Γιατί πρέπει να διαβάσετε τον «Άρχοντα των Μυγών» του Γουίλιαμ Γκόλντινγκ; - Τζιλ Ντας

Παρακολουθείστε ολόκληρο το μάθημα: https://ed.ted.com/lessons/why-should-you-read-lord-of-the-flies-by-william-golding-jill-dash

Παρατηρώντας τις απάνθρωπες πράξεις των συνανθρώπων του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ έχανε την πίστη του στους ανθρώπους. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, καθώς οι υπερδυνάμεις απειλούσαν η μία την άλλη με πυρηνικό αφανισμό, αναγκάστηκε να αμφισβητήσει και να εξετάσει σε βάθος την ανθρώπινη φύση. Αυτοί οι στοχασμοί του τον ενέπνευσαν να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, τον «Άρχοντα των Μυγών». Η Τζιλ Ντας εξετάζει αυτό το διαχρονικό και σατυρικό μυθιστόρημα.

Ένα μάθημα από την Τζιλ Ντας σε σκηνοθεσία του Lucy Animation Studio.

Ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ έχανε
την πίστη του στους ανθρώπους.

Υπηρετώντας σε ένα βρετανικό καταδρομικό
στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,

ο πρώην καθηγητής της φιλοσοφίας
έγινε πλοίαρχος του Βασιλικού Ναυτικού

που βρισκόταν συνεχώς αντιμέτωπος
με τις θηριωδίες των συνανθρώπων του.

Όταν γύρισε στην Αγγλία κι είδε
τις υπερδυνάμεις του Ψυχρού Πολέμου

να απειλούν η μία την άλλη
με πυρηνικό αφανισμό,

αναγκάστηκε να αμφισβητήσει
τις ρίζες της ανθρώπινης φύσης.

Αυτοί οι στοχασμοί του
για την αναπόφευκτη εκδήλωση της βίας

τον ενέπνευσαν να γράψει
την πρώτη και πιο δημοφιλή νουβέλα του,

τον «Άρχοντα των Μυγών».

Αφού απορρίφθηκε από 21 εκδότες,

η νουβέλα εκδόθηκε τελικά το 1954.

Ο τίτλος του αναφέρεται στον Βεζελβούλ,

έναν δαίμονα συνυφασμένο
με την αλαζονεία και τον πόλεμο:

δύο μοτίβα που βρίσκονται
στο επίκεντρο του βιβλίου.

H νουβέλα ήταν μια ζοφερή σάτιρα
μιας κλασικής περιπέτειας σε ένα νησί.

Ένα δημοφιλές είδος στο οποίο νεαρά αγόρια
ναυάγησαν σε εξωτικές τοποθεσίες.

Οι πρωταγωνιστές σ' αυτές τις ιστορίες
μπορούν να δαμάσουν τη φύση,

αποφεύγοντας τους κινδύνους
που έθετε το νέο τους περιβάλλον.

Το λογοτεχνικό είδος υποστήριζε επίσης
την προβληματική αποικιοκρατική αφήγηση

που υπήρχε σε πολλά
βρετανικά έργα της περιόδου,

όπου τα αγόρια διδάσκουν
στους ιθαγενείς του νησιού

τις υποθετικά «ανώτερες»
βρετανικές αξίες τους.

Η σάτιρα του Γκόλντινγκ
φτάνει ακόμη και στο σημείο

να χρησιμοποιήσει ρητά το σκηνικό
και τα ονόματα των χαρακτήρων

από το «Κοραλένιο Νησί»
του Ρ. Μ. Μπαλαντάιν -

μία από τις πιο δημοφιλείς
περιπετειώδεις νουβέλες.

Ενώ όμως το βιβλίο του Μπαλαντάιν
υποσχόταν στο κοινό

«ευχαρίστηση, κέρδος
και άπειρη διασκέδαση»,

ο Γκόλντινγκ τους επιφύλασσε
κάτι πιο σκοτεινό.

«Ο Άρχοντας των Μυγών» αρχίζει
με τα αγόρια να βρίσκονται ήδη στο νησί,

αλλά μικρές αναφορές από τη συζήτησή τους
αποκαλύπτουν το τρομερό ταξίδι τους:

τo αεροπλάνο τους καταρρίφθηκε

κατά τη διάρκεια ενός απροσδιόριστου
πυρηνικού πολέμου.

