0:00:07.867,0:00:11.598
ลองนึกดูสักเดี๋ยวสิ [br]เป็ดที่สอนวิชาภาษาฝรั่งเศส

0:00:11.598,0:00:15.167
การแข่งขันปิงปองในวงโคจรรอบ ๆ หลุมดำ

0:00:15.167,0:00:17.788
โลมากำลังเลี้ยงลูกสับปะรด

0:00:17.788,0:00:21.277
คุณอาจไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้จริง ๆ

0:00:21.277,0:00:23.937
แต่คุณก็สามารถจินตนาการตามได้โดยทันที

0:00:23.937,0:00:27.618
สมองของคุณผลิตภาพ[br]ที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อนได้อย่างไร

0:00:27.618,0:00:28.978
นั่นอาจฟังดูไม่ยากเลย

0:00:28.978,0:00:31.948
แต่นั่นเป็นเพียงเพราะ[br]เราคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี

0:00:31.948,0:00:34.629
กลายเป็นว่า อันที่จริงแล้ว[br]นี่เป็นปัญหาที่ซับซ้อน

0:00:34.629,0:00:38.818
ที่ต้องการการเชื่อมต่อสุดอัศจรรย์[br]ภายในสมองของคุณ

0:00:38.818,0:00:41.758
นั่นเป็นเพราะว่า เพื่อรังสรรค์ภาพใหม่[br]อันแปลกตาเหล่านี้

0:00:41.758,0:00:46.667
สมองของคุณจะต้องนำชิ้นส่วนที่คุ้นเคย[br]มาประกอบเข้าด้วยกันในแบบใหม่

0:00:46.667,0:00:49.789
เหมือนกับภาพปะติด[br]ที่เกิดจากส่วนต่าง ๆ ของภาพถ่าย

0:00:49.789,0:00:53.329
สมองจะต้องเล่นกับทะเล[br]แห่งสัญญาณไฟฟ้านับล้าน

0:00:53.329,0:00:58.059
โดยนำพวกมันทั้งหมด[br]ไปยังปลายทางให้ถูกเวลา

0:00:58.059,0:00:59.779
เมื่อคุณมองดูที่วัตถุ

0:00:59.779,0:01:03.658
เซลล์ประสาทนับพัน[br]ในคอร์เทกซ์ส่วนหลังก็ทำงาน

0:01:03.658,0:01:07.018
เซลล์ประสาทเหล่านี้เข้ารหัส[br]ลักษณะต่าง ๆ ของวัตถุ เช่น

0:01:07.018,0:01:11.159
ความแหลม, ผลไม้, สีน้ำตาล,[br]สีเขียว และสีเหลือง

0:01:11.159,0:01:15.540
การส่งสัญญาณที่สอดประสานกันนี้[br]เน้นการเชื่อมต่อระหว่างชุดของเซลล์ประสาท

0:01:15.540,0:01:20.095
โดยเชื่อมต่อพวกมันเข้าด้วยกัน[br]ดังที่เรียกว่า กลุ่มเซลล์ประสาท

0:01:20.095,0:01:22.300
ในกรณีก็คือ สับปะรดหนึ่งผล

0:01:22.300,0:01:25.329
ในประสาทวิทยา เราเรียกสิ่งนี้ว่า[br]"หลักการของเฮบบ์" (Hebbian principle)

0:01:25.329,0:01:28.839
เซลล์ประสาทที่ส่งสัญญาณด้วยกัน[br]มาเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน

0:01:28.839,0:01:30.949
ถ้าคุณพยายามจินตนาการ[br]ถึงสับปะรดในเวลาต่อมา

0:01:30.949,0:01:35.850
กลุ่มเซลล์ประสาททั้งหมดนี้ก็จะทำงาน[br]และรวมภาพทางความคิดที่สมบูรณ์ขึ้นมา

