1
00:00:00,873 --> 00:00:03,135
می‌خواهم با صحبت کردن در
مورد یک ایمیل شروع کنم

2
00:00:03,159 --> 00:00:04,968
که اخیرا به آن برخوردم.

3
00:00:05,342 --> 00:00:08,167
خوب، من یک مجموعه ایمیل‌های دریافتی 
عجیب و غیرعادی دارم

4
00:00:08,191 --> 00:00:09,627
چون من یک درمان‌گر هستم

5
00:00:09,651 --> 00:00:13,095
ودریک ستون مشاوره با نام 
«درمان‌گرعزیز» می‌نویسم،

6
00:00:13,119 --> 00:00:15,563
لذا حدس می‌زنید چه نوع
مطالبی در آنجا پیدا می‌شود.

7
00:00:15,587 --> 00:00:19,818
یعنی من هزاران نامه کاملا شخصی

8
00:00:19,842 --> 00:00:22,108
از افراد ناشناس ازسرتاسردنیا را خوانده‌ام.

9
00:00:22,555 --> 00:00:24,848
و این نامه‌ها از سرخوردگی عاطفی 
و باخت در زندگی،

10
00:00:24,872 --> 00:00:27,222
تا مشاجره بین والدین وفرزندان 
را دربر می‌گیرد.

11
00:00:27,246 --> 00:00:29,647
من همه‌ را در پوشه‌ای در 
لپ تاپم نگاه می‌دارم،

12
00:00:29,671 --> 00:00:32,404
ونام آن را «مشکلات زندگی» گذاشته‌ام.

13
00:00:32,428 --> 00:00:35,833
حالا، این ایمیل را دریافت کردم، 
ایمیل‌های زیادی مشابه آن به من می‌رسد،

14
00:00:35,857 --> 00:00:38,215
و می‌خواهم شما را لحظه‌ای
وارد دنیای خودم کنم

15
00:00:38,239 --> 00:00:40,468
و یکی از این نامه‌ها را بخوانم.

16
00:00:40,492 --> 00:00:42,026
متن نامه این چنین است.

17
00:00:46,698 --> 00:00:48,475
«درمانگر عزیز،

18
00:00:48,499 --> 00:00:49,936
ده سال‌ است که ازدواج کرده‌ام

19
00:00:49,960 --> 00:00:52,642
و همه چیز تا چند سال قبل خوب بود.

20
00:00:52,666 --> 00:00:55,437
تا وقتی‌که میل شوهرم به برقراری رابطه‌ی
جنسی کاهش یافت،

21
00:00:55,461 --> 00:00:57,310
واکنون به ندرت رابطه‌ی جنسی داریم.»

22
00:00:57,334 --> 00:00:59,349
مطمئنم برای شما غیرمنتظره بود.

23
00:00:59,373 --> 00:01:00,374
(خنده حضار)

24
00:01:00,398 --> 00:01:03,637
« خوب، دیشب فهمیدم که در طی چند ماه گذشته،

25
00:01:03,661 --> 00:01:06,202
وی مخفیانه تماس‌هاى تلفنى طولانی 
دیروقت شب دارد

26
00:01:06,226 --> 00:01:07,992
با زنی در محل کارش.

27
00:01:08,016 --> 00:01:10,472
من درگوگل او را ییدا کردم، خیلی زیبا بود.

28
00:01:10,496 --> 00:01:12,290
این اتفاق را نمی‌توانستم بپذیرم.

29
00:01:12,314 --> 00:01:14,988
وقتی من نوجوان بودم پدرم با یکی 
از همکارانش ارتباط داشت

30
00:01:15,012 --> 00:01:17,115
واین منجر به ازهم پاشیدن خانواده‌ی ما شد.

31
00:01:17,139 --> 00:01:19,504
نیازی به گفتن نیست، من از این
بابت آسیب دیده‌ام.

32
00:01:19,528 --> 00:01:20,865
اگر این زندگی را ادامه بدهم،

33
00:01:20,889 --> 00:01:22,930
هرگز نمی‌توانم مجددا به شوهرم اعتماد کنم.

34
00:01:22,930 --> 00:01:25,417
اما نمی‌خواهم بچه‌های‌ ما
متارکه را تجربه کنند.

35
00:01:25,417 --> 00:01:27,278
داشتن نامادری، وغیره.

36
00:01:27,302 --> 00:01:28,502
چه بايد بکنم؟»

37
00:01:30,743 --> 00:01:33,901
خوب، شما فکر می‌کنید او چه باید بکند؟

38
00:01:34,377 --> 00:01:35,965
اگر این نامه را دریافت می‌کردید،

39
00:01:35,989 --> 00:01:39,457
شاید فکر می‌کردید خیانت چقدردردناک است.

40
00:01:39,802 --> 00:01:42,937
یا شاید فکر می‌کردید این وضعیت خاص 
چقدر دردناک است

41
00:01:42,961 --> 00:01:45,627
بخاطر تجربه‌اش در مورد پدرش در
سال‌های رشد و نوجوانی.

42
00:01:46,040 --> 00:01:48,902
و شاید مثل من، با این زن احساس 
همدلی داشته باشید،

43
00:01:48,926 --> 00:01:50,338
وشاید هم درگیر نوعی حس،

44
00:01:50,362 --> 00:01:51,806
چطور آن را خوب بیان کنم،

45
00:01:51,830 --> 00:01:55,084
بگذارید فقط با احساسات « نه چندان مثبت»
به شوهر توصیف کنم.

46
00:01:55,108 --> 00:01:58,064
خوب، اینها افکاری‌است که 
از ذهن من هم می‌گذرد،

47
00:01:58,088 --> 00:02:00,096
وقتی این ایمیل‌های دریافتی را می‌خوانم.

