In 1972, Thomas Sankara
was swept into a revolution
for a country not his own.
Hailing from the West African nation
of Burkina Faso—
then known as Upper Volta—
the 22-year-old soldier
had travelled to Madagascar
to study at their military academy.
But upon arriving,
he found a nation in conflict.
Local revolutionaries
sought to wrest control of Madagascar
from France’s lingering colonial rule.
These protestors
inspired Sankara
to read works by socialist leaders
like Karl Marx
and seek wisdom from military strategy.
When he returned to Upper Volta in 1973,
Sankara was determined to free
his country from its colonial legacy.
Born in 1949,
Sankara was raised
in a relatively privileged household
as the third of ten children.
His parents wanted him to be a priest,
but like many of his peers,
Sankara saw the military
as the perfect institution
to rid Upper Volta of corruption.
After returning from Madagascar,
he became famous for his charisma
and transparent oratorial style—
but he was less popular
with the reigning government.
Led by President Jean-Baptiste Ouédraogo,
this administration came to power
in the 3rd consecutive coup d’état
in Upper Volta’s recent history.
The administration’s policies
were a far cry
from the sweeping changes
Sankara proposed,
but, by 1981,
Sankara’s popularity won out,
earning him a role
in Ouédraogo’s government.
Nicknamed “Africa’s Che Guevara,"
Sankara rapidly rose through the ranks,
and within two years,
he was appointed Prime Minister.
In his new role,
he delivered rallying speeches
to impoverished communities,
women, and young people.
He even tried to persuade
other governments to form alliances
based on their shared colonial legacy.
But Ouédraogo and his advisors
felt threatened by Sankara’s new position.
They thought his communist beliefs would
harm alliances with capitalist countries,
and just months
after becoming Prime Minister,
Ouédraogo’s administration
forced Sankara from the job
and placed him on house arrest.
Little did the President know
this act would fuel Upper Volta’s
4th coup d’état in 17 years.
Civilian protests
ensued around the capital,
and the government ground to a halt
while Sankara tried to negotiate
a peaceful transition.
During this time, Blaise Compaoré,
Sankara’s friend
and fellow former soldier,
foiled another coup that included
an attempt on Sankara’s life.
Eventually, Ouédraogo resigned
without further violence,
and on August 4, 1983, Thomas Sankara
became the new President of Upper Volta.
Finally in charge,
Sankara launched an ambitious program
for social and economic change.
As one of his first agenda items,
he renamed the country
from its French colonial title
"Upper Volta" to "Burkina Faso,"
which translates
to “Land of Upright Men."
Over the next four years he established
a nation-wide literacy campaign,
ordered the planting
of over 10 million trees,
and composed a new national anthem—
all while cutting down
inflated government employee salaries.
But perhaps the most unique element
of Sankara’s revolution
was his dedication to gender equality.
He cultivated a movement
for women’s liberation,
outlawing forced marriages,
polygamy and genital mutilation.
He was the first African leader to appoint
women to key political positions
and actively recruit them to the military.
However, Sankara’s socialist policies
were met with much resistance.
Many students and elites
believed his economic plans
would alienate Burkina Faso
from its capitalist peers.
His crackdown
on the misuse of public funds
turned government officials
against him as well.
After four years,
what began as an empowering revolution
had isolated many influential Burkinabes.
But Sankara was not ready
to yield his power.
He executed
increasingly authoritarian actions,
including banning trade unions
and the free press.
Eventually, his autocratic tendencies
turned even his closest friends
against him.
On October 15, 1987,
Sankara was conducting a meeting
when a group of assailants
swarmed his headquarters.
Sankara was assassinated in the attack,
and many believe the raid was ordered
by his friend Blaise Compaoré.
Though his legacy is complicated,
many of Sankara’s policies have proven
themselves to be ahead of their time.
In the past decade,
Burkinabe youth have celebrated
Sankara’s political philosophy,
and nearby countries like Ghana have even
adopted Sankara’s economic models.
On March 2, 2019 a statue of Sankara
was erected in Burkina Faso’s capital,
establishing his place
as an icon of revolution for his country
and throughout the world.
في عام 1972، انخرط توماس سانكارا في ثورة
ليست في بلده.
منحدرًا من بوركينا فاسو في غرب أفريقيا...
المعروفة حينها بجمهورية فولتا العليا...
كان الجندي البالغ من العمر 22 عامًا
قد سافر إلى مدغشقر
للدراسة في الكلية العسكرية هناك.
لكن فور وصوله، وجد شعبًا في حالة صراع.
ثُوَّار محليُّون
يسعون لانتزاع السيطرة على مدغشقر
من حُكم فرنسا الاستعماري.
ألهم هؤلاء المحتجين سانكارا
لمطالعة كتب زعماء الاشتراكية
مثل كارل ماركس
وليبحث عن الحكمة من الاستراتيجية العسكرية.
عند عودته إلى فولتا العليا في عام 1973،
كان سانكارا عازمًا على تحرير بلاده
من الإرث الاستعماري.
وُلد في عام 1949،
ترعرع سانكارا في كنف عائلة غنية نوعًا ما
هو الطفل الثالث من عشرة أبناء.
رغب والديه أن يكون سانكرا كاهِنًا،
لكن كالعديد من رفاقه،
وجد سانكارا نفسه في المجال العسكري
ليستأصل الفساد من فولتا العليا.
بعد عودته من مدغشقر،
اشتهر سانكارا بالكاريزما وفن الإلقاء...
لكنه كان أقل شعبية في أوساط الحكومة.
بقيادة الرئيس جون- بابتيست ودراقو،
جاءت هذه القِيادَة إلى السلطة
عقب الانقلاب العسكري الثالث
في تاريخ بوركينا فاسو الحديث.
هذه القِيادة بعيدة كُلَّ البعد
عن الإصلاحات الشاملة
التي اقترحها سانكرا،
لكن، بحلول عام 1981، فازت شعبية سانكارا،
وحظي بمنصب في حكومة ودراقو.
لُقب بـ"تشي جيفارا أفريقيا"،
وتدرج سانكارا في الرتب بسرعة.
في خلال سنتين، تولى منصب رئيس الوزراء.
في منصبه الجديد، ألقى خطاباته أمام الحشود
من المجتمعات الفقيرة، والنساء، والشباب.
وحاول أيضًا التحالف مع بعض الحكومات
بناءً على إرثهم الاستعماري المشترك.
لكن ودراقو ومستشاريه
شعروا بالتهديد من منصب ساناكارا.
اعتقدوا أنّ أفكاره الشيوعية
قد تضُّر بمصالحهم مع الدول الرأسمالية،
وبُعيد أشهر فقط
من توليه منصب رئيس الوزراء،
أعفت قيادة ودراقو سانكارا من منصبه
ووضعته قيد الاحتجاز.
لم يكن الرئيس يدري
أن هذا التصرف سيشعل انقلابًا عسكريًا
رابعًا
بعد 17 سنة.
اجتاحت المظاهرات أجراء العاصمة،
وتوقفت الحكومة عن العمل
في حين أجرى سانكارا مفاوضات
بشأن انتقال سلمي للسلطة.
خلال ذلك الوقت، نجح بليز كمباوريه،
رفيق سانكارا وجندي سابق،
في إحباط محاولة انقلاب أخرى
لاغتيال سانكارا.
في النهاية، تنحى ودراقو عن الحكم دون عنف،
في 4 أغسطس عام 1983،
أصبح سانكارا الرئيس الجديد لفولتا العليا.
أخيرََا، أطلق سانكارا برنامجًا واعدًا
لإحداث تغييراقتصادي واجتماعي.
كأول بنود جدول الأعمال، غيّر تسمية بلاده
من اللقب الاستعماري الفرنسي "فولتا العليا"
إلى "بوركينا فاسو"،
التي تُرجمت لـ"أرض الرجال الشرفاء".
خلال الأربع سنوات التالية،
أسَّس حملة محو أمية على مستوى البلد،
وأمر بزراعة ما يفوق 10 مليون شجرة،
وألف نشيدًا وطنيًا جديدًا...
وخفض رواتب مُوَظّفي الحكومة المرتفعة.
لكن ربما كانت أفضل ميزة في ثورة سانكارا
اهتمامه بالمساواة بين الرجل والمرأة.
رَعَى حركة تَحريرالمرأة،
وجرَّم زواج الإكراه والزواج التعددي
والخِتان.
كان أول رئيس أفريقي
يُعَيّن النساء في المناصب السياسية
ويوظفهن في الجيش.
رغم ذلك، قُوبلت سياسات سانكارا
بمعارضة شديدة.
آمن العديد من الطلاب والنخبويين
بأن خططه الاقتصادية
قد تستبعد بوركينا فاسو
عن رفاقها الرأسماليين.
وقد قلبت حملته على إتلاف المال العام
مسؤولي الحكومة ضده أيضًا.
بعد 4 سنوات، ما بدأ كثورة للتمكين
انتهى بعزل شخصيات بوركينا فاسو المُؤثرة.
لكن لم يكن سانكارا مستعدًا للتخلي عن حكمه.
مارَس أعمالًا استبدادية.
من بينها منع نقابات العمال وحرية الصحافة.
في النهاية، نجح ميوله الاستبدادي
في قلب حتى أصدقائه المقربين ضده.
في 15 أكتوبر عام 1987،
كان سانكارا يعقد اجتماعًا
عندما قامت مجموعة مُسلحين
باكتساح مقرّاته.
اغتيل سانكارا في الهجوم،
يعتقد العديد
أنّ الهجوم كان بأمر
من صديقه بليز كومباوريه.
رغم أنّ إرثه مُعَقّد،
إلّا أن العديد من سياسات سانكارا
أثبتت أنها سابقة لعصرها.
في العقد الماضي،
احتفى شباب بوركينا بفكر سانكارا السياسي،
وتبنت بلدان مجاورة مثل غانا
سياسة ساناكارا الاقتصادية.
في 2 مارس عام 2019،
شُيِّد تمثال لسانكارا
في عاصمة بوركينا فاسو.
