Για καλύτερη ιατρική φροντίδα, αποδεχτείτε το παράλογο

Γιατί παίρνουμε λανθασμένες αποφάσεις που γνωρίζουμε ότι είναι κακές για την υγεία μας; Σε αυτή την ειλικρινή, αστεία ομιλία, ο οικονομολόγος συμπεριφοράς και ειδικός στην πολιτική για την υγεία Ντέιβιντ Ας εξηγεί γιατί η συμπεριφορά μας είναι συχνά παράλογη - με ιδιαίτερα προβλέψιμους τρόπους - και δείχνει πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτόν τον παραλογισμό για να πάρουμε καλύτερες αποφάσεις και να βελτιώσουμε το σύστημα υγείας μας συνολικά.

Είναι Απρίλιος 2007,

και ο Τζον Κόρζαϊν,
κυβερνήτης του Νιου Τζέρσεϊ,

παθαίνει ένα τρομερό ατύχημα.

Είναι στην δεξιά
μπροστινή θέση του SUV του

όταν συντρίβεται
στη Λεωφόρο Γκάρντεν Στέιτ.

Μεταφέρεται στο ιατρικό
κέντρο του Νιου Τζέρσεϊ

με πολλαπλά κατάγματα
και πολλαπλές πληγές.

Χρειάζεται εγχείρηση άμεσα,
επτά μονάδες αίμα,

μηχανική υποστήριξη αναπνοής

και μερικές ακόμη επεμβάσεις ταυτόχρονα.

Είναι θαύμα που επέζησε.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι,

δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας.

Και, βασικά ποτέ δεν φορούσε ζώνη,

και οι αστυνομικοί του Νιου Τζέρσεϊ
που ήταν οδηγοί του κυβερνήτη Κόρζαϊν

τον παρακαλούσαν να φοράει ζώνη ασφαλείας,

αλλά δεν το έκανε.

Πριν ο Κορζάιν γίνει κυβερνήτης
του Νιου Τζέρσεϊ

ήταν ο γερουσιαστής από το Νιου Τζέρσεϊ,

και πριν από αυτό, ήταν
ο ΔΣ της Goldman Sachs,

υπεύθυνος για την εισαγωγή της
στο Χρηματιστήριο,

βγάζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.

Ό,τι γνώμη κι αν έχετε
για τον Κόρζαϊν πολιτικά

ή για τον τρόπο που έβγαλε χρήματα,

κανείς δεν θα τον έλεγε χαζό.

Αλλά εκεί ήταν,

ένας επιβάτης χωρίς ζώνη
σε αυτοκινητιστικό ατύχημα,

όταν κάθε Αμερικανός ξέρει
ότι η ζώνη σώζει ζωές.

Αυτή η ιστορία αντανακλά
μια βασική αδυναμία

στην προσέγγισή μας
για τη βελτίωση της υγείας μας.

Σχεδόν ό,τι λέμε στους γιατρούς
και ό,τι λέμε στους ασθενείς

βασίζεται στην ιδέα
ότι συμπεριφερόμαστε ορθολογικά.

Αν μου δώσεις την πληροφορία,
θα την επεξεργαστώ στο μυαλό μου,

και σαν αποτέλεσμα
θα αλλάξει η συμπεριφορά μου.

Λέτε ο Κόρζαϊν να μην ήξερε
ότι η ζώνη ασφαλείας σώζει ζωές;

Λέτε απλώς να μην έλαβε το μήνυμα;

(Γέλια)

Ο Τζον Κόρζαϊν δεν είχε
ελλειμματική γνώση,

αλλά είχε ελλειμματική συμπεριφορά.

Δεν είναι πως δεν ήξερε καλύτερα.

Ήξερε πολύ καλά.

Δεν έκανε καλύτερα.

Αντί γι' αυτό, νομίζω ότι το μυαλό
είναι ένα μονοπάτι υψηλής αντίστασης.