48
00:02:00,120 --> 00:02:03,199
اما من در دادن پاسخ به این 
پیام‌ها باید خیلی مواظب باشم

49
00:02:03,223 --> 00:02:07,198
چون می دانم که هر نامه‌ای که دریافت 
می‌کنم، فقط داستانی است

50
00:02:07,222 --> 00:02:09,150
که توسط یک نویسنده 
مشخص نوشته شده.

51
00:02:09,174 --> 00:02:12,222
و نسخه‌ی دیگری هم از این 
داستان وجود دارد.

52
00:02:12,246 --> 00:02:13,666
همیشه این گونه است.

53
00:02:14,166 --> 00:02:15,326
و من این را می‌دانم

54
00:02:15,350 --> 00:02:17,602
چون هرچیزی که بعنوان
درمان‌گر یاد گرفته‌ام،

55
00:02:17,626 --> 00:02:20,957
این است که همه ما راویان غیرقابل
اعتمادی از زندگی خودمان هستیم.

56
00:02:21,306 --> 00:02:22,456
من هستم.

57
00:02:22,973 --> 00:02:24,123
شما هستید.

58
00:02:24,497 --> 00:02:26,730
وهمین‌طور هرکسی را که می‌شناسید.

59
00:02:26,754 --> 00:02:28,714
چیزی که من احتمالا به شما نباید بگویم

60
00:02:28,738 --> 00:02:31,222
چون شما به صحبت‌های ‌من در TED 
اعتماد نخواهید کرد.

61
00:02:31,246 --> 00:02:33,611
ببینید، منظورم این نیست که ما 
عمدا فریب می‌دهیم.

62
00:02:33,635 --> 00:02:36,747
خیلی چیزهایی که مردم به من می‌گویند
کاملاً درست است،

63
00:02:36,771 --> 00:02:39,032
اما فقط از دیدگاه فعلی آنها.

64
00:02:39,072 --> 00:02:41,548
بسته به آنچه تأکید می‌کنند یا
کم اهمیت جلوه می‌دهند،

65
00:02:41,548 --> 00:02:43,417
آنچه که بها می‌دهند یا رها می‌کنند،

66
00:02:43,441 --> 00:02:45,457
چیزی که می‌بینند و می‌خواهند من‌هم ببینم.

67
00:02:45,481 --> 00:02:48,155
آنها داستانهای خود را به 
روشی خاص می‌گویند.

68
00:02:48,179 --> 00:02:51,418
جروم برونر، روانشناس، این نکته را ظریف
توصیف می‌کند -- اومی‌گوید،

69
00:02:51,442 --> 00:02:55,601
« گفتن یک داستان، بصورت اجتناب‌ناپذیر، 
یعنی یک موضع‌گیری اخلاقی.»

70
00:02:55,966 --> 00:02:58,601
همه ما داستان‌هایی از زندگی خودمان داریم.

71
00:02:58,625 --> 00:03:01,061
چرا انتخاب‌ها انجام شد،
چرا مسائل درست پیش نرفت.

72
00:03:01,085 --> 00:03:02,958
چرا ما با فلانی این‌گونه رفتارکردیم--

73
00:03:02,982 --> 00:03:04,975
زیرا حتما، سزاوار آن بودند --

74
00:03:04,999 --> 00:03:06,937
چرا فلانی با ما با این‌جور برخورد کرد --

75
00:03:06,961 --> 00:03:08,699
با آنکه، یقینا، کاری با او نداشتیم.

76
00:03:08,723 --> 00:03:11,675
داستان‌ها بیان درک و برداشتی است که 
ما اززندگی خود داریم.

77
00:03:11,699 --> 00:03:14,389
اما چه اتفاقی می‌‌افتد وقتی داستان‌هایی 
که ما می‌گوییم

78
00:03:14,413 --> 00:03:17,936
گمراه کننده یا ناقص یا اصلا نادرست باشند؟

79
00:03:18,929 --> 00:03:20,609
خوب، به جای شفاف بودن
در ارائه مطلب،

80
00:03:20,633 --> 00:03:22,491
داستان‌ها ما را گیر می‌اندازند.

81
00:03:22,515 --> 00:03:25,737
فرض ما براین‌ است که شرایط ما داستان 
زندگی ما را می‌سازد.

82
00:03:26,230 --> 00:03:28,263
اما آنچه که من بارها درکارم مشاهده کردم

83
00:03:28,287 --> 00:03:30,238
این‌است که دقیقا خلاف آن
اتفاق می‌افتد.

84
00:03:30,262 --> 00:03:33,857
شیوه‌ای ‌که ما زندگی خود را بیان می‌کنیم، 
زندگی مارا می‌سازد.

85
00:03:34,879 --> 00:03:36,458
این خطرداستان‌های ما است،

86
00:03:36,458 --> 00:03:38,298
چون می‌توانند زندگی
ما را بهم بریزند،

87
00:03:38,298 --> 00:03:39,568
اما نشانه قدرتشان نیزهست.

88
00:03:39,568 --> 00:03:42,552
یعنی اگرکه بتوانیم داستان‌های
خود را تغییردهیم،

89
00:03:42,552 --> 00:03:44,655
آنگاه می‌توانیم زندگی 
خود را نیز تغییر دهیم.

90
00:03:44,655 --> 00:03:46,792
و امروز، می‌خواهم به شما
نشان دهم که چگونه.

91
00:03:47,624 --> 00:03:49,457
خوب، گفتم که یک درمان‌گرهستم،

92
00:03:49,481 --> 00:03:52,354
و من واقعاً خودم هستم، من قصه‌گوی
غیرقابل اعتمادی نیستم.

93
00:03:52,378 --> 00:03:54,584
اما اگر من، فرض کنیم، دریک هواپیما نشستم،

94
00:03:54,608 --> 00:03:56,489
و کسی می‌پرسد شغل من چیست،

95
00:03:56,513 --> 00:03:58,637
معمولاً می‌گویم ویراستارم.