لتعَزيز مكانته كرمز أيقوني للثورة في بلده
وفي جميع أنحاء العالم.
En 1972, Thomas Sankara
fue arrastrado a una revolución
por un país que no era el suyo.
Proveniente de la nación de
Burkina Faso del África occidental,
entonces conocida como el Alto Volta,
el soldado de 22 años había
viajado a Madagascar
para estudiar en su academia militar.
Pero al llegar, encontró
una nación en conflicto.
Revolucionarios locales intentaron
arrebatar el control de Madagascar
del dominio colonial de Francia.
Estos manifestantes inspiraron a Sankara
a leer trabajos de líderes
socialistas como Karl Max
y buscar sabiduría en estrategia militar.
Cuando volvió al Alto Volta en 1973,
Sankara estaba decidido de
liberar a su país de su legado colonial.
Nacido en 1949,
Sankara fue criado en un
hogar relativamente privilegiado
como el tercero de diez hijos.
Sus padres querían que fuera sacerdote,
pero como muchos de sus compañeros,
Sankara vio el ejército
como la institución perfecta
para liberar el Alto Volta
de la corrupción.
Tras regresar de Madagascar,
se volvió famoso por su carisma
y estilo oratorio transparente,
pero era menos popular
con el gobierno reinante.
Dirigido por el presidente
Jean-Baptiste Ouédraogo,
esta administración llegó al poder
en el 3º golpe de estado consecutivo
en la historia reciente del Alto Volta.
Las políticas de administración
están muy lejos
de los cambios radicales
que Sankara propuso,
pero, para 1981, la popularidad
de Sankara ganó,
lo que le valió un papel
en el gobierno de Ouédraogo.
Apodado "Che Guevara de Áfica",
ascendió rápidamente en los rangos
y en dos años, fue nombrado
primer ministro.
En su nuevo papel, pronunció
discursos multitudinarios
a comunidades empobrecidas,
mujeres y jóvenes.
Incluso trató de persuadir a
otros gobiernos para formar alianzas
basadas en su legado colonial compartido.
Pero Ouédraogo y sus asesores
se sintieron amenazados
por la posición de Sankara
Pensaban que sus creencias comunistas
dañarían las alianzas
con países capitalistas,
y unos meses después de
convertirse en primer ministro,
la administración de Ouédraog obligó
a Sankara a dejar el puesto
y lo puso bajo arresto domiciliario.
Poco sabía el presidente que
este acto alimentaría el 4º golpe de
estado del Alto Volta en 17 años.
Se produjeron protestas civiles
alrededor de la capital,
y el gobierno se detuvo
mientras Sankara trató de
negociar una transición pacífica.
Durante este tiempo, Blaise Compaoré,
amigo de Sankara y excompañero militar,
frustó otro golpe de estado que
incluía un atentado contra Sankara.
Finalmente, Ouédrago renunció
sin más violencia,
y el 4 de agosto de 1983, Sankara
se convirtió en el nuevo presidente
del Alto Volta
Finalmente desde su cargo,
Sankara lanzó un ambicioso programa
para el cambio económico y social.
Uno de los primeros puntos de
su agenda, fue renombrar el país
de su título colonial francés de
"El Alto Volta" a "Burkina Faso"
que se traduce como
"Tierra de hombres honestos".
Durante los siguientes 4 años
estableció una campaña de alfabetización,
ordenó la plantación de
más de 10 millones de árboles,
y la composición de
un nuevo himno nacional,
todo mientras reducía los inflados
salarios de los empleados del gobierno
Pero quizás el elemento
más único de la revolución de Sankara
fue su dedicación a la igualdad de género.
Promovió un moviento por
la liberación de las mujeres,
prohibiendo los matrimonios forzados,
la poligamia y mutilación genital.
Fue el primer líder africano en
nombrar mujeres para cargos políticos
y reclutarlas activamente
para el ejército.
Sin embargo, las políticas socialistas
de Sankara encontraron mucha resistencia
Muchos estudiantes y élites
creyeron que sus planes económicos
alejarían a Burkina Faso de
sus colegas capitalistas.
Su mano dura
contra el mal uso de fondos públicos
volvió a los oficiales del gobierno
también en su contra.
Tras cuatro años, lo que empezó
como una revolución empoderadora
había aislado a muchos
burkineses influyentes.
Pero Sankara no estaba
listo para ceder su poder.
Ejecutó acciones
cada vez más autoritarias,
incluyendo la prohibición de
los sindicatos y la libertad de prensa.
Finalmente, sus tendencias autocráticas
volvieron incluso a sus amigos
más cercanos en su contra.
El 15 de octubre de 1987,
Sankara realizaba una reunión
cuando un grupo de asaltantes
invadió su cuartel general.
Sankara fue asesinado en el ataque,
y muchos creyeron que fue ordenado
por su amigo Blaise Compaoré.
Aunque su legado es complicado,
muchas políticas de Sankara han demostrado
estar adelantadas a su tiempo.
En la pasada década
la juventud burkinesa ha celebrado
la filosofía política de Sankara,
y países cercanos como Ghana han adoptado
modelos económicos de Sankara.
El 2 de marzo de 2019
una estatua de Sankara se erigió
en la capital de Burkina Faso,
estableciendo su lugar
como icono de la revolución en su país
y en todo el mundo.
در ۱۹۷۲، توماس سانکارا
درگیر انقلابی شد
که کشور خودش نبود.
او زادهی کشور بورکینافاسو در
آفریقای غربی بود
که آنموقع ولتای علیا نام داشت،
این سرباز ۲۲ ساله به ماداگاسکار
سفر کرده بود
تا در آکادمی ارتش آنجا تحصیل کند.
اما به محض رسیدن ، او ملتی را در نبرد دید.
انقلابیون محلی به دنبال از بین بردن
کنترل ماداگاسکار
توسط حاکمیت استعماری
طولانیمدت فرانسه بودند.
معترضان، سانکارا را تشویق به
خواندن آثار رهبران سوسسالیستی
مثل کارل مارکس کردند.
و این که از استراتژی نظامی حکمتی بیاموزد
وقتی در ۱۹۷۳ به جمهوری ولتای علیا بازگشت،
سانکارا مصمم بود که کشورش را
از میراث مستعمراتی خود آزاد سازد.
او متولد ۱۹۴۹ بود.
سانکارا در یک خانواده نسبتا مرفهای
بزرگ شدهبود
که سومین آنها از ده فرزند بود.
والدین او میخواستند که راهب شود.
اما همانند بسیاری از همسن و سالهایش
سانکارا، ارتش را به عنوان
نهاد کاملی
برای خلاص شدن ولتا از فساد میدید.
پس از بازگشتن از ماداگاسکار،
او به خاطر کاریزما و سبک سخنرانی
شفافش معروف شد.
اما او از محبوبیت کمتری
در زمان حکومت حاکم برخوردار بود
که توسط ژان باپتیست اوئدرائوگو
اداره میشد.
این دولت در سومین کودتای متوالی
در تاریخ معاصر ولتای علیا به قدرت رسید.
سیاستهای دولت فرق بسیاری
با تغییرات گسترده ای داشتند
که سانكارا مطرح کرده بود.
اما تا ۱۹۸۱، مشهوریت سانکارا
پیروز شد.
که سمتی در دولت اودراگو
را برایش به ارمغان داشت.
به او لقب «چهگوارای افریقا» را دادند.
سانکارا به سرعت از پلهی مقامها بالا رفت.
در در عرض دو سال، او به مقام
نخست وزیری منصوب شد.
در مقام جدیدش، او سخنان متحدکنندهای
به جوامع فقیر، زنان و جوانان زد.
او حتی تلاش کرد دولت های دیگر را
به اتحادی مشترک
بر اساس میراث استعماری مشترک ترغیب کند.
اما اودراگو و مشاورانش از موقعیت جدید
سانکارا احساس خطر کردند.
فکر میکردند باورهای کمونیستی او به اتحاد
با کشورهای سرمایهدار آسیب میزند.
و تنها چند ماه بعد از نخست وزیر شدن،
دولت اودراگو، سانکارا را از
کار برکنار کرد.
و او را حصر خانگی کردند.
رییس جمهور نمیدانست
که این کار چهارمین کودتا در ۱۷ سال اخیر
را در ولتای علیا تحریک میکند.
تظاهرات غیرنظامی در اطراف پایتخت رخ داد،
دولت از کار متوقف شد
در حالی که سانکارا در تلاش بود
برای یک انتقال مسالمتآمیز مذاکره کند.
در این زمان، بلیز کمپائوره،
دوست سانکارا و سرباز سابق،
یک کودتای دیگر را خنثی کرد که شامل تلاشی
بر زندگی سانکارا بود.
در نهایت، اودراگو بدون اعمال خشونت بیشتر،
استعفا کرد.
و در ۴ اوت ۱۹۸۳، توماس سانکارا
رییسجمهور جدید ولتایعلیا شد.
سانکارا که بالاخره به قدرت رسیده بود،
یک برنامه بلند پروازانه
برای تغییرات اجتماعی و اقتصادی اجرا کرد.
به عنوان یکی از اولین برنامههای کاری خود
نام کشور را
از عنوان مستعماتی فرانسوی «ولتای علیا»
به «بورکینافاسو» تغییر داد،
که به معنای «سرزمین مردان درستکار» است.
در طول چهار سال، او یک نهضت سوادآموزی
در سطح کشور را تاسیس کرد،
دستور کاشت بیش از ۱۰ میلیون درخت را داد،
و سرود ملی جدیدی را سرود.
در حالی که حقوق کارمندان دولت را کاهش داد.
اما شاید خاصترین عنصر در انقلاب سانکارا،
تعهد او به برابری جنسیت بود.
او یک جنبش برای آزادی زنان به راه انداخت
که ازدواجهای اجباری، چندهمسری
و یا ختنه را غیرقانونی اعلام میکرد.
