-
Title:
درباره دنیای وسیع (و بینظم) فناوری نظارتی
-
Description:
در عصر اطلاعات منظور از اسلحه چیست؟ از دستگاههای ردیابی میکروسکوپی «خاک هوشمند» تا تکنولوژی ردیاب-دی.ان.ای و نرمافزار پیشرفته تشخیص چهره، روزنامهنگار شارون ویتبرگر سیاحتی شوکهکننده در بازار جهانی، بینظم نظارت انبوه خصوصیسازی شده را هدایت میکند. برای کنترل این بازار درحال رشد، چندمیلیارد-دلاری که اغلب نیاز مشتریان با اهداف شیطانی را برآورده میکند، وینبرگر معتقد است نخستین گام این است که دولت ابزار نظارتی را به عنوان تسلیحاتی خطرناک و قدرتمند طبقهبندی کند.
-
Speaker:
شارون وینبرگر
-
چندین سال پیش،
-
یکی ازمشاوران دفاع آمریکایی که
-
میشناختم درباره سفرش به
ازبکستان به من گفت.
-
وظیفه او کمک به فروش تکنولوژی بود
-
که دولت ازبکستان بتواند از آنها برای
جاسوسی از شهروندان خود استفاده کند.
-
سرانجام مرا درباره موارد بازاریابی که
-
به دولت ازبکستان ارائه
کرده بود مطلع کرد.
-
یک بروشور تکنولوژیکی براق که نه
تنها تماسهای تلفنی مخفیانه شنیده میشد،
-
بلکه تماس گیرنده شناسایی میشد،
-
بیتوجه به اینکه از چه
شماره تلفنی استفاده میکردند،
-
و بر اساس سخن نگاری منحصر به فردشان،
-
سپس موقعیت جغرافیایی
دقیقشان شناسایی میشد.
-
او شخصی است که سالهای زیادی
با قاچاق اسلحه درگیر بوده.
¶
-
قاچاقچی اسلحه هالیوودی نبوده که
معاملات مخفیانه انجام بدهد.
-
او شخصی است که با کمپانیهای
مشروع غربی کار میکرد تا به
-
فروش اسلحههایشان به
صورت گسترده کمک کند.
-
اما با بازاریابی این نوع
تکنولوژی آزرده نمیشد.
-
برای او، این کار فقط قدم بعدی
در قاچاق اسلحه بود.
-
و حتی بسیار آسانتر از، مثلا،
فروش اسلحه به عراق بود،
-
چون به جواز صادرات نیازی نبود از
-
وزارت امور خارجه آمریکا،
-
همانطور که لازمه بیشتر
تجارتهای اسلحه است.
-
معلوم شد این ابزار نظارتی
-
تقریبا هرگز کنترل نمیشوند،
-
چرا که این ابزار امروزه،
به عنوان اسلحه برشمرده نمیشوند.
-
در صورتی که باید این کار انجام شود و
باید آنها را نظارت کنیم
-
من یک خبرنگار هستم که دو دهه اخیر را صرف
¶
-
بررسی اینکه چگونه ارتش و دنیای هوشمند
-
به توسعه علوم جدید و تکنولوژی
تشویق میکنند.
-
من مسیر پیدایش اسلحههای جدید را
دنبال کردم
-
و بررسی کردم که
چه میشود وقتی
-
شرکتها برای این اسلحهها
بازاریابی خارجی میکنند.
-
اما در عصر اطلاعات منظور از اسلحه چیست ؟
-
ما میدانیم که پهبادهای نظامی اسحلهاند،
-
موشکها و بمبها اسلحهاند،
-
اما وزارت امور خارجه آمریکا
طبقهبندی میکند
-
دسته بزرگی از تکنولوژیها را
به عنوان اسلحه.
-
مثلا، دانشمندی که به سفر خارجی در کشتی
تحقیقاتی اقیانوسشناسی میرود،
¶
-
میخواهند آخرین مدل عینکهای
دید در شب را ببرند؟
-
این، مطابق وزارت امور خارجه آمریکا،
یک اسلحه بالقوه است.