96
00:03:59,017 --> 00:04:01,589
و این تا حدی درست است چون اگر
بگویم درمان‌گر هستم،

97
00:04:01,613 --> 00:04:04,597
معمولا پاسخ ناخوشایندی می‌گیرم، مثل،

98
00:04:04,621 --> 00:04:06,296
«اوه، یک درمان‌گر.

99
00:04:06,320 --> 00:04:08,468
آیا ممکن‌است من‌ را روانکاوی کنید؟»

100
00:04:08,492 --> 00:04:10,056
و من فکر می کنم، « الف: نه،

101
00:04:10,080 --> 00:04:12,484
و ب: چرا اینجا این کاررا انجام دهم؟!

102
00:04:12,508 --> 00:04:14,008
اگر می‌گفتم متخصص زنان هستم،

103
00:04:14,032 --> 00:04:16,699
آیا از من می‌خواستید یک آزمایش
لگن به شما بدهم؟»

104
00:04:16,723 --> 00:04:18,698
(خنده حضار)

105
00:04:19,207 --> 00:04:21,469
اما دلیل اصلی که می‌گویم ویراستارم

106
00:04:21,493 --> 00:04:23,017
این‌است که واقعیت دارد.

107
00:04:23,017 --> 00:04:25,770
شغل همه‌ درمان‌گرها است که به مردم 
برای ویرایش کمک کنند،

108
00:04:25,770 --> 00:04:28,880
اما چیزی که درمورد نقش خاص من 
در( درمان‌گرعزیز) جالب است

109
00:04:28,880 --> 00:04:31,571
این است که ویرایش را 
فقط برای یک نفر انجام نمی‌دهم.

110
00:04:31,595 --> 00:04:34,269
سعی می کنم به همه خوانندگان 
یاد دهم چگونه ویرایش کنند،

111
00:04:34,293 --> 00:04:36,301
هرهفته یک نامه بعنوان نمونه طرح می‌کنم.

112
00:04:36,325 --> 00:04:37,968
لذا در مورد چیزهایی می‌اندیشم مثل،

113
00:04:37,992 --> 00:04:39,770
«چه موردی غیر اساسی یا اتفاقی است؟»

114
00:04:39,794 --> 00:04:43,040
«آیا حرکت شخصیت اصلی به سمت جلو است
یا در دور باطل افتاده‌اند،

115
00:04:43,064 --> 00:04:46,207
آيا شخصیت‌های حامی اهمیت دارند یا عامل 
سردرگمی وحواس‌پرتی هستند؟»

116
00:04:46,231 --> 00:04:48,364
«آیا رویداد‌های مهم چیزی
را آشکار می‌سازند؟»

117
00:04:48,699 --> 00:04:50,254
و چیزی را که متوجه شده‌ام

118
00:04:50,278 --> 00:04:54,278
این‌است که داستان‌های اغلب مردم بیشتر
حول دو موضوع کلیدی دور می‌زنند.

119
00:04:54,302 --> 00:04:55,778
اولی آزادی است،

120
00:04:55,802 --> 00:04:57,579
و دومی تغییر.

121
00:04:57,603 --> 00:04:58,833
و وقتی من ویرایش می‌کنم،

122
00:04:58,857 --> 00:05:00,949
این مضامين است که من با آنها شروع می‌کنم.

123
00:05:00,973 --> 00:05:03,671
خوب، بیایید برای چند لحطه به آزادی
توجه کنیم.

124
00:05:03,695 --> 00:05:06,449
داستان‌های ما در مورد آزادی 
به صورت زیرطرح می‌شود :

125
00:05:06,473 --> 00:05:08,338
به طور کلی، ما بر این باوریم که،

126
00:05:08,362 --> 00:05:11,750
مقدار زیادی آزادی داریم.

127
00:05:12,317 --> 00:05:14,397
به جز وقتی که مشکلی پیش می‌آید،

128
00:05:14,421 --> 00:05:16,921
در آن صورت، ناگهان، احساس 
می‌کنیم که هیچ چیزنداریم.

129
00:05:16,945 --> 00:05:19,603
بسیاری از داستان‌های ما در مورد 
حس گیرافتادن است، خوب؟

130
00:05:19,627 --> 00:05:22,102
احساس زندانی بودن می‌کنیم 
توسط خانواده، کارمان،

131
00:05:22,126 --> 00:05:24,238
روابط‌مان، گذشته‌های‌مان.

132
00:05:24,599 --> 00:05:28,266
گاهی، حتی خود را با داستان خود کم بینی
افراطی زندانی می‌کنیم --

133
00:05:28,290 --> 00:05:30,179
می‌دانم که این داستان‌ها را
همه بلدید،

134
00:05:30,203 --> 00:05:32,452
داستان «زندگی همه بهتراز زندگی من‌است»

135
00:05:32,452 --> 00:05:33,746
به مرحمت رسانه‌های اجتماعی.

136
00:05:33,746 --> 00:05:36,338
داستان «من یک فریب‌کارم»، داستان 
«کسی دوستم ندارد»،

137
00:05:36,342 --> 00:05:38,540
داستان « زمانه هیج‌وقت با من یار نبوده»

138
00:05:38,564 --> 00:05:41,101
داستان «وقتی می گویم، 'سلام سیری' و 
جواب نمی‌دهد،

139
00:05:41,125 --> 00:05:42,642
یعنی از من متنفر است.»

140
00:05:42,666 --> 00:05:44,727
من تورا می‌بینم، ببین، من تنها نیستم.

141
00:05:45,532 --> 00:05:47,437
زنی که آن نامه را برای من نوشت،

142
00:05:47,461 --> 00:05:49,349
او نیز احساس می‌کرد گرفتار شده است.

143
00:05:49,373 --> 00:05:52,222
اگر در کنار شوهرش بماند هرگز دیگر 
به او اعتماد نخواهد کرد،

144
00:05:52,246 --> 00:05:54,651
اما اگر او را ترک کند،
فرزندانش رنج خواهند برد.

