα στα Τ-λεμφοκύτταρα.

Πώς γίνεται αυτό;

Λοιπόν, χρησιμοποιήσαμε
τον ιό ΗΙV ως Δούρειο Ίππο

για να παρακάμψουμε
το αμυντικό σύστημα των Τ-λεμφοκυττάρων.

Το αποτέλεσμα είναι μια Χίμαιρα,

ένα πλάσμα που βγάζει φωτιές,
από την Ελληνική μυθολογία

με κεφάλι λιονταριού,
σώμα τράγου και ουρά φιδιού.

Έτσι αποφασίσαμε ότι το παράδοξο
πράγμα που δημιουργήσαμε

με τα αντισώματα των Β-λεμφοκυττάρων,
τον ξενιστή των Τ-λεμφοκυττάρων

και τον HIV Δούρειο Ίππο,

θα έπρεπε να λέγεται «Τ-λεμφοκύτταρα
φέροντα Χιμαιρικό Υποδοχέα Αντιγόνου»

ή CAR-T κύτταρα.

Ο ιός επίσης εισάγει γενετικές πληροφορίες

για να ενεργοποιήσει τα Τ-λεμφοκύτταρα
και να τα προγραμματίσει να σκοτώνουν.

Έτσι όταν τα CAR-T λεμφοκύτταρα
εμφυτευτούν σε κάποιον με καρκίνο,

τι συμβαίνει όταν αυτά συνδεθούν
με τον στοχοποιημένο όγκο;

Ενεργούν σαν υπερφορτισμένα
δολοφονικά Τ-λεμφοκύτταρα σε στεροειδή.

Ξεκινούν αυτή την άμυνα μέσα στο σώμα

και διαχωρίζονται και
πολλαπλασιάζονται σε εκατομμύρια,

όπου μετά επιτίθενται
και σκοτώνουν τον όγκο.

Αυτό σημαίνει

ότι τα CAR-T λεμφοκύτταρα είναι
το πρώτο ζωντανό φάρμακο στην Ιατρική.

Τα CAR-T λεμφοκύτταρα σπάνε το καλούπι.

Αντίθετα με τα κανονικά
φάρμακα που παίρνετε --

κάνουν τη δουλειά τους, μεταβολίζονται
και μετά θα πρέπει να τα ξαναπάρετε --

τα CAR-T λεμφοκύτταρα μένουν
ζωντανά και εν ενεργεία για χρόνια.

Είχαμε τα CAR-T λεμφοκύτταρα να μένουν
στα σώματα των καρκινοπαθών

για πάνω από οκτώ χρόνια.

Και γι' αυτά τα σχεδιασμένα
καρκινικά CAR-T λεμφοκύτταρα

ο χρόνος υποδιπλασιασμού
είναι πάνω από 17 έτη.

Άρα μία έγχυση μπορεί να κάνει τη δουλειά·

μένουν σε εγρήγορση
για την υπόλοιπη ζωή σας.

Αυτή είναι η αρχή ενός νέου
προτύπου στην Ιατρική.

Υπήρχε μία μεγάλη πρόκληση
σε αυτές τις εγχύσεις με Τ-λεμφοκύτταρα.

Η μόνη πηγή Τ-λεμφοκυττάρων
που έχει αποτέλεσμα σε έναν ασθενή

είναι τα δικά σας,

εκτός αν έχετε πανομοιότυπο δίδυμο.

Έτσι, οι πιο πολλοί
από εμάς, είμαστε άτυχοι.

Γι'αυτό δημιουργήσαμε CAR-T λεμφοκύτταρα.

Έπρεπε να μάθουμε να δημιουργούμε
τα Τ-λεμφοκύτταρα του ασθενή.

Και αναπτύξαμε μια εύρωστη πλατφόρμα
για αυτό, στη δεκαετία του 1990.

Το 1997 δοκιμάσαμε πρώτα
τα CAR-T λεμφοκύτταρα σε ασθενείς

με προχωρημένο HIV-AIDS.