Ν' αλλάξεις τη γνώμη κάποιου
με πληροφορίες είναι αρκετά δύσκολο.

Ν' αλλάξεις την συμπεριφορά
κάποιου με πληροφορίες

είναι ακόμα δυσκολότερο.

Ο μόνος τρόπος που μπορούμε
να κάνουμε ουσιαστικές βελτιώσεις

στην υγεία και τη φροντίδα της

είναι να κάνουμε ουσιαστικές βελτιώσεις
συμπεριφοράς και φροντίδας της υγείας.

Αν χτυπήσετε τον επιγονατικό μου τένοντα
με ένα αντανακλαστικό σφυρί

το πόδι μου θα πεταχτεί μπροστά,

και θα το κάνει γρηγορότερα
και με πιο προβλέψιμο τρόπο

από όταν θα το σκεφτόμουν ο ίδιος.

Είναι αντανακλαστικό.

Πρέπει να βρούμε ανάλογα
αντανακλαστικά συμπεριφοράς

και να δέσουμε την άμαξα
της υγείας μας σ' αυτά.

Η κατάληξη, παρόλα αυτά,

οι πιο συμβατικές προσεγγίσεις
στην κινητοποίηση του ανθρώπου

βασίζονται στην ιδέα της εκπαίδευσης.

Υποθέτουμε οι άνθρωποι
δεν συμπεριφέρονται όπως θα'πρεπε,

Είναι επειδή δεν ήξεραν καλύτερα.

«Αν οι άνθρωποι ήξεραν τον
κίνδυνο του καπνίσματος, δεν θα κάπνιζαν».

Ή, σκεφτόμαστε τα οικονομικά.

Εκεί η υπόθεση είναι
ότι συνεχώς υπολογίζουμε

το κόστος και τα κέρδη κάθε ενέργειάς μας

και τη βελτιστοποιούμε ώστε να κάνουμε
την απόλυτα ορθολογική απόφαση.

Αν ήταν αυτά αλήθεια, τότε
αυτό που πρέπει να κάνουμε

είναι να βρούμε το τέλειο σύστημα
πληρωμής για γιατρούς

ή το τέλειο σύστημα πληρωμών
για τους ασθενείς,

και όλα θα δούλευαν σωστά.

Μια καλύτερη προσέγγιση υπάρχει
στην συμπεριφορική οικονομία.

Οι οικονομολόγοι της συμπεριφοράς
ξέρουν ότι είμαστε παράλογοι.

Οι αποφάσεις βασίζονται στο συναίσθημα,

ή είναι ευαίσθητες στο κοινωνικό πλαίσιο,

Δεν κάνουμε πάντα αυτό που μας συμφέρει
καλύτερα μακροπρόθεσμα.

Αλλά η συμβολή κλειδί
της οικονομίας συμπεριφοράς

δεν είναι ότι αναγνωρίζουμε
ότι είμαστε παράλογοι,

είναι ότι αναγνωρίζουμε ότι είμαστε
παράλογοι με προβλέψιμους τρόπους.

Βασικά, είναι η προβλεψιμότητα
των ψυχολογικών μας αδυναμιών

που μας επιτρέπει να σχεδιάσουμε
στρατηγικές για να τις ξεπεράσουμε.

Προειδοποιημένος σημαίνει προετοιμασμένος.

Οι συμπεριφοριστές συχνά χρησιμοποιούν

ακριβώς τα ίδια αντανακλαστικά
που μας δημιουργούν προβλήματα

και τα αντιστρέφουν για να μας βοηθήσουν,

παρά για να μας βλάψουν.

Βλέπουμε τον παραλογισμό σε κάτι
που λέγεται «προκατάληψη του παρόντος»

όπου το αποτέλεσμα που είναι μπροστά μας
είναι πολύ πιο ελκυστικό

από πιο σημαντικά αποτελέσματα
στο μακρινό μέλλον.

Αυτή τη στιγμή κάνω δίαιτα --
κάνω συνέχεια δίαιτα --

(Γέλια)

και κάποιος μου προσφέρει
ένα προκλητικό κέικ σοκολάτα.