0:01:35.850,0:01:39.029
โลมาถูกเข้ารหัสด้วยกลุ่มเซลล์ประสาท[br]ที่แตกต่างกันไป

0:01:39.029,0:01:41.050
อันที่จริง วัตถุทุกอย่างที่คุณเคยเห็น

0:01:41.050,0:01:45.290
ถูกเข้ารหัสโดยกลุ่มเซลล์ประสาท[br]ที่มีความเกี่ยงข้องกับมัน

0:01:45.290,0:01:49.240
เซลล์ประสาทถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน[br]โดยการส่งสัญญาณที่สอดคล้องกัน

0:01:49.240,0:01:52.510
แต่หลักการนี้ไม่ได้อธิบาย[br]จำนวนที่ไม่จำกัดของวัตถุ

0:01:52.510,0:01:57.240
ที่เราสามารถเนรมิตจินตภาพขึ้นมาได้[br]โดยไม่ต้องเห็นมันมาก่อน

0:01:57.240,0:02:02.480
กลุ่มเซลล์ประสาทสำหรับกรณีของโลมา[br]ที่เลี้ยงลูกสับปะรดอยู่นั้น ไม่ได้มีอยู่

0:02:02.480,0:02:04.922
แล้วคุณจินตนาการถึงมันได้อย่างไร

0:02:04.922,0:02:07.760
สมมติฐานหนึ่งที่เรียกว่า[br]"ทฤษฎีการสังเคราะห์ทางความคิด"

0:02:07.760,0:02:11.130
กล่าวว่า เวลาเป็นกุญแจสำคัญ[br]เช่นเดียวกับทฤษฎีก่อนหน้านี้

0:02:11.130,0:02:13.941
ถ้ากลุ่มเซลล์ประสาท[br]สำหรับโลมาและสับปะรด

0:02:13.941,0:02:16.172
ถูกกระตุ้นในคราวเดียวกัน

0:02:16.172,0:02:20.761
เราสามารถรับรู้วัตถุทั้งสองได้[br]ในลักษณะที่เป็นภาพเดียวกัน

0:02:20.761,0:02:24.041
แต่บางสิ่งในสมองของคุณ[br]จะต้องประสานการส่งสัญญาณ

0:02:24.041,0:02:27.521
บริเวณที่น่าจะมีบทบาทก็คือ[br]คอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล

0:02:27.521,0:02:31.301
ซึ่งเป็นสมองส่วนที่ทำงานเกี่ยวข้อง[br]กับการจดจำที่ซับซ้อนทั้งหมด

0:02:31.301,0:02:35.172
เซลล์ประสาทในคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล[br]เชื่อมต่อกับคอร์เทกซ์ส่วนหลัง

0:02:35.172,0:02:40.040
ด้วยใยประสาท ซึ่งเป็นเซลล์ยาว ๆ[br]เหมือนกับเส้นใยที่ยื่นแขนงออกไป

0:02:40.040,0:02:44.339
ทฤษฎีการสังเคราะห์ทางความคิดเสนอว่า[br]เช่นเดียวกับที่นักเชิดหุ่นกระบอกดึงคันชักหุ่น

0:02:44.339,0:02:47.869
เซลล์ประสาทในคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล[br]จะส่งสัญญาณไฟฟ้า

0:02:47.869,0:02:49.582
ลงไปตามใยประสาท

0:02:49.582,0:02:53.410
ไปยังกลุ่มเซลล์ประสาททั้งหลาย[br]ในคอร์เทกซ์ส่วนหลัง

0:02:53.410,0:02:56.292
สิ่งนี้กระตุ้นพวกมันไปพร้อม ๆ กัน

0:02:56.292,0:02:59.409
ถ้ากลุ่มเซลล์ประสาท[br]ถูกกระตุ้นการทำงานในคราวเดียวกัน

0:02:59.409,0:03:04.342
คุณก็จะได้สัมผัสกับภาพประกอบ[br]ราวกับว่าคุณได้เห็นมันจริง ๆ

