WEBVTT

00:00:03.030 --> 00:00:06.089
Wykonywałem różne prace na umowę, dopóki

00:00:06.090 --> 00:00:10.954
nie odkryłem firmy Odeo, prowadzonej przez Evana Williams'a.

00:00:11.130 --> 00:00:14.049
Kilka miesięcy później miał dołączyć do niego Biz Stone.

00:00:14.460 --> 00:00:18.049
Była to firma zajmująca się tworzeniem podcastów.

00:00:18.340 --> 00:00:20.939
Nigdy wcześniej nie napisałem swojego CV.

00:00:21.300 --> 00:00:24.689
W ogóle nie interesowało mnie tworzenie podcastów.

00:00:24.690 --> 00:00:28.759
Ale byłem bardzo dobrym programistą i chciałem

00:00:28.760 --> 00:00:33.089
zrozumieć internet od strony konsumenta.

00:00:33.090 --> 00:00:35.489
Dużo rzeczy, którymi się zajmowałem, były ostatnimi elementami całego procesu, produkcją wyjściową.

00:00:35.490 --> 00:00:39.619
Dotyczyły mojej mamy i jej życia,

00:00:39.620 --> 00:00:41.459
ale w niebezporśredni sposób.

00:00:41.460 --> 00:00:47.289
Moja mama może na przykład zamówić taksówkę w Nowym Jorku i zetknąć się z moim oprogramowaniem,

00:00:47.290 --> 00:00:49.329
albo kupić bilet do Alcatraz i zetknąć się z moim oprogramowaniem.

00:00:49.330 --> 00:00:50.879
Ale nigdy bezpośrednio.

00:00:50.960 --> 00:00:54.879
Chciałem nauczyć się tej bezpośredniości w interakcji.

00:00:54.880 --> 00:00:57.294
Zacząłem więc pracować z Ev'em i Biz'em.

00:00:57.480 --> 00:01:03.389
I szybko dowiedziałem się, że nikt w firmie nie lubił wcale tworzenia podcastów.

00:01:03.390 --> 00:01:07.269
Nikt nie ekscytował się tworzeniem produktu

00:01:07.270 --> 00:01:09.829
albo tworzeniem narzędzi, pracownicy sami nie używali też tych narzędzi.

00:01:09.830 --> 00:01:12.479
Nie tworzyliśmy więc czegoś, czego uwielbialiśmy używać.

00:01:12.830 --> 00:01:15.819
Była to więc całkiem ciekawa sytuacja, która

00:01:15.820 --> 00:01:19.339
pozwoliła na powstawanie innych pomysłów.

00:01:19.790 --> 00:01:28.519
Na przełomie 2005 i 2006 roku wszyscy podzieliliśmy się na odrębne grupy.

00:01:28.930 --> 00:01:31.739
Dostaliśmy zadanie, żeby wymyśleć coś,

00:01:31.740 --> 00:01:34.469
nad czym chcielibyśmy pracować.

00:01:34.470 --> 00:01:39.604
Pierwszą rzeczą, która przyszła mi do głowy to pomysł z 2000 roku.

00:01:39.840 --> 00:01:43.499
Ale teraz w latach 2005-2006 mieliśmy sms-y.

00:01:43.500 --> 00:01:48.219
Mogłem po prostu wysłać sms-a z sieci Cingular do sieci Verizon.

00:01:48.220 --> 00:01:50.469
To było coś zupełnie nowego w Stanach.

00:01:50.470 --> 00:01:52.794
Zakochałem się w tej technologii.

00:01:53.060 --> 00:01:57.079
Działa na wszystkich urządzeniach,

00:01:57.080 --> 00:01:58.969
nawet tych najtańszych.

00:01:59.210 --> 00:02:02.579
Jednocześnie ma ograniczenie 160 znaków.

00:02:02.580 --> 00:02:05.539
Nie zawsze działa.

00:02:05.540 --> 00:02:08.319
Nie jest dopracowana. Uwielbiam takie rzeczy.

00:02:08.560 --> 00:02:09.539
Poddałem więc taką myśl:

00:02:09.540 --> 00:02:13.569
"A co, jeśli moglibyśmy po prostu używać sms-ów? Możnaby dzielić się przez nie tym,

00:02:13.570 --> 00:02:16.939
co się akurat robi. Będą wychodziły w czasie rzeczywistym do wszystkich

00:02:16.940 --> 00:02:19.069
ludzi, którzy chcą je dostać. A później

00:02:19.070 --> 00:02:21.449
mogłyby zostać zarchiwizowane w sieci. Możnaby je też wysyłać

00:02:21.450 --> 00:02:23.589
z sieci i dochodziłyby na różne urządzenia.

00:02:23.590 --> 00:02:26.839
Zrobilibyśmy z tego coś odrębnego. Byłoby świetne."

00:02:27.310 --> 00:02:30.449
Dwoje ludzi z mojej grupy w parku, byliśmy wtedy na placu zabaw,

00:02:30.660 --> 00:02:31.469
powiedziało, że to dobry pomysł.

00:02:31.470 --> 00:02:34.799
Zaprezentowaliśmy go firmie. Wszystko zajęło około tygodnia.

00:02:34.800 --> 00:02:36.679
I w końcu firma poważnie się tym zainteresowała.

00:02:36.680 --> 00:02:40.164
Miałem dwa tygodnie na to, żeby napisać oprogramowanie

00:02:40.390 --> 00:02:45.060
z jeszcze jednym programistą i Biz'em Stone'm. I udało się nam.

00:02:45.160 --> 00:02:48.599
Pod koniec drugiego tygodnia wysłałem pierwszego tweeta,