-
چرا؟
-
خب، چون با اینکه عینکهای دید در شب امروز
توسط دانشمندان
-
و شکارچیان سراسر جهان استفاده میشود،
-
اما این قابلیتی بود که نخست برای
ارتش توسعه داده شده بود.
-
-
که نظامی استبدادی از آن برای جاسوسی
از شهروندادن خود استفاده میکند،
-
از معاندان، روزنامهنگاران،
-
که، طبق دولت امروز آمریکا،
به عنوان سلاح برشمرده نمیشود.
-
و هنوز، این ابزار مراقبتی
-
بخشی از صنعتی چند-میلیارد-دلاری
در حال رشد سری هستند.
-
پیدایش این بازار جاسوسی به
حدود ۱۸ سال پیش برمیگردد،
¶
-
به هتل هیلتون در ویرجینیای شمالی،
-
که فقط چندین کیلومتر با آژانس اطلاعات
مرکزی آمریکا فاصله داشت.
-
دهها نفر، بیشتر مردانی در کت و
شلوارهای مشکی،
-
در بهار سال ۲۰۰۲ دور هم جمع شده بودند
-
برای شرکت در همایشی که نام ساده
دنیای آی اس اس را بر خود داشت.
-
میدانید، در نگاه اول، این همایش شاید
شبیه دهها رویدادی
-
که اطراف منطقه واشینگتون،
دی سی برگزار میشد بود.
-
اما این رویداد منحصر به فرد بود.
-
آی اس اس مخفف سیستمهای
پشتیبانی اطلاعات است،
-
و کسانی که آنجا حضور داشتند
-
از طرف شرکتهای ساخت
تکنولوژیهایی برای جاسوسی
-
از ارتباطات خصوصی بودند.
-
به عبارت دیگر، آنها به نوعی
شنودگذاران اجیر شده بودند.
-
و علت حضورشان در آنجا این بود
که کمتر از یک سال قبل،
¶
-
حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر در
نیویورک و واشنگتن
-
کنگره را وادار به تصویت مقررات
-
موسوم به لایحه میهن دوستی کرده بود.
-
که به دولت قدرتی وسیع
-
برای کنترل ارتباطات اعطا کرد.
-
ایمیلها، فعالیتهای اینترنتی،
تماسهای تلفنی،
-
حتی تراکنشهای مالی.
-
این مسئله تقاضای فوری برای داده را سبب شد.
-
و در روحیه واقعی کارآفرینی آمریکایی،
-
صنعتی برای کمک به جمعآوری
این داده پدیدار شد.
-
-
این موضوع هنوز انقدر مطرح نبود.
-
فقط ۱۰ درصد از جمعیت جهان
-
به وسیله اینترنت در فضای آنلاین بودند.
-
بنابراین بیشتر آنچه جمعآوری میشد
ایمیلها و تماسهای تلفنی
-
از طریق تلفنهای ثابت و همراه بود.
-
اما در طی چندین سال اخیر،
-
نحوه برقراری ارتباط ما با یکدیگر
به سرعت تغییر کرده.
-
ابتدا با فیسبوک و اسکایپ آغاز شد
-
و سپس، به صورت قابل توجه، گوشی آیفون
-
و در طی چند سال،
-
میلیاردها نفر از ما با کامپیوترهای کوچک
در جیبهایمان پرسه میزنیم
-
که همه جور کاری از قبیل کنترل عادات ورزشی
-
تا کمک به یافتن شریک عشقی
برایمان انجام میدهد.
-
و ناگهان، شما لزوما به قابلیت پیشرفته
-
آژانس امنیت ملی یا مخابرات بزرگ
-
برای کنترل ارتباطات همه ندارید.
-
گاهی اوقات،
-
شما تنها نیاز به دسترسی به آن
دستگاه در جیبشان داشتید.
-
که تولد صنعتی کاملا جدید را سبب شد.
-
میدانید، همه کمپانیها توانایی ساخت
موشک یا هواپیما را ندارند،
¶
-
اما برای توسعه یک نرمافزار به
سرمایه چندان هنگفتی نیاز نیست،
-
که میتواند به تلفن هوشمند شخصی نفوذ کند.