Ξέρω ότι δεν πρέπει να φάω το κέικ.

Αυτό το κέικ θα καταλήξει
στο μέρος του σώματός μου -- μόνιμα --

εκεί που πάντα καταλήγει
αυτό το είδος τροφής.

Αλλά το κέικ μοιάζει τόσο ωραίο
και απολαυστικό,

και είναι μπροστά μου,

και η δίαιτα μπορεί
να αναβληθεί για αύριο.

Μου άρεσε πολύ ο κωμικός Στίβεν Ράιτ.

Είχε αυτά τα ευφυολογήματα τύπου Ζεν.

Το αγαπημένο μου ήταν:

«Η σκληρή δουλειά αποδίδει στο μέλλον,

αλλά η τεμπελιά αποδίδει τώρα».

(Γέλια)

Και οι ασθενείς επίσης
έχουν προκατάληψη του παρόντος.

Αν έχεις υψηλή πίεση,

ακόμα κι' αν θέλεις
να αποφύγεις ένα εγκεφαλικό,

και ξέρεις ότι παίρνοντας χάπια υπέρτασης

είναι ο καλύτερος τρόπος
να μειώσεις τον κίνδυνο,

το εγκεφαλικό είναι στο μακρινό μέλλον
και τα χάπια τα παίρνεις τώρα.

Σχεδόν οι μισοί από τους ασθενείς
που παίρνουν χάπια υψηλής πίεσης

σταματούν να τα παίρνουν σ' ένα χρόνο.

Σκεφτείτε πόσες ζωές θα σώζαμε

αν μπορούσαμε να λύσουμε
αυτό το πρόβλημα μόνο.

Επίσης τείνουμε να υπερτιμούμε
την αξία των μικρών πιθανοτήτων.

Αυτό εξηγεί γιατί τα λαχεία
είναι τόσο δημοφιλή,

παρόλο που επιστρέφουν
μόνο σεντς στο δολάριο.

Μερικοί από εσάς
μπορεί να αγοράζετε λαχεία

είναι διασκέδαση, υπάρχει πιθανότητα
να γίνετε πλούσιοι...

Αλλά παραδεχτείτε το:

θα ήταν ένας φρικτός τρόπος
να επενδύσετε τις οικονομίες σας.

Είδα ένα αυτοκόλλητο --
δεν το έβγαλα απ' το μυαλό μου -- έλεγε

«Τα λαχεία είναι ειδικός φόρος
για ανθρώπους που δεν ξέρουν μαθηματικά».

(Γέλια)

Δεν είναι ότι δεν ξέρουμε,

Είναι ότι δεν νιώθουμε τα μαθηματικά.

Και δίνουμε πολύ προσοχή στη μετάνοια.

Όλοι μισούμε το συναίσθημα
ότι χάσαμε μια ευκαιρία.

Σε μια πρόσφατη λοταρία,

με μεγάλο τζακ ποτ,

με τεράστια κέρδη, κάτι
πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια.

Και όλοι στο γραφείο βάζουν
λεφτά για να πάρουν λαχεία όλοι μαζί,

κι εγώ δεν συμμετέχω.

Λέγοντας επιδεικτικά στο γραφείο:

«Τα λαχεία είναι φόρος
για όσους δεν ξέρουν μαθηματικά».

(Γέλια)

Και ξαφνικά σκέφτομαι:

ωχ

Κι αν κερδίσουν;

(Γέλια)

Είμαι ο μόνος στη δουλειά
την επόμενη μέρα.

(Γέλια)

Δεν είναι ότι δεν ήθελα να κερδίσουν.

Απλώς δεν ήθελα να κερδίσουν χωρίς εμένα.

Θα ήταν ευκολότερο
αν είχα βάλει τα 20 δολάριά μου

στο καταστροφέα εγγράφων του γραφείου μου,

και τα αποτελέσματα θα ήταν ίδια.