145
00:05:55,040 --> 00:05:57,920
حالا، کاریکاتوری وجود دارد
که فکر می‌کنم نمونه عالی است

146
00:05:57,944 --> 00:06:00,468
از آنچه واقعاً در این
داستان‌ها اتفاق می‌افتد.

147
00:06:00,492 --> 00:06:02,898
زندانی‌ را نشان می‌دهد
که میله‌ها را تکان می‌دهد،

148
00:06:02,922 --> 00:06:04,944
ناامیدانه تلاش می‌کند که بیرون رود.

149
00:06:04,968 --> 00:06:07,159
اما طرف راست و چپ وی، باز است.

150
00:06:07,183 --> 00:06:08,944
میله‌ای نیست.

151
00:06:08,968 --> 00:06:11,174
زندانی در زندان نیست.

152
00:06:11,977 --> 00:06:13,152
او نماد اکثریت ماست.

153
00:06:13,152 --> 00:06:14,827
حس می‌کنیم کاملا به دام افتاده‌ایم،

154
00:06:14,827 --> 00:06:16,922
اسیر سلول‌های زندان عاطفی خود هستیم.

155
00:06:16,922 --> 00:06:19,065
اما گامی اطراف میله‌ها برای 
آزادی برنمی‌داریم

156
00:06:19,065 --> 00:06:21,199
چون می‌دانیم که سخت و پیچیده است.

157
00:06:21,223 --> 00:06:23,489
آزادی با مسئولیت همراه است.

158
00:06:23,802 --> 00:06:27,651
و اگر ما مسئولیت نقش خودمان را
در داستان بپذیریم،

159
00:06:27,675 --> 00:06:29,794
احتمالا لازمست که تغییر کنیم.

160
00:06:29,818 --> 00:06:33,056
و این موضوع مشترک دیگری است که 
من در داستان‌ها می‌بینم : تغییر.

161
00:06:33,080 --> 00:06:34,556
وآنها به صورت زیر طرح می‌شوند:

162
00:06:34,580 --> 00:06:36,786
فردی می‌گوید، « می‌خواهم تغییر کنم.»

163
00:06:36,810 --> 00:06:38,777
اما منظورواقعی وی این‌است که،

164
00:06:38,801 --> 00:06:42,024
« می‌خواهم شخصیت دیگر
داستان تغییر کنند.»

165
00:06:42,476 --> 00:06:44,206
توصیف روانشناسان ازاین معضل این‌است:

166
00:06:44,230 --> 00:06:46,738
« اگرملکه بیضه داشت، شاه می‌شد.»

167
00:06:46,762 --> 00:06:47,921
منظورم ..

168
00:06:47,945 --> 00:06:48,945
(خنده حضار)

169
00:06:48,969 --> 00:06:50,873
منطقی و معقول نیست، خوب؟

170
00:06:51,923 --> 00:06:53,907
چرا ما نمی‌خواهیم شخصیت اصلی را که،

171
00:06:53,931 --> 00:06:56,336
قهرمان داستان هم هست، تغییر کند؟

172
00:06:56,360 --> 00:06:57,987
خوب، شاید به علت است که تغییر،

173
00:06:58,011 --> 00:06:59,741
حتی اگر واقعا مثبت هم باشد،

174
00:06:59,765 --> 00:07:02,357
شامل از دست دادن خیلی چیزها است.

175
00:07:02,381 --> 00:07:03,992
از دست دادن چیزهای آشنا.

176
00:07:04,016 --> 00:07:07,349
حتی اگر این چیزهای آشنا، ناخوشایند 
یا بشدت آزاردهنده هم باشد،

177
00:07:07,349 --> 00:07:09,881
حداقل با شخصیتها، طرح و 
فضای داستان آشنا خواهیم شد،

178
00:07:09,881 --> 00:07:12,294
در حد تکرار گفتگو در این داستان.

179
00:07:12,318 --> 00:07:13,636
« تو هرگز لباس نمی‌شوری!»

180
00:07:13,660 --> 00:07:14,873
« آخرین بار من شستم!»

181
00:07:14,897 --> 00:07:16,061
«اوه، راستی؟ کی؟»

182
00:07:16,085 --> 00:07:17,816
چیزی به نحو عجیبی به ما آرامش می‌دهد

183
00:07:17,840 --> 00:07:20,190
ازاین‌که دقیقا می‌دانیم داستان 
چگونه پیش می‌رود

184
00:07:20,214 --> 00:07:21,666
در هر لحظه.

185
00:07:22,170 --> 00:07:25,686
نوشتن یک فصل جدید ریسک ورود
به دنیای ناشناخته‌ است.

186
00:07:25,686 --> 00:07:27,892
خیره شدن به یک صفحه خالی وسفید.

187
00:07:27,892 --> 00:07:29,905
و حال هر نویسنده‌ای به شما 
خواهد گفت،

188
00:07:29,905 --> 00:07:32,476
چیزی ترسناکتراز یک صفحه خالی وجود ندارد.

189
00:07:32,476 --> 00:07:33,913
اما نکته‌ای وجود دارد.

190
00:07:33,937 --> 00:07:35,960
وقتی داستان خود را ویرایش کنیم،

191
00:07:35,984 --> 00:07:39,118
نوشتن فصل بعدی به مراتب 
آسان‌تر می‌شود.

192
00:07:39,459 --> 00:07:42,753
درفرهنگ ما برای این‌ که خودمان را بشناسیم
زیاد صحبت شده‌ است.

193
00:07:42,777 --> 00:07:46,364
اما بخشی ازخودشناسی این است که چیزهایی را
در مورد خودمان فراموش کنیم.

194
00:07:46,388 --> 00:07:49,976
برای رها شدن از نسخه‌ی داستانی که 
برای خودتان تعریف می‌کرده‌اید

195
00:07:50,000 --> 00:07:51,826
برای اینکه بتوانید زندگی کنید،

196
00:07:51,826 --> 00:07:54,270
و نه براساس آن داستانی که 
درمورد زندگی‌تان همواره

197
00:07:54,270 --> 00:07:55,420
تعریف می‌کردید.