0:03:04.342,0:03:06.551
การประสานงานอย่างจงใจ[br]ในภาวะที่เรามีสติรู้สึกตัว

0:03:06.551,0:03:09.852
ของกลุ่มเซลล์ประสาทต่าง ๆ [br]โดยคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอลนี้

0:03:09.852,0:03:12.052
เรียกว่า การสังเคราะห์ทางความคิด

0:03:12.052,0:03:13.813
เพื่อที่จะใช้งาน[br]การสังเคราะห์ทางความคิดนี้

0:03:13.813,0:03:19.303
สัญญาณน่าจะต้องไปถึง[br]กลุ่มเซลล์ประสาททั้งสองในเวลาเดียวกัน

0:03:19.303,0:03:21.073
ปัญหาก็คือ เซลล์ประสาทบางเซลล์

0:03:21.073,0:03:25.083
อยู่ไกลจากคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล[br]ออกไปมากเมื่อเทียบกับเซลล์ประสาทอื่น

0:03:25.083,0:03:28.453
ถ้าสัญญาณเดินทางไปตามใยประสาท[br]ในอัตราความเร็วที่เท่ากัน

0:03:28.453,0:03:31.163
พวกมันก็จะไปถึงไม่พร้อมกัน

0:03:31.163,0:03:33.583
คุณไม่สามารถเปลี่ยนความยาว[br]ของการเชื่อมต่อได้

0:03:33.583,0:03:37.044
แต่สมองของคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง[br]ขณะที่กำลังพัฒนาอยู่ในช่วงวัยเด็ก

0:03:37.044,0:03:40.884
มีวิธีการเปลี่ยนความเร็วการนำสัญญาณ

0:03:40.884,0:03:45.534
ใยประสาทถูกหุ้มอยู่ในสารจำพวกไขมัน[br]ที่เรียกว่า "ไมอิลิน"

0:03:45.534,0:03:47.343
ไมอิลินนั้นเป็นฉนวน

0:03:47.343,0:03:51.554
และเร่งความเร็วสัญญาณไฟฟ้า[br]ให้เผ่นลงไปตามใยประสาท

0:03:51.554,0:03:55.850
ใยประสาทบางแห่ง[br]มีชั้นไมอิลินมากถึง 100 ชั้น

0:03:55.850,0:03:57.754
บางบริเวณอาจมีเพียงไม่กี่ชั้น

0:03:57.754,0:04:00.055
ใยประสาทชนิดที่มีชั้นไมอิลินหนา

0:04:00.055,0:04:04.154
สามารถที่จะนำสัญญาณ[br]ได้เร็วกว่าใยประสาทที่มีชั้นไมอิลินบางกว่า

0:04:04.154,0:04:06.565
ถึง 100 เท่าหรือมากกว่านั้น

0:04:06.565,0:04:09.995
ในปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์บางคนคิดว่า[br]การสร้างชั้นไมอิลินที่แตกต่างกันนี้

0:04:09.995,0:04:13.835
อาจเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้เวลา[br]ในการส่งสัญญาณในสมองมีความเป็นเอกภาพ

0:04:13.835,0:04:16.925
และส่งผลต่อความสามารถ[br]ในการสังเคราะห์ทางความคิดของเรา

0:04:16.925,0:04:20.255
การสร้างชั้นไมอิลินส่วนใหญ่[br]เกิดขึ้นในวัยเด็ก

0:04:20.255,0:04:21.814
ฉะนั้น ครั้งยังวัยเยาว์

0:04:21.814,0:04:26.115
จินตนาการอันสุดบรรเจิดของเรา[br]อาจมีบทบาทในการก่อร่างสร้างสมองของเรา

0:04:26.115,0:04:28.381
ซึ่งเส้นการเชื่อมต่อที่ถูกห่อหุ้มด้วยชั้นไมอิลิน[br]อย่างประณีตบรรจง

0:04:28.381,0:04:31.824
สามารถประดิษฐ์มโหรีแห่งความสร้างสรรค์[br]ไปชั่วชีวิตของเราได้