Παρόλο που ήξερα ότι
δεν έπρεπε να συμμετάσχω

Έδωσα το εικοσαδόλαρό μου,

και δεν το ξαναείδα.

(Γέλια)

Κάναμε κάποια πειράματα με ασθενείς

όπου τους δώσαμε
ηλεκτρονικά κουτιά χαπιών

ώστε να ξέρουμε
αν παίρνουν τα χάπια τους ή όχι.

Και τους ανταμοίβουμε με λοταρία.

Κερδίζουν βραβεία.

Αλλά κερδίζουν βραβεία μόνο

αν έχουν πάρει το φάρμακό τους
την προηγούμενη μέρα.

Αν όχι, παίρνουν ένα μήνυμα
που λέει κάτι σαν,

«Θα είχες κερδίσει 100 δολάρια,

αλλά δεν πήρες το φάρμακό σου χτες,
οπότε δεν τα παίρνεις».

Αποδεικνύεται ότι οι ασθενείς το μισούν.

Μισούν την ιδέα ότι έχασαν μια ευκαιρία,

και επειδή νιώθουν
το συναίσθημα της μετάνοιας

και θα ήθελαν να το αποφύγουν,

είναι πολύ πιο πιθανό
να πάρουν το φάρμακό τους.

Αξιοποιώντας αυτή την αίσθηση
του μίσους για μετάνοια έχει αποτέλεσμα.

Και οδηγεί στο γενικότερο συμπέρασμα,

ότι εφόσον αναγνωρίσεις
ότι οι άνθρωποι είναι παράλογοι,

είσαι σε καλύτερη θέση να τους βοηθήσεις.

Αυτού του είδους ο παραλογισμός
δουλεύει και στις τουαλέτες των ανδρών.

Έτσι, για όσους από εσάς
δεν συχνάζουν σε ουρητήρια,

να σας εξηγήσω.

(Γέλια)

Υπάρχουν ούρα στο πάτωμα.

(Γέλια)

Και απ' ό,τι φαίνεται
το πρόβλημα μπορεί να λυθεί

σχεδιάζοντας την εικόνα
μια μύγας στο πίσω μέρος του ουρητήριου.

(Γέλια) (Χειροκρότημα)

Και είναι λογικό.

(Γέλια)

Αν δω μια μύγα,

θα την πετύχω αυτή τη μύγα.

(Γέλια)

Η μύγα θα πεθάνει.

(Γέλια)

Βέβαια, προκύπτει το ερώτημα
αφού οι άνδρες ξέρουν σημάδι

γιατί ουρούσαν στο πάτωμα αρχικά;

Και αν επρόκειτο να ουρήσουν στο πάτωμα,

γιατί μπροστά στο ουρητήριο;

Μπορούσαν οπουδήποτε.

(Γέλια)

Το ίδιο εφαρμόζεται
και στη φροντίδα υγείας.

Είχαμε ένα πρόβλημα στο νοσοκομείο μας

οι γιατροί συνταγογραφούσαν
φάρμακα γνωστών εταιριών

ενώ ήταν διαθέσιμο ένα γενόσημο.

Κάθε καμπύλη στο γράφημα
αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό φάρμακο.

Αναφέρονται ανάλογα με τη συχνότητα
συνταγογράφησής τους ως γενόσημα.

Αυτά στην κορυφή συνταγογραφούνται
ως γενόσημα 100% των περιπτώσεων.

Αυτά που είναι κάτω
συνταγογραφούνται ως γενόσημα

λιγότερο από 20%.

Κάναμε συναντήσεις και
εκπαιδευτικές συνεδρίες με τους γιατρούς

δεν γινόταν τίποτα --

όλες οι γραμμές ήταν σχεδόν οριζόντιες.

Μέχρι που κάποιος
εγκατέστησε ένα λογισμικό

στο ηλεκτρονικό αρχείο υγείας

που αυτόματα κατέγραφε τις συνταγές
σε γενόσημα φάρμακα

αντί για φάρμακα γνωστών εταιριών.

