Bu sanal laboratuvar bilim derslerinde devrim yapacak

Sanal gerçeklik uzak geleceğin parçası olmaktan çıktı ve artık sadece oyun ve eğlence için değil. Michael Bodekaer kaliteli eğitimi erişilebilir hâle getirmek için sanal gerçekliği kullanmak istiyor. Bu canlandırıcı konuşmada, bugün okullarda bilim eğitimi verme yöntemimizde devrim yapacak bir fikri tanıtıyor.

Bugün size bu tabletin

ve giydiğim bu sanal gerçeklik başlığının

bilim eğitimini nasıl kökten
değiştireceğini göstereceğim.

Ayrıca herhangi bir bilim öğretmenini

nasıl iki kişilik
çalıştıracağını göstereceğim.

Ancak bunların hepsinin
nasıl mümkün olduğunu göstermeden önce,

kısaca bilim eğitimi
kalitesini geliştirmenin

neden hayati derecede
önemli olduğunu konuşalım.

Bunun üzerine düşünürseniz,

dünya inanılmaz bir hızda büyüyor.

Bununla birlikte, büyüme artan zorlukların
bütün bir listesi hâlinde geliyor,

küresel ısınmayla mücadele,

açlığa çözüm üretme, su kıtlığı

ve hastalıkları tedavi etmek gibi,

birkaçını saymak gerekirse.

Bütün bu büyük zorlukları çözmemizde
tam olarak bize kim yardım edecek?

Peki, çok büyük oranda,
bu genç öğrenciler olacak.

Onlar sıradaki genç nesiller,
aydın bilimciler.

Birçok açıdan, önümüzdeki
tüm büyük sorunları

çözmemizde bize yardım etmek için

yeni, harika yenilikler üreteceklerine
hepimiz güveniyoruz.

Birkaç yıl önce,

kurucu ortağım ve ben üniversitelilere
ders veriyorduk, aynı bunlar gibi,

sadece bizim ders verdiğimiz öğrenciler
daha çok böyle görünüyordu.

(Gülüşmeler)

Evet, bu tamamen

dünyadaki birçok üniversitedeki gerçeklik:

Sıkılmış, kopmuş

ve bazen bu konuyu
neden öğrenmeye çalıştığından

daha en başından emin olmayan öğrenciler.

Yeni, inovatif öğretim
yöntemleri aramaya başladık.

Ancak bulduğumuz şey
oldukça hayal kırıcıydı.

Şunu gördük ki; kitaplar e-kitap’a,

yazı tahtaları Youtube videolarına

ve amfi konuşmaları ise
kitlesel açık çevrimiçi kurslara,

MOOC’lara dönüşüyordu.

Düşünecek olursanız,

burada gerçekten yaptığımız her şey

aynı içeriği ve formatı almak

ve birçok öğrencinin kullanımına sunmak,

harika bir şey, yanlış anlamayın,
bu gerçekten harika.

Ancak öğretim metodu hâlâ aynı sayılır,

gerçek bir yenilik yok.

Başka yerlere bakmaya başladık.

Bulduğumuz şey, uçuş simülatörleri gerçek,

uçuş anındaki eğitim ile
birleşik hâlde kullanıldığında,

pilotları eğitmede çok daha etkili olduğu,
tekrar tekrar kanıtlandı.

Kendi kendimize düşündük:

Neden bilime uygulanmasın?

Neden sanal laboratuvar
simülatörü yapılmasın?

Pekâlâ, yaptık.

Tam temsilî, birebir

sanal gerçeklik laboratuvarı
simülatörü oluşturmaya başladık,

öğrencilerin matematiksel denklemlerle

gerçek laboratuvarda
olanları taklit ettikleri

deneyler yapabilecekleri bir simülatör.

Sadece basit simülatörler değil,

modern kanser araştırmalarını
bu öğrencilerin imkânına sunmak için

MIT gibi en iyi üniversitelerle birlikte

aynı zamanda gelişmiş
simülatörler de yapabilirdik.

Öğrencilerin gerçek
laboratuvarlara gitmeden önce

sanal deneyler yapmasını sağlayarak

bu üniversiteler birdenbire
milyon dolarlarını kurtarabildiler.

Bununla kalmayıp

üstelik moleküler seviyedeki
makinelerde bile

makinelere ne olduğunu anlayabildiler.

Sonra birden laboratuvarda

tehlikeli deneyler dahi yapabildiler.