198
00:07:55,897 --> 00:07:58,733
و به این نحو ما میله‌های زندان 
را دور می‌زنیم.

199
00:07:59,297 --> 00:08:02,638
حالا می‌خواهم برگردم به نامه‌ای که آن خانم
در مورد مسائلش نوشته بود.

200
00:08:02,662 --> 00:08:04,773
او از من پرسیده بود، چه باید کند؟

201
00:08:04,797 --> 00:08:07,246
اکنون من این واژه را دردفترم ضبط کرده‌ام:

202
00:08:07,270 --> 00:08:09,254
اولترا کرپی داریانیزم.

203
00:08:09,278 --> 00:08:13,873
عادت اظهارنظر و توصیه خارج
از حیطه دانش و تجربه گوینده.

204
00:08:13,897 --> 00:08:15,175
کلمه‌ی پرمعنایی‌است، درست؟

205
00:08:15,199 --> 00:08:17,160
از آن می‌توان در خیلی موارد استفاده کرد.

206
00:08:17,184 --> 00:08:19,595
مطمئنم پس ازاین نشست TED 
ازآن استفاده خواهید کرد.

207
00:08:19,619 --> 00:08:22,530
من استفاده می‌کنم چون یاد آوری می‌کند 
که به عنوان درمان‌گر،

208
00:08:22,554 --> 00:08:24,936
می‌توانم به مردم در تنظیم
برنامه‌هایشان کمک کنم،

209
00:08:24,960 --> 00:08:27,428
اما نمی‌توانم برای آنها در
زندگی تصمیم بگیرم.

210
00:08:27,754 --> 00:08:30,373
داستان خودتان را فقط خودتان 
می‌توانید بنویسید،

211
00:08:30,397 --> 00:08:32,500
وتنها چیزی که نیاز دارید ابزارلازم‌است.

212
00:08:32,524 --> 00:08:33,815
کاری که می‌خواهم انجام دهم

213
00:08:33,839 --> 00:08:36,632
ویرایش داستان این خانم است 
باهم، درهمین‌جا،

214
00:08:36,656 --> 00:08:39,688
برای نشان دادن اینکه چطور در
داستانهای خود تجدید نظرکنیم.

215
00:08:39,998 --> 00:08:42,172
برای شروع، از شما می‌خواهم

216
00:08:42,196 --> 00:08:45,632
که درمورد داستانی که همین الان 
دارید به خودتان می‌گویید فکر کنید

217
00:08:45,656 --> 00:08:47,777
که ممکن است مربوط به شماهم نباشد.

218
00:08:47,801 --> 00:08:50,865
می‌تواند در مورد وضعیت
شما در حال حاضر باشد،

219
00:08:50,889 --> 00:08:53,317
ممکن است مربوط به فردی در زندگی شما باشد،

220
00:08:53,341 --> 00:08:55,309
حتی ممکن است مربوط به خودتان باشد.

221
00:08:55,793 --> 00:08:58,725
و از شما می خواهم که به شخصیت‌های
پشتیبان نگاهی بیاندازید.

222
00:08:58,749 --> 00:09:00,574
چه کسانی به شما کمک می‌کنند

223
00:09:00,598 --> 00:09:03,677
تا ازنسخه غلط این داستان حمایت کنید؟

224
00:09:04,202 --> 00:09:06,615
به عنوان مثال، اگرخانمی
که این نامه را برای من نوشت

225
00:09:06,639 --> 00:09:08,162
به دوستانش می‌گفت که چه رخ داده،

226
00:09:08,162 --> 00:09:11,215
احتمالاً با او رفتاری‌ که « دلسوزی
احمقانه» نام دارد می‌کردند.

227
00:09:11,215 --> 00:09:13,739
حال، با درنظرگرفتن دلسوزی احمقانه،
ادامه می‌دهیم،

228
00:09:13,739 --> 00:09:16,095
می‌گوییم، «حق با توست، واقعا 
بی انصافی‌ است،»

229
00:09:16,119 --> 00:09:19,230
وقتی یک دوست به ما می‌گوید که 
ترفیع مورد نظرش را نگرفته،

230
00:09:19,254 --> 00:09:22,025
علیرغم این‌ که می‌دانیم این اتفاق
قبلا هم بارها افتاده‌،

231
00:09:22,049 --> 00:09:24,097
زیرا واقعاً او تلاشی نمی‌کند،

232
00:09:24,121 --> 00:09:26,188
و احتمالاً از لوازم اداره هم دزدی می‌کند،

233
00:09:26,212 --> 00:09:27,212
(خنده حضار)

234
00:09:27,236 --> 00:09:29,782
می‌گوییم «آره، تو حق داری، 
او یک احمق است،»

235
00:09:29,806 --> 00:09:32,803
وقتی دوستی به ما می‌گوید
که دوست پسرش با او بهم زده،

236
00:09:32,827 --> 00:09:35,033
اگر چه حتی می‌دانیم که قطعا او از روش‌هایی

237
00:09:35,057 --> 00:09:36,841
در رابطه‌اشان استفاده می‌کند،

238
00:09:36,865 --> 00:09:39,691
مانند ارسال مداوم پیامک
یا کنجکاوی درامور شخصی،

239
00:09:39,715 --> 00:09:41,405
که نهایتا به این نتیجه منجر می‌شود.

240
00:09:41,429 --> 00:09:43,079
مشکل را می‌بینیم، مثل این‌ است که،

241
00:09:43,079 --> 00:09:45,532
اگربه هر باری که تو می‌روی
دعوایی شروع می‌شود،

242
00:09:45,532 --> 00:09:46,707
شاید به خاطر تو باشد.