Τα αγόρια, ηλικίας 6 έως 13 ετών,
δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.

Εκτός από μια χορωδία
ενδεδυμένη με μαύρες στολές

που καθοδηγείται
από ένα αγόρι ονόματι Τζακ.

Όπως στο «Κοραλένιο Νησί» του Μπαλαντάιν,

το νέο σπίτι των αγοριών
μοιάζει με παράδεισο,

με γλυκό νερό, καταφύγια,
και άφθονες πηγές τροφίμων.

Αλλά ήδη από τις πρώτες σελίδες
του μυθιστορήματος,

μια μακάβρια σκιά αιωρείται πάνω από
αυτή την φαινομενικά γαλήνια κατάσταση.

Οι σκιές των αγοριών παρομοιάζονται
με «μαύρα πλάσματα, όμοια με νυχτερίδα»,

ενώ η χορωδία πρωτοεμφανίζεται

ως «κάτι σκοτεινό που χάνεται
κατά μήκος» της παραλίας.

Μέσα σε λίγες ώρες από την άφιξή τους,

τα αγόρια ήδη ανταλλάσσουν
φήμες για ένα μοχθηρό «τέρας»

που καραδοκεί στο δάσος.

Μ' αυτή τη δυσοίωνη αρχή,

η αφήγηση του Γκόλντινγκ αποκαλύπτει
πόσο γρήγορα εκτυλίσσεται η συνεργασία

χωρίς την παρουσία μιας ενήλικης εξουσίας.

Αρχικά, οι επιζώντες προσπαθούν
να επιβάλουν κάποια αίσθηση τάξης.

Ένα αγόρι ονόματι Ραλφ φυσάει ένα κοχύλι
για να συγκεντρώσει την ομάδα

και να αναθέσει εργασίες.

Αλλά καθώς ο Τζακ ανταγωνίζεται
για την αρχηγία με τον Ραλφ,

η ομάδα χωρίζεται και τα αγόρια
υποκύπτουν στις σκοτεινές ορμές τους.

Σύντομα ο όχλος των παιδιών
ξεχνάει τα σχέδια για τη διάσωσή τους,

φιμώνει τις ελάχιστες φωνές της λογικής

και ακολουθεί τυφλά τον Τζακ στην άκρη
του νησιού και στα όρια της σωφροσύνης.

Τα διαχρονικά θέματα του μυθιστορήματος

της ηθικής, της ευγένειας
και την κοινωνίας

το έχουν καταστήσει ένα κλασικό έργο,

σατιρίζοντας τις συμβάσεις τις εποχής του

και τις χρόνιες πεποιθήσεις
για την ανθρωπότητα.

Ενώ οι ιστορίες με περιπέτειες σε νησιά
συχνά υποστηρίζουν την αποικιοκρατία,

ο «Άρχοντας των Μυγών»
ανατρέπει αυτό το μοτίβο.

Αντί να παρουσιάζει στερεοτυπικά
τους ιθαγενείς πληθυσμούς ως βάρβαρους,

ο Γκόλντινγκ μεταμορφώνει τους αθώους
Βρετανούς μαθητές σε άγριες καρικατούρες.

Και καθώς τα αγόρια δίνουν
τη μάχη τους στο νησί,

ο καταστροφικός πόλεμος
που τους έφερε εκεί

συνεχίζεται εκτός του βιβλίου.

Ακόμα κι αν τα αγόρια σώζονταν
από τους εαυτούς τους,

σε τι είδους κόσμο θα επέστρεφαν;

Με τόσο λίγες αναφορές
για την τοποθέτηση των χαρακτήρων

σε ένα συγκεκριμένο μέρος ή περίοδο,

το μυθιστόρημα φαίνεται διαχρονικό.

Μια διερεύνηση της ανθρώπινης φύσης
στην πρωτόγονη μορφή της.

Παρόλο που μια μερίδα αναγνωστών
συμφωνεί με τον πεσιμισμό του Γκόλντινγκ,

«ο Άρχοντας των Μυγών»
είναι τόσο ενοχλητικό

που καταφέρνει να αναστατώσει
ακόμη και τον πιο οπτιμιστή αναγνώστη του.