Return to Video

Wprowadzenie do macierzy (wersja wideo)

  • 0:01 - 0:06
    Używacie zmiennych do przechowywania
    liczb i ciągów znaków. Poznamy tablice
  • 0:06 - 0:10
    pozwalające przechowywać
    różne rzeczy w jednej zmiennej.
  • 0:10 - 0:13
    Zobaczycie, że tablice
    przydają się do różnych spraw.
  • 0:13 - 0:15
    Wróćmy do zmiennych.
  • 0:15 - 0:18
    Mamy tu: var myFriend = "Sophia".
  • 0:20 - 0:23
    Zmienna przechowuje wartość
    taką jak „Sophia”
  • 0:23 - 0:26
    i daje jej etykietę. Później program
    łatwiej ją znajdzie.
  • 0:27 - 0:31
    To szuflada z napisem
    „moja znajoma” na zewnątrz
  • 0:31 - 0:32
    i „Sophią” wewnątrz.
  • 0:32 - 0:36
    Zaglądając do środka,
    znajdziemy „Sophię”.
  • 0:36 - 0:40
    Czasem chcemy mieć różne
    wartości w jednej zmiennej.
  • 0:40 - 0:42
    Nie osiągniemy tego w ten sposób,
  • 0:42 - 0:47
    bo program zwróci
    informację o błędzie składniowym.
  • 0:47 - 0:51
    Jest jednak metoda: tablice.
  • 0:51 - 0:53
    Powiemy „moi znajomi =”,
  • 0:53 - 0:56
    otworzymy nawias kwadratowy,
  • 0:56 - 0:58
    a wewnątrz wpiszemy wartości.
  • 0:59 - 1:00
    Napiszemy: „Sophia”,
  • 1:00 - 1:03
    a potem „John” i „Leif”.
  • 1:04 - 1:06
    Dobrze. To trójka moich znajomych.
  • 1:06 - 1:10
    Uszeregowani pod względem tego,
    jak ich lubię. Nie mówcie im!
  • 1:10 - 1:13
    Nasza zmienna ma trzy wartości,
    nie tylko jedną.
  • 1:13 - 1:16
    Wyobraźmy sobie,
    że to komoda z szufladami,
  • 1:16 - 1:18
    nazwana „Moi znajomi”.
  • 1:18 - 1:20
    A gdy otworzymy szufladę,
  • 1:20 - 1:22
    znajdziemy wartość, której szukamy.
  • 1:23 - 1:28
    Żeby zobaczyć,
    co jest w pierwszej szufladzie,
  • 1:28 - 1:30
    otworzymy ją i zajrzymy.
  • 1:30 - 1:32
    Jak to robimy z tablicą?
  • 1:32 - 1:34
    Możemy wpisać jej nazwę
  • 1:34 - 1:36
    i znowu nawiasy kwadratowe.
  • 1:36 - 1:39
    Pomyliłam się. Nawiasy...
  • 1:39 - 1:43
    Teraz numer tego, co jest w tablicy.
  • 1:43 - 1:45
    Może 1. Dobrze?
  • 1:45 - 1:48
    Wypróbujmy to, używając
    polecenia „text”
  • 1:48 - 1:51
    i wyświetlając „Sophię”.
  • 1:51 - 1:53
    Piszę: „moi znajomi”....
  • 1:53 - 1:55
    Często się mylę w tym słowie.
  • 1:55 - 1:58
    „myFriends[1]” i...
  • 1:58 - 2:02
    damy to tutaj, i kolor.
  • 2:02 - 2:06
    Oj. Widzimy „Johna”. Ale dlaczego?
  • 2:06 - 2:09
    Przecież podaliśmy „1”
    jako indeks elementu.
  • 2:09 - 2:11
    Jedynka.
  • 2:11 - 2:14
    To dlatego, że tablica
    zaczyna się od zera.
  • 2:14 - 2:16
    Nie od jedynki.
  • 2:16 - 2:20
    Z początku was to zdziwi,
    ale przywykniecie.
  • 2:20 - 2:22
    Jeśli wpiszemy zero...
  • 2:22 - 2:24
    to zobaczymy „Sophię”, tak?
  • 2:24 - 2:27
    A chcąc zobaczyć kolejny element,
    wpiszemy 1.
  • 2:28 - 2:33
    Żeby zobaczyć ostatni element,
    trzeci, wpiszemy dwójkę.
  • 2:33 - 2:35
    Pewnie sobie myślicie:
  • 2:35 - 2:38
    „Co chcę zobaczyć?”. Rozsuńmy...
  • 2:38 - 2:41
    Po prostu odejmujecie 1.
  • 2:41 - 2:44