243
00:09:46,707 --> 00:09:48,968
(خنده حضار)

244
00:09:48,992 --> 00:09:52,691
برای این که ویراستار خوبی باشیم، بایستی 
همدردی عاقلانه ای نشان دهیم.

245
00:09:52,715 --> 00:09:55,216
نه فقط به دوستان، بلکه حتی به خودمان.

246
00:09:55,240 --> 00:09:58,193
این موسوم است به --
فکر می‌کنم جمله اصلی آن احتمالا این باشد--

247
00:09:58,217 --> 00:10:00,684
«تحویل بمب‌های واقعیت از روی دلسوزی.»

248
00:10:01,024 --> 00:10:02,953
و این بمب‌های واقعیت دلسوزانه است،

249
00:10:02,977 --> 00:10:05,856
چون کمک می‌کنند تا متوجه شویم
چه بخشی از داستان را ندیده‌ایم.

250
00:10:05,880 --> 00:10:07,040
حقیقت این‌ است ‌که،

251
00:10:07,064 --> 00:10:09,786
ما نمی‌دانیم همسر این خانم با فرد دیگری 
رابطه‌ای دارد،

252
00:10:09,810 --> 00:10:12,558
یا چرا رابطه‌ی جنسی آنها از
دو سال پیش تغییر کرده،

253
00:10:12,582 --> 00:10:15,709
یا واقعا این تماس‌های تلفنی دیرهنگام 
شب درباره‌ی چیست.

254
00:10:15,733 --> 00:10:17,844
و حتی احتمال دارد به خاطر گذشته‌ی وی باشد،

255
00:10:17,868 --> 00:10:20,479
وی درحال نوشتن یک داستان منحصر بفرد
در مورد خیانت است،

256
00:10:20,503 --> 00:10:22,405
اما احتمالاً چیز دیگری هم وجود دارد

257
00:10:22,429 --> 00:10:25,373
که او علاقه ندارد، در نامه‌اش 
به من به آن اشاره کند،

258
00:10:25,397 --> 00:10:27,397
یا حتی خود او هم توجه نکرده است.

259
00:10:28,143 --> 00:10:30,452
شبیه داستان فردی که درحال دادن
آزمون رورشاک است،

260
00:10:30,476 --> 00:10:32,326
شما می‌دانید آزمون‌های رورشاک چیست؟

261
00:10:32,350 --> 00:10:35,334
یک روانشناس چند لكه‌ی جوهر مثل این
به شما نشان می‌دهد

262
00:10:35,358 --> 00:10:37,844
و می‌پرسد «چه می‌بینی؟»

263
00:10:38,287 --> 00:10:40,763
آنگاه آن فرد به لکه‌جوهر
نگاه می‌کند ومی‌گوید،

264
00:10:40,787 --> 00:10:44,304
«خوب، من قطعاً خون نمی‌بینم.»

265
00:10:45,675 --> 00:10:47,334
و آزمون‌گر می‌گوید،

266
00:10:47,358 --> 00:10:50,812
«خوب، به من بگو دیگرچه چیزی را 
قطعاً نمی‌بینی»

267
00:10:51,622 --> 00:10:53,932
در نوشتن، به آن نقطه نظر می‌گویند.

268
00:10:53,956 --> 00:10:56,709
چه چیزی راوی داستان مایل به دیدن آن نیست؟

269
00:10:56,733 --> 00:10:59,709
حاالا می‌خواهم نامه‌ی دیگری
را برای شما بخوانم.

270
00:11:00,797 --> 00:11:03,042
این نامه می‌نویسد،

271
00:11:04,860 --> 00:11:06,503
«درمانگر عزیز،

272
00:11:07,701 --> 00:11:09,597
در رابطه با همسرم
احتیاج به کمک دارم.

273
00:11:09,621 --> 00:11:11,525
اخیرا، هرکاری می‌کنم خشمگین می‌شود،

274
00:11:11,549 --> 00:11:14,621
حتی موارد جزئی، مثل صدایی که
وقت جویدن ایجاد می‌شود.

275
00:11:15,214 --> 00:11:16,397
در صبحانه،

276
00:11:16,421 --> 00:11:19,731
متوجه شدم که اوسعی می‌کند مخفیانه 
شیر اضافی درگرانولای من بریزد

277
00:11:19,755 --> 00:11:21,041
در نتیجه ترد نمی‌ماند.»

278
00:11:21,065 --> 00:11:22,445
(خنده حضار)

279
00:11:22,469 --> 00:11:26,580
«احساس می‌کنم پس ازفوت پدرم
دو سال پیش. نسبت به من بهانه‌گیر شده.

280
00:11:26,604 --> 00:11:27,882
رابطه‌ی ما خیلی خوب بود،

281
00:11:27,906 --> 00:11:29,794
و او وقتی جوان بود پدرش فوت کرد،

282
00:11:29,818 --> 00:11:32,381
این بود که نتوانست من را در آن 
دوره سخت درک کند.

283
00:11:32,405 --> 00:11:35,238
پدریکی از دوستان همکار من 
جند ماه پیش درگذشت،

284
00:11:35,262 --> 00:11:36,952
و او حال و اندوه من را درک می‌کند.

285
00:11:36,976 --> 00:11:40,064
آرزو داشتم می‌توانستم با همسرم هم 
مثل دوستم صحبت کنم،

286
00:11:40,088 --> 00:11:42,818
اما احساس می‌کنم که وی حالا من را به سختی
تحمل می‌کند.

287
00:11:42,842 --> 00:11:45,108
چگونه می‌توانم همسرم را به
زندگی برگردانم؟»

288
00:11:45,318 --> 00:11:46,468
بسیارخوب.

289
00:11:46,961 --> 00:11:49,326
لذا، برداشتی که احتمالا 
شما دارید این است که

290
00:11:49,350 --> 00:11:52,278
این هم شیبه همان داستانی است 
که قبلا برای شما خواندم،

291
00:11:52,302 --> 00:11:54,873
فقط از دید راوی دیگری بیان شده است.

