-
[Μούτζι:] …είναι αλήθεια. Τον πρώτο χρόνο που κάναμε
σάτσανγκ, ο κόσμος κρεμόταν στην άκρη του κτηρίου.
-
Είπα: "Όχι, όχι. Ας βιαστούμε να τελειώσουμε γρήγορα,
σας παρακαλώ. Μην έχουμε ατυχήματα."
-
[γέλιο]
-
Ναι, ναι…ε;
-
[κάποιος λέει] "Αφέσου!"
-
[ο Μούτζι γελά πολύ δυνατά]
-
Και…ω, ναι, μάλλον θα σας πω αυτό το αστείο,
το αστείο του Τόμας.
-
Είναι πολύ καλό, δεν είναι;
Αλλά το ξέρουν όλοι, δεν είναι;
-
[οι υπόλοιποι απαντούν] Όχι.
-
Αααα, εντάξει.
-
Ο Τόμας είπε αυτό το αστείο. Είπε…
-
Ο Τόμας είπε αυτό το αστείο. Είπε:
-
Ένας οδοιπόρος, ναι;
Περπατούσε το δρόμο του.
-
Αυτή είναι η δική μου εκδοχή. Πρέπει να πω τη δική
μου εκδοχή. Δε ξέρω…αυτό που έχω σκεφτεί. [γέλιο]
-
Και συνεχίζει το ταξίδι του, αυτός ο οδοιπόρος
συνεχίζει το ταξίδι του προς κάποιο μέρος,
-
και περπατεί μέσα από τις εκτάσεις
των βουνών μέσα στη νύχτα.
-
Και γλιστρά και παραπατά κάτω στην άκρη του λόφου
[πουτουπ που πουτουπ που πουφ πουφ πουφ]
-
και στο τελευταίο παραπάτημα, στην τελευταία άκρη
του γκρεμού [πουφ] κρατιέται σφιχτά.
-
Κρεμιέται, αιωρείται, κρατώντας μόνο
στη ρίζα, μάλλον, κάποιου δέντρου.
-
Και από κάτω είναι μεγάλος γκρεμός.
Και κρέμεται εκεί μόνος του. [γελά]
-
Είναι εκεί για λίγη ώρα και φωνάζει:
"Βοήθεια! Βοήθεια!
-
Είναι κανείς εκεί; Βοήθεια!"
-
Τα λεπτά περνούν και το χέρι του πονεί.
-
"Βοήθεια!" Δεν είχε αρκετή δύναμη να
τραβήξει το εαυτό του πάνω.
-
"Είναι κανείς εκεί;" [γέλιο]
-
Τότε, επιτέλους, μια φωνή ακούγεται:
-
"Ναι." [με ειδικό εφέ της ηχώ] "Ααα" λέει αυτός.
[ο Μούτζι κοιτάζει προς τον Ναταράζ και γελά]
-
Λέει: "Βοήθεια! Ποιος είναι εκεί;"
-
Τότε, η φωνή λέει: "Ο Θεός"
[με ειδικό εφέ της ηχώ]
-
[γέλιο] [ο Μούτζι ξανακοιτάζει τον Ναταράζ και λέει]
-
Κάνει ειδικά…
[όλοι γελάνε δυνατά]
-
Κάνει ειδικά εφέ.
[όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια]
-
Έτσι…
[όλοι γελάνε δυνατά]
-
ο Ναταράζ…
[γέλιο]
-
Έτσι, η φωνή λέει: "Ο Θεός".
-
Αυτός λέει: "Ο Θεός; Ο Θεός;"
Ακόμα αιωρείται.
-
Λέει: "Θεέ, βοήθα με. Σε ευχαριστώ που ήρθες.
Τι πρέπει να κάνω για να ανεβώ πάνω;"
-
Επομένως, η φωνή λέει: "Αφέσου"
[με ειδικό εφέ της ηχώ]
-
[όλοι γελάνε δυνατά καθώς ο Μούτζι
δείχνει τον Ναταράζ]
-
[όλοι σκάνε στα γέλια]
-
Τότε, τότε…
[γελώντας]
-
Τότε, λέει: "Να αφεθώ; Όχι, όχι, όχι, να αφεθώ;
Αν αφεθώ, θα πεθάνω.