-
هکرهای کامپیوتری سالها در
صحنه حضور دارند،
-
اما اکنون میتوان از تواناییهایشان
برای ساخت تکنولوژیهایی
-
بهره برد که تقاضای بالایی توسط اجرای قانون
-
و سازمانهای اطلاعاتی داشتند.
-
و فورا، دهها و حتی صدها کمپانی
-
وارد این بازار شنودگذاران شدند.
-
و آن همایش کوچک در ویرجینیا،
-
رشد کرد و اندکی بعد به عنوان مهمانی
شنودکنندگان معروف شد.
-
خب، اطلاعات زیادی درباره
مهمانی شنودکنندگان
¶
-
در سالهای ابتدایی نبود،
-
چون این همایش به روی همه
-
به جز کمپانیها و مشتریان دولتیشان
بسته بود.
-
اما خبرنگاران کمکم اخباری را
دیدند و شنیدند
-
از ورود کمپانیها به این بازار
جاسوسی محرمانه.
-
کارافرینان مرموز به سراسر دنیا
رفت و آمد میکنند،
-
معاملات انجام میدهند،
-
اغلب با نظامهای استبدادی.
-
و این بازار از ابتدا به گونهای
بی قید و شرط نظارت میشد.
¶
-
برخی کشورها برای فروش برون مرزی
این تکنولوژیها به مجوز نیاز دارند،
-
اما به ندرت با نوع وارسیای که به
سلاحهای سنتی داده شده.
-
مثلا، گزارش شده کمپانی ایتالیایی هکینگ تیم
-
تکنولوژی خود را به رژیمهای استبدادی
-
در مصر و قزاقستان فروخته.
-
همچنین گزارش شده کمپانی اسرائیلی
گروه ان اس او تکنولوژی خود را
-
به رژیمی در عربستان سعودی
-
که به آزار و اذیت،
-
و حتی، در موردی، به کشتن یکی از
مخالفان سیاسی خود متهم شده است.
-
و ما فکر میکنیم که اسلحهها آن چیزی
هستند که مردم را به کشتن میدهد.
-
اما در عصر اطلاعات،
-
برخی از قویترین اسلحهها چیزهایی هستند
که میتوانند ما را ردیابی و شناسایی کنند.
-
این چیزی است که پنتاگون و سیا سالهاست
متوجهاش شدهاند،
¶
-
و برای ساخت تکنولوژیهایی تلاش کردهاند
-
که میتواند مردم، تروریستهای مظنون،
را در سراسر کره زمین ردیابی کند.
-
پنتاگون در چیزی به نام غبار هوشمند
سرمایهگذاری کرده،
-
حسگرهای کوچک به اندازه ذرهای از خاک
-
که میتواند روی مردم بدون اینکه خودشان
بدانند پخش شود،
-
و از آن برای ردیابی
موقعیتشان استفاده میشوند.
-
پنتاگون، از طریق شرکت سرمایهگذاری
خطرپذیر خود،
-
در یک شرکت محصولات زیبایی که در
«مجله اپرا» از آن یاد شد سرمایهگذاری کرد
-
تا دستگاهی بسازد که میتواند به صورت
محرمانه دی.ان.ای را
-
فقط با کشیدن آن روی سطح پوست.
-
اما اتفاقی فوقالعاده در طی دهه اخیر
رخ داده.
¶
-
در بسیاری از موارد، میزان توانایی
بازار خصوصی
-
فراتر از آنچه پنتاگون یا سیا ممکن
و شدنی تصور میکردند بود.
-
در سال ۲۰۰۸،
-
پنتاگون پایگاه دادهای مخفی از
دی.ان.ای تروریستها داشته.
-
این پایگاه داده حدودا ۸۰،۰۰۰ نمونه داشت.
-
خب، شرکت خصوصی ژنشناسی انسستری
-
امروزه بیش از ۱۵ میلیون نمونه از
مردم دارد.