Ανακαλύψαμε ότι τα CAR-T λεμφοκύτταρα
επέζησαν μέσα σε ασθενείς

για πάνω από μία δεκαετία.

Βελτιώθηκε το ανοσοποιητικό τους
σύστημα, μειώθηκαν οι ιοί τους

αλλά δεν θεραπεύτηκαν.

Έτσι επιστρέψαμε στο εργαστήριο,
και κατά την επόμενη δεκαετία

κάναμε βελτιώσεις στη σχεδίαση
των CAR-T κυττάρων.

Και μέχρι το 2010, ξεκινήσαμε
να θεραπεύουμε ασθενείς με λευχαιμία.

Και η ομάδα μας θεράπευσε τρεις ασθενείς

με προχωρημένη χρόνια
λεμφοκυτταρική λευχαιμία το 2012.

Είναι μία μορφή μη θεραπεύσιμης λευχαιμίας

που επηρεάζει περίπου 20.000 ενήλικες
κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο πρώτος ασθενής που θεραπεύσαμε
ήταν ένας συνταξιούχος λοχίας Ναυτικού

και υπάλληλος σωφρονιστικών φυλακών.

Είχε μόνο βδομάδες να ζήσει

και είχε ήδη πληρώσει για την κηδεία του.

Τα κύτταρα εγχύθηκαν και μέσα σε ημέρες,
είχε υψηλούς πυρετούς.

Ανέπτυξε πολυοργανικές ανεπάρκειες,

μεταφέρθηκε στην εντατική
και έπεσε σε κώμα.

Σκεφτήκαμε πως θα πεθάνει,

και του δόθηκε η τελευταία μετάληψη.

Τότε, άλλη μία «διχάλα στον δρόμο» συνέβη.

Έτσι, περίπου 28 ημέρες
μετά την έγχυση των CAR-T κυττάρων

ξύπνησε,

και οι γιατροί τον εξέτασαν,

και ο καρκίνος είχε φύγει.

Οι μεγάλες μάζες που υπήρχαν διαλύθηκαν.

Οι βιοψίες μυελού
δεν έδειξαν ίχνος λευχαιμίας,

και εκείνον τον χρόνο, από τους πρώτους
τρεις ασθενείς που φροντίσαμε

δύο έχουν συνεχή καλυτέρευση
οχτώ χρόνια τώρα,

και ένας είχε μερικώς απαλλαγεί.

Τα CAR-T κύτταρα είχαν επιτεθεί
στη λευχαιμία σε αυτούς τους ασθενείς

και είχαν διαλύσει μεταξύ 1,3 και
3,5 κιλά όγκου σε κάθε ασθενή.

Τα σώματά τους έγιναν βιοαντιδραστήρες
για τα CAR-T κύτταρα,

παράγοντας πολλά εκατομμύρια CAR-T κύτταρα

στον μυελό των οστών,
το αίμα και τις μάζες όγκων.

Ανακαλύψαμε ότι μπορούν να «χτυπήσουν»
πολύ παραπάνω από την τάξη βάρους τους

χρησιμοποιώντας την αναλογία του μποξ.

Μόνο ένα CAR-T κύτταρο μπορεί
να σκοτώσει 1.000 καρκινικά κύτταρα.

Αυτό ακριβώς -- είναι
μία αναλογία ένα στα χίλια.

Το CAR-T και τα θυγατρικά του κύτταρα

μπορούν να διαιρούνται διαρκώς στο σώμα

έως το τελευταίο καρκινικό
κύτταρο να εξαφανιστεί.

Δεν υπάρχει αντίστοιχο προηγούμενο
στην θεραπεία του καρκίνου.

Οι πρώτοι δύο ασθενείς που
είχαν πλήρη ανάκαμψη

μένουν ως σήμερα χωρίς λευχαιμία,

νομίζουμε πως έχουν θεραπευτεί.