او اولین رهبر آفریقایی بود که زنان را
به سمتهای سیاسی کلیدی منصوب کرد
و فعالانه آنها را به استخدام ارتش
درمیآورد.
با این حال، سیاستهای سوسیالیستی سانکارا
با مقاومت زیادی روبهرو شد.
بسیاری از دانشجویان و نخبگان
باور داشتند که برنامههای اقتصادی او
بورکینافاسو را با دیگر همتایان کاپیتالیست
خود غریب میکند.
سختگیری او به سواستفاده از بودجههای عمومی
مقامات دولتی را نیز بر علیه او کرد.
بعد از چهار سال، چیزی که به عنوان
یک انقلاب قدرتمند آغاز شده بود،
بسیاری از بورکینافاسوییهای با نفوذ را
محدود کرده بود.
اما سانکارا حاضر نبود قدرتش را واگذار کند.
او به طور فزاینده ای اقدامات استبدادی
انجام داد.
از جمله منع اتحادیههای صنفی و
مطبوعات آزاد.
در نهایت، تمایلات استبدادی او
نزدیکتربن دوستهایش را برعلیه اش کرد.
در ۱۵ اکتبر ۱۹۸۷،
سانکارا در حال برگزاری جلسهای بود
که گروهی از مهاجمان
به مقر او حمله کردند.
سانکارا در این حمله ترور شد،
بسیاری بر این باورند که این حمله
به دستور دوستش، بلیز کومپائوره انجام شد.
اگرچه میراث او پیچیده است،
بسیاری از سیاستهای سانکارا
ثابت کردهاند که از زمان خود جلوتر اند.
در یک دههی گذشته،
جوانان بوریکینافاسو فلسفهی سیاستهای
سانکارا را جشن گرفته
و کشورهای همسایه، همانند غنا مدل اقتصادی
سانکارا را اتخاذ کرده اند.
در دوم مارس ۲۰۱۹، مجسمهای از سانکارا
در پایتخت بورکینافاسو بنا شد
که جایگاهش به عنوان نماد انقلاب
برای کشورش
و در سراسر جهان را تاسیس کرد.
En 1972, Thomas Sankara
a été impliqué dans la révolution
d'un pays qui n'était pas le sien.
Originaire de la nation Ouest-Africaine
du Burkina Faso -
qu'on appelait à l'époque la Haute Volta -
ce soldat de 22 ans se rend à Madagascar
pour étudier à l'académie militaire.
Mais en arrivant, il trouve une nation
plongée dans le conflit.
Les révolutionnaires locaux
cherchent à arracher Madagascar
de la domination coloniale persistante
de la France.
Ces protestataires entraînent Sankara
à lire les travaux de leaders
socialistes comme Karl Marx
et à tirer de la sagesse
des stratégies militaires.
Quand il retourne en Haute Volta en 1973,
Sankara est déterminé à libérer
son pays de son héritage colonial.
Né en 1949,
Sankara grandit
dans un foyer relativement privilégié,
troisième d'une famille de dix enfants.
Ses parents le destinent à la prêtrise
mais comme beaucoup de ses pairs,
Sankara voit l'armée
comme l'institution parfaite
pour débarrasser la Haute Volta
de la corruption.
Après être revenu de Madagascar,
il devient populaire pour son charisme
et son style oratoire transparent -
mais il est moins populaire
avec le gouvernement en place.
Menée par le président
Jean-Baptiste Ouédraogo,
cette administration a pris le pouvoir
après son 3ème coup d'État consécutif
dans l'histoire récente de la Haute Volta.
Les politiques de l'administration
sont bien loin
des changements radicaux
proposés par Sankara,
mais, en 1981,
la popularité de Sankara augmente
et il obtient un rôle
dans le gouvernement de Ouédragogo.
Surnommé « le Che Guevara d'Afrique »,
Sankara gravit rapidement les échelons,
et deux ans plus tard,
il est nommé Premier Ministre.
Dans ce rôle,
il prononce des discours de ralliement
devant des communautés pauvres,
des femmes et des jeunes.
Il tente même de persuader d'autres
gouvernements de former des alliances
basées sur leur héritage colonial commun.
Mais Ouédraogo et ses conseillers
se sentent menacés par sa position,
pensant que ses idées communistes menacent
les alliances avec les pays capitalistes,
et quelques mois
après être devenu Premier Ministre,
Ouédraogo contraint Sankara
à quitter son job
et l'assigne à résidence.
Le Président ne sait pas encore
que cet acte va entraîner
le quatrième coup d'État en 17 ans.
Des protestations civiles
émergent dans la capitale,
et le gouvernement est figé
pendant que Sankara essaye
de négocier une transition pacifique.
Pendant ce temps, Blaise Compaoré,
l'ami et ancien camarade d'armée
de Sankara,
déjoue un coup d'État
incluant une menace à la vie de Sankara.
Finalement, Ouédraogo démissionne
sans violence supplémentaire,
et le 4 août 1983, Thomas Sankara
devient Président de la Haute Volta.
Enfin responsable,
Sankara lance un programme ambitieux
de transformation sociale et économique.
L'un de ses premiers changements
est de renommer son pays,
de son appellation coloniale
de Haute Volta à Burkina Faso,
qui se traduit par
« pays des hommes intègres ».
En quatre ans, il établit
une campagne nationale d'alphabétisation,
plante plus de 10 millions d'arbres,
et compose un nouvel hymne national -
tout en réduisant
les hauts salaires des députés.
Peut-être que le plus important
dans la révolution de Sankara
est son dévouement à l'égalité des genres.
Il a instigué un mouvement
pour la libération des femmes
proscrivant le mariage forcé,
la polygamie et l'excision.
Il est le premier dirigeant africain
à nommer des femmes à des positions clés
et à les recruter activement dans l'armée.
Cependant, sa politique socialiste
rencontre des résistances.
Beaucoup d'étudiants et d'élites
pensent que ses plans économiques
aliéneraient le Burkina Faso
de ses pairs capitalistes.
Sa répression face
aux détournements de fonds publics
entraîne les membres du gouvernement
à s'opposer à lui.
En quatre ans, cette révolution
s'annonçant innovante
isole beaucoup de Burkinabés influents.
Mais Sankara n'est pas prêt
à renoncer au pouvoir.
Il exécute des actes autoritaires
en masse,
bannissant les syndicats
et la presse libre.
Finalement, ses tendances autocratiques
ont entraîné ses amis proches
à se retourner contre lui.
Le 15 octobre 1987,
Sankara anime une réunion,
quand un groupe d'assaillants
envahit ses quartiers.
Sankara est assassiné durant l'attaque,
probablement ordonnée
par son ami Blaise Compaoré.
Bien que son héritage soit compliqué,
beaucoup pensent que sa politique
était en avance sur son temps.
Au cours du dernier siècle,
la jeunesse burkinabée a célébré
sa philosophie politique,
et des pays voisins comme le Ghana
a même adopté son modèle économique.
Le 2 mars 2019, une statue de Sankara est
érigée dans la capitale du Burkina Faso,
faisant de lui une icône de la révolution
dans son pays
et dans le monde.
Pada tahun 1972, Thomas Sankara
terlibat dalam revolusi
di negara yang bukan tanah airnya.
Berasal dari negara di Afrika Barat,
Burkina Faso—
dahulu dikenal sebagai
Volta Hulu—
prajurit berusia 22 tahun itu
merantau ke Madagascar
untuk belajar di akademi militer.
Namun setiba di sana, beliau menemukan
negara sedang dalam konflik.
Pejuang revolusi setempat ingin
memerdekakan Madagascar
dari pemerintahan kolonial Prancis.
Para pengunjuk rasa ini
menginspirasi Sankara
untuk membaca karya para pemimpin
sosialis seperti Karl Marx
dan menggali ilmu dari strategi militer.
Saat beliau kembali ke Volta Hulu
pada tahun 1973,
Sankara bertekad untuk membebaskan
negaranya dari kolonialisme.
Lahir pada tahun 1949,
Sankara dibesarkan di rumah tangga
yang berkecukupan
sebagai anak ketiga dari sepuluh anak.
Orangtuanya menginginkan Sankara menjadi
pastor, namun seperti banyak temannya,
Sankara memandang militer sebagai
institusi yang tepat
untuk membebaskan Volta Hulu dari korupsi.
Setelah pulang dari Madagascar,
beliau menjadi terkenal karena karisma
dan gaya pidato yang transparan—
tetapi membuat pemerintah saat itu
cukup berang.
Dipimpin oleh Presiden
Jean-Baptiste Ouédraogo,
pemerintahan ini mulai berkuasa
setelah kudeta ke-3
dalam sejarah Volta Hulu.
Kebijakan pemerintahannya sangat jauh
dari perubahan luas yang
diusulkan oleh Sankara,
tetapi pada tahun 1981,
ketenaran Sankara unggul
membuatnya mendapatkan kursi di
pemerintahan Ouédraogo.
Dijuluki "Che Guevara dari Afrika",
Sankara naik pangkat dengan cepat,
dan dua tahun kemudian ditunjuk menjadi
Perdana Menteri.
Dalam peran barunya,
Sankara menyampaikan pidato persatuan
kepada komunitas miskin,
wanita, dan pemuda.
Sankara bahkan mencoba membujuk
pemerintahan lain untuk bersekutu
sebagai sesama korban penjajahan.
Namun Ouédraogo dan penasihatnya
merasa terancam dengan posisi Sankara.
Paham komunisnya dianggap dapat
merusak aliansi dengan negara kapitalis,
dan hanya setelah beberapa bulan
menjadi Perdana Menteri,
pemerintahan Ouédraogo memecat Sankara
dan menjadikannya tahanan rumah.
Yang tak disadari sang Presiden,
tindakan ini akan memicu kudeta
ke-4 Volta Hulu setelah 17 tahun.
Protes warga sipil terjadi
di sekitar ibukota,
dan pemerintahan terhenti
sementara Sankara mencoba
menegosiasi transisi yang damai.
