WEBVTT

00:00:07.867 --> 00:00:11.598
ลองนึกดูสักเดี๋ยวสิ 
เป็ดที่สอนวิชาภาษาฝรั่งเศส

00:00:11.598 --> 00:00:15.167
การแข่งขันปิงปองในวงโคจรรอบ ๆ หลุมดำ

00:00:15.167 --> 00:00:17.788
โลมากำลังเลี้ยงลูกสับปะรด

00:00:17.788 --> 00:00:21.277
คุณอาจไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้จริง ๆ

00:00:21.277 --> 00:00:23.937
แต่คุณก็สามารถจินตนาการตามได้โดยทันที

00:00:23.937 --> 00:00:27.618
สมองของคุณผลิตภาพ
ที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อนได้อย่างไร

00:00:27.618 --> 00:00:28.978
นั่นอาจฟังดูไม่ยากเลย

00:00:28.978 --> 00:00:31.948
แต่นั่นเป็นเพียงเพราะ
เราคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี

00:00:31.948 --> 00:00:34.629
กลายเป็นว่า อันที่จริงแล้ว
นี่เป็นปัญหาที่ซับซ้อน

00:00:34.629 --> 00:00:38.818
ที่ต้องการการเชื่อมต่อสุดอัศจรรย์
ภายในสมองของคุณ

00:00:38.818 --> 00:00:41.758
นั่นเป็นเพราะว่า เพื่อรังสรรค์ภาพใหม่
อันแปลกตาเหล่านี้

00:00:41.758 --> 00:00:46.667
สมองของคุณจะต้องนำชิ้นส่วนที่คุ้นเคย
มาประกอบเข้าด้วยกันในแบบใหม่

00:00:46.667 --> 00:00:49.789
เหมือนกับภาพปะติด
ที่เกิดจากส่วนต่าง ๆ ของภาพถ่าย

00:00:49.789 --> 00:00:53.329
สมองจะต้องเล่นกับทะเล
แห่งสัญญาณไฟฟ้านับล้าน

00:00:53.329 --> 00:00:58.059
โดยนำพวกมันทั้งหมด
ไปยังปลายทางให้ถูกเวลา

00:00:58.059 --> 00:00:59.779
เมื่อคุณมองดูที่วัตถุ

00:00:59.779 --> 00:01:03.658
เซลล์ประสาทนับพัน
ในคอร์เทกซ์ส่วนหลังก็ทำงาน

00:01:03.658 --> 00:01:07.018
เซลล์ประสาทเหล่านี้เข้ารหัส
ลักษณะต่าง ๆ ของวัตถุ เช่น

00:01:07.018 --> 00:01:11.159
ความแหลม, ผลไม้, สีน้ำตาล,
สีเขียว และสีเหลือง

00:01:11.159 --> 00:01:15.540
การส่งสัญญาณที่สอดประสานกันนี้
เน้นการเชื่อมต่อระหว่างชุดของเซลล์ประสาท

00:01:15.540 --> 00:01:20.095
โดยเชื่อมต่อพวกมันเข้าด้วยกัน
ดังที่เรียกว่า กลุ่มเซลล์ประสาท

00:01:20.095 --> 00:01:22.300
ในกรณีก็คือ สับปะรดหนึ่งผล

00:01:22.300 --> 00:01:25.329
ในประสาทวิทยา เราเรียกสิ่งนี้ว่า
"หลักการของเฮบบ์" (Hebbian principle)

00:01:25.329 --> 00:01:28.839
เซลล์ประสาทที่ส่งสัญญาณด้วยกัน
มาเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน

00:01:28.839 --> 00:01:30.949
ถ้าคุณพยายามจินตนาการ
ถึงสับปะรดในเวลาต่อมา

00:01:30.949 --> 00:01:35.850
กลุ่มเซลล์ประสาททั้งหมดนี้ก็จะทำงาน
และรวมภาพทางความคิดที่สมบูรณ์ขึ้นมา

00:01:35.850 --> 00:01:39.029
โลมาถูกเข้ารหัสด้วยกลุ่มเซลล์ประสาท
ที่แตกต่างกันไป