Αυτοί είναι άνθρωποι
που δεν είχαν καθόλου επιλογές,

και από όλες τις παραδοσιακές
μεθόδους που υπήρχαν,

ήταν σαν σύγχρονοι Λάζαροι.

Αυτό που μπορώ να πω είναι: Δόξα το Θεό
γι' αυτές τις διχάλες στο δρόμο.

Το επόμενό μας βήμα ήταν
να θεραπεύσουμε παιδιά με οξεία λευχαιμία,

την πιο κοινή μορφή καρκίνου στα παιδιά.

Η πρώτη ασθενής που συμπεριλάβαμε
στη δοκιμή ήταν η Έμιλι Ουάιτχεντ,

και εκείνη την περίοδο ήταν έξι ετών.

Είχε κάνει μία σειρά χημειοθεραπειών

και ακτινοβολίες για αρκετά χρόνια,

και η λευχαιμία της πάντα επέστρεφε.

Στην πραγματικότητα,
επέστρεψε τρεις φορές.

Όταν την πρωτοείδαμε,
η Έμιλι ήταν πολύ άρρωστη.

Η επίσημη διάγνωση ήταν οξεία,
μη θεραπεύσιμη λευχαιμία.

Ο καρκίνος είχε εισβάλλει στον μυελό,
το συκώτι, τη σπλήνα.

Όταν της εγχύσαμε CAR-T κύτταρα

την άνοιξη του Απριλίου του 2012,

μέσα στις επόμενες ημέρες,
δεν καλυτέρευσε.

Χειροτέρεψε, στην πραγματικότητα, πολύ.

Όπως ο σωφρονιστικός μας
υπάλληλος το 2010

έτσι και εκείνη το 2012, μπήκε στη ΜΕΘ,

και ήταν η πιο τρομακτική διχάλα
στην διαδρομή αυτής της ιστορίας.

Την τρίτη ημέρα, ήταν σε κώμα
και σε μηχανική υποστήριξη

για νεφρική και πνευμονική
ανεπάρκεια και κώμα.

Ο πυρετός της ήταν υψηλός, 41,1 βαθμούς
Κελσίου για τρεις μέρες.

Δεν γνωρίζαμε τι προκαλούσε
αυτούς τους πυρετούς.

Κάναμε όλα τα αιματολογικά
τέστ για μολύνσεις,

δεν μπορούσαμε να βρούμε
κάποια αιτία μόλυνσης για τον πυρετό της.

Αλλά βρήκαμε κάτι
πολύ ασυνήθιστο στο αίμα της

το οποίο δεν είχε ξαναβρεθεί στην ιατρική.

Είχε υψηλά επίπεδα μίας πρωτείνης
ονομαζόμενης ιντερλευκίνη-6, ή IL-6,

στο αίμα της.

Ήταν, στην ουσία, περισσότερο από
χίλιες φορές πάνω από τα κανονικά όρια.

Και εδώ είναι που προέκυψε άλλη
μία «διχάλα στον δρόμο».

Από απλή σύμπτωση,

μία από τις κόρες μου έχει
μία μορφή αρθρίτιδας.

Και γι' αυτό ακολούθησα ως ογκολόγος,

πειραματικές θεραπείες
για την αρθρίτιδα στην κόρη μου,

στην περίπτωση που τις χρειαζόταν.

Μερικούς μήνες πριν η Έμιλι
διακομιστεί στο νοσοκομείο,

μια νέα θεραπεία είχε εγκριθεί από τον ΕΟΦ

για τα υψηλά επίπεδα ιντερλευκίνης-6.

Και είχε εγκριθεί για την αρθρίτιδα
που είχε η κόρη μου.

Ονομάζεται τοσιλίζουμαμπ.

Και μόλις είχε προστεθεί στο φαρμακείο
του νοσοκομείου που βρισκόταν η Έμιλι

για την αρθρίτιδα.

