Πώς έκανα φίλο την πραγματικότητα

Με το χαρακτηριστικό της πνεύμα και με τη σοφία της, η Έμιλι Λεβίν συναντά την απόλυτη πρόκληση ως κωμικός/φιλόσοφος: κάνει τον θάνατο αστείο. Σε αυτή την προσωπική ομιλία, μάς παίρνει στο ταξίδι της που πιάνει φιλία με την πραγματικότητα - και κάνει ειρήνη με τον θάνατο. Η ζωή είναι ένα τεράστιο δώρο, λέει η Λεβίν: «Την εμπλουτίζεις όσο καλύτερα μπορείς και μετά την δίνεις πίσω.»

Πρώτα, θα σας πω κάτι,
που στη γιαγιά μου

θα προκαλούσε
έναν συναγερμό πανικού:

«Πω-πω-πω-πω-πω».

(Γέλιο)

Αυτό είναι λοιπόν, είστε έτοιμοι;

Εντάξει.

Είμαι στο 4ο στάδιο
καρκίνου του πνεύμονα.

Α, ξέρω, «καημένη μου».

Δε νιώθω έτσι.

Είμαι μια χαρά με αυτό.

Και ομολογουμένως,
έχω κάποια πλεονεκτήματα -

δεν μπορούν όλοι να έχουν
τόσο αλαζονική στάση.

Δεν έχω μικρά παιδιά.

Έχω μια ενήλικη κόρη που είναι
πανέξυπνη, χαρούμενη και θαυμάσια.

Δεν έχω κάποιο τεράστιο
οικονομικό άγχος.

Ο καρκίνος μου δεν είναι
τόσο επιθετικός.

Είναι κάπως σαν την Δημοκρατική ηγεσία,

(Γέλιο)

που δεν είναι σίγουρη για την νίκη.

Βασικά, κάθεται απλώς εκεί

και περιμένει να της δώσει
η Γκόλντμαν Σακς λίγα χρήματα.

(Γέλιο)

(Χειροκρότημα)

Α, και το καλύτερο απ' όλα,

έχω καταφέρει κάτι πολύ σπουδαίο.

Ναι.

Ούτε καν το ήξερα, μέχρι που κάποιος
μου έγραψε στο Τουίτερ πριν ένα χρόνο.

Και μου είπε το εξής:

«Είσαι υπεύθυνη

για την θηλυπρέπεια του Αμερικανού άνδρα».

(Γέλιο)

(Χειροκρότημα)

Όχι πως μπορώ
να πάρω όλα τα εύσημα, αλλά ...

(Γέλιο)

Και αν εσείς δεν έχετε
τα πλεονεκτήματα που έχω εγώ;

Η μόνη συμβουλή που μπορώ να σας δώσω
είναι να κάνετε αυτό που έκανα εγώ:

γίνετε φίλοι με την πραγματικότητα.

Δεν υπάρχει χειρότερη σχέση
με την πραγματικότητα

από αυτή που είχα εγώ.

Από την αρχή,

δεν ένοιωθα έλξη για την πραγματικότητα.

Αν υπήρχε το Τίντερ τότε,
όταν γνώρισα την πραγματικότητα,

θα είχα σύρει αριστερά

και το όλο πράγμα θα είχε τελειώσει.

(Γέλιο)

Και η πραγματικότητα κι εγώ

δεν μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες,
τους ίδιους στόχους.

(Γέλιο)

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω στόχους,

έχω φαντασιώσεις.

Είναι ακριβώς σαν τους στόχους,
αλλά χωρίς την σκληρή δουλειά.

(Γέλιο)

(Χειροκρότημα)

Δεν είμαι φανατική της σκληρής δουλειάς,

αλλά ξέρετε πώς είναι η πραγματικότητα,

είναι: «δούλευε, δούλευε»

μέσω του εκπροσώπου της,
την εκτελεστική λειτουργία του εγκεφάλου.

Ένα από τα «συν» του θανάτου:

η εκτελεστική λειτουργία του εγκεφάλου μου
δε θα μπορεί να με ταλαιπωρεί πλέον.