    Pierwszy element to 0,
    drugi - 1,
  • 2:44 - 2:46
    trzeci - 2, itp., itd.
  • 2:47 - 2:51
    A gdybym zapomniała i próbowała
    dotrzeć do Liefa w ten sposób?
  • 2:52 - 2:56
    Piszemy „myFriends[3]”
    i nie dzieje się nic.
  • 2:56 - 3:00
    Bo nic tam nie ma.
    Gdy napiszemy „3”,
  • 3:00 - 3:02
    komputer poszuka
    czwartego elementu,
  • 3:02 - 3:05
    którego przecież nie ma.
    Po prostu nic.
  • 3:06 - 3:09
    To częsty błąd przy używaniu
    tablic. Uważajcie!
  • 3:10 - 3:12
    Podobnie byłoby z numerem 100.
  • 3:12 - 3:14
    Nie mam stu znajomych.
  • 3:14 - 3:15
    Tylko troje.
  • 3:16 - 3:17
    Nie pokaże się nic.
  • 3:17 - 3:19
    Skasujmy to więc.
  • 3:19 - 3:22
    A teraz: chcemy obserwować
    liczbę znajomych.
  • 3:22 - 3:26
    Jestem dumna, że mam troje,
    chcę się pochwalić.
  • 3:26 - 3:29
    Powiem to światu!
  • 3:29 - 3:30
    Mam...
  • 3:31 - 3:32
    „numFriends” plus „friends”.
  • 3:32 - 3:34
    W porządku!
  • 3:37 - 3:39
    Mam troje znajomych!
  • 3:40 - 3:43
    To nie tak dużo.
    Winston mi współczuje,
  • 3:43 - 3:46
    chce być moim znajomym.
    Pozwala się dopisać.
  • 3:46 - 3:49
    „Super, dzięki, Winston!”.
    Dodaję go.
  • 3:49 - 3:51
    Nadal widać,
    że mam troje znajomych.
  • 3:51 - 3:54
    Muszę uaktualnić tę zmienną.
  • 3:54 - 3:57
    Zawsze, gdy dodaję coś do tablicy,
  • 3:57 - 4:00
    muszę uaktualnić zmienną,
    a to może być irytujące,
  • 4:00 - 4:04
    np. gdy wy wszyscy zechcecie
    zostać moimi znajomymi,
  • 4:05 - 4:08
    i będę musiała uaktualniać to
    tysiące razy.
  • 4:08 - 4:09
    Jest więc tak.
  • 4:09 - 4:14
    Często chcemy wiedzieć,
    jak długa jest nasza tablica,
  • 4:14 - 4:16
    więc wymyśliliśmy na to sposób.
  • 4:16 - 4:18
    Tablica sama sprawdza
    swoją długość,
  • 4:18 - 4:20
    używając właściwości „length”.
  • 4:20 - 4:23
    Piszemy po prostu: „myFriends”...
  • 4:23 - 4:27
    kropka... „length”...
    I poznamy długość.
  • 4:27 - 4:31
    Jest napisane: 4. Mogę skasować
    tę zmienną, już jej nie potrzebuję.
  • 4:31 - 4:33
    Właściwość uaktualni się,
    gdy coś dodamy.
  • 4:33 - 4:37
    Facet „O, nie!” zechce być
    moim znajomym. Powiem mu:
  • 4:37 - 4:40
    „Jesteś wredny, ale dobrze,
    bądź moim znajomym”.
  • 4:40 - 4:43
    My dodajemy,
    tablica się uaktualnia.
  • 4:43 - 4:46
    To jest świetne, bo...
  • 4:46 - 4:50
    nie musimy się męczyć,
    sprawdzając, jak długa jest tablica.
  • 4:50 - 4:54
    Zatem chcąc przechować
    listę wartości, taką jak ta,
  • 4:54 - 4:55
    zrobimy tablicę.
  • 4:55 - 4:59
    Oglądajcie dalej. Poznacie inne
    fajne zastosowania tablic.
Title:
Wprowadzenie do macierzy (wersja wideo)
Description:

To tylko zapis naszych interaktywnych sesji poświęconych kodowaniu, stworzony by ułatwić ich przełożenie na inne języki. Polecamy obejrzenie tych sesji bezpośrednio pod adresem: https://pl.khanacademy.org/cs/programming/

more » « less
Video Language:
English
Duration:
05:00

Polish subtitles

Revisions