OJ77T1 V ENG Subtitle Preview

Ik weet niet precies hoe ik deze
lezingen moet beginnen.

Omdat er zes lezingen en
zeven discussies zullen zijn

wil ik erop wijzen, als het mag,

dat we samen over
onze problemen gaan nadenken.

We gaan ons verstand gebruiken,
helder denken,

en geen aanmatigende
opvattingen, standpunten, oordelen,

of wat voor conclusie dan ook.

En daarom wordt het vrij serieus.

Het is geen amusement,

een ochtend vrij of een middag,
zaterdag en zondag,

maar meer een serieuze bijeenkomst
om heel intens stil te staan

bij de vele menselijke conflicten, problemen,
zorgen, genoegens, angsten,

en de aard van meditatie en zo.

We gaan op al deze onderwerpen in,
op al deze zaken.

Maar eerst wil ik er graag op wijzen,
als het mag,

dat de spreker je van niets
wil overtuigen.

Neem dat alsjeblieft aan.

Hij is je niet aan het overhalen
om zijn lijn van denken te volgen.

Nogmaals: neem dat alsjeblieft aan.

Hij biedt geen
bepaald soort ideologieën aan,

noch overtuigingen, noch conclusies,

omdat die de wereld verdeeld hebben,

de mensen, de een tegenover de ander.

Dus we houden ons op geen enkele manier
met dit soort zaken bezig,

geen overtuiging, conclusie,
standpunten of oordelen.

Maar we gaan samen,
en we bedoelen samen,

jij en de spreker,
voorzichtig, objectief,

kijken naar wat er om ons heen gebeurt,

niet romantisch, niet sentimenteel,
maar alleen observeren,

zonder enige conclusie,
zonder een standpunt te verkondigen,

maar alleen samen kijken en redeneren,
samen nadenken.

En ik denk dat het heel belangrijk is
om dat woordje 'samen' te begrijpen.

De meesten van ons zijn gewend
om naar dit soort bijeenkomsten te gaan

om te accepteren wat de spreker zegt
of om het te verwerpen,

het ene standpunt of idee
tegenover het andere,

of om je te overtuigen,
door slim te argumenteren,

om te volgen of accepteren wat hij zegt.

En daarom denken we samen na
over deze problemen,

dit met elkaar delend.

Dit is echt heel belangrijk
om te begrijpen,

als ik verder mag,

omdat je de neiging hebt om te luisteren
alsof iemand daar aan het praten is,

en jij het langs je neus weg
aanneemt of verwerpt.

Dat lijkt me dus
jouw verantwoordelijkheid,

in de zin van

dat je je voorneemt, serieus,
om samen na te denken,

om de precieze, ware oplossingen
te vinden voor deze problemen

waardoor wij mensen gekweld worden.

Dat vraagt dus van ieder van ons

die manier van redeneren,

de vaardigheid om logisch te denken,
verstandig, volledig,

wordt enorm belangrijk.

We neigen ernaar te denken dat elk product
van redeneren, helder denken,

te intellectueel is en, daarom,
niet voor ieder van ons bestemd.

Daarentegen denk ik dat als we samen
kunnen denken, waarnemen, redeneren,

terwijl we onze persoonlijke conclusies,
standpunten, evaluaties opzijzetten,

wat ons wel of niet aanstaat,

waar we ons toe aangetrokken voelen en zo,

als we al die dingen opzij kunnen zetten,

en samen kunnen nadenken,
grondig, verstandig,

te weten objectief, volledig,

dan, denk ik, zullen we onszelf
grondig kunnen transformeren.

Want wanneer je de wereld over gaat,
zoals de spreker doet,

van India, Europa en hier,

dan zie je enorm leed, oorlogen, geweld,

allerlei stommiteiten,
terrorisme, moorden, drugs.

Jullie weten net zo goed als ik
wat er gebeurt.

En we accepteren deze zaken
alsof ze onvermijdelijk zijn.

En, omdat de meesten van ons
traditiegetrouw zijn,

aanvaarden we deze dingen
heel vanzelfsprekend en makkelijk.

Of we komen ertegen in opstand.

Maar die opstand is een reactie,

zoals communisme een reactie is tegen
kapitalisme, of fascisme.

Nu, zonder opstand,
zonder ergens tegenin te gaan,

en onze eigen kleine groep
of communes te vormen,

or een bepaalde goeroe te volgen,
of een andere,

uit India, of uit dit land,

en ze komen over de hele wereld als
paddestoelen uit de grond, die goeroes,

jammergenoeg.

Maar, als we dat zouden kunnen, zonder
enige vorm van autoriteit te accepteren,

omdat er in spirituele zaken
geen autoriteit bestaat,

er is geen goeroe, er is geen priester,
er zijn geen straffen.