Δεν χρειάζεται ειδικός

για να διαπιστώσουμε
ότι το πρόβλημα λύθηκε αμέσως,

και παρέμεινε λυμένο μέχρι σήμερα.

Στα δυόμιση χρόνια
από τότε που άρχισε το πρόγραμμα,

το νοσοκομείο μας εξοικονόμησε
32 εκατομμύρια δολάρια.

Το ξαναλέω: 32 εκατομμύρια δολάρια.

Το μόνο που κάναμε ήταν
να το κάνουμε πιο εύκολο

για τους γιατρούς να κάνουν
αυτό που ήθελαν να κάνουν απ' την αρχή.

Λειτουργεί να παίξεις με την έννοια
των ανθρώπων για την απώλεια.

Το κάναμε με έναν διαγωνισμό για να
βοηθήσουμε τον κόσμο να περπατά πιο πολύ.

Θέλαμε όλοι να περπατούν
τουλάχιστον 7.000 βήματα,

και μετρούσαμε τα βήματά τους

με το επιταχυνσιόμετρο στο κινητό τους.

Η ομάδα ελέγχου Α, απλώς
πληροφορούνταν αν είχαν κάνει

7.000 βήματα ή όχι.

Η ομάδα Β είχε οικονομικό κίνητρο.

Τους δίναμε 1,4 δολάρια
για κάθε ημέρα που έκαναν 7.000 βήματα

Η ομάδα Γ είχε επίσης οικονομικό κίνητρο,

αλλά προβαλλόταν ως απώλεια
αντί για κέρδος:

1,4 δολάρια την ημέρα
είναι 42 δολάρια το μήνα,

οπότε δίναμε στους συμμετέχοντες
42 δολάρια στην αρχή του κάθε μήνα

σε ένα εικονικό λογαριασμό που έβλεπαν,

και αφαιρούσαμε 1,4 δολάρια για κάθε μέρα
που δεν έκαναν 7.000 βήματα.

Ένας οικονομολόγος θα σας έλεγε
ότι τα δύο οικονομικά κίνητρα

είναι ίδια.

Για κάθε μέρα που κάνεις 7.000 βήματα
είσαι 1,4 δολάρια πλουσιότερος.

Αλλά ένας συμπεριφοριστής
θα έλεγε ότι είναι διαφορετικά,

επειδή κινητοποιούμαστε πολύ περισσότερο
να αποφύγουμε την απώλεια των 1,4 δολαρίων

απ' ό,τι κινητοποιούμαστε
να επιτύχουμε κέρδος 1,4 δολάρια.

Και αυτό ακριβώς συνέβη.

Η ομάδα Β που κέρδιζε 1,4 δολάρια
για κάθε μέρα που έκανε 7.000 βήματα

δεν είχε μεγαλύτερη πιθανότητα
να πετύχει από την ομάδα Α.

Το οικονομικό κίνητρο δεν δούλεψε.

Αλλά αυτοί που είχαν
το αντικίνητρο της απώλειας

πέτυχαν το στόχο τους 50 τοις εκατό
περισσότερο εκείνο τον χρόνο.

Δεν εξηγείται από οικονομικής πλευράς
αλλά από ψυχολογικής πλευράς,

επειδή οι απώλειες μοιάζουν
μεγαλύτερες από τα κέρδη.

Τώρα με κίνητρα απώλειας βοηθούμε
τους ασθενείς να περπατούν περισσότερο,

να χάνουν βάρος

και να παίρνουν τα φάρμακά τους.

Το χρήμα μπορεί να είναι κίνητρο.

Όλοι το ξέρουμε αυτό.

Αλλά είναι πιο αποτελεσματικό
όταν συνδυάζεται με την ψυχολογία.

Και το χρήμα, φυσικά,
έχει τα μειονεκτήματά του.