292
00:11:54,897 --> 00:11:57,294
داستان آن زن درمورد شوهری 
است که خیانت می‌کند،

293
00:11:57,318 --> 00:12:00,666
داستان آن مرد درباره همسری است
که نمی‌تواند غم و اندوه او را درک کند.

294
00:12:01,159 --> 00:12:04,477
اما آنچه قابل توجه است، این است که 
علیرغم همه تفاوت‌های دو روایت،

295
00:12:04,501 --> 00:12:08,405
موضوع هردو داستان درباره شوق
بازگشت به رابطه خوب است.

296
00:12:08,825 --> 00:12:11,206
و اگر بتوانیم از روایت شخص اول خارج شویم

297
00:12:11,230 --> 00:12:13,952
و داستان را ازنگاه فرد دوم بنویسیم،

298
00:12:13,976 --> 00:12:16,849
ناگهان احساس همدردی بیشتری نسبت
به فرد دوم پیدا می‌کنیم،

299
00:12:16,873 --> 00:12:18,674
وطرح داستان روشن می‌شود.

300
00:12:19,342 --> 00:12:22,143
این سخت ترین مرحله در 
فرآیند ویرایش می‌باشد،

301
00:12:22,167 --> 00:12:24,434
و البته جایی است که تغییرآغاز می‌شود.

302
00:12:24,786 --> 00:12:28,326
چه اتفاقی خواهد افتاد اگرشما به
داستان خودتان نگاه کنید

303
00:12:28,350 --> 00:12:31,238
وسپس آن را از دیدگاه شخص دیگر بنویسید؟

304
00:12:31,667 --> 00:12:35,127
حالا ازاین دید وسیع‌تر چه می‌بینید؟

305
00:12:35,991 --> 00:12:38,230
این که، وقتی افرادی را
می‌بینم که افسرده هستند

306
00:12:38,254 --> 00:12:39,405
گاهی می‌گویم،

307
00:12:39,429 --> 00:12:42,548
« دراین لحظه در شریط مطلوبی برای
صحبت کردن در مورد خودت نیستی،»

308
00:12:42,572 --> 00:12:45,646
زیرا افسردگی داستان‌های ما را
با روشی ویژه تحریف می کند.

309
00:12:45,670 --> 00:12:47,226
دید ما را محدود می‌کند.

310
00:12:47,226 --> 00:12:50,631
این موضوع هنگامی که احساس تنهایی، 
رنجش یا طرد شدن می‌کنیم نیز صادق است.

311
00:12:50,631 --> 00:12:52,250
ما انواع داستان‌ها تولید می‌کنیم،

312
00:12:52,250 --> 00:12:54,093
که با لنزی محدود، آنها راتحریف می‌کنیم

313
00:12:54,093 --> 00:12:56,410
در حالی‌که خود ما هم از داشتن 
آن آگاه نیستیم.

314
00:12:56,680 --> 00:13:00,434
و بعد، ما به طورچشم‌گیر به پخش کننده اخبار
غیرواقعی درمورد خودمان تبدیل می شویم.

315
00:13:01,482 --> 00:13:03,348
در این جا بایستی اعترافی کنم،

316
00:13:03,822 --> 00:13:07,040
من در مورد نامه ای که برای شما خواندم، 
روایت را از زبان شوهر نوشتم.

317
00:13:07,040 --> 00:13:08,865
نمی‌توانید تصور کنید، چقدر وقت صرف

318
00:13:08,889 --> 00:13:11,326
بحث میان گرانولا
وچیپس پیتا، کردم، به هر حال.

319
00:13:11,350 --> 00:13:14,488
من آن را بر اساس همه 
روایات دیگری نوشتم

320
00:13:14,512 --> 00:13:15,956
که در طول سال‌ها دیده‌ام،

321
00:13:15,980 --> 00:13:19,699
نه فقط در کار درمان بیماران
بلکه در ستونی که دارم.

322
00:13:19,723 --> 00:13:20,960
گاهی پیش می‌آید

323
00:13:20,984 --> 00:13:23,230
دو نفرکه دارای مشکل مشابه‌ای هستند

324
00:13:23,254 --> 00:13:25,730
بدون شناخت یک دیگربرای من نامه نوشته‌اند ،

325
00:13:25,754 --> 00:13:27,746
و من دو نمونه از یک داستان را

326
00:13:27,770 --> 00:13:29,103
در صندوق ایمیلم دارم.

327
00:13:29,546 --> 00:13:31,234
واقعا پیش آمده است.

328
00:13:31,901 --> 00:13:34,828
من نمی‌دانم نسخه‌ی دیگر 
نامه‌‌ی این خانم چیست،

329
00:13:34,852 --> 00:13:36,321
اما این را می‌دانم که:

330
00:13:36,345 --> 00:13:37,678
او باید آن را بنویسد.

331
00:13:38,082 --> 00:13:40,127
چون با یک ویرایش شجاعانه،

332
00:13:40,151 --> 00:13:43,953
او یک نسخه به مراتب ظریف‌تری از
نامه ای که برایم نوشته بود، خواهد نوشت.

333
00:13:43,977 --> 00:13:46,603
حتی اگر شوهرش با کسی
رابطه‌ای داشته باشد --

334
00:13:46,627 --> 00:13:48,357
که امکان آن هست --

335
00:13:48,381 --> 00:13:51,444
این زن هنوز نیازی به دانستن 
جزییات داستان ندارد.

336
00:13:52,096 --> 00:13:54,984
چون فقط به خاطر مزایا و
ویژگی‌های انجام یک ویرایش،

337
00:13:55,008 --> 00:13:58,320
وی امکانات بیشتری در مورد 
جزییات داستان خواهد داشت.

338
00:13:59,277 --> 00:14:02,832
حال، گاهی پیش می‌آید که من کسانی را
می‌بینم واقعاً گیر افتاده‌اند،

339
00:14:02,856 --> 00:14:05,654
و آنها واقعاً روی مسئله خود 
وقت وانرژی گذاشته‌اند.