(Γέλιο)

Αλλά κάτι συνέβη,

που με έκανε να αντιληφθώ

ότι η πραγματικότητα μπορεί
να μην είναι η πραγματικότητα.

Αυτό που έγινε, λοιπόν,

επειδή βασικά ήθελα

η πραγματικότητα να με αφήσει ήσυχη,

αλλά ήθελα να με αφήσει ήσυχη
σε ένα όμορφο σπίτι,

με έναν φούρνο Γούλφ
και ένα ψυγείο Σαμπ Ζίρο

και με ιδιωτικά μαθήματα γιόγκα,

βρέθηκα με μια αναπτυξιακή
συμφωνία με την Ντίσνεϋ.

Και μια μέρα βρέθηκα
στο νέο μου γραφείο,

στην οδό «Χαζούλη» 2,

(Γέλιο)

για το οποίο η πραγματικότητα
νόμιζε ότι θα ήμουν περήφανη,

(Γέλιο)

και κοιτάζοντας το δώρο,
που μου έστειλαν για την άφιξή μου -

όχι το κρυστάλλινο βάζο ή το πιάνο με ουρά
που έχω ακούσει ότι κάποιοι παίρνουν,

αλλά έναν Μίκυ Μάους
λούτρινο, ένα μέτρο ψηλό,

(Γέλιο)

με έναν κατάλογο σε περίπτωση
που ήθελα να αγοράσω κάτι άλλο

που επίσης θα υποτιμούσε
την αισθητική μου.

(Γέλιο)

Και όταν κοίταξα τον κατάλογο

για να δω πόσο κοστίζει
αυτό το ψηλό ποντίκι του ενός μέτρου,

να πώς το περιέγραφε:

«Πραγματικού μεγέθους».

(Γέλιο)

Και τότε κατάλαβα.

Η πραγματικότητα δεν ήταν «πραγματική».

Η πραγματικότητα ήταν μια απάτη.

Έτσι έπεσα με τα μούτρα στην κβαντική
φυσική και στην θεωρία του χάους

προσπαθώντας να βρω
την αληθινή πραγματικότητα

και μόλις ολοκλήρωσα μια ταινία -

ναι, επιτέλους την τελείωσα -

για όλα αυτά, που δεν θα αναλύσω εδώ,

και αφότου γυρίσαμε την ταινία

κι έσπασα το πόδι μου και δεν επουλώθηκε,

και χρειάστηκε άλλη μία εγχείριση,
ένα χρόνο αργότερα,

και αυτό διήρκεσε έναν χρόνο,
δύο χρόνια σε καροτσάκι.

και τότε ήρθα σε επαφή

με την αληθινή πραγματικότητα:

τα όρια.

Αυτά τα όρια που πέρασα
όλη μου την ζωή να αρνούμαι,

να ξεπερνώ και να αγνοώ

ήταν αληθινά,

κι έπρεπε να τα αντιμετωπίσω,

και χρειαζόμουν φαντασία,
δημιουργικότητα

δηλαδή όλα μου τα προσόντα.

Αποδείχτηκε, ότι ήμουν πολύ καλή
στην αληθινή πραγματικότητα.

Δεν συμβιβάστηκα απλά με αυτήν,

την ερωτεύτηκα.

Κι έπρεπε να το ξέρω,

έχοντας μια εξίσου ασταθή σχέση
με το «πνεύμα των καιρών»,

θα πω μόνο ότι αν κάποιος ψάχνει
να βρει μια κασέτα Betamax...

(Γέλιο)

Έπρεπε να το ήξερα, την στιγμή
που ερωτεύτηκα την πραγματικότητα,

η υπόλοιπη χώρα θα αποφάσιζε
να πάει στην αντίθετη κατεύθυνση.

(Γέλιο)

Δεν θα πω για τον Τραμπ, τους ακροδεξιούς,
τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής

ή τους δημιουργούς αυτού του πράγματος

που θα ονόμαζα κουτί,

μόνο που εδώ λέει:

«Αυτό δεν είναι ένα κουτί».

(Γέλιο)

Θα με τρελάνουν!