Το αγαπημένο μου παράδειγμα
αφορά ένα ολοήμερο πρόγραμμα φύλαξης.

Η μεγαλύτερη αμαρτία στη φύλαξη
είναι να αργείς να πάρεις τα παιδιά σου.

Κανένας δεν είναι ευχαριστημένος.

Τα παιδιά σου κλαίνε
επειδή δεν τ' αγαπάς.

(Γέλια)

Οι δάσκαλοι είναι δυστυχείς
επειδή αργούν να φύγουν.

Και συ νιώθεις τρομερά ένοχος.

Σε μια φύλαξη στο Ισραήλ αποφάσισαν
να σταματήσουν αυτό το πρόβλημα,

και έκαναν κάτι που κάνουν
πολλά προγράμματα φύλαξης στις ΗΠΑ,

έβαλαν πρόστιμο για τους αργοπορημένους.

Το πρόστιμο ήταν 10 σέκελ,

το οποίο είναι περίπου 3 δολάρια.

Τι λέτε να έγινε;

Οι αργοπορημένοι αυξήθηκαν.

Αν το σκεφτείτε βγάζει νόημα.

Τρομερή ευκαιρία!

Για 10 σέκελ --

(Γέλια)

σας αφήνω τα παιδιά μου όλη νύχτα!

(Γέλια)

Πήραν ένα ισχυρό εγγενές
κίνητρο να μην αργείς,

και το φτήνυναν.

Ακόμα χειρότερα, όταν
συνειδητοποίησαν το λάθος τους

και απέσυραν το οικονομικό κίνητρο,

οι αργοπορημένοι
παρέμειναν σε υψηλό επίπεδο.

Είχαν ήδη δηλητηριάσει
το κοινωνικό συμβόλαιο.

Η φροντίδα υγείας είναι
γεμάτη από ισχυρά εγγενή κίνητρα.

Έχουμε γιατρούς και ασθενείς
που ήδη θέλουν να κάνουν το σωστό.

Τα οικονομικά κίνητρα
μπορούν να βοηθήσουν,

αλλά δεν περιμένουμε
τα χρήματα στην υγεία

να επωμιστούν όλο το βάρος.

Αντίθετα, ίσως οι μεγαλύτεροι παράγοντες
επιρροής στην συμπεριφορά υγείας

είναι οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μας.

Η κοινωνική εμπλοκή αποδίδει
στη φροντίδα υγείας,

και δουλεύει προς δύο κατευθύνσεις.

Πρώτα απ' όλα, στην ουσία
μας νοιάζει η γνώμη των άλλων για μας.

Οπότε ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος
αλλαγής της συμπεριφοράς μας

είναι να κάνουμε τις δραστηριότητές μας
φανερές στους άλλους.

Φερόμαστε διαφορετικά όταν μας βλέπουν

από όταν δεν μας βλέπουν.

Σε κάποια εστιατόρια
δεν έχουν νεροχύτες στις τουαλέτες.

Ο νεροχύτης είναι απ' έξω

στην κεντρική αίθουσα,

όπου όλοι μπορούν να δουν
αν πλένεις τα χέρια σου ή όχι.

Δεν ξέρω σίγουρα,

αλλά πιστεύω ότι το πλύσιμο χεριών

μάλλον γίνεται περισσότερο
σε αυτό το περιβάλλον.

Πάντα συμπεριφερόμαστε καλύτερα.

όταν μας βλέπουν.

Σε μια καταπληκτική μελέτη σε μια μονάδα
εντατικής σε νοσοκομείο της Φλόριντα

το ποσοστό πλυσίματος χεριών
ήταν χαμηλό, που είναι φυσικά επικίνδυνο,

επειδή μπορεί να εξαπλώσει μολύνσεις.

Οπότε κάποιοι ερευνητές έβαλαν εικόνα
με τα μάτια κάποιου πάνω από τον νεροχύτη.

Δεν ήταν πραγματικός άνθρωπος,
απλά μια φωτογραφία

Ούτε καν ήταν όλο το πρόσωπο,
μόνο τα μάτια που σε κοιτούσαν.