-
شرکت ۲۳ومن، دومین شرکت بزرگ در
زمینه پایگاه دادههای تبارشناسی است،
-
نمونههای بیش از ۱۰ میلیون نفر را دارد.
-
پس اکنون، شاید شما به این روشهای
جمیز باندی نیازی نداشته باشید
-
برای جمعآوری دی.ان.ای
-
اگر به خواست خود آن را به شرکتهای
خصوصی تحویل میدهیم
-
و حتی به افتخار انجام این کار
پول پرداخت میکنیم.
-
خب، با نمونهای دی.ان.ای شخصی چه
کاری میتوانید انجام دهید ؟
¶
-
در ایالات متحده و چین،
-
محققان با استفاده از نمونههای
دی.ان.ای افراد
-
تلاش میکنند تا تصاویری
از چهره مردم بسازند.
-
پس اگر دی.ان.ای را با تکنولوژی
تشخیص چهره کنار هم قرار دهید،
-
شما دارای پایه یک سیستم
نظارتی بسیار قدرتمند هستید
-
که میتواند برای ردیابی افراد
یا تمامی گروههای قومی استفاده شود.
-
اگر فکر میکنید که اینها
کمی توهمی به نظر میرسد،
-
به یاد داشته باشید که پنتاگون در
سال گذشته یادداشتی
-
به تمامی نظامیان خود ارسال کرد،
-
که قاطعانه به آنها هشدار میداد
از کیتهای دی.ان.ای تبلیغاتی
-
به علت استفاده از این
اطلاعات برای ردیابی آنان
-
یا اعضای خانوادهشان استفاده نکنند.
-
و با این وجود، حتی با ابراز نگرانی
پنتاگون درباره این تکنولوژی،
-
تقریبا هیچ اقدامی برای مغلوب کردن
این بازار صورت نگرفته است.
-
یک شرکت آمریکایی، کلییرویو اِی آی،
¶
-
میلیاردها تصویر از چهره افراد
جمعآوری کرده
-
از طریق اینترنت،
-
مثل تصاویری از خود یا دوستان و خانوادهتان
که در اینستاگرام منتشر میکنید،
-
و سپس سیستم تشخیص چهره خود را
-
به دولت ایالات متحده و نهادهای
حقوقی میفروشد.
-
و اگر فکر میکنید
-
این موضوع کاربردی کاملا قابل
قبول از این تکنولوژی است،
-
هیچ مانعی برای فروش اینها
به اشخاص عادی،
-
ارگانها و حتی دولتهای خارجی
وجود ندارد.
-
و این دقیقا همان کاری است که برخی
شرکتها انجام میدهند.
-
مهمانی شنودکنندگان که در
ویرجینیای شمالی آغاز شد؟
¶
-
امروزه، در شهرهای متعدد در
سراسر جهان برگزار میشود.
-
هزاران نفر به آموزش و همایشهای
آی اِس اِس میپیوندند.
-
و بیشتر کشورهای حاضر از خاورمیانه
و چین هستند.
-
بازار جاسوسی جهانی شده.
-
و اکنون در نمایشگاههای
اسلحه سراسر دنیا،
-
شرکتهایی را خواهید دید
که تکنولوژی تشخیص چهره
-
و نرمافزارهای نفوذ به
تلفن همراه،
-
را دقیقا در کنار تولیدکنندگان
اسلحههای سنتی
-
با تانکها و موشکها نمایش میدهند.
-
و با گشتن در این نمایشگاههای اسلحه،
-
خیلی راحت میشود از این لانه خرگوشهای
ضد آرمانشهری پایین رفت
-
با اندیشیدن درباره تکنولوژی نظارتی
-
که هر حرکتمان را ردیابی میکند.
-
و به خاطر دارم یکی از مشاوران
پنتاگون به من میگفت
-
آنچه ارتش واقعا بدان نیاز داشت
ماهوارههای فضا برد بود
-
که تنها بر اساس دی.ان.ای مردم میتوانست
آنها را در هر جای زمین ردیابی کند.
-
کافیست شما را به سرمایهگذاری در
کلاههای آلومینیومی وادار کنند.