Pada masa ini, Blaise Compaoré,
teman Sankara dan
sesama mantan prajurit,
menggagalkan kudeta lain
yang mencoba membunuh Sankara.
Akhirnya, Ouédraogo mengundurkan diri
tanpa kekerasan,
dan pada tanggal 4 Agustus 1983, Thomas
Sankara menjadi Presiden Volta Hulu.
Setelah mendapat kekuasaan,
Sankara meluncurkan program ambisius
untuk mendorong perubahan
sosial dan ekonomi.
Salah satu agenda pertamanya adalah
mengganti nama negara
dari nama dari masa penjajahan Prancis,
"Volta Hulu" menjadi "Burkina Faso,"
yang berarti
"Negara Orang Jujur."
Selama empat tahun setelahnya, Sankara
mendirikan kampanye literasi nasional,
menanam 10 juta pohon,
dan menyusun lagu kebangsaan baru—
semua dilakukan bersamaan dengan
pengurangan gaji pegawai negeri.
Tetapi mungkin unsur terunik dari
revolusi Sankara
adalah dedikasinya terhadap
kesetaraan gender.
Sankara merancang pergerakan
untuk memerdekakan wanita,
melarang pernikahan paksa,
poligami dan mutilasi alat kelamin.
Sankara menjadi pemimpin Afrika pertama
yang melantik wanita dalam pemerintahan
dan secara aktif merekrut wanita
dalam jajaran militer.
Namun kebijakan sosialis Sankara
mendapat banyak perlawanan.
Para pelajar dan kaum elit yakin
bahwa rencana ekonomi Sankara
akan mengucilkan Burkina Faso dari
negara lain yang kapitalis.
Tindakan kerasnya dalam melawan
penyalahgunaan uang rakyat
juga membuatnya dibenci
oleh pejabat pemerintah.
Setelah empat tahun, revolusi yang semula
bertujuan memberdayakan
berbalik mengucilkan rakyat
Burkina Faso yang berpengaruh.
Tetapi Sankara belum siap
menyerahkan kekuasaannya.
Sankara melakukan tindakan
yang kian otoriter,
termasuk melarang serikat buruh
dan kebebasan pers.
Alhasil, kecenderungan otoriternya
bahkan membuat sahabat
terdekatnya menentang Sankara.
Pada tanggal 15 Oktober 1987,
Sankara sedang memimpin rapat
saat sekelompok pemberontak
menyerang markasnya.
Sankara terbunuh dalam serangan tersebut,
yang diyakini diperintahkan oleh Blaise
Compaoré, sahabat Sankara.
Meskipun peninggalannya cukup rumit,
banyak kebijakan Sankara terbukti
lebih maju dari zamannya.
Selama dekade terakhir ini,
pemuda Burkina Faso mengagumi
filsafat politis Sankara,
dan negara tetangga seperti Ghana
bahkan menggunakan model ekonominya.
Pada tanggal 2 Maret 2019, patung Sankara
didirikan di ibukota Burkina Faso,
mengukuhkan peranannya sebagai
tokoh revolusi di negaranya
dan di seluruh dunia.
1972年 トーマス・サンカラは
異国の地で 「革命の波」に
飲みこまれたのでした
彼は 西アフリカのボルタ川の上流にある
当時はオートボルタと呼ばれた
ブルキナファソという国の出身でした
彼はマダガスカルの軍事学校へ留学し
22歳で兵士になりましたが
マダガスカルに到着したとき
紛争を目の当たりにしたのです
地元の革命家たちは 延々と続く
フランスの植民地支配から
マダガスカルの支配権を
奪還したかったのです
サンカラは革命家たちに感銘を受け
カール・マルクスのような
社会主義リーダーの書物を読み
軍事戦略の知恵を求めました
1973年 オートボルタに戻ったとき
サンカラは 植民地支配による負の遺産から
国を開放することを決意したのです
1949年
サンカラは 比較的恵まれた家の
10人中3番目の子として
生まれました
両親は 彼に神父になることを
望んでいましたが
サンカラは 多くの仲間同様
オートボルタの腐敗を終わらせるには
軍隊こそ最も望ましい組織と
判断したのです
マダガスカルから戻って以降
彼はカリスマ性と透明性のある演説調で
世に知られることとなったのですが
当時の政権には疎まれていました
ジャン=バプティスト・ウエドラオゴ大統領の
率いる政権は
オートボルタの近代史において
3度目のクーデターの後
政権の座に就いたのです
この政権の政策は
サンカラが提案した全面的な改革とは
かけ離れていました
ところが 1981年までには
サンカラの人気が上昇し
ウエドラオゴ政権で役職を得ました
そして「アフリカのチェ・ゲバラ」と呼ばれた
サンカラは瞬く間に政権を上り詰め
2年も経たずに首相に任命されたのです
新しい役職につくと
貧しい 「コミュニティー」「 女性」や
「若者」に向けて 集会演説を行いました
さらには他国政府に
同じ植民地支配の負の遺産を背負う者として
同盟国になるよう説得しました
ところが ウエドラオゴ大統領とその顧問は
サンカラの仕事ぶりに危機感を持ったのです
「サンカラの共産主義思想が資本主義国家との
同盟関係に悪影響を及ぼすのではないか」 と
サンカラは 首相に任命されてから
数カ月もしないうちに
ウエドラオゴ政権に役職を追われ
軟禁状態に置かれたのです
大統領は このことがきっかけとなり
オートボルタで17年間で4度目のクーデターが
起きることを 知る由もありませんでした
首都は 民間人による
抗議集会で埋め尽くされ
政治機能がマヒする中
サンカラは 平和裏に政権交代するよう
交渉を試みたのです
この間 サンカラの友人で
同志でもあった元軍人の
ブレーズ・コンパオレは
サンカラの命をも狙った
再度起きたクーデターを阻止しました
やがて ウエドラオゴは
抵抗することなく辞任し
1983年8月4日 トーマス・サンカラは
オートボルタの新大統領となったのです
ようやく権力を握ったサンカラは
野心的な政策を掲げ
社会と経済改革を起こしたのです
彼の1つめの課題策として
「オートボルタ」という
フランスの植民地時代から続く国名を
「高潔な者たちの国」と言う意味の
「ブルキナファソ」に変更しました
次の4年間で 彼は
全国的に識字運動を広め
1千万本の植樹を指示し
新しい国家を作詞しました―
それも 高騰した政府役人の給料を
削減しながら です
しかし おそらくサンカラの革命の中で
最も独特な要素は
男女平等への貢献です
女性解放運動を広め
強制結婚 一夫多妻制
そして性器切除を禁止しました
彼は 女性を政府の要職に就任させた
初のアフリカ人リーダーであり
彼女らを積極的に軍隊に採用しました
しかし サンカラの社会主義政策は
多くの抵抗に遭いました
多くの学生やエリートは 彼の経済政策が
ブルキナファソから資本家を
遠ざけるのではと危惧したのです
そして 公資金の乱用に対する取り締まりは
政府要人をも敵にまわしたのです
4年の歳月の後
人々を勇気づけるはずの革命は
影響力を持つ多くのブルキナファソ人を
孤立させたのです
しかし サンカラは権力を譲るつもりはなく
より独裁主義的な政策を実行し
労働組合や報道の自由を禁じました
やがて彼の独裁主義傾向は
近しい友人らをも敵に回したのです
1987年10月15日
サンカラが会議を行っている最中に
襲撃者らは本部を襲撃し
サンカラは暗殺されたのです
多くの人々は ブレイズ・コンパオレが
指令を出したのだと信じています
サンカラが残したものは複雑ですが
政策の多くは 時代を先駆けたものだった
ということが自ずと証明されています
この10年の間
ブルキナファソの若者は
サンカラの政治的哲学を称賛し
ガーナのような隣国は
サンカラの経済モデルを導入したのです
2019年3月2日 サンカラの銅像は
ブルキナファソの首都に建てられ
自国そして世界の革命者として
偶像視されるような立場を確立したのです
1972년에, 토마스 상카라는
자기 나라도 아닌 나라의 혁명에
휩쓸리게 되었습니다.
그 당시 오트볼타 공화국이라고 불리던
서아프리카 국가인
부르키나 파소 출신의 22살 군인은
육군 사관 학교에서 공부하기 위해
마다가스카르에 머물고 있었습니다.
하지만 도착하자마자 그는
나라가 어지럽다는 것을 깨달았습니다.
혁명가들은 프랑스의
오래된 식민 지배로부터
마다가스카르를 독립시키기 위해
힘쓰고 있었습니다.
이러한 운동가들은 상카라가
칼 마르크스와 같은
사회주의 지도자들의 책을 읽고
군대 지략을 찾는데 영향을 미쳤죠.
1973년에 오트볼타에 돌아갔을 때,
상카라는 자신의 나라를 식민 지배로부터
해방 시키고자 마음을 먹었어요.
1949년에 태어난 상카라는
상대적으로 특권층인 집안에서
10남매 중 셋째로 태어났습니다.
부모님은 그가
성직자가 되기를 원했지만,
그는 동료들처럼 군대야말로
오트볼타의 부패를 막을 수 있는
최고의 기관이라고 생각했어요.
마다가스카르에서 돌아오고 난 후,
그는 카리스마있고 깔끔한 웅변 스타일로
유명해졌지만
정부 집권층 사이에서는
그렇지 않았어요.
장-밥티스트 웨드라오고를
대통령으로 한 정부는
오트볼타의 근현대사에서
연이은 세번째의 쿠데타로
정권을 장악했습니다.
정부의 정책은 상카라가 제시한
전면적인 변화와는 많이 달랐지만
1981년에 상카라의 인지도가 높아지고
그는 웨드라오고 정부에서
직책을 맡게 됩니다.
"아프리카의 체 게바라"라는 별명을
얻게 된 상카라의 인기는 치솟았고
그는 2년 만에 수상이 되었습니다.
수상으로 재임하면서
그는 빈곤층, 여성,
그리고 청년들 앞에서 연설을 했습니다.