Mesela buradaki

önemli bir konu olan
salmonella bakterilerini öğrenirken,

haklı güvenlik sebeplerinden dolayı
birçok okulun öğretemediği bakteriler.

Öğrencileri elbette test ediyoruz

ve öğretmenlere eksiksiz
gösterge tablosu veriyoruz.

Böylece öğrencilerin
seviyelerini öğrenebiliyorlar.

Ancak burada durmadık

çünkü öğrencilerin
sınıftaki katılımları için

sadece ne kadar anlamı olduğunu gördük.

Bu nedenle eğlenceli
ve çekici hikâyeler için

oyun tasarımcılarını işe aldık.

Mesela bu durumda,

öğrencilerin gizemli CSI cinayet davasını

temel bilim yeteneklerini kullanarak
çözmek zorunda oldukları bir vaka.

Hepsini başlattığımızda
aldığımız geri dönüşler

ezici çoğunlukla epey pozitifti.

Burada 300 öğrencimiz var,

hepsi temel bilim yeteneklerini öğrenerek

tutkuyla CSI cinayet davasını çözerken.

Bunun hakkında en çok hoşlandığım şey ise

gerçekten öğrencilerin
sonrasında bana geldikleri an,

hepsi şaşırmış ve kafaları karışmış,

ve şöyle derler,

"Bu sanal laboratuvarda sadece
iki saat harcadım

ve ... ve Facebook’a bakmadım."

(Gülüşmeler)

İşte bu kadar çekici ve sürükleyici,
bu gerçekten öğrenciler için.

Gerçekten çalışıp çalışmadığını
araştırmak için bir öğrenme psikoloğu

Stanford Üniversitesi ve
Danimarka Teknik Üniversitesi’ndeki

160 öğrenciyle birlikte bir çalışma yaptı.

Yaptıkları şey öğrencileri
iki gruba bölmekti.

Bir grup sadece sanal
laboratuvar simülatörünü,

diğer grup ise sadece geleneksel
öğretim yöntemlerini kullanacaktı

ve iki grup da aynı zamana sahipti.

İlginçtir ki,

öğrencilere deneyden önce
ve sonra birer test verdiler.

Böylece öğrencilerin öğrenmelerine
etkisini açıkça ölçebileceklerdi.

Vardıkları sonuç,

geleneksel öğretim yöntemleri yerine
sanal laboratuvarlar kullanıldığında,

öğrenme verimliliğinde şaşırtıcı olarak
%76 daha fazla artma olduğuydu.

Hatta daha da ilginç şekilde,

çalışmanın ikinci kısmı,

öğrenmede öğretmenlerin
etkisinin ne olduğunu inceledi.

Vardıkları sonuç şuydu;

sanal laboratuvarlarla rehber ve
danışman öğretmenleri birleştirdiğinizde,

öğrenme verimliliğinde
tam %101 artış gördük,

bilim öğretmenlerinin etkisini

harcanan aynı zaman miktarında

etkili olarak ikiye katlayan bir artış.

Birkaç ay önce

kendimize sormaya başladık;

öğrenme psikologları, öğretmenleri,
bilimcileri ve oyun geliştiricileri olarak

mükemmel bir takıma sahibiz

ve kendimize sormaya başladık:

Eğitimi sürekli yeniden canlandırma

sözümüzü nasıl tutarız?

Ortaya attığımız ve yaratmak için
inanılmaz çok çalıştığımız şeyi

bugün sunacağımdan dolayı
gerçekten heyecanlıyım.

Ne olduğunu kısaca açıklayacağım.

İlk olarak telefonumu alıyorum,

birçok öğrenci zaten
bu akıllı telefonlara sahip

ve sanal gerçeklik başlığına takıyorum,
düşük maliyetli bir başlık.

Şimdi yapabildiğim şey

tam olarak sanal dünyaya adım atmak.

Ayrıca dinleyiciler arasında
deneyenler de olacak,

çünkü ne kadar sürükleyici olduğunu

tam olarak hissetmek için
denemeniz gereken bir şey.

Abartısız, sanal laboratuvarın içinde
gerçekten yürüyormuşum gibi hissettiriyor.

Ekranda beni görüyor musunuz?

Seyirciler: Evet.

Michael Bodekaer: Harika! Güzel.

Yani temelde, akıllı telefonumu
tam simüle edilmiş,

milyon dolarlık seçkin bir üniversite
Laboratuvarı’na dönüştürdüm,

etkileşim içinde olduğum
sadece bu malzemelerle.

Mesela bir pipet alabilirim
ve onunla bir deney yapabilirim.