-
-
ما نمیدانیم آینده چطور تکنولوژی
را به ارمغان خواهد آورد.
-
اما میدانیم که امروزه، در غیاب نظارت،
-
این بازار همین حالا هم در حال انفجار است.
-
و در واقع، یکی از آن شرکتهایی که متهم به
فروش تکنولوژی نظارتی
-
به نظامهای استبدادی شد،
-
امروزه، کمک به ردیابی مبتلایان
به کویید-۱۹ را پیشنهاد میکند.
-
و البته، تکنولوژی وعده دلهرهآور
-
کمک به کنترل همهگیری از طریق
ردیابی تماس را ارائه میکند.
-
اما امکانی دیگر را فراهم میکند،
که خصوصی سازی نظارت انبوه است.
-
پس درباره این بازار جاسوسی
محرمانه چه باید کرد؟
¶
-
میتوانیم پنهان شویم، ارتباط با
اینترنت را قطع کنیم،
-
از شبکههای اجتماعی فاصله بگیریم،
از شر تلفنهای هوشمندمان خلاص شویم،
-
در یک غار زندگی کنیم،
-
اما حقیقت این است که،ما به عنوان جاسوس
حرفهای آموزش ندیدیم،
-
نمیتوانیم با هویت جعلی یا
بدون هویت زندگی کنیم.
-
و امروزه، حتی جاسوسان واقعی هم با خارج
از رادار بودن مشکلاتی دارند.
-
اینکه جیسون بورن چند گذرنامه
دارد اهمیتی ندارد
-
اگر چهره یا دی.ان.ای او در پایگاه داده
شخصی وجود دارد.
-
اما حتی اگر دولت نسبت به ابزار جاسوسی
کنترل خود را از دست داده،
-
آیا کاری هست که بتوانیم در
این باره انجام دهیم؟
-
یکی از استدلالهایی که شنیدهام
¶
-
این است که حتی اگر ایالات متحده
شرکتها را محدود کند
-
نسبت به فروش برون مرزی
این نوع تکنولوژی،
-
شرکتهای چینی ممکن است وارد عمل شوند.
-
اما ما بر تجارت اسلحه نظارت میکنیم،
-
حتی اگر آن را ناقص انجام دهیم.
-
و در واقع، چندین سال قبل طرحی چند
جانبه وجود داشت
-
برای انجام همین کار،
-
الزام وجود جواز صادرات برای
نرمافزارهای نظارتی.
-
ایالات متحده در بین کشورهایی بود
-
که با این نظارتهای داوطلبانه موافقت کرد،
-
اما در واشنگتن، این طرح به سادگی سست شد.
-
ما دارای حکومتی هستیم که ترجیه میدهد
فروش برون مرزی سلاحهای بیشتر
-
با محدودیتهای کمتر داشته باشد،
-
به برخی از کشورهایی که
-
متهم به سوءاستفاده از تکنولوژی نظارتی
شدند.
-
به نظر من برای پیشرفت،
به از سر گیری آن طرح نیاز داریم،
¶
-
و حتی گامی فراتر برداریم.
-
ما باید به صورت بنیادی طرز تفکرمان درباره
تکنولوژی نظارتی تغییر داده
-
و این ابزار را به عنوان اسلحه تعریف کنیم.
-
این به دولت امکان میدهد
-
تا فروش و صادرات آنان را کنترل کند
-
طوری که اسلحههای سنتی،
-
هواپیماهای پیشرفته و
موشکها را کنترل میکنند.
-
اما این به معنی است که تکنولوژی
که ردیابی میکند اینکه ما که هستیم،
¶
-
چه میکنیم، چه میگوییم،
-
وحتی در برخی موارد، به چه چیزی فکرمیکنیم،
-
را به عنوان سلاحی پیشرفته بشناسیم.
-
و این تسلیحات بیش از حد قدرتمند،
-
در اختیار بالاترين پيشنهاد کننده،
-
و بر وفق مراد بازار جاسوسی تبدیل میشوند..
-
متشکرم.