또한 공통된 식민지 유산을 기반으로
다른 나라의 정부들에게
동맹을 맺자고 설득하기도 했지요.
하지만 웨드라오고와 그의 조력가들은
상카라에게 위협을 느꼈어요.
그들은 그의 사회주의 사상이 자본주의
국가들과의 동맹을 위협한다고 생각했고
수상이 된지 몇 달도 되지 않아
웨드라오고의 정부는
상카라를 해고하고
가택 연금령을 내렸습니다.
대통령은 이 결정이
오트볼타가 17년이 되던 해에 일어날
네 번째 쿠데타에 불을 지피는
계기가 될 거라고 생각하지 못했지요.
민간 시위가 수도 근방에서 연이어졌고
상카라가 평화적인
변화를 협상하려 하는 동안
정부의 기능은 완전히 멈췄습니다.
이 시기에, 블레즈 콩파오레라는
상카라의 친구이자 같은 전직 군인이
상카라의 목숨을 노리는
다른 쿠데타를 저지했습니다.
결국, 웨드라오고는
더 이상의 폭력 없이 사임했고
1983년 8월 4일, 토마스 상카라는
오트볼타의 새로운 대통령이 됩니다.
마침내 대통령이 된 상카라는
사회와 경제 변화를 위한
야심찬 계획을 실행합니다.
첫 개혁안으로 그는 나라의 이름을
프랑스 식민지 이름인 "오트볼타"에서
"우뚝 선 사람들의 나라"라는 뜻의
"부르키나 파소"라는
이름으로 개명했습니다.
그 후 사 년 동안 그는
전국적인 문맹 퇴치 운동을 진행했고,
천 만 그루의 나무를
심으라고 명령했으며
새로운 국가를 작곡했고
터무니 없이 높은
공무원의 월급을 삭감했습니다.
그 중에서도 상카라의 개혁 중
가장 특별했던 것은
성 평등에 대한 노력이라고
할 수 있습니다.
그는 여성 해방 운동을 진행했고
강제 결혼과 일부다처제,
그리고 여성 할례를 금지했어요.
그는 여성에게 정치적 지위를 주고
여성들을 군대에 징집한
최초의 아프리카 지도자였습니다.
하지만, 많은 사람들이 상카라의
사회주의적 정책들에 반대했습니다.
많은 학생들과 상류층 사람들은
그의 경제 계획은 부르키나 파소를
동료 자본주의 국가들로부터
소외 당하게 만들거라 생각했습니다.
공공 자금 악용에 대한 강력 탄압 때문에
공무원들도 상카라를 싫어하게 되었지요.
4년 후, 사람들에게 힘을 실어주려
시작된 개혁은
영향력 있는 많은 사람들을
격리 시키고 말았습니다.
하지만 상카라는 물러날 준비가
되지 않았었습니다.
그는 노동조합과 언론을
금지하는 것을 포함해서
엄청나게 권위적인 행보를
이어나갔습니다.
결국, 그의 독재 경향으로 인해
가장 친한 친구들까지
그에게서 등을 돌리게 됩니다.
1987년 10월 15일,
반동자 무리가 자신의 본부에
들이닥쳤을 때
상카라는 회의를 하고 있었습니다.
상카라는 공격으로 인해 암살되었고
많은 사람들은 블레즈 콩파오레가
그 습격을 지시했다고 믿습니다.
그의 유산은 복잡하지만
상카라의 많은 정책이
시대를 앞섰음을 알 수 있습니다.
지난 10년 동안
부르키나 파소의 젊은 이들은
상카라의 정치적 철학을 기념하고
가나와 같은 주변 국가들은
그의 경제 개혁을 모델로 삼았습니다.
2019년 3월 2일,
국가와 전 세계에
혁명의 상징으로서의 입지를 세운
상카라의 동상이
부르키나 파소의 수도에 세워졌습니다.
Em 1972, Thomas Sankara
foi envolvido na revolução
de um país que não era o seu.
Originário do país da África Ocidental
de Burquina Faso
— na altura conhecido por Alto Volta —
este soldado de 22 anos
viajou para Madagáscar
para estudar na academia militar.
Mas, ao lá chegar,
encontrou uma nação em conflito.
Os revolucionários locais
tentavam arrancar o controlo de Madagáscar
ao domínio colonial da França.
Esses manifestantes inspiraram Sankara
a ler obras de líderes socialistas,
como Karl Marx,
e a procurar conhecimentos
de estratégia militar.
Quando regressou ao Alto Volta, em 1973,
Sankara estava determinado a libertar
o seu país da sua herança colonial.
Nascido em 1949,
Sankara fora criado numa família
relativamente privilegiada,
e era o terceiro de dez filhos.
Os pais queriam que ele fosse sacerdote
mas, tal como muitos dos seus iguais,
Sankara considerava as forças armadas
a instituição perfeita
para livrar o Alto Volta da corrupção.
Depois de regressar de Madagáscar,
tornou-se conhecido pelo seu carisma
e estilo de oratória transparente
— mas era menos popular
junto do governo reinante.
Liderado pelo presidente
Jean-Baptiste Ouédraogo,
esta administração conquistara o poder
pelo terceiro golpe de estado consecutivo
na história recente do Alto Volta.
As políticas da administração
estavam muito distantes
das mudanças radicais
que Sankara propunha
mas, em 1981, a popularidade
de Sankara aumentara,
e ele conquista um cargo
no governo de Ouédraogo.
Alcunhado de "Che Guevara de África",
Sankara rapidamente subiu de cargo
e, ao fim de dois anos,
foi nomeado primeiro-ministro.
Nesse novo cargo, proferiu
discursos mobilizadores
a comunidades pobres,
a mulheres e a jovens.
Até tentou convencer outros governos
a formarem alianças
com base na sua herança colonial comum.
Mas Ouédraogo e os seus conselheiros
sentiam-se ameaçados
pela posição de Sankara.
Achavam que as suas ideias comunistas
iam prejudicar as alianças
com os países capitalistas
e meses depois de ele chegar
a primeiro-ministro,
a administração de Ouédraogo
forçou Sankara a largar o cargo
e colocaram-no em prisão domiciliária.
Mal sabia o Presidente
que essa ação iria originar o quarto golpe
do Alto Volta, em 17 anos.
Sucederam-se manifestações de civis
por toda a capital
e o governo chegou a um impasse
enquanto Sankara tentava negociar
uma transição pacífica.
Durante este período, Blaise Compaoré,
amigo de Sankara
e antigo camarada soldado,
frustrou outro golpe de estado que incluía
uma tentativa de matar Sankara.
Por fim, Ouédraogo demitiu-se
sem mais violência
e em 4 de agosto de 1983,
Thomas Sankara passou a ser
o novo Presidente do Alto Volta.
Por fim, no poder, Sankara
lançou um programa ambicioso
para uma mudança social e económica.
Uma das suas primeiras alterações
foi dar um novo nome ao país.
Passou do título colonial francês
de Alto Volta para Burquina Faso
que se traduz por
"Terra de Homens Íntegros".
Nos quatro anos seguintes,
lançou uma campanha de alfabetização
por todo o país,
ordenou a plantação
de mais de 10 milhões de árvores,
e compôs um novo hino nacional
— enquanto reduzia os salários
inflacionados dos funcionários do governo.
Mas o elemento mais especial
da revolução de Sankara
talvez fosse a sua dedicação
à igualdade de género.
Cultivou um movimento
para a libertação das mulheres,
ilegalizando os casamentos forçados,
a poligamia e a mutilação genital.
Foi o primeiro líder africano
a nomear mulheres
para posições políticas importantes
e recrutou-as para as forças armadas.
Mas as políticas socialistas de Sankara
encontraram muita resistência.
Muitos estudantes e elites
consideravam que os seus planos económicos
iriam alienar Burquina Faso
dos seus pares capitalistas.
A repressão ao abuso dos fundos públicos
também virou os funcionários
do governo contra ele.
Em quatro anos, o que começara
como uma revolução inovadora
tinha isolado muitos elementos
influentes de Burquina Faso.
Mas Sankara não estava
preparado para renunciar ao poder.
Executa ações cada vez mais autoritárias
incluindo a proibição de sindicatos
e da imprensa livre.
Por fim, as suas tendências autocráticas
também viraram os seus amigos
mais próximos contra ele.
A 15 de outubro de 1987,
Sankara estava a fazer uma reunião
quando um grupo de assaltantes
irrompeu pelo seu quartel-general.
Sankara foi assassinado nesse ataque
e muita gente acha
que o assalto foi ordenado
pelo seu amigo
Blaise Compaoré.
Embora o seu legado seja complicado,
muitas das políticas de Sankara provaram
estar à frente do seu tempo.
Na última década,
a juventude de Burquina Faso
tem festejado a sua filosofia política
e países vizinhos, como o Gana,
até adotaram os modelos
económicos de Sankara.
A 2 de março de 2019, foi erigida
uma estátua de Sankara
na capital de Burquina Faso,
instituindo-o como um ícone
da revolução no seu país
e por todo o mundo.
Em 1972, Thomas Sankara se viu
envolvido por uma revolução
de um país estrangeiro.
Nascido em Burkina Faso,
uma nação do oeste africano,
então conhecida por Alto Volta,
o soldado de 22 anos
tinha ido a Madagascar
para estudar na academia militar do país.
Mas, ao chegar, encontrou
uma nação em conflito.
Revolucionários locais buscavam
tomar o controle sobre Madagascar
do longo domínio colonial francês.
Esses ativistas inspiraram Sankara
a ler obras de líderes
socialistas como Karl Marx
e buscar conhecimento
na estratégia militar.
Quando retornou a Alto Volta em 1973,
Sankara havia decidido libertar
seu país da herança colonial.
Nascido em 1949,
Sankara foi criado em um lar
relativamente privilegiado
sendo o terceiro de dez filhos.
Seus pais queriam que ele fosse sacerdote,
mas, como vários de seus colegas,
Sankara viu nas forças armadas
a instituição perfeita
para livrar Alto Volta da corrupção.