Dit is belangrijk om te begrijpen

wanneer we samen

ingaan op al deze problemen
die wij mensen gehad hebben,

al eeuwen en eeuwen,
generatie na generatie.

Dus als ik er om te beginnen op
mag wijzen dat er hier geen autoriteit is.

Wij zijn vrienden,
twee vrienden, die samen spreken

over onze conflicten, onze onzekerheden,
ons geploeter,

de zaken waar wij als mensen
mee te maken krijgen in ons leven,

en beëindigen met de dood,
zonder te begrijpen waar het over gaat,

of ons wijden aan een bepaald soort actie,
denkend dat het de oplossing is

voor al onze menselijke conflicten en
lijden en angsten.

Wanneer dat helder en duidelijk
begrepen is,

dat er geen autoriteit is...
de spreker heeft geen enkele autoriteit,

ook al zit hij op een podium,

want dat is alleen maar voor het gemak,
zodat we elkaar allemaal kunnen zien.

Maar een beetje hoogte verleent hem
geen autoriteit.

Dicht hem dus geen autoriteit toe,

verleen hem dat niet, geef hem dat niet.

En ik meen dit heel oprecht,
want in psychologische zaken

die we samen heel intens
gaan onderzoeken,

bestaat er geen autoriteit,
of het nu de Europese psychologen zijn

of de moderne psychologen

of de goeroes of de boeken,
of de redders, oud of modern,

autoriteit accepteren in dat
veld van de psychologie,

is helderheid opgeven,
helder denken, logica,

geestelijk gezond zijn en, zodoende, heel.

Het woord 'heel' houdt in
een goede gezondheid hebben,

geestelijke gezondheid,
en houdt ook houdt ook heiligheid in.

Dus, wanneer we het woord
'heel', holistisch, gebruiken

omvat het dat alles -
gezondheid, wijsheid, helderheid,

en dat wat heilig is, compleet.

Dus, zoals we zeiden,
in het veld van de psychologie,

omdat er geen autoriteit bestaat,

schuiven we alles terzijde
wat mensen ons verteld hebben

- als je dat kan -
wat heel moeilijk is,

en onderzoeken we, stap voor stap,
ook weer, als we dat kunnen,

het enorme probleem van het bestaan,
van ons dagelijks leven.

Psychologisch gezien,
van binnen,

zijn wij mensen, waar we ook zijn,
de wereld, psychologisch gezien.

Wij zijn de wereld,
de wereld ben ik en ik ben de wereld.

En dat is een psychologisch,
absoluut feit.

Of je nu een blanke huid hebt,
een bruine of zwarte

of wat dan ook, aan de buitenkant,
welvarend, rijk, succesvol,

veel auto's, de hele zaak.

Of misschien ben je heel arm,

maar van binnen, heel diep,
zijn we allemaal hetzelfde.

We lijden, we zijn eenzaam,
we hebben verdriet, conflict,

ellende, verwarring, op iemand leunen
om ons te vertellen wat te doen,

hoe te denken, wat te denken.

We zijn slaven van propaganda,

vanuit de verschillende kerken
en verschillende religies, sekten

- dat is wat aan de orde is,
over de hele wereld,

niet alleen politiek, door de experts,
de regeringen en zo,

maar van binnen, heel diep,
zijn we slaven van propaganda,

we zijn geconditioneerde mensen,

of we nu in India, Amerika
of hier wonen.

Ik hoop dat je je dat realiseert,
niet intellectueel,

niet verbaal,
want dat heeft weinig betekenis,

maar dat je de realiteit ervan ziet,

dat jij, in Amerika, met alle rijkdom,
geweldig land,

idiote mensen, aan de drugs,
je weet wat er hier allemaal gebeurt,

het geweld, de wreedheid,

de verdeelde gemeenschappen,
gebaseerd op hun geloof en zo.

Maar wanneer je dat allemaal
van tafel veegt, allemaal opzij,

hier, of in India of in Europa,

dan gaan we door dezelfde molen
van tegenslagen, onzekerheid, diepe smart.

Dus wij zijn feitelijk,
psychologisch gezien, de wereld,

en de wereld ben jij.

Wanneer je je dat feit realiseert,
niet verbaal, niet ideologisch,

of als bewering van een feit,
maar dat feit werkelijk, intens voelt,

je dat feit realiseert, dat jij
niet verschilt van de ander,

hoe ver weg hij ook is - innerlijk -

want hij lijdt enorm,
hij is ontzettend bang,

in tweestrijd, onzeker,

zowel lichamelijk,
als psychologisch.

En waneer je je dat realiseert,

en in het onderzoeken van die realisatie

ben je niet bezig met
jouw eigen kleine zelf,

je bent bezig met
de mens in zijn totaliteit.

Begrijpt u dit?

Met de de hele mensheid, die jij bent,
want jij bent de wereld.