Όταν βρήκαμε πως η Έμιλι
είχε αυτά τα υψηλά επίπεδα από IL-6,

κάλεσα τους γιατρούς της στη ΜΕΘ και είπα

«Γιατί δεν τη θεραπεύετε με
το φάρμακο για την αρθρίτιδα;»

Είπαν πως ήμουν γελαδάρης
για να το προτείνω αυτό.

Εφόσον ο πυρετός της και
η χαμηλή πίεση του αίματος

δεν είχαν ανταποκριθεί
σε οποιαδήποτε άλλη θεραπεία,

ο γιατρός της ζήτησε άδεια

από το θεσμικό συμβούλιο αναθεωρήσεων
και τους γονείς της,

και όλοι, φυσικά, είπαν «ναι».

Το δοκίμασαν,

και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά.

Μέσα σε ώρες μετά την θεραπεία
με τοσιλίζουμαμπ,

η Έμιλι άρχισε να βελτιώνεται ραγδαία.

23 ημέρες μετά την θεραπεία,

της ανακοινώθηκε πως δεν είχε καρκίνο.

Και σήμερα, είναι δώδεκα ετών
και ακόμη απαλλαγμένη.

(Χειροκρότημα)

Έτσι λοιπόν, ονομάζουμε αυτή την βίαιη
αντίδραση με υψηλούς πυρετούς και κώμα,

μετά τα CAR-T κύτταρα,

Σύνδρομο Απελευθέρωσης Κυτοκίνης ή CRS.

Βρήκαμε πως συμβαίνει στους ασθενείς
που ανταποκρίνονται στη θεραπεία.

Αλλά δεν συμβαίνει σε εκείνους
τους ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται.

Όλως παραδόξως,

οι ασθενείς μας πια ελπίζουν
στους υψηλούς πυρετούς μετά τη θεραπεία,

οι οποίοι μοιάζουν σαν
«τη χειρότερη γρίπη στη ζωή τους»,

όταν λαμβάνουν τη θεραπεία
με CAR-T κύτταρα.

Ελπίζουν σε αυτή την αντίδραση

διότι ξέρουν ότι είναι μέρος
του δύσκολου μονοπατιού

για την επιστροφή στην υγεία.

Δυστυχώς, δεν ανακάμπτουν
όλοι οι ασθενείς.

Οι ασθενείς που δεν παθαίνουν CRS
είναι συχνά εκείνοι που δεν θεραπεύονται.

Έτσι, υπάρχει μια ισχυρή
σύνδεση μεταξύ του CRS

και της ικανότητας του ανοσοποιητικού
να ξεριζώσει τη λευχαιμία.

Γι' αυτό πέρσι το καλοκαίρι,

όταν ο ΕΟΦ ενέκρινε
τα CAR-T λεμφοκύτταρα για τη λευχαιμία,

ενέκρινε και τη χρήση του τοσιλίζουμαμπ
για να μπλοκάρει τις επιδράσεις του IL-6

και του CRS σε αυτούς τους ασθενείς.

Ήταν ένα ασυνήθιστο γεγονός
στην ιατρική ιστορία.

Οι γιατροί της Έμιλι
έχουν κάνει κι άλλες δοκιμές

αναφέροντας ότι 27 στους 30 ασθενείς,
οι πρώτοι 30 που έλαβαν αγωγή,

ή το 90%,

είχαν πλήρη απαλλαγή

μετά τα CAR-T λεμφοκύτταρα,
μέσα σε έναν μήνα.

Ποσοστό 90% πλήρους αποδρομής
σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο

είναι ανήκουστο

στα πάνω από 50 χρόνια
έρευνας για τον καρκίνο.

Οι εταιρείες συχνά αποκαλούν
επιτυχή μια καρκινική δοκιμή

αν το 15% των ασθενών είχαν
ένα ποσοστό πλήρους απόκρισης.

Μια αξιοσημείωτη μελέτη εμφανίστηκε

στο «Περιοδικό Ιατρικής
της Νέας Αγγλίας» το 2013.

Μια διεθνής μελέτη έχει από τότε
επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα.