Após voltar de Madagascar,
ele se tornou famoso por seu carisma
e estilo transparente de oratória.
Mas ele não era tão popular
com o governo atuante.
Chefiada pelo presidente
Jean-Baptiste Ouédraogo,
a administração chegou ao poder
no terceiro golpe de Estado consecutivo
da história recente de Alto Volta.
As políticas do governo
eram muito diferentes
das mudanças radicais
que Sankara propunha,
mas, em 1981, a popularidade
de Sankara predominou,
rendendo a ele um cargo
no governo de Ouédraogo.
Apelidado de "Che Guevara africano",
Sankara rapidamente conquistou seu espaço,
e em dois anos foi nomeado
primeiro-ministro.
Em seu novo cargo,
realizava discursos mobilizantes
a comunidades carentes, mulheres e jovens.
Ele até tentou convencer
outros governos a formar alianças
com base em sua herança
colonial em comum.
Ouédraogo e seus assessores se sentiram
ameaçados pela nova posição de Sankara.
Achavam que suas crenças comunistas
afetariam alianças com países capitalistas
e, alguns meses após ter
se tornado primeiro-ministro,
a administração de Ouédraogo
retirou Sankara do cargo
e o colocou em prisão domiciliar.
Mal sabia o presidente
que esse ato incitaria o quarto golpe
de Estado em Alto Volta em 17 anos.
Isso resultou em manifestações
civis na capital,
e o governo foi suspenso
enquanto Sankara tentava negociar
uma transição pacífica.
Durante esse período, Blaise Compaoré,
amigo e antigo companheiro
militar de Sankara,
impediu outro golpe que incluía
um atentado contra a vida de Sankara.
Por fim, Ouédraogo renunciou
sem mais violência
e, em 4 de agosto de 1983, Thomas Sankara
se tornou o novo presidente de Alto Volta.
Finalmente no comando, Sankara
lançou um programa ambicioso
de mudança sócio-econômica.
Um dos primeiros itens do seu programa
foi trocar o nome de colônia do país
"Alto Volta" por "Burkina Faso",
cuja tradução é
"terra de homens íntegros".
Nos quatro anos seguintes, ele instaurou
uma campanha nacional de alfabetização,
ordenou que fossem plantadas
mais de 10 milhões de árvores
e compôs um novo Hino Nacional,
tudo isso enquanto cortava salários
elevados de funcionários do governo.
Mas talvez o elemento mais notável
da revolução de Sankara
tenha sido sua dedicação
à igualdade de gênero.
Ele criou um movimento
para a libertação das mulheres,
proibindo casamentos forçados,
poligamia e mutilação genital.
Foi o primeiro líder africano a indicar
mulheres a posições políticas importantes
e ativamente recrutá-las
para as forças armadas.
No entanto, suas políticas socialistas
eram encaradas com muita resistência.
Muitos estudantes e as elites achavam
que seus planos econômicos
afastariam Burkina Faso
de seus parceiros capitalistas.
Medidas severas contra o uso
indevido de recursos públicos
fizeram até oficiais do governo
ficarem contra ele.
Após quatro anos, o que começou
como uma revolução fortalecedora,
havia isolado vários
burquinenses influentes.
Mas Sankara não estava
preparado para se render.
Ele tomou medidas
cada vez mais autoritárias,
como banir os sindicatos
e a liberdade de imprensa.
Por fim, suas tendências autocráticas
fizeram até seus amigos
ficarem contra ele.
Em 15 de outubro de 1987,
Sankara estava realizando uma reunião,
quando um grupo de agressores
tomou a sede da presidência.
Sankara foi assassinado no ataque,
e muitos acreditam que a invasão foi
ordenada por seu amigo Blaise Compaoré.
Embora seu legado seja complexo,
muitas das políticas de Sankara
provaram estar à frente do seu tempo.
Na última década,
a juventude burquinense
celebrou a filosofia política dele,
e países vizinhos como Gana até mesmo
adotaram os modelos econômicos de Sankara.
Em 2 de março de 2019,
uma estátua de Sankara
foi erguida na capital de Burkina Faso,
estabelecendo sua posição
como ícone da revolução
em seu país e no mundo todo.
În 1972, Thomas Sankara a fost prins
în mijlocul unei revoluții
într-o țară care nu îi aparținea.
Originar din Burkina Faso,
o țară din vestul Africii —
cunoscută atunci ca Upper Volta —
soldatul de 22 de ani
plecase în Madagascar
să studieze la Academia Militară.
Însă la sosire
a găsit o națiune în război.
Revoluționarii locali
voiau să smulgă controlul Madagascarului
din mâinile conducerii coloniale franceze.
Acești protestatari
l-au inspirat pe Sankara
să citească scrierile liderilor socialiști
precum Karl Marx
și să caute înțelepciune
în strategia militară.
Când s-a întors în Upper Volta în 1973,
Sankara era determinat să își elibereze
țara de sub jugul colonial.
Născut în 1949,
Sankara a fost crescut
într-o familie destul de privilegiată,
fiind al treilea din zece copii.
Părinții săi voiau să devină preot,
dar ca mulți de vârsta lui,
Sankara considera armata
ca fiind instituția perfectă
pentru a elimina corupția din Upper Volta.
Întors din Madagascar,
a devenit faimos pentru carisma sa
și pentru stilul oratoric sincer —
dar era mai puțin popular
în ochii guvernului aflat la putere.
Condusă de președintele
Jean-Baptiste Ouédraogo,
administrația ajunsese la putere
în urma celei de-a treia lovitură de stat
din istoria recentă a Upper Voltei.
Politica administrației
era cu totul diferită
față de schimbările radicale
propuse de Sankara,
Totuși, în 1981, popularitatea lui Sankara
i-a adus succesul,
sub forma unui rol
în guvernul lui Ouédraogo.
Supranumit „Che Guevara al Africii",
Sankara a avansat rapid în grad,
și doi ani mai târziu,
a fost numit prim ministru.
În noul său rol,
a ținut discursuri însuflețitoare
adresate comunităților sărace,
femeilor și tinerilor.
A încercat chiar să convingă
alte guverne să formeze alianțe
pe baza trecutului colonial comun.
Însă Ouédraogo și consilierii săi
s-au simțit amenințați de Sankara.
Considerau că gândirea lui comunistă ar fi
afectat alianțele cu țările capitaliste,
și la doar câteva luni
după ce a devenit prim ministru,
Ouédraogo l-a forțat pe Sankara
să renunțe la funcție
și l-a plasat în arest la domiciliu.
Președintele nici nu bănuia
că fapta lui va conduce Upper Volta
la a patra lovitură de stat în 17 ani.
Au avut loc proteste civile în capitală,
și guvernul și-a încetat activitatea
în timp ce Sankara încerca
să negocieze o tranziție pacifică.
În acest timp, Blaise Compaoré,
prieten cu Sankara
și fost camarad de arme,
a prevenit o altă lovitură care prevedea
un atentat la viața lui Sankara.
În cele din urmă, Ouédraogo a demisionat
fără alte acte de violență,
și pe 4 august 1983, Thomas Sankara
a devenit noul Președinte al Upper Voltei.
Ajuns în sfârșit la putere,
Sankara a lansat un program ambițios
de schimbări sociale și economice.
Printre primele lucruri din program,
a redenumit țara
de la titlul colonial francez
„Upper Volta” la „Burkina Faso”,
care se traduce prin
„Tărâmul oamenilor cinstiți”.
În următorii patru ani a implementat
o campanie națională de alfabetizare,
a ordonat plantarea
a peste 10 milioane de copaci
și a compus un nou imn național —
totul în timp ce reducea salariile umflate
ale angajaților guvernamentali.
Însă, poate elementul cel mai unic
din revoluția lui Sankara
a fost devotamentul său
față de egalitatea de gen.
A cultivat o mișcare
de eliberare a femeilor,
interzicând căsătoriile forțate,
poligamia și mutilarea genitală.
A fost primul lider african care a numit
femei în funcții politice importante
și le-a recrutat în armată.
Totuși, politica socialistă a lui Sankara
a fost întâmpinată cu multă rezistență.
Studenții și elitele credeau
că planurile sale economice
vor îndepărta Burkina Faso
de celelalte țări capitaliste.
Pedepsele impuse în caz de abuz
al fondurilor publice
au întors și funcționarii
guvernului împotriva sa.
Patru ani mai târziu,
revoluția inițial pozitivă
izolase mulți burkinabezi influenți.
Dar Sankara nu era pregătit
să renunțe la putere.
A aplicat măsuri
din ce în ce mai autoritare,
inclusiv interzicerea sindicatelor
și a presei libere.
În cele din urmă, tendințele autocratice
i-au întors chiar și prietenii
cei mai apropiați împotrivă.
Pe 15 octombrie 1987,
Sankara conducea o ședință
când un grup de agresori
i-a invadat sediul.
Sankara a fost asasinat în timpul atacului
și mulți cred că a fost ordonat
de prietenul său, Blaise Compaoré.
Deși moștenirea lui e complicată,
multe aspecte ale politicii lui Sankara
s-au dovedit a fi avansate.
În ultimul deceniu,
tineretul burkinabez a celebrat
filozofia politică a lui Sankara,
și unele țări apropiate precum Ghana
au și adoptat modelul său economic.
Pe 2 martie 2019, a fost construită
o statuie a lui Sankara în capitala țării,
consacrându-i statutul
de emblemă a revoluției,
atât în țara sa, cât și în restul lumii.
В 1972 году Томас Санкара оказался
вовлечённым в революционное движение
в неродной ему стране.
Родом из Буркина-Фасо,
государства в Западной Африке,
в то время известного как Верхняя Вольта,
двадцатидвухлетний солдат
отправился на Мадагаскар,
чтобы учиться там в военной академии.
Однако по приезде он обнаружил,
что страну охватил конфликт.
Местные революционеры стремились
прийти к власти на Мадагаскаре,
который долгое время
оставался колонией Франции.