(Γέλια)

Το πλύσιμο χεριών υπερδιπλασιάστηκε.

Φαίνεται ότι νοιαζόμαστε
τόσο πολύ για τη γνώμη των άλλων

που η συμπεριφορά μας βελτιώνεται

ακόμα κι' αν μόνο φανταζόμαστε
ότι μας βλέπουν.

Και όχι μόνο νοιαζόμαστε
για τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για εμάς,

αλλά διαμορφώνουμε την συμπεριφορά μας
ανάλογα με αυτό που κάνουν οι άλλοι.

Τελικά επιστρέφουμε στις ζώνες ασφαλείας.

Όταν ήμουν παιδί, μ' άρεσε η τηλεοπτική
σειρά «Μπάτμαν» με τον Άνταμ Γουέστ.

Ό,τι έκαναν ο Μπάτμαν
κι ο Ρόμπιν ήταν τόσο ωραίο,

και, φυσικά, το Μπατμομπίλ
ήταν το πιο ωραίο απ' όλα.

Η σειρά παίχτηκε από το 1966 ως το 1968,

και τότε, οι ζώνες ασφαλείας
ήταν προαιρετικές στα αυτοκίνητα.

Αλλά οι παραγωγοί της σειράς
έκαναν κάτι πραγματικά σημαντικό

Όταν ο Μπάτμαν κι ο Ρόμπιν
έμπαιναν στο Μπάτμομπιλ,

η κάμερα εστίαζε στα πόδια τους,

και έβλεπες τον Μπάτμαν και τον Ρόμπιν
να φορούν τις ζώνες τους

Αν ο Μπάτμαν κι ο Ρόμπιν
έβαζαν τις ζώνες τους,

να 'στε σίγουροι πως
κι εγώ θα έβαζα τη ζώνη μου.

Στοιχηματίζω ότι η σειρά αυτή
έσωσε χιλιάδες ζωές.

Και πάλι, δουλεύει
και στη φροντίδα υγείας, επίσης.

Γιατροί χρησιμοποιούν αντιβιοτικά σωστά
όταν βλέπουν άλλους γιατρούς να το κάνουν.

Τόσες πολλές δραστηριότητες
στη φροντίδα υγείας είναι κρυμμένες,

αλλά οι γιατροί είναι κοινωνικά ζώα,

και αποδίδουν καλύτερα
όταν βλέπουν τι κάνουν οι άλλοι γιατροί.

Οπότε η κοινωνική επιρροή
αποδίδει στη φροντίδα υγείας.

Το ίδιο και η σύνδεση με τις έννοιες
της μεταμέλειας και της αποφυγής απώλειας.

Ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσαμε τα εργαλεία
αυτά αν πιστεύαμε ότι όλοι ήταν λογικοί

πάντα.

Να ξεκαθαρίσω κάτι:
Δεν καταδικάζω την ορθολογικότητα.

Κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο.

Αλλά όλοι το ξέρουμε ότι
από τα παράλογα μέρη του μυαλού μας

παίρνουμε κουράγιο,
δημιουργικότητα, έμπνευση

και οτιδήποτε άλλο πυροδοτεί το πάθος.

Και ξέρουμε και κάτι άλλο, επίσης.

Μπορούμε να είμαστε πολύ πιο αποδοτικοί
στη βελτίωση της συμπεριφοράς υγείας

αν δουλέψουμε
με τα παράλογα μέρη της φύσης μας

αντί να τα αγνοούμε
ή να τα αντιμαχόμαστε.

Όσον αφορά τη φροντίδα υγείας,

η κατανόηση της ανορθολογικότητάς μας
είναι ακόμα ένα εργαλείο στη διάθεσή μας.

Η αξιοποίηση αυτής
της ανορθολογικότητας --

μπορεί να είναι η πιο ορθολογική κίνηση
που μπορούμε να κάνουμε.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)