340
00:14:05,654 --> 00:14:08,700
ما آنها را بیچارگان ناراضی که حاضر
به پذیرش کمک نیستند می‌نامیم.

341
00:14:08,700 --> 00:14:10,444
مطمئنم افراد این نوعی
را می‌شناسید.

342
00:14:10,444 --> 00:14:13,500
آنان افرادی هستند که وقتی می‌خواهید،
پیشنهادی به آنها ارائه دهید،

343
00:14:13,504 --> 00:14:18,353
آن را رد می کنند با «بله، نه،
این هرگز کار نخواهد کرد، چون ...»

344
00:14:18,801 --> 00:14:22,119
«بله، نه، این غیرممکن‌است،
زیرا نمی‌توانم این کار را انجام دهم»

345
00:14:22,143 --> 00:14:26,349
«بله، می‌خواهم دوستان بیشتری داشته 
باشم، ولی مردم بسیارغیرقابل تحمل‌اند»

346
00:14:26,373 --> 00:14:28,421
(خنده حضار)

347
00:14:28,445 --> 00:14:30,222
چیزی‌ که آنها واقعاً نمی‌پذیرند

348
00:14:30,246 --> 00:14:33,646
ویرایشی بر داستان تیره بختی و
بن بست زندگی آنهاست.

349
00:14:34,300 --> 00:14:37,514
و لذا، با این افراد،
من معمولا رویکرد و برخورد متفاوتی دارم.

350
00:14:37,538 --> 00:14:40,197
وکاری‌ که می‌کنم این‌ است 
که چیزی دیگر می‌گویم.

351
00:14:40,221 --> 00:14:42,228
به آنها می‌گویم،

352
00:14:42,252 --> 00:14:44,148
«همه ما خواهیم مرد»

353
00:14:44,834 --> 00:14:47,603
مطمئنم از این‌ که من درمانگر
شما نیستم. خوشحالید.

354
00:14:48,056 --> 00:14:49,405
زیرا آنها به من نگاه می‌کنند

355
00:14:49,429 --> 00:14:51,500
مثل همین نگاه کنونی شما به من،

356
00:14:51,524 --> 00:14:53,183
با این نگاه سرشارازحیرت کامل.

357
00:14:53,207 --> 00:14:55,302
اما بعد توضیح می دهم که داستانی وجود دارد

358
00:14:55,326 --> 00:14:58,103
که بالاخره درباره 
هر یک ما نوشته می‌شود.

359
00:14:58,127 --> 00:14:59,727
به آن اگهی فوت می‌گویند.

360
00:15:00,603 --> 00:15:05,016
ومی گویم که بجای اینکه خودمان داستان 
غصه و گرفتاری‌های‌ خومان را بنویسیم،

361
00:15:05,040 --> 00:15:08,325
تا وقتی که زنده هستیم این داستان‌ها
را شکل ‌دهیم.

362
00:15:09,016 --> 00:15:11,643
ما باید قهرمان ىاستان‌های
خود باشیم نه قربانیان آن،

363
00:15:11,667 --> 00:15:14,572
ما باید انتخاب کنیم که چه چیز در
آن صفحه‌ ذهن ما زندگی می‌کند

364
00:15:14,596 --> 00:15:16,263
و واقعیت‌های ما را شکل می‌دهد.

365
00:15:17,096 --> 00:15:20,959
به آنها می‌گویم که زندگی یعنی تصمیم در 
مورد اینکه چه داستان‌هایی قابل شنیدن است

366
00:15:20,983 --> 00:15:22,665
و کدام یک نیازمند ویرایش است.

367
00:15:22,689 --> 00:15:25,705
واینکه کدام ارزش آن را دارد که برای
تجدید نظر آن تلاش کرد

368
00:15:25,729 --> 00:15:28,895
چون درباره کیفیت زندگی ما
چیزی باارزش تراز داستان‌هایی نیستند

369
00:15:28,919 --> 00:15:31,103
که آنها رابرای خودمان تعریف می‌کنیم.

370
00:15:31,127 --> 00:15:34,468
می گویم که وقتی مساله مربوط
به داستان‌های زندگی ما باشد،

371
00:15:34,492 --> 00:15:38,373
باید با هدف دریافت جایزه پولیتزر
برای شخص خودمان آن‌ها را بنویسیم.

372
00:15:38,397 --> 00:15:41,266
حالا اکثرما ییچارگان شاکی نیستیم که حاضر
به پذیرش کمک نباشیم،

373
00:15:41,290 --> 00:15:43,643
یا حداقل فکر نمی‌کنیم که باشیم.

374
00:15:43,667 --> 00:15:46,294
اما این نقشی است که به آسانی 
می‌توان درگیر آن شد

375
00:15:46,318 --> 00:15:49,529
وقتی احساس کنیم مضطرب یا عصبانی
یا صدمه پذیریم.

376
00:15:49,553 --> 00:15:52,116
بنابراین دفعه دیگر
در حال مبارزه با چیزی هستید،

377
00:15:52,140 --> 00:15:53,569
به خاطر داشته باشید،

378
00:15:53,593 --> 00:15:55,116
همه ما خواهیم مرد.

379
00:15:55,140 --> 00:15:56,569
(خنده حضار)

380
00:15:56,593 --> 00:15:59,101
وآنگاه ابزارهای ویرایش خود را بیرون آورید

381
00:15:59,125 --> 00:16:00,744
و از خود بپرسید:

382
00:16:00,768 --> 00:16:03,720
می خواهم داستان من چی باشد؟

383
00:16:04,929 --> 00:16:08,335
و بعد، شاهکار خود را بنویسید

384
00:16:08,716 --> 00:16:09,875
سپاسگزارم.

385
00:16:09,899 --> 00:16:12,526
(تشویق حضار)