(Γέλιο)

(Χειροκρότημα)

Αλλά αυτό που θέλω να πω

είναι μια προσωπική πρόκληση
με την πραγματικότητα

που παίρνω προσωπικά

και θέλω να την εισάγω

λέγοντας πως αγαπώ την επιστήμη.

Χωρίς να είμαι επιστήμονας η ίδια,

έχω μία απίστευτη ικανότητα
να καταλαβαίνω τα πάντα για την επιστήμη,

εκτός από την πραγματική επιστήμη,

(Γέλιο)

που είναι τα μαθηματικά.

Αλλά οι πιο αλλόκοτες έννοιες
έχουν λογική για εμένα.

Η θεωρία των χορδών·

η ιδέα ότι όλη η πραγματικότητα αναδύεται
από τις δονήσεις αυτού του μικροσκοπικού

που αποκαλώ «Το Μεγάλο Τουάγκ.»

(Γέλιο)

Ο κυματοσωματιδιακός δυϊσμός:

η ιδέα ότι ένα κάτι μπορεί
να παρουσιαστεί ως δύο πράγματα...

ξέρετε;

Το ότι ένα φωτόνιο μπορεί να παρουσιάσει
κυματική και σωματιδιακή συμπεριφορά

συνέπεσε με τη βαθύτερή μου διαίσθηση,

ότι οι άνθρωποι είναι και καλοί και κακοί,
οι ιδέες είναι και σωστές και λάθος.

Ο Φρόιντ είχε δίκιο για το φθόνο του πέους

και είχε άδικο για το ποιος το έχει.

(Γέλιο)

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Και υπάρχει και μια παραλλαγή σε αυτό,

ότι η πραγματικότητα μοιάζει
να αποτελείται από δύο πράγματα,

αλλά στην πραγματικότητα είναι
η αλληλεπίδραση αυτών των δύο,

όπως ο χώρος - ο χρόνος,

η μάζα - η ενέργεια,

και η ζωή και ο θάνατος.

Οπότε δεν καταλαβαίνω,

απλά δεν καταλαβαίνω

τη νοοτροπία των ανθρώπων

που θέλουν να «νικήσουν»
και να «ξεπεράσουν» τον θάνατο.

Πώς το κάνετε αυτό;

Πώς νικάτε το θάνατο,
χωρίς να συντρίβετε την ζωή;

Δεν το βρίσκω λογικό.

Επίσης, πρέπει να πω

ότι το βρίσκω απίστευτα αχάριστο.

Εννοώ, πως σου δίνεται
αυτό το ξεχωριστό δώρο -

η ζωή -

αλλά είναι σα να έχεις ζητήσει από τον
Άι Βασίλη μια Σίλβερ Σάντοου Ρολλς Ρόυς

και αντ' αυτού παίρνεις
ένα σουρωτήρι για σαλάτες.

Ξέρετε, είναι το φιλέτο -

μαζί με το φιλέτο έρχεται
και η ημερομηνία λήξης.

Ο θάνατος είναι καθοριστικός παράγοντας.

Δεν το καταλαβαίνω,

για μένα υποδηλώνει έλλειψη σεβασμού.

Είναι ασέβεια για την φύση.

Η ιδέα ότι θα εξουσιάσουμε την φύση,

θα τιθασεύσουμε την φύση,

η φύση είναι πολύ αδύναμη,
για να αντισταθεί της νοημοσύνης μας -

όχι, δε νομίζω.

Πιστεύω, ότι έχετε ασχοληθεί
με την κβαντική φυσική, όπως εγώ -

ναι, έχω διαβάσει ένα μέιλ
κάποιου που είχε ασχοληθεί.

(Γέλιο)

Πρέπει να καταλάβετε
ότι δεν ζούμε πια

στο σύμπαν του ωρολογιακού
μηχανισμού του Νεύτωνα.

Ζούμε σε ένα σύμπαν,
που μοιάζει με φλούδα μπανάνας

και δεν θα είμαστε ποτέ σε θέση
να ξέρουμε τα πάντα

ή να ελέγχουμε τα πάντα

ή να προβλέπουμε τα πάντα.

Η φύση είναι σαν ένα αυτόνομο αυτοκίνητο.