00:01:39.029 --> 00:01:41.050
อันที่จริง วัตถุทุกอย่างที่คุณเคยเห็น

00:01:41.050 --> 00:01:45.290
ถูกเข้ารหัสโดยกลุ่มเซลล์ประสาท
ที่มีความเกี่ยงข้องกับมัน

00:01:45.290 --> 00:01:49.240
เซลล์ประสาทถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน
โดยการส่งสัญญาณที่สอดคล้องกัน

00:01:49.240 --> 00:01:52.510
แต่หลักการนี้ไม่ได้อธิบาย
จำนวนที่ไม่จำกัดของวัตถุ

00:01:52.510 --> 00:01:57.240
ที่เราสามารถเนรมิตจินตภาพขึ้นมาได้
โดยไม่ต้องเห็นมันมาก่อน

00:01:57.240 --> 00:02:02.480
กลุ่มเซลล์ประสาทสำหรับกรณีของโลมา
ที่เลี้ยงลูกสับปะรดอยู่นั้น ไม่ได้มีอยู่

00:02:02.480 --> 00:02:04.922
แล้วคุณจินตนาการถึงมันได้อย่างไร

00:02:04.922 --> 00:02:07.760
สมมติฐานหนึ่งที่เรียกว่า
"ทฤษฎีการสังเคราะห์ทางความคิด"

00:02:07.760 --> 00:02:11.130
กล่าวว่า เวลาเป็นกุญแจสำคัญ
เช่นเดียวกับทฤษฎีก่อนหน้านี้

00:02:11.130 --> 00:02:13.941
ถ้ากลุ่มเซลล์ประสาท
สำหรับโลมาและสับปะรด

00:02:13.941 --> 00:02:16.172
ถูกกระตุ้นในคราวเดียวกัน

00:02:16.172 --> 00:02:20.761
เราสามารถรับรู้วัตถุทั้งสองได้
ในลักษณะที่เป็นภาพเดียวกัน

00:02:20.761 --> 00:02:24.041
แต่บางสิ่งในสมองของคุณ
จะต้องประสานการส่งสัญญาณ

00:02:24.041 --> 00:02:27.521
บริเวณที่น่าจะมีบทบาทก็คือ
คอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล

00:02:27.521 --> 00:02:31.301
ซึ่งเป็นสมองส่วนที่ทำงานเกี่ยวข้อง
กับการจดจำที่ซับซ้อนทั้งหมด

00:02:31.301 --> 00:02:35.172
เซลล์ประสาทในคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล
เชื่อมต่อกับคอร์เทกซ์ส่วนหลัง

00:02:35.172 --> 00:02:40.040
ด้วยใยประสาท ซึ่งเป็นเซลล์ยาว ๆ
เหมือนกับเส้นใยที่ยื่นแขนงออกไป

00:02:40.040 --> 00:02:44.339
ทฤษฎีการสังเคราะห์ทางความคิดเสนอว่า
เช่นเดียวกับที่นักเชิดหุ่นกระบอกดึงคันชักหุ่น

00:02:44.339 --> 00:02:47.869
เซลล์ประสาทในคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล
จะส่งสัญญาณไฟฟ้า

00:02:47.869 --> 00:02:49.582
ลงไปตามใยประสาท

00:02:49.582 --> 00:02:53.410
ไปยังกลุ่มเซลล์ประสาททั้งหลาย
ในคอร์เทกซ์ส่วนหลัง

00:02:53.410 --> 00:02:56.292
สิ่งนี้กระตุ้นพวกมันไปพร้อม ๆ กัน

00:02:56.292 --> 00:02:59.409
ถ้ากลุ่มเซลล์ประสาท
ถูกกระตุ้นการทำงานในคราวเดียวกัน

00:02:59.409 --> 00:03:04.342
คุณก็จะได้สัมผัสกับภาพประกอบ
ราวกับว่าคุณได้เห็นมันจริง ๆ