Эти протестующие вдохновили Санкару
на изучение работ идеологов
социализма, таких как Карл Маркс;
Санкара также начал постигать
азы военной стратегии.
По возвращении
в Верхнюю Вольту в 1973 году
Санкара намеревался освободить свою
страну от колониального гнёта.
Санкара родился в 1949 году,
воспитывался в относительно
обеспеченной семье
и был третьим из десяти детей.
Его родители хотели, чтобы он стал
священником, но, как и многие сверстники,
Санкара считал, что только армия поможет
искоренить коррупцию в Верхней Вольте.
Вернувшись из Мадагаскара,
он прославился харизмой
и гласностью в выступлениях.
Однако у официальных властей он
не пользовался такой популярностью.
Возглавляемое президентом
Жаном-Батистом Уэдраого правительство
пришло к власти в Верхней Вольте
в результате третьего подряд
государственного переворота.
Политика правительства была очень далека
от радикальных изменений,
предлагаемых Санкарой.
Однако к 1981 году
популярность Санкары взяла верх,
и он занял пост в правительстве Уэдраого.
Прозванный «африканским Че Геварой»,
Санкара быстро продвигался по службе.
Не прошло и двух лет,
как его назначили премьер-министром.
В новой для себя роли он произносил речи,
призванные сплотить незащищённые
слои населения, женщин и молодёжь.
Он даже пытался убедить другие
государства заключать союзы друг с другом,
чтобы бороться против
общего колониального гнёта.
Однако Уэдраого и его советники
видели угрозу в лице Санкары,
считая, что его коммунистические взгляды
навредят отношениям
с капиталистическими странами.
Санкара проработал на новом посту
всего несколько месяцев,
когда руководство Уэдраого
вынудило его покинуть службу
и поместило его под домашний арест.
Президент и не подозревал,
что это решение станет поводом для
четвертого за семнадцать лет
переворота в Верхней Вольте.
В столице начались протесты,
и правительство прекратило работу,
а Санкара пытался договориться
о мирной передаче власти.
В это же время Блэз Компаоре,
друг и бывший соратник Санкары,
предотвратил переворот
и покушение на жизнь Санкары.
В результате Уэдраого покинул свой
пост, насилия не последовало.
Четвёртого августа 1983 года Томас Санкара
стал новым президентом Верхней Вольты.
Наконец оказавшись у власти,
Санкара запустил амбициозную программу
общественных
и экономических преобразований.
Сначала он переименовал страну,
выполнив одну из задач новой программы:
французское колониальное название
Верхняя Вольта было заменено
на Буркина-Фасо, что в переводе
означает «родина честных людей».
В последующие четыре года он запустил
кампанию всеобщей грамотности,
распорядился высадить
более десяти миллионов деревьев
и написал новый государственный гимн.
Всё происходило одновременно с сокращением
завышенных зарплат госслужащих.
Но, вероятно, самым прогрессивным
аспектом революции
была приверженность Санкары
идее равноправия полов.
Санкара поддерживал движение
за освобождение женщин,
запретив принудительные браки,
многожёнство и женское обрезание.
Он стал первым африканским лидером,
при котором женщин назначали
на ведущие политические посты
и активно нанимали на военную службу.
Однако социалистический режим Санкары
столкнулся с немалым сопротивлением.
Многие студенты и представители
элиты считали,
что в результате его экономического курса
Буркина-Фасо отдалится
от капиталистических стран.
В правительстве также были
настроены против Санкары
из-за жёстких мер в отношении
нецелевого использования бюджета.
В течение четырёх лет
так называемой революции возможностей
многие влиятельные
буркинийцы попали в опалу.
Но Санкара не был готов
сложить полномочия.
Стиль правления Санкары был авторитарным:
он распустил профсоюзы
и независимую прессу.
В конечном счёте
авторитарное правление Санкары
настроило против него
даже самых близких друзей.
15 октября 1987 года
Санкара проводил совещание,
когда группа мятежников
ворвалась в его штаб-квартиру.
Во время нападения Санкара был убит,
и многие считают, что заговор организовал
бывший друг Санкары Блэз Компаоре.
Хотя он оставил после себя
неоднозначное наследие,
как показывает история, очень многие
взгляды Санкары опережали своё время.
В последние годы
молодые буркинийцы чтят память
Санкары как политического лидера,
а соседние страны, например Гана, даже
переняли его экономические модели.
2 марта 2019 года в его честь в столице
Буркина-Фасо установили памятник,
и он занял место в истории,
став символом революции в стране
и во всём мире.
1972'de Thomas Sankara,
kendi ülkesi dışındaki
bir devrimin içine sürüklendi.
Daha sonra Yukarı Volta olarak bilinen
Batı Afrika ülkesi Burkina Faso'dan gelen
22 yaşındaki bu asker,
harp okulunda okumak için
Madagaskar'a gitti.
Fakat oraya vardığı sırada
çatışma halinde bir ülke buldu.
Yerel devrimciler, Madagaskar'ı
Fransa’nın geçmek bilmeyen
sömürgeci yönetiminden
zorla alma arayışındaydı.
Bu protestocular, Karl Marx gibi
sosyalist liderlerin eserlerini okumak
ve askeri stratejilerde
bilgelik aramak adına
Sankara'ya ilham oldu.
Yukarı Volta'ya 1973'te döndüğü zaman
Sankara, ülkesini sömürgeci sistemden
kurtarıp özgürleştirmeye kararlıydı.
1949'da doğan Sankara,
on çocuklu bir ailenin
üçüncü çocuğu olarak
nispeten ayrıcalıklı bir evde yetişti.
Ebeveynleri onun papaz olmasını istedi
fakat birçok akranı gibi
Sankara da askeriyeyi, Yukarı Volta'yı
yozlaşmadan arındırmak için
kusursuz bir kurum olarak gördü.
Madagaskar'dan döndükten sonra,
karizması ve şeffaf hitabet
tarzıyla tanındı
fakat egemen olan
hükûmet tarafından pek sevilmezdi.
Başkan Jean-Baptiste Ouédraogo’nun
liderliğindeki bu yönetim,
Yukarı Volta’nın yakın tarihinde
art arda üçüncü hükûmet darbesinde
iktidara geldi.
Yönetimin politikaları,
Sankara’nın teklif ettiği
köklü değişikliklerden çok uzaktaydı
fakat 1981’de Sankara’nın popülerliği
Ouédraogo’nun hükûmetinde kendisine
bir rol kazandırarak galip geldi.
"Afrika'nın Che Guevara'sı"
lakabı verilen Sankara,
süratle basamakları tırmandı
ve iki yıl içinde Başbakan seçildi,
yeni görevinde yoksul topluluklara
kadınlara ve genç insanlara
toplama konuşmalar gerçekleştirdi.
Hatta başka hükûmetleri, onlarla ortak
olan sömürgeci sistemleri temel alarak
ittifak kurmak adına ikna etmeyi denedi.
Ama Ouédraogo ve danışmanları
Sankara'nın yeni görevi karşısında
tehdit altında hissettiler.
Komünist inanışlarının
kapitalist ülkelerle olan ittifaklara
zarar vereceğini düşündüler
ve Başbakan olduktan sadece aylar sonra,
Ouédraogo'nun yönetimi,
Sankara'yı görevinden azledip
ve ev hapsine aldı.
Başkan, bu hareketinin
Yukarı Volta'nın
on yedi yıl içindeki dördüncü
darbeyi tetikleyeceğini bilmiyordu.
Sivil protestolar başkent etrafında
birbirini takip etti
ve hükûmet daha fazla ilerleyemedi,
bu sırada Sankara, barışçık bir dönüşüm
için müzakereler yapmaya çalıştı.
O sıralar,
Sankara'nın eski silah arkadaşı
Blaise Compaoré
Sankara'nın hayatına kast eden
başka bir darbeyi önledi.
Sonunda, Ouédraogo daha fazla
şiddet uygulamadan istifa etti
ve 4 Ağustos 1983'te Thomas Sankara
Yukarı Volta'nın yeni başkanı oldu.
Nihayetinde Sankara görevdeyken
sosyal ve ekonomik değişiklik için
istekli bir programa girişti.
İlk gündem maddelerinden biri olarak
ülkenin ismini
Fransız sömürgeci unvanı olan
"Yukarı Volta" yerine
"Burkina Faso" olarak değiştirdi,
bu da "Dürüst Erkeklerin Toprağı"
anlamına gelir.
Sonraki dört yıl boyunca Sankara
ülke çapında okuma yazma
seferberliği tesis etti,
10 milyonun üzerinde
ağaç ekilmesini sağladı
ve yeni bir milli marş besteledi,
bunların tümünü şişirilmiş hükümet
çalışanı maaşlarını azaltarak yaptı.
Ama Sankara'nın devriminin
belki de en özgün ilkesi
cinsiyet eşitliğine olan bağlılığıydı.
Kadınların özgürlüğü için
zoraki evlilikleri, çok eşliliği
ve kadın sünnetini yasaklayarak
bir hareket oluşturdu.
Kadınları önemli politik görevlerle atayan
ve onları aktif askerliğe alan
ilk Afrikalı liderdi.
Fakat Sankara’nın sosyalist politikaları,
büyük bir direnişle karşılaştı.
Birçok öğrenci ve elitler,
onun ekonomik planlarının
Burkina Faso’yu kapitalist ortaklarından
uzaklaştıracağına inandı.
Kamu fonlarının kötüye
kullanılmasının önüne geçmesi
hükûmet yetkililerinin de
ona karşı cephe almasına yol açtı.
Dört yıl sonra, güçlendirici devrim
olarak başlayan şey
nüfuzlu birçok Burkina Faso'lu
insanları dışladı.
Ama Sankara gücünü bırakmaya
henüz niyetli değildi.
Artan şiddette otoriter hareketlerde
bulundu,
buna ticaret birliği ile özgür basını
yasaklamak da dahildi.
Nihayetinde, despot eğilimleri
en yakın arkadaşlarını bile
ona düşman etti.