-
Είμαι νεκρός! Σε παρακαλώ, Κύριε,
Θεέ, βοήθα με, τι πρέπει να κάνω;
-
Η φωνή λέει: [ο Μούτζι γελώντας κοιτά τον Ναταράζ
και όλοι γελούν]
-
"Αφ…"
[δυνατό γέλιο]
-
Η φωνή λέει: "Αφέσου"
[με ειδικό εφέ της ηχώ] [δυνατό γέλιο]
-
Εκείνος λέει: "Να αφήσω; Θεέ…
-
Βοήθα με, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ.
-
Τι πρέπει να κάνω; Βοήθα με."
-
"Αφέσου"
[με ειδικό εφέ της ηχώ] [γέλιο]
-
Κι ακόμα, κρέμεται, αναστενάζει.
-
Τα λεπτά περνούν. Και πάλι, το χέρι του καίει τώρα,
τα δάκτυλα του χάνουν τη δύναμή τους.
-
Λέει: "Χαλόου;! [γέλιο]
Βοήθεια! Χαλόου! Χαλόοοου;
-
Είναι κανείς εκεί;"
-
[γέλιο]
-
Δεν ακούγεται καμιά φωνή.
-
"Χαλόου! Βοήθεια! Είναι κανείς εκεί;"
-
Τότε, η φωνή ακούγεται ξανά.
-
"Ναι"
[με ειδικό εφέ της ηχώ]
-
"Ποιος είναι;"
-
"Ο Θεός"
[με ειδικό εφέ της ηχώ]
-
"Ωωωω…" αναστενάζει,
"Είναι κανένας άλλος εκεί πάνω;"
-
[όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια]
-
Και εγώ…
-
Εντάξει, αρκετά με την ηχώ. [γέλιο]
-
Επομένως, μου αρέσει αυτό επειδή κατά κάποιον τρόπο
είναι η βαθιά αλήθεια για το πώς είμαστε.
-
Υπάρχει μια προσευχή πολύ πολύ διάσημη. Λέει:
-
"Ας γίνει το θέλημα Σου" τελειώνει έτσι:
"Ας γίνει το θέλημα Σου".
-
Αλλά κρυφά σκεφτόμαστε:
"Ας γίνει το δικό μου θέλημα". [γέλιο]
-
Βλέπεις;
-
Έτσι, κάποιες φορές δεν είναι η επιλογή που θέλουμε.
-
Κάποιες φορές δεν είναι ότι θέλουμε και
αν ήμασταν ελεύθεροι από την επιθυμία,
-
αν είστε ελεύθεροι από την επιθυμία που
οδηγεί στον προσχεδιασμό,
-
στην λαχτάρα,
-
στη δυσαρέσκεια, στο παράπονο,
-
ελεύθεροι από αυτά, είμαστε ελεύθεροι.
-
Το να είσαι ελεύθερος από την επιθυμία
σημαίνει να είσαι ελεύθερος.
-
Έχω ακόμα μια επιθυμία.
-
Η ζωή δεν προχωρά βάσει των προσχεδιασμών μου,
-
γι' αυτό υποφέρω, γι' αυτό η ζωή είναι απάνθρωπη,
η ζωή είναι δύσκολη.
-
Επομένως, δεν έχουμε μάθει.
-
Ακόμα και μετά από χιλιάδες
και χιλιάδες
και χιλιάδες χρόνια
-
έχουμε αναπτύξει εκλεπτυσμένα, τις ικανότητες μας να
δημιουργούμε και να εφεύρουμε να μην γνωρίζουν όρια.
-
Αλλά στην απλοϊκότητα της ύπαρξης εξακολουθεί…
-
οι παλιές τάσεις ακόμα διασκεδάζουν εκεί.
-
Γι' αυτό, αυτή είναι μια αστεία ιστορία αλλά
πιστεύω μια πολύ αληθοφανής. [γελώντας]
-
"Είναι κανείς εκεί πάνω; Εκτός από τον Θεό;"
[γελώντας]
-
Εντάξει. Θέλει να πει κάτι κάποιος?