Αυτό οδήγησε στην έγκριση από τον ΕΟΦ

για την παιδική και τη νεανική
λευχαιμία τον Αύγουστο 2017.

Έτσι, ως η πρώτη έγκριση
κυτταρικής και γενετικής θεραπείας,

η θεραπεία με CAR-Τ λεμφοκύτταρα
έχει δοκιμαστεί πλέον

και σε ενήλικες με ανθεκτικό λέμφωμα.

Αυτή η αρρώστια επηρεάζει περίπου
20.000 τον χρόνο στις Η.Π.Α.

Τα αποτελέσματα ήταν εξίσου εντυπωσιακά
και είχαν διάρκεια ως σήμερα.

Και έξι μήνες πριν, ο ΕΟΦ ενέκρινε
τη θεραπεία του ανθεκτικού λεμφώματος

με χρήση CAR-T κυττάρων.

Έτσι, τώρα υπάρχουν πολλά εργαστήρια,
γιατροί και επιστήμονες σε όλο τον κόσμο

που έχουν δοκιμάσει τα CAR-T κύτταρα

για διαφορετικές ασθένειες,

και είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι
με το ταχύ ρυθμό της προόδου.

Είμαστε ευγνώμονες να βλέπουμε
τους ασθενείς που ήταν στο τελικό στάδιο

να επιστρέφουν σε υγιείς ζωές,
όπως έκανε η Έμιλι.

Χαιρόμαστε που βλέπουμε μεγάλη αποδρομή
που μπορεί να σημαίνει θεραπεία.

Ταυτόχρονα, ανησυχούμε
για το οικονομικό κόστος.

Μπορεί να κοστίσει έως 150.000 δολάρια
να φτιάξουμε κύτταρα για κάθε ασθενή.

Και όταν προσθέσεις το κόστος
θεραπείας του CRS και άλλες επιπλοκές,

το κόστος μπορεί να φτάσει
το ένα εκατομμύριο δολάρια ανά ασθενή.

Το κόστος της αποτυχίας,
ωστόσο, είναι ακόμη χειρότερο.

Οι τωρινές μη θεραπευτικές θεραπείες
για τον καρκίνο είναι επίσης ακριβές

και, επιπλέον, ο ασθενής πεθαίνει.

Έτσι, φυσικά, θα θέλαμε να δούμε
έρευνα που να γίνει τώρα

για να το κάνουμε πιο
αποτελεσματικό και οικονομικό,

και να αυξήσουμε τη διαθεσιμότητα
για όλους τους ασθενείς.

Ευτυχώς, αυτό είναι
ένα νέο εξελισσόμενο πεδίο,

και όπως με πολλές άλλες
νέες θεραπείες και υπηρεσίες,

οι τιμές θα μειωθούν καθώς η βιομηχανία
μαθαίνει να τα κάνει πιο αποτελεσματικά.

Όταν σκέφτομαι όλες τις διχάλες στον δρόμο

που έχουν οδηγήσει στη θεραπεία
με CAR-T λεμφοκύτταρα,

ένα πράγμα βρίσκω πολύ σημαντικό.

Ανακαλύψεις αυτoύ του μεγέθους
δεν γίνονται σε μία νύχτα.

Οι θεραπείες με CAR-T λεμφοκύτταρα
ήρθαν σε εμάς μετά από ένα ταξίδι 30 ετών,

σε μια διαδρομή γεμάτη
εμπόδια και εκπλήξεις.

Σε αυτόν τον κόσμο
της στιγμιαίας ικανοποίησης

και συνεχών αποτελεσμάτων κατά παραγγελία,

οι επιστήμονες απαιτούν
επιμονή, όραμα και υπομονή

για να τα ξεπεράσουν όλα αυτά.

Βλέπουν ότι η διχάλα στον δρόμο
δεν είναι ένα δίλημμα ή μια παράκαμψη·

μερικές φορές, ακόμη κι αν
δεν το ξέρουμε εκείνη την ώρα,

η διχάλα είναι ο δρόμος για το σπίτι.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)