Kendi E-Ggel’im ve PCR’ım var.

Oraya bakın, kendi gelecek nesil
ardışık makinem var,

hatta elektron mikroskobu dahi var.

Demek istediğim, etrafta cebinde
elektron mikroskobu taşıyan kim var?

Burada makinem var,

üzerinde farklı deneyler yapabilirim.

İşte orada bir kapı var,

laboratuvarda yapabileceğim

diğer deneylere geçebilirim.

Burada kendi öğrenme tabletim var.

Bu ilgili teoriyi okumamı sağlayan

akıllı bir tablet.

Gördüğünüz gibi onunla
etkileşim kurabiliyorum.

Videolar izleyebiliyorum,

yaptığım deneyle ilgili olan
içeriği görebiliyorum.

İşte orada Marie var.

O benim öğretmenim, laboratuvar asistanım

ve işi tüm bu laboratuvar boyunca
bana rehberlik etmek.

Yakında ise

abartısız, öğretmenler kendilerini
içinde bulunduğum bu sanal dünyaya

ışınlayabilir hâle gelecekler

ve tüm bu deney boyunca
bana yardım ve rehberlik edecekler.

Bunu sonlandırmadan önce,

size daha havalı bir şey
göstermek istiyorum.

Bence gerçek laboratuvarlarda bile
yapamayacağınız bir şey.

Bu bir PCR makinesi.

Şimdi deneye başlayacağım.

Yaptığım tek şey, bir molekül boyutu kadar

kendimi bir milyon kat küçültmek.

Gerçekten öyle hissettiriyor,
kesinlikle denemelisiniz.

Makinenin içinde duruyormuşum
gibi hissettiriyor.

Bütün DNA’yı ve molekülleri görüyorum.

Polimerazı, enzimleri
ve benzeri şeyleri görüyorum.

Bu sırada DNA’nın nasıl

milyonlarca kez
kopyalandığını görebiliyorum,

tıpkı şu an vücudumuzda olması gibi.

Bütün bunların nasıl çalıştığını
gerçekten hissediyor ve anlayabiliyorum.

Umarım bu size yeni öğretme
yöntemleri hakkında

biraz olabilirlik hissi verir.

Ayrıca vurgulamak istiyorum ki;

gördüğünüz her şey
iPad’lerde ve dizüstülerde

başlıklar olmadan da çalışıyor.

Önemli bir gerekçe için söylüyorum bunu.

Gelecek nesil bilimcilerini güçlendirmek

ve ilham vermek amacıyla,

yeni teknolojilerin sınıflarda
benimsenmesini hızlandırmak için

gerçekten öğretmenlere ihtiyacımız var.

Birçok yönden,

bilim eğitimindeki
sıradaki büyük, önemli atılımın

artık teknolojide yatmadığına inanıyorum,

ancak bunun yerine öğretmen kararı ile

sınıflarda bu teknolojilere

dikkat çekmekte ve benimsemekte yatıyor.

Bizim umudumuz ise daha çok
üniversitenin, okulun ve öğretmenin

tam potansiyeli fark etmek için

teknoloji firmalarıyla
iş birliği yapacak olması.

Son olarak,

bana gerçekten ilham veren
küçük bir hikâyeyle

size veda etmek istiyorum.

Jack Andraka’nın hikâyesi.

Bazılarınız onu tanıyor olabilir.

Jack pankreas kanserinde yeni, çığır açan
düşük maliyetli bir deney icat etti,

15 yaşındayken.

Bu büyük buluşu nasıl yaptığının
hikâyesini paylaştığı zaman,

ayrıca bir şeyin onu neredeyse

bu buluşu yapmaktan
alıkoyduğunu da açıklıyor.

Bu şey gerçek bir laboratuvara
erişim imkânına sahip olmamasıydı,

çünkü giriş izni için

daha çok deneyimsizdi.

Şimdi seçkin üniversitelerin milyon
dolarlık sanal laboratuvarlarını

Jack gibi bütün dünyadaki öğrenciler için

getirebildiğimizi ve onlara en son,

en iyi, en lüks makineleri
verdiğimizi hayal edin.

Bunun gerçekten buradaki
herhangi bir bilimciyi

sırf heyecandan hoplatıp
zıplatacağını hayal edebilirsiniz.

Yeniliğe, dünyayı değiştirmeye hazır olan

tüm yeni nesil genç ve parlak bilimcileri

bunun nasıl güçlendirdiğini
ve ilham verdiğini hayal edin.

Çok teşekkürler.

(Alkışlar)