Στην καλύτερη περίπτωση, θα είμαστε
σαν την γριά στο ανέκδοτο.

Δεν ξέρω αν το έχετε ξανακούσει.

Μια γριά κυρία οδηγεί,

με την μεσήλικη κόρη της
στη θέση του συνοδηγού

και η μητέρα περνάει
το κόκκινο φανάρι.

Και η κόρη δεν θέλει να πει κάτι
που θα ακουστεί όπως:

«Είσαι πολύ μεγάλη για να οδηγείς»,

έτσι, δεν λέει τίποτα.

Αλλά μετά η μητέρα περνάει
ένα δεύτερο κόκκινο φανάρι,

και η κόρη όσο διακριτικά μπορεί,

λέει: «Μαμά, ξέρεις,

μόλις πέρασες δύο κόκκινα φανάρια;»

Και η μητέρα λέει: «Α, εγώ οδηγώ;»

(Γέλιο)

(Χειροκρότημα)

Λοιπόν ...

και τώρα θα κάνω ένα πνευματικό άλμα,

που είναι εύκολο για μένα επειδή είμαι
ο Έβελ Κνίβελ των πνευματικών αλμάτων·

η πινακίδα κυκλοφορίας μου λέει:

«Σκέφτομαι, άρα γκαζώνω».

Ελπίζω να είστε πρόθυμοι
να έρθετε μαζί μου σε αυτό,

αλλά το πρόβλημα με αυτή τη νοοτροπία

που επικεντρώνεται στην νίκη του θανάτου

είναι, ότι αν είσαι αντί του θανάτου,

που για μένα μεταφράζεται
ως αντί της ζωής,

που για μένα μεταφράζεται,
ως αντί της φύσης,

μεταφράζεται επίσης για μένα,
ως αντί της γυναίκας,

επειδή οι γυναίκες, από παλιά
ταυτίζονται με την φύση.

Η πηγή μου γι' αυτό, είναι η Χάνα Άρεντ

η γερμανίδα φιλόσοφος που έγραψε το βιβλίο
που λέγεται «Η Ανθρώπινη Κατάσταση».

Και σε αυτό λέει ότι στην κλασική παράδοση

η εργασία σχετίζεται με τους άνδρες.

Η εργασία είναι τα όσα βγαίνουν
από το κεφάλι μας·

είναι ό,τι εφευρίσκουμε,
είναι ό,τι δημιουργούμε,

είναι το σημάδι που αφήνουμε
σε αυτόν τον κόσμο.

Ενώ η δουλειά συνδέεται με το σώμα.

Σχετίζεται με ανθρώπους που επιτελούν έργο

ή υποβάλλονται σε εργασία.

Έτσι, για μένα,

η νοοτροπία που αμφισβητεί αυτό,

που αρνείται ότι είμαστε
συγχρονισμένοι με τους βιορυθμούς,

τους κυκλικούς ρυθμούς του σύμπαντος,

δεν δημιουργεί ένα φιλόξενο
περιβάλλον για τις γυναίκες

ή για τους ανθρώπους,
που συνδέονται με την δουλειά,

που σημαίνει,

ότι είναι άνθρωποι που σχετίζουμε
με απογόνους των σκλάβων,

ή με άτομα που κάνουν
χειρωνακτική εργασία.

Έτσι, ορίστε πώς μοιάζει

από την σκοπιά του κόσμου-μπανάνα,

από τη νοοτροπία
που αποκαλώ «Το σύμπαν της Έμιλυ».

Πρώτα απ' όλα,

είμαι απίστευτα ευγνώμων για τη ζωή,

αλλά δε θέλω να είμαι αθάνατη.

Δεν ενδιαφέρομαι καθόλου
να με θυμούνται μετά τον θάνατο.

Στην πραγματικότητα, δεν το θέλω καθόλου

επειδή έχω παρατηρήσει

ότι όσο καλή και εξαιρετική

ή όσο ταλαχτούχα και αν είσαι,

50 χρόνια μετά τον θάνατό σου,
στρέφονται εναντίον σου.

(Γέλιο)

Και έχω αληθινές αποδείξεις γι' αυτό.