00:03:04.342 --> 00:03:06.551
การประสานงานอย่างจงใจ
ในภาวะที่เรามีสติรู้สึกตัว

00:03:06.551 --> 00:03:09.852
ของกลุ่มเซลล์ประสาทต่าง ๆ 
โดยคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอลนี้

00:03:09.852 --> 00:03:12.052
เรียกว่า การสังเคราะห์ทางความคิด

00:03:12.052 --> 00:03:13.813
เพื่อที่จะใช้งาน
การสังเคราะห์ทางความคิดนี้

00:03:13.813 --> 00:03:19.303
สัญญาณน่าจะต้องไปถึง
กลุ่มเซลล์ประสาททั้งสองในเวลาเดียวกัน

00:03:19.303 --> 00:03:21.073
ปัญหาก็คือ เซลล์ประสาทบางเซลล์

00:03:21.073 --> 00:03:25.083
อยู่ไกลจากคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล
ออกไปมากเมื่อเทียบกับเซลล์ประสาทอื่น

00:03:25.083 --> 00:03:28.453
ถ้าสัญญาณเดินทางไปตามใยประสาท
ในอัตราความเร็วที่เท่ากัน

00:03:28.453 --> 00:03:31.163
พวกมันก็จะไปถึงไม่พร้อมกัน

00:03:31.163 --> 00:03:33.583
คุณไม่สามารถเปลี่ยนความยาว
ของการเชื่อมต่อได้

00:03:33.583 --> 00:03:37.044
แต่สมองของคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ขณะที่กำลังพัฒนาอยู่ในช่วงวัยเด็ก

00:03:37.044 --> 00:03:40.884
มีวิธีการเปลี่ยนความเร็วการนำสัญญาณ

00:03:40.884 --> 00:03:45.534
ใยประสาทถูกหุ้มอยู่ในสารจำพวกไขมัน
ที่เรียกว่า "ไมอิลิน"

00:03:45.534 --> 00:03:47.343
ไมอิลินนั้นเป็นฉนวน

00:03:47.343 --> 00:03:51.554
และเร่งความเร็วสัญญาณไฟฟ้า
ให้เผ่นลงไปตามใยประสาท

00:03:51.554 --> 00:03:55.850
ใยประสาทบางแห่ง
มีชั้นไมอิลินมากถึง 100 ชั้น

00:03:55.850 --> 00:03:57.754
บางบริเวณอาจมีเพียงไม่กี่ชั้น

00:03:57.754 --> 00:04:00.055
ใยประสาทชนิดที่มีชั้นไมอิลินหนา

00:04:00.055 --> 00:04:04.154
สามารถที่จะนำสัญญาณ
ได้เร็วกว่าใยประสาทที่มีชั้นไมอิลินบางกว่า

00:04:04.154 --> 00:04:06.565
ถึง 100 เท่าหรือมากกว่านั้น

00:04:06.565 --> 00:04:09.995
ในปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์บางคนคิดว่า
การสร้างชั้นไมอิลินที่แตกต่างกันนี้

00:04:09.995 --> 00:04:13.835
อาจเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้เวลา
ในการส่งสัญญาณในสมองมีความเป็นเอกภาพ

00:04:13.835 --> 00:04:16.925
และส่งผลต่อความสามารถ
ในการสังเคราะห์ทางความคิดของเรา

00:04:16.925 --> 00:04:20.255
การสร้างชั้นไมอิลินส่วนใหญ่
เกิดขึ้นในวัยเด็ก

00:04:20.255 --> 00:04:21.814
ฉะนั้น ครั้งยังวัยเยาว์

00:04:21.814 --> 00:04:26.115
จินตนาการอันสุดบรรเจิดของเรา
อาจมีบทบาทในการก่อร่างสร้างสมองของเรา

00:04:26.115 --> 00:04:28.381
ซึ่งเส้นการเชื่อมต่อที่ถูกห่อหุ้มด้วยชั้นไมอิลิน
อย่างประณีตบรรจง

00:04:28.381 --> 00:04:31.824
สามารถประดิษฐ์มโหรีแห่งความสร้างสรรค์
ไปชั่วชีวิตของเราได้