15 Ekim 1987'de,
bir grup saldırgan genel merkeze
akın ettiklerinde
Sankara bir toplantı düzenlemekteydi.
Bu saldırıda Sankara suikaste kurban gitti
ve birçok kişi bu baskının, arkadaşı
Blaise Compaoré tarafından
emredildiğini düşünüyor.
Mirasının anlaşılması zor olsa da,
Sankara'nın birçok politikası
zamanının ötesinde olduğunu kanıtladı.
Geçen on yılda,
Burkina Faso'lu gençler,
Sankara'nın politik felsefesini kutladılar
Gana gibi çevre ülkeler bile
Sankara'nın ekonomik modellerini
benimsedi.
2 Mart 2019'da, Sankara'nın bir heykeli
Burkina Faso'nun başkentine dikildi,
bu da ülkesinde ve bütün dünyada
bir devrim ikonu olarak yerini kanıtladı.
1972 年,托马斯·桑卡拉
(Thomas Sankara)
被卷入了一场他国的革命。
这名 22 岁的士兵来自西非国家
布基纳法索 (Burkina Faso)——
这里在当时还叫做
上伏尔特 (Upper Volta) ,
并曾前往马达加斯加的
军事学院学习。
但在到达目的地之后,
他发现自己身处一个战乱中的国家。
当地的革命者们试图从
法国长期的殖民统治中
夺取对马达加斯加的控制权。
这些抗议者激励了桑卡拉
去阅读诸如卡尔·马克思(Karl Marx)
等社会主义领袖的作品,
并从中寻找军事智慧。
在 1973 年,当他回到上伏尔特时,
桑卡拉决心将他的国家
从残余的殖民统治中解放。
出生于 1949 年的桑卡拉
在一个相对富有的家庭中长大,
在家中十个孩子里排行第三。
他的父母想让他成为一名牧师,
但是就像大多数的同龄人,
桑卡拉将军事学院视作
摆脱上伏尔特腐败的
完美机构。
从马达加斯加回来后,
他的个人魅力以及开诚布公的
演讲风格让他名声大振——
但却引起了政治领导层的警惕。
近代的上伏尔特境内
不断发生政变(coup d’éta),
由总统让 · 巴蒂斯特 · 韦德拉奥果
( Jean-Baptiste Ouédraogo) 带领的
这届政府在第三场政变中上台。
这届政府的政策
与桑卡拉提议的大幅改革
相差甚远。
但是,在 1891 年,
桑卡拉在民意支持中胜出,
在韦德拉奥果的政府内部
获得了一席之地。
被冠以 “非洲切 · 格瓦拉” 的绰号,
桑卡拉的职业发展可谓平步青云,
不到两年,他就被任命为总理。
在就职时,他发表了致力于服务
女性和年轻人社区的集会演讲。
他甚至还试图说服
其他有共同殖民经历的国家
结为同盟。
但是,韦德拉奥果和他的顾问
察觉到了桑卡拉的新职位带来的威胁。
他们认为桑卡拉的共产主义信仰
会伤害资本主义联盟。
在成为总理的几个月过后,
桑卡拉就被迫离职,
并被韦德拉奥果的行政部门
软禁在家中。
可总统不知道的是,
这一举动会在 17 年后
引发上伏尔特的第四场军事政变。
首都一带爆发了
平民抗议,导致政府停摆,
而桑卡拉则试图
通过谈判实现和平过渡。
在此期间,布莱兹 · 孔波雷
(Blaise Compaoré),
桑卡拉的朋友兼前战友,
粉碎了另一场试图
谋害桑卡拉的政变。
韦德拉奥果最终辞职,
政变也随之平息。
1983 年 8 月 4 日,托马斯 · 桑卡拉
成为了上伏尔特的新总统。
终于掌权的桑卡拉一展宏图,
大举推行了改革社会经济的项目。
他最先着手的计划是更改国名,
从原法国殖民地名称
“上伏尔特” 改成了 “布基纳法索”,
意思是 “正人君子的土地”。
在接下来的四年里,
他推行了全国性的扫盲运动,
下令种植了超过一千万棵树,
并且创作了一首新的国歌——
同时还减少了公务员虚高的工资。
然而桑卡拉的革命中
最独树一帜的地方或许是
致力于推行性别平等。
他筹划了一场女性平权运动,
取缔强制性婚姻,
一夫多妻制与割礼。
他是第一位为女性赋予
重要政治角色的非洲领导人,
并且积极地招收女兵。
但是,桑卡拉的社会主义政策
也遇到了很多阻碍。
很多学生和精英
认为他的经济计划
会导致布基纳法索与其他
资本主义同盟国家的关系日渐疏远。
他对于滥用公共资金行为的镇压
使政府官员也对他产生了不满。
四年后,当初的赋权革命
孤立了许多有影响力的布基纳法索人。
但是桑卡拉还没准备好让位。
他执行了越来越多的独裁议案,
比如禁止贸易同盟
和扼杀舆论自由。
最终,他的独裁政治
使他与他的密友们倒戈相向。
1987 年 10 月15 日,
当桑卡拉正在主持一场会议时,
一群刺客闯进了司令部。
桑卡拉遇刺身亡,
很多人认为雇佣这群杀手的是
他的好友布莱兹 · 孔波雷。
虽然桑卡拉为后世留下的
政治遗产很复杂,
他的许多政策后来
被证明走在了时代的前端。
在过去的十年里,
布基纳法索的年轻人
歌颂了桑卡拉的政治哲学,
而一些邻近的国家,像加纳,
甚至采纳了桑卡拉的经济模型。
2019 年 3 月 2 日,一尊桑卡拉的雕像
矗立在了布基纳法索的首都,
确立了属于他的位置——
一个国家革命
以及世界革命的标志性人物。
1972 年
托馬斯·桑卡拉(Thomas Sankara)
捲進一場異國革命
他出身於西非國家布吉納法索
(Burkina Faso)
舊稱上伏塔(Upper Volta)
22 歲時,他遠赴馬達加斯加
以軍人身分就讀當地軍事學院
甫抵達,就發現這異邦天下鼎沸
當地革命之士力圖掌舵馬達加斯加
從彌留的法屬殖民統治中重掌國運
這些抗議者啟發了桑卡拉去閱讀
社會主義領袖如卡爾·馬克思
(Karl Marx)的著作
並從軍事戰略中探求智慧
1973 年回到上伏塔,桑卡拉就決定
要從殖民地過去中解放自己的國家
桑卡拉於 1949 年出生
在相對富裕優越的家境中長大
十兄弟姊妹中排行第三
父母希望他長大後成為司鐸
但如許多同輩一樣,在桑卡拉眼中
肅清上伏塔貪腐的不二體制是軍事
打從馬達加斯加回來後
聚眾的魅力、開誠布公的演說風格
讓他聲名大噪
對當時的當權政府而言則不太討好
上伏塔現代史上接二連三
發生政變(coup d’état)
總統讓-巴蒂斯特·韋德拉奧果
(Jean-Baptiste Ouédraogo)
就在第三次政變中即位確立政權
統治班子的政策
與桑卡拉提倡的大幅改革相去甚遠
但到 1981 年,桑卡拉憑民心所向
在韋德拉奧果政府中贏得一席位
人稱「非洲的切·格瓦拉」的桑卡拉
官職扶搖直上,兩年間升至總理
新崗位上他發表凝聚人心的演講
號召貧苦大眾、婦女及年輕人
甚至嘗試說服其他政府結盟
本著過去同是殖民地之誼同舟共濟
然而,韋德拉奧果及其智囊
有感桑卡拉的新位置帶來威脅
認為桑卡拉的社會主義信念
會危及與資本主義國家的聯盟
當上總理才數個月
韋德拉奧果政府就逼桑卡拉退位
並將他軟禁家中
此一刻,總統殊不知道
此舉埋伏 17 年後上伏塔第四次政變
首都一帶爆發平民抗議
政府停擺
桑卡拉嘗試協商和平更迭
與此同時,他的朋友暨前軍人隊友
布萊斯·龔保雷(Blaise Compaoré)
粉碎了另一場政變
包括暗算桑卡拉性命的圖謀
韋德拉奧果最終辭職下台,偃旗息鼓
1983 年 8 月 4 日桑卡拉成為新總統
掌權的他大展鴻圖推行大計
變革社會與經濟
最先著手之一是改國名
捨棄法屬殖民地名「上伏塔」
改成「布吉納法索」
意思是「正人君子之土地」
隨後四年,他推行全國識字計劃
下令植樹逾一千萬棵
又譜寫新國歌
同時削減政府官職厚祿
然而桑卡拉變革最獨樹一幟的地方
也許是致力於性別平等
他孕育了一場婦女解放運動
立法禁止逼婚、一夫多妻及女陰殘割
也是首位非洲領袖委任女性擔任政要
並積極招攬女性從軍
但桑卡拉的社會主義政策廣受阻力
許多學生、菁英相信他的經濟計劃
讓布吉納法索自絕於資本主義他國
他打擊挪用公款
也讓一些政府官員對他同室操戈
四年過去,當初豪情壯志的變革
離棄了許多舉足輕重的布吉納法索人
但桑卡拉仍戀棧權位
日趨採取威權式鐵腕手段
包括封殺工會、扼殺新聞自由
最終,他靠攏獨裁之風
讓心腹之交也倒戈相向
1987 年 10 月 15 日
桑卡拉正值主持會議
一群刺客闖進司令部
桑卡拉遇刺身亡,眾人相信
突襲是由其密友布萊斯·龔保雷主使
雖然桑卡拉的傳奇錯綜複雜
他許多政策都目光遠大、超越時代
過去十年,桑卡拉的政治哲學
受到布吉納法索青年頌揚
而一些鄰近國家如迦納
甚至採用了桑卡拉的經濟模型
2019 年 3 月 2 日
布吉納法索首都豎立了桑卡拉雕像
標誌桑卡拉在家鄉所佔的位置
紀念他的革命由民、國,遍及世界