Ένας τίτλος από την "Los Angeles Times":

«Άννα Φρανκ: Όχι και τόσο καλή, τελικά».

(Γέλιο)

Επιπλέον, λατρεύω να είμαι συγχρονισμένη

με τους κυκλικούς ρυθμούς του σύμπαντος.

Αυτό είναι το ξεχωριστό με την ζωή:

είναι ένας κύκλος γέννησης,
φθοράς, αναγέννησης.

«Εγώ» απλά είμαι μια συλλογή από σωματίδια

που είναι ταξινομημένα σε αυτό το σχέδιο

που στη συνέχεια θα αποσυντεθεί

και θα ελευθερωθούν όλα
τα συστατικά του στοιχεία στην φύση,

για να αναδιοργανωθούν σε ένα άλλο σχέδιο.

Για μένα, αυτό είναι τόσο συναρπαστικό,

και με κάνει ακόμα πιο ευγνώμων,
που είμαι κομμάτι αυτής της διαδικασίας.

Ξέρετε,

τώρα κοιτάζω τον θάνατο

από την άποψη ενός Γερμανού βιολόγου,

του Αντρέας Βέμπερ,

που τον βλέπει ως κομμάτι
της οικονομίας του δώρου.

Σου δίνεται ένα τεράστιο δώρο - η ζωή -

την εμπλουτίζεις όσο πιο πολύ μπορείς,

και μετά την δίνεις πίσω.

Ξέρετε, η Θεία Μέιμ είπε:
«Η ζωή είναι ένα γεύμα».

κι έχω φάει το μερίδιο μου.

Είχα μια απίστευτη όρεξη για ζωή,

«κατανάλωσα» την ζωή,

αλλά στον θάνατο, θα καταναλωθώ.

Πηγαίνω στο χώμα, έτσι όπως ακριβώς είμαι,

κι εκεί καλώ κάθε μικρόβιο,

κάθε τρίμμα

και κάθε διαλύτη

να έχουν το μερίδιο τους

- πιστεύω θα με βρουν νοστιμότατη.

(Γέλιο)

Το πιστεύω.

Πιστεύω πως το καλύτερο με την στάση μου

είναι ότι είναι αληθινή.

Μπορείτε να το δείτε, να το παρατηρήσετε.

Συμβαίνει στ' αλήθεια.

Βέβαια, όχι ο εμπλουτισμός του δώρου μου

- δεν είμαι και τόσο βέβαιη γι' αυτό -

αλλά η ζωή μου έχει σίγουρα
εμπλουτιστεί από άλλους ανθρώπους.

Από το TED,

που με σύστησε σε ένα
ολόκληρο δίκτυο ανθρώπων,

που έχουν εμπλουτίσει την ζωή μου,

μαζί με την Τρίσι Μαγκίλις,
την σχεδιάστρια του ιστολογίου μου,

που δουλεύει με την υπέροχη κόρη μου

για να μεταμορφώσει
το ιστολόγιό μου σε κάτι

που το μόνο που κάνω είναι να γράφω.

Δεν χρησιμοποιώ
το εκτελεστικό μέρος του εγκεφάλου.

Χα, χα, χα, κερδίζω!

(Γέλιο)

Και είμαι τόσο ευγνώμων σε εσάς.

Δεν θέλω να πω: «το κοινό»

επειδή δεν θεωρώ ότι είμαστε
δύο ξεχωριστά πράγματα.

Το σκέφτομαι σύμφωνα με τους κανόνες

της κβαντικής φυσικής, ξανά.

Ξέρετε, η οι κβαντικοί φυσικοί
δεν είναι και τόσο σίγουροι τι συμβαίνει

όταν το κύμα γίνεται σωματίδιο.

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες -

η αποσυνοχή, η κατάρρευση
της κυματικής λειτουργίας,

αλλά όλοι έχουν συμφωνήσει σε ένα:

ότι η πραγματικότητα
δημιουργείται μέσω μιας επικοινωνίας.

(Σπασμένη φωνή) Το ίδιο κι εσείς.

Και οποιοδήποτε κοινό κι αν είχα,

στο παρελθόν ή το παρόν.

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ,
που κάνετε την ζωή μου πραγματική.

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ.